Search the Community

Για πείτε, τώρα που αισίως φτάνουμε στα 60 τεύχη και ανακοινώθηκαν και άλλα 60, πόσα αγοράσατε. Και γράψτε και το σκεπτικό βάσει του οποίου επιλέγατε.

Όταν οι Θεοί περπατούν ανάμεσά μας. Αυτοί είναι οι Eternals To Flix ξεφυλλίζει την ιστορία των Eternals, των νέων Υπερασπιστών της Γης, λίγο πριν κάνουν την εμφάνισή τους και επίσημα στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. Χρήστος Μπακατσέλος Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια το σύμπαν της Marvel δεν έχει μείνει ποτέ σταθερό. Με κάθε νέα ιστορία και κάθε νέο χαρακτήρα που εισάγει στα κόμικς της, η Marvel έχει καταφέρει να μας εισάγει σε νέους κόσμους και χαρακτήρες που εκτείνονται πέρα από τα όρια τόσο του δικού μας σύμπαντος όσο και του ίδιου του χωροχρόνου. Εξάλλου, κάτι ανάλογο προσπαθεί να πετύχει μια με το δικό της κινηματογραφικό σύμπαν, το MCU, όπου ήδη από τις τρεις πρώτες φάσεις του μας έχει γνωρίσει αρκετούς από τους ήρωές της και τους κακούς που το περιβάλλουν. Αλλά όπως και στα κόμικς, έτσι κι εδώ, το σύμπαν αυτό δεν σταματά να μεγαλώνει και να γίνεται, αν μη τι άλλο, λίγο πιο περίπλοκο. Έτσι με την εισαγωγή της Τέταρτης Φάσης του MCU μια νέα ομάδα υπερηρώων φαίνεται πως έρχεται να αντικαταστήσει τους κινηματογραφικούς Εκδικητές και να πάρει την θέση της ως οι Υπερασπιστές του Σύμπαντος. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Eternals. Λίγο πριν οι «Eternals» σε σκηνοθεσία της Κλόι Ζάο κάνουν την πρεμιέρα τους στις ελληνικές αίθουσες στις 4 Νοεμβρίου, εμείς εδώ στο Flix βουτάμε στην ιστορία των χαρακτήρων αυτών και προσπαθούμε να ρίξουμε λίγο φως στα μυστικά και στις δυνάμεις τους. Δημιούργημα του Τζάκ Κέρμπι οι Eternals έκαναν την εμφάνισή τους τον Ιούλιο του 1976 στο κόμικ «The Eternals #1» με αρκετές επιρροές από την ελληνική και άλλες μυθολογίες. Ο Κέρμπι άρχισε να δουλεύει τους Eternals λίγο μετά την επιστροφή στου στη Marvel, μετά από την αποχώρησή του από την DC όταν το saga του «New Gods» σταμάτησε απότομα την κυκλοφορία του με τους τίτλους του να ακυρώνονται ο ένας πίσω από τον άλλον. Στην αρχή οι Eternals είχαν τον τίτλο «The Celestials» με τη Marvel να τον αλλάζει σε «Return of the Gods», αλλά μετά από μια νομική διαμάχη με τον εκδοτικό οίκο του συγγραφέα Έριχ φον Ντένικεν λόγω του ότι η ίδια χρησιμοποίησε στο εξώφυλλο του κόμικ της την γραμματοσειρά του βιβλίου του «Chariots of the Gods», η Marvel αναγκάστηκε να το αποσύρει και να αλλάξει και πάλι τον τίτλο σε «The Eternals». Η νέα αυτή σειρά επέτρεψε στον Κέρμπι να εξερευνήσει παρόμοια θέματα και ιδέες με αυτά του ημιτελούς έπος του Τέταρτου Κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της ιδέας δύο προηγμένων κοσμικών φυλών εγκλωβισμένων σε έναν ατελείωτο πόλεμο. To εξώφυλλο του «The Eternals #1». Οι Eternals είναι φυλή εξωγήινων όπου περιγράφονται στα κόμικς ως ένα παρακλάδι της εξελικτικής διαδικασίας που δημιούργησε ζωή στη Γη. Όταν οι Celestials, τεράστια θεϊκά πλάσματα με απίστευτες κοσμικές δυνάμεις (μια ιδέα από αυτά πήραμε στους «Φύλακες του Γαλαξία Vol.1» αλλά και αργότερα στο Vol.2 με τον Ego, τον πατέρα του Πίτερ Κουίλ), επισκέφθηκαν τη Γη πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια και πραγματοποίησαν γενετικά πειράματα στην πρώιμη ανθρωπότητα και δημιούργησαν δύο διαφορετικές φυλές: τους υπεραιωνόβιους, αλλά όχι αθάνατους, Eternals και τους γενετικά ασταθείς και τερατώδεις Deviants. Αυτά τα πειράματα οδήγησαν επίσης στην ικανότητα για μεταλλάξεις με υπερδυνάμεις στους ανθρώπους. Πραγματοποίησαν επίσης τέτοιου είδους πειράματα και σε άλλους πλανήτες (όπως στους κόσμους των Kree και των Skrull) με παρόμοια αποτελέσματα. Αν και οι περισσότεροι από τους Eternals έχουν ανθρώπινη μορφή, όλοι τους έχουν υπεράνθρωπες δυνάμεις και ανεπτυγμένη τεχνολογία. Παρόλα αυτά όμως κράτησαν μυστική την ύπαρξή τους από τους ανθρώπους με μικρό ποσοστό αναπαραγωγής, αν και δεν τους απαγορεύονταν να έχουν ερωτικές σχέσεις με ανθρώπους. Οι αρχικοί εμπνευστές αυτής της διαδικασίας, οι εξωγήινοι Celestials, σκόπευαν να κάνουν τους Eternals τους πρώτους Υπερασπιστές της Γης κάτι που οδήγησε στον αναπόφευκτο πόλεμο ενάντια στους καταστροφικούς αντιπάλους τους, τους Deviants. Δυστυχώς, οι Eternals δεν βρήκαν το κοινό που περίμενε η Marvel, όπως αρκετά από τα προηγούμενα έργα του Κέρμπι και η σειρά ακυρώθηκε πριν ολοκληρώσει την ιστορία της. Όμως οι συγγραφείς Ρόι Τόμας και Μαρκ Γκρουνγουάλντ κατάφεραν να αναβιώσουν την ιστορία αυτή στις σελίδες του «The Mighty Thor», με ένα crossover που ολοκληρώθηκε με το «Thor #301» τον Νοέμβριο του 1980 και άνοιξε έτσι το δρόμο για αυτούς τους χαρακτήρες να αρχίσουν να παίρνουν πιο ενεργό ρόλο στο μεγαλύτερο σύμπαν της Marvel. «Thor #301» Τα πρώτα κόμικς Eternals αποκάλυψαν επίσης ότι υπάρχουν πολλαπλά παρακλάδια της οικογένειας αυτής διάσπαρτοι σε όλο το ηλιακό σύστημα. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι Τιτάνες από τον Τζίμ Στάρλιν και οι Ουράνιοι (Uranians) από τον Σταν Λι. Πριν από πολύ καιρό, ένας εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε μεταξύ των Eternals για το αν έπρεπε να κατακτήσουν τις άλλες φυλές, τη μια φατρία με επικεφαλής τον Κρόνο και την άλλη με επικεφαλής τον πολεμοχαρή αδελφό του, Ουρανό. Η πλευρά του Κρόνου επικράτησε και ο Ουρανός και η ηττημένη του παράταξη εγκατέλειψαν τη Γη και ταξίδεψαν στον Ουρανό όπου έχτισαν μια αποικία. Μερικοί από την ομάδα του Ουρανό προσπάθησαν σύντομα να επιστρέψουν στη Γη για να αναζωπυρώσουν τον πόλεμο, αλλά δέχθηκαν επίθεση από ένα διερχόμενο πλοίο Kree και αναγκάστηκαν να προσγειωθούν στο φεγγάρι του Κρόνου, τον Τιτάνα. Εκεί έχτισαν μια άλλη αποικία (ο Thanos ήταν ένας Τιτάνας) κάνοντας πειράματα που πραγματοποιήθηκαν από επιστήμονες των Kree σε ένα αιχμάλωτο Eternal, όπου τους οδήγησε να πάνε στη Γη και να πραγματοποιήσουν τα δικά τους γενετικά πειράματα σε μια ομάδα ανθρώπων, δημιουργώντας έτσι τους Inhumans. Μετά από την καταστροφή του Τιτάνος, της πόλης των Eternals, από τα πειράματα του Κρόνου τον οποίο τον έφεραν σε μια άυλη κατάσταση, οι Eternals ανακάλυψαν πως μπορούν να διοχετεύσουν τεράστιες ποσότητες κοσμικής ενέργειας δίνοντάς τους έτσι θεϊκές δυνάμεις. Για πρώτη φορά ενώθηκαν σε ένα ενιαίο ον, το Uni-Mind, για να αποφασίσουν ποιος από τους γιους του Κρόνου, ο Ζuras ή ο A’lars θα είναι ο επόμενός τους αρχηγός, με τον Zuras να κερδίζει και τον A’lars να φεύγει από την Γη, για να αποφύγει κάποιον εμφύλιο πόλεμο, και να ταξιδεύει στον Τιτάνα. H τελετουργία των Eternals για να γίνουν Uni-Mind. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του Ζuras, χτίστηκαν τρεις νέες πόλεις των Eternals. Η πρώτη ήταν η Ολυμπία, που βρίσκεται στα βουνά της Ελλάδας, κοντά στην κύρια πύλη μεταξύ της διάστασης της Γης και της διάστασης του σπιτιού των Ολύμπιων, κάτι που οδήγησε πολλούς αρχαίους Έλληνες να μπερδέψουν μερικούς από τους Eternals με μέλη του Δωδεκάθεου Πάνθεον. Τελικά, επετεύχθη συμφωνία με τους θεούς όπου κάποιοι Eternals, όπως η Thena, θα υποδύονταν τους Ολύμπιους ενώπιον των πιστών τους. Οι άλλες δύο πόλεις των Eternals ήταν η Polaria (βρίσκεται στη Σιβηρία) και η Oceana (στον Ειρηνικό). Οι Eternals, αν και προσπαθούν να μην παρεμβαίνουν στα θέματα της ανθρωπότητας, για να μην επηρεάσουν έτσι το ρου της Ιστορίας και την εξέλιξη των ανθρώπων, έχουν εμπλακεί αρκετές φορές σε πολλούς πολέμους, κυρίως με τους αιώνιους εχθρούς τους, του Deviants, αφήνοντας πίσω τους πολλές καταστροφές, όπως την καταστροφή της Ατλαντίδας 18.000 χρόνια πριν. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας επιστήμονας ήρθε σε επαφή με τους Uranian Eternals όπου τον προσκάλεσαν να ζήσει μαζί τους μαζί με τον μικρό γιο του, ο οποίος αργότερα θα γινόταν ο Marvel Boy. Οι Uranians σκοτώθηκαν τελικά από τον Deathurge. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ορισμένοι Eternals συμμάχησαν με ανθρώπους και Deviants για να σχηματίσουν το Ίδρυμα του Δαμοκλή, το οποίο προσπάθησε να δημιουργήσει μια νέα φυλή υπερανθρώπων για να κυβερνήσει τη Γη. Μερικοί Eternals, όπως η Makkari, ήταν επίσης ενεργοί ως υπερήρωες ή ζούσαν ανάμεσα σε ανθρώπους, κρατώντας κρυφή την πραγματική τους φύση. Οι Eternals βοήθησαν επίσης να μεταφερθεί η πόλη των Inhumans στα Ιμαλάια για να τους κρύψει. Οι Deviants. Οι Eternals έχουν εμφανιστεί σποραδικά σε διάφορες σειρές κόμικς μέσα σε όλες αυτές τις δεκαετίες. Ο συγγραφέας Πίτερ Μπ. Γκιλς και ο καλλιτέχνης Σαλ Μπουσέμα κυκλοφόρησαν ξανά τη σειρά το 1985 η οποία ολοκληρώθηκε σε 12 τεύχη όπου, σύμφωνα με τον σύμφωνα με τον ιστορικό των κόμικς Πίτερ Σάντερσον, στον τότε αρχισυντάκτη Τζιμ Σούτερ δεν άρεσαν καθόλου τα σενάρια του Γκιλς κι έτσι ο Γουόλτερ Σίμονσον έγραψε τα τέσσερα τελευταία τεύχη. Το 2000, ένα κόμικ με τίτλο «New Eternals: Apocalypse Now #1» εξιστόρησε μια παλαιότερη σύγκρουση μεταξύ των Eternals και του κακού των X-Men, Apocalypse, με το 2003, να γίνεται ένα reboot του franchise από τον συγγραφέα Τσακ Οστιν και τον καλλιτέχνη Κεβ Γουόλκερ, το «The Eternal», το οποίο εστίαζε σε πιο ώριμους αναγνώστες. Το 2006 ο Νιλ Γκέιμαν και ο καλλιτέχνης Τζον Ρόμιτα Τζούνιορ δημιούργησαν μια μίνι σειρά η οποία έφερε του Eternals στο ανανεωμένο σύμπαν της Marvel. Οι Eternals χωρίζονται σε πέντε διαφορετικές γενεές. Πρώτη Γενιά Eternals (αυτοί γεννήθηκαν πριν την πτώση του Titanos): Arlok, Astron, Daina, Kronos/Chronos/Chronus, Master Elo, Oceanus, Shastra, Thyrio, Uranos. Δεύτερη Γενιά Eternals (αυτοί που έζησαν κατά την διάρκεια των πειραμάτων του Κρόνου): Mentor (A'lars), Amaa, Cybele, Forgotten One/Gilgamesh, Helios, Perse, Rakar, Tulayn, Valkin, Virako, Zuras. Τρίτη Γενιά Eternals (αυτοί που γεννήθηκαν μετά τα πειράματα του Κρόνου αλλά πριν τον Δεύτερο Ξενιστή): Aginar, Ajak, Arex, Atlo, Domo, Ikaris, Interloper, Mara, Phastos, Sigmar, Thanos, Thena, Veron, Zarin, Eros Τέταρτη Γενιά Eternals (αυτοί που γεννήθηκαν με τον ερχομό του Δεύτερου Ξενιστή, 20.000 χρόνια πριν): Argos, Ceyote, Chi Demon, τα αδέρφια Delphan, Druig, Khoryphos, Makkari, Psykos, Sersi, Kingo Sunen, El Vampiro. Πέμπτη Γενιά Eternals (αυτοί που γεννήθηκαν με τον ερχομό του Τρίτου Ξενιστή, 3.000 χρόνια πριν): Aurelle, Sprite, Titanis. Στην ταινία της Ζάο θα δούμε μια ομάδα των Eternals με μέλη από την Δεύτερη ως και την Πέμπτη Γενιά, οι οποίοι χωρίζονται σε δυο ομάδες: αυτές των Στοχαστών και των Πολεμιστών. Η ομάδα των Στοχαστών περιλαμβάνει τους: Σέρσι (Τζέμα Τσαν): Μια ενσυναίσθητη Eternal με ισχυρή σύνδεση με τον άνθρωπο και τη Γη, που μπορεί να χειριστεί την άψυχη ύλη. Η Σέρσι είναι ερωτευμένη με τον Ικάρι εδώ και αιώνες και έχει ισχυρή σχέση με το Σπράιτ. Ποζάρει ως επιμελήτρια μουσείων στη Γη ενώ βγαίνει με τον Ντέιν Γουίτμαν (aka Black Knight). Εϊτζακ (Σάλμα Χάγιεκ): Η σοφή και πνευματική ηγέτης των Eternals, που έχει την ικανότητα να θεραπεύει και είναι η «γέφυρα» μεταξύ των Eternals και των Celestials. Στα κόμικς ο Εϊτζακ είναι άντρας ενώ στην ταινία άλλαξε σε γυναίκα με τον ρόλο να ερμηνεύει η Σάλμα Χάγιεκ. Ντρούιγκ (Μπάρι Κέγκαν): Eνας απόμακρος Eternal που μπορεί να χειραγωγήσει το μυαλό των άλλων. Φάστος (Μπράιαν Τάιρι Χένρι): Ο έξυπνος εφευρέτης όπλων και τεχνολογίας. Είναι ο πρώτος υπερήρωας που απεικονίζεται ως ομοφυλόφιλος σε ταινία του MCU. Σπράιτ (Λία ΜακΧιού): Ενα Eternals που μπορεί να προβάλει ζωντανές ψευδαισθήσεις κι έχει τη φυσική εμφάνιση ενός 12χρονου παιδιού. Η ομάδα των Πολεμιστών περιλαμβάνει τους: Ικάρις (Ρίτσαρντ Μάντεν): Ενας από τους πιο ισχυρούς Eternals που μπορεί να πετάξει και να προβάλει δέσμες κοσμικής ενέργειας από τα μάτια του. Θένα (Αντζελίνα Τζολί): Μια ελίτ πολεμίστρια που μπορεί να σχηματίσει οποιοδήποτε όπλο από κοσμική ενέργεια και αναπτύσσει στενό δεσμό με τον Γκίλγκαμες στο πέρασμα των αιώνων. Γκίλγκαμες (Ντον Λι): Ο πιο δυνατός Eternal, με βαθιά σύνδεση με τη Θένα. Κίνγκο (Κουμάλ Ναντζιάμι): Ενας Eternal που μπορεί να προβάλει βλήματα κοσμικής ενέργειας από τα χέρια του. Ερωτευμένος με τη φήμη, ο Κίνγκο γίνεται δημοφιλής αστέρας του Bollywood για να ενωθεί με τη Γη. Μακάρι (Λόρεν Ρίντολφ): Μια Eternal που διαθέτει τις δυνάμεις της υπερ-ταχύτητας. Ο χαρακτήρας αυτός είναι ο πρώτος κωφός υπερήρωας στο MCU. Και κάπως έτσι η ομάδα των Eternals ετοιμάζεται να κάνει την επίσημη εισαγωγή της στο MCU και μαζί της φέρνει όλους εκείνους του Ουράνιους εξωγήινους με τις θεϊκές δυνάμεις τους. Το πόσο πολύ ετοιμάζεται να επηρεάσει το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel, αλλά και για το πιο θα είναι το μέλλον του ύστερα από αυτό, μένει να το δούμε σύντομα στους κινηματογράφους. H ταινία «Eternals» της Κλόι Ζάο κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 4 Νοεμβρίου από την Feelgood Entertainment. Πηγή

Η σκοτεινή πλευρά του Stan Lee μέσα από τη νέα βιογραφία του Η ψυχρή, σκληρή αλήθεια για τον θρύλο της Marvel. Stan Lee είναι μάλλον η πιο γνωστή φιγούρα στην ιστορία των κόμικς. Χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι η μεγάλη καριέρα του δεν ήταν και αμφιλεγόμενη. Ανά τα χρόνια κατηγορήθηκε πολλές φορές ότι έπαιρνε όλα τα εύσημα για έργα που δημιούργησε με άλλους και ότι δεν μοιραζόταν το προσκήνιο μαζί τους. Για το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του, ωστόσο, η υπερδύναμη του Lee ήταν η ικανότητά του να αποφεύγει χτυπήματα στη φήμη του. Αυτό ίσως αλλάξει με την κυκλοφορία του νέου βιβλίου "True Believer: The Rise and Fall of Stan Lee" του Abraham Riesman. Το βιβλίο προσφέρει μία διαφωτιστική και συχνά σκληρή ματιά στη ζωή του Αμερικάνου θρύλου, ο οποίος απεβίωσε το 2018 σε ηλικία 95 ετών, και αμφισβητεί πολλά από τα κύρια στοιχεία της κληρονομιάς του. Έμπειροι fans των κόμικς θα γνωρίζουν την μεγάλη διαμάχη για την αναγνώριση της δημιουργίας των χαρακτήρων που σηματοδότησαν την αρχή της Εποχής της Marvel. Ως το πρόσωπο της Marvel από το '60, ο Lee έχει λάβει το μεγαλύτερο μερίδιο των ευσήμων χάρη σε έναν συνδυασμό από τεμπέλικη δημοσιογραφία και την ικανότητα να προωθεί τον εαυτό του. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε την επιδεξιότητά του στις δημόσιες σχέσεις. Υπό πολλές έννοιες, η φιλική του διάθεση ήταν βασικό συστατικό για την επιτυχία της Marvel. Το ταλέντο του ήταν αδιαμφισβήτητο. Ο έξυπνος, εφευρετικός διάλογός του έδωσε στον κατάλογο της Marvel (τα πρώτα χρόνια έγραφε σχεδόν όλες τις σειρές) μία μοναδική φωνή που έκανε τα κόμικς να ξεχωρίζουν. Αυτή η προσωπική πινελιά τον βοήθησε επίσης να συνάψει μία σχέση με τους αναγνώστες της Marvel μέσα από συμπαθητικές στήλες και αργότερα τα Bullpen Bulletins. Ο Lee ήταν επίσης υπεύθυνος σε μεγάλο βαθμό για την τότε πρωτοποριακή ιδέα ενός κοινού σύμπαντος των κόμικς -- η συνέχεια που επέτρεψε στον Spider-Man να εμφανίζεται στις σελίδες των "Avengers" και "Fantastic Four". "Έκανε [τα κόμικς] ενδιαφέροντα. Τα έκανε κάτι για το οποίο η Village Voice θα έγραφε ένα άρθρο και το Rolling Stone θα είχε ως εξώφυλλο", λέει ο Riesman στο IGN. "Και αυτό είχε τεράστια σημασία για την ιστορία των κόμικς" Με Μεγάλη Δύναμη Αλλά η ικανότητα να κεντράρει τον εαυτό του σε κάθε ιστορία που γράφτηκε για την Marvel ήταν εις βάρος των συν-δημιουργών του όπως ο Steve Ditko και ιδιαίτερα του Jack Kirby. Ο Lee μείωνε συνέχεια του δημιουργικούς συνεργάτες του και με πολλούς τρόπους αυτό βοήθησε να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η Marvel ήταν πρακτικά μία επιχείρηση ενός μόνο ατόμου. Το "True Believer" αναδεικνύει ένα σταθερό μοτίβο από υπερβολικά αντιφατικές επεξηγήσεις στις ιστορίες του Lee ανά τα χρόνια σχετικά με το πως πραγματικά εφευρέθηκαν οι γνωστοί χαρακτήρες της εταιρείας. Ασχέτως από τι πραγματικά ισχύει στο θέμα του "Ποιος έκανε τι;" στη Marvel -- και η μέθοδος της Marvel για τη δημιουργία των κόμικς το κάνει δύσκολο να λάβουμε μία ικανοποιητική απάντηση -- είναι δύσκολο να υπερασπιστούμε την άρνηση του Lee επί δεκαετίες να αναγνωρίσει το μερίδιο των καλλιτεχνών που τον βοήθησαν να δημιουργήσει αμέτρητους χαρακτήρες. Το βιβλίο του Riesman αμφισβητεί ακόμα και την προέλευση της πιο γνωστής φράσης από την καριέρα του Lee -- και ίσως και στην ιστορία της Marvel. "Με μεγάλη δύναμη πρέπει επίσης να έρχεται μεγάλη ευθύνη!", η πιο καθοριστική αξία στη ζωή του Peter Parker εμφανίστηκε προς το τέλος της origin ιστορίας του χαρακτήρα στις σελίδες του "Amazing Fantasy" #15. Από τη δημοσίευσή της φράσης το 1962, θεωρείται δεδομένο ότι δημιουργός της ήταν ο Lee. Αλλά ο Riesman αναφέρει παραδείγματα όπως μία φράση του νεαρού Winston Churchill από το 1906 καθώς και μία ομιλία του Franklin Delano Roosevelt που περιέχουν φράσεις πολύ όμοιες με αυτή του Spidey. Θα μπορούσε ο Lee απλά να έχει επινοήσει τη φράση μόνος του; Θα μπορούσε να είχε επηρεαστεί υποσυνείδητα από κάτι που άκουσε χρόνια νωρίτερα; Ίσως. Αλλά το ιστορικό του Lee να διαστρεβλώνει την αλήθεια και να παίρνει εύσημα που δεν άξιζε απαιτούν μία πιο κοντινή ματιά. "Αυτή [η φράση] ήταν ένα μικρό σημείο. Δεν ήθελα να το τραβήξω πάρα πολύ, αλλά είναι κάτι που πρέπει να αναρωτηθείς...ίσως υπήρχαν προηγούμενα γι' αυτό και δεν είναι έγκλημα", λέει ο Riesman. "Είναι μια χαρά. Αλλά έχουμε αυτή [την ιδέα] ότι αυτή η φράση ξεπήδησε όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία, αυτή η εξαιρετική παρατήρηση [από τον Stan] που κανείς μέχρι τότε δεν είχε κάνει". Παρά όλους τους επαίνους και την φήμη που του έδωσε η ξαφνική επιτυχία της Marvel, στα μέσα της δεκαετίας του '70 ο Lee ήταν απεγνωσμένος να αφήσει τα κόμικς πίσω του. Μετακόμισε στην Καλιφόρνια για να αναδημιουργήσει τον εαυτό του ως παραγωγό. Τα περισσότερα βιβλία για τον Lee δεν γράφουν πολλά για αυτή την εποχή από τα τέλη των '70s μέχρι τα τέλη των '90s, αλλά ήταν μία εποχή στην οποία είχε κάποιες από τις πιο συνταρακτικές και επώδυνες ήττες του. Το "True Believer" καλύπτει σε έκταση αυτή τη χρονική περίοδο, δείχνοντας ότι οι προσπάθειές του να πείσει το Hollywood να αναγνωρίσει την αξία που είχε ο κατάλογος της Marvel αγνοήθηκαν. Ο Lee μπορεί να συνομιλούσε με στελέχη που μεγάλωσαν διαβάζοντας κόμικς με την επιγραφή "Ο Stan Lee παρουσιάζει" στο πρωτοσέλιδο, αλλά η βιομηχανία δεν τον πήρε στα σοβαρά ως παραγωγό, ακόμα κι όταν οι ιδέες του είχαν δυνατότητες. Η Margaret Loesch, στέλεχος τηλεοπτικού animation και επικεφαλής της Marvel Productions στη δεκαετία του '80, λέει πως θυμάται μία συνάντηση με τον Lee όπου παρουσίασε σε ένα τηλεοπτικό δίκτυο μία μεταφορά ενός περίεργου Ιαπωνικού προγράμματος. Σύμφωνα με τη Loesch, η συνάντηση ήταν καταστροφική. Χρόνια αργότερα, η Saban Entertainment θα μετέφερε εκείνη την περίεργη Ιαπωνική σειρά στην παγκόσμια επιτυχία "The Mighty Morphin Power Rangers". "Ο Stan είχε ιδέες εκείνη την περίοδο που αργότερα θα γινόντουσαν πραγματικότητα", λέει ο Riesman. "Το άλλο κλασικό [παράδειγμα] είναι το 'Ant-Man'. Πίστευε πραγματικά ότι μία τηλεοπτική σειρά ή μία ταινία με τον Ant-Man θα είχε μεγάλη επιτυχία. Και όλοι γέλασαν μαζί του. Αλλά το 2015 είχαμε μία 'Ant-Man' ταινία που εισέπραξε μισό δισεκατομμύρια δολάρια. Οπότε δεν ήταν όλες κακές ιδέες, απλά πολλές από αυτές δεν οδήγησαν κάπου". Οικογενειακά Ζητήματα Για τον Riesman, το να φέρει μια φρέσκια ματιά στο αντικείμενό του ήταν μία μεγάλη πρόκληση όταν ο Lee ήταν τόσο διάσημος για τόσο καιρό. O συγγραφέας περιγράφει διεξοδικά την οικογενειακή ιστορία του Lee, αρχίζοντας από τις ρίζες τους στην ανατολική Ρουμανία. Οι γονείς του έφτασαν στη Νέα Υόρκη περίπου στην αρχή του 20ου αιώνα και, όπως πολλοί από τους δημιουργούς κόμικς της Χρυσής Εποχής, ο Lee ήταν εβραίος. Ωστόσο, σε αντίθεση με τους Jack Kirby, Will Eisner ή Joe Kubert, στη δουλειά του ο Lee σπανίως έκανε αναφορές ή νύξεις στην πίστη του. Μέσα από την έρευνά του, ο Riesman ανακάλυψε έναν άνθρωπο βαθιά απογοητευμένο και ενοχλημένο από την οικογένειά του και συγκεκριμένα τον πατέρα του. "Ο Stan πολύ σπάνια μιλούσε για τον πατέρα του, αλλά όταν το έκανε, έλεγε ότι ο πατέρας του δεν είχε ιδιαίτερα καλή γνώμη για τον ίδιο", μας λέει. "Και φαντάζομαι ότι μεγάλο μέρος αυτής της επιθυμίας να ξεφύγει από την εβραϊκή ταυτότητά του είχε να κάνει με την επιθυμία να ξεφύγει από την οικογένειά του". Η φιλοδοξία και η επιθυμία του Lee να αφήσει πίσω του τη ζωή στην οποία γεννήθηκε θα γινόταν η κινητήρια δύναμη στην ενήλικη ζωή του. "Ήθελε να είναι μεγαλύτερος από έναν μέσο άνθρωπο", συνεχίζει ο Riesman. "Και μερικές φορές αυτό, στο κεφάλι σου, μπορεί να σε κάνει να σκεφτείς 'Λοιπόν, πρέπει να αφήσω πίσω τους ανθρώπους με τους οποίους ξεκίνησα'". Ο Larry Lieber έδωσε συνέντευξη για το βιβλίο και η περίεργα μακρινή σχέση του με τον πιο γνωστό μεγάλο αδερφό του είναι μία από τις πιο θλιβερές και παράξενες πλευρές της μεγάλης ζωής του Lee. Ο Lieber, που πέρασε πολλά χρόνια στη Marvel και συν-δημιούργησε χαρακτήρες όπως οι Thor, Ant-Man και Iron Man και επί δεκαετίες ζωγράφιζε το "Amazing Spider-Man" που έγραφε ο Lee σε μία εφημερίδα, δεν μπορεί να δώσει κάποια εξήγηση για τον λόγο που ο αδερφός του τον κρατούσε σε απόσταση για το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής τους. Είναι σαν ο Lee να προσπαθούσε να αφήσει οποιοδήποτε ίχνος του Stanley Lieber (το βαφτιστικό του όνομα) στο παρελθόν του, μεταξύ των οποίων και ο μοναδικός αδερφός του. "Ο Stan δεν είπε ποτέ 'Χευ, έλα να γνωρίσεις τον αδερφό μου, τον Larry Lieber. Είναι πολύ καλός'", εξηγεί ο Riesman. "Απλά δεν προέκυψε ποτέ. Δεν τον αποκάλεσε ποτέ αδερφό του με οποιονδήποτε ενεργητικό τρόπο. Και ο Larry είναι ο πρώτος που θα παραδεχτεί ότι ο ίδιος και ο Stan είχαν μία δύσκολη σχέση. Ο Stan δεν ήθελε να συσχετίζεται μαζί του". Ο Lieber αναφέρει πόσο πληγώθηκε μία χρονιά όταν ο Lee ήρθε στο Μανχάταν για να εμφανιστεί στο New York Comic Con και δεν τον ενημέρωσε καν. Λέει επίσης στον συγγραφέα ότι ο μεγάλος αδερφός του δεν του είπε ούτε μία φορά ότι τον αγαπούσε. "Αυτός και ο Larry δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη σχέση", λέει ο Riesman. "Δεν υπήρξε κάποιο γεγονός που συνέβη απ' όσο ξέρω που να πυροδότησε [το ρήγμα]. Απλά υπήρχε για κάποιο λόγο. Ίσως είχε να κάνει με την Joan (σύζυγο του Stan) ή μπορεί να υπάρχουν ένα σωρό κίνητρα, αλλά είναι κάπως στενάχωρο να το διαβάζεις". Τα χρήματα ήταν συνεχής ανησυχία για τον Lee μέχρι και τις τελικές μέρες του, που είναι αξιοσημείωτο αν σκεφτούμε ότι είχε κερδίσει εκατομμύρια κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Αν και ο πολυετής γάμος του Stan με την Joan φαινόταν τέλειος, στην πραγματικότητα η οικογένεια Lee ήταν συνεχώς σε αναταραχή. Σύμφωνα με όσους έδωσαν συνέντευξη για το βιβλίο, μεγάλο μέρος αυτού του στρες μπορούσε να αποδoθεί στην ευέξαπτη και σπάταλη κόρη του με την Joan, JC. Τα χρήματα ήταν συνεχής ανησυχία για τον Lee μέχρι και τις τελικές μέρες του, που είναι αξιοσημείωτο αν σκεφτούμε ότι είχε κερδίσει εκατομμύρια κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Ο Lee επίσης παρέμεινε ενοχλημένος πως ό,τι κι αν προσπάθησε και οποιαδήποτε συμφωνία κι αν έκλεισε, δεν μπόρεσε ποτέ να επαναλάβει την επιτυχία που είχε δημιουργώντας κόμικς για τη Marvel στη δεκαετία του '60. Αυτή η αγανάκτηση φαίνεται να εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις του Lee στα τελευταία χρόνια της καριέρας του. Δεν Yπάρχουν Σούπερ Ήρωες Το βιβλίο αναφέρει πολλές από τις μεγάλες αποτυχίες του Lee...το "Mighty 7", το "The Governator" (σε συνεργασία με τον τότε Κυβερνήτη της Καλιφόρνια, Arnold Schwarzenegger), μία σειρά από συναυλίες και, όλως περιέργως, μία κολόνια. Έχουμε επίσης λεπτομέρειες από την πιο συγκλονιστική αποτυχία του, τη βραχύχρονη διαδικτυακή επιχείρηση, Stan Lee Media. Αν υπάρχει ένα πράγμα που μπορούμε να μάθουμε από όλες αυτές τις αποτυχίες, είναι ότι ο Lee δεν μπορούσε να κρίνει καλά έναν χαρακτήρα και ότι ήταν εύκολος στόχος για απατεώνες. Ήταν συνέχεια περικυκλωμένος από ανθρώπους που τον έβλεπαν μόνο για τα λεφτά του. Τον συνέδεαν με όλων των ειδών κακοσχεδιασμένα projects για τη φήμη του ονόματός του και χρησιμοποιούσαν την ισχυρή εικόνα του στα μέσα για γρήγορη δημοσιότητα. Διαβάζοντας το βιβλίο, το ξεκάθαρο και λυπητερό συμπέρασμα που βγάζει κανείς είναι ότι χωρίς τα cameos στις ταινίες του MCU που τον σύστησαν σε μία νέα γενιά από fans, οι δύο τελευταίες δεκαετίες ζωής του Lee θα ήταν σημαδεμένες από αποτυχία και αμέτρητες εμφανίσεις σε συνέδρια για κόμικς. "Μόλις αρχίσεις να τραβάς όλες αυτές τις κλωστές και να μιλάς στους εμπλεκόμενους, τα τελευταία χρόνια του Lee είχαν γίνει ένα σόου τρόμου και κανείς δεν θα το αρνηθεί αυτό. Υπήρχε τόση πολλή κακοποίηση", λέει ο Riesman αναφερόμενος στις κατηγορίες περί κακοποίησης ηλικιωμένου που εμφανίστηκαν μετά τον θάνατο της Joan το 2017. "Υπήρχε τόση εξαπάτηση και κλοπή, και ό,τι κι αν πιστεύεις για τα ελαττώματα ή τα λάθη ή τις αποτυχίες του Stan, κανένας δεν αξίζει να είναι 95 και να κακοποιείται. Ήταν μία πολύ θλιβερή κατάληξη σε αυτή την ιστορία".Ένας από τους πιο διαβόητους ανθρώπους στον κύκλο του Stan τα τελευταία χρόνια ήταν ο Keya Morgan, ο πρώην manager του που συνελήφθη το 2019 με κατηγορίες για κακοποίηση ηλικιωμένου. (Ο Morgan δήλωσε μη ένοχος). Ο Morgan έδωσε κι αυτός συνέντευξη για το βιβλίο και στη συνέχεια έπαιξε στον Riesman κάποιες ανησυχητικές μαγνητοσκοπήσεις που, όπως γράφει το βιβλίο, καταγράφουν τον Lee να κάνει προσβλητικές δηλώσεις. Αυτό είναι το μήνυμα αυτού του βιβλίου. Αν δεν έχει κάτι άλλο, είναι ότι δεν υπάρχουν σούπερ ήρωες, υπάρχουν μόνο άνθρωποι. "Αρκετές φορές άκουσα τον Stan να κάνει ρατσιστικά, ομοφοβικά και μισογυνιστικά σχόλια είτε απευθυνόμενος στην JC είτε σε συζήτηση για αυτήν", γράφει ο Riesman στο βιβλίο σχετικά με τις μαγνητοσκοπήσεις. "'Πιστεύω ότι είσαι η πιο χαζή λευκή γυναίκα που έχω γνωρίσει ποτέ!' της φωνάζει [ο Lee] σε μία από αυτές (στο οποίο απαντάει 'Γαμήσου Stan'). Σε μία άλλη, ο Stan μιλάει στον Morgan για την JC και λέει πως 'υποτίθεται ότι είναι μία ελκυστική κυρία', αλλά αντ' αυτού είναι 'σαν την χειρότερη λεσβία που μπορείς να φανταστείς'. Κάποια στιγμή, η JC λέει στον Stan ότι θα υιοθετήσει ένα μωρό αφροαμερικανικής καταγωγής (κάτι που άτομα από τον εσωτερικό κύκλο λένε ότι της έγινε εμμονή για ένα σύντομο διάστημα) και ο Stan της μουγκρίζει 'Γιατί στο διάολο θες ένα μαύρο μωρό';" Ο Riesman επίσης επισημαίνει ότι τα αρχεία που έπαιξε για αυτόν ο Morgan ήταν μονταρισμένα και ότι "οι μαγνητοσκοπήσεις δεν περιέχουν την υπόλοιπη συζήτηση". Αν και λέει ότι ποτέ δεν ήταν ο τύπος θαυμαστή που είχε τον ίδιο σεβασμό για τον Lee όπως πολλοί άλλοι, ο συγγραφέας ομολογεί ότι ακούγοντας αυτά τα αρχεία ένιωσε απίστευτη απογοήτευση. "Μόλις αρχίζεις να ακούς κάποιον ο οποίος είναι τόσο αγαπητός, ένα γοητευτικό είδωλο που είναι γνωστό ως υποστηρικτής φιλελεύθερων σκοπών και ότι παλεύει τον ρατσισμό και όλα αυτά", λέει, "Και ακούς ηχογραφήσεις του όπου κάνει ρατσιστικά και ομοφοβικά σχόλια, λες 'Δεν υπάρχουν σούπερ ήρωες, λοιπόν'. Αυτό είναι το μήνυμα αυτού του βιβλίου. Αν δεν έχει κάτι άλλο, είναι ότι δεν υπάρχουν σούπερ ήρωες, υπάρχουν μόνο άνθρωποι". Θα υπάρξουν κάποιοι που θα αμφισβητήσουν την ανάγκη να βάλουμε την καριέρα του Lee στο μικροσκόπιο και να ξανανοίξουμε θέματα από δεκαετίες πριν για κάποιον που πραγματικά αξίζει εύσημα για τους ήρωες της Marvel. Κάποιοι θα αμφισβητήσουν αν η ιστορία της ζωής του χρειαζόταν να συμπεριλάβει αποκαλύψεις όπως αυτές οι δυσάρεστες ηχογραφήσεις. Ο Riesman πιστεύει πως η συμμετοχή του Lee στην ανύψωση των κόμικς ως μορφή τέχνης αξίζει να διερευνηθεί. "Δηλαδή, αν είσαι ένα νέο άτομο και πηγαίνεις σε όλες αυτές τις ταινίες του MCU και βλέπεις όλα τα cameos [του Stan] και διαβάζεις στο ίντερνετ ότι ο Stan Lee είναι ο τύπος που επινόησε όλες αυτές τις ιδέες, ότι είναι ο Steve Jobs της Marvel", λέει, "Επειδή η δική του εκδοχή των γεγονότων έχει ληφθεί ως ευαγγέλιο για δεκαετίες και δεκαετίες. Και είπε ψέματα για πολλά πράγματα ή παραποίησε ή είπε πράγματα που αμφισβητούνται". "Δεν λέω ότι ο Stan ήταν ο πιο διαβολικός άνθρωπος στον κόσμο. Λέω ότι ήταν σαν εσένα κι εμένα. Όλοι μας κάνουμε συμβιβασμούς. Όλοι μας εξομαλύνουμε την αλήθεια. Όλοι μας νομίζουμε ότι μπορούμε να γλυτώσουμε με κάποια πράγματα. Είναι θλιβερό σε κάποιον βαθμό, αλλά νομίζω είναι και πολύ υγιές να ρίχνεις λίγο κρύο νερό στο πρόσωπό σου". ΠΗΓΗ

Ακολουθούν spoilers για αυτό διαβάστε με δική σας ευθύνη!! " Everything we did to protect them from the bad guys..But we couldn't protect them from themselves..." - Hulk Variant Cover από George Perez για το Maestro #1 Γνωρίζω ότι και το προηγούμενο κείμενο μου αφορούσε τον Hulk(έχει φαίνεται την τιμητική του για τον μήνα Αύγουστο)αλλά φυσικά δεν θα μπορούσα να παραλείψω την παρουσίαση του πολυαναμενώμενου Maestro που κατά κάποιο τρόπο ενώνει το δημιουργικό team των Peter David και Dale Keown που μας χάρισε κλασικές στιγμές στον χαρακτήρα(καθώς και το HULK:THE END που ουσιαστικά αποτελεί μέρος πλέον και την συγκεκριμένης ιστορίας.) Το Maestro θα αποκαλύψει για πρώτη φορά στους αναγνώστες όχι φυσικά το origin του Hulk που οι πάντες γνωρίζουμε,αλλά εκείνο του διαβολικού και διεφθαρμένου μελλοντικού εαυτού του,όπως εκείνος παρουσιάστηκε στο κλασικό πλέον Future Imperfect που είχε δημιουργήσει ο Peter David μαζί με τον George Perez.Mέσα από αυτό το limited series που θα ολοκληρωθεί σε 5 τεύχη θα δούμε τους λόγους που οδήγησαν τον jade giant να ακολουθήσει το μοναχικό δρόμο εκείνο που θα τον μετατρέψει σε έναν απόλυτο και παντοδύναμο δυνάστη με το όνομα Maestro.Στο σχέδιο θα βρούμε τόσο τον Dale Keown(στo opening sequence)όσο και τον Germán Peralta(Agents of SHIELD,Man Thing,Thanos). To τεύχος ξεκινά με τον Hulk την εποχή που κυριαρχούσε η προσωπικότητα του "Professor Hulk"δηλαδή του Hulk εκείνου που προέρχεται από την ένωση του Banner(του οποίοι διατηρεί τη βασική προσωπικότητα)του γκρίζου Hulk(Joe Fixit-διατηρεί το attitude)και του πράσινου Hulk(του οποίου έχει τη δύναμη).Ο Ηulk φαινομενικά ζει ευτυχισμένος με τη γυναίκα του Betty και τα δύο του παιδιά και απολαμβάνει τη ζωή του υπερήρωα,καθώς και την αποδοχή από τους υπόλοιπους Avengers και όλου του κόσμου....Μονάχα που κάποια στιγμή διαπιστώνει ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.....Και ξυπνάει σε ένα μυστικό υπόγειο εργαστήριο της A.I.M. όπου κρατούνταν για πολλά χρόνια...Για να ανακαλύψει τη φρικτή αλήθεια ότι η ανθρωπότητα όπως τη γνωρίζαμε ουσιαστικά δεν υπάρχει πλέον,και υπεύθυνος για τον αφανισμό της είναι ο ίδιος ο άνθρωπος...Και τότε είναι που θα αρχίσει το μοναχικό του ταξίδι σε ένα δυστοπικό μέλλον που θα τον μεταμορφώσει σε κάποιον άλλο,πέρα του Hulk... Μπορεί μία κλασική ιστορία σαν το Future Imperfect να έχει ένα prequel;;Μπορεί να προσθέσει κάτι το καινούργιο σε μία ήδη γνωστή και αγαπημένη ιστορία;;Η απάντηση σε αυτά είναι φυσικά ΝΑΙ!!Όταν το γράφει ο Peter David που ακόμα και αν δεν έχει την όρεξη και τις αντοχές που είχε πριν 30 χρόνια,παρ΄όλα αυτά κατορθώνει από τις πρώτες κιόλας σελίδες να κεντρίσει το ενδιαφέρων του αναγνώστη,που όπως άλλωστε και ο Hulk,αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά από την αρχή της ιστορίας...Και φυσικά τους κάνει να νιώσουν το πόνο και το αίσθημα της απώλειας,αλλά και την οργή που νιώθει ο ίδιος ο Hulk,όταν ανακαλύπτει ότι υπεύθυνος για τη καταστροφή του πλανήτη δεν ήταν κάποιο τέρας όπως θεωρούσαν και τον ίδιο,αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος που αποτελεί το μεγαλύτερο εχθρό του εαυτού του...Kαι αυτόν τον εχθρό ούτε όλοι οι υπερήρωες της Γης δεν αρκούν τελικά για να τον νικήσουν,ή έστω να τον σταματήσουν... Τα σχέδια των Keown και Peralta πραγματικά είναι χάρμα οφθαλμών σε κάθε σελίδα του τεύχους..Ο Dale Keown μας θυμίζει στα opening scenes γιατί-προσωπικά για εμένα-θεωρείται από τους καλύτερους,αν όχι ο καλύτερος και definitive σχεδιαστής του χαρακτήρα,και με τις δυναμικές του φιγούρες φέρνει αυτόν τον αέρα των early 90's στην ιστορία,με ήρωες που σφίζουν από ζωντάνια και δύναμη.Ο Germán Peralta από την άλλη με περισσότερο "σκοτεινό" σχέδιο μας παρουσιάζει με τρομαχτικό ρεαλισμό το δυστοπικό τοπίο στο οποίο καλείται να ζήσει και να επιβιώσει από εδώ και πέρα ο πράσινος γίγαντας.Πραγματικά θαυμάσιος συνδυασμός δύο σπουδαίων σχεδιαστών που δίνουν με το καλύτερο δυνατό τρόπο σάρκα και οστά στο όραμα του David. Variant cover από Joe Bennett. Μία παροιμία λέει ότι στους τυφλούς,βασιλεύει ο μονόφθαλμος...Σε έναν κόσμο κατεστραμμένο υλικά και ηθικά,όπου τίποτα σχεδόν δεν έχει επιβιώσει,ακόμα και η δύναμη του Hulk δεν αρκεί για να τον κάνει να σταθεί ξανά όρθιος...Ένας κόσμος χωρίς ηγέτες,χωρίς κάποιο αρχηγό θα χρειαστεί κάτι καινούργιο να τον στήσει ξανά στα πόδια του...Ο ίδιος ο Hulk θα πρέπει να μετατραπεί σε κάτι άλλο...Σε έναν καινούργιο αρχηγό...Σε έναν Maestro... Περιμένω με αγωνία το επόμενο τεύχος(μπαγάσα David με έκανες πάλι να νιώσω 15 χρονών!!!Σε ευχαριστώ πολύ για αυτό!!)