Search the Community

Μια εικόνα, 343 λέξεις Γιάννης Κουκουλάς Το βιβλίο του Stan Lee και του Moebius είναι γεμάτο από τέτοια φιλοσοφικά και υπαρξιακά ερωτήματα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παράνοια από την τυφλή πίστη στη σωτηρία μέσω της εναπόθεσης της ελπίδας σε κάποιον αυτόκλητο Σωτήρα. Αυτήν την παρανοϊκή στάση ζωής, τις αντιφάσεις της και τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί περιγράφει δραματικά το The Silver Surfer – Παραβολή, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως (μετάφραση: Γαβριήλ Τομπαλίδης). Το εμβληματικό έργο στην ιστορία των υπερηρωικών κόμικς αποτελεί το προϊόν της συνεργασίας δύο θρύλων, του Stan Lee και του Moebius. Ο πρώτος θεωρείται, όχι άδικα, ο πατέρας και εμπνευστής του σύμπαντος της Marvel από τη δεκαετία του 1960 (Spider-Man, Fantastic Four, X-Men κ.ά.), ενώ ο δεύτερος επηρέασε όσο λίγοι την εξέλιξη των ευρωπαϊκών κόμικς (Blueberry, Ινκαλ, Αεροστεγές Γκαράζ κ.ά.). Η γνωριμία τους το 1988 οδήγησε σε μια βαθιά φιλία που επιστεγάστηκε με μια απρόσμενη εμφάνιση του πιο τραγικού χαρακτήρα του Stan Lee, του αιώνιου και ανέστιου ταξιδευτή Silver Surfer. Σύμφωνα με το σενάριο, η άφιξη του Γκαλάκτους ενεργοποιεί τον Silver Surfer που προσπαθεί να τον εμποδίσει από το να καταστρέψει τη Γη. Το έργο του είναι δύσκολο καθώς οι άνθρωποι, πασχίζοντας να προσαρμοστούν στη νέα συνθήκη και να δώσουν νέο νόημα στην ύπαρξή τους, μετατρέπουν τον εισβολέα Γκαλάκτους σε νέο θεό τους με τη βοήθεια ενός παράφρονα ιεροκήρυκα. Πώς μπορεί να τους πείσει ο Silver Surfer ότι πρέπει να χειραφετηθούν και να πάψουν να πιστεύουν σε Σωτήρες όταν οι ίδιοι δεν θέλουν να «σωθούν»; Το βιβλίο είναι γεμάτο από τέτοια φιλοσοφικά και υπαρξιακά ερωτήματα, άλλα που θέτει με τη γνωστή του λυρική επιτήδευση ο Silver Surfer και άλλα που προκύπτουν από τους διαλόγους με τον κυνικό Γκαλάκτους. Τον τόνο, όμως, δίνουν τα υπέροχα σχέδια του Moebius. Όχι τόσο αυτά με τις σκληρές μάχες και τις σκηνές καταστροφής που είναι εντυπωσιακά μεν, αναμενόμενα δε, αλλά αυτά με τις εκφράσεις των ανθρώπων μπρος στην καταστροφή. Ιδιαίτερα αυτών που γεμάτοι θρησκευτικό μίσος και φανατισμό είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν τον νέο Θεό τους. Μέχρι να έρθει ένας νέος. Κι άλλος ένας. Κι ακόμα ένας. Και πάει λέγοντας. Με τη ζωή να προχωρά με όλο και πιο ευφάνταστους και πανίσχυρους θεούς. Πάνω στα πτώματα των «απίστων». Πηγή

Μια εικόνα, 353 λέξεις Γιάννης Κουκουλάς Λόγω της φύσης τους δεν έγιναν ποτέ αποδεκτοί από το κοινωνικό σύνολο, θεωρούνταν πάντα «τέρατα» της φύσης. Συμπληρώνονται φέτος 60 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία των X Men, της πιο διάσημης υπερηρωικής ομάδας μεταλλαγμένων που δημιούργησαν το 1963 οι Stan Lee και Jack Kirby. Ήταν από τους τελευταίους της νέας γενιάς των διαφορετικών υπερηρώων που εισήγαγε η Marvel στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ακολουθώντας τους Fantastic Four, τον Spider-Man, τον Thor, τον Hulk, τον Iron Man. Με μέντορα και καθοδηγητή τους έναν καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι, τηλεπαθητικό καθηγητή και έχοντας όλοι μια διαφορετική υπερδύναμη λόγω των μεταλλαγμένων γονιδίων τους, οι X Men αποτελούν το τέλειο ανάγνωσμα για έννοιες όπως η διαφορετικότητα, ο κοινωνικός αποκλεισμός, ο ρατσισμός. Λόγω της φύσης τους δεν έγιναν ποτέ αποδεκτοί από το κοινωνικό σύνολο, θεωρούνταν πάντα «τέρατα» της φύσης έστω κι αν πάσχιζαν για το καλό της ανθρωπότητας. Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν οι «κακοί» της σειράς με το πολύπλοκο background που τους δόθηκε και τις σύνθετες ιστορίες προέλευσής τους. Ο Magneto, για παράδειγμα, είχε εβραϊκή καταγωγή. Μετά την άνοδο των ναζί στην εξουσία, το διωγμό των Εβραίων και τη Νύχτα των Κρυστάλλων, οι γονείς του αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στη Βαρσοβία. Εκεί ο μικρός Max είδε τα μέλη της οικογένειάς του να εκτελούνται από τους Γερμανούς και να καταλήγουν σε ομαδικό τάφο. Αυτός ξέφυγε για να συλληφθεί λίγο αργότερα και να οδηγηθεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αουσβιτς. Κατάφερε να επιζήσει του Ολοκαυτώματος και μετά τον πόλεμο, ζώντας στην Ουκρανία με το ψευδώνυμο Magnus, παντρεύτηκε μια γυναίκα Ρομά και απέκτησε μια κόρη. Όταν την είδε να καίγεται ζωντανή μέσα στο σπίτι του από μια ομάδα κακοποιών, η οργή του ξεχείλισε και οι υπεράνθρωπες δυνάμεις του αποκαλύφθηκαν. Η έντρομη γυναίκα του τον εγκατέλειψε και λίγο αργότερα γέννησε δίδυμα που όπως προέκυψε είχαν κι αυτά υπερδυνάμεις. Τα δίδυμα έγιναν μεγαλώνοντας ο Quicksilver και η Scarlet Witch που, σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη άποψη, είναι παιδιά του Magneto. Αν και ακούγεται ρατσιστικό οι κακοί να είναι Εβραίοι και Ρομά, το περιεχόμενο των ιστοριών των X Men καταρρίπτει κάθε τέτοιον ισχυρισμό. Και σήμερα, 60 χρόνια μετά την πρώτη τους δημοσίευση, οι ιστορίες των X Men, τουλάχιστον ως προς τις ταυτότητες και τις προσωπικές τραγωδίες των πρωταγωνιστών τους, έχουν ακόμα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πηγή

Σταν Λι: 100 χρόνια από τη γέννηση του πραγματικού υπερήρωα της Marvel Στις αρχές της δεκαετίας του '60, ο κόσμος των κόμικ βρισκόταν σε παρακμή. Ώσπου αυτός ο εκνευριστικός 40άρης που καθόταν σε μια γωνιά και έπαιζε φλάουτο, μεταμόρφωσε το σύμπαν της Marvel, αλλάζοντας το συλλογικό φαντασιακό, όχι μόνον των ΗΠΑ, αλλά ολόκληρου του κόσμου «Τις περισσότερες φορές τον Σταν τον βάζαμε να σβήνει τις μολυβιές από τα γραφεία ή τον στέλναμε να φέρει καφέδες. Τον παίρναμε για μεσημεριανό και προσπαθούσε να είναι φιλικός», είχε αναφέρει ο Τζο Σάιμον, πρώτος διευθυντής της Timely Comics, της εκδοτικής εταιρείας που ίδρυσε ο μεγαλοεκδότης Μάρτιν Γκούντμαν και από την οποία στη συνέχεια προέκυψε η θρυλική Marvel. «Όταν δεν είχε τίποτα να κάνει, καθόταν στη γωνία του τμήματος γραφικών, παίζοντας το μικρό του φλάουτο, πίκολο ή οτιδήποτε άλλο, τρελαίνοντας τον Κίρμπι. Ο Τζακ τού ούρλιαζε να σταματήσει», είχε προσθέσει. Όσον αφορά το μουσικό όργανο, σε διαφορετικές εκδοχές είναι οκαρίνα, ακόμη και σφυρίχτρα. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως δεν επρόκειτο για τον καλύτερο τρόπο για να προσεγγίσει κανείς τον Τζακ Κίρμπι, έναν από τους κορυφαίους συγγραφείς και σχεδιαστές κόμικς στην ιστορία, ο οποίος κατάφερε με το έργο του να επηρεάσει ακόμη και καλλιτεχνικές πρωτοπορίες όπως η pop art. «Θυμάμαι τον Σταν να κάθεται στο τραπέζι μου και να παίζει παίζοντας φλάουτο, εμποδίζοντας τη δουλειά μου. Εγώ έπαιρνα πολύ στα σοβαρά τη δουλειά μου ενώ εκείνος δεν ήταν ποτέ σοβαρός σε τίποτα», είχε πει ο ίδιος ο Κίρμπι ενώ ο Τζο Σάιμον είχε επίσης αναφέρει ότι θυμόταν τον Κίρμπι να γρυλίζει συχνά φράσεις τύπου «Μια μέρα θα το σκοτώσω αυτό το παιδί!». Εάν αυτό το παιδί ζούσε ακόμα (εγκατέλειψε τα εγκόσμια τον Νοέμβριο του 2018) σήμερα θα ήταν εκατό χρονών. Για τον Σταν Λι ο λόγος, ο οποίος παρά την κάθε άλλο παρά πολλά υποσχόμενη παραπάνω αρχή του στον κόσμο της Marvel (περιγράφεται στο βιβλίο «True Believer» που κυκλοφόρησε πρόσφατα και υπογράφει ο Εϊμπραχαμ Ρίσμαν) κατέστη τελικά ο πιο διάσημος δημιουργός κόμικ στον πλανήτη, αλλάζοντας το συλλογικό φαντασιακό, όχι μόνον των ΗΠΑ, αλλά ολόκληρου του κόσμου. «Η δεκαετία του 1960 ήταν η πιο εκπληκτική δεκαετία του Σταν Λι, κατά την οποία σκέφτηκε ιδέες και σενάρια για τις πρώτες εμφανίσεις ηρώων όπως οι αυθεντικοί X-Men, Iron Man, Thor, Hulk, Black Panther, Daredevil και Doctor Strange», γράφει στο The Conversation ο Αλεξ Φιτς, λέκτορας και υποψήφιος διδάκτορας της σχολής Αρχιτεκτονικής και Κόμικς του Πανεπιστημίου του Μπράιτον. Εξηγεί πως η αποκαλούμενη «μέθοδος Marvel» για τη συγγραφή κόμικ, η οποία βασίζεται σε μια συνεργατική σχέση μεταξύ εικονογράφου και σεναριογράφου, παρείχε στον Σταν Λι τη δυνατότητα να γράψει τα σενάρια αρκετών εκατοντάδων ιστοριών κατά τη δεκαετία του 1960. Ο Στάνλεϊ Μάρτιν Λίμπερ (ο οποίος στη συνέχεια άλλαξε το όνομά του σε Σταν Λι) γεννήθηκε την 28η Δεκεμβρίου του 1922 στο Μανχάταν, στο διαμέρισμα των Εβραίων Ρουμάνων γονιών του. Ο πατέρας του ήταν ράφτης ενώ ο έφηβος Σταν εργάστηκε ως παραπαίδι, ως ταξιθέτης και ως κλητήρας, μεταξύ άλλων, πριν στραφεί στο γράψιμο, αρχικά συντάσσοντας νεκρολογίες (προκαταβολικά) για μια εφημερίδα και διαφημιστικό υλικό για το Εθνικό Κέντρο Φυματίωσης των ΗΠΑ. Στην Timely Comics (μετέπειτα Atlas Comics και μετέπειτα Marvel) άρχισε να εργάζεται, ως βοηθός συντάκτη, το 1939. Πρώτη φορά το όνομά του τυπώθηκε σε ένα από τα πρώτα τεύχη του «Captain America» το 1941. Ωστόσο, επρόκειτο να περάσουν αρκετά ακόμη χρόνια, έως ότου ο Σταν Λι να διακριθεί ως ένας από τους δημιουργούς που αναζωογόνησαν τον κόσμο των σούπερ ηρώων. Ο Βρετανός ειδικός στα κόμικ εξηγεί πως σούπερ ήρωες υπήρχαν από τη δεκαετία του 1930, με την DC Comics να κυριαρχεί αρχικά, χάρη στον Batman, τον Superman και την Wonder Woman. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο κόσμος των σούπερ ηρώων βρισκόταν σε παρακμή, με τη Marvel να ποντάρει κυρίως σε σειρές επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Όμως για το τελευταίο τεύχος της Amazing Fantasy, μιας μάλλον αποτυχημένης σειράς κόμικς της Marvel, ο Σταν Λι, σε συνεργασία με τον Στιβ Ντίτκο, επινόησαν έναν νέο χαρακτήρα, τον… Spider-Man, ο οποίος συνάρπασε, φυσικά, τα πλήθη, συμβάλλοντας στην αναβίωση του είδους των σούπερ ηρώων. Το 1960 οι δημιουργοί της DC Comics σκέφτηκαν να συνασπίσουν τους πιο δημοφιλείς από τους σούπερ ήρωές τους για να δημιουργήσουν την περίφημη «Justice League of America». Στην Marvel, παρότι ο Σταν Λι είχε συν-δημιουργήσει, από κοινού με άλλους κορυφαίους δημιουργούς, δημοφιλείς σούπερ ήρωες όπως ο Hulk, ο Iron Man και ο Ant Man, μόλις έναν χρόνο μετά τις πρώτες εμφανίσεις τους, είχε τη φαεινή ιδέα να τους ενώσει για να δημιουργήσει τους Avengers. Σύντομα από αναπληρωματικός συντάκτης προάχθηκε στη θέση του αρχισυντάκτη της Marvel, «εν μέρει λόγω της μεταπήδησης των δημιουργών του “Captain America” Τζο Σάιμον και Τζακ Κίρμπι στην DC, επειδή δεν δικαιούνταν μερίδιο από τα κέρδη, και ενδεχομένως διότι ήταν ξάδελφος της γυναίκας του ιδιοκτήτη (της Marvel)», γράφει ο Αλεξ Φιτς. Έχοντας υπάρξει επί χρόνια ο εγκέφαλος και το δημόσιο πρόσωπο της Marvel, η εταιρεία δεν έπαψε ποτέ να τιμά τον κορυφαίο δημιουργό της, προσφέροντας στον Σταν Λι τη δυνατότητα, από το 2000 έως το 2018, να εμφανίζεται (καμέο) σε σχεδόν όλες τις ταινίες της Marvel με πρωταγωνιστές τους διάσημους σούπερ ήρωές του. Πηγή

Ο Spider-Man στα 60 Αιωνίως νέος, παρά την επικείμενη είσοδό του στο κλαμπ της τρίτης ηλικίας, ο Ανθρωπος-Αράχνη εξέφρασε μια εποχή και εξέθρεψε μια αυτοκρατορία. Καρασαρίνης Μάρκος Κατά τον Γουόλτ Ντίσνεϊ, «όλα ξεκίνησαν με ένα ποντίκι» – η έμπνευση για τη δημιουργία του Μίκυ Μάους ήταν εκείνη που έχτισε τα θεμέλια μιας ολόκληρης ψυχαγωγικής αυτοκρατορίας. Αντίστοιχα, για τον Σταν Λι, όλα ξεκίνησαν με μια αράχνη – ή, μήπως, μια μύγα; Σύμφωνα με το επεισόδιο που ο πατριάρχης της Marvel Comics αφηγούνταν πάντοτε με ευχαρίστηση σε συνέδρια κόμικ, συνεντεύξεις και αυτοβιογραφίες, «είδα ένα έντομο να σκαρφαλώνει στον τοίχο και είπα: «Σκέψου να είχε αυτή την ικανότητα ένας άνθρωπος»». Άλλοτε το έντομο αυτό ήταν μύγα, άλλοτε αράχνη και άλλοτε ο Σταν Λι άφηνε να εννοηθεί ότι η ιστορία μπορεί να ήταν και απόκρυφη, αλλά se non è vero, è ben trovato. Το βέβαιο είναι ότι κάποια στιγμή το καλοκαίρι του 1962 εκείνος, ο κορυφαίος κομίστας Τζακ Κέρμπι και ο σχεδιαστής Στιβ Ντίτκο βρέθηκαν να συζητούν για έναν νέο χαρακτήρα με πορτοκαλί και μοβ στολή και ένα μαγικό δαχτυλίδι στο χέρι. Από την ανταλλαγή ιδεών, τις τροποποιήσεις και τις ανασυνθέσεις προέκυψε το καλοκαίρι του 1962 κάτι τελείως διαφορετικό, ο ήρωας του εξωφύλλου του 15oυ τεύχους του περιοδικού «Amazing Fantasy»- και το όνομα αυτού Spider-Man, o Ανθρωπος-Αράχνη. Θεμέλιο της εκτίναξης της Marvel από μικρή εταιρεία σε κολοσσό της αμερικανικής βιομηχανίας των κόμικ, ο κατά κόσμον Πίτερ Πάρκερ γιόρτασε στις 27 Ιουλίου το 900ό του τεύχος συμπληρώνοντας 60 χρόνια ζωής, ιστοβασίας και χαρωπής καταδίωξης των απανταχού εγκληματιών. Στον ιστό του Πίτερ Πάρκερ Ευπροσήγορος, επινοητικός, συνεσταλμένος, ο Πίτερ Πάρκερ υπήρξε επιτυχής αντανάκλαση των εφηβικών ανησυχιών των δεκαετιών του ’60 και του ’70. Είχε να αντιμετωπίσει το τραύμα της απώλειας της πατρικής φιγούρας του θείου του, ο οποίος τον είχε μεγαλώσει, την εύθραυστη υγεία της θείας του, bullying στο σχολείο, φοιτητικές αγωνίες, ερωτικά σκιρτήματα, εργασιακές δυσχέρειες. Διόλου παράξενο που τον Σεπτέμβριο του 1965, σε μια δημοσκόπηση μεταξύ φοιτητών («28 πρόσωπα που μετράνε»), το «Esquire» διαπίστωνε ότι ο Ανθρωπος-Αράχνη κατατασσόταν μεταξύ των επαναστατικών προτύπων της νεολαίας από κοινού με τον Μπομπ Ντίλαν, τον Μάλκολμ Χ και τον Φιντέλ Κάστρο. Πολύ περισσότερο, αν σκεφθεί κανείς ότι ο ίδιος ο χαρακτήρας δεν ήταν επαναστάτης: όντας το καλό παιδί της Marvel, o Πίτερ Πάρκερ δεν ανακατεύθηκε ποτέ προσωπικά με τα ναρκωτικά, τους χίπις, το ειρηνιστικό κίνημα, την αντι-κουλτούρα, ενώ οι πολιτικές του απόψεις ήταν και παραμένουν προσεκτικά θολές. Ολα όμως τα παραπάνω περνούσαν στις σελίδες του περιοδικού μέσα από εμπειρίες τρίτων – φίλων, εχθρών, συντρόφων. Οταν, για παράδειγμα, την άνοιξη του 1968 οι φοιτητικές διαμαρτυρίες στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια κατέληξαν σε σφοδρές συγκρούσεις με την Αστυνομία με 132 φοιτητές τραυματίες και 700 συλλήψεις δυναμιτίζοντας το κλίμα για μήνες, το τεύχος 68 του «Amazing Spider-Man» έσπευσε να απεικονίσει μια αντίστοιχη κατάσταση στο Πανεπιστήμιο Εμπάιαρ Στέιτ του σπουδαστή Πάρκερ. Ο Πολ Κάπερμπεργκ διαπιστώνει στο «The Creation of Spider-Man» (εκδ. Marvel / Rosen) ότι αντίθετα με τα τυπικά υπερηρωικά κόμικ η αφήγηση της ζωής του διακρινόταν από «ισχυρές δόσεις σαπουνόπερας και στοιχεία μελοδράματος». Αταίριαστος φαινομενικά, ο συνδυασμός αποδείχθηκε ευφυής: ο ανασφαλής, αγχωτικός ήρωας εξέφραζε μια ανήσυχη γενιά και απέβαινε μεταφορά των προβλημάτων κοινωνικοποίησής της. Η δημοτικότητά του αυτή μετέβαλε τον Spider-Man σε χρυσωρυχείο – αφού πρώτα τον έσωσε από τη λήθη. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Λι, ο τότε ιδιοκτήτης και εκδότης της εταιρείας, Μάρτιν Γκούντμαν, ενέκρινε τη συμπερίληψή του (από κοινού με τις ιστορίες θρίλερ «Ο κωδωνοκρούστης», «Η σαρκοφάγος της μούμιας» και «Αρειανοί ανάμεσά μας») στο «Amazing Fantasy», ένα περιοδικό ανθολογίας, γνωρίζοντας ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του τεύχος. Ο Ανθρωπος-Αράχνη προοριζόταν για ήρωας μιας χρήσης – έως ότου ο Γκούντμαν είδε το φθινόπωρο του 1962 τις αριθμητικές καταστάσεις και ανακάλυψε ότι το «Amazing Fantasy» είχε κάνει ρεκόρ πωλήσεων. Απαίτησε τη γρήγορη επιστροφή του στα περίπτερα, με το πρώτο «Amazing Spider-Man» να κάνει την εμφάνισή του στις αρχές του 1963. Ως τα τέλη της δεκαετίας είχε καταστεί η ναυαρχίδα της Marvel, καθώς η κυκλοφορία του άγγιζε τα 600.000 τεύχη μηνιαίως. Το 1972 προστέθηκε ένα δεύτερο περιοδικό, το «Marvel Team-Up», και το 1976 ένα τρίτο, το «Spectacular Spider-Man». Στο απόγειο της απήχησής του, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, κυκλοφορούσαν ταυτόχρονα επτά τίτλοι με νέο υλικό και αναδημοσιεύσεις παλαιότερων περιπετειών, ενώ τον Αύγουστο του 1990 το πρώτο τεύχος του «Spider-Man» σε σενάριο και σχέδιο του δημοφιλούς κομίστα Τοντ Μακ Φάρλαν πούλησε 3 εκατομμύρια αντίτυπα. Παράλληλα, και σε συνάρτηση με το όραμα του Σταν Λι για την εξάπλωση των χάρτινων ηρώων σε άλλα μέσα, ο Ανθρωπος-Αράχνη κατέκτησε εκπομπές κινουμένων σχεδίων (1967), στριπ σε εφημερίδες (1977) και κανονικές τηλεοπτικές σειρές (1978). Αν και το 1977 το πιλοτικό επεισόδιο της σειράς μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, το πραγµατικό ντεµπούτο του στο σινεμά έγινε με την τριλογία του Σαμ Ράιμι (2002-2007), όπου τον Πίτερ Πάρκερ υποδύθηκε ο Τόμπι Μαγκουάιρ. Αισθητικά, τεχνολογικά και εισπρακτικά (2,5 δισ. δολάρια σε έσοδα), οι ταινίες αυτές, μαζί με την περίπου σύγχρονή τους τριλογία του Batman του Κρίστοφερ Νόλαν, έθεσαν τα θεμέλια της σημερινής κυριαρχίας των κόμικ φιλμ στον χώρο των μπλοκμπάστερ. Υπήρξαν επίσης και ο προπομπός της δημιουργίας του Marvel Cinematic Universe, οι συνολικά 29 ταινίες του οποίου (με πιο πρόσφατη την «Black Widow» πριν από μερικές εβδομάδες) έχουν αποφέρει μέχρι στιγμής περισσότερα από 27 δισ. δολάρια. Τα 5,3 από αυτά μάλιστα ανήκουν στα πέντε «Spider-Man» που γυρίστηκαν από το 2012 ως το 2021 με πρωταγωνιστές τους Αντριου Γκάρφιλντ και Τομ Χόλαντ. Τέλος, σε όλα αυτά τα έσοδα θα πρέπει να προστεθούν και οι πωλήσεις από τα παραφερνάλια (μπρελόκ, κουκλάκια, T-shirts κ.τ.λ.), κατηγορία όπου ο ήρωας προηγείται κατά πολύ των συναδέλφων του Avengers και ακόμη περισσότερο των Batman και Superman, με εισπράξεις της τάξης των 1,6 δισ. ετησίως. Κατά καιρούς άλλοι υπερήρωες όπως ο Iron Man ή οι X-Men μπορεί να τον υποσκελίζουν προσωρινά στα φώτα της δημοσιότητας, αλλά ο Ανθρωπος-Αράχνη είναι δικαιωματικά το πρόσωπο της Marvel. Η ζωή μετά τα 900 (τεύχη) Η σημαντικότερη κληρονομιά του Σταν Λι, ο οποίος πέθανε πλήρης ημερών στα 95 του, το 2018, είναι επομένως εξασφαλισμένη; Ναι και όχι. Αν η κινηματογραφική ενσάρκωση του Πίτερ Πάρκερ χαίρει άκρας υγείας, ο χαρακτήρας του κόμικ περνά μια παρατεταμένη κλιμακτήριο. Θύμα των πρακτικών του marketing, του πληρέστερου ελέγχου του έργου τους που έχουν πλέον οι σημερινοί δημιουργοί και των συχνών αναδιατάξεων στις οποίες η Marvel υποβάλλει το σύμπαν της, το «Amazing Spider-Man» έχει επανεκκινήσει τέσσερις φορές από το νούμερο 1 τα τελευταία οκτώ χρόνια, με πιο πρόσφατη εκείνη του περασμένου Απριλίου – το τεύχος 900 κρύβεται πίσω από το τεύχος 6 της τωρινής αρίθμησης. Η δημιουργική ελευθερία που απολαμβάνουν πλέον οι κομίστες συναρτάται οπωσδήποτε με πολύ πιο τολμηρές παραλλαγές του χαρακτήρα, το τίμημα όμως είναι η ασυνέχεια της διαδοχής από τη μία στην άλλη – οι ραφές πια φαίνονται. Ωστόσο, το ζήτημα είναι βαθύτερο. Η πολυδιαφημισμένη back to basics προοπτική που το 2008 ήθελε τον Πίτερ Πάρκερ να επιστρέφει σε μια μινιμαλιστική προσέγγιση (οικογένεια, φίλοι, νέοι και λιγότερο φαντεζί εχθροί) φούσκωσε στην πορεία του χρόνου σε ένα εξωφρενικό αφήγημα όπου ο ίδιος κατέληξε CEO του εταιρικού κολοσσού Parker Industries. Καθώς το κοινό του κόμικ ως μέσου αποτελείται πλέον από ενηλίκους κατά πλειονότητα, η απόπειρα να προσαρμοστούν σε αυτό οι mainstream ήρωες με αντίστοιχη λογική, προβληματισμούς και περιεχόμενο είναι προφανής. Από την άλλη πλευρά, η ενηλικίωση του χαρακτήρα δεν μοιάζει ολοκληρωμένη. Επαγγελματικά, έχει απεικονιστεί από καθηγητής σε σχολείο υποβαθμισμένης περιοχής ως μεγιστάνας αντίστοιχος εκείνων της Σίλικον Βάλεϊ. Το σταθερό καστ των νεανικών του φίλων φυλλορρόησε χωρίς να στεριώσει ένα καινούργιο. Ο γάμος του με τη Μαίρη Τζέιν Γουάτσον το 1987, ιδέα τολμηρή για την εποχή της, απέτυχε να προωθήσει την αφηγηματική εξέλιξή του και στην πορεία εγκαταλείφθηκε. Συγκριτικά, ο γηραιός Superman και η Λόις Λέιν, ζεύγος από το 1996, βρήκαν και συζυγική και μυθοπλαστική ισορροπία, δείγμα της επιτυχίας της οποίας είναι ο ιδιαίτερα δημοφιλής Τζον Κεντ, ο αμφιφυλόφιλος γιος τους που έχει αναλάβει να προστατεύει τη Γη ως νέος υπεράνθρωπος όσο ο πατέρας του διορθώνει διαστημικές αδικίες. Ας είμαστε όμως δίκαιοι, τα ίδια λέγονταν και για τον άνευρο Batman της δεκαετίας του ’80 προτού η πιο βίαιη παραλλαγή του που αποτύπωσε ο Φρανκ Μίλερ στο «The Dark Knight Returns» του 1987 ανοίξει τον δρόμο για μια ιδιαίτερα γόνιμη περίοδο πειραματισμών. Αλλωστε, ο ίδιος ο Ανθρωπος-Αράχνη υπήρξε πρόσφατα πρωτοπόρος ως προς τη φυλετική και έμφυλη ποικιλομορφία του χαρακτήρα: o νεαρός Μάιλς Μοράλες, γιος του Αφροαμερικανού Τζέφερσον Ντέιβις και της Πορτορικανής Ρίο Μοράλες, Spider-Man ενός εναλλακτικού σύμπαντος προτού μετακομίσει στο δικό μας, έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 2011, για να ακολουθήσουν μέσα στη δεκαετία η Ghost Spider και άλλες εκδοχές. Το αδιαμφισβήτητο στάτους του στην ποπ κουλτούρα το επιβεβαιώνουν πλήθος αναφορών, από τη συνάντησή του με τον Μπαράκ Ομπάμα στο εξώφυλλο του τεύχους 583 ως την ιδιοποίηση του ονόματός του από τον διάσημο αναρριχητή κτιρίων Αλέν Ρομπέρ. Στη φήμη του θα προστεθεί στις 27 Ιουλίου ένας επετειακός μαραθώνιος 96 σελίδων και 13 διαφορετικών εξωφύλλων σε σενάριο Ζεμπ Γουέλς και σχέδιο Τζον Ρομίτα Τζούνιορ, το τεύχος 900: αριθμός λίαν τιμητικός, πίσω μόνο από τα «Action Comics» και «Detective Comics» που ξεπέρασαν το ορόσημο του 1.000 το 2018 και το 2019, αντίστοιχα. Για μια φιγούρα που προσγειώθηκε στο χαρτί με μετριοπαθείς βλέψεις («θέλαμε τα παιδιά να περνάνε καλά και να χαίρονται με κάτι θετικό, δεν θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο» έλεγε ο Σταν Λι), η άνοδος αποδείχθηκε μετεωρική. Εξήντα χρόνια μετά, τι άλλο να ζητήσει ένας τίμιος ήρωας; Πηγή

Όταν οι Θεοί περπατούν ανάμεσά μας. Αυτοί είναι οι Eternals To Flix ξεφυλλίζει την ιστορία των Eternals, των νέων Υπερασπιστών της Γης, λίγο πριν κάνουν την εμφάνισή τους και επίσημα στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. Χρήστος Μπακατσέλος Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια το σύμπαν της Marvel δεν έχει μείνει ποτέ σταθερό. Με κάθε νέα ιστορία και κάθε νέο χαρακτήρα που εισάγει στα κόμικς της, η Marvel έχει καταφέρει να μας εισάγει σε νέους κόσμους και χαρακτήρες που εκτείνονται πέρα από τα όρια τόσο του δικού μας σύμπαντος όσο και του ίδιου του χωροχρόνου. Εξάλλου, κάτι ανάλογο προσπαθεί να πετύχει μια με το δικό της κινηματογραφικό σύμπαν, το MCU, όπου ήδη από τις τρεις πρώτες φάσεις του μας έχει γνωρίσει αρκετούς από τους ήρωές της και τους κακούς που το περιβάλλουν. Αλλά όπως και στα κόμικς, έτσι κι εδώ, το σύμπαν αυτό δεν σταματά να μεγαλώνει και να γίνεται, αν μη τι άλλο, λίγο πιο περίπλοκο. Έτσι με την εισαγωγή της Τέταρτης Φάσης του MCU μια νέα ομάδα υπερηρώων φαίνεται πως έρχεται να αντικαταστήσει τους κινηματογραφικούς Εκδικητές και να πάρει την θέση της ως οι Υπερασπιστές του Σύμπαντος. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Eternals. Λίγο πριν οι «Eternals» σε σκηνοθεσία της Κλόι Ζάο κάνουν την πρεμιέρα τους στις ελληνικές αίθουσες στις 4 Νοεμβρίου, εμείς εδώ στο Flix βουτάμε στην ιστορία των χαρακτήρων αυτών και προσπαθούμε να ρίξουμε λίγο φως στα μυστικά και στις δυνάμεις τους. Δημιούργημα του Τζάκ Κέρμπι οι Eternals έκαναν την εμφάνισή τους τον Ιούλιο του 1976 στο κόμικ «The Eternals #1» με αρκετές επιρροές από την ελληνική και άλλες μυθολογίες. Ο Κέρμπι άρχισε να δουλεύει τους Eternals λίγο μετά την επιστροφή στου στη Marvel, μετά από την αποχώρησή του από την DC όταν το saga του «New Gods» σταμάτησε απότομα την κυκλοφορία του με τους τίτλους του να ακυρώνονται ο ένας πίσω από τον άλλον. Στην αρχή οι Eternals είχαν τον τίτλο «The Celestials» με τη Marvel να τον αλλάζει σε «Return of the Gods», αλλά μετά από μια νομική διαμάχη με τον εκδοτικό οίκο του συγγραφέα Έριχ φον Ντένικεν λόγω του ότι η ίδια χρησιμοποίησε στο εξώφυλλο του κόμικ της την γραμματοσειρά του βιβλίου του «Chariots of the Gods», η Marvel αναγκάστηκε να το αποσύρει και να αλλάξει και πάλι τον τίτλο σε «The Eternals». Η νέα αυτή σειρά επέτρεψε στον Κέρμπι να εξερευνήσει παρόμοια θέματα και ιδέες με αυτά του ημιτελούς έπος του Τέταρτου Κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της ιδέας δύο προηγμένων κοσμικών φυλών εγκλωβισμένων σε έναν ατελείωτο πόλεμο. To εξώφυλλο του «The Eternals #1». Οι Eternals είναι φυλή εξωγήινων όπου περιγράφονται στα κόμικς ως ένα παρακλάδι της εξελικτικής διαδικασίας που δημιούργησε ζωή στη Γη. Όταν οι Celestials, τεράστια θεϊκά πλάσματα με απίστευτες κοσμικές δυνάμεις (μια ιδέα από αυτά πήραμε στους «Φύλακες του Γαλαξία Vol.1» αλλά και αργότερα στο Vol.2 με τον Ego, τον πατέρα του Πίτερ Κουίλ), επισκέφθηκαν τη Γη πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια και πραγματοποίησαν γενετικά πειράματα στην πρώιμη ανθρωπότητα και δημιούργησαν δύο διαφορετικές φυλές: τους υπεραιωνόβιους, αλλά όχι αθάνατους, Eternals και τους γενετικά ασταθείς και τερατώδεις Deviants. Αυτά τα πειράματα οδήγησαν επίσης στην ικανότητα για μεταλλάξεις με υπερδυνάμεις στους ανθρώπους. Πραγματοποίησαν επίσης τέτοιου είδους πειράματα και σε άλλους πλανήτες (όπως στους κόσμους των Kree και των Skrull) με παρόμοια αποτελέσματα. Αν και οι περισσότεροι από τους Eternals έχουν ανθρώπινη μορφή, όλοι τους έχουν υπεράνθρωπες δυνάμεις και ανεπτυγμένη τεχνολογία. Παρόλα αυτά όμως κράτησαν μυστική την ύπαρξή τους από τους ανθρώπους με μικρό ποσοστό αναπαραγωγής, αν και δεν τους απαγορεύονταν να έχουν ερωτικές σχέσεις με ανθρώπους. Οι αρχικοί εμπνευστές αυτής της διαδικασίας, οι εξωγήινοι Celestials, σκόπευαν να κάνουν τους Eternals τους πρώτους Υπερασπιστές της Γης κάτι που οδήγησε στον αναπόφευκτο πόλεμο ενάντια στους καταστροφικούς αντιπάλους τους, τους Deviants. Δυστυχώς, οι Eternals δεν βρήκαν το κοινό που περίμενε η Marvel, όπως αρκετά από τα προηγούμενα έργα του Κέρμπι και η σειρά ακυρώθηκε πριν ολοκληρώσει την ιστορία της. Όμως οι συγγραφείς Ρόι Τόμας και Μαρκ Γκρουνγουάλντ κατάφεραν να αναβιώσουν την ιστορία αυτή στις σελίδες του «The Mighty Thor», με ένα crossover που ολοκληρώθηκε με το «Thor #301» τον Νοέμβριο του 1980 και άνοιξε έτσι το δρόμο για αυτούς τους χαρακτήρες να αρχίσουν να παίρνουν πιο ενεργό ρόλο στο μεγαλύτερο σύμπαν της Marvel. «Thor #301» Τα πρώτα κόμικς Eternals αποκάλυψαν επίσης ότι υπάρχουν πολλαπλά παρακλάδια της οικογένειας αυτής διάσπαρτοι σε όλο το ηλιακό σύστημα. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι Τιτάνες από τον Τζίμ Στάρλιν και οι Ουράνιοι (Uranians) από τον Σταν Λι. Πριν από πολύ καιρό, ένας εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε μεταξύ των Eternals για το αν έπρεπε να κατακτήσουν τις άλλες φυλές, τη μια φατρία με επικεφαλής τον Κρόνο και την άλλη με επικεφαλής τον πολεμοχαρή αδελφό του, Ουρανό. Η πλευρά του Κρόνου επικράτησε και ο Ουρανός και η ηττημένη του παράταξη εγκατέλειψαν τη Γη και ταξίδεψαν στον Ουρανό όπου έχτισαν μια αποικία. Μερικοί από την ομάδα του Ουρανό προσπάθησαν σύντομα να επιστρέψουν στη Γη για να αναζωπυρώσουν τον πόλεμο, αλλά δέχθηκαν επίθεση από ένα διερχόμενο πλοίο Kree και αναγκάστηκαν να προσγειωθούν στο φεγγάρι του Κρόνου, τον Τιτάνα. Εκεί έχτισαν μια άλλη αποικία (ο Thanos ήταν ένας Τιτάνας) κάνοντας πειράματα που πραγματοποιήθηκαν από επιστήμονες των Kree σε ένα αιχμάλωτο Eternal, όπου τους οδήγησε να πάνε στη Γη και να πραγματοποιήσουν τα δικά τους γενετικά πειράματα σε μια ομάδα ανθρώπων, δημιουργώντας έτσι τους Inhumans. Μετά από την καταστροφή του Τιτάνος, της πόλης των Eternals, από τα πειράματα του Κρόνου τον οποίο τον έφεραν σε μια άυλη κατάσταση, οι Eternals ανακάλυψαν πως μπορούν να διοχετεύσουν τεράστιες ποσότητες κοσμικής ενέργειας δίνοντάς τους έτσι θεϊκές δυνάμεις. Για πρώτη φορά ενώθηκαν σε ένα ενιαίο ον, το Uni-Mind, για να αποφασίσουν ποιος από τους γιους του Κρόνου, ο Ζuras ή ο A’lars θα είναι ο επόμενός τους αρχηγός, με τον Zuras να κερδίζει και τον A’lars να φεύγει από την Γη, για να αποφύγει κάποιον εμφύλιο πόλεμο, και να ταξιδεύει στον Τιτάνα. H τελετουργία των Eternals για να γίνουν Uni-Mind. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του Ζuras, χτίστηκαν τρεις νέες πόλεις των Eternals. Η πρώτη ήταν η Ολυμπία, που βρίσκεται στα βουνά της Ελλάδας, κοντά στην κύρια πύλη μεταξύ της διάστασης της Γης και της διάστασης του σπιτιού των Ολύμπιων, κάτι που οδήγησε πολλούς αρχαίους Έλληνες να μπερδέψουν μερικούς από τους Eternals με μέλη του Δωδεκάθεου Πάνθεον. Τελικά, επετεύχθη συμφωνία με τους θεούς όπου κάποιοι Eternals, όπως η Thena, θα υποδύονταν τους Ολύμπιους ενώπιον των πιστών τους. Οι άλλες δύο πόλεις των Eternals ήταν η Polaria (βρίσκεται στη Σιβηρία) και η Oceana (στον Ειρηνικό). Οι Eternals, αν και προσπαθούν να μην παρεμβαίνουν στα θέματα της ανθρωπότητας, για να μην επηρεάσουν έτσι το ρου της Ιστορίας και την εξέλιξη των ανθρώπων, έχουν εμπλακεί αρκετές φορές σε πολλούς πολέμους, κυρίως με τους αιώνιους εχθρούς τους, του Deviants, αφήνοντας πίσω τους πολλές καταστροφές, όπως την καταστροφή της Ατλαντίδας 18.000 χρόνια πριν. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας επιστήμονας ήρθε σε επαφή με τους Uranian Eternals όπου τον προσκάλεσαν να ζήσει μαζί τους μαζί με τον μικρό γιο του, ο οποίος αργότερα θα γινόταν ο Marvel Boy. Οι Uranians σκοτώθηκαν τελικά από τον Deathurge. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ορισμένοι Eternals συμμάχησαν με ανθρώπους και Deviants για να σχηματίσουν το Ίδρυμα του Δαμοκλή, το οποίο προσπάθησε να δημιουργήσει μια νέα φυλή υπερανθρώπων για να κυβερνήσει τη Γη. Μερικοί Eternals, όπως η Makkari, ήταν επίσης ενεργοί ως υπερήρωες ή ζούσαν ανάμεσα σε ανθρώπους, κρατώντας κρυφή την πραγματική τους φύση. Οι Eternals βοήθησαν επίσης να μεταφερθεί η πόλη των Inhumans στα Ιμαλάια για να τους κρύψει. Οι Deviants. Οι Eternals έχουν εμφανιστεί σποραδικά σε διάφορες σειρές κόμικς μέσα σε όλες αυτές τις δεκαετίες. Ο συγγραφέας Πίτερ Μπ. Γκιλς και ο καλλιτέχνης Σαλ Μπουσέμα κυκλοφόρησαν ξανά τη σειρά το 1985 η οποία ολοκληρώθηκε σε 12 τεύχη όπου, σύμφωνα με τον σύμφωνα με τον ιστορικό των κόμικς Πίτερ Σάντερσον, στον τότε αρχισυντάκτη Τζιμ Σούτερ δεν άρεσαν καθόλου τα σενάρια του Γκιλς κι έτσι ο Γουόλτερ Σίμονσον έγραψε τα τέσσερα τελευταία τεύχη. Το 2000, ένα κόμικ με τίτλο «New Eternals: Apocalypse Now #1» εξιστόρησε μια παλαιότερη σύγκρουση μεταξύ των Eternals και του κακού των X-Men, Apocalypse, με το 2003, να γίνεται ένα reboot του franchise από τον συγγραφέα Τσακ Οστιν και τον καλλιτέχνη Κεβ Γουόλκερ, το «The Eternal», το οποίο εστίαζε σε πιο ώριμους αναγνώστες. Το 2006 ο Νιλ Γκέιμαν και ο καλλιτέχνης Τζον Ρόμιτα Τζούνιορ δημιούργησαν μια μίνι σειρά η οποία έφερε του Eternals στο ανανεωμένο σύμπαν της Marvel. Οι Eternals χωρίζονται σε πέντε διαφορετικές γενεές. Πρώτη Γενιά Eternals (αυτοί γεννήθηκαν πριν την πτώση του Titanos): Arlok, Astron, Daina, Kronos/Chronos/Chronus, Master Elo, Oceanus, Shastra, Thyrio, Uranos. Δεύτερη Γενιά Eternals (αυτοί που έζησαν κατά την διάρκεια των πειραμάτων του Κρόνου): Mentor (A'lars), Amaa, Cybele, Forgotten One/Gilgamesh, Helios, Perse, Rakar, Tulayn, Valkin, Virako, Zuras. Τρίτη Γενιά Eternals (αυτοί που γεννήθηκαν μετά τα πειράματα του Κρόνου αλλά πριν τον Δεύτερο Ξενιστή): Aginar, Ajak, Arex, Atlo, Domo, Ikaris, Interloper, Mara, Phastos, Sigmar, Thanos, Thena, Veron, Zarin, Eros Τέταρτη Γενιά Eternals (αυτοί που γεννήθηκαν με τον ερχομό του Δεύτερου Ξενιστή, 20.000 χρόνια πριν): Argos, Ceyote, Chi Demon, τα αδέρφια Delphan, Druig, Khoryphos, Makkari, Psykos, Sersi, Kingo Sunen, El Vampiro. Πέμπτη Γενιά Eternals (αυτοί που γεννήθηκαν με τον ερχομό του Τρίτου Ξενιστή, 3.000 χρόνια πριν): Aurelle, Sprite, Titanis. Στην ταινία της Ζάο θα δούμε μια ομάδα των Eternals με μέλη από την Δεύτερη ως και την Πέμπτη Γενιά, οι οποίοι χωρίζονται σε δυο ομάδες: αυτές των Στοχαστών και των Πολεμιστών. Η ομάδα των Στοχαστών περιλαμβάνει τους: Σέρσι (Τζέμα Τσαν): Μια ενσυναίσθητη Eternal με ισχυρή σύνδεση με τον άνθρωπο και τη Γη, που μπορεί να χειριστεί την άψυχη ύλη. Η Σέρσι είναι ερωτευμένη με τον Ικάρι εδώ και αιώνες και έχει ισχυρή σχέση με το Σπράιτ. Ποζάρει ως επιμελήτρια μουσείων στη Γη ενώ βγαίνει με τον Ντέιν Γουίτμαν (aka Black Knight). Εϊτζακ (Σάλμα Χάγιεκ): Η σοφή και πνευματική ηγέτης των Eternals, που έχει την ικανότητα να θεραπεύει και είναι η «γέφυρα» μεταξύ των Eternals και των Celestials. Στα κόμικς ο Εϊτζακ είναι άντρας ενώ στην ταινία άλλαξε σε γυναίκα με τον ρόλο να ερμηνεύει η Σάλμα Χάγιεκ. Ντρούιγκ (Μπάρι Κέγκαν): Eνας απόμακρος Eternal που μπορεί να χειραγωγήσει το μυαλό των άλλων. Φάστος (Μπράιαν Τάιρι Χένρι): Ο έξυπνος εφευρέτης όπλων και τεχνολογίας. Είναι ο πρώτος υπερήρωας που απεικονίζεται ως ομοφυλόφιλος σε ταινία του MCU. Σπράιτ (Λία ΜακΧιού): Ενα Eternals που μπορεί να προβάλει ζωντανές ψευδαισθήσεις κι έχει τη φυσική εμφάνιση ενός 12χρονου παιδιού. Η ομάδα των Πολεμιστών περιλαμβάνει τους: Ικάρις (Ρίτσαρντ Μάντεν): Ενας από τους πιο ισχυρούς Eternals που μπορεί να πετάξει και να προβάλει δέσμες κοσμικής ενέργειας από τα μάτια του. Θένα (Αντζελίνα Τζολί): Μια ελίτ πολεμίστρια που μπορεί να σχηματίσει οποιοδήποτε όπλο από κοσμική ενέργεια και αναπτύσσει στενό δεσμό με τον Γκίλγκαμες στο πέρασμα των αιώνων. Γκίλγκαμες (Ντον Λι): Ο πιο δυνατός Eternal, με βαθιά σύνδεση με τη Θένα. Κίνγκο (Κουμάλ Ναντζιάμι): Ενας Eternal που μπορεί να προβάλει βλήματα κοσμικής ενέργειας από τα χέρια του. Ερωτευμένος με τη φήμη, ο Κίνγκο γίνεται δημοφιλής αστέρας του Bollywood για να ενωθεί με τη Γη. Μακάρι (Λόρεν Ρίντολφ): Μια Eternal που διαθέτει τις δυνάμεις της υπερ-ταχύτητας. Ο χαρακτήρας αυτός είναι ο πρώτος κωφός υπερήρωας στο MCU. Και κάπως έτσι η ομάδα των Eternals ετοιμάζεται να κάνει την επίσημη εισαγωγή της στο MCU και μαζί της φέρνει όλους εκείνους του Ουράνιους εξωγήινους με τις θεϊκές δυνάμεις τους. Το πόσο πολύ ετοιμάζεται να επηρεάσει το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel, αλλά και για το πιο θα είναι το μέλλον του ύστερα από αυτό, μένει να το δούμε σύντομα στους κινηματογράφους. H ταινία «Eternals» της Κλόι Ζάο κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 4 Νοεμβρίου από την Feelgood Entertainment. Πηγή

Stan Lee: Αποχαιρετισμός σε έναν σύγχρονο παραμυθά Έφυγε στα 95 του χρόνια αφήνοντας πίσω του τους σουπερ-ήρωές του, μισοτελειωμένες ιστορίες ,κόμικς, χαρτιά, μολύβια και χρώματα… Είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως όσο και να τον ψάξουμε δεν θα τον ξαναδούμε σε cameo στις ταινίες… Μας την έκανε για άλλους γαλαξίες.. Δε θυμάμαι πότε πρωτοδιάβασα κόμικς της Marvel.. Παίζει να ήμουν 9-10 ετών, όταν σε μια οικογενειακή εκδρομή στο Ναύπλιο βρήκα αρκετούς τόμους των X–men σε περίπτερο της περιοχής γύρω από το ξενοδοχείο.. Θυμάμαι πως τους ήξερα ήδη, άρα σίγουρα θα τους είχα διαβάσει ή πιο σωστά δει πιο παλιά σε ηλικία που δε συγκράτησα την ανάμνηση. Ύστερα θυμάμαι πως εξαιτίας των δημιουργιών του Stan Lee γνώρισα τον καλύτερο μου φίλο, τον Κωστή. Στη Πρώτη Γυμνασίου πιάσαμε μια συζήτηση για τους ήρωες της Marvel (και της DC φυσικά) και μέχρι σήμερα δε θυμάμαι να την σταματήσαμε ποτέ. Μ’ αρέσει να πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι που διαβάζουν ένα βιβλίο, ένα κόμικ, ακούν ένα τραγούδι, μια μελωδία, θαυμάζουν ένα έργο τέχνης, παρακολουθούν ταινίες, μοιράζονται μια συμμετοχή σε κάτι. Γινόμαστε κοινωνοί ενός μηνύματος του δημιουργού και δημιουργούμε με τη σειρά μας μια κοινότητα με κοινές αναφορές, άσχετα με τα νοήματα που ο καθένας προσδίδει σε αυτό. Όσοι αγαπήσαμε τους ήρωες του Stan Lee, μπορεί να ήμασταν πλούσιοι ή φτωχοί, μορφωμένοι ή με ελλιπή μόρφωση, αριστεροί ή δεξιοί, μαύροι ή λευκοί, γυναίκες ή άνδρες, θρήσκοι ή όχι, μικροί ή μεγάλοι σε ηλικία, μπορεί να ερμηνεύουμε με τον ένα ή με τον άλλον τρόπο το έργο του, να μας αρέσει εκείνος ή ο άλλος ήρωας περισσότερο, ωστόσο όλοι μας μένουμε δεμένοι με μια αόρατη κλωστή μεταξύ μας, γιατί όταν βλέπουμε αράχνες αυτόματα σκεφτόμαστε τον Πήτερ Πάρκερ. Και είμαστε πολλοί, σε ολόκληρο το πλανήτη και αυτό είναι κάτι που ελάχιστοι άνθρωποι το καταφέρνουν στη σύγχρονη εποχή, να καθιερωθούν από άκρη σε άκρη της γης. ‘Αραγε όταν περνούσε νεαρός εκείνη την πρώτη μέρα το κατώφλι της Marvel, να πίστευε πως με την πένα του θα έκανε έναν ολόκληρο πλανήτη να μιλά για αστρικές ακτίνες, παράλληλους κόσμους, μεταλλαγμένους ανθρώπους, ραδιενεργείς αράχνες και πως χάρη σε εκείνον δύο 12χρονα δε θα έβγαζαν για χρόνια το σκασμό μιλώντας για τους σούπερ –ήρωές του; Σίγουρα όχι …. Η γέννηση του ‘’μπαμπά’’ του Spider – Man Γεννημένος από γονείς Εβραίους της Ρουμανίας με οικονομικές δυσκολίες, μεγάλωσε σε δύσκολες εργατικές συνοικίες της Αμερικής, όπως το Μπρονξ. Από μικρός ονειρευόταν να γράφει και πίστευε πως μια μέρα θα έγραφε το ‘’Καλύτερο Αμερικάνικο Μυθιστόρημα’’… Τελικά δημιούργησε κόσμους ολόκληρους και έκανε μια Αμερική να κοιτά ψηλά στους ουρανοξύστες αναμένοντας κάποιον σούπερ ήρωα… Καθόλου άσχημα.. Σαν έφηβος έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού από ντελίβερι σε σάντουϊτς μέχρι να γράφει ανακοινώσεις για το Εθνικό Κέντρο φυματίωσης. Έγραφε μανιωδώς πιστεύοντας πως κάποια μέρα θα υλοποιούσε το παιδικό του όνειρο.. Να γράψει κάτι σπουδαίο για την Αμερική. Η ανάγκη του να ενσωματωθεί και να γίνει μέρος της κοινωνίας γύρω του είναι ο κρυφός πόθος κάθε παιδιού μεταναστών δεύτερης γενιάς, που μεγαλώνει εκείνες τις εποχές στις Η.Π.Α. Μην ξεχνάμε πως η Αμερική υπήρξε ένα χωνευτήρι διαφορετικών εθνικών ταυτοτήτων που έπρεπε να ενοποιηθούν σε μια κοινή ταυτότητα στη νέα ήπειρο. Οι έντονες κοινωνικές και φυλετικές διακρίσεις ανάμεσα στους μετανάστες και στη λευκή αγγλοσαξωνική κοινότητα καθόριζαν μέχρι σε ποιο σημείο κάποιος θα μπορούσε να βελτιώσει το βιοτικό του επίπεδο και πόσο. Είμαστε λίγο πριν το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο όταν ο έφηβος Stan Lee ουσιαστικά ανδρώνεται. Ένας κόσμος και μια Αμερική διαφορετική από το σήμερα. Ο φασισμός είναι κυρίαρχη δύναμη στην Ευρώπη, Εβραίοι χάνουν την ζωή τους, υπάρχουν αποικίες, υπάρχουν στερεότυπα ανάμεσα στα δύο φύλα, υπάρχουν φυλετικά και εθνικά στερεότυπα, η Αμερική δεν είχε βγει ακόμα από την οικονομική καταστροφή του 1929, οι κοινωνικές συγκρούσεις ήταν έντονες, όλα αυτά δημιουργούσαν ένα περιβάλλον όπου ένα νεαρό άτομο προσπαθεί να βρει μια σταθερά ώστε να επιβιώσει σαν πολίτης όχι β’ κατηγορίας, εξ ου και η τόση ισχυρή επιθυμία να προσφέρει προς την πατρίδα υποδοχής του. Τα πρώτα βήματα στην καριέρα του και η απόφαση να τα παρατήσει Στα 19 του βρίσκεται στην εταιρία Timely Comics σαν βοηθός των σχεδιαστών κόμικς. Άδειαζε και γέμιζε μελανοδοχεία, έξυνε μολύβια, φρόντιζε να μην λείπει ποτέ κανένα απαραίτητο υλικό στο γραφείο. Παράλληλα άρχισε δειλά-δειλά να γράφει δίπλα στους δημιουργούς του Captain American μερικές ιστορίες και να δημιουργεί τους πρώτους δικούς του υπερήρωες σε συνεργασία με άλλους κομίστες όπως τον ήρωα Καταστροφέα. Με τη συμμετοχή της Αμερικής στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στρατολογήθηκε ώστε να γράφει ανακοινώσεις του στρατού, να δημιουργεί προπαγανδιστικά κινούμενα σχέδια ως και να επιδιορθώνει τηλεγραφικούς στύλους. Γυρίζοντας στη δουλειά του το 1945, βρίσκεται να γράφει σχεδόν όλα τα είδη κειμένων, από χιουμοριστικά ως μεσαιωνικές ιστορίες, τα οποία δημοσιεύονταν σε συνέχειες στα φθηνοπεριοδικά της εταιρίας. Η ντροπή για όλα αυτά τα κείμενα και κόμικς που γράφει και σχεδιάζει, τον οδηγεί να υιοθετήσει το ψευδώνυμο Stan Lee (το πραγματικό του όνομα ήταν Stan Lieber) ώστε να μη φαίνεται πως είναι ο ίδιος. Παραμένοντας πιστός στο μεγάλο του όνειρο να γράψει ένα σοβαρό μυθιστόρημα, νιώθει κενός συμμετέχοντας σε μια τέτοια δουλειά. Εκείνη την εποχή τα περιοδικά κόμικς προορίζονταν για τις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις. Τα κόστη ήταν χαμηλά, τα υλικά φτηνιάρικα και ο κόσμος πίστευε πως δεν ήταν παρά πολύχρωμες φυλλάδες προορισμένες για παιδιά και αργόσχολους. Ο ίδιος σκεφτόταν σοβαρά να τα παρατήσει. Οι τέσσερις φανταστικοί και οι άλλοι Η εταιρία DC την δεκαετία του 1950 αποφάσισε να αλλάξει τα δεδομένα στα κόμικς και να δημιουργήσει ήρωες πολύ πιο κοντά στους κοινούς θνητούς. Έκανε ένα γερό ρετούς στους καλύτερους σούπερ –ήρωές της, όπως τον Batman και τον Flash, και ζωήρεψε ξανά το ενδιαφέρον γύρω από τους υπερήρωες. Αυτό το αντιλήφθηκε πολύ γρήγορα το αντίπαλο δέος της, η Marvel, που είχε αρχίσει κάποιες συνεργασίες με την Atlas Comics (πρώην Timely) στην οποία εργαζόταν ο Stan Lee και του πρότεινε αν μπορούσε να δημιουργήσει ήρωες με.. πιο περίπλοκες ζωές… Ο Stan Lee αποφάσισε να το κάνει, παραμερίζοντας και πάλι την επιθυμία του για σοβαρότερα πράγματα και έτσι μαζί με τον συνεργάτη του Jack Kirby δημιούργησε αρχικά τους Τέσσερις φανταστικούς ‘’ Four Fantastic’’. Τέσσερις επιστήμονες που βρέθηκαν τη λάθος στιγμή έξω στο διάστημα και για να μην τα πολυλογούμε επέστρεψαν με φοβερές υπερδυνάμεις, έτοιμοι να τα βάλουν με τους κακούς και… τους Σοβιετικούς, γιατί εκείνη την εποχή μην ξεχνάμε πως υπήρχε και Μακαρθισμός στην Αμερική. Όλοι έπρεπε να τα βάζουν με τους Σοβιετικούς με κάποιο τρόπο. Ακολούθησε μια πληθώρα υπερηρώων: Spider –Man, Hulk, Thor, Daredevil, X–men και μια καριέρα ως… ο καλύτερος κομίστας υπερηρώων της Αμερικής. Ο Spider–Man σχεδιάζεται το 1966 και κυκλοφορεί την πρώτη του ιστορία. Έμελλε να γίνει ο πιο αγαπημένος ήρωας της Marvel. Νεαρός και όχι ώριμος άνδρας όπως ο Batman της DC, μπόρεσε να συγκεντρώσει γύρω του φανατικό κοινό από άνδρες εφηβικής και νεαρής ηλικίας οι οποίοι ταυτίστηκαν μαζί του τόσο με την προσκόλληση στα άτομα της οικογένειάς του, όσο με τα ερωτικά του μπερδέματα ή/και τις επαγγελματικές του αντιζηλίες. Οι ήρωές του δεν ήταν άτρωτοι και ασυγκίνητοι, αντίθετα αντιμετώπιζαν καθημερινά προβλήματα όπως όλοι μας. Χωρισμούς, θανάτους αγαπημένων προσώπων, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Ο Πήτερ Πάρκερ ήταν απλά ένας ακόμα ‘’χαμένος’’ νεαρός μέχρι που τον δάγκωσε μια ραδιενεργή αράχνη. Δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί τα ερωτικά του προβλήματα, έτρεχε κάθε τρεις και λίγο να σώσει την θεία Μέι και φυσικά εξακολουθούσε να παίρνει ανώριμες αποφάσεις. Οι Τέσσερις φανταστικοί πέρα από τους κακούς Σοβιετικούς έπρεπε να αντιμετωπίσουν την απώλεια των παιδιών τους, διαζύγια, την εξωτερική τους εικόνα, όπως στην περίπτωση του Πράγματος. Οι X–men έπρεπε να αντιμετωπίσουν τις διακρίσεις ανάμεσα στο είδος τους των μεταλλαγμένων και το ανθρώπινο. Να διαχειριστούν το πρόβλημα να έχεις γεννηθεί διαφορετικός σε ένα ‘’φυσιολογικό κόσμο’’ που από τη μια σε φοβάται και σε απορρίπτει και από την άλλη ζητά να τον σώσεις θυσιάζοντας την ζωή σου γι’ αυτόν. O Hulk έπρεπε να διαχειριστεί το θυμό του και ο Thor να συμβιώνει όντας θεός με τους ανθρώπους. Ο Iron man τον αλκοολισμό. Μέσα σε ένα τεύχος με ελάχιστες σελίδες, μπορούσε να δώσει εύκολα και εύπεπτα μηνύματα, τα οποία ταλάνισαν και ταλανίζουν πεδία όπως της Κοινωνιολογίας, της Ψυχολογίας, της Πολιτικής Επιστήμης, με τρόπο συμβολικό και υποδόριο. Αξιοσημείωτο είναι πως προσπάθησε να ενώσει το φανταστικό κόσμο των υπερηρώων με το πραγματικό κόσμο μας, όχι μόνο κάνοντας τους ήρωές του ανθρώπινους αλλά τοποθετώντας τους στο σύγχρονο τώρα. Οι ήρωές του βιώνουν τον ίδιο χωροχρόνο με εμάς. Πολεμούν τους Σοβιετικούς γιατί τότε ο Μακαρθισμός σαν πολιτική άποψη το επέβαλλε, ακολουθούν τις κοινωνικές εξεργέσεις των δεκαετιών ’60 και ’70, συμμετέχουν στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στο Πόλεμο του Βιετνάμ, ακολουθούν την cyber μόδα του ’80, ταράσσονται από το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους. Ένας υπέροχος, τεράστιος, πολύχρωμος, φανταστικός παράλληλος κόσμος εξελίσσεται παράλληλα με τη δική μας πραγματικότητα. Ακριβώς όπως οι παράλληλες πραγματικότητες, όπου συχνά οι ήρωες του μπαινοβγαίνουν ξαφνιάζοντάς μας με τις διαφορετικές τους εκδοχές στην ιστορία τους. Τη δεκαετία του 1990 λύνει την συνεργασία του με τηνMarvel και δημιουργεί μια σειρά από μιντιακές εταιρίες, αλλά τελικά δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά αφού οι εταιρίες του χρεοκοπούν. Πάντα ενεργός σαν κομίστας εξερευνεί σε μεγάλη ηλικία και το είδος των manga και τα καταφέρνει αρκετά καλά, ενώ δε διστάζει να ξανασχεδιάσει για χάρη της DC τον Batman και άλλους ήρωές της. Από τις αρχές του 21ου οι πρώτες κινηματογραφικές ταινίες των ηρώων του ζωντανεύουν στο μεγάλο πανί και εκείνος φυσικά δεν μπορεί να λείπει από δίπλα τους… Ένα cameo ακόμα με ακούς. Ένα συχνό απολαυστικό παιχνίδι ανάμεσα στους θεατές του έργου του ήταν να βρουν σε ποια σκηνή θα εμφανιστεί ο Stan Lee. Ο ίδιος μέχρι και το τέλος της ζωής του αγαπούσε πολύ να συμμετέχει με αυτόν τον τρόπο στα έργα των ηρώων του. Η πρώτη του εμφάνιση έγινε το 1982 σαν αφηγητής στην ταινία κινουμένων σχεδίων ‘’ Ο απίθανος Hulk’’ ενώ και το πρώτο live action cameo έγινε επίσης το 1989 στη σειρά με το ίδιο όνομα. Ακολούθησαν 44 cameos σε κινηματογραφικές ταινίες, 12 σε ταινίες κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους, 26 σε τηλεοπτικές σειρές, 25 σε σειρές κινουμένων σχεδίων, 9 σε βιντεοπαιχνίδια και σε 2 βίντεοκλιπς. Πωλητής χοτ-ντογκ, λεωφορειατζής, περαστικός, οδοκαθαριστής, γεράκος που διασχίζει το δρόμο, μπάρμαν, ήταν εκεί και περιμέναμε να εμφανιστεί για να πούμε ‘’Ρε Stan Lee πάλι εδώ;’’ Γιατί για όλους μας υπήρξε ο Stan Lee, ποτέ ο απρόσωπος κύριος Lee, ο φραγκάτος πλέον δημιουργός των σούπερ-ηρώων. Ήταν ο δικός μας σύγχρονος παραμυθάς, ο παππούλης που έχει να πει κάτι αστείο και που χαμογελούσαμε σε κάθε του εμφάνιση. Ήταν μια εικόνα που είχε καταφέρει να χτίσει ο ίδιος από τότε που ακόμα σχεδίαζε στη Marvel, ήταν ο Stan, εκείνος που άνοιγε τα γράμματα των αναγνωστών που τον συμβούλευαν για το τι θα πρέπει να κάνουν στο επόμενο τεύχος οι ήρωές του ή όχι . Να διαμαρτυρηθούν και να εξοργιστούν με τις επιλογές του σε μια ιστορία. Το τέλος; Πάντα σκέφτομαι πως οι δημιουργικοί άνθρωποι δεν πεθαίνουν ποτέ. Με κάποιο τρόπο παραμένουν γύρω μας ακόμα και αν έχουν φύγει. Ο ίδιος υπήρξε πρωτοπόρος στο επάγγελμά του σπάζοντας στεγανά. Το κόμικ δεν είναι μια φυλλάδα για αργόσχολους και μικρά παιδιά πια. Έβαλε τα λιθαράκια εκείνα ώστε στο σήμερα να έχει αναπτυχθεί μια ολόκληρη κουλτούρα γύρω από αυτό. Το έργο του θα μείνει για πάντα σημείο αναφοράς και θα διδάσκεται στις μελλοντικές αίθουσες, στους επίδοξους σκιτσογράφους και κομίστες. Δεν πιστεύω πως οι δημιουργικοί άνθρωποι χάνονται έτσι απλά. Πάντα καταφέρνουν με κάποιο τρόπο να επανέρχονται στην καθημερινότητά μας και να μας απασχολούν με το έργο τους, προκαλώντας μας για δεύτερες και τρίτες αναγνώσεις. Για μένα ο παππούλης απλά μπήκε σε ένα διαστημόπλοιο και μας την έκανε για λίγο… ως το επόμενο cameo για αυτό τα μάτια μας ανοιχτά τριγύρω… Πηγή

Ο Σταν Λι και οι αντικομμουνιστικές καταβολές των ηρώων της Marvel Από τους Fantastic Four στο Spiderman, κι από τον Hulk στον Iron Man, o αντισοβιετισμός υπήρξε μια λιγότερο ή περισσότερο εμφανής σταθερά των ηρώων του άρτι εκλιπόντος συγγραφέα Κόμιξ και της εταιρείας στην οποία πρωταγωνίστησε. Δύσκολες Νύχτες Χθες έγινε γνωστό ότι έφυγε από τη ζωή ο Σταν Λι, επίτιμος πρόεδρος της Marvel κι ένας από τους πιο θρυλικούς συγγραφείς κόμιξ του περασμένου αιώνα. Εμπνευστής ηρώων όπως ο Spider Man, οι Fantastic Four, οι X-Men, ο Hulk, ο Thor, οι Avengers και πολλών ακόμα, έβαλε τα θεμέλια για μια πραγματική αυτοκρατορία, που πλέον κινείται πολύ πέραν των κόμιξ, με ολόκληρες σειρές προϊόντων, αλλά κυρίως με τα κινηματογραφικά φραντσάιζ που σπάνε ταμεία σε όλο τον κόσμο. Παραδοσιακά υποστηρικτής και χρηματοδότης των Δημοκρατικών, ο Σταν Λι αρεσκόταν στο να περηφανεύεται πως ήταν ο πρώτος δημιουργός που από το 1963 εισήγαγε τους πρώτους Εβραίους, μαύρους και γκέι χαρακτήρες στα κόμιξ του. Υπάρχει όμως και μια όχι άγνωστη ακριβώς, αλλά σίγουρα λιγότερο προβεβλημένη πτυχή του έργου του, που αφορά τον μακαρθικού τύπου αντικομμουνισμό που πρόβαλλαν πολλοί ήρωες δικοί του, αλλά και συνολικά της «οικογένειας» της Marvel, συμμετέχοντας στην ψυχροπολεμική υστερία της εποχής. Ο αντικομμουνισμός της εταιρείας, δεν ήταν φυσικά προνόμιό της μέσα στο κλάδο, έγινε όμως με τρόπο σαφώς πιο συστηματικό και άμεσο σε σχέση με το βασικό ανταγωνιστή της, τη DC, συμβάλλοντας μάλιστα και στην οικονομική ανάκαμψη του τμήματος κόμιξ της εταιρείας, που αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα, ιδιαίτερα στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Τα πρώτα βήματα προς τον ανοιχτό αντικομμουνισμό είχαν γίνει νωρίτερα μέσω της σειράς του Κάπταιν Αμέρικα, του γνωστότερου ως τότε ήρωα της εταιρείας, που όμως δεν ανήκε στον Σταν Λι, αλλά είχε δημιουργηθεί το 1941 από τους Joe Simon και Jack Kirby. Μέσα στο 1954 εμφανίστηκε ολόκληρη σειρά με τον τίτλο «Captain America, Commie Smasher», στην οποία ανήκουν τεύχη όπως «Αντεπίθεση στους Σοβιετικούς» και «Δείτε τον Κάπταιν Αμέρικα να αψηφά τις κομμουνιστικές ορδές». Ο Σταν Λι όμως ήταν εκείνος που επιδόθηκε με μεγαλύτερο ζήλο στη δημιουργία ηρώων που στο ρεπερτόριό τους είχαν λιγότερο ή περισσότερο συχνά την καταπολέμηση «κακών» με άμεσες ή έμμεσες κομμουνιστικές αναφορές. Ο αντισοβιετισμός βρίσκεται κυριολεκτικά στο DNA των Fantastic Four, καθώς στο πρώτο τεύχος μαθαίνουμε ότι οι τέσσερις ήρωες απέκτησαν υπερφυσικές ικανότητες λόγω έκθεσης σε κοσμική ακτινοβολία σε δοκιμαστική πτήση πειραματικού πυραύλου. Σκοπός του πειράματος ήταν να νικήσουν την ΕΣΣΔ, ή όπως το λέει με αποφασιστικότητα η Σου Στορμ στον Μπεν Γκριμ που δεν θέλει να ρισκάρει την απογείωση: «Πρέπει να πάρουμε το ρίσκο… εκτός κι αν θέλουμε τα κομμούνια να μας νικήσουν!». H συγκυρία κατά την οποία εμφανίζεται το τεύχος δεν είναι τυχαία, αφού λίγους μήνες πριν οι Σοβιετικοί είχαν επιτύχει την εκτόξευση του Γιούρι Γκαγκάριν. Ο φόβος τεχνολογικής μειονεξίας που διακατείχε τους Αμερικανούς από την εποχή της επιτυχούς εκτόξευσης του Σπούτνικ το 1957, ήταν το κατάλληλο έδαφος για να εμφανιστεί μια ομάδα ηρώων που επιδίωκε να κατακτήσει το διάστημα σε έναν πύραυλο πολύ πιο εξελιγμένο τεχνολογικά από το Βοστόκ-1 των Σοβιετικών. H εμπορική επιτυχία των Fantastic Four έδωσε ώθηση στη δημιουργία ενός νέου υπερήρωα, με μια ξεχασμένη σήμερα αντισοβιετική διαδικασία γέννησης, του Απίθανου Χουλκ. Ο Χουλκ δημιουργείται όταν ο πυρηνικός επιστήμονας Μπρους Μπάνερ εκτίθεται στο ωστικό κύμα της «βόμβας γάμμα» που ο ίδιος δημιούργησε, προσπαθώντας να σώσει έναν έφηβο που μπήκε στο χώρο των πειραμάτων μετά από στοίχημα. Η ακτινοβολία διαπερνά το σώμα του, μεταμορφώνοντάς τον σε εξαγριωμένο θηρίο. Ο λόγος όμως για τον οποίο το πείραμα για τη βόμβα γάμμα δεν έπαυσε τη στιγμή που εξήλθε από το δωμάτιο ελέγχου ο Μπάνερ, είναι λόγω δολιοφθοράς του βοηθού του Μπάνερ, του σοβιετικού μυστικού πράκτορα με το πολύ διακριτικό όνομα Ιγκόρ. Ο τελευταίος βρισκόταν στην υπηρεσία του Γκαργκόιλ, κατά κόσμον Γιούρι Τοπόλοφ, που είχε μεταμορφωθεί κι εκείνος σε νάνο με τεράστιο κεφάλι και ξεχωριστή ευφυΐα μετά από ραδιενεργό πείραμα. Για την ιστορία, ο Γκαργκόιλ κατορθώνει να αιχμαλωτίσει τον Χουλκ και να τον φέρει στην ΕΣΣΔ, όπου όμως εκείνος επιστρέφει στην ανθρώπινη μορφή του ως Μπάνερ, κατορθώνοντας να γιατρέψει τον Τοπόλοφ από την παραμόρφωσή του και να τον μετατρέψει σε εχθρό της Σοβιετικής Ένωσης. Ακόμα και ήρωες με λιγότερο αντισοβιετικές ρίζες, όπως ο Σπάιντερμαν και ο Θορ, δεν γλιτώνουν την αναμέτρηση με τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Ο άνθρωπος – αράχνη έχει μεταξύ άλλων να αντιμετωπίσει έναν σοβιετικό κατάσκοπο ονόματι Χαμαιλέοντα, ενώ η πρώτη του περιπέτεια είναι να σώσει Αμερικανό αστροναύτη του οποίου η κάψουλα σχεδόν διαλύεται λόγω λανθασμένου εγχειριδίου οδηγιών. Αλλά και ο Θορ αναδεικνύεται σε γενναίο μαχητή του Ψυχρού Πολέμου, καθώς τον Οκτώβρη του 1962, εν μέσω της κρίση των πυραύλων στην Κούβα, το τεύχος 87 παρουσιάζει τον Θορ ως «Αιχμάλωτο των Κόκκινων!», ενώ την ίδια περίπου εποχή οι Fantastic Four φτάνουν τελικά στο φεγγάρι, όπου έχουν να καταπολεμήσουν μεταξύ άλλων το «Κόκκινο Φάντασμα», δηλαδή έναν ακόμα Σοβιετικό πράκτορα. Το γνησιότερο ψυχροπολεμικό παιδί του Λι και της Marvel ωστόσο είναι ο Άιρον Μαν, που έκανε πρεμιέρα το 1962. Ο Τόνι Σταρκ όπως ήταν το κανονικό του όνομα, ήταν ένας δισεκατομμυριούχος κατασκευαστής όπλων, πραγματικό περιστέρι της ειρήνης δηλαδή. Η πρώτη του εφεύρεση είναι ένα τρανζίστορ που αυξάνει τη δύναμη των μαγνητών κατά χίλιες φορές, που θεωρεί ή τουλάχιστον ελπίζει πως θα βοηθήσει τις ΗΠΑ στην ιμπεριαλιστική τους επέμβαση στο Βιετνάμ. Αργότερα σε ταξίδι του στη νοτιανατολική Ασία, ο Σταρκ τραυματίζεται και αιχμαλωτίζεται από κομμουνιστές υπό τον Βονγκ-Τσου, έναν «Τύρρανο Κόκκινο Αντάρτη» που αποδίδεται ως αισχρή ρατσιστική καρικατούρα, με άμεση αναφορά στους Βιετκόνγκ. Ο Άιρον Μαν μετατρεπόταν ολοένα και περισσότερο σε αντικομμουνιστή σταυροφόρο, πολεμώντας κακούργους στην υπηρεσία της ΕΣΣΔ όπως τον Titanium Man και τον Crimson Dynamo, ενώ και η Μαύρη Χήρα, στις πρώτες της εμφανίσεις ήταν Σοβιετική κατάσκοπος. Ακόμα και ο Μανδαρίνος, βασικός εχθρός του Σταρκ, παρότι εθνικιστής Κινέζος άρα σε σύγκρουση με το καθεστώς της χώρας του, εντάσσεται απόλυτα στην ψυχροπολεμική αφήγηση του φόβου των ΗΠΑ για απώλεια της παγκόσμιας πρωτοκαθεδρίας τους. Προς τα τέλη της δεκαετίας του ’60, κι όσο το αναγνωστικό κοινό της Marvel αποτελούνταν σε αυξανόμενο βαθμό από νεαρούς φοιτητές, πολλοί από τους οποίος αντιτίθενταν στον πόλεμο του Βιετνάμ και τη γενικότερη ψυχροπολεμική πολιτική, ο επιθετικός τόνος των κόμιξ της Marvel χαλάρωσαν, ενώ οι εχθροί που αντιμετώπιζαν οι ήρωες της ήταν είτε ναζί είτε απολίτικοι κακούργοι. Η αναθέρμανση του Ψυχρού Πολέμου στη δεκαετία του ’80 επί Ρήγκαν, όπως και οι εξελίξεις της περιόδου ’89-’91 σήμαναν μια βραχύβια αναβίωση του αντικομμουνιστικού μένους, κυρίως από «συνήθεις υπόπτους» όπως ο Άιρον Μαν και ο Κάπταιν Αμέρικα. Έκτοτε οι ήρωες της Μάρβελ βυθίστηκαν εκ νέου στη – φαινομενική – τουλάχιστον, αποπολιτικοποίηση, με το ψυχροπολεμικό αποτύπωμα να αποτελεί όμως αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας και της πολιτισμικής τους επίδρασης, που λανθάνει ακόμα και στις πιο αποστειρωμένες σύγχρονες εκδοχές τους Με πληροφορίες και φωτό από: av.club.com Πηγή

Η σκοτεινή πλευρά του Stan Lee μέσα από τη νέα βιογραφία του Η ψυχρή, σκληρή αλήθεια για τον θρύλο της Marvel. Stan Lee είναι μάλλον η πιο γνωστή φιγούρα στην ιστορία των κόμικς. Χωρίς αυτό όμως να σημαίνει ότι η μεγάλη καριέρα του δεν ήταν και αμφιλεγόμενη. Ανά τα χρόνια κατηγορήθηκε πολλές φορές ότι έπαιρνε όλα τα εύσημα για έργα που δημιούργησε με άλλους και ότι δεν μοιραζόταν το προσκήνιο μαζί τους. Για το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του, ωστόσο, η υπερδύναμη του Lee ήταν η ικανότητά του να αποφεύγει χτυπήματα στη φήμη του. Αυτό ίσως αλλάξει με την κυκλοφορία του νέου βιβλίου "True Believer: The Rise and Fall of Stan Lee" του Abraham Riesman. Το βιβλίο προσφέρει μία διαφωτιστική και συχνά σκληρή ματιά στη ζωή του Αμερικάνου θρύλου, ο οποίος απεβίωσε το 2018 σε ηλικία 95 ετών, και αμφισβητεί πολλά από τα κύρια στοιχεία της κληρονομιάς του. Έμπειροι fans των κόμικς θα γνωρίζουν την μεγάλη διαμάχη για την αναγνώριση της δημιουργίας των χαρακτήρων που σηματοδότησαν την αρχή της Εποχής της Marvel. Ως το πρόσωπο της Marvel από το '60, ο Lee έχει λάβει το μεγαλύτερο μερίδιο των ευσήμων χάρη σε έναν συνδυασμό από τεμπέλικη δημοσιογραφία και την ικανότητα να προωθεί τον εαυτό του. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε την επιδεξιότητά του στις δημόσιες σχέσεις. Υπό πολλές έννοιες, η φιλική του διάθεση ήταν βασικό συστατικό για την επιτυχία της Marvel. Το ταλέντο του ήταν αδιαμφισβήτητο. Ο έξυπνος, εφευρετικός διάλογός του έδωσε στον κατάλογο της Marvel (τα πρώτα χρόνια έγραφε σχεδόν όλες τις σειρές) μία μοναδική φωνή που έκανε τα κόμικς να ξεχωρίζουν. Αυτή η προσωπική πινελιά τον βοήθησε επίσης να συνάψει μία σχέση με τους αναγνώστες της Marvel μέσα από συμπαθητικές στήλες και αργότερα τα Bullpen Bulletins. Ο Lee ήταν επίσης υπεύθυνος σε μεγάλο βαθμό για την τότε πρωτοποριακή ιδέα ενός κοινού σύμπαντος των κόμικς -- η συνέχεια που επέτρεψε στον Spider-Man να εμφανίζεται στις σελίδες των "Avengers" και "Fantastic Four". "Έκανε [τα κόμικς] ενδιαφέροντα. Τα έκανε κάτι για το οποίο η Village Voice θα έγραφε ένα άρθρο και το Rolling Stone θα είχε ως εξώφυλλο", λέει ο Riesman στο IGN. "Και αυτό είχε τεράστια σημασία για την ιστορία των κόμικς" Με Μεγάλη Δύναμη Αλλά η ικανότητα να κεντράρει τον εαυτό του σε κάθε ιστορία που γράφτηκε για την Marvel ήταν εις βάρος των συν-δημιουργών του όπως ο Steve Ditko και ιδιαίτερα του Jack Kirby. Ο Lee μείωνε συνέχεια του δημιουργικούς συνεργάτες του και με πολλούς τρόπους αυτό βοήθησε να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η Marvel ήταν πρακτικά μία επιχείρηση ενός μόνο ατόμου. Το "True Believer" αναδεικνύει ένα σταθερό μοτίβο από υπερβολικά αντιφατικές επεξηγήσεις στις ιστορίες του Lee ανά τα χρόνια σχετικά με το πως πραγματικά εφευρέθηκαν οι γνωστοί χαρακτήρες της εταιρείας. Ασχέτως από τι πραγματικά ισχύει στο θέμα του "Ποιος έκανε τι;" στη Marvel -- και η μέθοδος της Marvel για τη δημιουργία των κόμικς το κάνει δύσκολο να λάβουμε μία ικανοποιητική απάντηση -- είναι δύσκολο να υπερασπιστούμε την άρνηση του Lee επί δεκαετίες να αναγνωρίσει το μερίδιο των καλλιτεχνών που τον βοήθησαν να δημιουργήσει αμέτρητους χαρακτήρες. Το βιβλίο του Riesman αμφισβητεί ακόμα και την προέλευση της πιο γνωστής φράσης από την καριέρα του Lee -- και ίσως και στην ιστορία της Marvel. "Με μεγάλη δύναμη πρέπει επίσης να έρχεται μεγάλη ευθύνη!", η πιο καθοριστική αξία στη ζωή του Peter Parker εμφανίστηκε προς το τέλος της origin ιστορίας του χαρακτήρα στις σελίδες του "Amazing Fantasy" #15. Από τη δημοσίευσή της φράσης το 1962, θεωρείται δεδομένο ότι δημιουργός της ήταν ο Lee. Αλλά ο Riesman αναφέρει παραδείγματα όπως μία φράση του νεαρού Winston Churchill από το 1906 καθώς και μία ομιλία του Franklin Delano Roosevelt που περιέχουν φράσεις πολύ όμοιες με αυτή του Spidey. Θα μπορούσε ο Lee απλά να έχει επινοήσει τη φράση μόνος του; Θα μπορούσε να είχε επηρεαστεί υποσυνείδητα από κάτι που άκουσε χρόνια νωρίτερα; Ίσως. Αλλά το ιστορικό του Lee να διαστρεβλώνει την αλήθεια και να παίρνει εύσημα που δεν άξιζε απαιτούν μία πιο κοντινή ματιά. "Αυτή [η φράση] ήταν ένα μικρό σημείο. Δεν ήθελα να το τραβήξω πάρα πολύ, αλλά είναι κάτι που πρέπει να αναρωτηθείς...ίσως υπήρχαν προηγούμενα γι' αυτό και δεν είναι έγκλημα", λέει ο Riesman. "Είναι μια χαρά. Αλλά έχουμε αυτή [την ιδέα] ότι αυτή η φράση ξεπήδησε όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία, αυτή η εξαιρετική παρατήρηση [από τον Stan] που κανείς μέχρι τότε δεν είχε κάνει". Παρά όλους τους επαίνους και την φήμη που του έδωσε η ξαφνική επιτυχία της Marvel, στα μέσα της δεκαετίας του '70 ο Lee ήταν απεγνωσμένος να αφήσει τα κόμικς πίσω του. Μετακόμισε στην Καλιφόρνια για να αναδημιουργήσει τον εαυτό του ως παραγωγό. Τα περισσότερα βιβλία για τον Lee δεν γράφουν πολλά για αυτή την εποχή από τα τέλη των '70s μέχρι τα τέλη των '90s, αλλά ήταν μία εποχή στην οποία είχε κάποιες από τις πιο συνταρακτικές και επώδυνες ήττες του. Το "True Believer" καλύπτει σε έκταση αυτή τη χρονική περίοδο, δείχνοντας ότι οι προσπάθειές του να πείσει το Hollywood να αναγνωρίσει την αξία που είχε ο κατάλογος της Marvel αγνοήθηκαν. Ο Lee μπορεί να συνομιλούσε με στελέχη που μεγάλωσαν διαβάζοντας κόμικς με την επιγραφή "Ο Stan Lee παρουσιάζει" στο πρωτοσέλιδο, αλλά η βιομηχανία δεν τον πήρε στα σοβαρά ως παραγωγό, ακόμα κι όταν οι ιδέες του είχαν δυνατότητες. Η Margaret Loesch, στέλεχος τηλεοπτικού animation και επικεφαλής της Marvel Productions στη δεκαετία του '80, λέει πως θυμάται μία συνάντηση με τον Lee όπου παρουσίασε σε ένα τηλεοπτικό δίκτυο μία μεταφορά ενός περίεργου Ιαπωνικού προγράμματος. Σύμφωνα με τη Loesch, η συνάντηση ήταν καταστροφική. Χρόνια αργότερα, η Saban Entertainment θα μετέφερε εκείνη την περίεργη Ιαπωνική σειρά στην παγκόσμια επιτυχία "The Mighty Morphin Power Rangers". "Ο Stan είχε ιδέες εκείνη την περίοδο που αργότερα θα γινόντουσαν πραγματικότητα", λέει ο Riesman. "Το άλλο κλασικό [παράδειγμα] είναι το 'Ant-Man'. Πίστευε πραγματικά ότι μία τηλεοπτική σειρά ή μία ταινία με τον Ant-Man θα είχε μεγάλη επιτυχία. Και όλοι γέλασαν μαζί του. Αλλά το 2015 είχαμε μία 'Ant-Man' ταινία που εισέπραξε μισό δισεκατομμύρια δολάρια. Οπότε δεν ήταν όλες κακές ιδέες, απλά πολλές από αυτές δεν οδήγησαν κάπου". Οικογενειακά Ζητήματα Για τον Riesman, το να φέρει μια φρέσκια ματιά στο αντικείμενό του ήταν μία μεγάλη πρόκληση όταν ο Lee ήταν τόσο διάσημος για τόσο καιρό. O συγγραφέας περιγράφει διεξοδικά την οικογενειακή ιστορία του Lee, αρχίζοντας από τις ρίζες τους στην ανατολική Ρουμανία. Οι γονείς του έφτασαν στη Νέα Υόρκη περίπου στην αρχή του 20ου αιώνα και, όπως πολλοί από τους δημιουργούς κόμικς της Χρυσής Εποχής, ο Lee ήταν εβραίος. Ωστόσο, σε αντίθεση με τους Jack Kirby, Will Eisner ή Joe Kubert, στη δουλειά του ο Lee σπανίως έκανε αναφορές ή νύξεις στην πίστη του. Μέσα από την έρευνά του, ο Riesman ανακάλυψε έναν άνθρωπο βαθιά απογοητευμένο και ενοχλημένο από την οικογένειά του και συγκεκριμένα τον πατέρα του. "Ο Stan πολύ σπάνια μιλούσε για τον πατέρα του, αλλά όταν το έκανε, έλεγε ότι ο πατέρας του δεν είχε ιδιαίτερα καλή γνώμη για τον ίδιο", μας λέει. "Και φαντάζομαι ότι μεγάλο μέρος αυτής της επιθυμίας να ξεφύγει από την εβραϊκή ταυτότητά του είχε να κάνει με την επιθυμία να ξεφύγει από την οικογένειά του". Η φιλοδοξία και η επιθυμία του Lee να αφήσει πίσω του τη ζωή στην οποία γεννήθηκε θα γινόταν η κινητήρια δύναμη στην ενήλικη ζωή του. "Ήθελε να είναι μεγαλύτερος από έναν μέσο άνθρωπο", συνεχίζει ο Riesman. "Και μερικές φορές αυτό, στο κεφάλι σου, μπορεί να σε κάνει να σκεφτείς 'Λοιπόν, πρέπει να αφήσω πίσω τους ανθρώπους με τους οποίους ξεκίνησα'". Ο Larry Lieber έδωσε συνέντευξη για το βιβλίο και η περίεργα μακρινή σχέση του με τον πιο γνωστό μεγάλο αδερφό του είναι μία από τις πιο θλιβερές και παράξενες πλευρές της μεγάλης ζωής του Lee. Ο Lieber, που πέρασε πολλά χρόνια στη Marvel και συν-δημιούργησε χαρακτήρες όπως οι Thor, Ant-Man και Iron Man και επί δεκαετίες ζωγράφιζε το "Amazing Spider-Man" που έγραφε ο Lee σε μία εφημερίδα, δεν μπορεί να δώσει κάποια εξήγηση για τον λόγο που ο αδερφός του τον κρατούσε σε απόσταση για το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής τους. Είναι σαν ο Lee να προσπαθούσε να αφήσει οποιοδήποτε ίχνος του Stanley Lieber (το βαφτιστικό του όνομα) στο παρελθόν του, μεταξύ των οποίων και ο μοναδικός αδερφός του. "Ο Stan δεν είπε ποτέ 'Χευ, έλα να γνωρίσεις τον αδερφό μου, τον Larry Lieber. Είναι πολύ καλός'", εξηγεί ο Riesman. "Απλά δεν προέκυψε ποτέ. Δεν τον αποκάλεσε ποτέ αδερφό του με οποιονδήποτε ενεργητικό τρόπο. Και ο Larry είναι ο πρώτος που θα παραδεχτεί ότι ο ίδιος και ο Stan είχαν μία δύσκολη σχέση. Ο Stan δεν ήθελε να συσχετίζεται μαζί του". Ο Lieber αναφέρει πόσο πληγώθηκε μία χρονιά όταν ο Lee ήρθε στο Μανχάταν για να εμφανιστεί στο New York Comic Con και δεν τον ενημέρωσε καν. Λέει επίσης στον συγγραφέα ότι ο μεγάλος αδερφός του δεν του είπε ούτε μία φορά ότι τον αγαπούσε. "Αυτός και ο Larry δεν είχαν κάποια ιδιαίτερη σχέση", λέει ο Riesman. "Δεν υπήρξε κάποιο γεγονός που συνέβη απ' όσο ξέρω που να πυροδότησε [το ρήγμα]. Απλά υπήρχε για κάποιο λόγο. Ίσως είχε να κάνει με την Joan (σύζυγο του Stan) ή μπορεί να υπάρχουν ένα σωρό κίνητρα, αλλά είναι κάπως στενάχωρο να το διαβάζεις". Τα χρήματα ήταν συνεχής ανησυχία για τον Lee μέχρι και τις τελικές μέρες του, που είναι αξιοσημείωτο αν σκεφτούμε ότι είχε κερδίσει εκατομμύρια κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Αν και ο πολυετής γάμος του Stan με την Joan φαινόταν τέλειος, στην πραγματικότητα η οικογένεια Lee ήταν συνεχώς σε αναταραχή. Σύμφωνα με όσους έδωσαν συνέντευξη για το βιβλίο, μεγάλο μέρος αυτού του στρες μπορούσε να αποδoθεί στην ευέξαπτη και σπάταλη κόρη του με την Joan, JC. Τα χρήματα ήταν συνεχής ανησυχία για τον Lee μέχρι και τις τελικές μέρες του, που είναι αξιοσημείωτο αν σκεφτούμε ότι είχε κερδίσει εκατομμύρια κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Ο Lee επίσης παρέμεινε ενοχλημένος πως ό,τι κι αν προσπάθησε και οποιαδήποτε συμφωνία κι αν έκλεισε, δεν μπόρεσε ποτέ να επαναλάβει την επιτυχία που είχε δημιουργώντας κόμικς για τη Marvel στη δεκαετία του '60. Αυτή η αγανάκτηση φαίνεται να εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τις αποφάσεις του Lee στα τελευταία χρόνια της καριέρας του. Δεν Yπάρχουν Σούπερ Ήρωες Το βιβλίο αναφέρει πολλές από τις μεγάλες αποτυχίες του Lee...το "Mighty 7", το "The Governator" (σε συνεργασία με τον τότε Κυβερνήτη της Καλιφόρνια, Arnold Schwarzenegger), μία σειρά από συναυλίες και, όλως περιέργως, μία κολόνια. Έχουμε επίσης λεπτομέρειες από την πιο συγκλονιστική αποτυχία του, τη βραχύχρονη διαδικτυακή επιχείρηση, Stan Lee Media. Αν υπάρχει ένα πράγμα που μπορούμε να μάθουμε από όλες αυτές τις αποτυχίες, είναι ότι ο Lee δεν μπορούσε να κρίνει καλά έναν χαρακτήρα και ότι ήταν εύκολος στόχος για απατεώνες. Ήταν συνέχεια περικυκλωμένος από ανθρώπους που τον έβλεπαν μόνο για τα λεφτά του. Τον συνέδεαν με όλων των ειδών κακοσχεδιασμένα projects για τη φήμη του ονόματός του και χρησιμοποιούσαν την ισχυρή εικόνα του στα μέσα για γρήγορη δημοσιότητα. Διαβάζοντας το βιβλίο, το ξεκάθαρο και λυπητερό συμπέρασμα που βγάζει κανείς είναι ότι χωρίς τα cameos στις ταινίες του MCU που τον σύστησαν σε μία νέα γενιά από fans, οι δύο τελευταίες δεκαετίες ζωής του Lee θα ήταν σημαδεμένες από αποτυχία και αμέτρητες εμφανίσεις σε συνέδρια για κόμικς. "Μόλις αρχίσεις να τραβάς όλες αυτές τις κλωστές και να μιλάς στους εμπλεκόμενους, τα τελευταία χρόνια του Lee είχαν γίνει ένα σόου τρόμου και κανείς δεν θα το αρνηθεί αυτό. Υπήρχε τόση πολλή κακοποίηση", λέει ο Riesman αναφερόμενος στις κατηγορίες περί κακοποίησης ηλικιωμένου που εμφανίστηκαν μετά τον θάνατο της Joan το 2017. "Υπήρχε τόση εξαπάτηση και κλοπή, και ό,τι κι αν πιστεύεις για τα ελαττώματα ή τα λάθη ή τις αποτυχίες του Stan, κανένας δεν αξίζει να είναι 95 και να κακοποιείται. Ήταν μία πολύ θλιβερή κατάληξη σε αυτή την ιστορία".Ένας από τους πιο διαβόητους ανθρώπους στον κύκλο του Stan τα τελευταία χρόνια ήταν ο Keya Morgan, ο πρώην manager του που συνελήφθη το 2019 με κατηγορίες για κακοποίηση ηλικιωμένου. (Ο Morgan δήλωσε μη ένοχος). Ο Morgan έδωσε κι αυτός συνέντευξη για το βιβλίο και στη συνέχεια έπαιξε στον Riesman κάποιες ανησυχητικές μαγνητοσκοπήσεις που, όπως γράφει το βιβλίο, καταγράφουν τον Lee να κάνει προσβλητικές δηλώσεις. Αυτό είναι το μήνυμα αυτού του βιβλίου. Αν δεν έχει κάτι άλλο, είναι ότι δεν υπάρχουν σούπερ ήρωες, υπάρχουν μόνο άνθρωποι. "Αρκετές φορές άκουσα τον Stan να κάνει ρατσιστικά, ομοφοβικά και μισογυνιστικά σχόλια είτε απευθυνόμενος στην JC είτε σε συζήτηση για αυτήν", γράφει ο Riesman στο βιβλίο σχετικά με τις μαγνητοσκοπήσεις. "'Πιστεύω ότι είσαι η πιο χαζή λευκή γυναίκα που έχω γνωρίσει ποτέ!' της φωνάζει [ο Lee] σε μία από αυτές (στο οποίο απαντάει 'Γαμήσου Stan'). Σε μία άλλη, ο Stan μιλάει στον Morgan για την JC και λέει πως 'υποτίθεται ότι είναι μία ελκυστική κυρία', αλλά αντ' αυτού είναι 'σαν την χειρότερη λεσβία που μπορείς να φανταστείς'. Κάποια στιγμή, η JC λέει στον Stan ότι θα υιοθετήσει ένα μωρό αφροαμερικανικής καταγωγής (κάτι που άτομα από τον εσωτερικό κύκλο λένε ότι της έγινε εμμονή για ένα σύντομο διάστημα) και ο Stan της μουγκρίζει 'Γιατί στο διάολο θες ένα μαύρο μωρό';" Ο Riesman επίσης επισημαίνει ότι τα αρχεία που έπαιξε για αυτόν ο Morgan ήταν μονταρισμένα και ότι "οι μαγνητοσκοπήσεις δεν περιέχουν την υπόλοιπη συζήτηση". Αν και λέει ότι ποτέ δεν ήταν ο τύπος θαυμαστή που είχε τον ίδιο σεβασμό για τον Lee όπως πολλοί άλλοι, ο συγγραφέας ομολογεί ότι ακούγοντας αυτά τα αρχεία ένιωσε απίστευτη απογοήτευση. "Μόλις αρχίζεις να ακούς κάποιον ο οποίος είναι τόσο αγαπητός, ένα γοητευτικό είδωλο που είναι γνωστό ως υποστηρικτής φιλελεύθερων σκοπών και ότι παλεύει τον ρατσισμό και όλα αυτά", λέει, "Και ακούς ηχογραφήσεις του όπου κάνει ρατσιστικά και ομοφοβικά σχόλια, λες 'Δεν υπάρχουν σούπερ ήρωες, λοιπόν'. Αυτό είναι το μήνυμα αυτού του βιβλίου. Αν δεν έχει κάτι άλλο, είναι ότι δεν υπάρχουν σούπερ ήρωες, υπάρχουν μόνο άνθρωποι". Θα υπάρξουν κάποιοι που θα αμφισβητήσουν την ανάγκη να βάλουμε την καριέρα του Lee στο μικροσκόπιο και να ξανανοίξουμε θέματα από δεκαετίες πριν για κάποιον που πραγματικά αξίζει εύσημα για τους ήρωες της Marvel. Κάποιοι θα αμφισβητήσουν αν η ιστορία της ζωής του χρειαζόταν να συμπεριλάβει αποκαλύψεις όπως αυτές οι δυσάρεστες ηχογραφήσεις. Ο Riesman πιστεύει πως η συμμετοχή του Lee στην ανύψωση των κόμικς ως μορφή τέχνης αξίζει να διερευνηθεί. "Δηλαδή, αν είσαι ένα νέο άτομο και πηγαίνεις σε όλες αυτές τις ταινίες του MCU και βλέπεις όλα τα cameos [του Stan] και διαβάζεις στο ίντερνετ ότι ο Stan Lee είναι ο τύπος που επινόησε όλες αυτές τις ιδέες, ότι είναι ο Steve Jobs της Marvel", λέει, "Επειδή η δική του εκδοχή των γεγονότων έχει ληφθεί ως ευαγγέλιο για δεκαετίες και δεκαετίες. Και είπε ψέματα για πολλά πράγματα ή παραποίησε ή είπε πράγματα που αμφισβητούνται". "Δεν λέω ότι ο Stan ήταν ο πιο διαβολικός άνθρωπος στον κόσμο. Λέω ότι ήταν σαν εσένα κι εμένα. Όλοι μας κάνουμε συμβιβασμούς. Όλοι μας εξομαλύνουμε την αλήθεια. Όλοι μας νομίζουμε ότι μπορούμε να γλυτώσουμε με κάποια πράγματα. Είναι θλιβερό σε κάποιον βαθμό, αλλά νομίζω είναι και πολύ υγιές να ρίχνεις λίγο κρύο νερό στο πρόσωπό σου". ΠΗΓΗ

To Cine Fan ήταν ένα περιοδικό αφιερωμένο στη ποπ κουλτούρα, που βγήκε από την Anubis στις αρχές του 2000. Το μειονέκτημα του ήταν πως βγήκε... κατόπιν εορτής για να καταφέρει να δημιουργήσει ρεύμα, ενώ και ο τρόπος γραφής του - επί τω πλείστον - ήταν παρωχημένος και όχι ιδιαίτερα δημιουργικός. Εδώ θα βρείτε ένα αρχείο με το αφιέρωμα που είχαν κάνει για τον Stan Lee. Stan Lee Article from Cine Fan 23 (GreekComicFan).cbr