Search the Community

Ιρακ. 2013. Μετά τον τελευταίο πόλεμο του Κόλπου και την πτώση του Σαντάμ Χουσεϊν. Μια χώρα ερειπωμένη, μια χώρα διαλυμένη. Όταν σκοτώνεται ένας εκπαιδευόμενος αστυνομικός, κανείς δεν ασχολείται. Ο μόνος που μπαίνει στην διαδικασία να διερευνήσει τον φόνο, είναι ο Αμερικανός εκπαιδευτής του. Στην πορεία των ερευνών του, αποκαλύπτεται η διαφθορά του προηγούμενου καθεστώτος, η μεγαλύτερη διαφθορά του τωρινού καθεστώτος και η ερώτηση : Άλλαξε τελικά τίποτα και αν ναι, προς το καλύτερο; Πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Και από το σενάριο, και από το σχέδιο. Από τον συγγραφέα Tom King είχα διαβάσει μόνο μερικά τεύχη από το Vision, το οποίο δεν μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση. Εδώ δίνει πραγματικά ρέστα, ίσως γιατί γνωρίζει το θέμα πολύ καλά καθώς είναι πρώην στέλεχος της CIA που είχε πάει στο Ιρακ. Άλλοτε δυναμικά, άλλοτε ωμά, άλλοτε με ευαισθησία, μας παρουσιάζει μια ρημαγμένη χώρα, στο κουφάρι της οποίας ασελγούν παλιοί καθεστωτικοί, Αμερικανοί "απελευθερωτές" και λοιποί αυτόκλητοι σωτήρες. Δίνει απλόχερα, αυτό το οποίο μου αρέσει υπερβολικά όποτε το πετυχαίνω, τον σεβασμό του προς τον αναγνώστη και την νοημοσύνη του. Δεν στα δίνει, δηλαδή, όλα μασημένα. Δεν σου αφηγείται αυτά που βλέπεις, δεν σου περιγράφει τι σκέφτεται ο κάθε χαρακτήρας. Δεν σε θεωρεί χαζό, σε αφήνει να μπεις στην ιστορία, να μπεις στο βιβλίο, να προβληματιστείς και εν τέλει, να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα. Σε σέβεται και για αυτό τον σέβομαι. Ο σχεδιαστής Mitch Gerads κάνει πολύ καλή δουλειά, ειδικά στις εκφράσεις των προσώπων, αλλά και τα μεγάλα καρέ. Ειδικά το δισέλιδο με τα σπαθιά, χαρακτηριστικό landmark της Βαγδάτης, είναι καταπληκτικό. Με τη χρήση μικρών καρέ εν μέσω μονοσέλιδων ή/και δισέλιδων splash pages, προωθεί γρήγορα την ιστορία χωρίς να "ξοδεύει" σελίδες χωρίς λόγο. Στο Activity της image δεν μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, ίσως έφταιγε και το μετριο, για εμένα, σενάριο. Εδώ πάντως με κέρδισε, και θα ψάξω υπόλοιπες δουλειές του. Χρησιμοποιεί γήινα χρώματα, καφέ και μουντά μπλε, άριστα δεμένα με το "σκοτεινό" περιεχόμενο της ιστορίας. Αν δεν το καταλάβετε, μου άρεσε πολύ, το "κατάπια" άμεσα (12 τεύχη/2 Trade Paperbacks), και το συνιστώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Σίγουρα στις 10 καλύτερες σειρές που διάβασα τελευταία.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, αν οι υπερήρωες χρειάζονται κάποια ψυχολογική υποστήριξη, καθώς αντιμετωπίζουν τεράστιες απειλές και σώζουν τον κόσμο συνέχεια; Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, όχι. Το σκέφτηκε, όμως, ο Τομ Κινγκ, αναμφισβήτητα ικανός συγγραφέας, που υποφέροντας και ο ίδιος από κρίσεις άγχους, συνέλαβε την ιδέα του Sanctuary, ενός ησυχαστηρίου, ας το πούμε, όπου θα πηγαίνουν οι υπερήρωες μέχρι να ανακάμψουν ψυχολογικά, εξομολογούμενοι τις σκέψεις τους σε μια μορφή τεχνητής νοημοσύνης. Το άσυλο είναι σε μυστική τοποθεσία, οι εξομολογήσεις των ηρώων δεν καταγράφονται και γενικά όλα μοιάζουν να βαίνουν καλώς. Μέχρι τη στιγμή που διαπράττονται φόνοι υπερηρώων στο άσυλο και ως ύποπτοι θεωρούνται ο Booster Gold και η Harley Quinn, οι οποίοι, όμως, επιμένουν, ότι δεν έχουν διαπράξει τα εγκλήματα και κατηγορούν ο ένας την άλλη. Στην υπόθεση θα εμπλακούν οι τρεις μεγάλοι της DC (Superman, Batman, Wonder Woman), αλλά και άλλοι ήρωες. Δεν θα μακρηγορήσω: μου αρέσει ο Τομ Κινγκ και βρίσκω την αρχική ιδέα πρωτότυπη και καλή. Δυστυχώς, όμως, αντί να επικεντρωθεί στο βασικό σημείο, το πώς δηλαδή κάποιοι άνθρωποι με απίστευτες δυνάμεις ταλαιπωρούνται από τον ίδιο τους τον εαυτό, κάτι που δυνητικά θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, ο Κινγκ αναλώνεται σε μια μάλλον αδιάφορη "αστυνομική" ίντριγκα. Ένα επιπλέον αρνητικό σημείο είναι, ότι εμφανίζονται πάρα πολλοί λιγότερο γνωστοί υπερήρωες (κάποιους/ες δεν τους/τις ήξερα ούτε εγώ) κι αυτό κάνει το μη ενημερωμένο αναγνώστη της DC να χάσει ελαφρώς τη μπάλα. Δεν αρνούμαι, ότι υπάρχουν και καλές στιγμές στο κόμικ ("I am Batman, I don't do press", μια ατάκα, που μου έμεινε), αλλά χάνονται μέσα στη γενική αδιαφορία. Ευτυχώς, το σχέδιο του Κλέι Μαν, που είναι ο κύριος σχεδιαστής, αφού υπάρχουν και άλλοι - όλοι τους καλοί, είναι εξαιρετικό και βοηθάει την κατάσταση και κάπως έτσι, το κόμικ κυλά από αδιάφορα έως ανώδυνα. Εξάλλου, από ό,τι καταλαβαίνω, κυρίως το σχέδιο επαινέθηκε. Δεν νομίζω, ότι υπάρχει κάποιος λόγος να το διαβάσετε, εκτός αν θέλετε να διαβάσετε κάποιες από τις ενδόμυχες σκέψιες υπερηρώων της DC. Για να είμαι ειλικρινείς, αυτές μου φάνηκαν τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του κόμικ. Είναι προφανές, ότι παρά τον τίτλο, το κόμικ δεν έχει καμία σχέση με τις διάφορες "Κρίσεις" που από καιρού εις καιρόν ταλανίζουν το σύμπαν της DC. Εννέα τεύχη, συγκεντρώθηκαν σε έναν τόμο, εγώ έχω το hardcover, που περιέχει και κάποια σχέδια του Μαν. Υποθέτω, ότι θα βγήκε και σε έκδοση με μαλακό εξώφυλλο. Όλες οι εικόνες είναι από το Ίντερνετ.

Με αυτή τη σειρά 12 τευχών, ο Τομ Κινγκ προσπαθεί να προσαρμόσει στη σύγχρονη εποχή, έναν από τους πιο ιστορικούς τίτλους της DC, που διήρκεσε 23 ολόκληρα χρόνια, αλλά και να δώσει μια νέα πνοή σε έναν ήρωα, κάποιες από τις ιστορίες του οποίου είχαμε διαβάσει σε ένα από τα πιο ιστορικά περιοδικά της χώρας μας. Τι χρειάζεται να γνωρίζετε Ο Άνταμ Στρέιντζ ήταν αρχαιολόγος, όταν χτυπήθηκε από μια μυστηριώδη ακτίνα, που τον μετέφερε στο μακρινό πλανήτη Ρανν, εκεί όπου έγινε ήρωας, παντρεύτηκε την Αλάννα, την κόρη του αρχηγού του πλανήτη και έκανε μαζί της μια κόρη. Η ακτίνα, η οποία αρχικά τον μετέφερε στο Ρανν, τον μεταφέρει σε τακτά χρονικά διαστήματα πίσω στη Γη, όπου ο Άνταμ χρησιμοποιεί την τεχνολογία του Ρανν, για να γίνει ήρωας και στο μητρικό του πλανήτη, αλλά και μέλος της JLA. Παρακάτω... Η αρχή της ιστορίας βρίσκει το Στρέιντζ να υπογράφει βιβλία, που αφηγούνται τον τρόπο με τον οποίον αυτός και η Αλάννα έσωσαν το Ρανν από την εισβολή των Πυκκτ. Έχει γίνει σταρ στη Γη και ο υπέρτατοις ήρωας στο Ρανν. Μήπως όμως ο Άνταμ στη διάρκεια του πολέμου χρησιμοποίησε αθέμιτα μέσα και υπερβάλλουσα σκληρότητα ενάντια στους εισβολείς; Μήπως δεν είναι ήρωας, αλλά εγκληματίας πολέμου; Ο ίδιος επιμένει στην αθωότητά του και έχει ένα συντριπτικό επιχείρημα: έχασε την κορούλα του κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ίσως να έκανε κάποια λάθη, αλλά έγιναν υπό την επήρεια της απώλειας και της επιθυμίας του να προστατεύσει το θετό του πλανήτη. Ζητά να καθαρίσει το όνομά του και αναλαμβάνει ο μεγαλοφυής Mr. Terrific, μέλος κι αυτός της JLA να ανακαλύψει την αλήθεια. Το κόμικ Ο Τομ Κινγκ ξέρει να γράφει, σίγουρα όχι πάντα εξίσου καλά, αλλά σίγουρα ξέρει να γράφει. Και εδώ γράφει καλά και στήνει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, στην οποία τα γεγονότα εμφανίζονται σταδιακά μπροστά μας, καθώς προσπαθούμε να ανακαλύψουμε κι εμείς τι πραγματικά συνέβη στον πόλεμο. Πολύ καλοστημένοι διάλογοι, ενήλικο περιεχόμενο, μικρές πινελιές, που δείχνουν την ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων, όπως τα τσιγάρα, που καπνίζει αρειμανίως η Αλάννα και πάνω από όλα μια ενδιαφέρουσα πλοκή, που θέτει ηθικά διλήμματα. Το πιο ενδιαφέρον, όμως, στοιχείο του κόμικ, είναι ότι ο Κινγκ είχε τη φαεινή ιδέα να αναθέσει το σχέδιο σε δύο διαφορετικούς στο στιλ σχεδιαστές, στο συνεργάτη του και σε άλλα κόμικς Mitch Gerads, που έχει αναλάβει τις σκηνές του παρόντος και στον Evan "Doc" Shaner, που σχεδιάζει εκείνες του παρελθόντος με το σχέδιο των δύο να εναλάσσεται ορισμένες φορές ακόμη και στην ίδια σελίδα. Το σχέδιο του πρώτου είναι πιο βρόμικο, πιο ρεαλιστικό και με πιο μουντά χρώματα, ενώ του δεύτερου είναι πιο κλασικό, κοντά στην παραδοσιακή υπερηρωική τεχνοτροπία και με σαφώς πιο φωτεινά χρώματα. Αυτή η οπτική αντίστιξη διατρέχει όλο το κόμικ και θέτει και τα όρια της προβληματικής: ο Gerads σχεδιάζει έναν ηθικά αμφιλεγόμενο ήρωα, ο δε Shaner έναν ηρωικό πολεμιστή. Το τι από τα δύο ισχύει, θα αποκαλυφθεί στην πορεία του κόμικ. Αρκετά ενδιαφέρον κόμικ, που ξεφεύγει από τα συνήθη υπερηρωικά, είχε κάποια επιτυχία με τους κριτικούς και ήταν υποψήφιο για τρία βραβεία Eisner το 2021 στις κατηγορίες "Best Limited Series", "Best Penciller/Inker or Penciller/Inker Team" και "Best Lettering" για τον Clayton Cowles. Παρόλα αυτά, χρειάζεται κάποια γνώση του κόσμου της DC, κάτι που ίσως αποτρέψει αρκετούς από την ανάγνωσή του. Επίσης, σίγουρα μπορούν να γίνουν παραλληλισμοί με γεγονότα και καταστάσεις του δικού μας κόσμου. Κάποιοι/ες ίσως εντυπωσιαστούν, άλλοι/ες ίσως τα θεωρήσουν εύκολα και αδιάφορα, αλλά ας αφήσουμε αυτό το θέμα να αναπτυχθεί στα σχόλια. Το κόμικ κυκλοφόρησε σε μια ωραία, σκληρόδετη έκδοση με ελάχιστο επιπλέον υλικό. Ανήκει στη σειρά Black Label, άρα να περιμένετε ενδιαφέρουσες ανατροπές στην ιστορία. Όλες οι εικόνες είναι από το Ίντερνετ.