Search the Community

O Darth Vader έχει αποκαλύψει την απίστευτη αλήθεια στον Luke Skywalker. Είναι ο πατέρας του! Εκείνος όμως τον αρνήθηκε. Αρνήθηκε την πρόσκληση του να κατακτήσουν μαζί τον Γαλαξία. Τώρα, ο Darth Vader είναι έξαλλος. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι ο ίδιος του ο γιος τον αρνήθηκε. Γεμάτος δολοφονική οργή, αποφασίζει να επισκεφθεί μέρη που σημάδεψαν το παρελθόν του, πλανήτες που στιγμάτισαν αυτόν και την Padme, που σηματοδότησαν την απομάκρυνση του από την φωτεινή πλευρά της Δύναμης, που τον οδήγησαν εν τέλει σε αυτό που σημαίνει σήμερα η Αυτοκρατορία, ο Palpatine και ο ίδιος ο Darth Vader. Και εκεί θα εξαπολύσει τις σκοτεινές του δυνάμεις. 3η ongoing σειρά του Darth Vader, και ίσως η πιο αδύναμη από όλες. Συγγραφικά ηνία έχει αναλάβει ο Greg Pak, συγγραφέας ο οποίος δεν με έχει ετνυπωσιάσει ποτέ, είτε στον κύριο τίτλο Star Wars vol.1, είτε σε κάποια σκόρπια υπερηρωικά του που έχω διαβάσει. Εχοντας την εγγενή δυσκολία στο να πει μια ιστορία μέσα σε ασφυκτικά πλαίσια, δεν καταφέρνει ποτε΄να περάσει μια, έστω επίπλαστη, αίσθηση αγωνίας, βάζοντας τον Vader να πηγαίνει από πλανήτη σε πλανήτη, και εκεί, μέσω flashbacks, να κάνει μεν flesh out μια ιστορία, αδιάφορα όμως και άνευρα. Και ενώ χρησιμοποιούν ένα μικρό χαρακτήρα από τις ταινίες σε ρόλο-έκπληξη, δεν πατάει πάνω του και δεν τον εκμεταλεύεται πέρα από το πρώτο arc, καθιστώντας και ακριβώς αυτή την έκπληξη, κάτι πρόσκαιρο και εν τέλει αδιάφορα. Μάθημα στην αδιαφορία τελικά είναι τα πρώτα 11 τεύχη (2 arcs και 2 trades αντίστοιχα), και ευτυχώς μετά έρχονται τα 2 crossover events που ακολουθούν (War of the Bounty Hunters, Crimson Reign) και αποκτά ο χαρακτήρας, και η σειρά μαζί του, στόχευση και πορεία. Το καλό βέβαια που έχει κάνει η Marvel στις τελευταίες ongoing της σειρές στο σύμπαν του Lucas, είναι ότι αφήνει τους σχεδιάστες για πολλά τεύχη στον κάθε τίτλο. Έτσι και εδώ, έχουμε τον καιναδό Raffaele Ienco, για τη μεγάλη πλειοψηφία των τευχών, τουλάχιστον μέχρι και για το #24, τελευταίο τεύχος tie-in του Crimson Reign, Καλός σχεδιαστής, με κάποια σχετική προσπάθεια να παίξει λίγο με το ντεκουπαζ, περνάς ευχάριστα και χαζεύεις σε κάποια splash, αλλά σίγουρα όχι κάτι ιδιαίτερο. Την δουλειά πάντως που πρέπει να κάνει, την κάνει και την κάνει καλά. Καλά θα περάσετε συνολικά αν μπείτε στον τίτλο από αυτό το volume, χωρίς να παρουσιάζει βέβαια κάτι ιδιαίτερα αξιόλογο ή αξιομνημόνευτο. 24 τεύχη και 4 trades, και βλέπουμε στην πορεία.....

Σε ένα σύμπαν όπου η Αυτοκρατορία και οι Επαναστάτες μάχονται για την ψυχή του, στην υποβαθμισμένη καθημερινότητα των μεγαλουπόλεων και των απομακρυσμένων πλανητών, κυριαρχεί το δίκαιο του ισχυρού. Το δίκαιο των μεγάλων εγκληματικών οργανώσεων. Των μεγάλων εγκληματικών οργανώσεων και των οργάνων τους, των κυνηγών επικυρηγμένων, των κυνηγών κεφαλών, των Bounty Hunters. Και σε αυτά τα επίπεδα, η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο σκληρή, τα προβλήματα άμεσα και συνήθως, η λύση τους, βρίσκεται στην άκρη ενός blaster. OK τώρα, μετά το ξεδίπλωμα των λογοτεχνικών μου ικανοτήτων στην προηγούμενη παράγραφο, πάμε τώρα να σας γράψω για μια μέτρια σειρά στο σύμπαν του Star Wars. Και παρόλο που πιάνει ένα κομμάτι του σύμπαντος που θα μπορούσε να έχει αρκετό ενδιαφέρον, αυτό των Bounty Hunters και των μεταξύ τους σχέσεων, η σχετικά κακή εκτέλεση από τον συγγραφέα Ethan Sacks, δεν την αφήνει να πάρει ποτέ μπροστά. Πρωταγωνιστής είναι ο Bellert Vallance, ένας πρώην στρατιώτης της αυτοκρατορίας, ο οποίος έχασε ένα μεγάλο μέρος του σώματος σε μία μάχη, και πλέον, μετά από χειρουργικές επεμβάσεις, είναι ένα cyborg. Και στην πορεία αντιλαμβάνεται ότι η αυτοκρατορία δεν του τα λεει καλά, αλλά δεν είναι και τόσο καλός ώστε να πάει με τους επαναστάτες, άρα γίνεται bounty hunter, και έχει και ένα love interest από το παρελθόν κλπ κλπ κλπ. Όλα καλά μέχρι εδώ, αν και αναμενόμενα και basic, αλλά το ζήτημα είναι ότι ο Sacks, στην προφανή προσπάθεια του να boostαρει την ιστορία του, μπλέκει μέσα τον Boba Fett, μπλέκει τον Bossk αλλά και όποιον άλλο γνωστό bounty hunter έχει περάσει από ταινίες, σειρές και animation. Και συνεχίζοντας ακάθεκτος, φτιάχνει και 3-4 καινούριους χαρακτήρες του επαγγέλματος και τους ρίχνει όλους μαζί σε μια ιστορία η οποία δεν παίρνει ούτε μισό λεπτό περιθώριο να ανασάνει, παρά το ξύλο, οι μπούφλες και τα blaster-shots διαδέχονται απνευστί το ένα το άλλο. Σαν αποτέλεσμα, δεν πολυκαταλαβαίνεις ποιος είναι και τι, τι θέλει να κάνει και γιατί και για ποιο λόγο ακριβώς βρίσκονται 7-8 άτομα μονίμως στον ίδιο χώρο να πλακώνονται μεταξύ τους, και όχι μόνο. Πιστεύω ότι υπήρχε περιθώριο να βγει κάτι αξιόλογο, αλλά τουλάχιστον στα 11 πρώτα τεύχη, τα οποία απαρτίζουν και τα δύο πρώτα trade paperbacks, σαν γεύση μένει κάτι όμορφο, αλλά ελαφρά μπερδεμένο και άνοστο. Ένα καλό, όπως αναφέρω και πιο πάνω, είναι ότι μιλάμε για ένα όμορφο κόμικ. Και σε αυτό συμβάλλει το γεγονός ότι και τα πρώτα 11 τεύχη τα σχεδιάζει ο ίδιος δημιουργός, ο Paolo Villanelli. Το έχει το setting, έχοντας σχεδιάσει αρκετά Star Wars στο παρελθόν, μαζί με κάποια άλλα υπερηρωικά της marvel και κάποια G.I.JOE, και γενικά η δουλειά του είναι φανταχτερή, "γεμάτη", λίγο ίσως περισσότερη busy από ότι χρειάζεται, αλλά συνολικά εντυπωσιακή και ταιριαστή για ένα σενάριο στο οποίο γίνεται, κατά βάση, σκοτωμός στα περισσότερα του καρέ. Με τα πρόσωπα έχει ένα θεματάκι, στα κοντινά του δεν ξεχωρίζουν πολύ και με μπέρδευε, αλλά γινόταν γενικότερα χαμός σε όλα τα τεύχη οπότε δεν έβγαζα και πολύ άκρη γενικώς. Καλός πάντως για το είδος. Συνολικά ΟΚ, περνάει τη βάση, χωρίς βέβαια ιδιαίτερες απαιτήσεις, μια σειρά για χαλάρο διάβασμα. 4 trades μέχρι τώρα, με τα 3 και 4 να είναι τα tie-ins τεύχη των δύο events, του War of the Bounty Hunters και του Crimson Reign αντίστοιχα, όπου και φτάνουν μέχρι και το τεύχος 22. Συνολικά έχουν βγει 28 τεύχη μέχρι τώρα, από τις λίγες τόσο μεγάλες ongoing σειρές Star Wars. Ρίξτε του μια ματιά, και μόνο για το eye-candy είναι αρκετό.

O Poe Dameron είναι ο καλύτερος πιλότος της Αντίστασης, της αντίστασης εναντίον του First Order και των επεκτατικών σχεδίων του. Επιλεγμένος από την στρατηγό Leia Organa, τίθεται επικεφαλής του νεοσύστατου Black Squadron και ψάχνει τον Lor San Tekka, ο οποίος έχει στοιχεία για την τοποθεσία του Luke Skywalker. Πέρα από πιλότος, αλλά και σαν πρώτης τάξεως μυστικός πράκτορας, θα αποδειχθεί κομβικός για τα σχέδια της Leia, αλλά μοναδική ελπίδα για την ειρήνη στο γαλαξία. Από τις πρώτες ongoing σειρές που έβγαλε η Marvel, πίσω στο 2016, και μια σειρά η οποία ξεκίνησε αρκετά μέτρια, αλλά ανέβηκε όσο προχώρησε, πήρε παράταση λόγω καλών πωλήσεων, και έκλεισε ίσως λίγο νωρίτερα από ότι έπρεπε. Και ενω στην αρχή ήταν όλα λίγο βαρετά, στην πορεία ο Charles Soule έπιασε τον παλμό του τι είναι Star Wars, και παρέδωσε ιστορίες αρκετά ικανοποιητικές, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη ότι ακόμα έτρεχαν οι ταινίες και προφανώς είχε πολλούς περιορισμούς στο τι να γράψει και στο που να πάει την ιστορία. Πιθανόν λάθος το ότι δεν βασίστηκε ιδιαίτερα στην ιδιότητα του Dameron ως πιλότου, και προσπάθησε να τον κάνει σαν τον νέο Han Solo, χωρίς όμως ποτέ να πιάνει το απαιτούμενο χιούμορ, τσαμπουκά και swagger του Harrison Ford. Ακόμα όμως και έτσι, το σύνολα, ειδικά από το 2 arc και μετά, βγαίνει θετικό, με ενδιαφέρουσες ιστορίες, μέτριους κακούς, αρκετά easter eggs και ωραίο ροή. Στο σχέδιο, ξεκίνησε ο Phil Noto (Black Widow, Buffy) , έκανε περίπου τα μισά τεύχη, και τα υπόλοιπα τα σχεδίασε ο Angel Unzueta (Titans, Iron Man), με μέτρια αποτελέσματα και οι δύο κατά την άποψη μου. Αρκετά στατικοί και οι δύο, δεν έχει ιδιαίτερη κίνηση το σχέδιο τους, και παρόλο που πιάνουν τα likeness των γνωστών πρωταγωνιστών, οι εκφράσεις που τους δίνουν, αλλά κυρίως η χρησιμοποίηση τους στο χώρο της σελίδας είναι λίγο άψυχη. Επιλέχθηκε και ένα χρώμα, αρκετά ξεπλυμένο, όχι σε τόνους του μαύρου γκρι, αλλά σε τέτοιους του πορτοκαλί, με αποτέλεσμα το όλο αποτέλεσμα να είναι μεν "σοβαρό", να διαφέρει από την κλασσική glossy απεικόνιση των Star Wars κόμικς, αλλά και αυτό με τη σειρά του να μην καταφέρνει να κάνει τη διαφορά και σίγουρα να μην ανεβάζει το σενάριο. 31 τεύχη + 2 Annuals, σε μια σειρά που έκανε απρόσμενη επιτυχία σε πωλήσεις, προφανώς μπουσταρισμένη από τις ταινίες που έτρεχαν εκείνη την περίοδο. Δεν θα την πρότεινα εύκολα, πιο πολύ για τους φανς είναι. Μαζεύτηκε σε 5 trades τα οποία βρίσκονται πανεύκολα και σας περιμένουν, αν θέλετε να δοκιμάσετε κάτι λίγο πιο διαφορετικά από τα κλασσικά.

Περιέχει τα Crimson Reign 1-5, Doctor Aphra,vol.2 16-21, Bounty Hunters 18-24, Darth Vader,vol.3 18-24, Star Wars,vol.3 19-24 Ο γαλαξίας έχει πλέον άλλον έναν νέο μεγάλο "παίκτη". Αυτός είναι η οργάνωση Crimson Dawn, η οποία έχει απλώσει τα πλοκάμια τους και έχει κατασκόπους τόσο στην αυτοκρατορία και τους επαναστάτες, αλλά και σε όλες τις μεγάλες εγκληματικές οργανώσεις. Με δηλωμένο σκοπο να επαναφέρει την τάξη στους πλανήτες, αλλά και προφανώς τελικό στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών της, η Qi'ra, επικεφαλής της οργάνωσης, οργανώνεται και κάνει τολμηρές κινήσεις προς όλες τις κατευθύνσεις. Καταφέρνει να φέρει σε σύγκρουση τις υπόλοιπες εγκληματικές οργανώσεις μεταξύ τους, να συνάψει συμφωνία αποκλειστικής συνεργασίας με την Rebellion, και να εκμεταλλευθεί και εν τέλει να εξαγριώσει την αυτοκρατορία και τον ίδιο τον Palpatine. Σε συνεργασία με τα "καλύτερα" αλλά και τα όχι και τόσο "καλά" ονόματα, και από τις δύο πλευρές του νόμου και της παρανομίας, κινείται υπογείως και καταφέρνει να κινητοποιήσει όλους τους μεγάλους παίκτες προς ώφελος της, με απώτερο σκοπο... άγνωστο. Συνεχίζοντας αμέσως μετά τα γεγονότα και τα τεύχη του War of the Bounty Hunters, έχουμε το δεύτερο μεγάλο crossover event στο σύμπαν που έφτιαξε ο George Lucas, με τον τίτλο Crimson Reign. Και εδώ, συγγραφικά καθήκοντα της κύριας σειράς αναλαμβάνει ο Charles Soule, ο οποίος φαίνεται να είναι ο πρώτος ο οποίος έχει πιάσει τόσο καλά την φάση Star Wars, και συνεχίζει και προσφέρει έξυπνες ιστορίες, πατώντας πάνω στις ταινίες και μην αφήνοντας να τον "πατάνε" αυτές. Παρόλο που αυτό το 2ο event είναι ουσιαστικά μεταβατικό και προπαρασκευαστικό για το 3ο και τελευταίο το οποίο θα ακολουθήσει μέσα στο 2023, και παρόλο που δεν έχουμε ιδιαίτερη δράση, παρά περισσότερο κατασκοπία και πολιτική ίντριγκα, τα δίνει όλα με τρόπο που να γίνονται ενδιαφέροντα και ταυτόχρονα δημιουργεί αγωνία για την συνέχεια. Φαντάζομαι ότι οι επιμελητές εκεί στη Marvel κάνουν καλή δουλειά, γιατί και όλες οι υπόλοιπες σειρές δένουν αρμονικά, προωθούν τόσο την δική τους ιστορία όσο και αυτή του event, και δεν υφίστανται απλά ως fillers για να πουλάνε απλά τεύχη. Καλή δουλειά από όλους τους συγγραφείς, οι οποίοι βέβαια είναι και αρκετά έμπειροι και με την προφανή σωστή καθοδήγηση, αλλά και πάνω από όλα με την έξυπνη ιστορία που σκέφτηκε ο Soule, φτιάχτηκε ένα ενδιαφέρον σύνολο, το οποίο παρόλο διαρκεί πάνω από 25 τεύχη, διαβάζεται ευχάριστα και γρήγορα. Στο σχέδιο δεν έχουμε τόσο καλά αποτελέσματα, τουλάχιστον σε ότι αφορά την κύρια σειρά. O Steven Cummings, με κύρια προυπηρεσία στο Wayward στην Image, αλλά και κάποια σκόρπια ολιγότευχα arcs σε κάποια υπερηρωικά, δεν ξεφεύγει από τη μετριότητα και δεν δείχνει κάποια ιδιαίτερη αγάπη, κυρίως στα πρόσωπα και τις εκφράσεις τους. Πέρα του ότι δεν πετυχαίνει καθόλου την ομοιότητα πρωταγωνίστρια Qi'ra/Emilia Clarke, και σε όλα τα υπόλοιπα, φιγούρες και υπόβαθρα βγαίνουν αρκετά generic. Παρόλο που δίνει κάποια καλά splash και κάποιες ενδιαφέρουσες σκηνές μάχης, όλα είναι αρκετά προβλέψιμα, αναμενόμενα και εν τέλει βαρετά. Όχι πως είναι ιδιαίτερα κακό το σχέδιο του, αλλά μάλλον παίρνει παρά δίνει στο σενάριο. Πολλά τα τεύχη, και δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος εύκολος τρόπος να διαβάσει το event, παρά μόνο σε τεύχη, χάρτινα ή ψηφιακά. Και αυτό γιατί η Marvel έχει μπλέξει τα trades, και δεν θα βγουν συγκριμένα που να περιέχουν μόνο τα τεύχη του event. Φαντάζομαι βέβαια ότι θα βγει κάποια στιγμή και το αντίστοιχο Omnibus, οπότε και θα αλλάξω τον τίτλο. Γενικά πάντως, κάτι που αξίζει να διαβαστεί, και με καλύτερο σχέδιο, θα περνάγαμε όλοι πολύ καλύτερα. Αναμονή τώρα για το 3ο και May the Force be with us!

Order 66. H κρυφή εντολή, βαθιά ριζωμένη στο υποσυνείδητο όλων των κλώνων, η εντολή η οποία τους έστρεψε εναντίον των Jedi. Η εντολή η οποία, εν τέλει, οδήγησε στην καταστροφή του τάγματος των Jedi, στην δημιουργία της Αυτοκρατορίας, και την ολική επικράτηση του Emperor Palpatine/Darth Sidious στο γαλαξία. Μέσα σε αυτό το χωροχρόνο, ο Caleb Dune, ένας μαθητευόμενος Jedi, ένας Padawan δηλαδή, καταφέρνει να ξεφύγει από τους κλώνους, καταφέρνει να επιζήσει κρυπτόμενος, καλύπτοντας το όνομα κσι την πραγματική του ταυτότητα, ως Kanan Jarrus πλέον. This is his story..... To 2014, η Disney ξεκίνησε να προβάλλει το animation Star Wars: Rebels, όπου και πρωταγωνιστούσε ο χαρακτήρας Kanan ως επικεφαλής μιας ομάδας επαναστατών, 14 χρόνια μετά την κατάλυση της Galactic Republic. Αυτός ο χαρακτήρας λοιπόν πρωταγωνιστεί σε αυτή τη σειρά, και μάλιστα γραμμένος από τον Greg Weisman, συγγραφέα/σεναριογράφου και του animation. Στο κόμικ ο χρόνος βέβαια πηγαίνει πίσω, και βλέπουμε τον Kanan, τόσο κατά τη διάρκεια του πολέμου των κλώνων, όσο και κατά την προσπάθεια του να διαφύγει του κυνηγητού της αυτοκρατορίας, μετά την εκτέλεση της Διαταγής 66. Όλα είναι γραμμένα πολύ safe και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια για κάτι πραγματικά ιδιαίτερο, άλλωστε ήταν και από τις πρώτες σειρές που ξεκίνησαν να βγαίνουν από τη Marvel, με το καινούριο canon σύμπαν να είναι ακόμα πολύ φρέσκο. Εμβαθύνει σχετικά στο χαρακτήρα, παρουσιάζει το origin του και τις αιτίες που τον κινούν, και αν σου άρεσε η σειρά στο Disney, σου άρεσε και αυτό. Το ενδιαφέρον του το έχει, δεν έχει κάτι κακό η γραφή, οπότε περνάει και κυλάει αβίαστα και μέχρι εκεί. Το σχέδιο, στα περισσότερα από τα 12 τεύχη, το κάνει ο Pepe Larraz, τον οποίο προσωπικά αγνοούσα, αλλά έχει κάνει ένα σκασμό υπερηρωικά στη Marvel. Εδώ ακροβατεί μεταξύ του "σοβαρού" σχεδίου στα backgrounds και στις μάχες, με το "παιδικό" στην απόδοση των προσώπων και των μορφασμών. ΟΚ, δεν μου χτύπησε άσχημα, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε και ιδιαίτερα. Συμβαδίζει, και αισθητικά και από άποψη ατμόσφαιρας, με το "ελαφρύ" σενάριο. Τα 12 τεύχη μαζεύτηκαν σε 2 trade paperbacks, και σε ένα απίστευτα μικρό και ανάθεμα-με-αν-ξέρω-γιατί-του-δώσανε-τον-τίτλο Omnibus. Σίγουρα δεν είναι must σε καμία περίπτωση, εκτός ίσως, αν σε αντίθεση με εμένα, δεν βρήκατε το Rebels απίστευτα παιδικό και αναμενόμενο, και θέλετε περισσότερο background. Tread carefully, you have been warned!

O Anakin Skywalker πέθανε. Ο Darth Vader γεννήθηκε. Και κάνει τα πρώτα του, ασταθή, βήματα στον κόσμο της σκοτεινής πλευράς της δύναμης. Και αμέσως, αναλαμβάνει να εξαλείψει τους ελάχιστους Jedi που απέμειναν από την Order 66, και να καθιερώσει την κυριαρχία της αυτοκρατορίας και του Palpatine/Darth Sidious. Στην πορεία, θα δημιουργήσει το πρώτο του dark-powered lightsaber, χρησιμοποιεί το σώμα των Inquisitors για τους δικούς του σκοπούς, βρίσκει ένα αρχαίο τεχνούργημα των Sith και μαζί με αυτό το καινούριο του σπίτι, το απειλητικό Fortress Vader. Και εν τέλει, καταστρέφει οριστικά την όποια επαφή του είχε απομείνει με την light side, και γίνεται η πιο τρομακτική δύναμη του γαλαξία, μαριονέτα όμως ακόμα στα χέρια του αυτοκράτορα. 2ο volume του Darth Vader από τη Marvel, αυτή τη φορά από τα χέρια του Charles Soule, ο οποίος είναι τέτοιο fanboy, αλλά και τόσο καλός συγγραφέας, ώστε πλέον έχει αναλάβει τον κύριο ρόλο στη διαμόρφωση του κομιξικού Star Wars σύμπαντος. Εδώ, όπως και ο προκάτοχος του Kieron Gillen, έχει τον άχαρο ρόλο να γεμίσει τα κενά, να πατήσει δηλαδή πάνω σε ότι έχουν δημιουργήσει οι ταινίες, να αποτελέσει τη γέφυρα μεταξύ της 3ης και της 4ης, να δώσει απαντήσεις σε κάποια κενά αυτών, αλλά και να προσπαθήσει να βρει μια μικρή γωνίτσα για να πει και αυτός τη δική του ιστορία. Και τα καταφέρνει αρκετά καλά, δίνοντας μας έναν αρκετά απειλητικό Vader, ο οποίος όμως βγάζει και κάποιες αγωνίες και δισταγμούς, μέχρι να κάνει απολύτως δικό του, τον τραγικό του ρόλο ως δυνάστη του γαλαξία και ως ενός αδίστακτου εκτελεστή. Και με την τελική του αναζήτηση, αλλά και ταυτόχρονα παιδική, να βρει δηλαδή το ρόλο του, να γίνει αποδεκτός αλλά και να δημιουργήσει ένα "σπίτι" που δεν είχει ποτέ από μικρός, καταφέρνει να δημιουργήσει μια εστία κακού στο Mustafar, στον φλεγόμενο πλανήτη, εκεί όπου τελείωσαν όλα και ξαναξεκίνησαν από την αρχή. Και είναι τυχερός ο Soule, που έχει μαζί του, και στα 25 τεύχη που κράτησε αυτό το volume, τον Giuseppe Camuncoli, από τους λίγους που κατέχουν τόσο καλά τη σκηνοθεσία και το στήσιμο των καρέ με τρόπο που και εντυπωσιάζει αλλά και δημιουργεί δέος. Από τους γρήγορους σχεδιαστές και αυτός, με μεγάλη εμπειρία σε Amazing και Superior Spider-Man, Daken, αλλά και το τωρινό Bounty Hunters και το Undiscovered Country στην Image, εντυπωσιάζει με τις σκηνές μάχης, "τρομάζει" με τα κοντινά του στη μάσκα του Vader, τόσο ώστε νομίζεις ότι ακούς τη φωνή του James Earl Jones. Ειδικά στο τελευταίο arc και στον φλεγόμενο πλανήτη Mustafar, o συνδυασμός της πύρινης κόλασης με τους κεραυνούς της Δύναμης, είναι πανέμορφος και τρομερά επιβλητικός. Από τις ελάχιστες, αν όχι η μοναδική σειρά της Marvel των τελευταίων ετών, η οποία κράτησε τον σχεδιαστή της για τόσα πολλά συνεχόμενα τεύχη και το πλεονέκτημα αυτό, στο επίπεδο και την ποιότητα του υλικού, είναι εμφανές. 25 τεύχη και ένα annual, 4 trades ή ένα Omnibus, όπως και να το διαβάσετε, αξίζει η προσπάθεια. Δεν προσέφερε κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο και καινούριο, αλλά είναι καλοφτιαγμένο συνολικά. Δοκιμάστε το!

Μέσα από την προσωπική καταστροφή, ξεπηδά η μεγαλύτερη απειλή που έχει γνωρίσει ο γαλαξίας. Μετά από την ήττα από τον Obi-Wan στο Mustafar και τον ακρωτηριασμό του, μέσα από την εσωτερική του διαμάχη και την επιρροή του αυτοκράτορα Palpatine, μετά από τον θάνατο του Anakin Skywalker, γεννιέται ο Darth Vader. 19 χρόνια μετά, και ενώ έχουν εξολοθρευθεί όλοι οι Jedi, ο γαλαξίας βρίσκεται πάλι σε μια κατάσταση εξέγερσης και επανάστασης. Το απόλυτο όπλο της αυτοκρατορίας για την επιβολή της τάξης, ο διαστημικός σταθμός Death Star, καταστρέφεται από μια κατασκευαστική αβλεψία και την εκμετάλευση της από τους επαναστάτες. Πλέον, ο Darth Vader, ξεκινάει έναν αγώνα για να εκδικηθεί τον νεαρό Jedi ο οποίος ήταν υπέυθυνος για αυτή τη ντροπιαστική ήττα, και μέσα από την αντιμετώπιση παλαιών γνώριμων και νέων φιλόδοξων αντιπάλων, θα προσπαθήσει να επιτύχει τον απόλυτο του σκοπό, να επιβάλλει την τάξη σε όλους. Την ΔΙΚΗ του τάξη...... Πρώτη σειρά αφιερώμενη στον εμβληματικότερο villain του σύμπαντος που δημιούργησε ο George Lucas και από τις πρώτες σειρές που κυκλοφόρησε η Marvel από τότε που ξαναπήρε τα δικαιώματα πίσω από την Dark Horse. Τα συγγραφικά καθήκοντα ανέλαβε ο Kieron Gillen, και συνολικά κάνει καλή δουλειά, πιάνει σωστά την "φωνή" του Vader, κάτι όμως έλειπε, κάτι που δεν επέτρεψε στην σειρά να απογειωθεί. Και αυτό γιατί, όπως περισσότερες σειρές οι οποίες λαμβάνουν χώρα χρονικά την περίοδο των ταινιών, δεν έχουν τα περιθώρια να ελιχθούν και να παρουσιάσουν κάτι διαφορετικό, κάτι με πραγματική αγωνία και ενδιαφέρον για το τελικό αποτέλεσμα, μια και περιορίζονται από το ασφυκτικό αφηγηματικό πλαίσιο των ταινιών. Και έται, παρόλο που ο συγγραφέας παρουσιάζει τον πρωταγωνιστή αρκούντως απειλητικό, και δεν ξεφεύγει από τον χαρακτήρα του δείχνοντας τον να κάνει ακροβατικά, παρά τον δείχνει να υπερνικά τα εμπόδια του με την καταιγιστική του "παρουσία" και μόνο και με τη χρήση της Δύναμης, δεν καταφέρνει ποτέ να δώσει μια ιστορία με πραγματικό ενδιαφέρον. Και παρόλο που εισάγει κάποιους πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες, όπως την Doctor Aphra, την αρχαιολόγο alter ego του Han Solo, αλλά και τα δολοφονικά droids Triple-Zero και BeeTee, τα πάντα μοιάζουν υπερβολικά γνώριμα, τα αισθάνεσαι υπερβολικά safe για να ενδιαφερθείς πραγματικά. Ακόμα και ένα σύντομο crossover με την κύρια Star Wars σειρά η οποία έτρεχε εκείνη την περίοδο, με τίτλο Vader Down, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, κάνοντας όλο το volume ικανοποιητικό, αλλά συνολικά αδύναμο. Εκ των υστέρων βέβαια, πρέπει να αναγνωριστεί στον Gillen το ελαφρυντικό ότι ακόμα δεν υπήρχε σοβαρή κατεύθυνση σε όλο το σύμπαν, ακόμα δεν ήξεραν από τη Marvel που θα το πάνε, άρα αντίστοιχα και αυτός δεν θα είχε και κάτι να πατήσει πάνω. Στο σχέδιο, στη συντριπτική πλειοψηφία των 25 τευχών, έχουμε τον Salvador Larroca, πολύπειρο στα υπερηρωικά, γρήγορο καλλιτέχνη και αποδοτικό. Αποδίδει μια χαρά τις σκηνές δράσης, αρκετά κινηματογραφικά, αλλά και αρκετά ποζεράδικα. Ο εκτυφλωτικός χρωματισμός όμως που του έκαναν ίσως θα μπορούσε να κρατηθεί λίγο πιο "κάτω", αλλά προφανώς η όλη προοπτική και στόχευση ήταν περισσότερο για εντυπωσιασμό, παρά για "βάθος" και ατμόσφαιρα. Κάποια λίγα τεύχη σχεδιάζει και ο Mike Deodato Jr, στο γνωστό του πολύ όμορφο, φωτορεαλιστικό και λεπτομερές του στυλ, χωρίς να έχει υιοθετήσει ακόμα τις διαγραμμίσεις με τις οποίες μας έχει "π(ρ)ήξει" πλέον τα τελευταία χρόνια με τις δουλείες του στην AWA, και συνολικά κάνοντας πολύ όμορφη δουλειά. 25 τεύχη λοιπόν όπως έγραψα και πιο πάνω, 1 annual και τα τεύχη του Vader Down αποτέλεσαν το πρώτο αυτό volume, και μπορείτε να το βρείτε είτε σε 5trade paperbacks, είτε σε 2 oversized hardcovers είτε σε ένα ωραίο και χορταστικό omnibus. Καλό συνολικά, προσεγμένο, και αν δεν έχετε ιδιαίτερες προσδοκίες, θα περάσετε καλά και ψυχαγωγικά. Αντε λοιπόν, πάρτε το και μεταφερθείτε σε ένα galaxy, far, far away....

Περιέχει τα : Star Wars: War of the Bounty Hunters Alpha (2021) 1, Star Wars: War of the Bounty Hunters (2021) 1-5, Star Wars: War of the Bounty Hunters - Jabba The Hutt (2021) 1, Star Wars: War of the Bounty Hunters - 4-Lom & Zuckuss (2021) 1, Star Wars: War of the Bounty Hunters - Boushh (2021) 1, Star Wars: War of the Bounty Hunters - Ig-88 (2021) 1, Star Wars (2020) 13-18, Star Wars: Bounty Hunters (2020) 12-17, Star Wars: Darth Vader (2020) 12-17, Star Wars: Doctor Aphra (2020) 10-15, material from Star Wars: War of the Bounty Hunters Alpha Director's Cut (2021) 1 O Bobba Fett έχει τον Han Solo "καρμπονιζέ" και κατευθύνεται να τον παραδώσει στον Jabba the Hutt. Στην πορεία όμως, του τον κλέβει η εγκληματική οργάνωση Crimson Dawn, με αρχηγό την Qi'ra (o χαρακτήρας που υποδυόταν η Emilia Clarke στο Solo). O Jabba νομίζει ότι ο Bobba Fett τον κοροϊδεύει και στέλνει στο κατόπι του όλους τους χειρότερους bounty hunters του γαλαξία. Κάπου εκεί μπλέκεται και ο Darth Vader, εμφανίζεται και η Doctor Aphra, καθώς η Qi'ra βγάζει τον Solo σε δημοπρασία, ακολουθεί και ο Luke και η Leia, και η κατάσταση γίνεται εκρηκτική. Το πρώτο μεγάλο crossover event της Marvel στο σύμπαν του Star Wars, και είναι συνολικά αρκετά ικανοποιητικό. Όπως είναι αναμενόμενο, εμπλέκονται όλες οι μεγάλες ongoing σειρές οι οποίες τρέχουν αυτή τη στιγμή με 5-6 τεύχη η καθεμία, υπάρχει ένας σκασμός μονότευχα tie-ins, μια 5τευχη κύρια ομώνυμη σειρά και γενικά πανικός the Marvel way. O Charles Soule γράφει την κύρια σειρά, και όπως έχω ξαναγράψει και αλλού, έχει πιάσει καλά τον παλμό, και ακόμα και αν δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα, καθώς το πλαίσιο είναι συγκεκριμένο και καθορισμένο, με λίγες πινελιές και με στρωτή γραφή, καταφέρνει να δημιουργήσει κάποια ψήγματα αγωνίας και μια ψευδαίσθηση ανησυχίας για την τελική έκβαση. Οι υπόλοιποι συγγραφείς, οι οποίοι γράφουν τις άλλες σειρές, όπως ο Greg Pack, η Alyssa Wong και ο Ethan Sacks συντονίζονται καλά με τον Soule και το ύφος διατηρείται σταθερό σε όλο event, οδηγώντας σε ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα. ΟΚ, κάποια αρνητικά όλων αυτών των μεγάλων crossovers εμφανίζονται και εδώ, και σε κάποια σημεία είναι εμφανές ότι κάποια πράγματα τραβιόνται λίγο από τα μαλλιά για να οδηγήσουν στις επιθυμητές συναντήσεις, στις αναπόφευκτες συγκρούσεις και το νομοτελειακό αποτέλεσμα. Αλλά δεν είναι τόσο τραβηγμένα για να σε "βγάζουν" από την ιστορία, και συνολικά, θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα από τα πιο ισορροπημένα events της εταιρείας. Σχέδιο στην κύρια σειρά κάνει ο Luke Ross, και είναι στο σωστό πνεύμα, με αληθοφανείς χαρακτήρες, φωτεινά sci-fi χρώματα, και μια Qi'ra που δεν μοιάζει καθόλου με την Emilia Clarke. Το καλό είναι ότι και αυτός, αλλά και οι υπόλοιποι σχεδιαστές των άλλων σειρών κρατούν ψηλά και "ρεαλιστικά" το επίπεδο, μην έχοντας έτσι τραγικές διαφορές από τεύχος σε τεύχος και δίνοντας τη κατάλληλη ατμόσφαιρα στην ιστορία. Δεν είδα κάτι αξιομνημόνευτο, άλλωστε δεν έχω δει, στα τόσα χρόνια που κάνει τα Star Wars η Marvel, κάτι αξιομνημόνευτο, αλλά βολεύομαι με κάτι που λειτουργεί, που είναι θεματικά σωστό και κατά καιρούς εντυπωσιακό. Πρώτο σε μια τριλογία events (με το δεύτερο, με τίτλο Crimson Dawn, να έχει ξεκινήσει αμέσως μετά), το War of the Bounty Hunters είναι αξιοπρεπές fan service για τα fan boys σαν και εμένα. Το Omnibus βγαίνει τον Δεκέμβριο, αλλά εγώ έχω διαβάσει και τα 30+ τεύχη, και να κάνω προκαταβολικά την παρουσίαση. Δεν ξέρω ποιος μη-fan θα μπει στη διαδικασία να διαβάσει κάτι τέτοιο, αλλά έχει κάτι να πει και να δείξει, οπότε βουτήξτε και May the force be with you....

Είμαστε στην εποχή της High Republic. Χρόνια πριν τα γεγονότα των πρώτων (prequel) ταινιών. Οι Jedi κυριαρχούν σε όλους τους γνωστούς γαλαξίες και είναι συνώνυμο της δικαιοσύνης και της παντοδυναμίας. Ο λαμπερός και υπερσύγχρονος διαστημικός σταθμός Starlight Beacon είναι επιτέλους έτοιμος και εκπέμπει δέος με το μέγεθος του και την αποστολή του. Να αποτελέσει δηλαδή το εφαλτήριο των Jedi για τις αποστολές τους στις γνωστές και άγνωστες γωνίες του σύμπαντος. Κατά τη διάρκεια όλων αυτών, η Padawan Keevee Trenis, περνάει τις τελευταίες της δοκιμασίες για να γίνει Jedi Knight. Θα το επιτύχει, αλλά αμέσως θα εμπλακεί σε μια θανατηφόρα και αγωνιώδη μάχη για να σώσει τον master της από τα πλοκάμια της Dark Side, αναγκάζεται να κάνει απρόσμενες συμμαχίες με το καρτέλ των Hutt για να αντιμετωπίσει την εξάπλωση των παρασιτικών ζωντανών φυτών Drengir, ενώ πίσω από τις σκιές, κάποιο μεγάλο κακό κινεί τα νήματα. Μια νέα εποχή ξεκινά...... ΟΚ, επιτέλους, κάτι πρωτότυπο. Κάτι που έχει καινούριους πρωταγωνιστές, κάτι που δεν ξέρουμε πως θα τελειώσει. Η High Republic είναι ένα ολόκληρο company-wide project από την Disney, με βιβλία (παιδικά και ενηλίκων), κόμικς (ενηλίκων από τη Marvel και παιδικά από την IDW), και σίγουρα, στη πορεία, animation/live-action σειρές και ταινίες. Το project τρέχει ένα χρόνο τώρα και τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά. Την συγκεκριμένη σειρά την γράφει ο Cavan Scott, άγγλος με προυπηρεσία σε Doctor Who και Star Wars Adventures (τα παιδικά της IDW που αναφέρω παραπάνω), ο οποίος είναι επίσης και o συγγραφέας του novel The Rising Storm. To συγκεκριμένο κόμικ το γράφει αρκετά καλά, χωρίς βέβαια να αποφεύγει τα αναμενόμενα tropes της εποχής (κορίτσι πρωταγωνιστρια) και του σύμπαντος (η πρωταγωνίστρια δεν αισθάνεται έτοιμη, αναγκάζεται να "σώσει" τον δάσκαλο της), αλλά ο Scott τα ενσωματώνει όλα αρκετά πειστικά και τόσο ο ρυθμός, όσοι και οι διάλογοι είναι γρήγοροι και φυσικοί. Προφανώς και δεν περιμένω να βγει κάτι αριστουργηματικό από εδώ, αλλά η όλη ιστορία έχει την σωστή δόση επικου-Star Wars feeling, και το γεγονός, όπως προείπα, ότι δεν γνωρίζεις την κατάληξη, είναι ένα πολύ μεγάλο plus για εμένα. Στο σχέδιο, τα περισσότερα από τα 10 πρώτα τεύχη που διάβασα, τα σχεδίασε ο Ario Anindito, Ινδονήσιος στην καταγωγή και με λίγες δουλείες στην Marvel μέχρι τώρα. Καλή και λεπτομερής δουλειά συνολικά, χωρίς να εντυπωσιάζει αλλά πάντως να καταφέρνει καλά να ισορροπεί ανάμεσα στο teen και στο adult, που φαίνεται να είναι το target group στο απευθύνεται η Marvel με τα κόμικς της στον κόσμο του George Lucas. Αρκετά "φωτεινοί" και πολλές φορές "εκτυφλωτικοί" οι χρωματισμοί, ακριβώς για να τραβήξουν το ενδιαφέρον νεαρότερων ηλικιών. Όχι πως εμένα με χάλασαν, αλλά σίγουρα δεν είναι και το καλύτερο μου. Πάντως δεν με απέτρεψαν να το ευχαριστηθώ, λιγότερο πάντως από τα δύο τεύχη στα οποία έκανε σχέδιο ο Georges Jeanty, o oποίος παρ' ότι έχει πολύ μεγαλύτερη εμπειρία, κατάφερε να με ξενίσει με τις πιο χοντροκομμένες φιγούρες του και τα generic πρόσωπα του. 10 τεύχη λοιπόν έχω διαβάσει, από τα 15 συνολικά που θα βγούν σε αυτό το ongoing series, τα οποία κυκλοφορούν και σε 2 trade paperbacks. Αρκετά καλό για το fanboy μέσα μου, οριακά και για κάποιον που πιθανόν να θέλει να διαβάσει κάτι διαφορετικό από τις ταινίες και τους γνωστούς πρωταγωνιστές. 6,5 στα 10 και πάμε!!!!

H Doctor Chelli Lona Aphra, είναι μια αρχαιολόγος, μισθοφόρος και γενικά ότι πιο κοντινό υπάρχει στον Han Solo, αλλά σε θηλυκή έκδοση. Φοιτήτρια-θαύμα στο πανεπιστήμιο, αλλά και ταυτόχρονα ανεπιθυμήτη από τους ακαδημαϊκούς κύκλους γιατί ήταν πολύ ανεξάρτητη και εγωίστρια για να ασχοληθεί μαζί τους, έδειξε από την αρχή την τάση της να μην υπακούει σε κανόνες αλλά να εκμεταλλεύεται τους πάντες και τα πάντα για να επιτύχει τους σκοπούς της. Δεν διστάζει να προδίδει ακόμα και τους κοντινότερους της ανθρώπους, ακόμα και την ίδια της την ερωμένη, ακόμα και τον Darth Vader, μπροστά στην απληστία της για χρήματα, αρχαία αντικείμενα και γνώση. Συνήθως με την συντροφιά 2 droids, τον Triple-Zero και τον Bee-Tee, τα evil alter-egos των γνωστών droids της Rebellion, τα έχει βάλει με όλην Αυτοκρατορία, αλλά και τους καλούς ενίοτε, σταματώντας σε τίποτα μπροστά στη διαγραφή της δικής της πορείας, ως μοναχική, ανεξάρτητη και, πολλές φορές, αδίστακτη τυχοδιώκτρια μέσα στο Γαλαξία. Χαρακτήρας του Kieron Gillen, μέσα από τις σελίδες του Darth Vader, ήταν τόσο μοναδικός και πρωτότυπος, ώστε γρήγορα απέκτησε δική του σειρά, και μάλιστα έφτασε τα 40 τεύχη, με συνεχιστή τον Simon Spurrier, ως volume 1. Και αυτό γιατί πραγματικά είχε ενδιαφέρον, ήταν αρκετά διαφορετικός και τρισδιάστατος, και ξεχώρισε από οτιδήποτε άλλο έφτιαξε η Marvel από τότε που ξαναπήρε το franchise. Ουσιαστικά αποτελεί έναν θηλυκό Indiana Jones, από την αντίθετη πλευρά του ηθικού φάσματος βεβαίως. (Περισσότερα στην παρουσίαση του πρώτου volume όταν αξιωθώ). Βρισκόμενοι, χρονικά, αμέσως μετά τα γεγονότα του Empire Strikes Back, η Aphra ψάχνει για δουλειές, τόσο γιατί της τελείωσαν τα λεφτά όσο και για να ικανοποιήσει την εσωτερική της ανάγκη να αναγνωριστεί ως η καλύτερη αρχαιολόγος του γαλαξία. Και όταν της δίνεται η ευκαιρία να αναζητήσει τα 2 rings of Vaale, τα μυθικά δαχτυλίδια τα οποία χαρίζουν τεράστια δύναμη σε όποιον τα έχει, συγκροτεί μια ομάδα από μισθόφορους, δολοφόνους και άλλα αποβράσματα, για να τα βρει. Ένας μισότρελος όμως αλλά πανίσχυρος και παντοδύναμος αρχηγός μιας εγκληματικής οργάνωσης τα ψάχνει και αυτός, το εγχείρημα απέκτησε περισσότερες δυσκολίες και ένα τελείως διαφορετικό διακύβευμα. Το κακό με το πως χειρίζεται η Marvel την Doctor Aphra, είναι ότι δεν έχει αποφασίσει πόσο "σοβαρή" ή μη θα είναι η προσέγγιση του χαρακτήρα. Σαν αποτέλεσμα, έχουν υπάρχξει αρκετά καλές, έως και σκοτεινές, ιστορίες, και μερικές φορές έχουμε αρκετά dumbed down και "χιουμοριστικά" σενάρια. Κουτσά-στραβά, ο Gillen και ο Spurrier, κράτησαν μια κάποια ισορροπία, και το αποτέλεσμα έβγαινε συνολικά ΟΚ. Σε αυτό το volume έχει αναλάβει η Alyssa Wong το σενάριο, και προσπαθεί να κρατήσει την "πεπατημένη", και τα καταφέρνει αλλά χωρίς να εντυπωσιάζει, δείχνοντας την σχετική απειρία της . Αντίστοιχα, το σχέδιο της Marika Cresta, εξίσουν αν όχι περισσότερο άπειρη, δεν εντυπωσιάζει, δείχνει κάποιες manga επιρροές, αλλά παραμένει συνολικά αρκετά αδιάφορο. Συνολικά, πιστεύω ότι πρόκειται για έναν χαρακτήρα με προοπτικές, φτάνει να του δώσουν το περιθώριο να "ενηλικιωθεί", τόσο σεναριακά όσο και σχεδιαστικά. Έχω διαβάσει τα 5 πρώτα τεύχη του volume ( από τα 10 που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα ), τα οποία κυκλοφορούν και σε ένα trade paperback. Δύσκολο να το προτείνω σε άτομα πέρα από φανς του σύμπαντος, αλλά μια ηλεκτρονική ανάγνωση δεν θα κουράσει κανέναν.

"Luke. I am your father." Με αυτή την ατάκα, κλείνει ουσιαστικά το The Empire Strikes Back. Και έτσι, έχουμε τον Luke με κομμένο χέρι, τον Boba Fett να έχει παγιδεύσει τον Han σε καρμπονίτη και να μην ξέρει κανείς που είναι, η Leia να προσπαθεί να συμμαζέψει τα συντρίμια του στόλου των επαναστατών. Ο Lando θέλει να ξαναγίνει ιδιοκτήτης του Bespine και ο Chewbacca θρηνεί για την απώλεια του αγαπημένου του φίλου. Κατά τη διάρκεια των παραπάνω, ο Luke αναζητά το χαμένο του lightsaber και βλέπει οράματα για μια γυναικεία φιγούρα που του το δίνει και ο Darth Vader, με τη βοήθεια του σπασίματος των κωδικών επικοινωνίας των επαναστατών, αναθέτει σε μια αδίστακτη αξιωματικό της αυτοκρατορίας, να καταστρέψει τα υπολείμματα του επαναστατικού στόλου. Με όλα αυτά, ξεκινάει το 3ο, κατά σειρά, volume του Star Wars. H συγγραφική σκυτάλη περνάει πλέον στον Charles Soule, βετεράνο πλέον σχεδιαστή της Marvel, με πολλούς τίτλους στο ενεργητικό του (Daredevil, Inhumans, Darth Vader, Poe Dameron κ.α.) αλλά και ενδιαφέρουσες creator- owned δουλειές, όπως το Letter 44, το Curse Words και το Undiscovered Country. Είναι φανερό από τον τρόπο που γράφει την ιστορία και ιδίως τους διαλόγους, ότι πρόκειτα για φαν της επικής space-saga και προσεγγίζει με αγάπη τους χαρακτήρες. Η επιτυχία των Star Wars comics, έγκειται συνήθως, στους δευτερεύοντες χαρακτήρες που εισάγουν οι συγγραφείς, καθώς 9 ταινίες και διάφορα animation που έχουν προηγηθεί, έχουν καθορίσει πολύ στενά τους πρωταγωνιστές, τις ιστορίες τους και τις πιθανές κινήσεις. H Marvel φαίνεται ότι το έμαθε καλά το μάθημα αυτό, καθώς από τα 75 τεύχη του προηγούμενου volume, τα μόνα ενδιαφέροντα ήταν αυτά τα οποία είχαν καινούριους χαρακτήρες σε κύριους ρόλους. Έτσι, στα πρώτα 6 τεύχη τα οποία αποτελούν το πρώτο arc, έχουμε 2 καινούριους γυναικείους χαρακτήρες, έναν για κάθε πλευρά. Και οι δύο παρουσιάζονται με ενδιαφέρον και πειστικό τρόπο, και πραγματικά ελπίζω να βασιστεί πάνω τους (ή σε κάποιους αντίστοιχους) η καινούρια σειρά, γιατί ιστορίες, άλλη μια φορά, βασισμένες πάνω στον Luke και την Leia, δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα. Η (κακή για εμένα) πραγματικότητα των τελευταίων ετών, κάνει σχεδόν σίγουρο ότι από τον τίτλο θα παρελάσουν πολλοί και διάφοροι σχεδιαστές. Την αρχή εδώ την κάνει ο Jesus Saiz, δημιουργός που έχει δουλέψει κυρίως για τις Marvel και DC, με συμμετοχή σε τίτλους όπως οι Manhunter, Swamp Thing, Doctor Strange κ.α. Εδώ κάνει καλή δουλειά, χωρίς να εντυπωσιάζει ιδιαίτερα, δίνοντας μας μερικά πανέμορφα splash, όπως η μεσαία από τις τρεις φωτογραφίες που βρίσκονται ακριβώς από πάνω. Επειδή όλα τα comics στο σύμπαν του Star Wars, βασίζονται περισσότερο στο να πετύχουν στην αποτύπωση της ομοιότητας των πασίγνωστων ηθοποιών, δεν περιμένω ποτέ να εντυπωσιαστώ, απλά να δω καλοσχεδιασμένες αερομαχίες και φωτοσπαθομαχίες. Εδώ τα έχουμε και τα δύο, οπότε, χωρίς να έχουμε τίποτα αξιοσημείωτο, όλα καλά. 6 τεύχη λοιπόν, τα οποία θα μαζευτούν στο πρώτο trade που θα κυκλοφορήσει σε μερικές ημέρες, και θα έχει τον τίτλο του arc, δηλαδή το The Destiny Path. Ας ελπίσουμε να έχουμε καλύτερο volume από ότι ήταν το προηγούμενο, αν και δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος.

Και τώρα μια παρουσίαση που κανείς ποτέ δεν περίμενε από μένα: Darth Vader Imperial Machine. Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι δεν είμαι φαν του Star Wars. Ίσως επειδή δεν τα έβλεπα ως παιδί; Πολύ πιθανό. Η πρώτη ταινία Star Wars που είδα ήταν το Phantom Menace στην τρυφερή ηλικία των δώδεκα ή δεκατριών Μαΐων και μου είχε φανεί ως ένα από τα πιο βαρετά πράματα που είχα δει στη ζωή μου. Είδα την ορίτζιναλ τριλογία ως φοιτητής και ήμουν σε φάση «εμμ...οκ». Καταλαβαίνω τη σημασία τους, αλλά μέχρι εκεί. Θα συνεχίσω λέγοντας ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που διαβάζω ένα Star Wars κόμικ και μπορώ να πω ότι εξεπλάγην πολύ ευχάριστα. Η ιστορία αυτή ξεκινάει από εκεί που τελειώνει το Episode III: Revenge of the Sith. Προφανώς ακολουθούμε τον Vader σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, ο οποίος μοιάζει ιδιαιτέρως τσαμπουκαλεμένος και θανατηφόρος, αλλά, όπως είναι λογικό, δεν είναι ακριβώς αυτό το απόλυτο κακό και άτρωτο πλάσμα που φαίνεται να είναι στην ορίτζιναλ Star Wars trilogy (αν θυμάμαι καλά). Αυτό βέβαια, δεν τον εμποδίζει από το να επιτίθεται κυριολεκτικά σε ό,τι βρίσκεται στο διάβα του χωρίς δεύτερη σκέψη. Αφού σε κάποια φάση είπα «έλεος ρε φίλε, ρώτα τους πρώτα μήπως μπορούν να κάνουν λίγο πιο πέρα να περάσεις». Βλέπουμε επίσης το πώς αποκτάει το κόκκινο light saber του, τη σχέση που αναπτύσσεται με τον Emperor και γενικά όλη τη μεταστροφή που γίνεται μέσα του (και έξω του) εξαιτίας του θυμού και της απώλειας. Εδώ βλέπουμε ξεκάθαρα μια στιγμή παραφροσύνης Το σενάριο του Soule δεν ξέρω αν είναι όντως τόσο τρομερό, παρόλο που μου άρεσε. Αυτό που με εντυπωσίασε κυρίως είναι το σχέδιο του Camuncoli, το οποίο είναι τελείως κινηματογραφικό και ο τρόπος με τον οποίο δείχνει την κίνηση, χωρίς να τη δείχνει (ακούγεται περίεργο, αλλά δεν ξέρω πώς αλλιώς να το περιγράψω) είναι απίστευτος. Δεν είμαι σίγουρος αν θα μου άρεσε τόσο με διαφορετικό σχέδιο δηλαδή. Τέλος, θα πω ότι αυτό το κόμικ μου άρεσε τόσο πολύ που νομίζω ότι θα πρέπει να ψαχτώ περισσότερο με Star Wars κόμικς (πρωτάκουστο).

Ορίστε και ένα περιοδικό κόμικς, που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 1977, για να εκμεταλλευθεί την προβολή της θρυλικής ταινίας στην Ελλάδα και φυσικά δημοσίευε τις αντίστοιχες ιστορίες που είχε αρχίσει να δημοσιεύει η Marvel από τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς. Τα κόμικς υπογραφόντουσαν από σημαντικά ονόματα του χώρου (Roy Thomas, Howard Chaykin κυρίως, τουλάχιστον στα πρώτα τεύχη, από το #11 ανέλαβαν οι Archie Goodwin και Carmine Infantino). Τα πρώτα 6 τεύχη ήταν η μεταφορά σε κόμικς της ταινίας και στη συνέχεια συνέχισαν με πρωτότυπες ιστορίες. Η πρώτη σειρά έφτασε τα 107 τεύχη και φυσικά δημοσίευσε και τις μεταφορές των δύο επόμενων ταινιών, "Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται" και "Η Επιστροφή των Τζεντάι". Από όσα τεύχη έχω διαβάσει (δηλαδή, όσα περιέχονται σε αυτή τη σειρά του Καμπανά, επομένως κρίνω από μικρό δείγμα) πιστεύω ότι οι πρωτότυπες ιστορίες ήταν αρκετά ενδιαφέρουσες και με πολλή φαντασία. Ο Καμπανάς πήρε τη σειρά και τη μετάφρασε στα ελληνικά σε κακή εκτύπωση και άθλια χρώματα, όπως πάντα κυκλοφορώντας τελικά 9 τεύχη με το τελευταίο να κυκλοφορεί τον Μάιο του 1979. Τα δύο πρώτα τεύχη είχαν από 2 iιστορίες Star Wars και τα υπόλοιπα από μία. Από το τρίτο τεύχος ξεκινά ως δεύτερη ιστορία το "2001¨Η Οδύσσεια του Διαστήματος" και φτάνει έως και το πέμπτο, αφού μετά μετακόμισε στο δικό της περιοδικό. Στα τεύχη 6-9 η δεύτερη ιστορία ήταν οι Eternals, οι οποίοι μετακόμισαν εκεί από το περιοδικό "Κόναν". Στον "Πόλεμο των Άστρων" δημοσιεύτηκαν τα τεύχη 4-7. Τουλάχιστον, οφείλουμε να ομολογήσουμε, ότι οι δεύτερες ιστορίες ήταν απολύτως ταιριαστές με την κύρια. Σε κάθε τεύχος, υπήρχε και είτε μια σύντομη ιστορία γουέστερν, είτε μια πολεμική ιστορία. Το τεύχος 12 της αμερικανικής σειράς δημοσιεύτηκε στο #17 του "Άιρον Μαν" και νομίζω, ότι αυτή ήταν η τελευταία εμφάνιση του κόμικ από τον Καμπανά. Σίγουρα τουλάχιστον μια από τις διασκευές των δύο επόμενων ταινιών δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Σούπερ-Μπόϋ", αλλά δεν θυμάμαι ποια, νομίζω ήταν "Η επιστροφή των Τζεντάι". Επίσης, δεν θυμάμαι πλέον, που είχε δημοσιευτεί η δεύτερη, αν είχε δημοσιευτεί. Πολλά χρόνια μετά, η Καθημερινή κυκλοφόρησε ξανά τις διασκευές των τριών αρχικών ταινιών, αλλά και των τριών επόμενων σε πολύ ωραίους, σκληρόδετους τόμους. Δύσκολη σειρά κι αυτή να βρεθεί, πλέον. Όλα τα σκαναρίσματα έγιναν από εμένα. Πηγές για περαιτέρω μελέτη Wikipedia

Είναι μια περίοδος ελπίδας για τους επαναστάτες. Το ισχυρότερο όπλο της αυτοκρατορίας, το Death Star, έχει καταστραφεί από έναν νέο πιλότο, τον Luke Skywalker. Με τις αυτοκρατορικές δυνάμεις διασπασμένες, οι επαναστάτες αποφάσισαν να εκμεταλευθούν τη συγκυρία και να εξαπολύσουν μια αιφνιδιαστική επίθεση, με σκοπό να καταστρέψουν ολοσχερώς το αυταρχικό καθεστώς και να φέρουν την ειρήνη και την ελευθερία σε ολόκληρο τον γαλαξία. Σε αυτή τη προσπάθεια, πρωταγωνιστές θα είναι ο Luke Skywalker, η πριγκίπισσα Leia Organa και ο ριψοκίνδυνος Han Solo. Στην πορεία των προσπαθειών τους, θα συγκρουσθούν πολλές φορές με τον Darth Vader, o οποίος θα μάθει την αλήθεια για την ταυτότητα του Luke, και θα γνωρίσουν νέους χαρακτήρες όπως την παράτολμη αρχαιολόγο Doctor Aphra και τα droids τα οποία μας θυμίζουν κάποια άλλα droids που ξέρουμε, και την λαθρέμπορο Sana Starros η οποία ισχυρίζεται ότι είναι σύζυγος του Han Solo. Θα ελευθερώσουν τον πλανήτη Mon Cala και τον υποθαλάσσιο πολιτισμό του από την αυτοκρατορία κερδίζοντας έτσι τον στόλο με τα διαστημικά τους πλοία και θα καταστρέψουν τον πλανήτη Shu-Torun και την βασίλισσα του Trios η οποία υποστηρίζει τον Darth Vader. Η αυτοκρατορία όμως έχει επανακτήσει το πλεονέκτημα και την πρωτοβουλία κινήσεων καθώς ο Darth Vader πλησιάζει όλο και πιο κοντά στον Luke Skywalker και στην αναμέτρηση η οποία θα καθορίσει το μέλλον του γαλαξία. Ιστορική από κάθε άποψη σειρά, καθώς σηματοδότησε την επιστροφή του franchise στη Marvel, μετά από πολλά χρόνια που ήταν στα χέρια της Dark Horse, η οποία ναι μεν το αντιμετώπισε με σεβασμό, βγάζοντας αρκετά καλές σειρές στην πορεία των ετών ( εν μέσω βέβαια και πολλών μέτριων ), αλλά προφανώς δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να προσεγγίσει μεγάλα ονόματα για να δουλέψουν πάνω σε αυτό. Αντιθέτως, η Marvel, από την αρχή, έβαλε ένα από τα δυνατά της ονόματα, τον Jason Aaron, στο σενάριο, και στην πορεία και μετά τον Aaron, γνωστούς συγγραφείς όπως τους Simon Spurrier, Kieron Gillen και Greg Pak. Το πρόβλημα όμως είναι εγγενές, και έγκειται στο ότι η σειρά τοποθετήθηκε χρονικά μεταξύ της πρώτης ( A New Hope ) και της δεύτερης ( The Empire Strikes Back ) ταινίας, πράγμα που σήμαινε ότι οι αναγνώστες γνώριζαν μέχρι που θα κυμαινόταν η σειρά. Δεν υπήρχε δηλαδή πραγματική απειλή, δεν υπήρχε πραγματικός φόβος για την κατάληξη των ηρώων, δεν υπήρχε ουσιαστικό άγχος για οτιδήποτε. Όσο και να κινδύνευε ο οποιοσδήποτε χαρακτήρας, όσο και να τον έδειχνε κάποιο τεύχος ότι μπορεί να έπαιρνε κάποια "περίεργη" απόφαση, ήξερες ότι όλα θα κατέληγαν "νορμάλ", αφού ξέρουμε όλοι την τύχη τους από την επόμενη ταινία. Αυτό έχει το αποτέλεσμα να διαβάσεις 75 τεύχη, τα οποία, ήταν απλά καλά, ίσως και κάποια αρκετά καλά, αλλά ουσιαστικά όλα ήταν fillers της γενικότερης Skywalker Saga. Για κάποιον ο οποίος δεν έχει μεγάλη επαφή με το Star Wars Universe, ίσως κάποιες ιστορίες να του φάνηκαν περισσότερο ενδιαφέρουσες, αλλά για τους fanboys σαν κι εμένα, ελάχιστα είχε να προσφέρει. Και αυτά ήταν κυρίως και οι καινούριοι χαρακτήρες, και κυρίως αυτός της Doctor Aphra, με διαφορά ο πιο "τρισδιάστατος" και ενδιαφέρον χαρακτήρας που δημιούργηθηκε, κάτι σαν το alter ego του Han Solo, τόσο γιατί βρισκόταν κυρίως από την πλευρά της αυτοκρατορίας, όσο και γιατί είναι γυναίκα και δεν έχει ξεκάθαρη ηθική πυξίδα. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι και ο μόνος χαρακτήρας ο οποίος απέκτησε δική του σειρά, η οποία κράτησε πάνω από 40 τεύχη, και συνεχίζει μετά το reboot που έγινε πρόσφατα. Στο σχέδιο ξεκίνησε ο John Cassaday, καιρό μετά την τελευταία του σειρά, καθώς τον τελευταίο καιρό κάνει κυρίως εξώφυλλο. Το σχέδιο του είναι εντυπωσιακό και φωτορεαλιστικό, αλλά πέρα από αυτό δεν δίνει τίποτα ιδιαίτερο στις ιστορίες, πέρα από καλό ξεπατίκωμα των προσώπων των ηθοποιών. Από εκεί και πέρα ακολούθησαν πάρα πολλοί σχεδιαστές, άλλος καλύτερός και άλλος χειρότερος. Προσωπικά ξεχώρισα τον Salvador Larroca, o οποίος είχε πολύ δυναμικές γραμμές και τον Mike Deodato Jr, επειδή χρησιμοποιούσε πολύ ωραία τις σκιές δίνοντας περισσότερο ρεαλιστικό και λιγότερο glossy αποτέλεσμα. Τα τελευταία τεύχη της σειράς γράφτηκαν από τον Greg Pak και σχεδιάστηκαν από τον Phil Noto, οι οποίοι, αμφότεροι, ήταν πολύ κακοί, κλείνοντας έτσι άδοξα 75 τεύχη τα οποία, παρόλο που είχαν κάποιες καλές στιγμές, γενικά πάλευαν να ξεπεράσουν την μετριότητα. 75 τεύχη, 1.000.000 πωλήσεις για το πρώτο τεύχος, 100 variant covers για το πρώτο τεύχος, 13 trade paperbacks που συλλέγουν όλη τη σειρά και 3 (μέχρι τώρα) Omnibus τα οποία καλύπτουν το run του Jason Aaron. Μεγάλα και εντυπωσιακά νούμερα, καλύπτουν όμως την πραγματικότητα, η οποία είναι ότι αυτό που έλειψε από τη σειρά είναι το urgency, η αγωνία. Η σειρά έγινε reboot στις αρχές του 2020, μαζί με τα Doctor Aphra και Darth Vader, και συνεχίζει ως volume 3, με τον Charles Soule στο σενάριο. Συνοπτικά, αν δεν έχετε ιδιαίτερη εμπειρία από Star Wars comics, θα βρείτε πραγματάκια ωραία σε αυτή τη σειρά. Αγοράστε λοιπόν άφοβα, με μειωμένες όμως προσδοκίες.

To Crimson Empire είναι μια σειρά που μας δίνει την οπτική της Αυτοκρατορίας στο σύμπαν του Star Wars. Πιο συγκεκριμένα του Kir Kanos, τελευταίο επιζών μέλος της Imperial Guard, του επίλεκτου δηλαδή και κοκκινοφορεμένου σώματος σωματοφυλάκων του Emperor Palpatine. Ως πιστός στον εκλιπόντα αυτοκράτορα, ξεκινάει έναν αγώνα να βρει τους υπεύθυνους για τον θάνατο του, τόσο στη πλευρά των επαναστατών όσο και σε αυτή των καταλοίπων της Αυτοκρατορίας. Στην πορεία αυτής του της πορείας, γνωρίζει και ερωτεύεται την επικεφαλής ενός rebel cell, μαθαίνει ποιος πραγματικά πρόδωσε τον Palpatine, εμπλέκεται στα πολιτικά παιχνίδια των διαδόχων του Αυτοκράτορα και εν τέλει (τι πρωτότυπο!) σώζει τον Γαλαξία από ολοκληρωτική καταστροφή και φέρνει την ειρήνη μεταξύ Αυτοκρατορίας και επαναστατών. Άλλη μία από τις πολλές mini-series που κυκλοφόρησε η Dark Horse στο σύμπαν που μας έδωσε ο George Lucas. Τo Crimson Empire αποτελείται από 3 ξεχωριστά mini-series των 6 τευχών το καθένα (Crimson Empire, Crimson Empire II: Council of Blood, Crimson Empire III : Empire Lost) και κυκλοφόρησαν το 1997,1998 και 2011 αντίστοιχα. Κυκλοφόρησαν 3 trades και στο τέλος συγκεντρώθηκαν όλα μαζί σε ένα HC με το όνομα The Crimson Empire Saga. Το κόμικ έχει όλα τα καλά και όλα τα κακά που είχαν τα Star Wars comics της Dark Horse. Είχαν δηλαδή, κατά βάση, καλούς δημιουργούς και καλές ιστορίες οι οποίες όμως είναι βαθύτατα επηρεασμένες (έως αντιγράφουν) τις ταινίες. Οι συγγραφείς φτιάχνουν μια ωραία ιστορία με μέτριους κακούς. Το σχέδιο είναι σε υψηλά επίπεδα, καλοί χρωματισμοί γενικά και εν γένει μια αξιοπρεπής δουλειά. Κάποιος που δεν έχει διαβάσει πολλά Star Wars comics θα περάσει καλά.

36.453 χρόνια πριν την μάχη στο Yavin, μοναχοί Talid στον πλανήτη Ando Prime, μπαίνουν στο πυραμιδικό διαστημόπλοιο Tho Yor. Την ίδια στιγμή, 7 παρόμοια διαστημόπλοια πηγαίνουν σε διάφορους πλανήτες και συγκεντρώνουν μέλη από διάφορα είδη (Twi'leks,Wookies, ανθρώπους κ.α.) τα οποία είναι Force Sensitives. Όλα μαζί τα διαστημόπλοια πηγαίνουν στον πλανήτη Tython, όπου εκεί ιδρύεται το τάγμα των Je'daii, με σκοπό να μελετήσουν την Δύναμη και να βρουν την ισορροπία μεταξύ της φωτεινής και της σκοτεινής πλευράς της. Ο μεγάλος αντίπαλος είναι η αυτοκρατορία των Rakata, οι οποίοι κατακτούν πλανήτες με δυνατή παρουσία στη Δύναμη. Επόμενος στόχος της, ο Tython. Προσεγμένη σειρά, τόσο σεναριακά όσο και σχεδιαστικά, το Dawn of the Jedi επιβεβαίωσε τον κανόνα που λέει ότι όταν οι δημιουργοί έχουν περιθώριο να... δημιουργήσουν, κάτι καλό βγαίνει. Καθώς δεν υπήρχε προηγούμενο στη συγκεκριμένη περίοδο του Star Wars Universe, φτιάχτηκε μια ιστορία η οποία έχει γερές βάσεις και αναφορές στην μυθολογία του έπους του Lucas, χωρίς όμως να περιορίζεται από χαρακτήρες και περιστατικά που έχουν φανεί στις ταινίες. Μιλάμε για μια περίοδο, κατά την οποία, δεν υπήρχαν καν lightsabers, αλλά οι πρόγονοι τους, το forcesabers. Οι χαρακτήρες αναπτύσσονται σε βάθος, νιώθεις και αντιλαμβάνεσαι την ψυχοσύνθεση τους και τους στόχους τους. Πολύ σημαντικό για οποιαδήποτε ιστορία, υπάρχει ένας αρκούντως "κακός" αντίπαλος, πράγμα που κάνει την πάλη εναντίον του αλλά και το επίπεδο του κινδύνου, υψηλό και αληθοφανές. Στο σενάριο ο John Ostrander , με πολλές και μακροχρόνιες δουλειές στη DC (Suicide Squad,The Spectre,Martian Manhunter κ.α.) αλλά και πολλά τεύχη σε διάφορα Star Wars τεύχη της Dark Horse, δίνει ίσως ότι καλύτερο έχει δώσει στην μακρόχρονη θητεία του στον γαλαξία, πέρα, μακριά ?. Έφτιαξε μια μεγάλη προιστορία για να εξηγήσει το παρόν της σειράς, και την έφτιαξε με κέφι και ουσία. Αν και στα πρώτα τεύχη, η ισορροπία μεταξύ exposition και δράσης, επίτυγχάνεται λίγο άγαρμπα ( πολλές σελίδες περιγραφών που ακολουθούνται από πολλές σελίδες μαχών ), με την ατμόσφαιρα να γίνεται από βαριά, πολύ ανάλαφρη, στα επόμενα arc όλα έρχονται και κουμπώνουν όπως πρέπει. Οι αναφορές του στο πολύ μακρινό μέλλον κατά το οποίο διαδραματίζονται οι γνωστές σε όλους ταινίες είναι, περιέργως, μικρές αλλά είμαι σίγουρος ότι παραπάνω θα ήταν εις βάρος της ιστορίας που ήθελε, και κατάφερε, να πει με τόση μαεστρία. H σχεδιάστρια Jan Duursema έχει δουλέψει πολύ σε Star Wars τίτλους της Dark Horse (κυρίως μαζί με τον Ostrander στο σενάριο) αλλά και στα Arion, Lord of Atlantis και Advanced Dungeons and Dragons της DC. Πολύ όμορφο σχέδιο, αρκούντως δυναμικό, με πλούσιο background, λεπτομέρειες και σωστή απόδοση των προσώπων και των μορφασμών αυτών. Σίγουρα δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας, και σίγουρα δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί και αλλού, αλλά εξυπηρετεί το σενάριο και το setting τέλεια και είναι ακριβώς ότι θέλεις και χρειάζεσαι από μια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας. 15 τεύχη συνολικά, τα οποία συγκεντρώθηκαν σε 3 trade paperbacks από τη Dark Horse, τα οποία είναι πλέον εξαντλημένα. Η Marvel, από τότε που επανέκτησε τα δικαιώματα της έκδοσης τίτλων Star Wars, κυκλοφορεί σε πανέμορφες χαρτόδετες Epic Collections τις σειρές που είχε κυκλοφορήσει η Dark Horse. H συγκεκριμένη δεν έχει ακόμα συγκεντρωθεί σε Epic Collection, καθώς η έμφαση έχει δωθεί, μέχρι τώρα, στις μεγαλύτερες σε αριθμό τευχών, σειρές αλλά πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα βγάλει και αυτή τη σειρά. Ωραία ιστορία, ωραίο σχέδιο, ωραίο χρώματα, ότι χρειάζεται για ένα ευχάριστο διάβασμα.

Ο Dok-Ondar είναι ένας Ithorian συλλέκτης σπανίων αρχαιοτήτων. Έχει την έδρα του στο Black Spire Outpost, στον πλανήτη Batuu, ένα καταφύγιο για μισθοφόρους, κυνηγούς κεφαλών και όλων των ειδών τους παρανόμους. Ο Dok-Ondar αναζητά ένα παλιό σπαθί των Sith, το οποίο ανήκε στην οικογένεια του όταν ήταν μικρός. Η αναζήτηση του έχει κρατήσει πάνω από 30 χρόνια και στην πορεία της έχουν εμπλακεί πολλά γνωστά ονόματα του Star Wars σύμπαντος. Τώρα είναι πιο κοντά από ποτέ. Το New Order όμως απειλεί την επιτυχία του σχεδίου του...... Επιτέλους η Marvel μας έδωσε και μια καλή mini-series στο Star Wars σύμπαν! Η πολιτική της εταιρείας, τα τελευταία 5 περίπου χρόνια που αγόρασε τα δικαιώματα του έπους του George Lucas, από την Dark Horse, είναι να κυκλοφορεί, ανά πάσα στιγμή, 2-3 ongoing series και αρκετά mini-series. Τα περισσότερα ongoing είναι από καλά έως αρκετά καλά ( Star Wars, Darth Vader, Poe Dameron, Doctor Aphra ), αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των mini είναι από αδιάφορα έως απλά συμπαθητικά. Μάλλον αποφάσισε να κάνει μια στροφή τον τελευταίο γιατί το Galaxy's Edge, μαζί με το Tie Fighter που θα παρουσιάσω σύντομα, είναι αρκετά καλά. Στο σενάριο είναι ο Ethan Sacks, ο οποίος έχει κάνει λίγα πράγματα και όλα για την Marvel ( Old Man Hawkey, Old Man Quill ). Εδώ κάνει αρκετή χρήση flashbacks, αλλά τα δένει έξυπνα με την κεντρική ιστορία, και εμπλέκει γνωστούς χαρακτήρες από ταινίες,σειρές και comics όπως Han Solo, Chewbacca, Doctor Aphra, τους bounty hunters Hondo και Greedo κ.α., αλλά παρουσιάζει και μια νέα ομάδα μισθοφόρων, την αρχηγό της οποίας, την Kendoh, πιστεύω ότι θα ξαναδούμε ή θα ξαναδιαβάσουμε στο μέλλον. Αρκετά καλό γράψιμο, αρκετή δράση αλλά όχι μόνο δράση με αποτέλεσμα τουλάχιστον 2 χαρακτήρες ( ο Dok-Ondar και η Kendoh ) να αναδεικνύονται και να παρουσιάζονται σε βάθος. Σχέδιο κάνει ο Will Sliney ( κυρίως Marvel αλλά και 24 τεύχη στο Farscape της Boom ) και φαίνεται ότι δούλεψε αρκετά, αφού δίνει ένα γεμάτο κόσμο, με πλήρη λεπτομέρεια στα περισσότερα του καρέ. Μερικά ίσως είναι πιο φορτωμένα από ότι χρειάζεται, αλλά το σύνολο είναι σίγουρα θετικό και αρκετές φορές εντυπωσιακό. Συνολικά ένα πολύ ευχάριστο 5τευχο κόμικ, το οποίο συγκεντρώθηκε και σε ένα trade paperback που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Ειδικά μετά την πλήρως αποτυχημένη απόφαση της Marvel να κυκλοφορήσει 27 one-shots, αφιερωμένα σε ένα χαρακτήρα κάθε ένα, στα πλαίσια των Age of Republic/Rebellion/Resistance και η οποία απέδωσε 27 αδιάφορα αποτελέσματα, δείχνει να προσέχει λίγο την παραγωγή της. Ελπίζω σε συνέχεια. Galaxy's Edge λέγεται και το καινούριο theme park, μέσα στο Disneyland Park στην Καλιφόρνια και αυτό το κόμικ παρέχει μια πρώτη ματιά, στους μελλοντικούς επισκέπτες. Το κόμικ τελειώνει με ένα ερωτηματικό μετά το THE END, οπότε ίδωμεν......

Ο Jahan Cross είναι ο James Bond της αυτοκρατορίας. Αναλαμβάνει τις πιο δύσκολες αποστολές. Αυτός και η IN-GA, το πιστό του droid. Είναι ο καλύτερος κατάσκοπος της αυτοκρατορίας γιατί πιστεύει ότι χωρίς αυτήν, ο γαλαξίας θα βυθιζόταν στο χάος. Μέχρι που έρχεται μία αποστολή που θα του αλλάξει τη γνώμη...... Χωρίς ιδιαίτερη διάθεση παρουσιάζω αυτή τη 10τευχη σειρά ( 2 trade paperbacks ), κυρίως γιατί δεν έχω τίποτα ιδιαίτερο να πω. ( Πιο πολύ επειδή έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να γράφω 2-3 πράγματα για οτιδήποτε διαβάζω.) Σεναριακά στερείται οποιασδήποτε πρωτοτυπίας και σχεδιαστικά παρομοίως. Ο John Ostrander ( Suicide Squad, Star Wars : Legacy ) γράφει προφανώς ανόρεχτα, ξεσηκώνοντας όλες τις μανιέρες των ταινιών του Φλέμινγκ. Κάποιος που, στο ρόλο του Q, μας φτιάχνει gadgets και γκρινιάζει γιατί δεν τα προσέχουμε; Check. Μοιραία γυναίκα που στην αρχή είναι αντίπαλος αλλά στο τέλος μας βοηθάει γοητευμένη από το θεληματικό μας πηγούνι; Check. Κακός χαρακτήρας ο οποίος στο τέλος βλέπει το φως το αληθινό; Check. Βάλτε μέσα και άλλα 5-6 κλισέ και πιάσατε το νόημα. Πάρε και λίγο Solo και Bobba Fett για να πιάσουμε τους νοσταλγούς και κλείσαμε. Κρίμα, γιατί τουλάχιστον το Legacy που έχω διαβάσει ήταν φρέσκο και έξυπνα γραμμένο. Μία από τις τελευταίες σειρές της Dark Horse, πριν παραδώσει το lisence στην Marvel, το Agent of the Empire σχεδιάζεται από τον Stephane Roux ( Birds of Prey και άλλα DC ), χωρίς να έχει να επιδείξει τίποτα ιδιαίτερο. Δεν είναι κακό, ούτε και βέβαια όμορφο. Εντυπωσιακό σε μερικά καρέ, κάνει την δουλειά του και ξεχνιέται άμεσα. Γενικά δεν υπάρχει κανείς λόγος να διαβάσει κάποιος αυτή τη σειρά, αφού δεν πρόκειται να αποκομίσει κάτι ιδιαίτερο αλλά και υπάρχουν πολλές καλύτερες εκεί έξω.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου των Κλώνων, ένας στρατιώτης-κλώνος αφήνεται στο πεδίο της μάχης ως νεκρός. Αυτό του προκαλεί απέχθεια για τους Jedi στρατηγούς οι οποίοι τον εγκατέλειψαν. Χρόνια αργότερα μαθαίνει για έναν εκπληκτικό πολεμιστή, ο οποίος είναι ο ηγέτης τον οποίο πάντοτε αναζητούσε. Ποιος άλλος από τον Darth Vader! Mini-series 5 τευχών το οποίο επιβεβαιώνει την άποψη μου για τις Star Wars σειρές της Dark Horse. Ότι, δηλαδή, οι μεγάλες σειρές ( Empire, Knights of the Old Republic, Legacy και άλλες) ήταν από αρκετά έως πολύ καλές, ενώ οι μικρές σειρές και τα one-shots ήταν κυρίως πρόχειρα και άνευρα. Η ιδέα είναι ενδιαφέρουσα, αλλά στην πορεία συναντούμε σεναριακές ευκολίες. Ειδικά μία ευκολία, σε κομβικό σημείο, με άφησε με το στόμα ανοιχτό, γιατί κάτι τόσο "κραχτό" δεν είχα συναντήσει σε επαγγελματική δουλειά. Ο Tim Siedell, με ελάχιστες δουλειές στη καριέρα του, πέρα από ότι ήδη ανέφερα, τελειώνει τη σειρά τόσο απότομα, που με έκανε να ψάχνω στο internet αν υπάρχει συνέχεια. Δυστυχώς όχι.... Ο σχεδιαστής Gabriel Guzman (Lady Death, Cable κ.α.) κάνει όμορφη δουλειά, χωρίς βέβαια τίποτα ιδιαίτερο. Είναι όμως ικανή να προχωρήσει την ιστορία και σε μερικά καρέ έχει όμορφες λεπτομέρειες και ωραίες σκιές. Γενικά τίποτα ιδιαίτερο, δεν χάνεις τίποτα αν δεν το διαβάσεις, δεν χάνεις και την ώρα σου. Ξεχνιέται τάχιστα.

Η Kerra Holt είναι μια νεαρή Jedi η οποία ακολουθεί τον δάσκαλο της σε μια παράτολμη απόπειρα απελευθέρωσης ενός πλανήτη από τους Sith. Τον πλανήτη στον οποίο έχει γεννηθεί και η ίδια. Από την αρχή σχεδόν της επιχείρησης, ο δάσκαλος της σκοτώνεται, και αναγκάζεται, σχεδόν μόνη, να συνεχίσει την προσπάθεια της ενάντια σε 2 παρανοϊκούς αδελφούς Sith, οι οποίοι περισσότερο από τους Jedi, μισούν ο ένας τον άλλον. Εκεί που όλα φαντάζουν τελειωμένα, έρχεται μια απρόσμενη βοήθεια από μια μονάδα της Republic, η οποία φαίνεται όμως ότι μάχεται με βρώμικες μεθόδους. Στην πορεία η Kerra θα κάνει μια συμφωνία με ένα από τους αδελφούς Sith, θα εμπλακεί ένας κακοποιός Hutt, θα γνωρίσουμε την ιστορία των γονέων της Kerra και θα δούμε το κυνήγι ενός αρχαίου τεχνουργήματος το οποίο είναι δυνατό να καταστρέψει όλο το σύμπαν. Σειρά 15 τευχών ( 3 trades ), σε 3 story-arcs, η οποία έχει όλα τα συστατικά που κάνουν αγαπητή μια Star Wars ιστορία/ταινία/κόμικ. Το κακό είναι ότι έχει πάρα πολλά από αυτά. Μέσα σε μόλις 15 τεύχη συναντάμε 4 μεγάλους villains και δύο villains που μετανιώνουν για τις πράξεις τους! Αποτέλεσμα είναι να μην αναπτυχθεί κανείς ιδιαίτερα, να μην φαντάζει κανείς από αυτούς ούτε ιδιαίτερα απειλητικός, ούτε ιδιαίτερα "κακός". Ο John Jackson Miller (κατά βάση έχει γράψει Star Wars στη Dark Horse) έχει γράψει μια καλή ιστορία σε γενικές γραμμές, αλλά έχω την αίσθηση ότι θέλησε να στριμώξει πάρα πολλές ιδέες σε σχετικά λίγα τεύχη, με αποτέλεσμα οι χαρακτήρες να διαδραματίζουν δευτερεύοντα ρόλο σε ότι συμβαίνει γύρω τους. Στο τελευταίο story-arc, η κατάσταση φτιάχνει λίγο, συγκεκριμενοποιείται η πλοκή και οι επιδιώξεις των πρωταγωνιστών και καταλήγουμε σε ένα αναμενόμενο μεν. ικανοποιητικό δε φινάλε. Μολύβια και μελάνια στα πρώτα 10 τεύχη κάνουν μια πλειάδα ελάχιστα γνωστών και επιτυχημένων σχεδιαστών με αδιάφορα και μέτρια αποτελέσματα. Δεν είναι άσχημο το σχέδιο, αλλά μοιάζει με αυτό πολλών άλλων comics των Star Wars, χωρίς εξάρσεις και ιδιαιτερότητες. Όπως και στο σενάριο, στα τελευταία 5 τεύχη, και με την επιλογή διαφορετικού σχεδιαστή (Marco Castiello), το σχέδιο αποκτά βάθος, σκιές και προσωπικότητα, τα χρώματα ζεσταίνονται και σκουραίνουν αισθητά, με αποτέλεσμα να βελτιώνεται αισθητά η κατάσταση. Βαρέθηκα αρκετά στην αρχή, αλλά έκλεισα όμορφα την ανάγνωση του, χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι θα το πρότεινα σε κάποιον άλλον. Συνολικά δεν είναι κακό, αλλά δεν είναι και κάτι που να αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς.