Search the Community
Showing results for tags 'Roy Thomas'.
-
Μετά από 50 περίπου χρόνια από την κυκλοφορία του αρχικού τίτλου, επιστρέφει ο Roy Thomas στο Savage Sword of Conan! Ξεκινώντας με το 10ο τεύχος της σειράς, ο Thomas, με την βοήθεια του Alan Davis, θα μας δώσει ένα τουλάχιστον arc, όντας ο εβληματικός συγγραφέας και υπεύθυνος για την πορεία του Κιμμέριου Βάρβαρου στην Marvel. ΠΗΓΗ
- 42 replies
-
- 6
-
-
Όταν οι Θεοί περπατούν ανάμεσά μας. Αυτοί είναι οι Eternals To Flix ξεφυλλίζει την ιστορία των Eternals, των νέων Υπερασπιστών της Γης, λίγο πριν κάνουν την εμφάνισή τους και επίσημα στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. Χρήστος Μπακατσέλος Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια το σύμπαν της Marvel δεν έχει μείνει ποτέ σταθερό. Με κάθε νέα ιστορία και κάθε νέο χαρακτήρα που εισάγει στα κόμικς της, η Marvel έχει καταφέρει να μας εισάγει σε νέους κόσμους και χαρακτήρες που εκτείνονται πέρα από τα όρια τόσο του δικού μας σύμπαντος όσο και του ίδιου του χωροχρόνου. Εξάλλου, κάτι ανάλογο προσπαθεί να πετύχει μια με το δικό της κινηματογραφικό σύμπαν, το MCU, όπου ήδη από τις τρεις πρώτες φάσεις του μας έχει γνωρίσει αρκετούς από τους ήρωές της και τους κακούς που το περιβάλλουν. Αλλά όπως και στα κόμικς, έτσι κι εδώ, το σύμπαν αυτό δεν σταματά να μεγαλώνει και να γίνεται, αν μη τι άλλο, λίγο πιο περίπλοκο. Έτσι με την εισαγωγή της Τέταρτης Φάσης του MCU μια νέα ομάδα υπερηρώων φαίνεται πως έρχεται να αντικαταστήσει τους κινηματογραφικούς Εκδικητές και να πάρει την θέση της ως οι Υπερασπιστές του Σύμπαντος. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους Eternals. Λίγο πριν οι «Eternals» σε σκηνοθεσία της Κλόι Ζάο κάνουν την πρεμιέρα τους στις ελληνικές αίθουσες στις 4 Νοεμβρίου, εμείς εδώ στο Flix βουτάμε στην ιστορία των χαρακτήρων αυτών και προσπαθούμε να ρίξουμε λίγο φως στα μυστικά και στις δυνάμεις τους. Δημιούργημα του Τζάκ Κέρμπι οι Eternals έκαναν την εμφάνισή τους τον Ιούλιο του 1976 στο κόμικ «The Eternals #1» με αρκετές επιρροές από την ελληνική και άλλες μυθολογίες. Ο Κέρμπι άρχισε να δουλεύει τους Eternals λίγο μετά την επιστροφή στου στη Marvel, μετά από την αποχώρησή του από την DC όταν το saga του «New Gods» σταμάτησε απότομα την κυκλοφορία του με τους τίτλους του να ακυρώνονται ο ένας πίσω από τον άλλον. Στην αρχή οι Eternals είχαν τον τίτλο «The Celestials» με τη Marvel να τον αλλάζει σε «Return of the Gods», αλλά μετά από μια νομική διαμάχη με τον εκδοτικό οίκο του συγγραφέα Έριχ φον Ντένικεν λόγω του ότι η ίδια χρησιμοποίησε στο εξώφυλλο του κόμικ της την γραμματοσειρά του βιβλίου του «Chariots of the Gods», η Marvel αναγκάστηκε να το αποσύρει και να αλλάξει και πάλι τον τίτλο σε «The Eternals». Η νέα αυτή σειρά επέτρεψε στον Κέρμπι να εξερευνήσει παρόμοια θέματα και ιδέες με αυτά του ημιτελούς έπος του Τέταρτου Κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της ιδέας δύο προηγμένων κοσμικών φυλών εγκλωβισμένων σε έναν ατελείωτο πόλεμο. To εξώφυλλο του «The Eternals #1». Οι Eternals είναι φυλή εξωγήινων όπου περιγράφονται στα κόμικς ως ένα παρακλάδι της εξελικτικής διαδικασίας που δημιούργησε ζωή στη Γη. Όταν οι Celestials, τεράστια θεϊκά πλάσματα με απίστευτες κοσμικές δυνάμεις (μια ιδέα από αυτά πήραμε στους «Φύλακες του Γαλαξία Vol.1» αλλά και αργότερα στο Vol.2 με τον Ego, τον πατέρα του Πίτερ Κουίλ), επισκέφθηκαν τη Γη πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια και πραγματοποίησαν γενετικά πειράματα στην πρώιμη ανθρωπότητα και δημιούργησαν δύο διαφορετικές φυλές: τους υπεραιωνόβιους, αλλά όχι αθάνατους, Eternals και τους γενετικά ασταθείς και τερατώδεις Deviants. Αυτά τα πειράματα οδήγησαν επίσης στην ικανότητα για μεταλλάξεις με υπερδυνάμεις στους ανθρώπους. Πραγματοποίησαν επίσης τέτοιου είδους πειράματα και σε άλλους πλανήτες (όπως στους κόσμους των Kree και των Skrull) με παρόμοια αποτελέσματα. Αν και οι περισσότεροι από τους Eternals έχουν ανθρώπινη μορφή, όλοι τους έχουν υπεράνθρωπες δυνάμεις και ανεπτυγμένη τεχνολογία. Παρόλα αυτά όμως κράτησαν μυστική την ύπαρξή τους από τους ανθρώπους με μικρό ποσοστό αναπαραγωγής, αν και δεν τους απαγορεύονταν να έχουν ερωτικές σχέσεις με ανθρώπους. Οι αρχικοί εμπνευστές αυτής της διαδικασίας, οι εξωγήινοι Celestials, σκόπευαν να κάνουν τους Eternals τους πρώτους Υπερασπιστές της Γης κάτι που οδήγησε στον αναπόφευκτο πόλεμο ενάντια στους καταστροφικούς αντιπάλους τους, τους Deviants. Δυστυχώς, οι Eternals δεν βρήκαν το κοινό που περίμενε η Marvel, όπως αρκετά από τα προηγούμενα έργα του Κέρμπι και η σειρά ακυρώθηκε πριν ολοκληρώσει την ιστορία της. Όμως οι συγγραφείς Ρόι Τόμας και Μαρκ Γκρουνγουάλντ κατάφεραν να αναβιώσουν την ιστορία αυτή στις σελίδες του «The Mighty Thor», με ένα crossover που ολοκληρώθηκε με το «Thor #301» τον Νοέμβριο του 1980 και άνοιξε έτσι το δρόμο για αυτούς τους χαρακτήρες να αρχίσουν να παίρνουν πιο ενεργό ρόλο στο μεγαλύτερο σύμπαν της Marvel. «Thor #301» Τα πρώτα κόμικς Eternals αποκάλυψαν επίσης ότι υπάρχουν πολλαπλά παρακλάδια της οικογένειας αυτής διάσπαρτοι σε όλο το ηλιακό σύστημα. Και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι Τιτάνες από τον Τζίμ Στάρλιν και οι Ουράνιοι (Uranians) από τον Σταν Λι. Πριν από πολύ καιρό, ένας εμφύλιος πόλεμος ξέσπασε μεταξύ των Eternals για το αν έπρεπε να κατακτήσουν τις άλλες φυλές, τη μια φατρία με επικεφαλής τον Κρόνο και την άλλη με επικεφαλής τον πολεμοχαρή αδελφό του, Ουρανό. Η πλευρά του Κρόνου επικράτησε και ο Ουρανός και η ηττημένη του παράταξη εγκατέλειψαν τη Γη και ταξίδεψαν στον Ουρανό όπου έχτισαν μια αποικία. Μερικοί από την ομάδα του Ουρανό προσπάθησαν σύντομα να επιστρέψουν στη Γη για να αναζωπυρώσουν τον πόλεμο, αλλά δέχθηκαν επίθεση από ένα διερχόμενο πλοίο Kree και αναγκάστηκαν να προσγειωθούν στο φεγγάρι του Κρόνου, τον Τιτάνα. Εκεί έχτισαν μια άλλη αποικία (ο Thanos ήταν ένας Τιτάνας) κάνοντας πειράματα που πραγματοποιήθηκαν από επιστήμονες των Kree σε ένα αιχμάλωτο Eternal, όπου τους οδήγησε να πάνε στη Γη και να πραγματοποιήσουν τα δικά τους γενετικά πειράματα σε μια ομάδα ανθρώπων, δημιουργώντας έτσι τους Inhumans. Μετά από την καταστροφή του Τιτάνος, της πόλης των Eternals, από τα πειράματα του Κρόνου τον οποίο τον έφεραν σε μια άυλη κατάσταση, οι Eternals ανακάλυψαν πως μπορούν να διοχετεύσουν τεράστιες ποσότητες κοσμικής ενέργειας δίνοντάς τους έτσι θεϊκές δυνάμεις. Για πρώτη φορά ενώθηκαν σε ένα ενιαίο ον, το Uni-Mind, για να αποφασίσουν ποιος από τους γιους του Κρόνου, ο Ζuras ή ο A’lars θα είναι ο επόμενός τους αρχηγός, με τον Zuras να κερδίζει και τον A’lars να φεύγει από την Γη, για να αποφύγει κάποιον εμφύλιο πόλεμο, και να ταξιδεύει στον Τιτάνα. H τελετουργία των Eternals για να γίνουν Uni-Mind. Κατά την διάρκεια της βασιλείας του Ζuras, χτίστηκαν τρεις νέες πόλεις των Eternals. Η πρώτη ήταν η Ολυμπία, που βρίσκεται στα βουνά της Ελλάδας, κοντά στην κύρια πύλη μεταξύ της διάστασης της Γης και της διάστασης του σπιτιού των Ολύμπιων, κάτι που οδήγησε πολλούς αρχαίους Έλληνες να μπερδέψουν μερικούς από τους Eternals με μέλη του Δωδεκάθεου Πάνθεον. Τελικά, επετεύχθη συμφωνία με τους θεούς όπου κάποιοι Eternals, όπως η Thena, θα υποδύονταν τους Ολύμπιους ενώπιον των πιστών τους. Οι άλλες δύο πόλεις των Eternals ήταν η Polaria (βρίσκεται στη Σιβηρία) και η Oceana (στον Ειρηνικό). Οι Eternals, αν και προσπαθούν να μην παρεμβαίνουν στα θέματα της ανθρωπότητας, για να μην επηρεάσουν έτσι το ρου της Ιστορίας και την εξέλιξη των ανθρώπων, έχουν εμπλακεί αρκετές φορές σε πολλούς πολέμους, κυρίως με τους αιώνιους εχθρούς τους, του Deviants, αφήνοντας πίσω τους πολλές καταστροφές, όπως την καταστροφή της Ατλαντίδας 18.000 χρόνια πριν. Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας επιστήμονας ήρθε σε επαφή με τους Uranian Eternals όπου τον προσκάλεσαν να ζήσει μαζί τους μαζί με τον μικρό γιο του, ο οποίος αργότερα θα γινόταν ο Marvel Boy. Οι Uranians σκοτώθηκαν τελικά από τον Deathurge. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ορισμένοι Eternals συμμάχησαν με ανθρώπους και Deviants για να σχηματίσουν το Ίδρυμα του Δαμοκλή, το οποίο προσπάθησε να δημιουργήσει μια νέα φυλή υπερανθρώπων για να κυβερνήσει τη Γη. Μερικοί Eternals, όπως η Makkari, ήταν επίσης ενεργοί ως υπερήρωες ή ζούσαν ανάμεσα σε ανθρώπους, κρατώντας κρυφή την πραγματική τους φύση. Οι Eternals βοήθησαν επίσης να μεταφερθεί η πόλη των Inhumans στα Ιμαλάια για να τους κρύψει. Οι Deviants. Οι Eternals έχουν εμφανιστεί σποραδικά σε διάφορες σειρές κόμικς μέσα σε όλες αυτές τις δεκαετίες. Ο συγγραφέας Πίτερ Μπ. Γκιλς και ο καλλιτέχνης Σαλ Μπουσέμα κυκλοφόρησαν ξανά τη σειρά το 1985 η οποία ολοκληρώθηκε σε 12 τεύχη όπου, σύμφωνα με τον σύμφωνα με τον ιστορικό των κόμικς Πίτερ Σάντερσον, στον τότε αρχισυντάκτη Τζιμ Σούτερ δεν άρεσαν καθόλου τα σενάρια του Γκιλς κι έτσι ο Γουόλτερ Σίμονσον έγραψε τα τέσσερα τελευταία τεύχη. Το 2000, ένα κόμικ με τίτλο «New Eternals: Apocalypse Now #1» εξιστόρησε μια παλαιότερη σύγκρουση μεταξύ των Eternals και του κακού των X-Men, Apocalypse, με το 2003, να γίνεται ένα reboot του franchise από τον συγγραφέα Τσακ Οστιν και τον καλλιτέχνη Κεβ Γουόλκερ, το «The Eternal», το οποίο εστίαζε σε πιο ώριμους αναγνώστες. Το 2006 ο Νιλ Γκέιμαν και ο καλλιτέχνης Τζον Ρόμιτα Τζούνιορ δημιούργησαν μια μίνι σειρά η οποία έφερε του Eternals στο ανανεωμένο σύμπαν της Marvel. Οι Eternals χωρίζονται σε πέντε διαφορετικές γενεές. Πρώτη Γενιά Eternals (αυτοί γεννήθηκαν πριν την πτώση του Titanos): Arlok, Astron, Daina, Kronos/Chronos/Chronus, Master Elo, Oceanus, Shastra, Thyrio, Uranos. Δεύτερη Γενιά Eternals (αυτοί που έζησαν κατά την διάρκεια των πειραμάτων του Κρόνου): Mentor (A'lars), Amaa, Cybele, Forgotten One/Gilgamesh, Helios, Perse, Rakar, Tulayn, Valkin, Virako, Zuras. Τρίτη Γενιά Eternals (αυτοί που γεννήθηκαν μετά τα πειράματα του Κρόνου αλλά πριν τον Δεύτερο Ξενιστή): Aginar, Ajak, Arex, Atlo, Domo, Ikaris, Interloper, Mara, Phastos, Sigmar, Thanos, Thena, Veron, Zarin, Eros Τέταρτη Γενιά Eternals (αυτοί που γεννήθηκαν με τον ερχομό του Δεύτερου Ξενιστή, 20.000 χρόνια πριν): Argos, Ceyote, Chi Demon, τα αδέρφια Delphan, Druig, Khoryphos, Makkari, Psykos, Sersi, Kingo Sunen, El Vampiro. Πέμπτη Γενιά Eternals (αυτοί που γεννήθηκαν με τον ερχομό του Τρίτου Ξενιστή, 3.000 χρόνια πριν): Aurelle, Sprite, Titanis. Στην ταινία της Ζάο θα δούμε μια ομάδα των Eternals με μέλη από την Δεύτερη ως και την Πέμπτη Γενιά, οι οποίοι χωρίζονται σε δυο ομάδες: αυτές των Στοχαστών και των Πολεμιστών. Η ομάδα των Στοχαστών περιλαμβάνει τους: Σέρσι (Τζέμα Τσαν): Μια ενσυναίσθητη Eternal με ισχυρή σύνδεση με τον άνθρωπο και τη Γη, που μπορεί να χειριστεί την άψυχη ύλη. Η Σέρσι είναι ερωτευμένη με τον Ικάρι εδώ και αιώνες και έχει ισχυρή σχέση με το Σπράιτ. Ποζάρει ως επιμελήτρια μουσείων στη Γη ενώ βγαίνει με τον Ντέιν Γουίτμαν (aka Black Knight). Εϊτζακ (Σάλμα Χάγιεκ): Η σοφή και πνευματική ηγέτης των Eternals, που έχει την ικανότητα να θεραπεύει και είναι η «γέφυρα» μεταξύ των Eternals και των Celestials. Στα κόμικς ο Εϊτζακ είναι άντρας ενώ στην ταινία άλλαξε σε γυναίκα με τον ρόλο να ερμηνεύει η Σάλμα Χάγιεκ. Ντρούιγκ (Μπάρι Κέγκαν): Eνας απόμακρος Eternal που μπορεί να χειραγωγήσει το μυαλό των άλλων. Φάστος (Μπράιαν Τάιρι Χένρι): Ο έξυπνος εφευρέτης όπλων και τεχνολογίας. Είναι ο πρώτος υπερήρωας που απεικονίζεται ως ομοφυλόφιλος σε ταινία του MCU. Σπράιτ (Λία ΜακΧιού): Ενα Eternals που μπορεί να προβάλει ζωντανές ψευδαισθήσεις κι έχει τη φυσική εμφάνιση ενός 12χρονου παιδιού. Η ομάδα των Πολεμιστών περιλαμβάνει τους: Ικάρις (Ρίτσαρντ Μάντεν): Ενας από τους πιο ισχυρούς Eternals που μπορεί να πετάξει και να προβάλει δέσμες κοσμικής ενέργειας από τα μάτια του. Θένα (Αντζελίνα Τζολί): Μια ελίτ πολεμίστρια που μπορεί να σχηματίσει οποιοδήποτε όπλο από κοσμική ενέργεια και αναπτύσσει στενό δεσμό με τον Γκίλγκαμες στο πέρασμα των αιώνων. Γκίλγκαμες (Ντον Λι): Ο πιο δυνατός Eternal, με βαθιά σύνδεση με τη Θένα. Κίνγκο (Κουμάλ Ναντζιάμι): Ενας Eternal που μπορεί να προβάλει βλήματα κοσμικής ενέργειας από τα χέρια του. Ερωτευμένος με τη φήμη, ο Κίνγκο γίνεται δημοφιλής αστέρας του Bollywood για να ενωθεί με τη Γη. Μακάρι (Λόρεν Ρίντολφ): Μια Eternal που διαθέτει τις δυνάμεις της υπερ-ταχύτητας. Ο χαρακτήρας αυτός είναι ο πρώτος κωφός υπερήρωας στο MCU. Και κάπως έτσι η ομάδα των Eternals ετοιμάζεται να κάνει την επίσημη εισαγωγή της στο MCU και μαζί της φέρνει όλους εκείνους του Ουράνιους εξωγήινους με τις θεϊκές δυνάμεις τους. Το πόσο πολύ ετοιμάζεται να επηρεάσει το κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel, αλλά και για το πιο θα είναι το μέλλον του ύστερα από αυτό, μένει να το δούμε σύντομα στους κινηματογράφους. H ταινία «Eternals» της Κλόι Ζάο κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 4 Νοεμβρίου από την Feelgood Entertainment. Πηγή
-
Αυτοί είναι τίτλοι! Έτσι, "Βάρβαροι", χωρίς καν άρθρο Το περιοδικό αυτό, που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1978, ήταν η διάδοχη κατάσταση του περιοδικού "Κόναν" και φιλοξενούσε τις ιστορίες του γνωστού μας βάρβαρου μαζί με εκείνες του έτερου βάρβαρου, Κουλ, τον οποίον είχε γνωρίσει το ελληνικό κοινό από το περιοδικό "Θωρ". Και οι δύο τίτλοι συνέχισαν σχεδόν από το σημείο, όπου είχαν σταματήσει στα προηγούμενα περιοδικά. Ο μεν Κόναν από το τεύχος 5 (το #4 παραλήφθηκε) του αμερικανικού Conan the Barbarian και συνέχισε έως το τεύχος 11. Μόνη εξαίρεση, ήταν το ελληνικό τεύχος 4, όπου δεν δημοσιεύτηκε ιστορία, αλλά ένα άρθρο για τη χώρα της Στυγίας, παρμένο από το περιοδικό "The Savage Sword of Conan" #23. Ο δε Κουλ συνεχίστηκε από το αμερικανικό τεύχος #4, ακριβώς εκεί που σταμάτησε στο "Θωρ" και έφτασε και αυτός έως το #10 με μία ιστορία σε κάθε τεύχος με εξαίρεση το τελευταίο. Δίπλα σε αυτούς τους δύο ήρωες, δημοσιεύτηκαν οι πανταχού παρούσες ιστορίες γουέστερν και κάποιες πολεμικές, ενώ κάποια τεύχη είχαν και τις δευτερεύουσες ιστορίες των αμερικανικών τευχών (για παράδειγμα το #8 είχε ιστορία της Red Sonja). Τελικά, το περιοδικό κυκλοφόρησε 8 τεύχη με το τελευταίο να βγαίνει το Δεκέμβριο του 1980. Τον Κόναν θα τον ξαναβλέπαμε σε κάποια χρόνια από την Κόμπρα Πρες, τον Κουλ δεν νομίζω, ότι τον ξαναείδαμε στη γλώσσα μας. Δεν έχω κάτι να προσθέσω, που δεν υπάρχει στις παρουσιάσεις, στις οποίες παραπέμπω. Εννοείται, ότι και αυτή η σειρά είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεθεί πλέον, για να μην πω, ότι ήταν πιο δύσκολη από τις υπόλοιπες, ακόμη και τις παλαιότερες, καλύτερες εποχές. Όλα τα σκαναρίσματα έγιναν από εμένα. Πηγές για περαιτέρω μελέτη (για τον Κόναν στο θέμα του περιοδικού) Kull the Conqueror
-
- 9
-
-
-
- Marvel Comics
- Conan
- (and 5 more)
-
Νομίζω, ότι ο πλέον διάσημος βάρβαρος της λογοτεχνίας και των κόμικ δεν χρειάζεται συστάσεις από εμένα, άρα προχωρώ κατευθείαν στο ψητό, δηλαδή στα της ελληνικής έκδοσης. Ο Καμπανάς έβγαλε το περιοδικό το Φεβρουάριο του 1978 και εξέδωσε 4 τεύχη με το τελευταίο να κυκλοφορεί τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς. Αυτό δεν ήταν το τέλος των περιπετειών του Κόναν από τις συγκεκριμένες εκδόσεις, επειδή ο βάρβαρος συνέχισε σε άλλο περιοδικό, που σοφά ονομάστηκε "Οι Βάρβαροι". Αυτή ήταν νομίζω η πρώτη εμφάνιση του Κόναν στα ελληνικά, αφού ο ήρωας εκδόθηκε και από άλλες εταιρείες στη συνέχεια. Ο Καμπανάς ξεκίνησε τις περιπέτειες του Κόναν από την αρχή, από το #1 του αμερικανικού Conan the Barbarian, όπου καθήκοντα σεναριογράφου είχε ο Roy Thomas, η ιστορία του οποίου στο συγκεκριμένο τίτλο θα ήταν μακρά και ένδοξη και καθήκοντα σχεδιαστή ο επίσης θρυλικός Barry Windsor-Smith, ο οποίος εγκατέλειψε τον τίτλο μετά το #24. Στο περιοδικό δημοσιεύτηκαν τα τεύχη #1-#3 της αμερικανικής σειράς, ενώ το τεύχος 4 είχε τη διάσημη ιστορία "Ο Πύργος του Ελέφαντα" από το περιοδικό "The Savage Sword of Conan" #24, πάλι σε σενάριο του Τόμας, αλλά σε σχέδιο του John Buscema. Δεύτερη ιστορία του τεύχους ήταν, παραδόξως, το "Eternals" του Jack Kirby, το οποίο θεματολογικά και αισθητικά δεν είχε καμία σχέση με τον Κόναν. Δημοσιεύτηκαν τα πρώτα 3 τεύχη και στη συνέχεια τα 4-7 τα είδαμε στον "Πόλεμο των Άστρων". Η ύλη του περιοδικού συμπληρωνόταν στα τρία πρώτα τεύχη ή από γουέστερν ή από τον πανταχού παρόντα Λοχία Φιούρυ. Η έκδοση ήταν πολύ μέτρια από πλευράς ποιότητας, κάτι που φαινόταν έντονα στις έγχρωμες σελίδες των πρώτων 3 τευχών. Επιπλέον, τα 4 εξώφυλλα δεν είχαν καμία σχέση με τα εξώφυλλα των αυθεντικών τευχών. Στο τεύχος 4 του Καμπανά, είδαμε και για πρώτη φορά το διάσημο χάρτη της εποχής του Κόναν. Πολλά χρόνια μετά διαβάσαμε ξανά τεύχη από αυτή τη σειρά στο περιοδικό Conan ο Εξολοθρευτής Όλα τα σκαναρίσματα έγιναν από εμένα. Πηγές για περαιτέρω μελέτη: Κόναν (ο λογοτεχνικός ήρωας) Conan the Barbarian (το περιοδικό) Eternals
-
Το 1986, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του ασπρόμαυρου Conan ο Βάρβαρος, η Cobra Press κυκλοφόρησε μια ειδική έκδοση με τον τίτλο Conan o Εξολοθρευτής, τίτλο με τον οποίο είχε βγει η δεύτερη ταινία με τον Κόναν στους κινηματογράφους το 1984. Ιδιαιτερότητα του τίτλου - που πιστεύω πως βγήκε κατά την Χριστουγεννιάτικη περίοδο - ήταν πως ήταν έγχρωμος και με 68 σελίδες, σε αντίθεση με τις 52 του βασικού τίτλου. Το σχήμα ήταν επίσης μικρότερο, στο πιο παραδοσιακό 17x24. Tο πείραμα επαναλήφθηκε και την επόμενη χρονιά που βγήκε το δεύτερο τεύχος. Πιστεύω πως αυτά τα δύο τεύχη αποτέλεσαν πρόβα τζενεράλε για το Super Conan που ξεκίνησε να δημοσιεύεται 2 χρόνια αργότερα. Οπτικά πάντως ο τίτλος ήταν μέρα με την νύχτα σε σχέση με τον βασικό τίτλο του Κόναν που δημοσιευόταν σε χαρτί εφημερίδας της εποχής το οποίο άφηνε μαυρίλες στα χέρια. Εδώ έχουμε την καλύτερη δυνατή απόδοση των κουκκίδων ως ενιαία έντονα χρώματα, με καλό χαρτί που διατηρεί την ζωντάνια τους ακόμα και 30+ χρόνια αργότερα Η μόνη ανάλογη ποιότητα σε μηνιαίους τίτλους που μπορούσε να βρει ο αναγνώστης εκείνη την εποχή, ήταν στους τίτλους των Σουπερηρώων της Μαμούθ, που όμως στοίχιζαν τα μισά χρήματα και είχαν 24 σελίδες λιγότερες. Όσο για το περιεχόμενο τους, το πρώτο τεύχος περιείχε τα Conan Annual 04 (The Return of the Conqueror) & 05 (Bride of the Conqueror) του 1978 & 1979 αντίστοιχα στο οποίο ο Βασιλιάς Κόναν σώζει την μελλοντική γυναίκα και βασίλισσα του, την Ζηνοβία, από την σκλαβιά και αποτρέπει μετέπειτα τον Τσόθα Λάντι από το να κατακτήσει την Ακιλόνια την παραμονή του γάμου του. Τα σκανς είναι της GST. Στο δεύτερο τεύχος δημοσίευσαν τα τεύχη του Conan the Barbarian v1 98-100 (Sea-Woman, Devil-Crabs of the Dark Cliffs! & Death on the Black Coast αντίστοιχα) που βγήκαν στην Αμερική μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου του 1979, τριπλέτα που αποτελεί το τέλος της «θητείας» του Κόναν ως πειρατή με το παρατσούκλι Άμρα και τον θάνατο της Μπελίτ και θεωρείται μια από τις πιο δημοφιλείς ιστορίες του Κόναν. Η σκηνή αντιγράφηκε και από την πρώτη ταινία, βάζοντας στην θέση της Μπελίτ την Βαλέρια. Και οι δύο γυναίκες θεωρούνται οι μεγαλύτερες αγάπες του Κόναν στην μυθολογία του και δημιουργούν μια θεματολογική επιλογή που δεν πιστεύω πως είχαν προγραμματίσει οι υπεύθυνοι της Cobra Press. Οι ιστορίες είναι δημιουργίες της πιο γνωστής ομάδας στους τίτλους του Κόναν από την Marvel: Του Ρόι Τόμας στο σενάριο και των Τζον Μπουσέμα και Ένρι Τσαν στο σχέδιο, και σε όλες εκτός από μια, τα χρώματα τα επιμελήθηκε ο Ελληνικής καταγωγής Τζορτζ Ρούσος. Δυστυχώς, για να χωρέσουν αυτές οι ιστορίες στον τίτλο, ο εκδότης αφαιρούσε την πρώτη σελίδα από τις ακόλουθες ιστορίες, βάζοντας μια σύνοψη στην θέση τους, κάτι που επαναλήφθηκε και στα πρώτα τεύχη του Super Conan, όπου συχνά-πυκνά, ήταν αναγκαίο να αφαιρεθούν και άλλες. Οι ιστορίες του δεύτερου τεύχους αναδημοσιεύτηκαν επίσης στο Super Conan, και ίσως το ίδιο ισχύει και για τις ιστορίες του πρώτου.
- 1 reply
-
- 8
-
-
- Roy Thomas
- John Buscema
-
(and 5 more)
Tagged with:
-
Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 10-04-2020 Υλικό Συλλογής: Strange Tales v1 130-146 (May 1965 / July 1966) Τόμος 16ος λοιπόν. Αν πριν μερικούς μήνες μου έλεγε πως θα δούμε σύντομα μετάφραση έργου που θα περιλαμβάνει σχέδια από τον Στιβ Ντίτκο χωρίς να είναι Σπάιντερ-Μαν, θα του έλεγα να κάνει όνειρα. Να όμως που ήρθε η Hachette για να βγάλει τον πρώτο της τόμο αφιερωμένο στον Δρ. Στρέιντζ, τον τρίτο που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα από τρεις διαφορετικές εκδοτικές, μετά την ώθηση που πήρε ο χαρακτήρας χάρη στην ταινία με τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς. Είναι ο πρώτος τόμος της συλλογής που μας παρουσιάζει δουλειά τόσο του Stan Lee όσο και του Steve Ditko και ο πρώτος επίσης που καταπιάνεται με ιστορία από την δεκαετία του '60. Μας μένουν μόνο τα '70s πλέον. Ο Μόρντο επιτίθεται στον Δρ. Στρέιντζ και τον Αρχαίο προσπαθώντας για μια ακόμη φορά να τους εκδικηθεί για την μη αποδοχή του ως επίλεκτο από τον Αρχαίο. Αυτή την φορά όμως, αντλεί δύναμη από τον Ντορμάμου, ο οποίος, παρόλο που ορκίστηκε να μην επιτεθεί ξανά στην γη, βρήκε παραθυράκι στον όρκο αυτό χρησιμοποιώντας τον Μόρντο ως μεσολαβητή, κάτι που για μεγάλο μέρος της ιστορίας, ο Δρ Στρέιντζ δεν γνωρίζει. Ο Στρέιντζ καταφέρνει να αποδράσει και να κρύψει τον άρρωστο Αρχαίο. Από εκεί και πέρα ξεκινά ένα μεγάλο ανθρωποκυνηγητό στο ύφος του Φυγά, που ανεβάζει εκθετικά τους ρυθμούς, με τον Στρέιντζ να καλείται να δοκιμάσει ταυτόχρονα τα φυσικά του όρια, μαζί με τα πνευματικά, εξελίσσοντας τις μαγικές του δεξιότητες στην πορεία. Και ο αναγνώστης ανταμείβεται με μια περιπέτεια που στο μεγαλύτερο μέρος της είναι μεστή και τον ανταμείβει με κάμποσες ψυχεδελικές αναμετρήσεις και τοπία, όπως αυτά υλοποιήθηκαν γενικά στις τέχνες την δεκαετία του '60, με τον Ντίτκο να είναι σε μεγάλα κέφια στο μεγαλύτερο μέρος της περιπέτειας, μιας περιπέτειας που κράτησε για δεκαεπτά τεύχη. Χάνει λίγο την ορμή στο τέλος της όταν τα σενάρια τα αναλαμβάνουν οι Ρόι Τόμας και Ντένις Ο' Νιλ για δύο τεύχη έκαστος, μιας και είναι ξεκάθαρα κάπως έξω από τα νερά τους και ο Ντίτκο αρχίζει να δείχνει σημάδια κόπωσης στο σχέδιο, αλλά συνολικά παραμένει ένα διασκεδαστικό έργο. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην μετάφραση του @Ilias Tsiaras ο οποίος μας παραδίδει μια στρωτή απόδοση που σέβεται το ύφος του πρωτότυπου. Με τους περισσότερους σύγχρονους μεταφραστές να ζορίζονται εμφανώς σε "παλιάς κοπής" κόμικς, η ποιότητα της μετάφρασης αυτής ξεχωρίζει άνετα. Και είναι σημαντική γιατί κάποιοι νεότεροι αναγνώστες δείχνουν να κολλάνε γενικότερα στο να διαβάσουν παλιά κόμικς. Τώρα τουλάχιστον δεν θα έχουν τον σκόπελο της μέτριας απόδοσης για να τους τρενάρει και ίσως, ίσως λέω, ανακαλύψουν την μαγεία τους (pun intended). Δική μου συμβουλή: Προσπαθήστε να ξεκολλήσετε από τον τρόπο γραφής και δώστε βάση στο περιεχόμενο αυτών που γράφουν. Πρέπει να επισημάνουμε επίσης πως ιστορίες από τον τίτλο Strange Tales έχουμε ξαναδεί στην Ελλάδα, μέσα στις σελίδες του Σπάιντερ-Μαν του Καμπανά, αν και απασχόλησε τις σελίδες του περιοδικού μόνο τρεις φορές, με δύο ιστορίες. Από τα σκανς του eponymus Όσοι ενδιαφέρεστε να τις αναζητήσετε, θα βρείτε την πρώτη εμφάνιση του χαρακτήρα (Strange Tales 110) στο τεύχος 382 του Σπάιντερ-Μαν, με την αναπροσαρμογή της προέλευσης του χαρακτήρα που δημοσιεύτηκε στο Strange Tales 115 να δημοσιεύεται δυο φορές με διαφορετική μετάφραση και στήσιμο της μονοχρωμίας, μια στο τεύχος 167 και μια στο τεύχος 459
- 20 replies
-
- 15
-
-
-
- Stan Lee
- Steve Ditko
- (and 7 more)
-
Τον Ιανουάριο του 2005, η Anubis αποφάσισε να επεκτείνει τις δραστηριότητες της στον χώρο των κόμικς βγάζοντας το Conan της Dark Horse, την πρώτη περιοδική έκδοση κόμικς του καταλόγου της. Βέβαια οι προθέσεις της είχαν φανεί από τα προηγούμενα 2 χρόνια, στα οποία έβγαλε μια σειρά τριών graphic novels της Vertigo, επικεντρωμένα στον κόσμο του φανταστικού. Το πρώτο τεύχος φιλοξενούσε 2 ιστορίες: το τεύχος 0 του πρωτότυπου (Νοεμβρίου 2003) και το πρώτο τεύχος (Φεβρουάριος 2004) με το οποίο ξεκίνησε κανονικά στο εξωτερικό η σειρά. Από το δεύτερο τεύχος, τα τεύχη ήταν μονά, κάτι που κράτησε έως και το τεύχος 32 όπου προστέθηκαν ως δευτερεύουσες ιστορίες οι κλασικές ιστορίες του Conan the Barbarian, των Roy Thomas & Barry Windsor Smith, αναχρωματισμένες, όπως αποφάσισε να τις δημοσιεύσει η Dark Horse μέσα στις συλλογές The Chronicles of Conan the Barbarian. Οι κλασικές ιστορίες δημοσιεύονταν μέχρι και το τεύχος 46. Στα τεύχη 47-49 δευτερεύουσα ιστορία ήταν η μίνι σειρά Conan and the Jewels of Gwahlur, ένα τρίτευχο του δημιουργού P.Craig Russel (Έλρικ, Το Δαχτυλίδι του Νιμπελούνγκεν). Η σειρά ολοκληρώθηκε μετά από 50 τεύχη, όσα και η Αμερικάνικη δηλαδή. Υπεύθυνος για τα σενάρια στα περισσότερα τεύχη ήταν ο Kurt Busiek ο οποίος έδωσε ένα πιο φιλοσοφικό υπόβαθρο στην σειρά, στοιχείο που βέβαια προϋπήρχε σε μικρότερο βαθμό, τόσο στα διηγήματα του Χάουαρντ όσο και στα σενάρια του Ρόι Τόμας στις αρχικές εκδόσεις της Marvel. Από την σειρά όμως πέρασαν και άλλοι σεναριογράφοι, όπως π.χ. ο Mike Mignola στα τεύχη 29-31, στα οποία διασκεύασε το The Hall of the Dead του Howard, ο Fabian Nicieza που βοήθησε στο τεύχος 18, ο Paul Lee που έγραψε τα τεύχη 37-38 και ο Timothy Truman που έγραψε 13 τεύχη διάσπαρτα από το τεύχος 33 και έπειτα, πριν συνεχίσει την πορεία του με την επόμενη σειρά, το Conan the Cimmerian. Η σειρά συνολικά ήταν ένας συνδυασμός διασκευών διηγημάτων του Χάουαρντ – έξι τον αριθμό – και πρωτότυπων ιστοριών που κάλυπταν κάποια κενά στα χρονικά του Κιμμέριου, με εντελώς διαφορετικό τρόπο από αυτόν που τα έβγαλε η Marvel. Υπήρχε επίσης μια υπέρ-σύνδεση μεταξύ των προσώπων του τεύχους 00 και της συνολικής πορείας του τίτλου, ενώ εξετάστηκαν και τα παιδικά χρόνια του χαρακτήρα, τα οποία παρουσιάστηκαν σε εμβόλιμα μεταξύ των διαφορετικών κεφαλαίων/storylines τεύχη. Τεύχη που η Anubis, όταν ήρθε η ώρα να τα ξεστοκάρει σε μορφή τόμων, συνέλεξε ξεχωριστά, αντί να τα βγάλει σειριακά, μια περίεργα εύστοχα λογιστική κίνηση, που κανείς δεν περίμενε για τέτοιες περιπτώσεις. Το μεγάλο πρόβλημα της σειράς όμως είναι το σχέδιο της ή για να είμαστε ειλικρινείς η επιλογή της Dark Horse, η οποία για να προωθήσει το τμήμα χρωμάτων της στο οποίο υπερτερούσε εκείνο το διάστημα, επέλεξε έναν καλλιτέχνη με αφαιρετικό σχέδιο και απλά επαρκές τεχνικές εξιστόρησης/καδραρίσματος για έναν τόσο σημαντικό τίτλο. Φυσικά μιλάω για τον Cary Nord, ο οποίος σχεδιάζει τα περισσότερα τεύχη και ο οποίος ξέροντας πως την περισσότερη δουλειά θα την κάνει ο Dave Steward, ο βασικός κολορίστας του τίτλου, δείχνει σαν να μην προσπαθεί καν τις περισσότερες φορές να παρουσιάσει κάτι δυνατό και με συνοχή. Η διαφορά με όλους τους άλλους που κατά διαστήματα ανέλαβαν κάποια τεύχη, είναι σημαντική για να τον «κρεμάσουν» ως επικεφαλή καλλιτέχνη του τίτλου, ιδίως στα τελευταία τεύχη που αναλαμβάνει ο Tomas Giorello, που ανέλαβε και την επόμενη σειρά, το Conan the Cimmerian. Διάολε, ακόμα και ο Greg Ruth που σχεδιάζει τα παιδικά ιντερλούδια και έχει ένα πιο painted στήσιμο, δείχνει πως θα μπορούσε να γίνει σωστά το πράγμα, ακόμα και σε πιο αρτιστίκ επιλογή. Αυτό δεν πρέπει να αποθαρρύνει όμως ένα υποψήφιο αναγνώστη της σειράς. Ο Busiek είναι ένας από τους καλύτερους σύγχρονους συγγραφείς, και προσέγγισε τον τίτλο με σεβασμό και σοβαρότητα και ας μη ήταν το fantasy η πρώτη του προτίμηση συγγραφικά. Ο Truman που ανέλαβε στην πορεία, είναι επίσης πολύ δυνατός και πιο καταρτισμένος στον κόσμο του Κιμμέριου. Οι ιστορίες συνολικά δεν θα σας απογοητεύσουν, εκτός και αν είστε αμετανόητα μαρβελικοί στους βάρβαρους σας. Που και για εσάς ο Έλληνας εκδότης προνόησε και σας έδωσε τις πρώτες ιστορίες της Marvel, που προσωπικά έχουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, με τις εκδόσεις του Καμπανά να είναι όντως οι πρώτες μου επαφές με τον χαρακτήρα, χρόνια πριν τις εκδόσεις της Cobra Press. Και σαν κερασάκι στην τούρτα, ο τίτλος έχει μερικά πολύ καλά εξώφυλλα από ονόματα σαν τους Joseph Michael Linsner, Greg Ruth, Ladrönn & Tony Harris. Στο τελευταίο τεύχος ο εκδότης δημοσίευσε μια ανασκόπηση της πορείας τους, καθώς και μια ένδειξη που θέλανε να πάνε στην συνέχεια. Αλλά αυτό θα είναι θέμα μια άλλης παρουσίασης.
- 2 replies
-
- 11
-
-
-
- Kurt Busiek
- Timothy Truman
- (and 16 more)
-
Solomon Kane. Ο πουριτανός εκδικητής! Η ρομφαία του Θεού. Ο προστάτης των αθώων γυναικών! Κρατάει πάντα σπαθί και μερικές φορές μουσκέτο ή πιστόλα. Τριγυρνάει στην Ευρώπη, στην Ασία και στην Αφρική του 16ου αιώνα, κυνηγημένος από την πατρίδα του, την Αγγλία, λόγω των θρησκευτικών του πεποιθήσεων. Στόχος του είναι να τιμωρεί όσους είναι ενάντιοι στο λόγο του θεού. Δεν πιστεύει στην μαγεία, αλλά την αποδέχεται. Είναι ο βαθιά πιστός και βαθιά αμετανόητος στο ότι πρέπει να σκοτώνει όποιον κάνει κάτι κακό. Είναι ο SOLOMON KANE (ηχητικό εφέ αστραπής) Ο Solomon Kane είναι δημιούργημα του R.E. Howard. Μαζί με τον Cull, είναι οι πιο αναγνωρίσιμοι χαρακτήρες του... αμέσως μετά τον Conan βεβαίως. Οι ιστορίες έχουν γραφτεί για τα παραλογοτεχνικά περιοδικά της επόχής του 1920-1930 στην Αμερική (Weird Tales κ.α.). Πρώτη η Marvel Comics απέδωσε σε μορφή κόμικς τον πουριτανό Ήρωα. Η συγκεκριμένη έκδοση είναι της Dark Horse, αλλά περιέχει επανεκδόσεις ιστοριών της Marvel της δεκαετίας του 1970 και του 1980. Η ιστορία του 1970 αποδίδεται από τον Roy Thomas, ιστορικό συγγραφέα των κόμικς του Conan. Ο Howard ήταν υπεραναλυτικός στις περιγραφές του, και ο Thomas δεν πάει πίσω. Πολύ exposition, αναμενόμενο βέβαια λόγω εποχής. Κυκλοφόρησε στο περιοδικό Marvel Premiere, eίναι σε δύο μέρη και σχεδιάζεται από τον Howard Chaykin. Το σχέδιο είναι και αυτό στα πλαίσια της εποχής, με αρκετή λεπτομέρεια. Ακολουθεί ένα 6τευχο mini series (The Sword of Solomon Kane) που έγραψε ο Ralph Macchio, συγγραφέας της Marvel που έχει κάνει και αρκετά υπερηρωικά εκείνη την εποχή. Διάφοροι σχεδιαστές δούλεψαν σε αυτό το mini series , με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία. Πιο γνωστός ο πολύς Mike Mignola (Hellboy κ.α.). Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στο ότι το πρώτο τεύχος του mini series έχουμε την απόδοση της ίδιας ιστορίας με αυτήν που παρουσιάζεται στα και στα δύο πρώτα τεύχη ( η ιστορία έχει τον τίτλο Red Shadows ). Περίεργη επιλογή από την Dark Horse, αλλά μπορούμε να συγκρίνουμε τις δουλειές που έκαναν οι δημιουργοί στο ίδιο υλικό. Γενικά ένα τομάκι (200 περίπου σελίδες) το οποίο έφυγε σχετικά γρήγορα, παρά το heavy exposition που έχει κατά καιρούς. Αν σας αρέσουν τέτοιου είδους ιστορίες ή αν είστε φαν του Κόναν και θέλετε να δείτε τι άλλο έγραψε ο δημιουργός του, αξίζετε να το τσεκάρετε.
- 1 reply
-
- 5
-
-
- Dark Horse
- Marvel
-
(and 6 more)
Tagged with: