Search the Community

Από την απαρχή της ανθρωπότητας, υπήρχε η προαιώνια μάχη μεταξύ καλού και κακού, μεταξύ αγγέλων και δαιμόνων. Όλα αυτά βέβαια δεν σημαίνουν τίποτα για την Lam Lyle, είναι θρύλοι και δοξασίες τα οποία έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με ότι θεωρεί εκείνη ιερό. Την επιστήμη, την λογική, την συγκροτημένη σκέψη και ανακάλυψη. Όταν όμως ξαφνικά πεθαίνει ο πατέρας της, ο ίδιος πατέρας με τον οποίο είχε έρθει σε κόντρα και είχε να του μιλήσει πολλά χρόνια, συνειδητοποιεί ότι όλοι αυτοί οι θρύλοι ίσως να έχουν κάποια βάση. Ίσως να υπάρχουν κάποιοι που να είναι η τελευταία αντίσταση της Γης απέναντι στον απόκοσμο εχθρό. Ίσως ο πατέρας της να ήταν ένας από αυτούς. Και ίσως, και αυτή η ίδια, να παίξει τον ρόλο για τον οποίο την ετοίμαζε από μικρό κορίτσι. Τον ρόλο της τελευταίας άμυνας απέναντι στην ανείπωτη φρίκη. Με την 90ίλα να ξεχειλίζει από τις σελίδες του συγκεκριμένου κόμικ, να πλημμυρίζει τα κείμενα του Scott Snyder και να χρωματίζει τα σχέδιο του Greg Capullo, το We Have Demons είναι κάτι το οποίο θα μπορούσε να βγει άνετα πριν 30 χρόνια και αυτό έχει τα καλά του και τα κακά του. Και ΟΚ, ο Snyder τείνει να είναι υπερπεριγραφικός, και οι δουλειές να έχουν συνήθως πολύ exposition, αλλά συνήθως η χρήση της γλώσσας που κάνει μου βγάζει ένα αποτέλεσμα ευχάριστο. Εδώ προφανώς θέλει να φτιάξει κάτι διασκεδαστικό, κάτι με πολύ ξύλο, ηρωικές πράξεις και φρικιαστικούς δαίμονες, χωρίς κάτι ιδιαίτερα σοβαρό στο πλάνο του, αλλά η αλήθεια είναι ότι θα έπρεπε να προσέξει λίγο παραπάνω τους χαρακτήρες του. Και αυτό γιατί στη πορεία εισάγει αρκετούς, κανείς όμως από τους οποίους δεν καταφέρνει να ξεπεράσει το επίπεδο του generic και το πρότυπο αναρίθμητων άλλων ιστορίων, με τους ρόλους του macho, της όμορφης αλλά επικίνδυνης γυναίκας, του comic-relief αλλά και οτιδήποτε άλλο τετριμμένο μπορείτε να φανταστείτε. Και ναι, το αποτέλεσμα είναι εν τέλει διασκεδαστικό, mindless fun, αλλά δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει,ακόμα και σε αυτό το επίπεδο. Ο Capullo κάνει ότι μπορεί για να αναδείξει το σενάριο-πανικός που του έδωσε ο Snyder, και στο βαθμό που χρειάζεται, το έκανε μια χαρά. Παίρνοντας μια σελίδα από το βιβλίο του McFarlane, με σκηνοθεσία και splash υπερποζεράδικη, με έκανε να θυμηθώ γιατί δεν μου άρεσαν τα υπερηρωικά του 90. Respect βέβαια για την ικανότητα του και το χρόνο που έριξε σε κάθε σελίδα, με φορτωμένα με λεπτομέρεια τέρατα και κέρατα, σπαθιά και δόντια over-the-top, την κατέχει την τέχνη του και αυτό φαίνεται. Δεν νομίζω κάποιος άλλος να μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο, και φαίνεται ότι τα πάντα είναι γραμμένα για μπορέσει να λάμψει το ταλέντο του σχεδιαστή. Απλα, προσωπικά μιλώντας και ψυχανεμιζόμενος τις τάσεις, δεν νομίζω ότι πλέον τέτοιες υπερβολές ενθουσιάζουν όπως πριν κάποια (αρκετά) χρόνια. Γραμμένο στα πλαίσια της συμφωνίας του συγγραφέα με το Comixology για 8 creator-owned τίτλους με διαφορετικούς σχεδιαστές ο καθένας, βγήκαν 3 (ψηφιακά) τεύχη των 40 σελίδων περίπου, και στη συνέχεια κυκλοφόρησαν σε trade από τη Dark Horse, με 60+ σελίδες σχέδια, συνεντεύξεις κλπ. Συνολικά, μια ευχάριστη ανάγνωση, αλλά δεν θα κυνηγήσω πιθανή συνέχεια του, δεν με κέρδισε.

Πάντοτε ο τρόμος και τα κόμικ συνδυάζονταν αρμονικά,δίνοντας μας υπέροχα και αμιγώς ανατριχιαστικά αποτελέσματα..Μεγάλοι σχεδιαστές και σεναριογράφοι εδώ και δεκαετίες έχουν διαπρέψει στις ιστορίες τρόμου με άκρως ικανοποιητικά αποτελέσματα τόσο εικαστικά όσο και συγγραφικά.Το καλλιτεχνικό δίδυμο των Scott Snyder(American Vampire,BatMan,AfterDeath)και Jock(Green Arrow:Year One,Wolverine,Bat Man,The Losers)συνεχίζει αυτή την καλή παράδοση μέσα από τις σελίδες του Wytches που κυκλοφόρησε από την Image. H οικογένεια Rock μετακομίζει στη πόλη του Litchfield στο New Hampshire μετά το σοβαρό τραυματισμό της μητέρας που την αφήνει ανάπηρη καθώς και από ένα περιστατικό που είχε η κόρη τους Sailor στο σχολείο της.Μία άλλη κοπέλα η Annie,έκανε bullying στη Sailor,και αργότερα το κορίτσι εξαφανίστηκε...Οι υποψίες φυσικά έπεσαν πάνω στη "περίεργη"όπως την έβλεπαν όλοι Sailor.Η οικογένεια ελπίζει να κάνει μία νέα αρχή αλλά κάποιες από τις φήμες την ακολουθούν και στη νέα της γειτονιά...Αγνοούν επίσης και το μυστικό των κατοίκων της οι οποίοι δίνουν σαν "προσφορά"τους συνανθρώπους τους σε κάποια μυστηριώδη όντα που ζούνε μέσα στο δάσος....Και φυσικά δεν θα αργήσει να έρθει και η σειρά της Sailor να προσφερθεί και η ίδια...Και ο πατέρας της θα κάνει τα πάντα για να την πάρει πίσω... Συνδυασμός τρόμου και ψυχολογικού δράματος,αρχαίων παραδόσεων και αρχέγονων δυνάμεων,καθώς και μιας κοφτερής ματιάς στα ήθη της μοντέρνας κοινωνίας(με θέματα που θίγουν τον αλκοολισμό,την αναπηρία,το σχολικό και μη Bullying,την οικογενειακή δυσλειτουργία),ο συγγραφέας εμμένει περισσότερο στη σχέση πατέρας και κόρης,και στον αγώνα τους να επιβιώσουν μέσα σε ένα άκρως εχθρικό περιβάλλον.. Το παρελθόν με το παρόν συνδυάζονται απόλυτα για να διηγηθούν μία ιστορία ανατριχιαστική,φρικιαστική και απόλυτα τρομαχτική έτσι όπως μόνο ο Snyder μπορεί να τη διηγηθεί.Ο αναγνώστης ταυτίζεται απόλυτα με τους χαρακτήρες,καταλαβαίνει μαζί τους ότι κάτι δεν πάει καλά,βλέπει ανθρώπους να εξαφανίζονται,αντιλαμβάνεται ότι κάτι κακό συμβαίνει,αλλά δεν βλέπει αυτό το κακό μπροστά του...Το νιώθει όμως μέσα του,να τρέχει κρύο στις φλέβες του.. Και αυτό είναι που κάνει αυτή την ιστορία ακόμα πιο τρομακτική αφού ο συγγραφέας(στο στυλ του Lovecraft)δημιουργεί ένα είδος "εσωτερικού" τρόμου χωρίς να καταφεύγει σε εύκολους εντυπωσιασμούς και "σπλατεριές" που τις περισσότερες φορές δυστυχώς χρησιμοποιούν πολλοί στο συγκεκριμένο genre...Δεν επιτρέπει στον εαυτό του να επιπέσει στα διάφορα "κλισέ"που συνήθως συνοδεύουν τη γραφή τέτοιου τύπου ιστοριών και πρόκειται ίσως για την πιο ώριμη δουλειά του Snyder μέχρι εκείνη τη στιγμή,και σίγουρα την πιο τρομακτική του... Μία ιστορία γεμάτη μυστήριο αλλά και με τις απαραίτητες πινελιές χιούμορ εκεί που χρειάζεται,καθώς επίσης και με plot twist που κόβουν την ανάσα,οι Wytches δεν είναι οι "παραδοσιακές" μάγισσες των παραμυθιών με τα μεγάλα μυτερά καπέλα και τις σκούπες...Είναι τρομακτικά πλάσματα που απαιτούν αιματηρές θυσίες για να μείνουν ζωντανά...Και ο αληθινός φόβος δεν κρύβεται μέσα στα σκοτεινά δάση,αλλά τις περισσότερες φορές είναι δίπλα μας,στους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε καθημερινά ή ακόμα και σε αυτούς που ζούμε μαζί τους....Και αυτοί ίσως να είναι πιο σατανικοί και σκοτεινοί ακόμα και από τα πλάσματα του δάσους.... Δεν θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα όλη αυτή τη σκοτεινή,κλειστοφοβική, και εφιαλτική ατμόσφαιρα κανένας τόσο ίσως καλά όπως ο Jock(καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Βρετανού σχεδιαστή Mark Simpson),που πραγματικά διαπρέπει σε τέτοιου είδους ιστορίες τρόμου και σκοτεινού θέματος. Ο άκρατος εξπρεσιονισμός του,ο συνδυασμός νεροχρωμάτων και digital δουλειάς,οι έντονες γραμμές του που κόβουν σαν λεπίδα,τα εκπληκτικά designs των εφιαλτικών πλασμάτων,συμπληρώνουν όλο το πακέτο που σίγουρα θα ευχαριστήσει τους φίλους του συγκεκριμένου genre και όχι μόνο,θέτοντας καινούργιες βάσεις για το σχεδιασμό των horror comic. Μία συνεργασία που ξεκίνησε με το Bat Man The Black Mirror εδώ συνεχίζεται με τον καλύτερο δυνατό(και δημιουργικό)τρόπο.Ελπίζω σύντομα αυτή η συνεργασία να συνεχιστεί για μια ακόμα κοινή δουλειά τους.Ένα δίδυμο που συμπληρώνει απόλυτα ο ένας τον άλλο. Η σειρά κυκλοφόρησε σε 6 τεύχη από τον Οκτώβριο του 2014 μέχρι και το Μάρτιο του 2015(με τον μαιτρ του τρόμου,Stephen King να τη χαρακτηρίζει σαν "θρίαμβο"),ενώ ετοιμάζεται και η κινηματογραφική εκδοχή της με τους 2 δημιουργούς σαν executive producers και στην παραγωγή τους Brad Pitt,Jeremy Kleiner κ.α.Ενώ ετοιμάζεται και η συνέχεια της σειράς πάλι από το ίδιο δημιουργικό δίδυμο.Το κείμενο θα το βρείτε και στο προσωπικό μου blog ΕΔΩ

Στις 20 Ιουλίου 2029 η κυβέρνηση των ΗΠΑ, αποφάσισε να κλείσει τα σύνορα της χώρας, αλλά και κάθε είδους επικοινωνία με τον υπόλοιπο κόσμο σε μια πράξη που ονομάστηκε "Σφράγισμα". Όσοι ξένοι υπήκοοι θα έμεναν μέσα στα σύνορα των ΗΠΑ εκείνη την ημέρα, θα τους επιτρεπόταν να μείνουν, ενώ όσοι Αμερικανοί υπήκοοι θα έμεναν εκτός των συνόρων εκείνη την ημέρα, δεν θα μπορούσαν ποτέ να ξαναγυρίσουν. Είχε προηγηθεί το χτίσιμο ενός τεράστιου τείχους και η κατασκευή ενός εναέριου ηλεκτρομαγνητικού φράγματος, που παρεμποδίζει τις εναέριες συγκοινωνίες και τις τηλεπικοινωνίες. Οι ακριβείς λόγοι για αυτήν την απόφαση δεν έγιναν γνωστοί, είχε προηγηθεί όμως, μια πολύ δύσκολη οικονομική περίοδος για τη χώρα. Και κάπως έτσι, οι ΗΠΑ σβήστηκαν από τον παγκόσμιο χάρτη για 30 χρόνια. Έως ότου, μια σειρά από μηνύματα, που - άγνωστο πώς - κατάφεραν να διαπεράσουν το τείχος και φτάνουν στον υπόλοιπο κόσμο ο οποίος καταρρέει από τις πολιτικές έριδες και τις επιδημίες. Μια ομάδα επτά ανθρώπων αποστέλλεται, για να εισέλθει παράνομα στις τέως (; ) ΗΠΑ, να έλθει σε επαφή με τους αποστολείς των μηνυμάτων και να ανακαλύψουν τι έχει συμβεί εντός του τείχους. Φυσικά, η κατάσταση εκεί μέσα, θα υπερβεί ακόμα και την πιο τρελή φαντασία. Πάρα πολύ ενδιαφέρουσα βάση, για να στηριχθεί ένα κόμικ φαντασίας και η αλήθεια είναι ότι οι δύο έμπειροι συγγραφείς, Scott Snyder και Charles Soule, την αξιοποιούν σχεδόν στο έπακρο. Το μυστήριο υπάρχει από την αρχή, η πλοκή εκτυλίσσεται γρήγορα, χωρίς νεκρούς χρόνους, η υπόθεση γίνεται συνεχώς πιο πολύπλοκη, αλλά οι σεναριογράφοι δεν βιάζονται καθόλου να αποκαλύψουν τα πάντα. Σε κάθε ξεχωριστό τεύχος μαθαίνουμε κάτι για το παρελθόν ενός διαφορετικού επιβάτη από τους επτά της αποστολής, κάτι που εντείνει την αγωνία, αλλά και διαφωτίζει τις πράξεις και τα κίνητρα των πρωταγωνιστών. Ο σχεδιαστής Guiseppe Camuncoli (αρχικό σχέδιο) κάνει εξαιρετική δουλειά στο σχέδιο, το οποίο είναι αρκετά ρεαλιστικό, αλλά και αρκετά τραχύ ταυτόχρονα. Συλλαμβάνει με μεγάλη επιτυχία την αγωνία των πρωταγωνιστών και ταυτόχρονα μας προσφέρει μερικές πολύ ευφάνταστες εικόνες, αλλά και μια πολύ καλή σκηνοθεσία των πλάνων. Οι μελανωτές Daniele Orlandini και Leonardo Marcello Grassi τον βοηθάνε πάρα πολύ και γενικά, έχουμε μια άψογη συνεργασία και μεταξύ των τριών, αλλά και με τους δύο σεναριογράφους. Φυσικά, υπάρχει και ο Matt Wilson, που συμβάλλει πάρα πολύ στο τελικό αποτέλεσμα με τους χρωματισμούς του. Πώς μου φάνηκε; Η αρχή της ιστορίας, φαίνεται να έχει ως βάση τη διακυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ και τις απομονωτιστικές του τάσεις. Υπάρχουν αρκετές αναφορές στην πολιτική και πολλά βασανιστήρια. Από εκεί και μετά, τα φανταστικά στοιχεία παίρνουν το πάνω χέρι στην πλοκή. Η ιστορία δεν έχει ξεδιπλωθεί ακόμα στα πρώτα τεύχη, έτσι ώστε να μπορεί κάποιος να κρίνει τις προεκτάσεις, εάν αυτές υπάρχουν. Για την ώρα, περιορίζομαι σε όσα έχω διαβάσει, δηλαδή στο ότι είναι μια χορταστική και πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία φαντασίας με ρεαλιστικούς και πειστικούς χαρακτήρες. Προσωπικά, περίμενα κάτι πιο άμεσα πολιτικό, αλλά δεν μπορώ να πω ότι δεν απόλαυσα και αυτό που διάβασα και δεν ανυπομονώ για τη συνέχεια. Το διάβασα στο TPB, που περιέχει τα πρώτα 6 τεύχη και επιπλέον, έναν επίλογο των σεναριογράφων σχετικά με τη δημιουργία του κόμικ (με πολλά εγκώμια προς τη CIA, κάτι που εμένα δεν μου άρεσε), ένα χρονολόγιο των γεγονότων πριν από το Σφράγισμα και πολλά εναλλακτικά εξώφυλλα. Η σειρά συνεχίζεται, έχει πάρει καλές κριτικές και αναμένουμε τη συνέχεια. Υπάρχει και λόγο Ελλάδα στο πρώτο τεύχος.

Αυτήν την εβδομάδα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Οξύ οπότε πάμε να δούμε τι παίζει με το Dark Knights Metal: The Deluxe Edition. Γενικότερα είναι η πρώτη μου παρουσίαση εδώ, οπότε ελπίζω να σας αρέσει, αλλιώς μην πυροβουλείτε που λέει και ο Πύρρος Η αρχή του Metal ως event Αρκετοί έχουν πει ότι το New 52 δεν προσέφερε πολλά ουσιαστικά πράγματα για τη DC, αλλά αν υπάρχει κάτι που οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν είναι ότι το run του Scott Snyder και του Greg Capullo στο Batman ήταν κάτι ανανεωτικό και έβριθε εξαιρετικών στιγμών με κάποιες ιστορίες να μένουν κλασικές. Το 2017, με το run των δύο να έχει τελειώσει, η DC ανακοινώνει το Dark Nights: Metal στο Fan Expo Dallas με την επιστροφή των δύο συντελεστών. Η σειρά ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2017 και ουσιαστικά αποτελεί συνέχεια όλου του story arc του Batman το οποίο έγραψε ο Snyder, συμπεριλαμβανομένων των καλύτερων ιστοριών του: The Court of Owls, Zero Year, Death of the Family, Endgame. Ο Snyder δήλωσε ότι «Γράφω το Metal όσο καιρό έγραφα και το Batman». Κάποιο από τα μέταλλα που παίζουν ρόλο στο Metal εμφανίζονται σε διάφορα σημεία στο run των Snyder-Capullo. Η ιδέα πίσω από την πλοκή του Metal Η ιδέα ενός νέου σκοτεινού Multiverse ήρθε στον Snyder βλέποντας τη σειρά Cosmos: A Spacetime Odyssey μαζί με το γιο του. Ενθουσιάστηκε με την ιδέα της σκοτεινής ύλης οπότε αναρωτήθηκε πως θα ήταν να υπήρχαν σε αυτό το Πολυσύμπαν ακόμα περισσότερες διαφορετικές πιθανότητες, ένα Σκοτεινό Πολυσύμπαν που θα κρύβεται πίσω από όλα. Ουσιαστικά ένα Σκοτεινό Πολυσύμπαν είναι μια αντίθετη εκδοχή του κανονικού, γι’ αυτό και οι Earths έχουν αρνητικό πρόσημο πριν τον αριθμό τους και οι ήρωες κάθε μίας διαθέτουν κοινά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα στην Earth 12 του Πολυσύμπαντος και την Earth -12 του Σκοτεινού Πολυσύμπαντος ο Bruce Wayne έχει σχέση με τη Diana. Στις Earths 32 και -32 ο Batman έχει δαχτυλίδι από το τάγμα των Green Lantern, ενώ στις Earths 11 και -11 όλοι οι ήρωες έχουν το αντίθετο φύλο από την Prime Earth π.χ Aquawoman, Superwoman, Wonderous Man κτλ. Ο Snyder παρουσιάζει εφτά διαφορετικές εκδοχές του Σκοτεινού Ιππότη, όλες με χαρακτήρα κακού και από διαφορετικές Earths του Σκοτεινού Πολυσύμπαντος, για τις οποίες θα μιλήσουμε παρακάτω. Ταυτόχρονα κάποιες ακόμα ιδέες που είχε στο μυαλό του αφορούσαν έναν Batman που θα έμοιαζε στον Punisher, έναν σκοτεινό μάγο, έναν Batman ασθενή στο Άσυλο Άρκαμ μετά τη δολοφονία των γονιών του, ένα που θα έχει ενωθεί με τους εχθρούς του και έναν που θα είχε ενωθεί με το ίδιο το Gotham. Η όλη ιστορία γύρω από το Metal και τα tie-ins Στα ελληνικά θα δούμε το deluxe edition του Metal από τις εκδόσεις Οξύ που συμπεριλαμβάνει και τα τεύχη #1-6 της βασικής σειράς. Ωστόσο η όλη ιστορία είναι πολύ μεγαλύτερη και για αυτό έχει γραφτεί ένας μεγάλος αριθμός συμπληρωματικών τευχών και tie-ins. Έχω σκοπό κάποια στιγμή να φτιάξω αναλυτικό reading order με όλα τα τεύχη της σειράς. Κρατήστε ότι όλη η ιστορία έχει βγει σε τέσσερεις συγκεντρωτικές εκδόσεις, με το Metal Deluxe Edition να αποτελεί τη βασική και οι άλλες τρεις έχουν όλα τα tie-ins (Dark Days: The Casting, Dark Knights Rising, The Resistance). Μεταξύ αυτών και ιστορίες όπως το Gotham Resistance, το Bats Out of Hells που την πλαισιώνουν, καθώς και τεύχη αφιερωμένα στις σκοτεινές εκδοχές του Batman από το Σκοτεινό Πολυσύμπαν. Σαν background reading για το Metal, καλό είναι να έχει διαβάσει κανείς τα Final Crisis, το run των Snyder-Capullo στο Batman, το Darkseid War και γενικότερα να έχει μια γνώση γύρω από τις ιστορίες Batman την τελευταία δεκαετία. Γενικότερα ωστόσο το Deluxe Edition του Metal επιλέχθηκε από την Οξύ γιατί είναι η όσο το πιο δυνατόν αυτόνομη κεντρική ιστορία από όλο το event. O Barbatos και εφτά διεστραμμένες εκδοχές του Batman Όπως είπαμε και πιο πάνω, ο Snyder είχε στο μυαλό του να παρουσιάσει πολλές διαφορετικές εκδοχές του Batman κι αυτό φροντίζει να κάνει κι εδώ. Βασικός κακός της ιστορίας μας είναι ο Barbatos ή Bat-God, ο οποίος καταστρέφει σύμπαντα και έχει ως σκοπό να καταστρέψει και το Πολυσύμπαν όπου ζουν οι ήρωές μας. Ισχυρίζεται ότι είναι η νυχτερίδα που είδε ο Bruce Wayne από το παράθυρο τη νύχτα που έγινε ο Batman. Ακολούθως υπάρχουν εφτά διαφορετικοί Batmen, οι οποίοι αποτελούν τους Dark Knights, την ομάδα του Barbatos και είναι οι εξής: 1) The Batman Who Laughs: Ο αρχηγός της ομάδας και ο Bruce Wayne της Earth -22. Ο συγκεκριμένος Batman αποτρελάθηκε από τον Joker στη δικιά του Earth ενώ τον είχε σκοτώσει. Είναι ο πιο γνωστός από όλους τους Dark Knights, καθώς αργότερα απέκτησε δικιά του σειρά και θα παίζει ρόλο και σε γεγονότα μετά το Metal. 2) Murder Machine: Ο Bruce Wayne της Earth -44 αποτελεί ένα cyborg που είναι φονική μηχανή. 3) Dawnbreaker: Πως θα ήταν αν ο Bruce Wayne ήταν ένας διεστραμμένος Green Lantern; Αυτό βλέπουμε με τον Dawnbreaker της Earth -32. 4) Merciless: O Bruce Wayne της Earth -12 που έχει το κράνος και τις δυνάμεις του θεού Άρη. 5) Red Death: O Bruce Wayne της Earth -52 που έχει κλέψει τις δυνάμεις της Speed Force. 6) Devastator: Από τις πιο επιβλητικές μορφές στους Dark Knights, έχει προσβληθεί από τον ιό του Doomsday, οπότε είναι μισός Doomsday και μισός άνθρωπος. Είναι ο Bruce Wayne της Earth -1. 7) Drowned: Εδώ δεν έχουμε Bruce, αλλά Bryce Wayne από την Earth -11, μία αμφίβια Batwoman με δυνάμεις που θυμίζουν Aquaman. Στοιχεία της ιστορίας: Σενάριο και σχέδιο Το Metal δεν είναι αυστηρά μία Batman ιστορία, αλλά εμπλέκονται πολλά μέλη της Justice League, του DC Universe, αλλά και ο The Dream από τη γνωστή σειρά The Sandman του Neil Gaiman. Σημαντικό ρόλο παίζει και ο Hawkman με κάποια από τα tie-ins να δίνουν έμφαση. Όπως είπαμε τα μέταλλα παίζουν σημαντικό ρόλο στη σύνδεση των δύο συμπάντων. O Capullo χρησιμοποιεί σοφά τον κάθε του ήρωα και φροντίζει σε ένα δυστοπικό περιβάλλον να τους αναπτύσσει όλους, ιδίως όμως τον Batman. Επίσης μου φαίνεται εξαιρετικό το πως ο Snyder παίρνει στοιχεία από ιστορίες αρκετών χρόνων και αφήνει εδώ μικρά references. Το πραγματικά εντυπωσιακό είναι το πόσο βάθος έχει η ιστορία. Ο Snyder πήρε ένα πράγμα όπως το Multiverse, το οποίο αρκετές ιστορίες εξερεύνησαν ή/και ξεχείλωσαν και το χρησιμοποίησε σαν βάση για κάτι πραγματικά καινούριο και ρηξικέλευθο. Το Dark Multiverse, οι συνδέσεις του, οι νέοι Batmen αποτελούν το έναυσμα για πάρα πολλές καινούριες ιστορίες κάτι που αποδεικνύεται με το πόσες διαφορετικές ιστορίες προέκυψαν από το Metal βλέπε No Justice, Year of the Villain, Death Metal κτλ. Κατά κάποιον τρόπο μου θυμίζει το πως ο Johns άνοιξε το δρόμο για ολοκαίνουριες ιστορίες με τα άλλα Lantern Corps. Αλλάζεις κάτι στη βάση και εμφανίζονται καινούριες προοπτικές. Ίσως εδώ μεροληπτώ λίγο, γιατί αγαπάω πολύ το δίδυμο Snyder-Capullo για να πω κάτι αρνητικό. Θεωρώ πως είναι μια πολύ καλή ιστορία στο σενάριο και λογικά θα αντέξει στο χρόνο. Το σχέδιο του Capullo είναι προσωπικά ακριβώς στα δικά μου γούστα. Δυναμικό και αναπτύσσεται πολύ όμορφα σε κάθε κεφάλαιο. Αξίζει πραγματικά να απολαύσετε την ποικιλία, νομίζω ότι πρόκειται για την καλύτερή του δουλειά μακράν χωρίς να έχω διαβάσει το Death Metal ακόμα. Είμαι όμως της άποψης ότι ποτέ δεν είχε ξαναδείξει τόσο σκοτεινό και τόσο έντονο ταυτόχρονα. Για να δώσουμε το full credit βέβαια, ο James Tynion IV, σταθερός συνεργάτης του Snyder και στο Batman συμμετέχει στο σενάριο, ενώ στο σχέδιο εκτός Capullo βλέπουμε τους Mike Janin και FCO Plascencia. Η έκδοση Αν και πρόκειται για μια ιστορία με πολλά tie-ins, νομίζω ότι είναι αρκετά καλή επιλογή της Οξύ αυτός ο τίτλος για τους λόγους που εξήγησα και πιο πάνω, αλλά και γιατί είναι από τα αρκετά γνωστά events της DC τα τελευταία χρόνια. H έκδοση είναι στα γνωστά ποιοτικά στάνταρ της Οξύ και προτείνεται ανεπιφύλακτα. Αν είχα μια ξενέρα προσωπικά είναι ότι πρόκειται για το Deluxe Edition, αλλά στο εξωτερικό ήταν hardcover ενώ εδώ είναι μαλακό το εξώφυλλο, οπότε δεν έχει την τεράστια διαφορά από την απλή trade paperback έκδοση του εξωτερικού. Καλή ανάγνωση σε όλους

Με λίγα λόγια, η συνέχεια του Dark Nights Metal από τους ίδιους συντελεστές. Αν δεν έχετε διαβάσει την παρουσίαση του πρώτου μέρους, διαβάστε τη προτού συνεχίσετε την ανάγνωση αυτής. Έχουμε, λοιπόν, μια ακόμη απειλή από το Σκοτεινό Πολυσύμπαν και αυτή τη φορά, όχι μόνο από τον Μπάτμαν Που Γελά, αλλά και από τη δημιουργό του τελευταίου, την Περπέτουα. Πολλοί ήρωες και εγκληματίες του κανονικού πολυσύμπαντος της DC έχουν σκλαβωθεί από τον Μπάτμαν Που Γελά, ο Μπάτμαν αντιστέκεται ακόμη, αλλά επειδή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση μόνος του, θα χρειαστεί τη βοήθεια της Γουόντερ Γούμαν, η οποία θα χρειαστεί να φτάσει στα έγκατα του πολυσύμπαντος, για να σώσει τους διάφορους κόσμους, που απειλούνται από την Περπέτουα. Δεν έχει νόημα, πιστεύω, να προσθέσω κάτι παραπάνω, αφού η πλοκή είναι αρκετά μπλεγμένη και το κόμικ απευθύνεται σε όσους/ες έχουν κάποια γνώση του πολυσύμπαντος της DC. Το όλο event είναι κάτι σαν anti-crisis, όχι μόνο επειδή έχουμε την εισβολή του σύμπαντος της αντί-ύλης, αλλά με τη λογική, φαντάζομαι, ότι αντί να κάνει μια "εκκαθάριση" των ασυνεχειών του πολυσύμπαντος, ουσιαστικά δημιουργεί άπειρους νέους κόσμους, νέες πιθανότητες και νέους ήρωες, που από ό,τι διαβάζω, εμφανίζονται σε επόμενα events της εκδοτικής (σημειώνω ότι ο Μπ. Ρεξ είναι ΟΛΑ τα λεφτά! ). Όσοι/ες δεν ενδιαφέρεστε για αυτά, καλύτερα να προσπεράσετε. Οι υπόλοιποι/ες, πιστεύω θα χορτάσετε δράση και μια χορταστική, καλογραμμένη και πολύ καλοσχεδιασμένη ιστορία, ακόμη κι αν δεν καταλάβετε απόλυτα τι γίνεται σε κάποια σημεία. Περιττό να προσθέσω, ότι η εκ των προτέρων ανάγνωση του Dark Nights Metal είναι απολύτως επιβεβλημένη. Δεν έχω να προσθέσω κάτι για το σενάριο του Σνάιντερ ή για το σχέδιο του Καπούλο, αφού και τα δύο κινούνται στα γνωστά επίπεδα, στα οποία μας έχουν συνηθίσει οι δυο τους. Η έκδοση του Οξέος είναι και αυτή πολύ καλή, όπως και η μετάφραση και η επιμέλεια. Περιλαμβάνονται και κάποια σχέδια του Καπούλο και άλλων σχεδιαστών. Στη σελίδα της εκδοτικής μπορείτε να διαβάσετε τις πρώτες σελίδες του κόμικ. Εννοείται, ότι στις ΗΠΑ η σειρά είχε ένα σκασμό tie-ins, αλλά πιστεύω ότι το κόμικ διαβάζεται άνετα και χωρίς αυτά. Όλες οι εικόνες είναι από το Ίντερνετ.

Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που έσβησε ο ήλιος. 10 χρόνια από τότε που η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της Γης μολύνθηκε και μεταμορφώθηκε σε shades, μαύρα τέρατα με κοφτερά δόντια και νύχια. Λίγες πόλεις, απομονωμένες και απομακρυσμένες μεταξύ τους, έχουν απομείνει για να δίνουν καταφύγιο στους ελάχιστους ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν, ακόμα, μολυνθεί. H Val Riggs δουλεύει ώς νταλικέρισσα, ως οδηγός και μεταφορέας, ανθρώπων και προϊόντων, μεταξύ αυτών των πόλεων. Πάντα προσεκτική και πάντα στα όρια που η εμπειρία της επιβάλλει. Όταν όμως μαθαίνει για ένα άσυλο, φωτισμένο και θερμαινόμενο, και όταν ο αδελφός της μολύνεται και αυτός όπως πολλοί, θα αναγκαστεί να ξεφύγει από τα στεγανά, θα αναγκαστεί να ρισκάρει και να διακινδυνεύσει, πριν το αναπόφευκτο πλησιάσει πολύ κοντά.... Καιρό είχε να με πιάσει ένα κόμικ από τις πρώτες σελίδες. Η δράση ξεκινάει αμέσως, χωρίς ακόμα να πολυκαταλαβαίνεις τι συμβαίνει και γιατί, αλλά αυτομάτως μπαίνεις στο ρόλο της πρωταγωνίστριας και η αγωνία αρχίζει. Στην πορεία, σιγά-σιγά, καταλαβαίνεις το διακύβευμα, μέσα από flashbacks και μέσω ελάχιστου exposition και χωρίς σεντόνια και φλυαρίες. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, ο Scott Snyder είναι πολύ καλός συγγραφέας. Είτε στο American Vampire, είτε στο The Wake, είτε στο Undiscovered Country, είτε στα δίαφορα Batman που δεν έχω διαβάσει, η κοινή ομολογία είναι ότι ξέρει πως να γράφει ενδιαφέροντες χαρακτήρες, πρωτότυπες πλοκές και να κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Και εδώ το πετυχαίνει, χωρίς να μιλάμε για κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο ή ground-breaking, και ίσως χάνοντας, στην πορεία, λίγο τον ρυθμό με τον οποίο ξεκίνησε τη σειρά. Μπορεί όμως να σε κρατάει, γιατί κρατάει σωστά την ισορροπία μεταξύ προώθησης της ιστορίας και ήρεμων στιγμών, μεταξύ δράσης στο τώρα και στα flashbacks, στους διαλόγους και στις λεζάντες. Και η αλήθεια είναι ότι όσο προχωράει, τόσο πιο αναμενόμενο γίνεται το σενάριο, αλλά, παρ' όλα αυτά, πετάει εκπληξούλες, μικρές και μεγάλες, στο τέλος κάθε τεύχους, τόσο ώστε να σε κάνει να ξαναγυρίζεις για τη συνέχεια. Και όλα αυτά, πάντα και φυσικά, σε συνδυασμό με ένα πανέμορφο σχέδιο. Στο οποίο σχέδιο, ο Tony S. Daniel, με πολύ Batman στο βιογραφικό του, χωρίς να πρωτοπορεί, καταφέρνει να εντυπωσιάζει. Είτε με τα γεμάτα, και όμορφα και χρηστικά, splash του, είτε με τη σωστή τοποθέτηση της κάμερας, πότε κοντά και αν-φας, πότε από πίσω και πλάγια, με ενδιαφέρουσα και ποτέ βαρετή χρήση των καρέ, παραδίδει ένα από τα πιο όμορφα υπερηρωικά σχέδια, που ταιριάζει γάντι στη συγκεκριμένη σειρά. Ίσως τα χρώματα να ξεφεύγουν λίγο στην φωτεινότητα τους. για τα γούστα μου πάντα, αλλά στην ουσία δεν μιλάμε για κάτι εγκεφαλικό, παρά περισσότερο για ένα καθαρά εντυπωσιακό, ψυχαγωγικό post-nuke/sci-fi comic, ένα Mad-Max on steroids, χωρίς ιδιαίτερες προεκτάσεις και αναφορές, παρά μόνο το πως να διασκεδάσει ο αναγνώστης. Και αυτό είναι κάτι που χρειάζεται ενίοτε, το pure-unadulterated-fun που λένε και οι Αμερικάνοι, και είναι κάτι που μας το προσφέρουν εδώ δύο καλοί χρήστες των εργαλείων του μέσου. Ένα πλούσια, χορτάστικο trade 6 τευχών, το οποίο διάβασα και καταευχαριστήθηκα. To 7o τεύχος βγήκε πριν 1-2 βδομάδες, πουλάει καλά γενικά,και λογικά θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό. Προτιμήστε το, θα περάσετε καλά. Σας αφήνω με το variant που έκανε η Dani για το #7

Batman : The Court of Owls (Volume 1) Σήμερα θα ήθελα να παρουσιάσω ένα ακόμη κόμικ του Batman, το οποίο ονομάζεται Batman: Court of Owls. (2011) Ο συγγραφέας είναι ο Scott Snyder, σχεδιαστής ο Greg Capullo, ενώ τα μελάνια έχει αναλάβει ο Jonathan Glapion. Θέλω να αναφέρω ότι η ιστορία αυτή είναι η πρώτη του Snyder στον τίτλο, ο οποίος «έτρεξε» για 51 τεύχη συνολικά. Ο Batman ερευνά μία ακόμα υπόθεση, η οποία αφορά μία υπόγεια οργάνωση, επονομαζόμενη «Court of Owls». Η συγκεκριμένη οργάνωση υπάρχει από τις απαρχές του Gotham και γνωρίζει πολλά τόσο για την ιστορία της πόλης, όσο και για τον ίδιο τον Bruce Wayne. O Βatman προσπαθήσει να ανακαλύψει τα μυστικά τους, ενώ ταυτόχρονα έρχεται σε σύγκρουση με τον Talon, επίλεκτο εκτελεστή της οργάνωσης αυτής. Στην ιστορία, κάνει την εμφάνιση της όλη η Bat-family, με κύριους τον Dick Grayson και τον Alfred. Θα πω ότι το κόμικ αυτό μού άρεσε. Παρατηρούμε μία άλλη πλευρά του Bruce Wayne/Batman, όπου δεν είναι τόσο «ατσαλάκωτος» και υπέφερε τόσο σωματικά όσο και πνευματικά από τους αντιπάλους του. Μάλιστα, βλέπουμε τον Bruce να αναθεωρεί όσα γνώριζε για την πόλη, αφού έρχονται στην επιφάνεια νέα μυστικά του Gotham, τα οποία ο ίδιος αγνοούσε. Ο Snyder κάνει το χαρακτήρα περισσότερο ανθρώπινο και τρωτό, και όχι όπως τον βλέπουμε συνήθως, δηλαδή προετοιμασμένο για όλα. Επιπλέον, ο συγγραφέας χρησιμοποιεί πολλούς εσωτερικούς μονολόγους, κυρίως όταν γράφει τον Bruce, οι οποίοι είναι ιδιαίτερα σκοτεινοί και ταιριάζουν στο χαρακτήρα. Παράλληλα, κάτι άλλο που παρατήρησα είναι ότι υπάρχουν πολλοί μακροσκελείς διάλογοι, κάτι που έμενα προσωπικά δε με ενόχλησε. Το σχέδιο του Capullo μου άρεσε πάρα πολύ, είναι ενίοτε creepy και edgy και την ίδια στιγμή ατμοσφαιρικό! Μάλιστα, τα χρώματα του FCO εμένα με μαγνήτισαν, καθώς είναι πολύ ζωντανά και ταιριάζουν πολύ με το σχέδιο! Συνολικά, πρόκειται για ένα εξαιρετικό κόμικ και μια εκρηκτική αρχή για το run του Scott Snyder. To Court of Owls είναι μία καθοριστική ιστορία, ένα modern classic!

Εκδόσεις : ΟΞΥ Σελ: 176 - Διαστάσεις: 16,5 x 25 – ISBN: 978-960-436-791-7 - Τιμή: € 17.99 Μετάφραση : Σάββας Αργυρού Όταν θυμάμαι διάβασα τότε στα solicitations ότι ο Scott Snyder αναλαμβάνει τη Justice League είναι η αλήθεια ότι προβληματίστηκα…Όχι φυσικά επειδή ο Snyder δεν είναι πολύ καλός συγγραφέας. Αλλά περισσότερο γιατί είναι πολύ καλός συγγραφέας στις σκοτεινές ιστορίες του είτε πρόκειται για το θρυλικό του run στον Bat Man(Το Court of Owls παραμένει πλέον στη δεκάδα με τις definitive Bat Man stories)είτε για τα εκπληκτικά horror αριστουργήματα του όπως τα Wytches και American Vampyre(για να μην ξεχνάμε επίσης το πέρασμα του από τις σελίδες του Swamp Thing). Θα μπορούσε ο Snyder να αναλάβει έναν team τίτλο και μάλιστα με τους μεγαλύτερους ήρωες-icon της εταιρείας και να μας δώσει ένα πραγματικό καλό run;; Η απάντηση δίνεται στο πρώτο τόμο Justice League- Η Ολότητα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΟΞΥ και περιλαμβάνει τα 7 πρώτα τεύχη της σειράς. Φυσικά δεν ήταν η πρώτη του ενασχόληση με την ομάδα καθώς είχε προηγηθεί το Justice League:No Justice καθώς και το Dark Knights Metal στο οποίο ο Snyder είχε τη δυνατότητα να δουλέψει με πολλούς χαρακτήρες, αλλά κατα την ταπεινή μου γνώμη κάπου λιγάκι χάθηκε στη πορεία...Θα γινόταν άραγε το ίδιο και με τη νέα αυτή σειρά;; Τα πρώτα δείγματα στα 7 αυτά τεύχη έτσι όπως απαρτίζουν το πρώτο τόμο της σειράς με τίτλο «Η Ολότητα» δείχνουν ότι ο Snyder ξέρει με τι χαρακτήρες έχει να κάνει, σέβεται το μέγεθος και την ιστορία τους, και το σημαντικότερο όλοι τους είναι πρωταγωνιστές και κανείς δε καλύπτει τον άλλο. O Superman δεν επισκιάζει έναν John Stewart, ή η Wonder Woman την Hawkgirl.Όλοι έχουν το δικό τους δυναμικό και σημαντικό ρόλο στην ιστορία η οποία για εμένα είναι ένα γράμμα αγάπης προς τα παλιά animated cartoons(JL -TAS)και έχει πολλά Morrison-ικά στοιχεία όσον αφορά την επικών διαστάσεων αναμέτρηση των ηρώων μας με την Λεγεώνα του Ολέθρου (Legion of Doom) που την απαρτίζουν οι Lex Luthor,Joker,Chetah και όλοι οι σημαντικότεροι και πιο διαβολικοί villains του DC universe.Και οι δυνάμεις με τις οποίες οι ήρωες μας θα έρθουν αντιμέτωποι είναι κυριολεκτικά κοσμικών διαστάσεων!! Με μια μεγάλη απειλή για τον κόσμο η οποία βρίσκεται σε μια πορεία κατευθείαν για τη Γη. Όντας το μόνο άτομο που μπορεί να καταλάβει τον υψηλό κίνδυνο αυτής της συγκεντρωμένης ουσίας της μυστικής πηγής όλων των πραγμάτων που ονομάζονται «Ολότητα», ο Martian Manhunter προσπαθεί να καταλάβει ποιες επιλογές απομένουν για τους ήρωες μας, για να σώσουν το σύμπαν από την εξαφάνιση… Ο Snyder από τη μία εμμένει στη προσωπικότητα κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά είτε πρόκειται για ήρωα είτε για villain, χωρίς να γίνεται μελοδραματικός ή να στερεί τίποτε από τη ξέφρενη δράση που ακολουθούν τις εντυπωσιακές σκηνές μάχης. Στο σενάριο βοηθάει σε κάποιες στιγμές της ιστορίας και ο James Tynion IV ο οποίος τελευταία βρίσκεται σε μεγάλες συγγραφικές και δημιουργικές φόρμες είτε για τα υπερηρωικά στη DC είτε και για τις indie δημιουργίες του(βλέπε Something is Killing the Children για την BOOM).Παρόλα αυτά δεν θα το έλεγα και τόσο friendly reading για όσους θα ήθελαν να ξεκινήσουν από εδώ την ανάγνωση της Λεγεώνας της Δικαιοσύνης, γιατί περιέχει και στοιχεία που κάποιος θα πρέπει να γνωρίζει έχοντας διαβάσει προηγούμενες δουλειές του Snyder όπως το Dark Knights Metal και No Justice στα οποία αναφέρθηκα προηγουμένως…Η αφήγηση τρίτου προσώπου που δίνει στους αναγνώστες περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τα γεγονότα που ξετυλίγονται δεν είναι ένα στυλ αφήγησης ιστοριών κόμικς που είναι εύκολο να εκτιμηθεί ή να προσαρμοστεί…Πιθανών λοιπόν να νιώσει λίγο χαμένος με τα τόσα στοιχεία και καταστάσεις που θα διαβάσει ήδη από τις πρώτες σελίδες του τόμου, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλογραμμένη η ιστορία και ότι δε θέτει τις βάσεις για όσα ακόμα μεγαλύτερα θα ακολουθήσουν. Και φυσικά εκεί που όλοι θα αποζημιωθούν είναι στην εικονογράφηση.Τόσο οι Jorge Jimenez(Earth 2,Super Sons), Jim Cheung(Young Avengers,Guardians of the Galaxy,Axis)και Doug Mahnke(Final Crisis,Green Lantern)δίνουν πραγματικά τον καλύτερο εαυτό τους για να αποτυπώσουν στο χαρτί με κάθε μεγαλείο μία τέτοια επικών διαστάσεων ιστορία που μόνο σε μία μεγάλη ομάδα σαν τη Justice League Θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει. Η πολύ αξιόλογη και προσεγμένη έκδοση από τις εκδόσεις ΟΞΥ, περιλαμβάνει και όλα τα variant cover της σειράς, με υπέροχα χρώματα σε χαρτί πολυτελείας, άριστη βιβλιοδεσία(μολονότι πολλές οι σελίδες ο τόμος δεν τσακίζει στη ράχη, ούτε φεύγουν σελίδες)και πολύ καλή μετάφραση στα πυκνογραμμένα(είναι η αλήθεια)κείμενα του Snyder/Tynion, από τον Σάββα Αργυρού που πραγματικά κάνει άλλη μία τιτάνια προσπάθεια να το αποδώσει όσο καλύτερα γίνεται.Οι εκδόσεις ΟΞΥ δεν καταφέρνουν ποτέ να μας απογοητεύσουν με τις επιλογές τους. Λίγο πριν βγει και η Snyder Director’s Cut Version της ταινίας , αυτός ο τόμος είναι η καλύτερη ευκαιρία να διαβάσετε μία δυναμική και γεμάτη δράση ιστορία της μεγαλύτερης ομάδας υπερηρώων στο Justice League : Η Ολότητα που κυκλοφορεί και σε πολύ καλή τιμή.Αξίζει της προσοχής σας!! Το άρθρο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Comicstreet.

Ενα μυστηριώδες σήμα εκπέμπεται από τα βάθη των ωκεανών και σε λιγότερο από ένα μήνα, το μεγαλύτερο κομμάτι του πλανήτη θα καλυφθεί από νερό, ως αποτέλεσμα τεραστίων τσουνάμι. Σε δυο διαφορετικές χρονικές περιόδους, σε απόσταση 200 ετών μεταξύ τους, 2 διαφορετικές γυναίκες, με διαφορετικά κίνητρα και διαφορετικές επιδιώξεις, θα προσπαθήσουν να λύσουν το μυστήριο της προέλευσης αυτού του μυστηριώδους ηχητικού σήματος. Και αν για την Lee Archer, η αγωνία της πηγάζει από την αφιέρωση της ζωής της στην προστασία της θαλάσσιας ζωής και από την μυστηριώδη της επαφή με μία γοργόνα στην παιδική της ηλικία, για την Leeward, 2 αιώνες μετά, και ζώντας σε έναν τελείως διαφορετικό και πλημμυρισμένο κόσμο,τα πάντα προέρχονται από την ανάγκη της να γνωρίσει τους ανθρώπους που έζησαν πριν από την καταστροφή και την αιτία αυτής. Και ο δύο, σε διαφορετικούς χρόνους και τόπους, θα ανακαλύψουν ότι αυτό που ονομάζουν γοργόνες είναι στην πραγματικότητα κάτι διαφορετικό, κάτι καταστρεπτικό, κάτι εφιαλτικό για το ανθρώπινο είδος. Ή μήπως τα πάντα είναι ανάποδα; Μήπως όλη η ιστορία, όπως την γνωρίζουμε, είναι ανάποδα; O Scott Snyder έχει γίνει γνωστός κυρίως για το μεγάλο του run στο Batman αλλά και για το American Vampire. Για το Wake όμως πήρε βραβείο Eisner, ως Best Limited Series, οπότε θεώρησα καλό να δω τι γίνεται. Και ναι πρόκειται για ένα αρκετά καλό κόμικ, με τις ατέλειες του βέβαια, αλλά αρκετά στιβαρό και καλογραμμένο. Αρκετά κινηματογραφικό θα έλεγα, σίγουρα επηρρεασμένο από ταινίες όπως το Abyss και το Waterworld, ουσιαστικά παρουσιάζει ένα οικολογικό θρίλερ το οποίο εξελίσσεται σε sci-fi/supernatural περιπέτεια. Χτίζει αργά τόσο τις ίδιες τις ηρωίδες του αλλά και το ίδιο το μυστήριο, αρκετά οργανικά στα πρώτα 5 τεύχη, λίγο βιαστικά και "μπουκωμένα" στα τελευταία 5. Το πρώτο μισό με κράτησε το σχέδιο του αγαπημένου Sean Murphy, στο δεύτερο η κορύφωση του μυστηρίου και της περιπέτειας. Αρκετά καλά δουλεμένο σεναριακά, με κλισέ βέβαια χαρακτήρες και συγγραφικά εργαλεία, αλλά όλα με έξυπνο και όμορφο τρόπο, όπως πρέπει να είναι ένα καλό blockbuster. Δεν είναι κάτι τρομερά πρωτότυπο, και σίγουρα στο τελευταίο τεύχος είπε ΠΟΛΛΑ πράγματα που θα μπορούσε να τα σπάσει στα προηγούμενα, αλλά συνολικά μια ενδιαφέρουσα και άκρως διασκεδαστική περιπέτεια. Για τον Sean Murphy (Batman White Knight, Tokyo Ghost, Punk Rock Jesus κ.α.) δεν μπορώ να γράψω πολλά που δεν έχω ξαναγράψει σε αυτό το forum. Εντυπωσιακά τέρατα, εντυπωσιακές και κινηματογραφικές λήψεις και από τα πιο πιο όμορφα splash που υπάρχουν στο χώρο. Σαφώς και έχει τις αδυναμίες του, όπως την τάση να χρησιμοποιεί τα ίδια μοντέλα για τις ανθρώπινες φιγούρες του, να κάνει όλα τα πηγούνια μυτερά κλπ, αλλά πιστεύω ότι το σύνολο τον δικαιώνει απόλυτα και είναι από τους δημιουργούς, των οποίων δουλειά θα ήθελα να βλέπω πολύ πιο συχνά από ότι συμβαίνει. Όποια δουλειά του έχω δει/διαβάσει, πάντα "προσθέτει" στο σύνολο και στο σενάριο, και αυτό για εμένα είναι πάρα πολύ σημαντικό. Το military/sci-fi/postpunk σχεδιο το έχει πάρα πολύ, και το ντεκουπάζ του είναι πάντα πανέξυπνο και υποβοηθητικό για τον αναγνώστη. Από τους κορυφαίους, για εμένα, μοντέρνους σχεδιαστές. 10 τεύχη λοιπόν, τα οποία μαζεύτηκαν σε ένα trade, αλλά και σε ένα όμορφο, κανονικού μεγέθους, hardcover. Δεν πρόκειται για κάτι εξαιρετικά πρωτότυπο και δεν θα σας αλλάξει τον κόσμο, αλλά είναι εξαιρετικά διασκεδαστικό και θα το απολαύσετε μονορούφι. Προτιμήστε το!

"He is the cacling devil..The monster under the bed.The one who brings your greatest terror to life and laughs at you..." - Dr.Reedler for Joker Φέτος η DC γιορτάζει πρώτες εμφανίσεις πολλών χαρακτήρων της,που συμπληρώνουν πολλές δεκαετίες στις πλάτες τους,αλλά δεν έχουν δείξει ούτε για μία στιγμή γερασμένοι.Η αρχή έγινε με τον Robin(Detective Comics # 38 τον Απρίλιο του 1940)και συνεχίζουμε με Joker,CatWoman και Green Lantern.Σήμερα θα σας παρουσιάσω το επετειακό και πολυσέλιδο τεύχος του Joker(ο οποίος είχε κάνει το ντεμπούτο του στο Bat Man #1 τον Απρίλιο του 1940/τον ίδιο μήνα με τον Robin),δημιουργημένο από μία πλειάδα παλαιών και νέων δημιουργών,όπου ο καθένας έχει να δώσει και κάτι δικό του στον πρίγκηπα του εγκλήματος!! Επίσης reprints από τα κλασικότερα εξώφυλλα που έχει εμφανιστεί ο Joker καθώς και pin up galleries από ταλαντούχους καλλιτέχνες όπως John Romita jr.,Fiona Staples,Kelley Jones,Stjepan Sejic κ.α.O Joker δε θεωρείται απλά η μεγαλύτερη νέμεσις του Bat Man αλλά και ένας από τους μεγαλύτερους villain στην ιστορία των κόμικς.Ας δούμε τις ιστορίες του τεύχους μία προς μία λοιπόν! 1.Scars(Scott Snyder/συγγραφέας&Jock/σχεδιαστής): Ένας ψυχολόγος(Dr.Reedler) που ειδικεύεται στη θεραπεία των θυμάτων του Joker,προσπαθεί να τους πείσει με όλες του τις δυνάμεις και τη στήριξη του,ότι ο κλόουν είναι απλά ένας άνθρωπος,ειδικός στο να ψυχολογεί και να παίζει με τους φόβους των θυμάτων του...Έιναι όμως τα πράγματα έτσι;;Νομίζω ότι ο Snyder άξια πρέπει να συμπεριληφθεί στους definitive Joker writers.Γράφει αν όχι τον καλύτερο,σίγουρα το πιο τρομακτικό Joker που έχετε ποτέ διαβάσει.Το Death of the family και αυτή εδώ η ιστορία αποτελούν τη μεγαλύτερη εγγύηση σε αυτό.Η καλύτερη ιστορία του τεύχους με διαφορά... Θέλω να γίνω Harley στη θέση της Harley! 2.What comes at the end of a Joke(James Tynion IV/συγγραφέας&Μikel Janin/σχεδιαστής): Πρελούδιο του επερχόμενου Joker War(που θα αρχίσει από το Bat Man #95 που γράφει ο Tynion)και ουσιαστικά το ντεμπούτο της - θέλω να γίνω η νέα Harley - Punchline,που πρέπει να αποδείξει σκληρά ότι δεν είναι ακόμα ένα Joker fan girl..Ίδωμεν λοιπόν!!Μας τα είχε πει και η Joker's Daughter αυτά και τώρα she's just another day.... 3.Kill the Bat Man(Garry Whitta,Greg Miller/συγγραφείς & Dan Mora/σχεδιαστής): Όταν ο Bat Man πεθαίνει στο καθήκον,τι θα απογίνει άραγε ο μεγαλύτερος εχθρός του;;Ο ένας ουσιαστικά δημιούργησε τον άλλο,οπότε αν δεν υπάρχει ο ένας δεν μπορεί να υπάρξει και ο άλλος...Ή μπορεί να υπάρξει με πιο...σαδιστικό ρόλο;;Η πρώτη αστεία ιστορία της συλλογής(το τέλος με έκανε να ξεσπάσω στα γέλια)όμορφα σχεδιασμένη από τον Mora(Klaus,Flash,Terrifics)δίνει μία άλλη προοπτική στην εξέλιξη του Joker!! 4.Introducing the Dove Corps(Denny O'Neil/συγγραφέας&Jose Luis Garcia Lopez/σχεδιαστής): Οι βετεράνοι O'Neil & Garcia Lopez δίνουν και αυτοί μία νέα προοπτική εξέλιξης για τον Joker.Ο πρίγκηπας του εγκλήματος βαριέται..και αποφασίζει να αλλάξει παραστάσεις!!Κατατάσσεται στους Dove Corps που αναλαμβάνουν αποστολές διάσωσης χωρίς απώλεια της ανθρώπινης ζωής..Πόσο ακριβώς θα αντέξει μαζί τους;;;Μία από τις τελευταίες ιστορίες του πρόσφατα χαμένου O'Neil σε σχεδιασμό του Lopez που ακόμα παραδίδει ποιοτική δουλειά,δίνοντας μας έναν Joker μέσα από τα 70's!! 5.The War Within(Peter J.Tomasi/συγγραφέας&Simone Bianchi/σχεδιαστής): Ένα ταξίδι μέσα στον εφιαλτικό κόσμο του Joker και σχεδόν όλες τα incarnation του..Φανταστικό σχέδιο από Bianchi το μόνο ουσιαστικά αξίζει από αυτή την ιστορία. 6.Τhe Last Smile(Paul Dini/συγγραφέας&Riley Rossmo/σχεδιαστής): Λένε ότι τα όνειρα είναι ο καθρέπτης της ψυχής,το ίδιο όμως και οι εφιάλτες που συχνά τα αποτελούν...Ποιος όμως είναι ο εφιάλτης του Joker;Μία ιστορία βγαλμένη από το The Animated Series με το σχέδιο του Rossmo(Martian Manhunter) που μου θύμισε έντονα Sean Murphy στο White Knight. 7.Birthday Bags(Tom Taylor/συγγραφέας&Eduardo Risso/σχεδιαστής): O Joker βοηθάει το μικρό Sergio(γιος του συνεργάτη του,που όλοι αποφεύγουν γιατί τον θεωρούν φρικιό)να κάνει το πάρτυ της ζωής του!!Και του χρόνου Sergio!!Τaylor σε μεγάλα συγγραφικά κέφια και φυσικά το κλασικό και ιδιαίτερα προσωπικό σχέδιο του Risso μας δίνουν κατά τη γνώμη μου τη δεύτερη καλύτερη ιστορία του τεύχους. 8.No Heroes(Eduardo Medeiros&Rafael Albequerque/συγγραφείς και σχέδιο από Alberqueque): Ο Joker έχει την αδυναμία του στους ήρωες..Και το αποδεικνύει σε έναν υπάλληλο τράπεζας που πηγαίνει να ληστέψει,με τον καλύτερο τρόπο...Μία από εκείνες τις ιστορίες που τονίζουν τον τόσο αντιφατικό χαρακτήρα του Joker.. 9.Penance(Tony S.Daniel/συγγραφέας&σχεδιαστής): Ένας μαφιόζος εξομολογείται σε έναν ιερέα το φόβο του για τον Joker που έγινε εχθρός του...Θα βρει όμως τη πραγματική λύτρωση από την εξομολόγηση;Δυστυχώς ο Daniel όσο υπέροχος σχεδιαστής είναι,σεναριακά δεν κατορθώνει να δώσει κάτι το ιδιαίτερο..Εδώ σε αυτή την ιστορία δεν κατορθώνει να αποτελέσει πάλι την εξαίρεση... 10.Two Fell into the hornet's nest(Brian Azzarello/συγγραφέας&Lee Bermejo/σχεδιαστής):H φωλιά του Κούκου αλά Joker style!Μπορεί να ξεφύγει από το στόμα της τρέλας ή είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στη ψυχή του;Σίγουρα η πιο παράξενη ιστορία του τεύχους.Μου άρεσαν οι Golden age/Dick Sprung αναφορές στο σχέδιο του Bermejo που φαίνεται διαφορετικό από εκείνο που τον έχει καθιερώσει. Αυτές ήταν οι ιστορίες του επετειακού τεύχους για τα γενέθλια του πρίγκηπα του εγκλήματος!Εμείς να ευχηθούμε χρόνια πολλά(και τρελά)να συνεχίζει να μας χαρίζει ιστορίες απόλυτης τρέλας και φρενίτιδας,και σίγουρα θα έχει πάντα ένα τελευταίο αστείο να μας πει ή έναν μπαλαντέρ(Joker)στο μανίκι του..

A.D.(AFTER DEATH) Τι θα γινόταν αν βρίσκαμε τη θεραπεία ενάντια στο θάνατο;;;Την απάντηση μας δίνουν δύο μεγάλοι δημιουργοί αυτή τη στιγμή στη βιομηχανία των κόμικ ο Scott Snyder(Βat Man,American Vampire,Wytches) και ο Jeff Lemire(Moonknight,Descender) στην πρώτη τους κοινή συνεργασία σε κόμικ... Μία δουλειά που είχε ανακοινωθεί από το Φθινόπωρο του 2015 αρχικά σαν graphic novel,τελικά κυκλοφόρησε τέλη του 2016(Νοέμβριο και Δεκέμβριο το πρώτο και δεύτερο τεύχος)και ολοκληρώθηκε την Άνοιξη του 2017(με το τρίτο τεύχος να κυκλοφορεί με καθυστέρηση τον Μάιο)σε τρία oversized τεύχη από την(Vertigo των 2010's) Image,στην οποία ο Snyder δείχνει ότι στα copyright owned comics μπορεί να ξεδιπλώσει ακόμα περισσότερο το τεράστιο ταλέντο του χωρίς τους περιορισμούς που επικρατούν στα mainstream δουλεύοντας με χαρακτήρες που δεν είναι δικοί του... Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε σε αυτό το σημείο ότι το After Death δεν είναι μόνο κόμικ.Τουλάχιστον όπως τα ξέρουμε μέχρι στιγμής...Υπάρχουν εικονογραφημένα panels με συννεφάκια και όλα τα σχετικά(σε εικονογράφηση του Jeff Lemire που εδώ τον ξαναβλέπουμε σαν σχεδιαστή)αλλά υπάρχουν και πολλές σελίδες πρόζας με κείμενο που συνοδεύει(συνήθως) ένα σχέδιο του Lemire,στα οποία ο Snyder καταθέτει μέσα από τα λόγια του κεντρικού του χαρακτήρα της υπόθεσης,δικές του ιδέες και εμπειρίες για τη ζωή και το θάνατο,και την ματαιότητα του κόσμου στον οποίο ζούμε... Aκολουθούμε τη ζωή του κεντρικού χαρακτήρα της ιστορίας του Jonah Cooke,από την εποχή που ήταν παιδί αρχές των 80's,την ιδιαίτερη σχέση του με τους γονείς του(ακτιβιστής πατέρας,μητέρα με εύθραυστη υγεία)την επίσκεψη του με τη μητέρα του κυρίως σε παραθαλάσσιες βίλες(που απουσιάζουν οι ένοικοι τους)με το να φαντάζονται ότι ζουν μέσα σε αυτές,μέχρι τη στιγμή που η μητέρα του αρρωσταίνει και χάνει τη ζωή της μαζί με το δεύτερο μωρό που περίμενε...Αυτό θα σημαδέψει το ψυχισμό του Jonah και την άποψη του για τη ζωή και το θάνατο (βάζοντας και τις βάσεις για τη μετέπειτα απόφαση του).Μεγαλώνοντας θα εκδηλώσει τάσεις κλεπτομανίας ακόμα και στα πιο παράξενα πράγματα που θα μπορούσε κάποιος να αφαιρέσει(ολόκληρος πίνακας από βίλα που επισκέπτονταν με τη μητέρα του)μέχρι τη προσέγγιση του από έναν μεγιστάνα της μουσικής βιομηχανίας που θα του αναθέσει ίσως την πιο περίεργη "δουλειά" που έχει κάνει ως τότε.... Στην εποχή 825 ΑD(After Death)o Jonah είναι ήδη 800 χρόνων,η ανθρωπότητα έχει καταφέρει να νικήσει το θάνατο,αλλά αλήθεια με πιο τίμημα;;;Να ζούνε σε ένα κόσμο που ο χρόνος μετριέται σε κύκλους(50 χρόνια η διάρκεια ενός κύκλου)αλλά όπως φαίνεται και η ίδια η ζωή κύκλους κάνει,τα πάντα επαναλαμβάνονται,οι άνθρωποι ζούνε σε κοινότητες πάνω από την επιφάνεια της γης που θεωρούνται "κατοικήσιμες" ενώ πιστεύουν ότι οι περιοχές στην επιφάνεια της γης που καλύπτονται από σύννεφα,δεν είναι και ούτε υπάρχει ζωή εκεί...Ο Jonah όμως καταλαβαίνει ότι όσα χρόνια και αν ζήσει στο σήμερα ή στο μέλλον,δεν υπάρχει περίπτωση να διαγράψει το παρελθόν του.... Oι εναλλαγές ανάμεσα στο παρελθόν του πρωταγωνιστή και στο μέλλον που ζει γίνονται με τέτοιο τρόπο ώστε να μην προσανατολίζουν τον αναγνώστη από τη ροή της ιστορίας αλλά να κρατάνε το ενδιαφέρων του αμείωτο αν και σε κάποια σημεία νιώθεις ότι η αφήγηση κάπου σε πλακώνει και ορισμένες φορές κάποιες λεπτομέρειες θα μπορούσαν και να λείπουν χωρίς να χάνεται τίποτα από την εξέλιξη της υπόθεσης..Άλλες στιγμές πάλι ένιωσα ότι ακόμα και ο ίδιος ο συγγραφέας ξέχασε στην πορεία κάποιες άλλες λεπτομέρειες που έδειχναν ότι έπαιζαν το δικό τους ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας...Το τελικό αποτέλεσμα νομίζω όμως ότι ικανοποιεί τον αναγνώστη. Κατά κάποιο τρόπο νομίζεις ότι διαβάζεις λογοτεχνικό κείμενο,ημερολόγιο και ιστορία κόμικ όλα σε ένα αρμονικό πάντρεμα μεταξύ τους... Μου άρεσαν πολύ τα νεροχρώματα που χρησιμοποιεί ο Jeff Lemire τονίζουν έντονα τα μάλλον "μέτρια" σχέδια(σήμα όμως κατατεθέν του) αλλά έρχονται σε πλήρη αρμονία με τα κείμενα του Snyder(ειδικά στις αφηγήσεις),σαν να μιλάνε κατ'ευθείαν μέσα στη ψυχή του και αυτό νομίζω ότι είναι ένα και από τα μεγάλα ατού αυτής της συνεργασίας,ότι τελικά ο ένας δημιουργός συμπληρώνει τον άλλον...Σε κάνουν μέσα από την ιστορία τους να ενδιαφερθείς για τον χαρακτήρα τους,να συμπάσχεις μαζί του,να προσπαθείς και εσύ να ανακαλύψεις τι κρύβεται πίσω από αυτό που νόμιζες μέχρι τότε ότι ήταν η αλήθεια..Επίσης στα υπέρ και το lettering του Steven Wands ειδικά στην πρόζα με την αφήγηση του πρωταγωνιστή που μοιάζουν σαν να προέρχονται από γραφομηχανή(ή τέλος πάντων από πληκτρολόγιο)σαν να κρατάει κάποιο ημερολόγιο καταγραφής της ζωής του και των γεγονότων που ακολούθησαν μετά τη θεραπεία... Σίγουρα μία δουλειά που πηγαίνει τα κόμικς σε ένα άλλο επίπεδο,μία από τις ίσως πιο προσωπικές ιστορίες που έχει υπογράψει ο Snyder σε συνδυασμό με την αξιέπαινη σχεδιαστική και ζωγραφική προσπάθεια από τον Lemire, αποτελεί ένα ακόμα λόγο για να προσθέσετε αυτό το κόμικ στην pull list σας(είτε τα 3 τεύχη,είτε το hardcover που μόλις κυκλοφόρησε)ενώ φήμες κάνουν λόγο ότι ήδη η Sony αγόρασε τα δικαιώματα της σειράς για τη μεταφορά της στη μεγάλη οθόνη...Για όσους αναζητάνε κάτι το διαφορετικό και ποιοτικό!!!To κείμενο αυτό μπορείτε να το βρείτε και στο προσωπικό μου blog ΕΔΩ

Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 23-11-2017 Υλικό Συλλογής: Batman v1: I Am Gotham [Batman v3 01-06, Batman Rebirth 01 (August/November 2016)) Ο Μπάτμαν βρίσκεται σε περίοδο αλλαγών. Έχει αποφασίσει να προσεγγίσει διαφορετικά το θέμα στρατολόγησης νέων βοηθών, καθώς και τον τρόπο που η - εκτενή πλέον - «οικογένεια» του δρα. Τίποτα όμως δεν θα τον κάνει να εκτιμήσει ξανά περισσότερο τα πράγματα, όταν καλείται να αντιμετωπίσει μια κατάσταση, που ο ίδιος δεν επαρκεί, που χρειάζεται κάποιον με υπερδυνάμεις, κάτι που η Γκόθαμ δεν έχει. Και σε αυτή την στιγμή θα εμφανιστούν δύο νέοι ήρωες: Ο Γκόθαμ και η Γκόθαμ Γκερλ. Τι θα γίνει όμως όταν από φίλους, κάποιος τους μετατρέψει σε εχθρούς; Αρκεί ο Μπάτμαν για να τους βγάλει από το σκοτάδι; Το πρώτο storyline του Tom King στο τίτλο του Batman, ενός συγγραφέα που μετά το Vision βρίσκεται σε συνεχή άνοδο. Μια αρχή που προσωπικά μου άρεσε για την αμεσότητα και την διασκέδαση που μου προσέφερε, χωρίς να έχω διαβάσει ακόμα την συνέχεια για να δω αν έχουν υπόσταση τα παράπονα που έχω ακούσει. Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη φορά. Στο παρόν storyline, ο Κινγκ μας δίνει μια ιστορία που δεν σπαταλάει καθόλου χρόνο, δίνοντας μας εξαρχής ίσες δόσεις περιπέτειας και μυστηρίου σε γενναίες δόσεις, αρκετές για να βάλουν τον αναγνώστη σε διάθεση για περισσότερα. Ο τόμος συλλέγει επίσης το Batman Rebirth 01 για να δούμε πως διαμορφώνεται η κατάσταση στους τίτλους του Batman σε αυτό το soft reboot.

Severed (2011-2012) Tο Severed πρόκειται για ένα horror comic και αποτελείται από 7 issues. Έχει εκδοθεί και σε paperback και σε Hard Cover έκδοση που τα περιλαμβάνει όλα μαζί. Ακολουθούν τα 7 εξώφυλλα των issues. Η ιστορία εκτυλίσσεται το 1916 με ένα υπεραισιόδοξο και ευκολόπιστο 12χρονο αγόρι, τον Jack Garron. Αφού μαθαίνει ότι είναι υιοθετημένος, φεύγει από την Jamestown και το σπίτι του για να βρει τον πραγματικό του πατέρα που δεν έχει δει ποτέ. Θα ανακαλύψει γρήγορα όμως το πόσο γρήγορα το αμερικανικό όνειρο εξελίσσεται σε εφιάλτη. Την ιστορία αυτή μας την εξιστορεί ο ίδιος όταν στα 52 του χρόνια (μονόχειρας πλέον) ο εγγονός του, του δίνει ένα χαρτί που του έδωσε ένας άγνωστος, λέγοντας ότι είναι παλιός φίλος του. Η περιπέτεια του για να βρει τον πατέρα του δεν είναι εύκολη, στον δρόμο βρίσκει αρκετά εμπόδια και ανακαλύπτει για πρώτη φορά το πόσο σκληρός είναι ο κόσμος και οι άνθρωποι που τον απαρτίζουν. Η ιστορία έχει ορισμένες τεταμένες στιγμές, σκηνές βίας (χωρίς να είναι splatter ιδιαίτερα) και ο κίνδυνος για τους πρωταγωνιστές καραδοκεί σε κάθε καρέ. Στην ιστορία δοκιμάζονται φιλίες, βλέπουμε την αγωνία του πρωταγωνιστή και του νέου του φίλου καθώς και την αγωνία της θετής μάνας να βρει τον εξαφανισμένο Jack. Κατά την διάρκεια της ιστορίας βλέπουμε και ένα άντρα να στοιχειώνει τους δρόμους της Αμερικής, έναν άντρα με αιχμηρά δόντια και ακόρεστη πείνα για σάρκα. Πρόκειται για μία καλή δομημένη ιστορία τρόμου που προσπαθεί να παίξει με το μυαλό του αναγνώστη και να τον κάνει να βυθιστεί μέσα στην ανάγνωση. Σε αυτό βοηθάει και το εξαιρετικό σχέδιο και ο πολύ καλός χρωματισμός που σε παρασέρνει σε ατμόσφαιρα ταινίας τρόμου παλαιάς κοπής. Το σχέδιο δίνει ζωή στην πόλη και στους χαρακτήρες κάνοντας σε να νιώθεις τα συναισθήματα τους (φόβο, αγάπη, ξάφνιασμα, τρόμο) και τις σκέψεις τους σε κάθε στιγμή. Δεν σε αφήνει με ιδιαίτερα ερωτηματικά αν και δεν σου τα λέει και όλα από την αρχή και υπάρχουν έστω και μερικές ανατροπές. Δεν είναι και το καλύτερο κόμικ και μπορεί το τέλος να μην ικανοποίησε τους πάντες αλλά είναι ένα πολύ καλό κόμικ τρόμου και το απολαμβάνεις διαβάζοντάς το. Έχει κάποια διαστήματα που φαίνεται ότι προχωράει αργά αλλά ως μια ιστορία μόνο 7 τευχών αυτό δεν κουράζει. Με τον τρόπο που τελειώνουν τα περισσότερα τεύχη σε βοηθάει στο να προχωρήσεις παρακάτω. Ακολουθούν εικόνες από τα ενδότερα της ιστορίας...