Search the Community

Μια εικόνα, 313 λέξεις Γιάννης Κουκουλάς Οι χαρακτήρες των υπερηρωικών κόμικς, ιδιαίτερα οι «καλοί», μέχρι το 1973 δεν πέθαιναν. Οι άγραφοι κανόνες της βιομηχανίας δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο, καθώς θα ήταν σκληρό για τον εύθραυστο ψυχισμό των νεαρών αναγνωστών και προβληματικό για τις never-ending ιστορίες στις οποίες αέναα ανακυκλώνονταν σεναριακές ιδέες και μοτίβα. Ο κόσμος των κόμικς, άλλωστε, δεν είχε ακόμα στεγνώσει από τα απόνερα της μακαρθιστικής υστερίας της δεκαετίας του ’50 και τα λογοκριτικά ψαλίδια της Comics Code Authority παρέμεναν ακονισμένα και ενεργά. Και τότε πέθανε η Gwen Stacy. Πριν από ακριβώς 50 χρόνια, στο 121ο τεύχος της σειράς The Amazing Spider-Man, ο έρωτας του Ανθρώπου-Αράχνη έκλεισε τα μάτια για τελευταία φορά. Το σοκ ήταν μεγάλο για τους αναγνώστες, που μέχρι τότε ήξεραν πως με κάποιον μαγικό τρόπο, με μια νέα επινόηση, με κάτι απρόβλεπτο, ακόμα και από την πιο δύσκολη κατάσταση οι μελλοθάνατοι θα απέφευγαν το μοιραίο. Η Gwen Stacy έσπασε τον Κανόνα. Ο Green Goblin την κρατούσε όμηρο στο πιο ψηλό σημείο της γέφυρας George Washington στην καρδιά της Νέας Υόρκης. Την έσπρωξε στο κενό. Ο Spider-Man βρισκόταν σε ετοιμότητα. Καθώς το κορμί της Gwen έπεφτε από τεράστιο ύψος, εξαπέλυσε τον ιστό από τον καρπό του. Την έπιασε την τελευταία στιγμή. Την τράβηξε στην αγκαλιά του. Και τότε, μαζί με εκατομμύρια εμβρόντητους αναγνώστες, αντίκρισε κάτι πρωτόγνωρο. Η Gwen ήταν νεκρή. Τι είχε σκοτώσει τη νεαρή κοπέλα; Άραγε ο Green Goblin την είχε δολοφονήσει από πριν και απλώς έπαιζε με τον Spider-Man σαν τη γάτα με το ποντίκι; Μήπως η καρδιά της δεν άντεξε το άγχος της πτώσης από τόσο μεγάλο ύψος; Οι υπεύθυνοι της Marvel έκαναν το σοκ ακόμη μεγαλύτερο λίγους μήνες αργότερα, δίνοντας τη δική τους απάντηση. Η Gwen πέθανε από το απότομο τράβηγμα του Spider-Man. Ο αυχένας της έσπασε με ένα ανατριχιαστικό «Snap». Κι έτσι ο Spider-Man άρχισε να κουβαλά ακόμα μια ενοχή. Και τα υπερηρωικά κόμικς να βιώνουν το οριστικό τέλος της αθωότητας. Πηγή

Μια εικόνα, 346 λέξεις Γιάννης Κουκουλάς Ο Πίτερ Πάρκερ, πάνω απ’ όλα, ξεκίνησε ως ένα νέο παιδί, ως μαθητής με τον οποίο εύκολα μπορούν να ταυτιστούν τα παιδιά. Έχοντας ήδη κλείσει τα εξήντα χρόνια, ο Spider-Man παραμένει μοναδικά και διαχρονικά δημοφιλής. Δεν είχα καταλάβει ποτέ γιατί. Είχα αντιληφθεί ότι ήταν πολύ αγαπητός στις νεαρότερες ηλικίες αλλά δεν είχα βάλει κάτω τα κομμάτια του παζλ για να σχηματίσω τη μεγάλη εικόνα. Ο γιος μου, δέκα χρόνων πια, πιστός φίλος του Ανθρώπου-Αράχνη εδώ και καιρό, μου έδωσε εμμέσως τις απαντήσεις. Ο Πίτερ Πάρκερ, πάνω απ’ όλα, ξεκίνησε ως ένα νέο παιδί, ως μαθητής με τον οποίο εύκολα μπορούν να ταυτιστούν τα παιδιά. Ήταν πάντα ευάλωτος και ντροπαλός, δεχόταν μπούλινγκ και το αντιμετώπιζε πάντα με ετοιμότητα και αξιοπρέπεια. Ήταν άριστος μαθητής αλλά δεν είχε τουπέ, προσπερνούσε τους χλευασμούς και προτιμούσε να μελετά τις επιστήμες. Τα όμορφα κορίτσια δεν γύριζαν το βλέμμα τους προς αυτόν, επιλέγοντας τους αθλητές και τους δημοφιλείς μαθητές. Ήταν ορφανός από γονείς, θεωρούσε πάντα τον εαυτό του υπεύθυνο για τον θάνατο του θείου του, συμπεριφερόταν με καλοσύνη και αγάπη προς την ηλικιωμένη θεία του. Έγινε υπερήρωας κατά λάθος, από ένα ατύχημα και όχι κατ’ επιλογήν. Το τσίμπημα της αράχνης δεν τον έκανε ευτυχισμένο, ποτέ δεν εξέλαβε τις υπερδυνάμεις του ως ευλογία αλλά ως κάτι μεταξύ κατάρας και ευθύνης που δεν του αναλογούσε και δεν την άντεχε. Είχε έντονα συναισθήματα, ερωτευόταν, αποτύγχανε, στενοχωριόταν, είχε τύψεις. Εργαζόταν σκληρά για να τα βγάλει πέρα και να βοηθήσει τη θεία Μέι. Είδε τον έρωτά του, την Γκουέν Στέισι, να πεθαίνει στα χέρια του. Δεν μισούσε τους αντιπάλους του, προσπαθούσε να κατανοήσει τις πράξεις τους και να τους μεταπείσει με όσο το δυνατόν πιο ειρηνικά μέσα. Προτιμούσε να είναι ο υπερήρωας της γειτονιάς παρά ο σωτήρας του κόσμου. Στις πιο πρόσφατες εκδοχές του, στο χάος του πολυσύμπαντος της Marvel, μεγάλωσε, γέρασε, πέθανε. Ακόμα και στο πιο πρόσφατο μπλοκμπάστερ, το No Way Home του Τζον Γουάτς, ανάμεσα σε εκρήξεις, πολλαπλές διαστάσεις, χωροχρονικές ανωμαλίες και με όλους τους υπερεγκληματίες να τον καταδιώκουν, κράτησε την ανθρωπιά του αν και τριχοτομημένος. Με αποκορύφωμα τη σκηνή όπου ο δεύτερος Spider-Man (Andrew Garfield) βοηθά τον μεσήλικα πια πρώτο Spider-Man (Tobey Maguire) να ξεπεράσει τους πόνους στην πλάτη υπό το βλέμμα του τρίτου Spider-Man (Tom Holland). Πηγή

ΤΟΜΟΣ ΣΠΑΙΝΤΕΡΜΑΝ Νο.1 (και Νο.1 της συλλογής). Συγκριτική παρουσίαση των ιστοριών του τόμου της Radnet με των προγενέστερων Ελληνικών Εκδόσεων! Οι εικόνες των εκδόσεων RADNET είναι από τους Ιταλικούς τόμους. Οι εικόνες παλαιών ελληνικών εκδόσεων που εμφανίζονται είναι από σκανς των φίλων eponymus, Leonidio, Pantheon, LucasFF7. Amazing Fantasy No.15 ΚΛΑΣΣΙΚΟΙ ΥΠΕΡΗΡΩΕΣ - 2021 Τόμος ESPRESSO/PANINI - 2007 Σπάιντερμαν Νο.17 - 1978 Σπάιντερμαν Νο.167 - 1984 Σπάιντερμαν Νο.264 - 1986 Σπάιντερμαν Νο.386 - 1988 Amazing Spider-Man No.1 - 1η ιστορία ΚΛΑΣΣΙΚΟΙ ΥΠΕΡΗΡΩΕΣ - 2021 Σπάιντερμαν Νο.1 - 1977 Σπάιντερμαν Νο.44 - 1980 (ανατύπωση του Νο.1) Σπάιντερμαν Νο.168 - 1984 Σπάιντερμαν Νο.387 - 1988 Amazing Spider-Man No.1 - 2η ιστορία ΚΛΑΣΣΙΚΟΙ ΥΠΕΡΗΡΩΕΣ - 2021 Σπάιντερμαν Νο.1 - 1977 Σπάιντερμαν Νο.44 - 1980 Σπάιντερμαν Νο.168 - 1984 (ανατύπωση του Νο.1) Amazing Spider-Man No.2 - 1η ιστορία ΚΛΑΣΣΙΚΟΙ ΥΠΕΡΗΡΩΕΣ - 2021 Σπάιντερμαν Νο.169 - 1984 Amazing Spider-Man No.2 - 2η ιστορία ΚΛΑΣΣΙΚΟΙ ΥΠΕΡΗΡΩΕΣ - 2021 Σπάιντερμαν Νο.169 - 1984 Amazing Spider-Man No.3 ΚΛΑΣΣΙΚΟΙ ΥΠΕΡΗΡΩΕΣ - 2021 Σπάιντερμαν Νο.170 - 1984 Σπάιντερμαν Νο.388 - 1988 Amazing Spider-Man No.4 ΚΛΑΣΣΙΚΟΙ ΥΠΕΡΗΡΩΕΣ - 2021 Σπάιντερμαν Νο.171 - 1984 Σπάιντερμαν Νο.389 - 1988 Amazing Spider-Man No.5 ΚΛΑΣΣΙΚΟΙ ΥΠΕΡΗΡΩΕΣ - 2021 Σπάιντερμαν Νο.172 - 1984 Σπάιντερμαν Νο.390 - 1988 Συνεχίζεται...

Ο Spider-Man στα 60 Αιωνίως νέος, παρά την επικείμενη είσοδό του στο κλαμπ της τρίτης ηλικίας, ο Ανθρωπος-Αράχνη εξέφρασε μια εποχή και εξέθρεψε μια αυτοκρατορία. Καρασαρίνης Μάρκος Κατά τον Γουόλτ Ντίσνεϊ, «όλα ξεκίνησαν με ένα ποντίκι» – η έμπνευση για τη δημιουργία του Μίκυ Μάους ήταν εκείνη που έχτισε τα θεμέλια μιας ολόκληρης ψυχαγωγικής αυτοκρατορίας. Αντίστοιχα, για τον Σταν Λι, όλα ξεκίνησαν με μια αράχνη – ή, μήπως, μια μύγα; Σύμφωνα με το επεισόδιο που ο πατριάρχης της Marvel Comics αφηγούνταν πάντοτε με ευχαρίστηση σε συνέδρια κόμικ, συνεντεύξεις και αυτοβιογραφίες, «είδα ένα έντομο να σκαρφαλώνει στον τοίχο και είπα: «Σκέψου να είχε αυτή την ικανότητα ένας άνθρωπος»». Άλλοτε το έντομο αυτό ήταν μύγα, άλλοτε αράχνη και άλλοτε ο Σταν Λι άφηνε να εννοηθεί ότι η ιστορία μπορεί να ήταν και απόκρυφη, αλλά se non è vero, è ben trovato. Το βέβαιο είναι ότι κάποια στιγμή το καλοκαίρι του 1962 εκείνος, ο κορυφαίος κομίστας Τζακ Κέρμπι και ο σχεδιαστής Στιβ Ντίτκο βρέθηκαν να συζητούν για έναν νέο χαρακτήρα με πορτοκαλί και μοβ στολή και ένα μαγικό δαχτυλίδι στο χέρι. Από την ανταλλαγή ιδεών, τις τροποποιήσεις και τις ανασυνθέσεις προέκυψε το καλοκαίρι του 1962 κάτι τελείως διαφορετικό, ο ήρωας του εξωφύλλου του 15oυ τεύχους του περιοδικού «Amazing Fantasy»- και το όνομα αυτού Spider-Man, o Ανθρωπος-Αράχνη. Θεμέλιο της εκτίναξης της Marvel από μικρή εταιρεία σε κολοσσό της αμερικανικής βιομηχανίας των κόμικ, ο κατά κόσμον Πίτερ Πάρκερ γιόρτασε στις 27 Ιουλίου το 900ό του τεύχος συμπληρώνοντας 60 χρόνια ζωής, ιστοβασίας και χαρωπής καταδίωξης των απανταχού εγκληματιών. Στον ιστό του Πίτερ Πάρκερ Ευπροσήγορος, επινοητικός, συνεσταλμένος, ο Πίτερ Πάρκερ υπήρξε επιτυχής αντανάκλαση των εφηβικών ανησυχιών των δεκαετιών του ’60 και του ’70. Είχε να αντιμετωπίσει το τραύμα της απώλειας της πατρικής φιγούρας του θείου του, ο οποίος τον είχε μεγαλώσει, την εύθραυστη υγεία της θείας του, bullying στο σχολείο, φοιτητικές αγωνίες, ερωτικά σκιρτήματα, εργασιακές δυσχέρειες. Διόλου παράξενο που τον Σεπτέμβριο του 1965, σε μια δημοσκόπηση μεταξύ φοιτητών («28 πρόσωπα που μετράνε»), το «Esquire» διαπίστωνε ότι ο Ανθρωπος-Αράχνη κατατασσόταν μεταξύ των επαναστατικών προτύπων της νεολαίας από κοινού με τον Μπομπ Ντίλαν, τον Μάλκολμ Χ και τον Φιντέλ Κάστρο. Πολύ περισσότερο, αν σκεφθεί κανείς ότι ο ίδιος ο χαρακτήρας δεν ήταν επαναστάτης: όντας το καλό παιδί της Marvel, o Πίτερ Πάρκερ δεν ανακατεύθηκε ποτέ προσωπικά με τα ναρκωτικά, τους χίπις, το ειρηνιστικό κίνημα, την αντι-κουλτούρα, ενώ οι πολιτικές του απόψεις ήταν και παραμένουν προσεκτικά θολές. Ολα όμως τα παραπάνω περνούσαν στις σελίδες του περιοδικού μέσα από εμπειρίες τρίτων – φίλων, εχθρών, συντρόφων. Οταν, για παράδειγμα, την άνοιξη του 1968 οι φοιτητικές διαμαρτυρίες στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια κατέληξαν σε σφοδρές συγκρούσεις με την Αστυνομία με 132 φοιτητές τραυματίες και 700 συλλήψεις δυναμιτίζοντας το κλίμα για μήνες, το τεύχος 68 του «Amazing Spider-Man» έσπευσε να απεικονίσει μια αντίστοιχη κατάσταση στο Πανεπιστήμιο Εμπάιαρ Στέιτ του σπουδαστή Πάρκερ. Ο Πολ Κάπερμπεργκ διαπιστώνει στο «The Creation of Spider-Man» (εκδ. Marvel / Rosen) ότι αντίθετα με τα τυπικά υπερηρωικά κόμικ η αφήγηση της ζωής του διακρινόταν από «ισχυρές δόσεις σαπουνόπερας και στοιχεία μελοδράματος». Αταίριαστος φαινομενικά, ο συνδυασμός αποδείχθηκε ευφυής: ο ανασφαλής, αγχωτικός ήρωας εξέφραζε μια ανήσυχη γενιά και απέβαινε μεταφορά των προβλημάτων κοινωνικοποίησής της. Η δημοτικότητά του αυτή μετέβαλε τον Spider-Man σε χρυσωρυχείο – αφού πρώτα τον έσωσε από τη λήθη. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Λι, ο τότε ιδιοκτήτης και εκδότης της εταιρείας, Μάρτιν Γκούντμαν, ενέκρινε τη συμπερίληψή του (από κοινού με τις ιστορίες θρίλερ «Ο κωδωνοκρούστης», «Η σαρκοφάγος της μούμιας» και «Αρειανοί ανάμεσά μας») στο «Amazing Fantasy», ένα περιοδικό ανθολογίας, γνωρίζοντας ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο του τεύχος. Ο Ανθρωπος-Αράχνη προοριζόταν για ήρωας μιας χρήσης – έως ότου ο Γκούντμαν είδε το φθινόπωρο του 1962 τις αριθμητικές καταστάσεις και ανακάλυψε ότι το «Amazing Fantasy» είχε κάνει ρεκόρ πωλήσεων. Απαίτησε τη γρήγορη επιστροφή του στα περίπτερα, με το πρώτο «Amazing Spider-Man» να κάνει την εμφάνισή του στις αρχές του 1963. Ως τα τέλη της δεκαετίας είχε καταστεί η ναυαρχίδα της Marvel, καθώς η κυκλοφορία του άγγιζε τα 600.000 τεύχη μηνιαίως. Το 1972 προστέθηκε ένα δεύτερο περιοδικό, το «Marvel Team-Up», και το 1976 ένα τρίτο, το «Spectacular Spider-Man». Στο απόγειο της απήχησής του, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, κυκλοφορούσαν ταυτόχρονα επτά τίτλοι με νέο υλικό και αναδημοσιεύσεις παλαιότερων περιπετειών, ενώ τον Αύγουστο του 1990 το πρώτο τεύχος του «Spider-Man» σε σενάριο και σχέδιο του δημοφιλούς κομίστα Τοντ Μακ Φάρλαν πούλησε 3 εκατομμύρια αντίτυπα. Παράλληλα, και σε συνάρτηση με το όραμα του Σταν Λι για την εξάπλωση των χάρτινων ηρώων σε άλλα μέσα, ο Ανθρωπος-Αράχνη κατέκτησε εκπομπές κινουμένων σχεδίων (1967), στριπ σε εφημερίδες (1977) και κανονικές τηλεοπτικές σειρές (1978). Αν και το 1977 το πιλοτικό επεισόδιο της σειράς μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, το πραγµατικό ντεµπούτο του στο σινεμά έγινε με την τριλογία του Σαμ Ράιμι (2002-2007), όπου τον Πίτερ Πάρκερ υποδύθηκε ο Τόμπι Μαγκουάιρ. Αισθητικά, τεχνολογικά και εισπρακτικά (2,5 δισ. δολάρια σε έσοδα), οι ταινίες αυτές, μαζί με την περίπου σύγχρονή τους τριλογία του Batman του Κρίστοφερ Νόλαν, έθεσαν τα θεμέλια της σημερινής κυριαρχίας των κόμικ φιλμ στον χώρο των μπλοκμπάστερ. Υπήρξαν επίσης και ο προπομπός της δημιουργίας του Marvel Cinematic Universe, οι συνολικά 29 ταινίες του οποίου (με πιο πρόσφατη την «Black Widow» πριν από μερικές εβδομάδες) έχουν αποφέρει μέχρι στιγμής περισσότερα από 27 δισ. δολάρια. Τα 5,3 από αυτά μάλιστα ανήκουν στα πέντε «Spider-Man» που γυρίστηκαν από το 2012 ως το 2021 με πρωταγωνιστές τους Αντριου Γκάρφιλντ και Τομ Χόλαντ. Τέλος, σε όλα αυτά τα έσοδα θα πρέπει να προστεθούν και οι πωλήσεις από τα παραφερνάλια (μπρελόκ, κουκλάκια, T-shirts κ.τ.λ.), κατηγορία όπου ο ήρωας προηγείται κατά πολύ των συναδέλφων του Avengers και ακόμη περισσότερο των Batman και Superman, με εισπράξεις της τάξης των 1,6 δισ. ετησίως. Κατά καιρούς άλλοι υπερήρωες όπως ο Iron Man ή οι X-Men μπορεί να τον υποσκελίζουν προσωρινά στα φώτα της δημοσιότητας, αλλά ο Ανθρωπος-Αράχνη είναι δικαιωματικά το πρόσωπο της Marvel. Η ζωή μετά τα 900 (τεύχη) Η σημαντικότερη κληρονομιά του Σταν Λι, ο οποίος πέθανε πλήρης ημερών στα 95 του, το 2018, είναι επομένως εξασφαλισμένη; Ναι και όχι. Αν η κινηματογραφική ενσάρκωση του Πίτερ Πάρκερ χαίρει άκρας υγείας, ο χαρακτήρας του κόμικ περνά μια παρατεταμένη κλιμακτήριο. Θύμα των πρακτικών του marketing, του πληρέστερου ελέγχου του έργου τους που έχουν πλέον οι σημερινοί δημιουργοί και των συχνών αναδιατάξεων στις οποίες η Marvel υποβάλλει το σύμπαν της, το «Amazing Spider-Man» έχει επανεκκινήσει τέσσερις φορές από το νούμερο 1 τα τελευταία οκτώ χρόνια, με πιο πρόσφατη εκείνη του περασμένου Απριλίου – το τεύχος 900 κρύβεται πίσω από το τεύχος 6 της τωρινής αρίθμησης. Η δημιουργική ελευθερία που απολαμβάνουν πλέον οι κομίστες συναρτάται οπωσδήποτε με πολύ πιο τολμηρές παραλλαγές του χαρακτήρα, το τίμημα όμως είναι η ασυνέχεια της διαδοχής από τη μία στην άλλη – οι ραφές πια φαίνονται. Ωστόσο, το ζήτημα είναι βαθύτερο. Η πολυδιαφημισμένη back to basics προοπτική που το 2008 ήθελε τον Πίτερ Πάρκερ να επιστρέφει σε μια μινιμαλιστική προσέγγιση (οικογένεια, φίλοι, νέοι και λιγότερο φαντεζί εχθροί) φούσκωσε στην πορεία του χρόνου σε ένα εξωφρενικό αφήγημα όπου ο ίδιος κατέληξε CEO του εταιρικού κολοσσού Parker Industries. Καθώς το κοινό του κόμικ ως μέσου αποτελείται πλέον από ενηλίκους κατά πλειονότητα, η απόπειρα να προσαρμοστούν σε αυτό οι mainstream ήρωες με αντίστοιχη λογική, προβληματισμούς και περιεχόμενο είναι προφανής. Από την άλλη πλευρά, η ενηλικίωση του χαρακτήρα δεν μοιάζει ολοκληρωμένη. Επαγγελματικά, έχει απεικονιστεί από καθηγητής σε σχολείο υποβαθμισμένης περιοχής ως μεγιστάνας αντίστοιχος εκείνων της Σίλικον Βάλεϊ. Το σταθερό καστ των νεανικών του φίλων φυλλορρόησε χωρίς να στεριώσει ένα καινούργιο. Ο γάμος του με τη Μαίρη Τζέιν Γουάτσον το 1987, ιδέα τολμηρή για την εποχή της, απέτυχε να προωθήσει την αφηγηματική εξέλιξή του και στην πορεία εγκαταλείφθηκε. Συγκριτικά, ο γηραιός Superman και η Λόις Λέιν, ζεύγος από το 1996, βρήκαν και συζυγική και μυθοπλαστική ισορροπία, δείγμα της επιτυχίας της οποίας είναι ο ιδιαίτερα δημοφιλής Τζον Κεντ, ο αμφιφυλόφιλος γιος τους που έχει αναλάβει να προστατεύει τη Γη ως νέος υπεράνθρωπος όσο ο πατέρας του διορθώνει διαστημικές αδικίες. Ας είμαστε όμως δίκαιοι, τα ίδια λέγονταν και για τον άνευρο Batman της δεκαετίας του ’80 προτού η πιο βίαιη παραλλαγή του που αποτύπωσε ο Φρανκ Μίλερ στο «The Dark Knight Returns» του 1987 ανοίξει τον δρόμο για μια ιδιαίτερα γόνιμη περίοδο πειραματισμών. Αλλωστε, ο ίδιος ο Ανθρωπος-Αράχνη υπήρξε πρόσφατα πρωτοπόρος ως προς τη φυλετική και έμφυλη ποικιλομορφία του χαρακτήρα: o νεαρός Μάιλς Μοράλες, γιος του Αφροαμερικανού Τζέφερσον Ντέιβις και της Πορτορικανής Ρίο Μοράλες, Spider-Man ενός εναλλακτικού σύμπαντος προτού μετακομίσει στο δικό μας, έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 2011, για να ακολουθήσουν μέσα στη δεκαετία η Ghost Spider και άλλες εκδοχές. Το αδιαμφισβήτητο στάτους του στην ποπ κουλτούρα το επιβεβαιώνουν πλήθος αναφορών, από τη συνάντησή του με τον Μπαράκ Ομπάμα στο εξώφυλλο του τεύχους 583 ως την ιδιοποίηση του ονόματός του από τον διάσημο αναρριχητή κτιρίων Αλέν Ρομπέρ. Στη φήμη του θα προστεθεί στις 27 Ιουλίου ένας επετειακός μαραθώνιος 96 σελίδων και 13 διαφορετικών εξωφύλλων σε σενάριο Ζεμπ Γουέλς και σχέδιο Τζον Ρομίτα Τζούνιορ, το τεύχος 900: αριθμός λίαν τιμητικός, πίσω μόνο από τα «Action Comics» και «Detective Comics» που ξεπέρασαν το ορόσημο του 1.000 το 2018 και το 2019, αντίστοιχα. Για μια φιγούρα που προσγειώθηκε στο χαρτί με μετριοπαθείς βλέψεις («θέλαμε τα παιδιά να περνάνε καλά και να χαίρονται με κάτι θετικό, δεν θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο» έλεγε ο Σταν Λι), η άνοδος αποδείχθηκε μετεωρική. Εξήντα χρόνια μετά, τι άλλο να ζητήσει ένας τίμιος ήρωας; Πηγή

Οι τιμές των κόμικς είναι πλέον αστρονομικές με θριαμβευτή τον Spider-Man Το ντεμπούτο του Superman στο Action Comics Νο. 1, ένα από τα πιο περιζήτητα κόμικς στην ιστορία, πουλήθηκε για 3,2 εκατομμύρια δολάρια αμέσως μετά, σημειώνοντας νέο ρεκόρ. Ο Spider-Man iστην πρώτη του εμφάνιση στο Amazing Fantasy #15 το 1962 | Photo courtesy of Heritage Auctions. Ένα πάνελ με την εικόνα του Spider-Man από τη δεκαετία του 1980 μόλις έπιασε ένα ρεκόρ 3,4 εκατομμυρίων δολαρίων σε δημοπρασία καθώς οι τιμές των κόμικ συνεχίζουν να εκτοξεύονται. Το πρωτότυπο σχέδιο από τον Spider-Man του 1984 σημείωσε νέο ρεκόρ και έγινε το πιο ακριβό κομμάτι εσωτερικών σελίδων κόμικς, στην Heritage Auctions στο Ντάλας. Το έργο του Μάικ Ζεκ πυροδότησε έναν έντονο πόλεμο προσφορών, άνοιξε στα 330.000 δολάρια και γρήγορα κλιμακώθηκε σε εκατομμύρια. Το προηγούμενο ρεκόρ για μια σελίδα πρωτότυπης τέχνης κόμικ —όχι εξώφυλλο— σημειώθηκε το 2014 με την πώληση έναντι 657.250 δολαρίων, του The Incredible Hulk, Νο. 180 (1974) του Herb Trimpe, που παρουσίασε το Wolverine. The Incredible Hulk No. 180 (1974), η πιο ακριβή εσωτερική σελίδα κόμικ | Photo courtesy of Heritage Auctions. Το σχέδιο του Spider-Man με τρία πάνελ είναι η σελίδα 25 από το Marvel Super-Heroes Secret Wars Νο. 8, το οποίο εξηγεί πώς ο υπερήρωας είχε πάρει το νέο του υπέροχο μαύρο κοστούμι μερικούς μήνες νωρίτερα, στο Amazing Spider-Man #252 — το οποίο, όπως οι φίλοι του κόμικ γνωρίζουν, είναι μια κομβική στιγμή για τον χαρακτήρα. Ο Spider-Man προσπάθησε να δημιουργήσει το κοστούμι αφού κατέστρεψε τη μεταμφίεσή του στη μάχη, χρησιμοποιώντας αυτό που νόμιζε ότι ήταν μια φουτουριστική συσκευή αναπαραγωγής υφασμάτων. Έπαθε σοκ όταν μια μαύρη σφαίρα αναδύθηκε από το μηχάνημα και τύλιξε το κορμί του σχηματίζοντας τη νέα στολή. Η προηγούμενη σελίδα, όπου ξεκινά η μεταμόρφωση του υπερήρωα, πουλήθηκε για 288.000 δολάρια σε ξεχωριστή παρτίδα, λίγες στιγμές πριν την καταγραφή του νέου ρεκόρ – με την τιμή να φτάνει συνολικά τα 3,7 εκατομμύρια δολάρια για δύο σελίδες κόμικ. Η τέχνη των κόμικς είναι τόσο αγαπητή όσο και πολύτιμη όσο και καθένα άλλο έργο τέχνης είπαν οι άνθρωποι της δημοπρασίας. Το “Rocket Copy” της Action Comics No. 1 (1938) πουλήθηκε για 3.18 εκατομμύρια δολάρια | Photo courtesy of Heritage Auctions. Το ντεμπούτο του Superman στο Action Comics Νο. 1, ένα από τα πιο περιζήτητα κόμικς στην ιστορία, πουλήθηκε για 3,2 εκατομμύρια δολάρια αμέσως μετά, σημειώνοντας νέο ρεκόρ οίκων δημοπρασιών για τον τίτλο. Ονομάζεται "Rocket Copy" και αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο έχει μια σφραγίδα με ένα πύραυλο στο εξώφυλλο που έβαλε εκεί ο αρχικός ιδιοκτήτης του ως 13χρονος. Ένα άλλο αντίγραφο του σπάνιου βιβλίου έφτασε τα 3,2 εκατομμύρια δολάρια στο eBay το 2014 και μια ιδιωτική πώληση που πραγματοποιήθηκε από την εταιρεία δημοπρασιών συλλεκτικών αντικειμένων Comic Connect αναφέρθηκε στα 3,25 εκατομμύρια δολάρια τον περασμένο Απρίλιο. Αλλά είναι ο Spider-Man που κατέχει το τρέχον ρεκόρ για τεύχος κόμικ σε δημοπρασία, με την πώληση 3,6 εκατομμυρίων δολαρίων του Amazing Fantasy No. 15 (1962), την πρώτη εμφάνιση του web-slinger, στον οίκο δημοπρασιών Heritage τον Σεπτέμβριο. Σε εικονογράφηση Mike Zeck, Marvel Super-Heroes Secret Wars τεύχος 8, σελίδα 25 (1984). | Photo courtesy of Heritage Auctions. Ο Βέλγος σκιτσογράφος Hergé έχει το ρεκόρ για το πιο ακριβό έργο τέχνης κόμικ σε δημοπρασία, , με μια γκουάς του 1936 ζωγραφισμένη για το εξώφυλλο του The Blue Lotus, του Tintin. Το έργο τέχνης, που πουλήθηκε για 3,8 εκατομμύρια δολάρια στο Artcurial στο Παρίσι τον περασμένο Ιανουάριο, είχε πάρα πολλά χρώματα για να αναπαραχθεί μαζικά και ο καλλιτέχνης χρησιμοποίησε τελικά μια απλοποιημένη έκδοση για δημοσίευση. Ο Μίκυ Μάους είναι, φυσικά, ο πιο εμβληματικός χαρακτήρας της Disney όλων των εποχών και ο πιο δημοφιλής που δημιουργήθηκε ποτέ. Για περισσότερες από επτά δεκαετίες, έχει εμφανιστεί σε ταινίες και σε μικρού μήκους κινούμενα σχέδια, σε κόμικς και σε μια φαινομενικά ατελείωτη γκάμα εμπορευμάτων, από ρούχα μέχρι κούπες καφέ. Ένα εξαιρετικά σπάνιο φιλμάκι Mickey Mouse με ασπρόμαυρη μελάνη νιτρικού άλατος παραγωγής Cel Setup, ζωγραφισμένο στο χέρι θα προστεθεί σε μια νέα συλλογή όταν πουληθεί στη δημοπρασία Animation Art Signature της Heritage Auctions στις 4-7 Φεβρουαρίου. Το "ιερό δισκοπότηρο" των συλλεκτών Ντίσνεϊ. τα καρέ από μια άριστα διατηρημένη ταινία ζωγραφισμένη στο χέρι | Photo courtesy of Heritage Auctions. Αυτό είναι ένα σπάνιο κομμάτι, σαν ιερό δισκοπότηρο για τους συλλέκτες κόμικς με τον πιο εμβληματικό χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών. Τα ασπρόμαυρα καρέ του Μίκυ Μάους με το βασικό τους κύριο υπόβαθρο σπάνια επιβιώνουν τόσο πολύ, και σίγουρα όχι σε αυτήν την κατάσταση. Το ταινιάκι που κρατά λίγο περισσότερο από επτά λεπτά, πιστεύεται ότι είναι ένα από λιγότερα από 25 ασπρόμαυρα φιλμάκια Mickey Mouse που παραμένουν σε ιδιωτικά χέρια. Κατά τη διάρκεια της ταινίας, ο Μίκυ Μάους που κρατά τον ξιφία κάνει θόρυβο με μια τράπουλα για να ανταγωνιστεί τον κακόβουλο πειρατή καπετάνιο Peg-Leg Pete. Ήταν η πρώτη ταινία μικρού μήκους με τον Μπίλι Μπλέτσερ ως τη φωνή του Πιτ. Αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν σε μια από τις πρώτες εκθέσεις του Μουσείου Τέχνης Animation για την εταιρεία που ονομάζεται Museum Graphics στην Καλιφόρνια στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Τα καρέ φέρουν υπογραφές "Fergy" και "Spencer", χειρόγραφα στο κάτω άκρο, πιθανότατα ένα νεύμα σε δύο σπουδαίους animators: τον Norman Ferguson, περισσότερο γνωστό για τη συμβολή του στη δημιουργία του χαρακτήρα του Pluto της Disney, Peg-Leg Pete and the Big Bad Wolf και του Fred Spencer, ο οποίος από καιρό ήταν ειδικός στο Donald Duck. Το φόντο αποδίδεται αριστοτεχνικά σε ασπρόμαυρη γκουάς και το χρώμα στα καρέ παραμένει εντελώς άθικτο, καθιστώντας αυτό ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα ασπρόμαυρα σκηνικά του Μίκυ Μάους που έχουν δει οι ειδικοί της Heritage Auctions. Πηγή

Ο Τζέιμς Κάμερον περιγράφει την δική του ταινία «Spider-Man» που δεν έγινε ποτέ Μια πιο σκληρή ταινία, η οποία θα έμοιαζε περισσότερα με τον «Εξολοθρευτή» και τα «Aliens». Πολλά χρόνια πριν δούμε τον Spider-Man να κάνει την εμφάνισή του στο MCU, και ακόμα πριν καλά καλά ο Σαμ Ράιμι μας δείξει την δική του υπέροχη εκδοχή του πολυαγαπημένου ήρωα της Marvel, o Τζέιμς Κάμερον ήταν ένας από τους πρώτους σκηνοθέτες που έδειξε ενδιαφέρον για να μεταφέρει τις περιπέτειες του Πίτερ Πάρκερ στη μεγάλη οθόνη. Και σύμφωνα με τον ίδιον αυτό θα ήταν κάτι το τελείως διαφορετικό από ό,τι θα είχαμε διαβάσει στα κόμικς ή θα είχαμε δει ως τότε στην τηλεόραση. Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, ο Κάμερον προσπάθησε να κάνει μια δική του ταινία με τον Spider-Man αλλά ποτέ δεν κατάφερε να πάρει τα δικαιώματα και όλο αυτό κατέληξε σε μια παραγωγική κόλαση όπου στο τέλος απλά μπήκε στο ράφι. Όμως, μιλώντας στο Screen Crush, ο Κάμερον έδωσε μια ιδέα για το πως θα ήταν αυτή η ταινία. «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να βάλεις στο μυαλό σου είναι ότι δεν είναι ο Spider-Man. Έχει το όνομα του Spider-Man, αλλά δεν είναι ο Spider-Man. Είναι ο Spider-Kid. Είναι Spider-Γυμνασιόπαιδο-Kid. Είναι κάπως geeky, και κανείς δεν τον προσέχει, και είναι κοινωνικά αντιδημοφιλής και όλα αυτά». Ο Κάμερον συνέχισε λέγοντας ότι η ιδέα της εστίασης σε έναν έφηβο Spider-Man δημιούργησε τη μεταφορά με τις υπερδυνάμεις του να αντιπροσωπεύουν «αυτή την αναξιοποίητη δεξαμενή δυνατοτήτων που έχουν οι άνθρωποι που δεν αναγνωρίζουν στον εαυτό τους. Και ήταν επίσης στο μυαλό μου μια μεταφορά για την εφηβεία και όλες τις αλλαγές στο σώμα σου, τις αγωνίες σου για την κοινωνία, τις προσδοκίες της κοινωνίας, τις σχέσεις σου με το φύλο της επιλογής σου που σε ελκύει, όλα αυτά τα πράγματα.» Μια από τις μεγαλύτερες διαφορές με τα κόμικς ήταν πως ο Κάμερον ήθελε να κάνει τον Πάρκερ να ρίχνει ιστούς από τα χέρια του κι όχι από κάποιο μηχάνημα λέγοντας πως «το να προσεγγίσω την ιδέα με τους βιολογικούς σκοπευτές ιστών ως μέρος της βιολογικής προσαρμογής του στο δάγκωμα της ραδιενεργής αράχνης, μου έβγαζε περισσότερο νόημα». «Ήθελα να φτιάξω κάτι που να έχει ένα είδος σκληρής πραγματικότητας. Οι υπερήρωες γενικά πάντα μου φαινόταν φανταστικοί και ήθελα να κάνω κάτι που θα ήταν περισσότερο στο πνεύμα του “Terminator” και του “Aliens”, που θα πιστεύατε αυτή την πραγματικότητα αμέσως. Άρα βρίσκεστε σε έναν πραγματικό κόσμο, δεν βρίσκεστε σε κάποια μυθική πόλη όπως η Gotham. Ή ο Superman και η Daily Planet και όλα αυτά, όπου πάντα το ένιωθα πολύ μεταφορικό και παραμυθένιο. Ήθελα να είναι: Είναι η Νέα Υόρκη. Χιονίζει. Ένας άντρας δαγκώνεται από μια αράχνη. Μετατρέπεται σε αυτό το παιδί με αυτές τις δυνάμεις, και έχει αυτή τη φαντασίωση να είναι ο Spider-Man, και φτιάχνει αυτό το κοστούμι, και είναι τρομερό, και μετά πρέπει να βελτιώσει το κοστούμι, και το μεγάλο του πρόβλημα είναι το καταραμένο κοστούμι. Τέτοια πράγματα. Ήθελα να το γειώσω στην πραγματικότητα και στην παγκόσμια ανθρώπινη εμπειρία. Νομίζω ότι θα ήταν μια διασκεδαστική ταινία αν γινόταν ποτέ», πρόσθεσε ο Κάμερον. Ομως το ότι τελικά δεν κατάφερε να κάνει αυτή την ταινία του έμαθε κάποια πράγματα. «Πήρα μια απόφαση μετά τον “Τιτανικό” να προχωρήσω και να κάνω τα δικά μου πράγματα και να μην ασχολούμαι με τα franchises άλλων. Οπότε νομίζω ότι [το «Spider-Man» που δεν έγινε] ήταν πιθανώς το χτύπημα που χρειαζόμουν για να πάω να φτιάξω τα δικά μου πράγματα». Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Τζέιμς Κάμερον εδώ. Πηγή

5+1 λόγοι που ο Spider-Man του Sam Raimi είναι θρυλικός Ο Spider-Man είναι από τα πλέον μεγαλύτερα κινηματογραφικά franchises στον κόσμο. Με το πρόσφατο trailer για το No Way Home να ρίχνει το ίντερνετ, είναι ασφαλές να πούμε πως ο άνθρωπος αράχνη βρίσκεται στην κορυφή του κόσμου. Όλοι μας έχουμε δει κάποιο παιδί να προσποιείται ή ακόμα και εμείς οι ίδιοι έχουμε προσποιηθεί να πετάμε με τους φανταστικούς μας ιστούς από κτίριο σε κτίριο, σκίζοντας τους ουρανούς της Νέας Υόρκης. Αν και η πρώτη εμφάνιση του ήρωα ήταν το μακρινό 1962, η φήμη του δεν θα φτάσει στο απόγειο της μέχρι το 2002. Υπεύθυνος γι’ αυτό ο Sam Raimi, σκηνοθέτης της τριλογίας Spider-Man, από το 2002 μέχρι και το 2007. Οι ταινίες θα συγκεντρώσουν συνολικά πάνω από 2,5 δισεκατομμύρια δολλάρια στο παγκόσμιο box office, με σχετικά θετικές κριτικές. Πιο σημαντική από την εισπρακτική επιτυχία είναι, βέβαια, είναι η επίδραση που είχε στην ποπ κουλτούρα στο σύνολο της. Ξαφνικά οι σούπερ ήρωες δεν παρέμεναν στους κύκλους μερικών εκλεκτών φανς των κόμιξ. Είχαν κατακτήσει πλέον το mainstream. Εν αναμονή του No Way Home, στο οποίο ελπίζουμε σε επιστροφή του αγαπημένου Tobey Maguire, ας δούμε τους λόγους που κάνουν αυτή την τριλογία αξεπέραστη. 1. Ήταν μία τριλογία με ψυχή και σεβασμό για τα κόμιξ Ας μην κοροϊδευόμαστε. Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς αναλογιζόμενος το original Spider-Man trilogy είναι το πόσο διασκεδαστικές είναι. O Raimi κατάφερε να πλάσει έναν κόσμο “ανοιχτό” για όλους. Από την μία προσβάσιμο σε αυτούς γνώριζαν τον ήρωα και την φιλμογραφία του Raimi για πρώτη φορά. Από την άλλη, πρόσφερε αρκετές ματιές για φανς τόσο του αρχικού υλικού όσο και των ταινιών του γενικότερα. Πλάνα τραβηγμένα κατευθείαν από τις σελίδες των κόμιξ, μικρές αναφορές σε άλλους ήρωες αλλά και διακριτικές νότες τρόμου συνθέτουν το πλεκτό της τριλογίας. Και το αποτέλεσμα είναι άκρως διασκεδαστικό. Πηγή εικόνας: unfilteredopininons.com Έχει πετύχει την χρυσή τομή μεταξύ δράματος και ηρωικής δράσης. Οι σκηνές δράσης είναι συναρπαστικές, με μία μίξη μεταξύ cgi και πρακτικής χορογραφίας. Κι ενώ περιμένουμε την επόμενη σκηνή δράσης, μαρτυρούμε την μάχη του Peter Parker μεταξύ δύναμης και ευθύνης. Μπορεί πλέον να είναι στερεότυπο σε τέτοιου είδους ταινίες, αλλά είναι η ταινία που γέννησε αυτόν τον κανόνα. 2. Ο χαρισματικός Tobey Maguire Λίγα μπορούν να ειπωθούν για το take του Tobey Maguire ως Spider-Man. Μπορεί με την εμφάνιση του να μην πείθει ως έφηβος (ήταν 26 ετών στο πρώτο φιλμ), μα καταφέρνει να δώσει έναν σύνθετο Peter Parker. Είναι ένας περίεργος έφηβος, σχεδόν αντικοινωνικός, που προτιμά την επιστήμη από το ποδόσφαιρο και τα αμάξια. Δυσκολεύεται να μιλήσει στην γειτόνισσα του Mary Jane, που του αρέσει από όταν ήταν παιδιά, και δέχεται bullying. Ακόμα και όταν θα τσιμπηθεί από την αράχνη και γίνει ο ήρωας που όλοι ξέρουμε δεν θα ξεπεράσει ως δια μαγείας αυτά τα θέματα. Ακόμα είναι αδέξιος και ντρέπεται μπροστά στα κορίτσια. Ακόμα του αρέσει η επιστήμη και μισεί το ποδόσφαιρο. Μα έχει στον πυρήνα του μία ηθική υποχρέωση (στον εαυτό του; στον θείο Μπεν;) και κινείται με βάση αυτή. Μπορεί καθώς εξελίσσεται η τριλογία να εξελίσσεται και ο ίδιος ως άτομο, αλλά δεν γίνεται από την μία στιγμή στην άλλη. Μαθαίνει μέσω των δοκιμασιών του και των μαχών του τόσο με τους εχθρούς όσο και με τον ίδιο του τον εαυτό. Βέβαια, όλοι θυμόμαστε τον emo phase Peter Parker του Spider-Man 3. Όσο λιγότερα ειπωθούν γι’ αυτό τόσο το καλύτερο. Ας αρκεστούμε να πούμε πως είναι ίνδαλμα για όλους τους λάθος λόγους. Προχωράμε. 3. Οι καλογραμμένοι (περισσότεροι) villains. Είναι διαδεδομένη η έκφραση πως ένας ήρωας είναι όσο καλλογραμμένος όσο ο εχθρός του. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα και στις τρεις ταινίες (σχεδόν). Ο Green Goblin του Willem Dafoe και ο Doc Ock του Alfred Molina είναι από τους πιο διασκεδαστικούς αλλά και τραγικούς comic book villains της μεγάλης οθόνης. Και οι δύο τους λειτουργούν σαν μέντορες του Peter που όμως καταχράζονται την μεγάλη δύναμη που έχουν. Χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους για να εκδικηθούν αυτούς που τους αδίκησαν και να βγάλουν από την μέση τον Spider-Man. Στο τέλος και οι δύο θα χαθούν αφού έχουν ανακαλύψει την ταυτότητα του Peter. Ειδικά στην περίπτωση του Spider-Man 2 και του Doc Ock, εκείνος θα δει την “βλασφημία” του και θα εξιλεωθεί σώζωντας την πόλη με την αυτοθυσία του. Και οι δύο αναμένονται να επιστρέψουν στο No Way Home, ως μέρος του multiverse. Πηγή εικόνας: comicbook.com Ιδιαίτερη περίπτωση αποτελεί το 3ο μέρος της τριλογίας, το (κυριολεκτικά) μαύρο πρόβατο όπου έχουμε 3 villains (ή και 4 αν θεωρήσουμε τον ίδιο τον Spider-Man). Όπως είναι φυσικό κανείς τους δεν ξεδιπλώνεται αρκετά λόγω του περιορισμένου χρόνου και χαραμίζονται στην ίδια ταινία. Ο Venom, για του οποίου την δημιουργία ευθύνεται ο ίδιος ο Peter, βγαίνει ως γκρινιάρης και μη απειλητικός. O New Goblin, γιος του αρχικού Green Goblin αν και έχει μεγαλύτερο arc που εκτείνεται και στις τρεις ταινίες περνά αδιάφορος καθώς δεν εμφανίζεται παρό σε μία μόνο σκηνή. Ο Black Spider-Man μας χάρισε απίστευτα memes οπότε συγχωρείται (…ίσως και όχι). Μοναδική εξαίρεση του όλου εγχειρήματος είναι ο Sandman. Mε μία ιστορία που τον καθιστά τραγικό ήρωα που προσπαθεί να σώσει την κόρη του και η σύνδεση του με το παρελθόν του Peter, τον ανεβάζουν σε άλλο επίπεδο. 4. Ο J. Jonah Jameson του J. K. Simmons Δεν χρειάζονται λόγια σε αυτή την περίπτωση. Το κωμικό timing, οι εκφράσεις και το γέλιο έχουν ανυψώσει την ερμηνεία. Ήταν τόσο δημοφιλής που έπαιξε τον ίδιο χαρακτήρα στην νέα σειρά Spider-Man, αποκαλύπτωντας πως την ταυτότητα του ήρωα μας στον κόσμο. Απολαύστε τον. 5. Τα οπτικά εφέ και η στολή Για να παραλλάξουμε λίγο το γνωστό ρητό: “Με μεγάλο μπάτζετ έρχονται και μεγάλα οπτικά εφέ.” Κι έτσι γίνεται και σε αυτή την τριλογία. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα εφέ είναι άψογα ακόμα και με σημερινά στάνταρ. Από τα μηχανικά πλοκάμια του Doc Ock, στα άλματα του Spider-Man μεταξύ των αυτοκινήτων στην Times Square, οι κινήσεις φαίνονται φυσικές, ρυθμικές και γεμάτες ένταση. Ας κρατήσουμε ότι έχει περάσει σχεδόν μία εικοσαετία από την πρώτη ταινία. Για την στολή λίγα μπορεί να πει κανείς χωρίς να πλατιάσει. Είναι πιστή στο αρχικό σχέδιο, με τονισμένους τους ιστούς που της δίνουν ένα μοναδικό αίσθημα. Μία εικόνα είναι ίση με χίλιες λέξεις, οπότε ορίστε. Πηγή εικόνας: cbr.com 6. Τα memes Κι εδώ ήρθε η ώρα της τρίτης ταινίας να λάμψει. Σε αυτό τον τομέα έχει προσφέρει τα περισσότερα στην ποπ κουλτούρα από τις άλλες δύο μαζί. Από τον χορό του emo Peter Parker, στο ενοίκιο του κ. Ditkovich, στους σωλήνες που εξολόθρευσαν τον Venom. Χωρίς βέβαια να παραγνωρίζουμε τις προσφορές των άλλων δύο σε αυτόν τον τομέα, όπως την μάχη του Peter με τον Bonesaw από το Spider-Man 1 ή το “Pizza Time” του Spider-Man 2. Όσα χρόνια και να περάσουν o Spider-Man του Sam Raimi θα παραμένει ζωντανός στις μνήμες των φανς οπου μεγάλωσαν με αυτές. Αν πήραμε κάτι από το τρέιλερ του No Way Home, αυτό είναι μία ελπίδα ότι θα ξαναδούμε τον Tobey Maguire να αντιμετωπίζει του παλιούς του γνώριμους κακούς. Λίγοι μόνο μήνες έμειναν μέχρι τον Δεκέμβριο και ευχόμαστε να ξανακούσουμε την έκφραση “I’m gonna throw some dirt in your eye”. Πηγή

Κορωνοϊός: Ηλικιωμένοι στην Αττάλεια διευκολύνονται εν μέσω καραντίνας χάρη στον... Σπάιντερμαν Φωτογραφία αρχείου - Πηγή: AP Photo/Francisco Seco Ο... Σπάιντερμαν άφησε για λίγο τη Νέα Υόρκη και λόγω κορωνοϊού πήγε στην τουρκική πόλη Αττάλεια για να βοηθήσει αυτούς που το έχουν ανάγκη. Πίσω από τη μάσκα του ήρωα «κρύβεται» ο Burak Soylu, ο οποίος συγκεκριμένα, βοηθάει τους ηλικιωμένους με τα ψώνια τους, καθώς είναι αναγκασμένοι να μείνουν σπίτι λόγω των μέτρων που έχουν τεθεί σε ισχύ εξαιτίας της εξάπλωσης του κορωνοϊού. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό που κάνει όχι μόνο διευκολύνει τη ζωή των ηλικιωμένων εν μέσω καραντίνας, αλλά συνεισφέρει και στη ψυχολογία τους. «Κάποιες φορές οδηγώ κι άλλες σκαρφαλώνω. Είμαι πολύ χαρούμενος που μπορώ να βοηθάω τους ανθρώπους και να τους κάνω να δίνουν έμφαση στην εντολή να μείνουν σπίτι» αναφέρει ο Soylu,σύμφωνα με το Anadolu. Ενώ τονίζει πως: «Όλοι έχουν μία σούπερ δύναμη που ονομάζεται "καλοσύνη". Θα πρέπει να τη χρησιμοποιούν περισσότερο». Τέλος, αποκάλυψε ότι δεν σχεδιάζει να εγκαταλείψει σύντομα τη ζωή του σούπερ ήρωα, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο σκοπεύει να κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθάει και να ψυχαγωγεί τους ανθρώπους. Πηγή Δείτε και ένα βιντεάκι: https://www.youtube.com/watch?v=IGtzqqepf9E

Βοηθώντας τους θιασώτες των κόμικς να διαχειριστούν τον χρόνο της καραντίνας κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, η Marvel διαθέτει δωρεάν στο Διαδίκτυο κάποιους από τους πιο δημοφιλείς τίτλους της. Μέσω της ψηφιακής υπηρεσίας συνδρομητικής εγγραφής σε κόμικς, η Marvel Unlimited προσφέρει, για περιορισμένο χρονικό διάστημα, μια επιλογή τίτλων στους οποίους πρωταγωνιστές είναι οι Avengers, Spider-Man, Black Widow, Captain America, Captain Marvel και άλλοι. Οι παρακάτω 12 τίτλοι θα είναι διαθέσιμοι δωρεάν έως τη Δευτέρα 4 Μαΐου: Avengers vs. X-Men, Civil War, Amazing Spider-Man: Red Goblin, Black Panther by Ta-Nehisi Coates Vol. 1, Thanos Wins by Donny Cates, X-Men Milestones: Dark Phoenix Saga, Avengers: Kree/Skrull War, Avengers by Jason Aaron Vol. 1: The Final Host, Fantastic Four Vol. 1: Fourever, Black Widow Vol. 1: S.H.I.E.L.D.'S Most Wanted, Captain America: Winter Soldier Ultimate, Captain Marvel Vol. 1: Higher, Further, Faster, More. ethnos.gr/marvel marvel.com/marvel-unlimited