Search the Community

Θέμα όπου θα συζητάμε τα νέα και τις καινούριες (και όχι μόνο) κυκλοφορίες της μίας από τις δύο μεγαλύτερες κομιξοεκδοτικές στις ΗΠΑ και "μαμάς" των Batman, Superman, Wonder Woman, Flash και όχι μόνο.... Και ξεκινάμε με την ανακοίνωση της νέας δημιουργικής ομάδας που θα αναλάβει τον Batman και τον ομώνυμο τίτλο του μετά την αποχώρηση του Tom King με το τεύχος #85. Αυτοί λοιπόν θα είναι ο James Tynion IV στο σενάριο (που είχε γράψει το Woods μαζί με τον δικό μας Ηλία Κυριαζή) και ο Tony S. Daniel στα μολύβια. Αν και δεν διαβάζω ιδιαίτερα DC τίτλους (έως καθόλου), ότι έχω διαβάσει από Tynion είναι καλό και παίζει να τσιμπήσω κανένα τευχάκι για να δω τι γίνεται. Το run τους θα ξεκινήσει τον Ιανουάριο του 2020. ΠΗΓΗ

To Blue Beetle είναι μια επερχόμενη ταινία της DC, που ενώ ήταν προγραμματισμένη να αποτελεί αποκλειστικό περιεχόμενο του HBO Max, τελικά θα κάνει πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες το 2023. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο θα βρίσκεται ο Xolo Maridueña που γνωρίσαμε μέσα από την τηλεοπτική σειρά Cobra Kai. Στην καρέκλα του σκηνοθέτη θα βρίσκεται ο Angel Manuel Soto. Μέχρι στιγμής το μόνο που έχουμε δει από την ταινία είναι η πάνω φωτογραφία.

Το πιο πρόσφατο κεφάλαιο στις ιστορίες του εμβληματικού διαβολικού κακοποιού της DC Comics, του Τζόκερ, που περιλαμβάνεται στο τελευταίο τεύχος που μόλις κυκλοφόρησε, μπορεί να είναι και το πιο ασυνήθιστο μέχρι τώρα: Μένει έγκυος! Στο τελευταίο τεύχος της σειράς της DC Comics, «The Joker: The Man Who Stopped Laughing», ο ορκισμένος σατανικός εχθρός του Μπάτμαν κυοφορεί και γεννά ένα παιδί! Κι αν αυτό φαίνεται περίεργο ή αλλόκοτο, αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος: Στον ιστότοπό της, η DC Comics διαφήμισε το τεύχος ως την «πιο παράξενη τρέλα του Τζόκερ». Οι αναγνώστες του κόμικ μπορεί να μπουν στον πειρασμό να πιστέψουν ότι αυτό είναι μέρος της προσπάθειας της DC να κάνει μια αφύπνιση σχετικά με την LGBTQ κοινότητα, με τον Τζόκερ να είναι ένας τρανς άνδρας που διανύει μια τυπική εγκυμοσύνη, αλλά δεν είναι τόσο απλό. Σε αυτό το τεύχος, που δημιουργήθηκε από τους Μάθιου Ρόζενμπεργκ και Καρμίνε Ντι Τζιαντομένικο, ο «Κλόουν πρίγκιπας του Εγκλήματος» μένει έγκυος από κάποια υπεφυσική κατάρα και γεννά με τρόπο που προκαλεί κυριολεκτικά... εμετό. Το λάθος ξόρκι που άφησε έγκυο τον Τζόκερ Η προϊστορία αυτού του τελευταίου τεύχους περιγράφει λεπτομερώς πώς ο Τζόκερ ήθελε να αποκτήσει έναν απόγονο με τον παραδοσιακό τρόπο, φλερτάροντας την υπερ-ηρωίδα Ζατάννα και προσπαθώντας να την πείσει να κάνει οικογένεια μαζί του, αλλά η προσπάθειά του αποτυγχάνει. Στο σύμπαν της DC, η Ζατάννα μπορεί να κάνει ξόρκια μιλώντας αντίστροφα. Ταραγμένη από την προσπάθεια του Τζόκερ να της κάνει φλερτ, τού κάνει ξόρκι για να εξασφαλίσει ότι «κανείς άλλος δεν θα αποκτήσει ποτέ το μωρό του Τζόκερ», αναφέρει το κόμικ. Έλα όμως που, όπως συμβαίνει με πολλά μαγικά ξόρκια στη μυθοπλασία, το ξόρκι δεν λειτουργεί όπως η Ζατάννα υπολογίζει. Αντί να κάνει με αυτό τον Τζόκερ απωθητικό στις γυναίκες, όπως θα περίμενε κανείς και θα ήθελε η ίδια, το... λάθος ξόρκι κάνει τα πράγματα έτσι ώστε ο ίδιος ο κακός να μείνει έγκυος και να αποκτήσει το δικό του μωρό. Ο τρόπος με τον οποίο συμβαίνει αυτό στο τεύχος, μπορεί να είναι μια από τις πιο παράξενες -και αηδιαστικές- στιγμές στην ιστορία της DC Comics. Ο Τζόκερ γεννά κάνοντας... εμετό ένα είδος καστανής κολλώδους ουσίας που, με το που φεύγει από το σώμα του, σχηματίζεται σε ένα νεαρό αγόρι που μοιάζει ακριβώς με τον Τζόκερ. Το κόμικ απεικονίζει τον Τζόκερ και τον απόγονό του να κοιτάζουν ο ένας τον άλλον, ξετρελαμένοι. Μια κοινή φούσκα σκέψης μεταξύ τους αποκαλύπτει ότι και οι δύο σκέφτονται ταυτόχρονα: «Είναι τόσο όμορφος». Ε, όχι και ο Τζόκερ στην καρέκλα του γυναικολόγου Περιττό να πούμε ότι δεν είναι όλοι οπαδοί αυτής της νέας ιστορίας του Μπάτμαν. Οι επικριτές έχουν εκφράσει τη δυσφορία τους στο Twitter τις τελευταίες ημέρες, με πολλούς να την καταδικάζουν, θεωρώντας πως έχει πρόσημο πολιτικό και θα φέρει περίεργες πολιτικές επιπτώσεις. Ο πρώην υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος για το Κογκρέσο, Ρόμπι Στάρμπακ, αναφέρθηκε στο νέο τεύχος, γράφοντας στο Twitter: «Στο νέο κόμικ του Τζόκερ, μένει έγκυος και γεννά. Ναι, ο Τζόκερ είναι τρανς τώρα. Τουλάχιστον ο χαρακτήρας είναι πραγματικά γελωτοποιός, μιας που μία έγκυος γυναίκα που νομίζει ότι είναι έγκυος άντρας είναι ο ορισμός του γελοίου. Ποιος άλλος αηδιάζει με αυτή την παράνοια;» Ο συντηρητικός influencer Νικ Άνταμς παρατήρησε: «Το τελευταίο τεύχος του κόμικ «The Joker: The Man Who Stopped Laughing» περιλαμβάνει μια σκηνή όπου ο Τζόκερ -ένας ΑΝΤΡΑΣ- μένει έγκυος. ΔΕΝ λειτουργεί έτσι! Καλώ για Πλήρες & Ολικό ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ του Τζόκερ μέχρι νεοτέρας». Όπως φαίνεται, εξοργισμένος με τη γελοιότητα, ο παρουσιαστής του τοκ σόου στο YouTube, Στίβεν Στιλ, έγραψε στο Twitter: «ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ: Η DC Comics έκανε τον Τζόκερ έγκυο στο τελευταίο τεύχος… Ναι, το έκαναν!». Ο YouTuber και σχολιαστής κόμικ, ΄Ηθαν Βαν Σκάιβερ, κατακεραύνωσε το νέο τεύχος, γράφοντας: «Η DC Comics γίνεται όλο και πιο περίεργη, επιτρέποντας σε περισσότερους διεστραμμένους και φετιχιστές να περνούν τα αηδιαστικά αίσχη τους μέσα από τους κλασικούς της χαρακτήρες». Μιλώντας για μια από τις πιο ανησυχητικές σκηνές που απεικονίζονται στο τεύχος, πρόσθεσε: «Οι φυσιολογικοί αναγνώστες μπορεί να μην απολαμβάνουν την απεικόνιση της γυναικολογικής εξέτασης του Τζόκερ…».

dc fandome: digital event της dc comics Όσα θυμάμαι, ότι μου ξέφυγε συμπληρώστε trailer του νέου batman δεν ήταν άσχημο αλλά ο bruce wayne μου θύμισε τους φίλους που είχα στο myspace το 2000 νέο trailer wonder woman 1984 ..θα δείξει trailer του Zack Snyder’s Justice League προσωπικά δεν περιμένω τίποτα το διαφορετικό.. πόσο να την αλλάξει την ταινία;; δλδ με τα μούτρα του αφλεκ τι θα κάνει;;;; χαχαα sneak peak The Suicide Squad 2 νέα βιντεοπαιχνίδια και και ένα teaser του black adam και πολλά νέα για titans,flash,aquaman κτλ (επίσης υπάρχει και trailer της νέας σαιζόν flash αλλά δεν το βάζω από άποψη γιατί την σιχαίνομαι την σειρά τοοοοσο πολύ χαχαχαχα )

"We do what we always do...We try to make a better Joker..." - Joker(one of three?) Επιτέλους μετά από αρκετή καθυστέρηση (τόσο των δημιουργών όσο και εξαιτίας του covid 19) έφτασε στα χέρια μου και η πολυαναμενόμενη νέα κυκλοφορία του Black Label imprint της DC το Βat Man :Τhree Jokers.Του οποίου οι σπόροι της ιδέας του είχαν φυτευτεί ήδη από το 2015 και το Darkseid War event, στο οποίο ο Bat Man(στο τεύχος #42 της Justice League)καθήμενος πάνω στη καρέκλα του Μobius (New Gods) και ρωτώντας για την αποκάλυψη του αληθινού ονόματος του Joker, έπαιρνε την απάντηση ότι υπάρχουν τρεις!! Από τότε με αυτό το cliffhanger να μας έχει "στοιχειώσει" περιμέναμε τον Johns να δώσει τις απαραίτητες εξηγήσεις για αυτή του την αποκάλυψη... ...Και ήρθε λοιπόν η ώρα να δοθούν πέντε χρόνια αργότερα μέσα από τις σελίδες του Three Jokers, το οποίο θα ολοκληρωθεί στα 3 άλμπουμς, με το πρώτο ήδη να δημιουργεί τη κατάλληλη ατμόσφαιρα και να περιπλέκει ακόμα περισσότερο το μυστήριο κάνοντας εμάς τους αναγνώστες να περιμένουμε σαν τρελοί τη συνέχεια. Μετά την ολοκλήρωση του Doomsday Clock (ένα γράμμα αγάπης του συγγραφέα στο Watchmen) λοιπόν, ο Johns πιστός στο λόγο του, εδώ γράφει ακόμα ένα για το Killing Joke του Alan Moore ή τις golden age ιστορίες του Jerry Robinson, δημιουργώντας ένα ψυχολογικό θρίλερ μυστηρίου και αγωνίας, που θα συνταράξει συθέμελα ολόκληρη την νυχτεριδοοικογένεια! Στο πρώτο τεύχος βλέπουμε τους Bat Man, Bat Girl (Barbara Gordon) και Red Hood (Jason Todd) τρεις ανθρώπους που έχουν υποφέρει στα χέρια του πρίγκηπα του εγκλήματος (ειδικά οι δύο τελευταίοι με τις πληγές στη ψυχή και το σώμα τους να είναι ακόμα ορατές) άθελα τους να συνεργάζονται μετά από μια αινιγματική σειρά συμβάντων όπου ο Τζόκερ φαίνεται να βρίσκεται και να ενεργεί σε τρεις ξεχωριστές τοποθεσίες ταυτόχρονα... Τρεις Joker που όπως φαίνεται ο καθένας αντιπροσωπεύει και μία διαφορετική περίοδο της πολύχρονης καριέρας του πρίγκηπα του εγκλήματος: Ο εγκληματίας, ο κωμικός και ο κλόουν. Ποιος είναι ο αληθινός;; Ή μήπως πάντα ήταν τρεις;;Και ποιος ο σκοπός των εγκλημάτων τους και γιατί αυτή ακριβώς τη στιγμή;; Η αναζήτηση των απαντήσεων θα φέρει τους ήρωες μας στα όρια τους και ειδικά τον Jason Tood που κάποτε έπεσε νεκρός από το χέρι ενός από αυτών... Η μαεστρία της γραφής του Johns, η βαθιά του γνώση για την ιστορία των χαρακτήρων που γράφει και ο σεβασμός του σε αυτούς και το γεγονός ότι δημιουργεί μία μυστηριώδη ατμόσφαιρα που γεννάει περισσότερα ερωτήματα από όσες απαντήσεις θα έδινε, κάνουν αυτή τη σειρά ακόμα μία σπουδαία προσθήκη τόσο στην εργογραφία του συγγραφέα, όσο και στο Black Label imprint της εταιρείας που μόνο σπουδαίες ποιοτικές εκδόσεις έχει παρουσιάσει μέχρι τώρα. Φυσικά ένα καλό σενάριο χρειάζεται και τον σπουδαίο σχεδιαστή του. Και εδώ για μία ακόμα φορά ο Johns θα συνεργαστεί και πάλι με τον Jason Fabok, που τον θεωρώ τον definitive Bat Man artist για τη δεκαετία του 2010. Φιγούρες που αποπνέουν δύναμη και ζωντάνια, ρεαλιστικές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, και panels τα οποία αποτελούν φόρο τιμής στην τραγική ιστορία του ανθρώπου νυχτερίδα και των συντρόφων του,στον αγώνα τους ενάντια του παρανοϊκού κλόουν. Αποτίει και αυτός το δικό του homage σε τραγικές και ιστορικές στιγμές της ιστορίας του σκοτεινού ιππότη, όπως τις σχεδίασαν μεγάλοι δημιουργοί πριν από εκείνον. Η δουλειά του είναι ένα μείγμα από τους Bat Man του Jim Aparo, του Νeal Adams, του Jim Lee με λίγη essance από Bat Man του Tim Burton, όλα σε ένα!! Τα χρώματα του Brad Anderson βοηθάνε στο να ενισχύουν τη σκοτεινή ατμόσφαιρα που εξελίσσεται η ιστορία. Αν και νομίζω ότι προς το παρόν η ιστορία δείχνει να μην ανήκει στο κανονικό continuity της DC. Μολονότι φυσικά γίνεται αναφορά σε ιστορίες που ανήκουν στο main continuity (θάνατος Jason Todd/Death in the family και τραυματισμός Barbara Gordon/Killing joke) το γεγονός ότι στα πρώτα panels βλέπουμε τις ουλές στο σώμα του Bruce Wayne από τις χρόνιες μάχες που έχει δώσει (στο new 52 είχαν σβήσει όλες από την έκθεση του στο Lazarus Pit) το ότι ο Alfred φυσικά είναι ζωντανός, καθώς και στο ότι ο Bat Man έχει κίτρινο έμβλημα στη νυχτερίδα στο στήθος του (κάτι που έχει να σχεδιαστεί από τα mid 90s) με βάζει σε σκέψεις για το αν η ιστορία αποτελεί μέρος του canon continuity. Φυσικά μη ξεχνάμε ότι και το Killing Joke στο οποίο κάνει πολλές αναφορές, όταν γράφτηκε και εκείνο δεν θεωρούταν μέρος του κανονικού continuity αλλά ενσωματώθηκε αργότερα σε αυτό. Ίσως γίνει έτσι και εδώ, ίσως ο Johns όταν ξεκίνησε να το γράφει δεν είχαμε τις εξελίξεις με το θάνατο του Alfred και τα λοιπά... Το σίγουρο είναι ότι από τις πρώτες του σελίδες βάζει τον αναγνώστη στο tripάκι του, δημιουργεί την αγωνία εκείνη ώστε να περιμένεις με ανυπομονησία το επόμενο τεύχος και τη λύση του μυστηρίου και γενικά τον οδηγεί στο να προσπαθήσει να δώσει τις απαντήσεις, κάνοντας συνειρμούς στο κεφάλι του δίνοντας έτσι την απαραίτητη τροφή για σκέψεις. Ό,τι δηλαδή ήθελε να πετύχει ο Johns, το πέτυχε ήδη με το παραπάνω. Και είμαστε μόνο στο πρώτο τεύχος!! Πραγματικά είναι μία ωραία εποχή για να είσαι Bat Man fan... Τόσο με το Three Jokers, το Bat Man-The Αdventures Continue (που αναβιώνει τη κλασική σειρά Bat Man Adventures και ενώνει ξανά τους Paul Dini, Alan Burnett & Ty Templeton) όσο και με το Joker War στους μηνιαίους τίτλους (ειδικά στο Bat Man αλλά και το Detective comics) έχουμε να διαβάσουμε καλό υλικό από τον σκοτεινό ιππότη. Περιμένω το δεύτερο τεύχος του Three Jokers με την ίδια ανυπομονησία με το πρώτο και είμαι σίγουρος ότι ο Johns δεν θα με(και μας) απογοητεύσει.

Με αφορμή την έναρξη της πολυαναμενόμενης σειράς του τηλεοπτικού DC (grim) universe σε απόδοση από το HBO θα εξετάσουμε γεγονότα και αλήθειες που άλλαξαν την ιστορία των κόμικς μετά από την πρώτη κυκλοφορία των Watchmen και όσα επακολούθησαν σε τεχνικό επίπεδο, δικαιώματα δημιουργών και μετέπειτα κόμικς. Δε θα μακρηγορήσουμε με την περίληψη του βιβλίου ούτε θα κάνουμε spoilers στο βαθμό που έγιναν στα πρόσφατα άρθρα “Batman! Οι άλλες νυχτερίδες” και “Joker! Τα κρυμμένα χαμόγελα”. Ιστορίες όπως το “DC universe rebirth”, “flash/batman: the button” και φυσικά το “Doomsday Clock” είναι πολύ πρόσφατες για να αναφερθούμε στα γεγονότα τους και να χαλάσουμε την έκπληξη για όσους τυχόν δε τα έχουν διαβάσει ακόμα. Πάμε να δούμε αντικειμενικές και υποκειμενικά απόψεις παρακάτω: Δικαιώματα Η DC Comics ανέφερε στους δημιουργούς της σειράς ότι ένα χρόνο έπειτα από την πρώτη κυκλοφορία της θα τους μεταβίβαζε τα δικαιώματα. Alan Moore & Dave Gibbons σύντομα κατάλαβαν ότι ο εκδοτικός οίκος ουδέποτε είχε σκοπό να κάνει τέτοια παραχώρηση. Η στάση του Moore ανά τα χρόνια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από τη φράση “συγχωρώ αλλά δεν ξεχνώ ” αφού μετέπειτα υπήρξαν ιστορικές κυκλοφορίες όπως το V For Vendetta από το Vertigo imprint της DC αλλά κράτησε ακέραιη τη στάση του όσο αφορά τους Watchmen. Στις αμέτρητες δημόσιες εκδηλώσεις για το κόμικ τις τελευταίες τρεις δεκαετίες ποτέ δε δήλωσε παρών, ενώ η DC κάποια στιγμή δήλωσε ότι θα του επέστρεφε τα δικαιώματα αν εκείνος άρχισε να εμφανίζεται στις σχετικές παρουσιάσεις. Ο Moore αρνήθηκε ενώ στη συνέχεια αποκάλυψε ότι το 2010 επίσης αρνήθηκε πρόταση παχυλής αμοιβής προκειμένου να επανέλθει στη σειρά με διάφορα prequels και sequels αυτής μαζί με το Dave Gibbons ενώ μέρος της λίστας υποσχέσεων ήταν και πάλι η επιστροφή των δικαιωμάτων των ηρώων τους σε αυτούς. Αμφότεροι απάντησαν αρνητικά και πάλι. Ο Moore σε μια κρίση αλήθειας πάντως κάποια στιγμή δεν έκρυψε το ότι ήθελε πολύ να βγει μια ιστορία σχετική με τους Minutemen, τους πρώτους υπερήρωες της ιστορίας κατά το Watchmen σύμπαν, κάτι το οποίο δε συνέβη ποτέ τελικά από τη συγκεκριμένη δημιουργική ομάδα τουλάχιστον. Στη σειρά “Before Watchmen” τελικά κυκλοφόρησε η ιστορία των Minutemen μια σειρά που ασφαλώς θα ζει πάντα στη σκιά του “δεν είναι Moore – Gibbons”. Για τους comics enthusiasts προτείνουμε πάντως το Night Owl με τη συμβολή του ιερού Andy Kubert. Στο “2” και στο “3” θα δούμε περιπτώσεις δύο άλλων τιτάνων που θεωρούμε ότι επηρεάστηκαν άμεσα, όχι τόσο στην τέχνη τους όσο στον τρόπο σκέψης και αντίδρασης τους στην προδοσία της DC… …και αν νομίζετε ότι δεν υπάρχουν χειρότερες περιπτώσεις προδοσίας δείτε εκείνη του Frank Miller από τη Marvel και την ηρωίδα Elektra που ευτελίστηκε σε αντίθεση με το Sandman που θα δούμε πιο κάτω ενώ ένα σπουδαίο graphic novel, το “Elektra Lives Again” (στα top 100 overrated comics κατά το Comicdom αλλά καθόλου δε μας νοιάζει) έχει θαφτεί στη σκόνη από τον ίδιο του το δημιουργό καθώς πάντα θα του θυμίζει ένα χτύπημα κάτω από τη μέση από τη Marvel Comics με την οποία έκτοτε δε συνεργάστηκε ποτέ ξανά μέχρι σήμερα. Neil Gaiman Ο Alan Moore κάποια στιγμή είχε αποκαλύψει παλαιότερα ότι συμβουλεύτηκε το Neil Gaiman ουκ ολίγες φορές όσο έγραφε την ιστορία των Watchmen, ειδικά όσοn αφορά θέματα αναφορών σε στοιχεία Χριστιανικά όπως αυτά της Βίβλου και το συμβολισμό της κουκουβάγιας – στο δεύτερο ειδικά σημείο είναι προφανές. Υπενθυμίζουμε ότι στη μυθολογία του Μορφέα ο Neil Gaiman είχε χρησιμοποιήσει στοιχεία από πολλές θρησκείες αλλά κυρίως από τη Χριστιανική. Σχετικά με το Gaiman και τη σχέση του με τον Alan Moore ας δούμε, σύμφωνα με τη δική μας γνώμη πάντα πως γράφτηκε μια χρυσή σελίδα στην ιστορία των κόμικς στη συνέχεια. Ο Neil Gaiman υποψιασμένος από τα δικαιώματα και το πάθημα του νεαρού Alan Moore αναλαμβάνει τη σειρά Sandman με την ευτυχή συγκυρία να είναι προστατευόμενος της λατρεμένης εκδότριας της Vertigo, Karen Berger και στη ρήτρα βάζει έναν απόλυτα σαφή όρο: Η σειρά ολοκληρώνεται σε 75 τεύχη , τον σκοτώνω και κανένας σας ποτέ σε θα τον χρησιμοποιήσει. Η συνέχεια; Κοινό και κριτικοί αποχαιρετούν τη σειρά σαν τη σημαντικότερη της δεκαετίας των 90s, τα spin off για πολλά χρόνια μετά είναι λίγα και εξαιρετικά υψηλής ποιότητας όλα , όπως το endless nights ,το αξέχαστο sandman presents: Lucifer the Morningstar option και τα… ξεχασμένα κλασσικά “The Furies” και “Love Street “, ιστορία με το John Constantine στα νιάτα του. Ο Sandman δεν κακοποιείται με φλύαρες ιστορίες σε γραμμή παραγωγής και γίνεται θρύλος. Χωρίς την εξαπάτηση του Alan Moore για παράδειγμα θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Ολόκληρη Vertigo ίσως είχε μείνει στη σφαίρα του δυνατού κι όχι του υπαρκτού , αφού ουσιαστικά η Karen Berger αποφάσισε να πάρει τα δύο βήματα που η DC δεν πήρε ποτέ , να διατηρεί εμπιστοσύνη στους δημιουργούς της δίχως να τους αποσπά τα δικαιώματα και να τολμήσει αυτό που δεν άφησαν το Moore να κάνει, να δώσουν μια πιο σκοτεινή, με ψεγάδια χροιά σε ήρωες established. “Πάρε απλά το όνομα και ξέχνα τον ήρωα της Golden age, φτιάξε ο,τι θέλεις εσύ”. (Τάδε Έφη Karen Berger στο Neil Gaiman για το Sandman). Δυστοπία και έκπληξη Η σειρά μοιραία είναι επηρεασμένη σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της από τη βαθιά αγωνία που στιγμάτισε βαθιά τη δεκαετία του 1980 στα κόμικς, τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας και τον κινηματογράφο. Σε επίπεδο αμερικανικό, ευρωπαϊκό και εγχώριο δεν υπάρχει κάτι που να εξέπεμπε ένα άρωμα πιο έντονο από ότι αυτό . Από ένα σημείο και μετά το “κακό” ( ή αν προτιμάτε, απλά πολύ σκληρό) τέλος φαίνεται ότι θα έρθει , αλλά μέσα από αμέτρητες λεπτομέρειες (το μεγάλο όπλο των Watchmen) διατηρείται μια ισορροπία που βγάζει ταυτόχρονα ένα 50-50 για την τελική έκβαση. Το βιβλίο με τις μαρτυρίες του μάρτυρα πίστης Rosarch που σώθηκε δίνει μια σκοτεινή δικαίωση στο μεγάλο παράπονο με το οποίο αφήνει τον αναγνώστη στο τέλος η ιστορία. Πρόσφατα έκανα το συνειρμό με τους Watchmen βλέποντας μια άλλη σειρά του Hbo, το βιογραφικό Chernobyl. Όταν αναφέρθηκαν στο τέλος οι κασέτες με τις μαρτυρίες του που βγήκαν στο φως μετά το θάνατο του, ένα θάνατο που προήλθε έπειτα από την προσωπική κόλαση στην οποία φρόντισαν να τον βάλουν ανώτερα κεφάλια επειδή τόλμησε να μην αποκρύψει αλήθειες που καυτηρίασαν την πάλαι ποτέ Σοβιετική ένωση. Η δυστοπική ατμόσφαιρα λοιπόν του Moore γίνεται σκέψη στο κεφάλι μας βλέποντας μια αληθινή ιστορία που επί Ουκρανικού εδάφους έμελλε να μείνει για πάντα ως ένα από τα πιο τρομακτικά συμβάντα στην ιστορία της ανθρωπότητας αφού το προσωπικό συμφέρον και η μεγαλομανία στα όρια της σχιζοφρένειας έβαψαν με αίμα τον πλανήτη και στις δύο περιπτώσεις, τη μυθοπλασία και την πραγματικότητα. Το Watchmen στα late 80s ήταν πραγματικά ο ακρογωνιαίος λίθος της ενηλικίωσης των κόμικς. Σειρά και προσδοκίες Ζούμε ακόμα σε ρυθμούς … Τζόκερ, μια ενήλικη ιστορία που με μεγάλες παραλλαγές έγινε ταινία και σε πολλούς δεν άρεσε αυτό. Ένας παραλληλισμός στο τρέιλερ εύκολα γίνεται αφού παρακολουθούμε μια παρέλαση ιδεαλιστών με μάσκες Rosarsch, έπειτα από την αντίστοιχη με μάσκες κλόουν στην ταινία με τον Χοακίν Φοίνιξ. Η DC comics αποδίδει σιγά σιγά τη black label φιλοσοφία στην οποία έχει επενδύσει τελευταία στα κόμικς και στην οθόνη, δίνοντας στους δημιουργούς την ελευθερία που επί χρόνια της στέρησε ώστε να κινηθούν ελεύθερα χωρίς να ακολουθούν πιστά τα origins των χαρακτήρων αποδίδοντας φανταστικές ιστορίες, συχνά ακατάλληλες για ανηλίκους μέσα από μίνι σειρές με μέση, αρχή και τέλος (επιτέλους) και μακριά από το φαύλο κύκλο των μηνιαίων σειρών που ευτελίζονται από μόνες τους (Batman by Tom King, το ένα μηνιαίο τεύχος έγινε δύο τεύχη για να εξαργυρώσει η DC την επιτυχία στο έπακρο και τα δύο τεύχη έγιναν η καταστροφή). Στη σειρά λογικά θα δούμε πολλά πράγματα που δε συνέβησαν ποτέ στην κεντρική ιστορία ούτε στα Before Watchmen prequels ή στο Doomsday Clock. Πολλά καλά βιβλία και ταινίες γίνονται βασιζόμενα σε έναν απλό κανόνα. Στη μυθοπλασία υπάρχει ελευθερία και ένα based προϊόν μυθοπλασίας αλλάζει ως ένα βαθμό για καλό σκοπό . Αυτός ο επαναστατικός τρόπος σκέψης ξεκίνησε κατά μία έννοια το 1986 με το The Dark Knight Returns του Frank Miller και φυσικά με το Watchmen (σε mainstream επίπεδο πάντα). Who watches the Watchmen Πράγματα που θα θυμόμαστε: – η ανατριχιαστική παραπομπή του ρολογιού με εκείνο της ανθρωπότητας που πλησίαζε προς…μεσάνυχτα στο πλαίσιο του τρόμου του πυρηνικού πολέμου των 80s μεταξύ Σοβιετικών και ΗΠΑ. -η αποδοχή του σεξ, της βίας και του μη κοινώς αποδεκτού στα mainstream comics. Οι σκηνές σεξ της μητέρας του Rosarch, ο γυμνός Doctor Manhattan, η εξαΰλωση του Rosarch και η… πολύ σέξι Silk Spectre ήταν στοιχεία που μέχρι τότε είχαμε δει μόνο σε indie comics. – το “κακό ” τέλος που έκανε την εκδοτική ομάδα να τσακωθεί με τον Alan Moore καθώς θεωρήθηκε ότι δεν έβγαινε νόημα από το μήνυμα του Ozymandias ότι βάφοντας με αίμα εκατομμυρίων νεκρών τον πλανήτη θα έφερνε την ειρήνη και ότι οι αναγνώστες θα σοκάρονταν. Το αινιγματικό επίσης τέλος που δεν μας άφησε ποτέ να δούμε αν το βιβλίο του Rosarch θα έφθανε στη δημοσιότητα όσο και να μην αρέσει σε πολλούς είναι καταλυτικό στη θρυλοποίηση των Watchmen. – τα χρώματα που χρησιμοποίησε ο Higgins ήταν ίδια σε “καλούς” και “κακούς”, πράγμα πλήρως ασυνήθιστο για τα κόμικς τότε, αφού το καθιερωμένο μοτίβο ήθελε τα βασικά χρώματα να γεμίζουν τις φιγούρες των πρώτων και τα σύνθετα εκείνες των δεύτερων . Η τέλεια αντανάκλαση της αμφιλεγόμενης ηθικής που χαρακτήριζε την πλευρά των ηρώων όσο εκείνης των εχθρών. – η ανάδειξη των Watcmen από το περιοδικό Time ως μιας από τις 100 κορυφαίες νουβέλες της ιστορίας. Τα κόμικς δεν θα ήταν μόνο για παιδιά ποτέ ξανά πια και σε αυτό είχε μπει σφραγίδα. Ο άνθρωπος που έγινε θεός Είναι χαρακτηριστικό το ποσό τσαλακώνεται ο μύθος των υπερηρώων σε αυτή τη σειρά κόμικς. Για αυτό άλλωστε δεν ακολουθήθηκε το αρχικό σενάριο όπου οι πρωταγωνιστές θα ήταν ήρωες ορόσημα όπως ο Question (που με ορισμένες παράλληλες γεννήθηκε μέσα από τα σπλάχνα του τελικά ο Rosarch) και το δίδυμο Moore-Gibbons έπλασε νέους ήρωες. Είναι φανερό το μοτίβο στο οποίο κινήθηκαν όσο αφορά κάποιους χαρακτήρες αφαιρώντας τους τα δυνατότερα στοιχεία τους. Δύο είναι τα πιο τρανταχτά παραδείγματα, ο Batman που απογυμνώθηκε από την ατσάλινη θέληση του και την επιμονή του να βρίσκει σε όλα τη λύση για να πάρουμε στα χέρια μας το δυσλειτουργικό Night Owl ενώ την ίδια στιγμή ο Ozymandias εχει το μυαλό του νυχτερίδα, δυνάμεις απίστευτες σαν εκείνες του Superman αλλά το ήθος του δεύτερου έχει πάει περίπατο. Η πιο έξυπνη σκέψη όμως είναι ο Dr Manhattan, ο άνθρωπος που έγινε θεός. Ο ταπεινός και ταλαντούχος νέος που έχει γερά θεμέλια για μια καλή συζυγική ζωή και καριέρα γίνεται ένας θεός με απεριόριστες δυνάμεις και αθανασία μετά το φριχτό του ατύχημα. Ναι, εύστοχα το Watchmen έχει χαρακτηριστεί ως το Citizen Kane των κόμικς αλλά στην προκειμένη υπάρχει ένα διαφορετικό υπόβαθρο. Κάποτε ο Ιησούς Χριστός από το Κάνσας , ο Κλαρκ Κεντ έγινε ο μεσσίας και ο καλός άνθρωπος που κοίταξε χαμηλά για να δει τους άλλους ανθρώπους στα μάτια. Όσο και να αντιπαθούν το Σούπερμαν για τον κλισέ αμερικανοκαθολικισμό του και το ποιόν του ως ένα καλό παιδί που κάνει όσα του δίδαξαν οι γονείς του, όσο και να μη σταματούν ποτέ τα κρύα αστεία για τη στολή του, νομίζω κάθε αναγνώστης κάπου, κάπως, κάποτε έχει ταυτιστεί με το ήθος του και την ήρεμη δύναμη που όταν την αγκαλιάζει η οργή του γίνεται ένα πάθος ικανό να αλλάξει τα πάντα. Είναι ο κρυφός πόθος κάθε ανθρώπου να το βρει στον εαυτό του και στους γύρω του. Ο μπλε θεός είναι το αντίθετο,ε εκείνος που έγινε μια μεγάλη μπάλα αλαζονείας και κυνισμού όταν απομονώθηκε από την ανθρώπινη φύση του , ενώ μόνο η κατάθλιψη έχει απομείνει ενδόμυχα να του θυμίζει όσα ήταν και όσα δεν πρόλαβε να γίνει.Ο Moore κατά πάσα πιθανότητα είχε στο μυαλό του όταν έδινε πνοή σε αυτό το χαρακτήρα το αντίθετο του Σουπς και το αποδίδει με τρόπο φιλοσοφικό και καθόλου εξόφθαλμο μακριά από την πεπατημένη που ακόμα συναντάμε σήμερα στην ποπ κουλτούρα (βλέπε την πρόσφατη ταινία bright burn) όπου το αντίθετο του Σούπερμαν είναι απλώς ένα παντοδύναμο ον με σατανικές προθέσεις( ή σοβιετικό όπλο να προπαγανδίζει ) που προσγειώθηκε από κάπου μακριά . Spawn #10 και άλλα Watchmen ανιψάκια Το κόμικ The authority το Warren Ellis που έχει σαφείς επιρροές από τους Watchmen και είναι η πρώτη ιστορία κόμικς που παρουσίαζε σούπερ ήρωες εκ των οποίων κάποιοι μεταξύ άλλων ήταν ανοικτά γκέι . The boys επίσης που απολαύσαμε πρόσφατα στη μικρή που ξεκίνησε από τη Wildstorm επίσης για να συνεχίσει στη Dark Horse comics έπειτα από το περιστατικό λογοκρισίας με τη DC Comics και βλέπουμε ουσιαστικά τους Watchmen ξεκάθαρα χυδαίους και ανδρείκελα της σκοτεινής πλευράς του μάρκετινγκ ,πολλές ακόμα ιστορίες… Το ρητό λέει “οι σοφοί κλέβουν ενώ οι ατάλαντοι απλά αντιγράφουν ‘. Δε χρειάζονται αναλύσεις για να αποδειχθεί ότι ο αγαπημένος μας Garth Ennis εδώ υπάγεται στους πρώτους . Και ένα διαμάντι , το τεύχος του Spawn που στα πρώτα του μόλις τεύχη έφερνε μια νέα επανάσταση στα κόμικς με το hardcore σχέδιο και τον απόλυτο αντιήρωα που πούλησε την ψυχή του στο διάολο σημαδεύοντας μια ολόκληρη γενιά πολύ νεαρών τότε αναγνωστών . Σε εκείνο το τεύχος ο Todd McFarlane αποφασίζει να μας διηγηθεί με τρόπο “γλυκό ” και χιουμοριστικό ορισμένα από τα πιο σοβαρά και θλιβερά ταυτόχρονα γεγονότα για τα δικαιώματα των χαρακτήρων κόμικς και καυτηριάζει αφενός τις δύο μεγάλες εταιρείες του χώρου και αφετέρου και τους δημιουργούς που πούλησαν την ψυχή τους την ίδια σε πολλές περιπτώσεις. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη σελίδα όπου είναι σαφές το υπονοούμενο ότι ήρωες όπως ο Σούπερμαν και ο Γούλβεριν και οι άλλοι είναι σε ένα μπουντρούμι της κόλασης ενώ στην άλλη μεριά είναι οι δημιουργοί τους , καταδικασμένοι οικειοθελώς . Στη σελίδα αυτή φιγουράρει μεταξύ άλλων η λέξη ” Watchmen” . Ο Spawn στο τέλος καταλήγει με το φίλο του το Cerebus στη θαλπωρή του οικογενειακού του σπιτιού , την οποία δυόμισι δεκαετίες μετά ακόμα δεν έχει δει στο continuity της ιστορίας και στην τελευταία σελίδα δύο άλλοι φίλοι ,οι δημιουργοί των δύο , Todd McFarlane και δίνουν ορκο ότι οι ήρωες τους θα είναι δικά τους πνευματικά παιδιά για πάντα. … το αν ο Todd McFarlane από Χριστός έγινε Ιούδας ή όχι στη συνέχεια αφήνοντας πλήρως τα κόμικς και το Spawn όταν εκείνος έγινε household name , έρμαιο ενός φαύλου κύκλου ιστοριών αέναης επανάληψης με εξαιρετικό σκίτσο πάντα και μια πολιτική ” τα βγάζουμε από τις φιγούρες” είναι μια άλλη ιστορία και όχι της παρούσης. https://anthem.gr/8064/watchmen-alhtheies-ke-gegonota/