Search the Community

Ανά διαστήματα, έχω πέσει πάνω σε διάφορα εξαιρετικά βιντεάκια φτιαγμένα από φαν, σχετικά με τους αγαπημένους μας ήρωες. Με αφορμή το εκπληκτικό Superman Awakens που είδα πριν λίγο και δημιουργήθηκε από Έλληνες παρακαλώ, φτιάχνω αυτήν εδώ την γωνίτσα για να μοιραζόμαστε παρόμοια βίντεο (CGI/Animation/Live Action) που μας τραβάνε την προσοχή. Μαζί με το Superman Awakens θα βάλω και δύο δουλειές της Bat in the Sun, που μας έχει προσφέρει μερικές πανέμορφες ταινίες Batman. Επιπλέον, όποιο βίντεο ανεβαίνει εδώ, θα προστίθεται και στην παρακάτω λίστα. 1. Superman Awakens 2. Batman: City of Scars 3. Batman: Dying is Easy BONUS! Μια πρώτη σκηνή από το επερχόμενο Uncle Scrooge Fan Film με κανονικούς ηθοποιούς στον ρόλο του Ντόναλντ και του Σκρούτζ!

Η διακοπή της αγγλικής εκδοχής του The Official Marvel Graphic Novel Collection ήταν κάτι που διέγειρε ερωτηματικά, μόνο και μόνο γιατί δεν είχαμε πάρει χαμπάρι πως από το Φεβρουάριο του 2022 είχε ξεκινήσει νέα σειρά που λειτουργούσε ως ο τέλειος αντικαταστάτης της, με πιο σύγχρονη γραφιστική "γλώσσα" για να προσεγγίσει προφανώς μια νέα γενιά αγοραστών. Και το όνομα της νέας σειράς; Marvel: The Legendary Collection με λευκό εξώφυλλο (όπως και η σειρά της DC που έχει κυκλοφορήσει στην Αγγλία η οποία ανταγωνίζεται την πιο γνωστή σειρά της Eaglemoss) και εικόνες πλαισιωμένες από ατελής κύκλους. Η σειρά ξεκίνησε πάλι με Spider-Man, βάζοντας το New Ways to Die από την περίοδο του Brand New Day και στον δεύτερο τόμο είχε το Disassembled, το οποίο είχαν βάλει και στην μαύρη σειρά. Γενικά, κάμποσα από τα 29 τεύχη που έχουν κυκλοφορήσει ή ανακοινωθεί μέχρι την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, έχουν ήδη κυκλοφορήσει και στην υπάρχουσα σειρά, αλλά φυσικά, περιλαμβάνει και κάμποσο υλικό που μου έκανε εντύπωση πως και δεν είχε περιληφθεί και στην αρχική συλλογή, αλλά βλέπω με ευχαρίστιση πως τουλάχιστον υπάρχει εδώ. Από τους τίτλους που κάνουν πρεμιέρα στην Hachette, ξεχωρίζω τα: Armor Wars, The Muir Island Saga, τους δύο τόμους με το Inhumans του Paul Jenkins, το Enemy of the State που έχει βγάλει η Anubis, την συνέχεια του God Butcher (που επίσης περιλαμβάνει η συλλογή), God Bomb, το πρώτο volume από το Black Panther run του Christopher Priest και το Under Siege (που υπάρχει μόνο τμηματικά στο Marvel Mightiest Collection) Μέχρι στιγμής η συλλογή περιλαμβάνει υλικό από την δεκαετία του '80 και έπειτα μόνο, ενώ έχει ξεκινήσει να κυκλοφορεί στην Ιταλία. Η σειρά έχει φυσικά ράχη με σχέδιο, στα πρότυπα των άλλων συλλογών, ενώ από το βίντεο που κυκλοφόρησε φαίνεται να έχουν προγραμματίσει τουλάχιστον 92 τόμους.

Έχουμε θέμα για τα Omnibus. Έχουμε θέμα για την Epic Collection και Complete Collection, έχουμε. Είναι δυνατόν να μην έχουμε για τα trades;;; Εδώ λοιπόν, μπορούμε να κάνουμε συζητήσεις για τα επερχόμενα trades. Θα μου πείτε, αφού υπάρχει αντίστοιχο θέμα για Νέα και κυκλοφορίες από την εταιρεία. Ναι, αλλά εκεί, κουβεντιάζουμε κυρίως για τις νέες ιστορίες, όχι για εκδόσεις. Λοιπόν, τι ανακοινώθηκε στο Near Mint Condition( το βίντεο παρακάτω), εχθές. 1)Mighty Marvel Masterworks: The Black Panther Vol. 1: The Claws Of The Panther Περισσότερες πληροφορίες εδώ 2)Black Panther Legends Περισσότερες πληροφορίες εδώ 3)She-Hulk by Rainbow Rowell Vol. 1: Jen, Again Περισσότερες πληροφορίες εδώ 4)BLOODSTONE & THE LEGION OF MONSTERS Περισσότερες πληροφορίες εδώ. Υπάρχει και παλαιότερη έκδοση του 2017 5)Sabretooth: The Adversary Περισσότερες πληροφορίες εδώ 6)Amazing Spider-Man by Wells & Romita Jr. Vol. 1: World Without Love Περισσότερες πληροφορίες εδώ 7)Avengers Epic Collection: The Collection Obsession Περισσότερες πληροφορίες εδώ( πρώτη έκδοση, για την ερχόμενη, δε βρήκα σύνδεσμο στην ιστοσελίδα της Marvel, υπάρχει βέβαια στο Amazon). Να διευκρινίσω εδώ, ότι όπως βλέπετε, είναι Epic Collection. Κανονικά, δε θα έπρεπε να μπει σε αυτό το θέμα, επειδή έχω αναφέρει την κυκλοφορία εδώ, αλλά επειδή, το πρώτο ποστ θέλω να είναι ολοκληρωμένο, το συμπεριλαμβάνω, μαζί με τα υπόλοιπα. 8)Star Wars Legends Epic Collection: The New Republic Vol. 6 Τα ίδια με το παραπάνω. Επίσης ανήκει στην Epic Collection, αλλά επειδή θέλω να είναι συμπληρωμένο το πρώτο ποστ, το αναφέρω κι εδώ. Το αξιοσημείωτο είναι, ότι ενώ εδώ αναφέρει ημερομηνία κυκλοφορίας 05/10, εδώ μνημονεύει τις 27/09 ως ημερομηνία κυκλοφορίας. Δείτε οπωσδήποτε το βίντεο του Near Mint Condition Ρίξτε μια ματιά στο 14:11 του βίντεο για οφθαλμόλουτρο και ρίξτε μια ματιά στο 31:30, εάν ενδιαφέρστε για τον τόμο του Star Wars. Προσωπικά, με εντυπωσιάζουν/ μου κινούν το ενδιαφέρον ο τόμος Star Wars, το Bloodstone και ίσως ο τόμος Spiderman. Εσάς ποια είναι η γνώμη σας;

Ε, μιας και έχουμε αντίστοιχο topic για DeAgostini... H Hachette Fascicoli (Ιταλική θυγατρική της Γαλλικής Hachette Livre) ξεκίνησε να δραστηριοποιείται όσον αφορά τα κομιξοκαρτουνονερντίστικα στη χώρα μας τον Σεπτέμβρη του 2018, με τη Χρυσή Συλλογή Disney, που ξεκίνησε δυναμικά, με όμορφα εικονογραφημένες μεταφορές ταινιών, και κατέληξε, ειδικά στην επέκτασή της, μια χαζομάρα με spin-off ιστοριούλες καθώς και κάποιες ιστορίες του '50. Σε 2 βδομάδες, ολοκληρώνεται, φθάνοντας τα 210 τεύχη και στο τελευταίο θα έχει και δώρο ένα προηγούμενο τομάκι spin-off ιστορίας της Χαμένης Ατλαντίδας, επειδή ήταν κακέκτυπα όλα τα αντίτυπα. Από τα πιο παιδικά, το Γενάρη ξεκίνησε Η Πρώτη Μου Αλφαβήτα με φιγουρίτσα, ενώ τώρα το καλοκαίρι ολοκληρώθηκε η συλλογή των Ηχογραφημένων Παραμυθιών με φιγούρα, στα 90 τεύχη. Όσον αφορά το βαρύ πυροβολικό της, που είναι ο μοντελισμός, Σεπτέμβρη του 2019 με Οκτώβρη του 2021 βγήκε το συναρμολογούμενο Lancia Delta HF Integrale σε κλίμακα 1:8, Φλεβάρη του 2020 ξεκίνησαν τα Αξέχαστα Αυτοκίνητα, με μοντέλα κλασικών καθημερινών μεταπολεμικών αμαξιών σε κλίμακα 1:43 (στο επόμενο θα έχει υπόψην το θρυλικό Datsun 620 των καρπουζάδων), τον Γενάρη του '21 ο συναρμολογούμενος Σκαραβαίος της VW σε κλίμακα 1:8, τον Οκτώβρη του '21 το εικονικό πλην θεώρατο συναρμολογούμενο Θωρηκτό Μπίσμαρκ, το Γενάρη του '22 το συναρμολογούμενο Μυθικό Fiatάκι 500 σε 1:8 και μόλις κυκλοφόρησε μια νέα σειρά για πολύ καμμένους συλλέκτες, τα Παραμύθια Μινιατούρες Disney. ... και φυσικά υπάρχει και η ΣΕΙΡΑΡΑ Η Επίσημη Συλλογή Graphic Novels της Marvel, για την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ, τα πάντα.

Ο Spider-Man στα 60 Αιωνίως νέος, παρά την επικείμενη είσοδό του στο κλαμπ της τρίτης ηλικίας, ο Ανθρωπος-Αράχνη εξέφρασε μια εποχή και εξέθρεψε μια αυτοκρατορία. Καρασαρίνης Μάρκος Κατά τον Γουόλτ Ντίσνεϊ, «όλα ξεκίνησαν με ένα ποντίκι» – η έμπνευση για τη δημιουργία του Μίκυ Μάους ήταν εκείνη που έχτισε τα θεμέλια μιας ολόκληρης ψυχαγωγικής αυτοκρατορίας. Αντίστοιχα, για τον Σταν Λι, όλα ξεκίνησαν με μια αράχνη – ή, μήπως, μια μύγα; Σύμφωνα με το επεισόδιο που ο πατριάρχης της Marvel Comics αφηγούνταν πάντοτε με ευχαρίστηση σε συνέδρια κόμικ, συνεντεύξεις και αυτοβιογραφίες, «είδα ένα έντομο να σκαρφαλώνει στον τοίχο και είπα: «Σκέψου να είχε αυτή την ικανότητα ένας άνθρωπος»». Άλλοτε το έντομο αυτό ήταν μύγα, άλλοτε αράχνη και άλλοτε ο Σταν Λι άφηνε να εννοηθεί ότι η ιστορία μπορεί να ήταν και απόκρυφη, αλλά se non è vero, è ben trovato. Το βέβαιο είναι ότι κάποια στιγμή το καλοκαίρι του 1962 εκείνος, ο κορυφαίος κομίστας Τζακ Κέρμπι και ο σχεδιαστής Στιβ Ντίτκο βρέθηκαν να συζητούν για έναν νέο χαρακτήρα με πορτοκαλί και μοβ στολή και ένα μαγικό δαχτυλίδι στο χέρι. Από την ανταλλαγή ιδεών, τις τροποποιήσεις και τις ανασυνθέσεις προέκυψε το καλοκαίρι του 1962 κάτι τελείως διαφορετικό, ο ήρωας του εξωφύλλου του 15oυ τεύχους του περιοδικού «Amazing Fantasy»- και το όνομα αυτού Spider-Man, o Ανθρωπος-Αράχνη. Θεμέλιο της εκτίναξης της Marvel από μικρή εταιρεία σε κολοσσό της αμερικανικής βιομηχανίας των κόμικ, ο κατά κόσμον Πίτερ Πάρκερ γιόρτασε στις 27 Ιουλίου το 900ό του τεύχος συμπληρώνοντας 60 χρόνια ζωής, ιστοβασίας και χαρωπής καταδίωξης των απανταχού εγκληματιών. Στον ιστό του Πίτερ Πάρκερ Ευπροσήγορος, επινοητικός, συνεσταλμένος, ο Πίτερ Πάρκερ υπήρξε επιτυχής αντανάκλαση των εφηβικών ανησυχιών των δεκαετιών του ’60 και του ’70. Είχε να αντιμετωπίσει το τραύμα της απώλειας της πατρικής φιγούρας του θείου του, ο οποίος τον είχε μεγαλώσει, την εύθραυστη υγεία της θείας του, bullying στο σχολείο, φοιτητικές αγωνίες, ερωτικά σκιρτήματα, εργασιακές δυσχέρειες. Διόλου παράξενο που τον Σεπτέμβριο του 1965, σε μια δημοσκόπηση μεταξύ φοιτητών («28 πρόσωπα που μετράνε»), το «Esquire» διαπίστωνε ότι ο Ανθρωπος-Αράχνη κατατασσόταν μεταξύ των επαναστατικών προτύπων της νεολαίας από κοινού με τον Μπομπ Ντίλαν, τον Μάλκολμ Χ και τον Φιντέλ Κάστρο. Πολύ περισσότερο, αν σκεφθεί κανείς ότι ο ίδιος ο χαρακτήρας δεν ήταν επαναστάτης: όντας το καλό παιδί της Marvel, o Πίτερ Πάρκερ δεν ανακατεύθηκε ποτέ προσωπικά με τα ναρκωτικά, τους χίπις, το ειρηνιστικό κίνημα, την αντι-κουλτούρα, ενώ οι πολιτικές του απόψεις ήταν και παραμένουν προσεκτικά θολές. Ολα όμως τα παραπάνω περνούσαν στις σελίδες του περιοδικού μέσα από εμπειρίες τρίτων – φίλων, εχθρών, συντρόφων. Οταν, για παράδειγμα, την άνοιξη του 1968 οι φοιτητικές διαμαρτυρίες στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια κατέληξαν σε σφοδρές συγκρούσεις με την Αστυνομία με 132 φοιτητές τραυματίες και 700 συλλήψεις δυναμιτίζοντας το κλίμα για μήνες, το τεύχος 68 του «Amazing Spider-Man» έσπευσε να απεικονίσει μια αντίστοιχη κατάσταση στο Πανεπιστήμιο Εμπάιαρ Στέιτ του σπουδαστή Πάρκερ. Ο Πολ Κάπερμπεργκ διαπιστώνει στο «The Creation of Spider-Man» (εκδ. Marvel / Rosen) ότι αντίθετα με τα τυπικά υπερηρωικά κόμικ η αφήγηση της ζωής του διακρινόταν από «ισχυρές δόσεις σαπουνόπερας και στοιχεία μελοδράματος». Αταίριαστος φαινομενικά, ο συνδυασμός αποδείχθηκε ευφυής: ο ανασφαλής, αγχωτικός ήρωας εξέφραζε μια ανήσυχη γενιά και απέβαινε μεταφορά των προβλημάτων κοινωνικοποίησής της. Η δημοτικότητά του αυτή μετέβαλε τον Spider-Man σε χρυσωρυχείο – αφού πρώτα τον έσωσε από τη λήθη. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Λι, ο τότε ιδιοκτήτης και εκδότης της εταιρείας, Μάρτιν Γκούντμαν, ενέκρινε τη συμπερίληψή του (από κοινού με τις ιστορίες θρίλερ «Ο κωδωνοκρούστης», «Η σαρκοφάγος της μούμιας» και «Αρειανοί ανάμεσά μας») στο «Amazing Fantasy», ένα περιοδικό ανθολογίας, γνωρίζοντας ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του τεύχος. Ο Ανθρωπος-Αράχνη προοριζόταν για ήρωας μιας χρήσης – έως ότου ο Γκούντμαν είδε το φθινόπωρο του 1962 τις αριθμητικές καταστάσεις και ανακάλυψε ότι το «Amazing Fantasy» είχε κάνει ρεκόρ πωλήσεων. Απαίτησε τη γρήγορη επιστροφή του στα περίπτερα, με το πρώτο «Amazing Spider-Man» να κάνει την εμφάνισή του στις αρχές του 1963. Ως τα τέλη της δεκαετίας είχε καταστεί η ναυαρχίδα της Marvel, καθώς η κυκλοφορία του άγγιζε τα 600.000 τεύχη μηνιαίως. Το 1972 προστέθηκε ένα δεύτερο περιοδικό, το «Marvel Team-Up», και το 1976 ένα τρίτο, το «Spectacular Spider-Man». Στο απόγειο της απήχησής του, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, κυκλοφορούσαν ταυτόχρονα επτά τίτλοι με νέο υλικό και αναδημοσιεύσεις παλαιότερων περιπετειών, ενώ τον Αύγουστο του 1990 το πρώτο τεύχος του «Spider-Man» σε σενάριο και σχέδιο του δημοφιλούς κομίστα Τοντ Μακ Φάρλαν πούλησε 3 εκατομμύρια αντίτυπα. Παράλληλα, και σε συνάρτηση με το όραμα του Σταν Λι για την εξάπλωση των χάρτινων ηρώων σε άλλα μέσα, ο Ανθρωπος-Αράχνη κατέκτησε εκπομπές κινουμένων σχεδίων (1967), στριπ σε εφημερίδες (1977) και κανονικές τηλεοπτικές σειρές (1978). Αν και το 1977 το πιλοτικό επεισόδιο της σειράς μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, το πραγµατικό ντεµπούτο του στο σινεμά έγινε με την τριλογία του Σαμ Ράιμι (2002-2007), όπου τον Πίτερ Πάρκερ υποδύθηκε ο Τόμπι Μαγκουάιρ. Αισθητικά, τεχνολογικά και εισπρακτικά (2,5 δισ. δολάρια σε έσοδα), οι ταινίες αυτές, μαζί με την περίπου σύγχρονή τους τριλογία του Batman του Κρίστοφερ Νόλαν, έθεσαν τα θεμέλια της σημερινής κυριαρχίας των κόμικ φιλμ στον χώρο των μπλοκμπάστερ. Υπήρξαν επίσης και ο προπομπός της δημιουργίας του Marvel Cinematic Universe, οι συνολικά 29 ταινίες του οποίου (με πιο πρόσφατη την «Black Widow» πριν από μερικές εβδομάδες) έχουν αποφέρει μέχρι στιγμής περισσότερα από 27 δισ. δολάρια. Τα 5,3 από αυτά μάλιστα ανήκουν στα πέντε «Spider-Man» που γυρίστηκαν από το 2012 ως το 2021 με πρωταγωνιστές τους Αντριου Γκάρφιλντ και Τομ Χόλαντ. Τέλος, σε όλα αυτά τα έσοδα θα πρέπει να προστεθούν και οι πωλήσεις από τα παραφερνάλια (μπρελόκ, κουκλάκια, T-shirts κ.τ.λ.), κατηγορία όπου ο ήρωας προηγείται κατά πολύ των συναδέλφων του Avengers και ακόμη περισσότερο των Batman και Superman, με εισπράξεις της τάξης των 1,6 δισ. ετησίως. Κατά καιρούς άλλοι υπερήρωες όπως ο Iron Man ή οι X-Men μπορεί να τον υποσκελίζουν προσωρινά στα φώτα της δημοσιότητας, αλλά ο Ανθρωπος-Αράχνη είναι δικαιωματικά το πρόσωπο της Marvel. Η ζωή μετά τα 900 (τεύχη) Η σημαντικότερη κληρονομιά του Σταν Λι, ο οποίος πέθανε πλήρης ημερών στα 95 του, το 2018, είναι επομένως εξασφαλισμένη; Ναι και όχι. Αν η κινηματογραφική ενσάρκωση του Πίτερ Πάρκερ χαίρει άκρας υγείας, ο χαρακτήρας του κόμικ περνά μια παρατεταμένη κλιμακτήριο. Θύμα των πρακτικών του marketing, του πληρέστερου ελέγχου του έργου τους που έχουν πλέον οι σημερινοί δημιουργοί και των συχνών αναδιατάξεων στις οποίες η Marvel υποβάλλει το σύμπαν της, το «Amazing Spider-Man» έχει επανεκκινήσει τέσσερις φορές από το νούμερο 1 τα τελευταία οκτώ χρόνια, με πιο πρόσφατη εκείνη του περασμένου Απριλίου – το τεύχος 900 κρύβεται πίσω από το τεύχος 6 της τωρινής αρίθμησης. Η δημιουργική ελευθερία που απολαμβάνουν πλέον οι κομίστες συναρτάται οπωσδήποτε με πολύ πιο τολμηρές παραλλαγές του χαρακτήρα, το τίμημα όμως είναι η ασυνέχεια της διαδοχής από τη μία στην άλλη – οι ραφές πια φαίνονται. Ωστόσο, το ζήτημα είναι βαθύτερο. Η πολυδιαφημισμένη back to basics προοπτική που το 2008 ήθελε τον Πίτερ Πάρκερ να επιστρέφει σε μια μινιμαλιστική προσέγγιση (οικογένεια, φίλοι, νέοι και λιγότερο φαντεζί εχθροί) φούσκωσε στην πορεία του χρόνου σε ένα εξωφρενικό αφήγημα όπου ο ίδιος κατέληξε CEO του εταιρικού κολοσσού Parker Industries. Καθώς το κοινό του κόμικ ως μέσου αποτελείται πλέον από ενηλίκους κατά πλειονότητα, η απόπειρα να προσαρμοστούν σε αυτό οι mainstream ήρωες με αντίστοιχη λογική, προβληματισμούς και περιεχόμενο είναι προφανής. Από την άλλη πλευρά, η ενηλικίωση του χαρακτήρα δεν μοιάζει ολοκληρωμένη. Επαγγελματικά, έχει απεικονιστεί από καθηγητής σε σχολείο υποβαθμισμένης περιοχής ως μεγιστάνας αντίστοιχος εκείνων της Σίλικον Βάλεϊ. Το σταθερό καστ των νεανικών του φίλων φυλλορρόησε χωρίς να στεριώσει ένα καινούργιο. Ο γάμος του με τη Μαίρη Τζέιν Γουάτσον το 1987, ιδέα τολμηρή για την εποχή της, απέτυχε να προωθήσει την αφηγηματική εξέλιξή του και στην πορεία εγκαταλείφθηκε. Συγκριτικά, ο γηραιός Superman και η Λόις Λέιν, ζεύγος από το 1996, βρήκαν και συζυγική και μυθοπλαστική ισορροπία, δείγμα της επιτυχίας της οποίας είναι ο ιδιαίτερα δημοφιλής Τζον Κεντ, ο αμφιφυλόφιλος γιος τους που έχει αναλάβει να προστατεύει τη Γη ως νέος υπεράνθρωπος όσο ο πατέρας του διορθώνει διαστημικές αδικίες. Ας είμαστε όμως δίκαιοι, τα ίδια λέγονταν και για τον άνευρο Batman της δεκαετίας του ’80 προτού η πιο βίαιη παραλλαγή του που αποτύπωσε ο Φρανκ Μίλερ στο «The Dark Knight Returns» του 1987 ανοίξει τον δρόμο για μια ιδιαίτερα γόνιμη περίοδο πειραματισμών. Αλλωστε, ο ίδιος ο Ανθρωπος-Αράχνη υπήρξε πρόσφατα πρωτοπόρος ως προς τη φυλετική και έμφυλη ποικιλομορφία του χαρακτήρα: o νεαρός Μάιλς Μοράλες, γιος του Αφροαμερικανού Τζέφερσον Ντέιβις και της Πορτορικανής Ρίο Μοράλες, Spider-Man ενός εναλλακτικού σύμπαντος προτού μετακομίσει στο δικό μας, έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 2011, για να ακολουθήσουν μέσα στη δεκαετία η Ghost Spider και άλλες εκδοχές. Το αδιαμφισβήτητο στάτους του στην ποπ κουλτούρα το επιβεβαιώνουν πλήθος αναφορών, από τη συνάντησή του με τον Μπαράκ Ομπάμα στο εξώφυλλο του τεύχους 583 ως την ιδιοποίηση του ονόματός του από τον διάσημο αναρριχητή κτιρίων Αλέν Ρομπέρ. Στη φήμη του θα προστεθεί στις 27 Ιουλίου ένας επετειακός μαραθώνιος 96 σελίδων και 13 διαφορετικών εξωφύλλων σε σενάριο Ζεμπ Γουέλς και σχέδιο Τζον Ρομίτα Τζούνιορ, το τεύχος 900: αριθμός λίαν τιμητικός, πίσω μόνο από τα «Action Comics» και «Detective Comics» που ξεπέρασαν το ορόσημο του 1.000 το 2018 και το 2019, αντίστοιχα. Για μια φιγούρα που προσγειώθηκε στο χαρτί με μετριοπαθείς βλέψεις («θέλαμε τα παιδιά να περνάνε καλά και να χαίρονται με κάτι θετικό, δεν θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο» έλεγε ο Σταν Λι), η άνοδος αποδείχθηκε μετεωρική. Εξήντα χρόνια μετά, τι άλλο να ζητήσει ένας τίμιος ήρωας; Πηγή

Καλησπέρα, (Πρώτο post οπότε αν κάνω κάτι λάθος πείτε μου να μαθαίνω ) Συλλέγω βιβλία μινιατούρες εδώ και λίγο καιρό, και η αγάπη μου για τα κόμικς με οδήγησε στην ανακάλυψη ότι υπάρχουν αρκετά κόμικ μινιατούρες. Αναλυτικά τι έχω καταφέρει να συλλέξω μέχρι τώρα: 1) Marvel Bubble Funnies - Η βασικότερη μίνι συλλογή που μπορεί κάποιος να αποκτήσει είναι η συλλογή με τα έξι τεύχη της Marvel από το νοσταλγικό 1981. Captain America, Hulk, Spiderman, Sabrina, Archie και Spider Woman σε τεύχη με διαστάσεις 8,2 cm x 6.3 cm. Κυκλοφόρησαν στην Αμερική σφραγισμένα με... τσίχλες ανάμεσα στις σελίδες τους. Πρέπει να είναι τα μόνα κόμικ που σφραγισμένα έχουν μάλλον μικρότερη αξία, κι αυτό γιατί οι τσίχλες στο εσωτερικό άφηναν μια λαδίλα στις σελίδες, αλλά δεν ξεσφράγισα ποτέ τα δικά μου για να το επιβεβαιώσω. 2) Marvel Gumball Prizes Comics - Η δεύτερη, αρκετά δυσκολότερη να αποκτήσει κανείς συλλογή, είναι πάλι της Marvel από το μακρινό 1966. Με εξωφρενικά μικρές διαστάσεις (2,2 cm x 1,5 cm) και περίπου 50 ασπρόμαυρες σελίδες, κυκλοφόρησαν έξι διαφορετικά τεύχη (Hulk, Thor, Spiderman, Sgt Fury, Captain America και Millie the model). Μεγάλο πρόβλημα είναι η προχειρότητα της κατασκευής (η ράχη είναι σχεδόν ανύπαρκτη, οι σελίδες ήταν συγκολλημένες με κόλλα που μετά από τόσα χρόνια έχει εξαφανιστεί και κάθε προσπάθεια να διαβάσει κανείς τα κόμικ θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην καταστροφή τους, έχω καταστρέψει ήδη ένα). Το κάθε τεύχος κυκλοφόρησε σε διάφορα χρώματα, και αν ήσουν hardcore συλλέκτης έπρεπε να μαζέψεις και τα διάφορα χρώματα... Fun Facts: τα σχέδια υπογράφουν διάφοροι μεγάλοι, όπως ο Steve Ditko. Επίσης, στο τεύχος του Spiderman εμφανίζεται στις τελευταίες σελίδες ο Superman, μια δεκαετία σχεδόν πριν εμφανιστούν επίσημα μαζί στο Superman vs Spiderman του 1976. 3) Marvel Komikai - Συνεχίζουμε με Marvel. Μικρές διαστάσεις, 4,5 cm x 3 cm περίπου , κυκλοφόρησαν το 2005 σε σετάκια των 5 με δώρο μεγεθυντικό φακό. Άγνωστο πόσα τέτοια σετάκια έχουν κυκλοφορήσει. 4) Silly Dillies, Funny Tales κλπ - μια ακόμα σειρά από το 1965, ίδιας (δυστυχώς) ποιότητας με τα αντίστοιχα μικρά της Marvel της εποχής, περιελάμβαναν πάλι άγνωστο αριθμό (ανακαλύπτω συνεχώς καινούργια) από αστεία σε διάφορα μικρά βιβλιαράκια. Διαστάσεις 2cm x 1.5cm, έχουμε και εδώ διάφορα χρώματα ανά κόμικ. Bonus: Όποιος θέλει να το ψάξει περισσότερο, το παλαιότερο που έχω καταφέρει να εντοπίσω είναι το Bijou εκδοτικού οίκου London Rock Bros & Payne, με διαστάσεις 3cm x 2.5cm. Ανάλογα με την ποιότητα οι τιμές φτάνουν να είναι αστρονομικές.... Εννοείται ότι σίγουρα μου έχουν ξεφύγει πολλά ακόμα, όποιος γνωρίζει κάτι ας το μοιραστεί μαζί μας!

Το «Moon Knight» μας ζητάει να κοιτάξουμε στα μάτια το χάος που κρύβουμε όλοι μέσα μας Η νέα σειρά της Marvel προσεγγίζει το θέμα της ψυχικής υγείας για να αφηγηθεί μια ιστορία χάους, αποδοχής και πάνω απ' όλα συμφιλίωσης με τον ίδιο μας τον εαυτό. Προσοχή: το άρθρο περιέχει spoilers και από τα έξι επεισόδια της σειράς «Moon Knight». Τα τελευταία χρόνια η Marvel, ίσως περισσότερό από κάθε άλλο στούντιο εκεί έξω, προσπαθεί να συμπεριλάβει στις ταινίες και στις σειρές της ομάδες ανθρώπων που σπάνια βλέπουμε να έχουν κάποια αντιπροσώπευση στη βιομηχανία. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά πρόσφατα έχει αρχίσει να αγγίζει και θέματα που όπου ελάχιστες ταινίες και σειρές του είδους των υπερηρωικών ταινιών, και πόσο μάλλον αυτές της Marvel, είχαν παλιότερα την τόλμη να προσεγγίσουν. H αρχή έγινε με το υπέροχο «WandaVision», όπου μίλησε, μέσα από ένα συναισθηματικά φορτισμένο και καθαρτήριο ταξίδι, για τον πόνο που νιώθουμε όταν βιώνουμε τον χαμό ενός δικού μας αγαπημένου προσώπου, αλλά και την κατάθλιψη που έρχεται μέσα από αυτό, και το πόσο επηρεάζουν όλα αυτά τόσο την ζωή μας όσο και εκείνη των γύρων μας. Και μπορεί οι υπόλοιπες σειρές της να ακολούθησαν μια πιο (βαρετά υπερηρωική) πεπατημένη, το τελευταίο πόνημα της Marvel με τίτλο «Moon Knight» έρχεται όχι μόνο για να εισάγει έναν ακόμα καινούργιο χαρακτήρα στον ήδη μακρύ κατάλογο του MCU, αλλά, κυρίως, να τολμήσει να αγγίξει ίσως ένα από τα πιο μεγάλα ταμπού της κοινωνίας: εκείνο της ψυχικής υγείας. Προς τιμή του, το «Moon Knight» αποτελεί μια τολμηρή κίνηση που δεν ακολουθεί την τυπική φόρμουλα υπερήρωων της Marvel, καθώς μοιάζει σαν να βρίσκεται αποκομμένο από το υπόλοιπο MCU. Η σειρά φαίνεται να ξεκινά ήδη από την τελευταία πράξη όπου σιγά σιγά εμείς, μαζί με τον χαρακτήρα του Στίβεν Γκραντ (ο Οσκαρ Αϊζακ στην συναρπαστική του πρώτη στο MCU), προσπαθούμε να γεμίσουμε τα κενά. Μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση σίγουρα, αφήνοντας εκτός τις όποιες περιττές origin μυθολογίες από τις οποίες θέλουν τους νέους χαρακτήρες να περνάνε, σαν κάποιο είδος μύησης, πριν εγκαθιδρύσουν την παρουσία τους στο αντίστοιχο κινηματογραφικό τους σύμπαν, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και μια έξυπνη, και σε στιγμές αρκετά εύστοχη, σεναριακή τροπή για να μιλήσει για κάτι πολύ πιο σοβαρό. Βλέπετε η σειρά εξερευνά το πώς μπορεί να είναι κάποιος υπερήρωας έχοντας διασχιστική διαταραχή ταυτότητας (γνωστή κι ως διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας). Μέσα σε αυτό η σειρά χτίζει, καθ’ όλη την διάρκεια των έξι επεισοδίων της, τον δικό της ρυθμό για τον τρόπο με τον οποίο θέλει να πει την ιστορία της. Μας εισάγει πρώτα στον χαρακτήρα του Γκραντ, έναν χαμηλών τόνων υπάλληλο του Βρετανικού Μουσείου, ο οποίος έχει τεράστιο πάθος με την αιγυπτιολογία. Όμως δεν αργεί να μας γνωρίσει, λίγο πριν τελειώσει το πρώτο επεισόδιο, και μια νέα προσωπικότητα, εκείνη του Μαρκ Σπέκτορ, ο οποίος παρουσιάζεται ως πρώην μισθοφόρος και φαίνεται πως ζει στο μυαλό του Γκραντ, χωρίς να γνωρίζουμε ακριβώς ποια ήταν εκείνη η προσωπικότητα που δημιούργησε την άλλη, μεταμορφώνοντάς τον έτσι στον υπερήρωα Moon Knight. Στην αρχή ο Στίβεν και ο Μαρκ είναι δυο προσωπικότητες οι οποίες δεν τα πάνε καθόλου καλά και δυσκολεύονται να συνυπάρξουν στο ίδιο σώμα, καθώς όταν ο ένας κυριαρχεί ο άλλος προσπαθεί να τον ανατρέψει. Η συνδι-αλλαγή μεταξύ αυτών των δύο χαρακτήρων γινόταν αντιληπτή στην αρχή με κάποια black outs, όπου τη μια στιγμή ο Στίβεν μπορεί να βρισκόταν στο σπίτι του και την επόμενη σε ένα χωρίο κάπου στην Ελβετία ή τη μια να απειλείται από κάποιους κακούς και την επόμενη όλοι να βρίσκονται αναίσθητοι (ή νεκροί) γύρω του. Προσθέστε και το γεγονός πως και οι δύο ήρωες επιλέχθηκαν από έναν αρχαίο Αιγύπτιο θεό, τον Κονσού, τον θεό του φεγγαριού, λόγω αυτής της διαταραχής, ως το άβατάρ του στην Γη για να αποδώσουν την δική του εκδοχή δικαιοσύνης στους κακούς και σχεδόν ολόκληρο το Αιγυπτιακό Πάνθεον, με τη θεά Αμμούτ (ή Αμμιτ) και τον κακό απόστολό της, και αρχηγό της αίρεσης, Αρθουρ Χάροου (ένας εξίσου απολαυστικός Ιθαν Χοκ) να αποτελούν τους κύριους ανταγωνιστές, για να συμπληρωθεί έτσι κάπως η Marvelική αυτή συνταγή. Tα πράγματα αρχίζουν να παίρνουν μια διαφορετική τροπή από τα μέσα του τέταρτου επεισοδίου και μετά, όπου ο Χάροου σκοτώνει τον Στίβεν/Μαρκ και ο ίδιος περνάει από ένα είδος καθαρτήριου, το οποίο παρουσιάζεται μέσα από μια σουρεαλιστική σκηνή ενός ψυχιατρικού νοσοκομείου, με τον Στίβεν να έχει διαχωριστεί από τον Μαρκ και να τον ψάχνει μέσα στα διάφορα δωμάτια όπου, όταν επιτέλους συναντιούνται, πρέπει να περάσουν από τον ποταμό Ντουάτ και να βρουν έναν τρόπο να ισορροπήσουν την ζυγαριά με τις καρδιές τους για να φτάσουν στις Πύλες του Όσιρι. Αυτό το σημείο είναι και που αποτελεί τον καταλύτη για την βαθιά εσωτερική κάθαρση του ήρωα. Ξεκινά ένα ταξίδι στο παρελθόν για να μας δείξει την τραυματική εμπειρία που πέρασε ο Μαρκ σαν παιδί, χάνοντας τον αδερφό του, με τη μητέρα του να τον κατηγορεί για τον θάνατό του, δημιουργώντας την προσωπικότητα του Στίβεν για να μπορέσει να προστατεύσει τον εαυτό του από την κακοποίηση της μητέρας του αλλά και από την ανικανότητα του πατέρα του στο να τον προστατεύσει από αυτήν. Σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε μια σειρά να παίζει οπτικά και με τις έννοιες της πραγματικότητας, των ονείρων και των κόσμων που δημιουργεί το μυαλό μας για να μας προστατεύσει από το κακό (βλέπε και το «Legion» του Νόα Χόλεϊ), αλλά εδώ ο showrunner της, Μοχάμεντ Ντιάμπ παίζει με λεπτές ισορροπίες όπου όμως δεν αφήνει τα όποια κλισέ να υπερκαλύψουν την οποία δραματική βαρύτητα έχουν οι συγκεκριμένες σκηνές. To ταξίδι τους είναι σκληρό και σε στιγμές αβάσταχτο και για τους δυο – ο Μαρκ δεν ήθελε να βιώσει ξανά το δράμα αυτό και ο Στίβεν δεν χαίρεται καθόλου όταν μαθαίνει πως ήταν απλά μια δημιουργία της φαντασίας, αλλά είναι εκείνη την στιγμή που αρχίζει η διαδικασία της επούλωσης. Η στιγμή που και οι δυο αποδέχονται τα καλά, αλλά κυρίως τα ελαττώματά, ο ένας του άλλου, ανοίγοντας τις καρδιές τους και μιλώντας για το ό,τι τους βαραίνει. Είναι η στιγμή - σημαντική για τις ζωές όλων μας - που αρχίζεις να συμφιλιώνεσαι με το παρελθόν σου, αλλά κυρίως με τον ίδιο σου τον εαυτό, που μαθαίνεις να μην τον κατηγορείς και να αρχίζεις να τον αγαπάς. Εσύ είσαι το πραγματικό φως που θα σώσει τον εαυτό από οποιαδήποτε ψυχολογική καταδίκη τον έχεις καταδικάσει. Η στιγμή που οι δύο ήρωες μαθαίνουν να συνυπάρχουν βρισκόμαστε μπροστά σε μια από τις πιο όμορφες και συγκινητικές στιγμές του MCU. Ο Οσκαρ Αϊζακ εδώ έχει μια αρκετά δύσκολη, αλλά ταυτόχρονα ενδιαφέρουσα, πρόκληση: υποδύεται δυο διαφορετικούς αλλά επίσης τόσο ίδιους χαρακτήρες οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με το κοινό τους παρελθόν. Η εξαιρετική, άλλοτε συγκινητική και άλλοτε άγρια, ερμηνεία του (η οποία, αν θέλετε τη γνώμη μας, σίγουρα θα είναι υποψήφια στα φετινά Emmy ή/και στις Χρυσές Σφαίρες αργότερα) φαίνεται να αποτελεί και το θεμέλιο της σειράς, με τον ίδιο να παραμένει πιστός και αληθινός σε κάθε στιγμή της. Το «Moon Knight» είναι και φυσικά μια αρκετά θεαματική σειρά με εντυπωσιακές μάχες - θυμίζει σε στιγμές κάτι από «Ιντιάνα Τζόουνς» και τη «Μούμια» του Στίβεν Σόμερς - γεμάτες από CGI χαρακτήρες και τέρατα (εξάλλου μην ξεχνάμε πως ακόμα μιλάμε για μια σειρά της Marvel). Πριν και μετά από την ψυχαγωγική της αξία, κάνει εξαιρετική δουλειά, δίνοντας θετικό πρόσημο και αντιμετωπίζοντας με ευαισθησία ένα τόσο σημαντικό ζήτημα, εκείνο της ψυχικής υγείας. Κάτι που, υπερήρωας ή μη, έχεις την ανάγκη να δεις και να ακούσεις. Πηγή

Doctor Strange in the Multiverse of Madness Σκηνοθεσία: Sam Raimi Ηθοποιοί: Benedict Cumberbatch Elizabeth Olsen κ.ά. Φτάσαμε αισίως στην 28η ταινία του MCU, και την πιο ενήλικη. Η υπόθεση είναι πρακτικά Dr. Strange Vs Scarlet Witch στα πολυσύμπαντα! Εντυπώσεις αργότερα

Δηλώνετε επιζώντες της απόλυτης κατάρρευσης του X-menverse της Fox? Είδατε και τα δύο Venom και συνεχίσατε με Morbius¿? Είσαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα; Ναι, ο villain του Spider-Man που έγινε ουσιαστικά αρχικά διάσημος ως ο apex predator που ήθελε τον Spidey ως το υπέρτατο τρόπαιο και διαβόητος στα '80s από την αυτοκτονία του όταν επιτέλους τα κατάφερε ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΤΑΙΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΘΟΛΟΥ SPIDER-MAN, ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο MORBIUS!!! Σκηνοθέτης του εγχειρήματος είναι ο σκοτεινός J.C. Chandor, τον Kraven θα υποδύεται ο Aaron Taylor-Johnson, τον οποίο έχουμε γνωρίσει ως Kick-Ass και Quicksilver του MCU, την Calypso η Ariana DeBose, γνωστή από διάσημα musical (Hamilton), τον Chameleon ο Fred Hechinger και τον d-list "villain" The Foreigner, ο Christopher Abbott. Ο Foreigner τα είχε με Silver Sable & Black Cat, οπότε είναι όπως και ο Morbius απομεινάρι εκείνου του concept, αφού ακυρώθηκε εκείνη η ταινία. Θα παίζει και ο Russell Crowe κάποιον. Στο πρόσφατο Cinema Con έκανε μία μικρή αποκλειστική εμφάνιση ως υπαρκτό project, εν μέσω των ανακοινώσεων της Sony για τα Spidey projects. Είναι να κυκλοφορήσει 13 του Γενάρη και υπάρχουν πιθανότητες η Sony να φτάσει εκεί που δεν έφτασε ποτέ η Fox με δικαιώματα της Marvel, στο τρίτο υπόγειο.

Μαζί με Green Goblin & Dr. Octopus, η αρχι-Νέμεσις του Peter Parker. Δημιουργία των dark & gritty '80s, είχε την ατυχία να εμφανιστεί πρώτη φορά στο διαβόητο Spider-Man 3 του 2007, σε σκηνοθεσία Sam Raimi. Το 2018, η Sony έχοντας χάσει την αποκλειστική εκμετάλλευση του χρυσορυχείου που λέγεται Spider-Man, αποφάσισε να βγάλει στη μεγάλη οθόνη την δικιά του, ολοδικιά του ταινία. Με Tom Hardy να ενσαρκώνει μάλιστα τον Eddie Brock. Το trailer υποσχόταν origin και τα symbiotes του Venom: Lethal Protector. Αυτό που πήραμε ήταν ένα μέτριο origin, κάποιες καλές μεταμορφώσεις του Tom σε Venom και μία απαίσια τελική μάχη. Και φυσικά ένα από τα χειρότερα τραγούδια του Eminem: Όλα αυτά διανθισμένα με μία ψιλο-χαζή κρίση ταυτότητας της ταινίας, λόγω του PG-13 rating, το οποίο ισοδυναμεί με αρκετά κακογραμμένο edgy χούμορ. Το post-credits scene, υποσχέθηκε sequel, το οποίο φαινόταν πιο ενδιαφέρον. Με Woody Harrelson ως Cletus Casady. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό... ENTER CARNAGE!!! Φέτος το φθινόπωρο, λοιπόν, βγήκε το πολυαναμενόμενο sequel VENOM: LET THERE BE CARNAGE. Και έχουν ήδη λιώσει πληκτρολόγια και ξοδευτεί τόνοι e-ink προσπαθώντας να περιγράψουν αυτό το trainwreck of a film. Ξεκινάει με τη σχέση του Eddy και του Venom να περνάει κρίση. Αποφασίζουν να περάσουν λίγο χρόνο χωριστά, ενώ ο Cletus γίνεται Carnage κατά τη διάρκεια της εκτέλεσής του. Βέβαια όταν λέμε Carnage, μόνο εμφανισιακά είναι, καθώς ο Woody αποτυγχάνει να αποδώσει τον ψυχωτικό δολοφόνο. Αυτό, μαζί με τον υπερβολικά αυξημένο ελαφρύ/χιουμοριστικό τόνο (πάλι λόγω PG-13), κάποια SCREWMYHORN POLITICALLY CORRECT ΣΚΗΝΙΚΑ και χειρότερα εφέ από την πρώτη ταινία (σε αρκετές σκηνές βλέπεις το επόμενο δευτερόλεπτο τον χαρακτήρα χωρίς το symbiote) και μία ιστορία που δε σε ενδιαφέρει τίποτα, μας δίνουν μία από τις BOTTOM EVER ταινίες της Marvel. Προσωπικά το βάζω παρέα με το οικτρό Fant4stic. Ειδικά από την στιγμή που κατόρθωσε να γίνει χειρότερη μαύρη κωμωδία και από την πρώτη ταινία, κατακρεουργώντας δύο πολύ σημαντικούς χαρακτήρες της Marvel. Ακολουθεί η υπόθεση της ιστορίας του Carnage, για να καταλάβετε για το τι χάλι μιλάμε: Οπότε, αν το Venom έπαιρνε ένα 4+/10 και ήταν σαν μια κομιξική ταινία των '00s, το Carnage παίρνει ένα: / 10 Ο μόνος λόγος για να το δείτε, είναι το mid-credits scene. Γιατί τρίτη ταινία PG-13 δεν έχει λόγο ύπαρξης. Το 2ο ήταν επιπέδου direct-to-dvd/tape cash grab sequel. Διαβάστε Venom του Donny Cates να στανιάρετε και αφήστε τα σκουπίδια εκεί που ανήκουν. Δηλαδή μακριά από θάλασσες και ακτές, παλιοτυροβρωμίκουλοι κλπ.

E T E R N A L S Εικοστή Έκτη ταινία του MCU. Τρίτη ταινία της Τέταρτης φάσης. Σκηνοθέτρια η Κινεζούλα Chloé Zhao, που έγινε γνωστή από Sundance και το οσκαρικά (και όχι μόνο) βραβευμένο Nomadland! Πολλοί γνωστοί και κάποιοι βετεράνοι ηθοποιοί!! Soundtrack από τον βραβευμένο Ramin Djawadi!!! Τι μπορεί να πάει στραβά; Η απάντηση βρίσκεται σε αυτό το λήμμα: Το Eternals, που έκανε πρεμιέρα μετά από κάποιες αναβολές (όπως όλες οι πανδημικές ταινίες) αυτό το μήνα, είναι ο ορισμός του διεκπεραιωτικού exposition, προκειμένου να ετοιμάσει αρκετά πράματα για μελλοντικές ταινίες, σε συνδυασμό με υπερβολικά πολλούς χαρακτήρες και όλα αυτά βασισμένα σε ένα ψυχεδελικό comic της Marvel που προσωπικά δεν άντεξα να διαβάσω πάνω από 2 τεύχη. Ωραίο το art του Kirby αλλά πραγματικά δε διαβάζεται. Αν περιμένετε πράματα από το sequel του Gaiman, να θυμάστε ότι είναι sequel material. Ποιο είναι το story? Οι πρώτοι ήρωες της Γης, ονόματι Eternals ήρθαν από το διάστημα, προκειμένου να προστατεύσουν την ανθρωπότητα από μία συμπαντική απειλή ονόματι Deviants, που είναι σαν symbiotic beasts. Και μας ξεδιπλώνεται με κάποια ήρεμα, γαλήνια flashbacks, η ιστορία τους που διαρκεί 7.000 χρόνια. Όσα και θα νιώσετε ότι πέρασαν μόλις τελειώσει η ταινία. Η φωτογραφία και η σκηνοθεσία στο μεγαλύτερο μέρος της είναι προσεγμένη. Είναι μία όμορφη ταινία. Όμως το σενάριο πάσχει σε απίστευτο βαθμό, θυμίζοντας κάθε τόσο τους μύες του προσώπου σας ότι είναι ώρα για χασμουρητό. Χωρίς διάλειμμα, δύσκολα παλεύεται. Η ροή είναι ό,τι πιο αργό έχει συμβεί στο MCU, οι χαρακτήρες αν και είναι παντελώς διαφορετικοί σε πολλές βαθμίδες, αντιπροσωπεύοντας ΠΟΛΛΑ diversities (έχει και gender swaps), δεν προλαβαίνεις να ενδιαφερθείς για όλους και όλες και κάπου εκεί θα αναρωτηθείς: Γιατί δεν ήταν αυτό απλά σειρά του Disney+ και ήρθα σινεμά; Τότε έρχεται το τέλος σαν σφαλιάρα και σου θυμίζει πως υπήρχε λόγος, όμως, είπαμε, απαιτείται ιώβια υπομονή, επιπέδου Snyder Cut. Είναι δυόμιση ώρες που δεν κυλάνε εύκολα. Απαιτείται προκειμένου να παρακολουθήσετε τη συνέχεια του MCU? Ναι, εννοείται. Να το δει κάποιος που δεν έχει δει ποτέ MCU? Όχι, σας ξορκίζω, είναι σαν filler/breather επεισόδιο, αν το πάμε με ορολογία anime. ~5/10

Για πείτε, τώρα που αισίως φτάνουμε στα 60 τεύχη και ανακοινώθηκαν και άλλα 60, πόσα αγοράσατε. Και γράψτε και το σκεπτικό βάσει του οποίου επιλέγατε.

Όταν οι Θεοί περπατούν ανάμεσά μας. Αυτοί είναι οι Eternals To Flix ξεφυλλίζει την ιστορία των Eternals, των νέων Υπερασπιστών της Γης, λίγο πριν κάνουν την εμφάνισή τους και επίσημα στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. Χρήστος Μπακατσέλος Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια το σύμπαν της Marvel δεν έχει μείνει ποτέ σταθερό. Με κάθε νέα ιστορία και κάθε νέο χαρακτήρα που εισάγει στα κόμικς της, η Marvel έχει καταφέρει να μας εισάγει σε νέους κόσμους και χαρακτήρες που εκτείνονται πέρα από τα όρια τόσο του δικού μας σύμπαντος όσο και του ίδιου του χωροχρόνου. Εξάλλου, κάτι ανάλογο προσπαθεί να πετύχει μια με το δικό της κινηματογραφικό σύμπαν, το MCU, όπου ήδη από τις τρεις πρώτες φάσεις του μας έχει γνωρίσει αρκετούς από τους ήρωές της και τους κακούς που το περιβάλλουν. Αλλά όπως και στα κόμικς, έτσι κι εδώ, το σύμπαν αυτό δεν σταματά να μεγαλώνει και να γίνεται, αν μη τι άλλο, λίγο πιο περίπλοκο. Έτσι με την εισαγωγή της Τέταρτης Φάσης του MCU μια νέα ομάδα υπερηρώων φαίνεται πως έρχεται να αντικαταστήσει τους κινηματογραφικούς Εκδικητές και να πάρει την θέση της ως οι Υπερασπιστές του Σύμπαντος. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Eternals. Λίγο πριν οι «Eternals» σε σκηνοθεσία της Κλόι Ζάο κάνουν την πρεμιέρα τους στις ελληνικές αίθουσες στις 4 Νοεμβρίου, εμείς εδώ στο Flix βουτάμε στην ιστορία των χαρακτήρων αυτών και προσπαθούμε να ρίξουμε λίγο φως στα μυστικά και στις δυνάμεις τους. Δημιούργημα του Τζάκ Κέρμπι οι Eternals έκαναν την εμφάνισή τους τον Ιούλιο του 1976 στο κόμικ «The Eternals #1» με αρκετές επιρροές από την ελληνική και άλλες μυθολογίες. Ο Κέρμπι άρχισε να δουλεύει τους Eternals λίγο μετά την επιστροφή στου στη Marvel, μετά από την αποχώρησή του από την DC όταν το saga του «New Gods» σταμάτησε απότομα την κυκλοφορία του με τους τίτλους του να ακυρώνονται ο ένας πίσω από τον άλλον. Στην αρχή οι Eternals είχαν τον τίτλο «The Celestials» με τη Marvel να τον αλλάζει σε «Return of the Gods», αλλά μετά από μια νομική διαμάχη με τον εκδοτικό οίκο του συγγραφέα Έριχ φον Ντένικεν λόγω του ότι η ίδια χρησιμοποίησε στο εξώφυλλο του κόμικ της την γραμματοσειρά του βιβλίου του «Chariots of the Gods», η Marvel αναγκάστηκε να το αποσύρει και να αλλάξει και πάλι τον τίτλο σε «The Eternals». Η νέα αυτή σειρά επέτρεψε στον Κέρμπι να εξερευνήσει παρόμοια θέματα και ιδέες με αυτά του ημιτελούς έπος του Τέταρτου Κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της ιδέας δύο προηγμένων κοσμικών φυλών εγκλωβισμένων σε έναν ατελείωτο πόλεμο. To εξώφυλλο του «The Eternals #1». Οι Eternals είναι φυλή εξωγήινων όπου περιγράφονται στα κόμικς ως ένα παρακλάδι της εξελικτικής διαδικασίας που δημιούργησε ζωή στη Γη. Όταν οι Celestials, τεράστια θεϊκά πλάσματα με απίστευτες κοσμικές δυνάμεις (μια ιδέα από αυτά πήραμε στους «Φύλακες του Γαλαξία Vol.1» αλλά και αργότερα στο Vol.2 με τον Ego, τον πατέρα του Πίτερ Κουίλ), επισκέφθηκαν τη Γη πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια και πραγματοποίησαν γενετικά πειράματα στην πρώιμη ανθρωπότητα και δημιούργησαν δύο διαφορετικές φυλές: τους υπεραιωνόβιους, αλλά όχι αθάνατους, Eternals και τους γενετικά ασταθείς και τερατώδεις Deviants. Αυτά τα πειράματα οδήγησαν επίσης στην ικανότητα για μεταλλάξεις με υπερδυνάμεις στους ανθρώπους. Πραγματοποίησαν επίσης τέτοιου είδους πειράματα και σε άλλους πλανήτες (όπως στους κόσμους των Kree και των Skrull) με παρόμοια αποτελέσματα. Αν και οι περισσότεροι από τους Eternals έχουν ανθρώπινη μορφή, όλοι τους έχουν υπεράνθρωπες δυνάμεις και ανεπτυγμένη τεχνολογία. Παρόλα αυτά όμως κράτησαν μυστική την ύπαρξή τους από τους ανθρώπους με μικρό ποσοστό αναπαραγωγής, αν και δεν τους απαγορεύονταν να έχουν ερωτικές σχέσεις με ανθρώπους. Οι αρχικοί εμπνευστές αυτής της διαδικασίας, οι εξωγήινοι Celestials, σκόπευαν να κάνουν τους Eternals τους πρώτους Υπερασπιστές της Γης κάτι που οδήγησε στον αναπόφευκτο πόλεμο ενάντια στους καταστροφικούς αντιπάλους τους, τους Deviants. Δυστυχώς, οι Eternals δεν βρήκαν το κοινό που περίμενε η Marvel, όπως αρκετά από τα προηγούμενα έργα του Κέρμπι και η σειρά ακυρώθηκε πριν ολοκληρώσει την ιστορία της. Όμως οι συγγραφείς Ρόι Τόμας και Μαρκ Γκρουνγουάλντ κατάφεραν να αναβιώσουν την ιστορία αυτή στις σελίδες του «The Mighty Thor», με ένα crossover που ολοκληρώθηκε με το «Thor #301» τον Νοέμβριο του 1980 και άνοιξε έτσι το δρόμο για αυτούς τους χαρακτήρες να αρχίσουν να παίρνουν πιο ενεργό ρόλο στο μεγαλύτερο σύμπαν της Marvel. «Thor #301» Τα πρώτα κόμικς Eternals αποκάλυψαν επίσης ότι υπάρχουν πολλαπλά παρακλάδια της οικογένειας αυτής διάσπαρτοι σε όλο το ηλιακό σύστημα. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι Τιτάνες από τον Τζίμ Στάρλιν και οι Ουράνιοι (Uranians) από τον Σταν Λι. Πριν από πολύ καιρό, ένας εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε μεταξύ των Eternals για το αν έπρεπε να κατακτήσουν τις άλλες φυλές, τη μια φατρία με επικεφαλής τον Κρόνο και την άλλη με επικεφαλής τον πολεμοχαρή αδελφό του, Ουρανό. Η πλευρά του Κρόνου επικράτησε και ο Ουρανός και η ηττημένη του παράταξη εγκατέλειψαν τη Γη και ταξίδεψαν στον Ουρανό όπου έχτισαν μια αποικία. Μερικοί από την ομάδα του Ουρανό προσπάθησαν σύντομα να επιστρέψουν στη Γη για να αναζωπυρώσουν τον πόλεμο, αλλά δέχθηκαν επίθεση από ένα διερχόμενο πλοίο Kree και αναγκάστηκαν να προσγειωθούν στο φεγγάρι του Κρόνου, τον Τιτάνα. Εκεί έχτισαν μια άλλη αποικία (ο Thanos ήταν ένας Τιτάνας) κάνοντας πειράματα που πραγματοποιήθηκαν από επιστήμονες των Kree σε ένα αιχμάλωτο Eternal, όπου τους οδήγησε να πάνε στη Γη και να πραγματοποιήσουν τα δικά τους γενετικά πειράματα σε μια ομάδα ανθρώπων, δημιουργώντας έτσι τους Inhumans. Μετά από την καταστροφή του Τιτάνος, της πόλης των Eternals, από τα πειράματα του Κρόνου τον οποίο τον έφεραν σε μια άυλη κατάσταση, οι Eternals ανακάλυψαν πως μπορούν να διοχετεύσουν τεράστιες ποσότητες κοσμικής ενέργειας δίνοντάς τους έτσι θεϊκές δυνάμεις. Για πρώτη φορά ενώθηκαν σε ένα ενιαίο ον, το Uni-Mind, για να αποφασίσουν ποιος από τους γιους του Κρόνου, ο Ζuras ή ο A’lars θα είναι ο επόμενός τους αρχηγός, με τον Zuras να κερδίζει και τον A’lars να φεύγει από την Γη, για να αποφύγει κάποιον εμφύλιο πόλεμο, και να ταξιδεύει στον Τιτάνα. H τελετουργία των Eternals για να γίνουν Uni-Mind. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του Ζuras, χτίστηκαν τρεις νέες πόλεις των Eternals. Η πρώτη ήταν η Ολυμπία, που βρίσκεται στα βουνά της Ελλάδας, κοντά στην κύρια πύλη μεταξύ της διάστασης της Γης και της διάστασης του σπιτιού των Ολύμπιων, κάτι που οδήγησε πολλούς αρχαίους Έλληνες να μπερδέψουν μερικούς από τους Eternals με μέλη του Δωδεκάθεου Πάνθεον. Τελικά, επετεύχθη συμφωνία με τους θεούς όπου κάποιοι Eternals, όπως η Thena, θα υποδύονταν τους Ολύμπιους ενώπιον των πιστών τους. Οι άλλες δύο πόλεις των Eternals ήταν η Polaria (βρίσκεται στη Σιβηρία) και η Oceana (στον Ειρηνικό). Οι Eternals, αν και προσπαθούν να μην παρεμβαίνουν στα θέματα της ανθρωπότητας, για να μην επηρεάσουν έτσι το ρου της Ιστορίας και την εξέλιξη των ανθρώπων, έχουν εμπλακεί αρκετές φορές σε πολλούς πολέμους, κυρίως με τους αιώνιους εχθρούς τους, του Deviants, αφήνοντας πίσω τους πολλές καταστροφές, όπως την καταστροφή της Ατλαντίδας 18.000 χρόνια πριν. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας επιστήμονας ήρθε σε επαφή με τους Uranian Eternals όπου τον προσκάλεσαν να ζήσει μαζί τους μαζί με τον μικρό γιο του, ο οποίος αργότερα θα γινόταν ο Marvel Boy. Οι Uranians σκοτώθηκαν τελικά από τον Deathurge. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ορισμένοι Eternals συμμάχησαν με ανθρώπους και Deviants για να σχηματίσουν το Ίδρυμα του Δαμοκλή, το οποίο προσπάθησε να δημιουργήσει μια νέα φυλή υπερανθρώπων για να κυβερνήσει τη Γη. Μερικοί Eternals, όπως η Makkari, ήταν επίσης ενεργοί ως υπερήρωες ή ζούσαν ανάμεσα σε ανθρώπους, κρατώντας κρυφή την πραγματική τους φύση. Οι Eternals βοήθησαν επίσης να μεταφερθεί η πόλη των Inhumans στα Ιμαλάια για να τους κρύψει. Οι Deviants. Οι Eternals έχουν εμφανιστεί σποραδικά σε διάφορες σειρές κόμικς μέσα σε όλες αυτές τις δεκαετίες. Ο συγγραφέας Πίτερ Μπ. Γκιλς και ο καλλιτέχνης Σαλ Μπουσέμα κυκλοφόρησαν ξανά τη σειρά το 1985 η οποία ολοκληρώθηκε σε 12 τεύχη όπου, σύμφωνα με τον σύμφωνα με τον ιστορικό των κόμικς Πίτερ Σάντερσον, στον τότε αρχισυντάκτη Τζιμ Σούτερ δεν άρεσαν καθόλου τα σενάρια του Γκιλς κι έτσι ο Γουόλτερ Σίμονσον έγραψε τα τέσσερα τελευταία τεύχη. Το 2000, ένα κόμικ με τίτλο «New Eternals: Apocalypse Now #1» εξιστόρησε μια παλαιότερη σύγκρουση μεταξύ των Eternals και του κακού των X-Men, Apocalypse, με το 2003, να γίνεται ένα reboot του franchise από τον συγγραφέα Τσακ Οστιν και τον καλλιτέχνη Κεβ Γουόλκερ, το «The Eternal», το οποίο εστίαζε σε πιο ώριμους αναγνώστες. Το 2006 ο Νιλ Γκέιμαν και ο καλλιτέχνης Τζον Ρόμιτα Τζούνιορ δημιούργησαν μια μίνι σειρά η οποία έφερε του Eternals στο ανανεωμένο σύμπαν της Marvel. Οι Eternals χωρίζονται σε πέντε διαφορετικές γενεές. Πρώτη Γενιά Eternals (αυτοί γεννήθηκαν πριν την πτώση του Titanos): Arlok, Astron, Daina, Kronos/Chronos/Chronus, Master Elo, Oceanus, Shastra, Thyrio, Uranos. Δεύτερη Γενιά Eternals (αυτοί που έζησαν κατά την διάρκεια των πειραμάτων του Κρόνου): Mentor (A'lars), Amaa, Cybele, Forgotten One/Gilgamesh, Helios, Perse, Rakar, Tulayn, Valkin, Virako, Zuras. Τρίτη Γενιά Eternals (αυτοί που γεννήθηκαν μετά τα πειράματα του Κρόνου αλλά πριν τον Δεύτερο Ξενιστή): Aginar, Ajak, Arex, Atlo, Domo, Ikaris, Interloper, Mara, Phastos, Sigmar, Thanos, Thena, Veron, Zarin, Eros Τέταρτη Γενιά Eternals (αυτοί που γεννήθηκαν με τον ερχομό του Δεύτερου Ξενιστή, 20.000 χρόνια πριν): Argos, Ceyote, Chi Demon, τα αδέρφια Delphan, Druig, Khoryphos, Makkari, Psykos, Sersi, Kingo Sunen, El Vampiro. Πέμπτη Γενιά Eternals (αυτοί που γεννήθηκαν με τον ερχομό του Τρίτου Ξενιστή, 3.000 χρόνια πριν): Aurelle, Sprite, Titanis. Στην ταινία της Ζάο θα δούμε μια ομάδα των Eternals με μέλη από την Δεύτερη ως και την Πέμπτη Γενιά, οι οποίοι χωρίζονται σε δυο ομάδες: αυτές των Στοχαστών και των Πολεμιστών. Η ομάδα των Στοχαστών περιλαμβάνει τους: Σέρσι (Τζέμα Τσαν): Μια ενσυναίσθητη Eternal με ισχυρή σύνδεση με τον άνθρωπο και τη Γη, που μπορεί να χειριστεί την άψυχη ύλη. Η Σέρσι είναι ερωτευμένη με τον Ικάρι εδώ και αιώνες και έχει ισχυρή σχέση με το Σπράιτ. Ποζάρει ως επιμελήτρια μουσείων στη Γη ενώ βγαίνει με τον Ντέιν Γουίτμαν (aka Black Knight). Εϊτζακ (Σάλμα Χάγιεκ): Η σοφή και πνευματική ηγέτης των Eternals, που έχει την ικανότητα να θεραπεύει και είναι η «γέφυρα» μεταξύ των Eternals και των Celestials. Στα κόμικς ο Εϊτζακ είναι άντρας ενώ στην ταινία άλλαξε σε γυναίκα με τον ρόλο να ερμηνεύει η Σάλμα Χάγιεκ. Ντρούιγκ (Μπάρι Κέγκαν): Eνας απόμακρος Eternal που μπορεί να χειραγωγήσει το μυαλό των άλλων. Φάστος (Μπράιαν Τάιρι Χένρι): Ο έξυπνος εφευρέτης όπλων και τεχνολογίας. Είναι ο πρώτος υπερήρωας που απεικονίζεται ως ομοφυλόφιλος σε ταινία του MCU. Σπράιτ (Λία ΜακΧιού): Ενα Eternals που μπορεί να προβάλει ζωντανές ψευδαισθήσεις κι έχει τη φυσική εμφάνιση ενός 12χρονου παιδιού. Η ομάδα των Πολεμιστών περιλαμβάνει τους: Ικάρις (Ρίτσαρντ Μάντεν): Ενας από τους πιο ισχυρούς Eternals που μπορεί να πετάξει και να προβάλει δέσμες κοσμικής ενέργειας από τα μάτια του. Θένα (Αντζελίνα Τζολί): Μια ελίτ πολεμίστρια που μπορεί να σχηματίσει οποιοδήποτε όπλο από κοσμική ενέργεια και αναπτύσσει στενό δεσμό με τον Γκίλγκαμες στο πέρασμα των αιώνων. Γκίλγκαμες (Ντον Λι): Ο πιο δυνατός Eternal, με βαθιά σύνδεση με τη Θένα. Κίνγκο (Κουμάλ Ναντζιάμι): Ενας Eternal που μπορεί να προβάλει βλήματα κοσμικής ενέργειας από τα χέρια του. Ερωτευμένος με τη φήμη, ο Κίνγκο γίνεται δημοφιλής αστέρας του Bollywood για να ενωθεί με τη Γη. Μακάρι (Λόρεν Ρίντολφ): Μια Eternal που διαθέτει τις δυνάμεις της υπερ-ταχύτητας. Ο χαρακτήρας αυτός είναι ο πρώτος κωφός υπερήρωας στο MCU. Και κάπως έτσι η ομάδα των Eternals ετοιμάζεται να κάνει την επίσημη εισαγωγή της στο MCU και μαζί της φέρνει όλους εκείνους του Ουράνιους εξωγήινους με τις θεϊκές δυνάμεις τους. Το πόσο πολύ ετοιμάζεται να επηρεάσει το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel, αλλά και για το πιο θα είναι το μέλλον του ύστερα από αυτό, μένει να το δούμε σύντομα στους κινηματογράφους. H ταινία «Eternals» της Κλόι Ζάο κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 4 Νοεμβρίου από την Feelgood Entertainment. Πηγή