Search the Community

Τι κάνεις όταν μια μέρα εμφανίζεται μια κοπέλα και ισχυρίζεται ότι γνωρίζει που βρίσκεται ο πατέρας σου; Ο πατέρας σου, ο οποίος έχει συνήθεια να εξαφανίζεται για μεγάλες περιόδους. Ο πατέρας σου με τον οποίο δεν έχετε επαφή πλέον. Σύμφωνα με εκείνη, ο πατέρας σου είναι νεκρός. Έτσι ξεκινάει το Exit Wounds, και στην πορεία χτίζει πάνω σε αυτό. Βρισκόμαστε στο Ισραήλ σχεδόν 20 χρόνια πριν. Ο Koby ζει τη ζωούλα του και είναι ευχαριστημένος, μέχρι που μια κοπέλα καταφέρνει να τον κάνει να ψάξει για τον χαμένο (;) πατέρα του. Χαμένοι πατέρες, αποξενωμένοι γιοί, αταίριαστοι έρωτες, απιστίες, οικογενειακά μυστικά και ένα απρόσμενο μίνι road trip, η συνταγή ακούγεται λίγο μελό, λίγο κλισέ ίσως... και είναι. Αλλά είναι καλογραμμένο, οι χαρακτήρες είναι ανθρώπινοι, έχουν κόμπλεξ, τραύματα. Υπάρχουν σκουπίδια σπρωγμένα κάτω από το χαλί. Είναι μια ιστορία για το πως μας απογοητεύουν οι άνθρωποι, για τις άμυνες που αναπτύσσουμε για να ανταπεξέλθουμε. Είναι μια ιστορία για χαμένους έρωτες και για καινούργιους. Είναι ένα μικρό σχόλιο στην καθημερινότητα του μέσου ισραηλινού και το πως ο θάνατος μπορεί να έρθει ξαφνικά και απρόσμενα. Είναι μια ιστορία για τις μικρές, άχρωμες ζωές που ζούμε και για το πόσο μπορούμε να διστάζουμε να τις αλλάξουμε. Το σχέδιο της Modan είναι απλοϊκό αλλά λειτουργεί. Πλάνα που βλέπεις κάθε μέρα στη ζωή σου, άνθρωποι καθημερινοί, δίχως κάτι το ιδιαίτερο εμφανισιακά. Ήπια χρώματα, καθαρές γραμμές. Το Exit Wounds είναι στρωτό, ήπιο, γλυκό, ανήσυχο, αληθινό. Στεναχωριέσαι λίγο, χωρίς προφανή λόγο. Ξέρεις, για τη ζωή γενικά. Αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Σκοπός του, φαντάζομαι, είναι να νοιαστείς για την έκβαση του τελευταίου καρέ. Μπορώ να φανταστώ διάφορες εκδοχές, αλλά θέλω μόνο μία. Υ.Γ. Μικρή σημασία έχει, αλλά πήρε ένα Eisner Award 2008 στην κατηγορία Best Album - New.