Search the Community

Στα τέλη του 19ου αιώνα και στην πολιτεία της Washington, σε μια μικρή, επαρχιακή πόλη που ονομάζεται Woodsburgh, φτάνει μια πανέμορφη, αισθησιακή και μυστηριώδης γυναίκα, η Lady Hellaine. Συνοδευόμενη από τον πιστό της μπάτλερ, κατοικεί σε μια από τις πιο πολυτελείς επαύλεις της πόλης, η οποία μόλις λίγα χρόνια πριν, είχε συγκλονιστεί από την καταστροφή του κοντινού ορυχείου και των θάνατο πολλών κατοίκων/εργαζομένων αλλά και του ιδιοκτήτη του. Η σύζυγος του οποίου, η Lady Swanson, είναι η μόνη η οποία αντιπαθεί την νεόφερτη, όχι μόνο για το γεγονός επειδή τη ζηλεύει όπως την κατηγορούν, αλλά ίσως, αλλά σίγουρα για σημαντικότερους και περισσότερο σοβαρούς λόγους. Ίσως έχει να κάνει με τον φριχτό φόνο ενός μικρού αγοριού λίγο πριν την άφιξη της Lady Hellaine. Σίγουρα επειδή κάποιο πλάσμα δολοφονεί, με φρικιαστικό τρόπο πολλούς πολίτες, κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ίσως έχει να κάνει με τα μυστικά που κρύβει η Lady Swanson, σχετικά με την βραδιά της καταστροφής του ορυχείου, ακόμα και από τα ίδια τα παιδιά της. Και πάνω από όλα, έχει σίγουρα να κάνει με το ΚΑΚΟ, το οποίο σπάνια κοιμάται τα βράδια..... Ιστορία με πολλές προσδοκίες και προεκτάσεις, με προοπτικές για κάτι υπέροχο, με αποτέλεσμα... τελικά όχι τόσο υπέροχο. Υπεύθυνη για αυτή η Mirka Andolfo, Ιταλίδα στη καταγωγή και με αρκετές δουλειές στη χώρα της. Με επιρροές από πάπιες και ποντίκια της Disney, από το W.I.T.C.H και από τα manga, επιρροές πλήρως εμφανείς στα γραπτά της και τα σχέδια της, αλλά για το δεύτερο περισσότερα σε λίγο. Επιστρέφοντας στο σενάριο της, φαίνεται ξεκάθαρα ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη κατεύθυνση για το που θα φτάσει και που θα καταλήξει, αλλά στον τρόπο και στην "οδήγηση" μου τα χάλασε λίγο. Εισάγονται σταδιακά πάρα πολλοί χαρακτήρες, τόσο γήινοι όσο και... λιγότερο γήινοι, τόσο ανθρώπινοι όσο και μάλλον όχι γήινοι, σε σημείο που κάποιο σημείο δεν ήμουν σίγουρος αν αυτός που μίλαγε ήταν πράγματι αυτός που απεικονιζόταν. Ισως τα λέω λίγο τραγικά, και πραγματικά, σε κανένα σημείο δεν έχασα τη μπάλα σχετικά με την κατανόηση της γενικής ιστορίας, αλλά σίγουρα θα μπορούσε να απλουστευτεί και να "σφίξει" κάπως η διήγηση, γιατί, στη τελική, το άπλωμα δεν ήταν απαραίτητο για την ροή και την κορύφωση. Σαν σύνολο, και μιλώντας πάντα σε ότι αφορά το σενάριο, σίγουρα κρατιέται αρκετά πάνω από τη βάση, αλλά σε εμένα τουλάχιστον, μου έδειξε, ότι το γράψιμο δεν είναι το κορυφαίο της ατού. Και αυτό γιατί το ατού είναι σίγουρα το σχέδιο της. Καιρό είχα να εντυπωσιαστώ τόσο πολύ από σχέδιο, και μιλώντας ειδικά για σχέδιο που "καρτουνίζει", το οποίο δεν είναι και το αγαπημένο μου. Αλλά δεν μπορείς να μην θαυμάσεις το γέμισμα των καρέ, την λεπτομέρεια των ρούχων και των gore σκηνών, τo αισθησιακό των γυναικείων χαρακτήρων αλλά και το στυλιζαρισμένο ποζάρισμα των χαρακτήρων. Καθ' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης της 6τευχης σειράς, το μυαλό μου πήγαινε συνέχεια σε 2 σχεδιαστές και αυτοί ήταν ο Joe Benitez και η Αγγελική Σαλαμαλίκη. Για όσους γνωρίζουν τις δουλειές και των δύο, θα καταλάβουν τον συνδυασμό, αν αντιστοιχίσουν την Βικτωριανή εποχή και την απεικόνιση των φορεσιών και των εξωτερικών χώρων (άσχετα αν βρισκόμαστε σε άλλη ήπειρο) αλλά και την "καρτουνέ" απόδοση των χαρακτήρων. Και αν σε αντίθεση με τους παραπάνω δημιουργούς, η Andolfo δεν δίνει τόση έμφαση στις εκφράσεις των προσώπων και στην φορτωμένη λεπτομέρεια των backgrounds, τα υπερκαλύπτει με την "ονειρική" ατμόσφαιρα που προσφέρει σε κάθε καρέ, όσο και στην μεγαλή ποικιλία της σκηνοθεσίας και του στησίματος των καρέ της. Συνολικά, η σχεδιαστική της δουλειά είναι αξιέπαινη και πολύ μα πολύ φρέσκια, και τη θεωρώ ικανή να τραβήξει αναγνώστες με διαφορετικές προτιμήσεις, πράγμα δύσκολο να βρεις τα τελευταία χρόνια. Μιλάμε για ένα κόμικ το οποίο πρώτα προτάθηκε στην (και εκδόθηκε από την) Panini Ιταλίας, εκδόθηκε και από την Glenat στη Γαλλία, πέρασε στις ΗΠΑ με την Image, και έχει μεταφραστεί σε 10 χώρες μέχρι τώρα. Παρά τις όποιες σεναριακές αδυναμίες, το συνολικό αποτέλεσμα είναι πολύ καλό και εντυπωσιακό. Είχε ανακοινωθεί η συνέχεια του το 2021 με τον τίτλό Merciless, αλλά ελέω Covid δεν έχει ξεκινήσει ακόμα να κυκλοφορεί. Σίγουρα από τις σειρές του 2020 που εντυπωσιάζουν και για εμένα τουλάχιστον, κάτι που πρέπει να διαβαστεί από όλους. Ορμήστε

Όπως σας ανέφερα και σε προηγούμενο άρθρο μου,η DC γιορτάζει την εμφάνιση διάφορων χαρακτήρων της που φέτος συμπληρώνουν τα 80 χρόνια δημιουργίας τους. Μετά τους Robin,Joker&Cat Woman,σειρά έχει και ο Green Lantern(ή μάλλον οι Green Lanterns αφού μέσα στις δεκαετίες έχουν πολλοί αποκτήσει αυτό τον τίτλο)με ένα επετειακό τεύχος 100 σελίδων όπου μεγάλα ονόματα της βιομηχανίας δημιουργούν τις δικές τους ιστορίες για τον emerald knight της DC.O Original Green Lantern δημιουργήθηκε από τους Martin Nodell&Bill Finger και εμφανίστηκε στο All American Comics της Αll American Publications τον Ιούλιο του 1940.Παρακάτω θα δούμε μία προς μία τις ιστορίες του τεύχους. 1.Dark Things cannot stand the Light(James Tynion IV/συγγραφέας&Gary Frank/σχεδιαστής): Η πρώτη ιστορία του τεύχους περιλαμβάνει τον original Green Lantern τον Alan Scott.Ο Alan επισκέπτεται τη μητέρα του φίλου του που χάθηκε στο σιδηροδρομικό ατύχημα στο οποίο εκείνος μετατράπηκε στο πράσινο φανό.Εκείνη του μιλάει για το "φως" που έκρυβε μέσα του,ζώντας μέσα σε ένα κόσμο σκοτεινό..Το οποίο φως αν το κρατούσε μέσα του θα τον έκαιγε και αν το έβγαζε προς τα έξω θα έκαιγε τους άλλους..Και επίσης πόσο σημαντικό είναι για τον Alan,αν έχει και αυτός το ίδιο φως,να βοηθάει τους ανθρώπους να βρουν το δικό τους... Η καλύτερη ιστορία του τεύχους,συγκινητική,γεμάτη συναίσθημα και ελπίδα,θεωρείται αρκετά διφορούμενη αφού ίσως να μιλάει συγκαλυμμένα και για την ομοφυλοφυλία του Alan Scott(όλο αυτό με το φως που κάποιος κρύβει μέσα του,σε έναν σκοτεινό κόσμο και κάποια panels)που πλέον δεν αφορά μόνο την new 52 εκδοχή του.Ο Frank για ακόμα μία φορά υπέροχος στα σχέδια του. 2.Last Will(Geoff Johns/συγγραφέας&Ivan Reis/σχεδιαστής): Ο Ηal Jordan προσγειώνεται σε άγνωστο μέρος.Το δαχτυλίδι του δεν έχει άλλη ενέργεια,δε ξέρει πόσο(και αν)μπορεί να επιβιώσει εκεί,και αποφασίζει να στείλει 3 τελευταία μηνύματα με το δαχτυλίδι σε ανθρώπους που σήμαιναν κάτι για εκείνον και έχει κάτι τελευταίο να τους πει..Έιναι όμως τα πράγματα όπως φαίνονται;;Έξυπνο σενάριο από Johns με μεγάλη ανατροπή στο τέλος,και μία από τις μοναδικές φορές που ο Hal δείχνει πόσο ευαίσθητη ψυχή διαθέτει πίσω από όλη αυτή τη no fear personna που από μικρός έχει υιοθετήσει,και πόσο ανθρώπινος παραμένει ακόμα και τις στιγμές εκείνες που μπορεί να είναι οι τελευταίες του.Επίσης πολύ καλό σχέδιο από Iavn Reis που συνεχώς γίνεται όλο και καλύτερος. 3.The Meaning of Fear(Cullen Bunn/συγγραφέας&Doug Mahnke/σχεδιαστής): Μαθήματα φόβου από τον Sinestro(ναι κάποτε ήταν και εκείνος ένας Lantern)και μάλιστα δωρεάν!Το αν πάρεις το πτυχίο είναι άλλη υπόθεση..Περίμενα κάτι καλύτερο από Bunn για να σας πω την αλήθεια αλλά οκ διαβάζετε ευχάριστα και είναι σχετικά μικρή ιστορία. Εξώφυλλο από Neal Adams 4.Time Alone(Denny O'Neil/συγγραφέας&Mike Grell/σχέδιο): Μαθήματα ζωής αυτή τη φορά από τον Hal στον Oliver Quinn,με βάση το βιβλίο του Henry David Thoreau "Walden"(or life in the woods).Ο Ηal πιστεύει ότι η ζωή του ήρωα που πολεμάει συνεχώς το έγκλημα τον κάνει και εκείνον πιο βίαιο και αναθεωρεί τις σκέψεις του όταν διαβάζει το βιβλίο.Ακόμα μία από τις τελευταίες ιστορίες του O'Neil(όπως και εκείνη στο Joker)ουσιαστικά σαν αποχαιρετισμός στο κοινό του.Θα περίμενα τον Neal Adams στο σχέδιο(για να αναβιώσει η κλασική συνεργασία που μας έδωσε το Green Lantern/Green Arrow στα 70's)αλλά με αποζημιώνει το σχέδιο του Grell μία χαρά. Εξώφυλλο από Nicola Scott 5.Legacy(Ron Marz/συγγραφέας&Darryl Banks/σχεδιαστής): Η ομάδα που μας έδωσε τον νέο Lantern των 90's(Kyle Rayner)δε θα μπορούσε να λείπει από τη μεγάλη γιορτή!H σημασία του να είσαι ένας Lantern και το βαρύ σαν ιστορία όνομα που σηκώνεις στους ώμους σου,πράγμα που ο Kyle το γνωρίζει καλύτερα από το καθένα...Διαβάζοντας την ιστορία ένιωσα πόσο μου λείπει ο Kyle και θα ήθελα να τον έβλεπα πιο συχνά στον τίτλο.Επίσης όσο μεγάλα και αν είναι τα παπούτσια που πρέπει να "γεμίσεις" πίστεψε στον εαυτό σου και στις δυνάμεις σου και θα τα καταφέρεις,ουσιαστικά το βασικό μήνυμα της ιστορίας. Εξώφυλλο από Phlip Tan 6.Heart fo the corps(Peter Tomasi/συγγραφέας&Fernando Pasarin/σχεδιαστής):O Kilowog δεν έχει αρκετά κέφια όταν αναλαμβάνει μία αποστολή διάσωσης μαζί με τον Guy Gardner,αλλά ο Guy θα κάνει τα πάντα για να του φτιάξει τη διάθεση..Μία ιστορία ύμνος στη δύναμη της φιλίας από τον Tomasi,όμορφα σχεδιασμένη από τον Pasarin.Πέρασα ευχάριστα διαβάζοντάς την. 7.Reverse the Polarity(Charlotte McDaffie/συγγραφέας&Crisscross/σχεδιαστής): John Stewart μαζί με Hawkgirl ενάντια στον Dr.Polaris,τον Magneto του DC universe.Τίποτα το ιδιαίτερο σαν ιστορία σεναριακά και σχεδιαστικά,παρά μόνο ότι τη γράφει σαν tribute η γυναίκα του Dwane McDuffie στο σύζυγό της. 8.FOUR(Robert Venditti/συγγραφέας & Rafa Sandova):Ακόμα μία ιστορία ύμνος στο ιδανικό της φιλίας.Hal,John&Kyle όπως κάθε χρόνο μετά το θάνατο του Guy(spoiler ότι ίσως ο χαρακτήρας πεθάνει στο μέλλον)μαζεύονται σε ένα bar,τα πίνουν,και τιμάνε τη μνήμη του με το να θυμόνται πόσο καλός σύντροφος ήταν.Aν όχι η δεύτερη καλύτερη,σίγουρα η πιο συγκινητική ιστορία του τεύχους.Venditti εγγύηση ακόμα και στις μικρές ιστορίες. 9.The Voice(Mariko Tamaki/συγγραφέας & Mirka Andolfo/σχεδιάστρια):H Jessica Cruz,πρέπει να νικήσει το μεγαλύτερο φόβο της...Το φοβισμένο της μυαλό!!H Tamaki εμμένει στη ψυχοσύνθεση της Cruz,και τη καθημερινή μάχη που δίνει με τον ίδιο της τον εαυτό,τις φοβίες και τις ανασφάλειες της και μας δείχνει και εκείνη γιατί η Jessica θεωρείται η Next door Lantern μετά τον Kyle Rayner. Εξώφυλλο από Jim Lee 10.Homegrown Hero(Sina Grace/συγγραφέας&Ramon Villalobos/σχεδιαστής): O μεγαλύτερος αντίπαλος δε βρίσκεται στους απέραντους γαλαξίες του διαστήματος,αλλά ανάμεσα μας...Και είναι ο ρατσισμός που δηλητηριάζει τις ψυχές των ανθρώπων...Ένας εχθρός που ούτε το φως ενός πράσινου φανού δεν μπορεί να πάρει το σκοτάδι που φωλιάζει μέσα του... Μέσα σε ένα τεύχος 100 χορταστικών σελίδων,οι ταλαντούχοι δημιουργοί αποτίουν, με το καλύτερο δυνατό τρόπο,το δικό τους σεβασμό στην ιστορία του πράσινου φαναριού μέσα από το παρελθόν,το παρόν αλλά και το μέλλον του χαρακτήρα.Μακάρι το φως του πράσινου φανού,να φωτίζει το κόσμο των υπερηρώων και της 9ης τέχνης γενικότερα για πολλά χρόνια ακόμα.