Search the Community
Showing results for tags 'Venom'.
-
Μαζί με Green Goblin & Dr. Octopus, η αρχι-Νέμεσις του Peter Parker. Δημιουργία των dark & gritty '80s, είχε την ατυχία να εμφανιστεί πρώτη φορά στο διαβόητο Spider-Man 3 του 2007, σε σκηνοθεσία Sam Raimi. Το 2018, η Sony έχοντας χάσει την αποκλειστική εκμετάλλευση του χρυσορυχείου που λέγεται Spider-Man, αποφάσισε να βγάλει στη μεγάλη οθόνη την δικιά του, ολοδικιά του ταινία. Με Tom Hardy να ενσαρκώνει μάλιστα τον Eddie Brock. Το trailer υποσχόταν origin και τα symbiotes του Venom: Lethal Protector. Αυτό που πήραμε ήταν ένα μέτριο origin, κάποιες καλές μεταμορφώσεις του Tom σε Venom και μία απαίσια τελική μάχη. Και φυσικά ένα από τα χειρότερα τραγούδια του Eminem: Όλα αυτά διανθισμένα με μία ψιλο-χαζή κρίση ταυτότητας της ταινίας, λόγω του PG-13 rating, το οποίο ισοδυναμεί με αρκετά κακογραμμένο edgy χούμορ. Το post-credits scene, υποσχέθηκε sequel, το οποίο φαινόταν πιο ενδιαφέρον. Με Woody Harrelson ως Cletus Casady. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό... ENTER CARNAGE!!! Φέτος το φθινόπωρο, λοιπόν, βγήκε το πολυαναμενόμενο sequel VENOM: LET THERE BE CARNAGE. Και έχουν ήδη λιώσει πληκτρολόγια και ξοδευτεί τόνοι e-ink προσπαθώντας να περιγράψουν αυτό το trainwreck of a film. Ξεκινάει με τη σχέση του Eddy και του Venom να περνάει κρίση. Αποφασίζουν να περάσουν λίγο χρόνο χωριστά, ενώ ο Cletus γίνεται Carnage κατά τη διάρκεια της εκτέλεσής του. Βέβαια όταν λέμε Carnage, μόνο εμφανισιακά είναι, καθώς ο Woody αποτυγχάνει να αποδώσει τον ψυχωτικό δολοφόνο. Αυτό, μαζί με τον υπερβολικά αυξημένο ελαφρύ/χιουμοριστικό τόνο (πάλι λόγω PG-13), κάποια SCREWMYHORN POLITICALLY CORRECT ΣΚΗΝΙΚΑ και χειρότερα εφέ από την πρώτη ταινία (σε αρκετές σκηνές βλέπεις το επόμενο δευτερόλεπτο τον χαρακτήρα χωρίς το symbiote) και μία ιστορία που δε σε ενδιαφέρει τίποτα, μας δίνουν μία από τις BOTTOM EVER ταινίες της Marvel. Προσωπικά το βάζω παρέα με το οικτρό Fant4stic. Ειδικά από την στιγμή που κατόρθωσε να γίνει χειρότερη μαύρη κωμωδία και από την πρώτη ταινία, κατακρεουργώντας δύο πολύ σημαντικούς χαρακτήρες της Marvel. Ακολουθεί η υπόθεση της ιστορίας του Carnage, για να καταλάβετε για το τι χάλι μιλάμε: Οπότε, αν το Venom έπαιρνε ένα 4+/10 και ήταν σαν μια κομιξική ταινία των '00s, το Carnage παίρνει ένα: / 10 Ο μόνος λόγος για να το δείτε, είναι το mid-credits scene. Γιατί τρίτη ταινία PG-13 δεν έχει λόγο ύπαρξης. Το 2ο ήταν επιπέδου direct-to-dvd/tape cash grab sequel. Διαβάστε Venom του Donny Cates να στανιάρετε και αφήστε τα σκουπίδια εκεί που ανήκουν. Δηλαδή μακριά από θάλασσες και ακτές, παλιοτυροβρωμίκουλοι κλπ.
-
VENOM REX από Donny Cates και Ryan Stegman Εκδόσεις : ΟΞΥ Σελ: 144 - Διαστάσεις: 16,5 x 25 ISBN: 978-960-436-744-3 - Τιμή: € 16.99 Μετάφραση : Σάββας Αργυρού Μία από τις τελευταίες κυκλοφορίες των εκδόσεων ΟΞΥ είναι και ένας από τους καλύτερους τίτλους της Marvel(μαζί με το Immortal Hulk βεβαίως)που μπορεί να διαβάσει κανείς τον τελευταίο καιρό. Φυσικά μιλάμε για το Venom του Donny Cates που κυριολεκτικά επαναπροσδιορίζει τον χαρακτήρα και δημιουργεί ένα ολόκληρο μικροσύμπαν για εκείνον. Ο τόμος περιλαμβάνει τα 6 πρώτα τεύχη της σειράς που κυκλοφόρησε το 2018.Και μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι πραγματικά είναι ότι καλύτερο έχει γραφτεί για τον χαρακτήρα από την εποχή του πρώτου Limited Series που έβγαλε τη δεκαετία του ’90 το Lethal Protector(σε σενάριο David Michelinie και σχέδιο Mark Bagley/Ron Lim).Σε μία εποχή βέβαια που ο χαρακτήρας ήταν στα καλύτερα του, πολύ δημοφιλής, ο απόλυτος arch-nemesis του Spidey για τη νέα δεκαετία, ο αντιήρωας βγαλμένος μέσα από τις ιστορίες των Michelinie,McFarlane,Larsen,Bagley..Απο τότε φυσικά κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι , ο (αντι)ήρωας γνώρισε πολλές αλλαγές, σίγουρα όχι προς το καλύτερο, διαφορετικοί άνθρωποι έγιναν οι «ξενιστές» του εξωγήινου συμβιωτικού(MacCargan/Scorpion, Flash Thomson), o ίδιος ο Eddie Brock μετατράπηκε σε anti-Venom,και πολλές άλλες αλλαγές που περισσότερο «κούρασαν» το χαρακτήρα αλλά πολύ περισσότερο τους αναγνώστες, παρά ανανέωσαν το μύθο του.Και εδώ είναι που έρχεται ένας Cates για να μας διηγηθεί μία ιστορία- ερωτικό γράμμα στον αντι-ήρωα, που όχι μόνο ανανεώνει ριζικά στα μάτια των παλαιών αναγνωστών του, αλλά προσελκύει και πολλούς νέους που ίσως δεν είχαν προλάβει τα παλαιά κόμικς, ούτε καν είχαν δει(μη γνωρίζοντας τον χαρακτήρα) την ταινία με πρωταγωνιστή τον Tom Hardy. Η υπόθεση των πρώτων τευχών(που λειτουργούν σαν πρελούδιο των όσων αργότερα θα ακολουθήσουν για να φτάσουμε στο mega event King in Black που ίσως δούμε στο μέλλον)είναι αρκετά απλή αλλά άκρως καθηλωτική!!Όταν το συμβιωτικό του Eddie Brock αρχίζει να έχει μία αλλόκοτη συμπεριφορά,ο Eddie θα δεχτεί να βοηθήσει έναν παλαιό στρατιώτη και πρώην πράκτορα της Shield, για να βρει τι απέγιναν οι πρώην συντρόφοι του,στους οποίους είχαν γίνει πειράματα με..συμβιωτικά!!Παράλληλα στα πρώτα αυτά τεύχη μαθαίνουμε και για τη προέλευση του Knull, του θεού του κενού/χαους και του δημιουργού όλων των συμβιωτικών.Όταν εκείνος είχε φυλακιστεί από τους Celestials, τα παιδιά του ελεύθερα πλέον από την επίδραση του,αλώνισαν στα πέρατα του σύμπαντος. Κάποιο φτάνει στη Γη και συνδέεται με έναν δράκο. Αυτός ο δράκος υποτίθεται ότι είναι Grendel από το Beowulf. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, επιτίθεται στην αίθουσα του Hrothgar για να νικηθεί από την αιώνια αστραπή του Thor…Από εκείνο το συμβιωτικό είχαν γίνει τα πειράματα και στους στρατιώτες…Αλλά τωρα ο Knull αποκτά επαφή με τα «παιδιά του και έρχεται με άγριες διαθέσεις στη Γη…Μπορεί ο Eddie Brock(με λίγη βοήθεια και από τον Miles Morales)να τον σταματήσει;;Και πως θα αντιδράσει το δικό του συμβιωτικό στην επιστροφή του..πατέρα του;; Όπως ανέφερα και προηγουμένως ο Cates θέτει στα πρώτα αυτά τεύχη τις βάσεις για τη δημιουργία ενός νέου σύμπαντος για τον Eddie Brock και τον Venom.Μας παραδίδει μία ιστορία γεμάτη καθηλωτική δράση, περιπέτεια, ανατροπές, εντυπωσιακές σκηνές μάχης και έναν από τους πιο απειλητικούς villain για ολόκληρο το Marvel universe που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια(ήδη έχει εμφανιστεί και στο Silver Surfer Black που πάλι έγραφε ο Cates).Επίσης για πρώτη φορά ένα backstory για την προέλευση των συμβιωτικών και την αληθινή τους καταγωγή. Επιτέλους ο Eddie Brock μπορεί να είναι ένας ήρωας αληθινός, και το συμβιωτικό του πιο ανθρώπινο από κάθε άλλη φορά. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο, νοιάζεται για τον άλλο, σαν αχώριστοι σύντροφοι στον αγώνα και στη μάχη όχι μόνο για επιβίωση αλλά για τη σωτηρία ολόκληρης της ανθρωπότητας. Και αυτή τη φορά(τουλάχιστον μέχρι την επιστροφή του Knull στο King in Black) δεν θα έχουμε τις υπερ-ομάδες των Avengers ή των XMEN για να αντιμετωπιστεί μία απειλή. Αλλά έναν άνθρωπο που δεν έχει τίποτα να χάσει εκτός ίσως από την αξιοπρέπεια του αν δεν αγωνιστεί ενάντια σε αυτή την απειλή…Ήρθε η ώρα για τον Eddie να αποδείξει ότι δεν είναι δολοφόνος, ούτε αντι-ήρωας. Αλλά ένας πραγματικός ήρωας…με τους δικούς του όμως όρους. Αν πρέπει να πολεμήσει βρώμικα θα το κάνει αν είναι να σώσει ζωές.Το υπέροχο σχέδιο του Ryan Stegman πραγματικά απολαυστικό, θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των McFarlane-Larsen-Bagley αλλά είναι πιο σκοτεινό, τραχύ και μοιάζει σαν να βγήκε μέσα από την ένωση των ταινιών Alien(ειδικά του Cameron) με το the Thing του Carpenter.Αποδίδει τον απαιτούμενο τρόμο που ταιριάζει στο κόμικ αλλά είναι γεμάτο δύναμη και ενεργητικότητα εκεί που χρειάζεται(σκηνές μάχης). Για μία ακόμα φορά οι εκδόσεις ΟΞΥ κάνουν μία πολύ καλή επιλογή σειράς για να εκδώσουν και το αποτέλεσμα θα ικανοποιήσει και το πιο απαιτητικό αναγνώστη. Υπέροχη ποιότητα χαρτιού, τέλεια εκτύπωση, σε έναν καλαίσθητο τόμο, με γερή ράχη που δεν φοβάσαι όσο και αν ανοίξεις μη τσακίσει ή σκιστούν οι σελίδες. Άψογος συνδυασμός ποιότητας ιστορίας και εκδόσεως και σε πολύ καλή τιμή(μόλις 17 ευρώ) και άριστη μετάφραση από τον Σάββα Αργυρού, κάνει και αυτήν την έκδοση να αποτελέσει ένα κόσμημα στη βιβλιοθήκη σας. Ελπίζω να ακολουθήσει και η συνέχεια αυτής της πολύ καλής σειράς.Θα το βρείτε στα κομιξάδικα, στα Public και στο brainfood.gr To κείμενο παρουσιάζεται πρώτη φορά αποκλειστικά στο ComicStreet
- 3 replies
-
- 12
-
-
-
- Donny Cates
- Ryan Stegman
-
(and 4 more)
Tagged with:
-
Η παρουσίαση ίσως περιλαμβάνει ελαφρά spoilers. The Final Gauntlet, #1-6 Τα τελευταία χρόνια μού έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη συμπάθεια για τους Guardians. Δε ξέρω εάν για αυτό οφείλεται το πολύ επιτυχημένο κινηματογραφικό franchise του James Gunn ή το γεγονός ότι λάτρεψα το Annihilation και τη συνακόλουθη σειρά GoG των Abnett/Laning, αλλά όπως και να έχει, αυτοί οι διαστημικοί ήρωες έχουν πλέον ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου. Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι ότι έχω πολύ καιρό να διαβάσω κάποιο συναφή τίτλο των Guardians. Εδώ και πολύ καιρό η Marvel μου έδινε την εντύπωση πώς δεν είχε να παραδώσει κάτι «φρέσκο» με αυτούς τους χαρακτήρες ή έστω κάτι που να είναι στα επίπεδα αυτού που δημιούργησαν οι Abnett/ Lanning/ Giffen. Όλα αυτά διαφοροποιήθηκαν τη στιγμή που αποφάσισα να ρίξω μία ματιά στο τίτλο Guardians of the Galaxy του 2019 από τους σούπερ σταρ Donny Cates και Geoff Shaw. Η ιστορία έχει μία απλή δομή. Εν συντομία, σε κάποιο προηγούμενο τεύχος/σειρά/graphic novel που είχε γράψει ο Cates (ή κάποιος άλλος, ακόμα δε το έχω διασταυρώσει), ο Thanos φαίνεται να έχει αποχαιρετήσει για άλλη μία φορά τη ζωή και να έχει οδηγηθεί στις αγκάλες της αγαπημένης του, Death. Ο αδερφός του Thanos, Eros, καλεί σε συμβούλιο όλους τους διαστημικούς/κοσμικούς ήρωες προκειμένου να ακούσουν τη διαθήκη που τους άφησε ο Τρελός Τιτάνας. Εκεί μαθαίνουν ότι ο Thanos, σε μία κίνηση καλής θέλησης (), φρόντισε με κάποιο τρόπο να «ανεβάσει» ένα αντίγραφο της συνείδησης του στο μυαλό κάποιου άλλου πλάσματος του Marvel Universe, εξασφαλίζοντας έτσι ότι στην ουσία δεν θα παραμείνει «νεκρός» … Ποιο είναι αυτό το πλάσμα, στο οποίο κρύβεται μέσα ο Thanos; Που κολλάνε οι Guardians σε όλο αυτό; Αν μη τι άλλο, αυτές είναι δύο πολύ ωραίες ερωτήσεις που βρίσκουν απάντηση σε αυτήν την αρκετά συμπαθητική ιστορία που δημιούργησε ο Cates. Έχει ειπωθεί ουκ ολίγες φορές σε αυτό εδώ το forum ότι ο Donny Cates είναι το ανερχόμενο αστέρι της Marvel, ο οποίος μετά την «αναγέννηση» του Venom και τον εμπλουτισμό του ευρύτερου συμβιωτικού σύμπαντος, έχει αναλάβει και το δύσκολο εγχείρημα του επαναπροσδιορισμού της κοσμικής πλευράς του Marvel Universe. Έτσι, μετά από ένα πέρασμα από τον Silver Surfer (Black), Thanos, Cosmic Ghost Rider & Inhumans, σειρά τώρα έχουν και οι Guardians. Όλα τα γνωστά ατού του Cates είναι ορατά και εδώ. Ο Cates γράφει σαν ένα τρελό fanboy και γνωρίζει τι αναμένουν και θέλουν να δουν οι αναγνώστες του στην ιστορία που θα διαβάσουν. Το αποτέλεσμα είναι μία περιπέτεια με ατελείωτο fan service, αρκετά twists και ενίοτε καλό χιούμορ. Παράλληλα, ο Cates δε δαπανά καθόλου χρόνο σε περιττές εισαγωγές, αλλά περνά απευθείας στο «ψητό». Επιπλέον, πάντα καταφέρνει να βρει ένα τρόπο να σου κρατήσει το ενδιαφέρον αμείωτο και μόλις τελειώσεις το ένα τευχάκι, «διψάς» να διαβάσεις απευθείας το επόμενο! Το σχέδιο του Geoff Shaw κινείται σε ικανοποιητικά επίπεδα και ταιριάζει με την διαστημική ιστορία που αφηγείται ο Cates. Επίσης, διαβάζω ότι ο Shaw είναι και μόνιμος συνεργάτης του, αφού έχουν κάνει μαζί πολλές σειρές τόσο για τη Marvel όσο και για άλλες εταιρίες (π.χ. το Crossover και το God Country για την Image), κάτι που σίγουρα βοηθά τη «χημεία» των δύο δημιουργών. Ένα άλλο ατού του κόμικ είναι ότι αυτό κυλάει πολύ γρήγορα, έχει ξέφρενη δράση, ενώ εμπεριέχει διάφορες και πωρωτικές ατάκες! Νομίζω ότι είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα το ότι μπορεί και συνδέει επιτυχημένα το νήμα όλων των κοσμικών (και λοιπών) ιστοριών που έχει γράψει, χωρίς ο αναγνώστης να χάνεται. (π.χ. γίνεται αναφορά στον Knull, ο οποίος απ’ ό, τι διαβάζω συνδέεται με το run του στον Venom.) Πέρα από τα θετικά, διέκρινα κάποια στοιχεία που με παραξένεψαν. Αρχικά να πω ότι πλέον τα κόμικ της Marvel (φαντάζομαι όλα;) είναι εμφανέστατα επηρεασμένα από το κινηματογραφικό MCU, τόσο στις εμφανίσεις των χαρακτήρων όσο και στο τρόπο που αυτοί συμπεριφέρονται. (π.χ. ο Quill) Αυτό είναι αναμενόμενο για κάποιον που παρακολουθεί ανελλιπώς όλες τις εξελίξεις των κόμικ της Marvel, αλλά για κάποιον (όπως εγώ) που έχει μείνει «μακριά», σίγουρα τού δημιουργεί μία εντύπωση. Αυτή η εντύπωση δεν είναι θετική ή αρνητική απαραίτητα, αλλά ανέκαθεν ήμουν από αυτούς που προτιμούσα ένα «διαχωρισμό» ανάμεσα στα κόμικ και τις ταινίες. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Επίσης, θα ήθελα ο Cates να είχε βάλει μέσα στο κόμικ περισσότερα character moments. Όχι ότι δεν υπήρχαν, απλά θα ήθελα λίιιγα παραπάνω, ώστε να φανεί περισσότερο η χημεία των χαρακτήρων. Μεταξύ των άλλων, μια και αναφέρθηκα στο χιούμορ, μερικά αστειάκια δεν είναι τόσο καλά ή είναι λίγο βεβιασμένα. Εν πάση περιπτώσει, το κόμικ αυτό ήταν για μένα σαν ένα δροσερό, καλοκαιρινό κοκτέιλ. Θέλω και άλλο, δηλαδή. Γενικά, πέρασα πολύ καλά και με έκανε να νοσταλγήσω το έπος του Annihilation και των πολλαπλών συνεχειών του. Ευτυχώς το run του Cates έχει 6 τεύχη ακόμα. Το επόμενο story-arc ονομάζεται «Faithless», το οποίο ανυπομονώ πολύ να το ξεκινήσω. Το κόμικ αυτό έχει μαζευτεί σε ένα απλό, χαρτόδετο τόμο. Επίσης, κυκλοφορεί ένα hardcover που περιέχει και τις δύο ιστορίες, δηλαδή όλο το run του 2019 από τους Donny Cates και Geoff Shaw. ----- Απαντάω σε κάποιες σύντομες ερωτήσεις: 1. Είμαι αρχάριος, αλλά μου αρέσουν οι Guardians από τις ταινίες. Μπορώ να ξεκινήσω από αυτό το κόμικ; Δε θα σε απέτρεπα από το να το διαβάσεις, αλλά είναι μία αλήθεια ότι χρειάζεται γνώση των πρόσφατων εξελίξεων του Marvel Universe. Βέβαια, ο συγγραφέας κάνει ό, τι μπορεί για να μη «χαθεί» ο αναγνώστης και έως εκ τούτου, ό, τι χρειάζεται να ξέρεις, αναφέρεται μέσα επιγραμματικά. Κάτι που παρέλειψα να πω στη παρουσίαση είναι ότι η σύνθεση της ομάδας είναι διαφορετική από τη ταινία, ενώ έχουν «αποχωρίσει», για τον έναν ή για τον άλλο λόγο, πολλά από τα ιδρυματικά μέλη της. Γενικά, το status quo είναι διαρκώς μεταβαλλόμενο, οπότε θα βοηθούσε μία μικρή αναζήτηση στη Βικιπαίδεια πριν ξεκινήσεις το κόμικ. 2. Μου αρέσει το MCU και οι Guardians. Υπάρχουν πολλές ομοιότητες; Είσαι τυχερός! Οι ομοιότητες είναι αρκετές όπως ανέφερα παραπάνω, βέβαια υπάρχουν αρκετά αποκλίνοντα στοιχεία που δε θα ήθελα να σποιλάρω. 3. Είναι το καλύτερο κόμικ με τους Guardians που έχει γραφτεί τελευταία; Προσωπικά, για μένα είναι μία αξιόλογη και διασκεδαστική ιστορία η οποία θα σε αφήσει ανυπόμονο για τη συνέχεια! Αναμφισβήτητα έχουν γραφτεί και καλύτερες κοσμικές ιστορίες, όμως η προσέγγιση του Cates είναι το λιγότερο «φρέσκια» και ενδιαφέρουσα. Κλείνω με το επίσημο soundtrack του Tyler Bates από την ομώνυμη ταινία… Η παρουσίαση δημιουργήθηκε αποκλειστικά για το comicstreet.gr.
- 2 replies
-
- 11
-
-
-
- Guardians of the Galaxy
- 2019
- (and 6 more)
-
Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 17-01-2020 Φτάσαμε κιόλας στον δέκατο τόμο της Επίσημης Συλλογής Graphic Novels της Marvel, το οποίο είναι ένα επίτευγμα από μόνο του, για ένα τέτοιο πρωτοφανές επιχείρημα στα χρονικά των εκδόσεων κόμικς στην Ελλάδα. Επίτευγμα όμως είναι πως συνεχίζουν να βάζουν τίτλους που έχουν εκδοθεί στο μακρινό παρελθόν στην χώρα μας και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, έχουν ανταπόκριση από το τωρινό αγοραστικό κοινό. Από την άλλη, πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς όταν έχουμε την δυνατότητα να δούμε σε νέες υψηλής ποιότητας εκτυπώσεις την προέλευση του Βένομ που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στο μικρό Σπάιντερ-Μαν του Καμπανά; Ο παρόν τόμος λοιπόν συλλέγει μερικές ιστορίες που θεωρούνται κλειδιά για να καταλάβουμε την προέλευση του συμβιωτικού οργανισμού που έγινε γνωστός ως Βένομ. Κανονικά, αυτό το πλάνο θα ήταν αδύνατο σε οτιδήποτε άλλο πέρα από μια έκδοση omnibus, αλλά κατάφεραν να περιορίσουν την έκταση με το αφήσουν την πορεία του Έντι Μπροκ ως του πρώτου πρόθυμου ξενιστή του οργανισμού έξω από τον τόμο. Και εφόσον ακόμα και έτσι έχουμε μια πορεία με συνοχή, δεν ενοχλεί καθόλου. Και πιστεύω πως θα εκπλήξει αρκετούς ευχάριστα πως σε μια τέτοια συλλογή, περιλαμβάνεται και ένα τεύχος που έχει τόσο σημαντικό αντίκτυπο για την σχέση της Μέρι Τζέιν και του Πίτερ, κάνοντας την ίσως την πιο σημαντική στιγμή της συλλογής. Μιλάω φυσικά για το τεύχος 259, ένα από τα αγαπημένα μου τεύχη από την περίοδο του Tom DeFalco στον τίτλο, ο οποίος σε αυτή την συλλογή έχει την μερίδα του λέοντος όσο αφορά τον αριθμό των ιστοριών που παραθέτονται με αυτόν ως συγγραφέα και κανονικά αυτός και ο σχεδιαστής Ron Frenz θα έπρεπε να είναι τα πρώτα ονόματα του εξωφύλλου. Ας δούμε λοιπόν τι περιλαμβάνει ο τόμος και πότε είχαν δημοσιευτεί για πρώτη φορά εδώ. The Amazing Spider-Man 252 - May 1984 (Σπάιντερ-Μαν Καμπανά 164 & Σούπερ Σπάιντερ-Μαν 016) The Amazing Spider-Man 256-258 - September/November 1984 (Σπάιντερ-Μαν Καμπανά 174-176 & Σούπερ Σπάιντερ-Μαν 018-019) The Amazing Spider-Man 259 - December 1984 (Σπάιντερ-Μαν Καμπανά 180 & Σούπερ Σπάιντερ-Μαν 019) Fantastic Four 274 - January 1985 (δισέλιδο απόσπασμα, από τον John Byrne που δεν μνημονεύεται στα credits του τόμου, αδημοσίευτο στην Ελλάδα μέχρι πρότινος) Web of Spider-Man 01 - April 1985 (αδημοσίευτο στην Ελλάδα μέχρι πρότινος) The Amazing Spider-Man 298 - March 1988 (μονοσέλιδο απόσπασμα. Όλη η ιστορία έχει δημοσιευτεί στο Σπάιντερ-Μαν Καμπανά 470) The Amazing Spider-Man 299 - April 1988 (δισέλιδο απόσπασμα. Όλη η ιστορία έχει δημοσιευτεί στο Σπάιντερ-Μαν Καμπανά 479) The Amazing Spider-Man 300 May 1988 (είχε δημοσιευτεί σε δύο συνέχειες στα τεύχη 480-481 του Σπάιντερ-Μαν του Καμπανά) Μπορώ να πω πως ευχαριστήθηκα την εκ νέου ανάγνωση αυτών των τευχών, τόσο όσο και την πρώτη φορά που τα συνάντησα στις εκδόσεις του Καμπανά. Μόνο παράπονο το ότι ακόμα και σε αυτή την έκδοση, δεν λάβαμε την καλύτερη δυνατή μετάφραση. Από το Web of Spider-Man και έπειτα, είδα πολλά λάθη και παραλείψεις συνδετικών προτάσεων. Δεν ξέρω αν ήταν απλή κούραση ή/και βιασύνη του μεταφραστή ή απλά το συγγραφικό ύφος της Louise Simonson και του David Michellinie τον δυσκόλεψε, αλλά σαφώς και υπάρχουν προβλήματα ροής που ξέρω πως δεν οφείλονται στο πρωτότυπο κείμενο. Παρόλα αυτά, έχουμε άλλον έναν πετυχημένο τόμο, τον δεύτερο μάλιστα που ξεπερνά τις 200 σελίδες και τον δεύτερο με τον πάντα δημοφιλή αραχνοκέφαλο, οπότε προτείνεται ανεπιφύλαχτα.
- 6 replies
-
- 16
-
-
-
- Tom DeFalco
- David Michellinie
- (and 9 more)