Jump to content

Καλώς ήλθατε στο ComicStreet

Γίνετε μέλη της κοινότητας. Η εγγραφή είναι γρήγορη και εύκολη.

Search the Community

Showing results for tags 'Marvel Comics'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΥΠΟΔΟΧΗ
    • Κανόνες
    • Νέα / Ανακοινώσεις
    • Απορίες / Βοήθεια
    • Γενική Συζήτηση
  • ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ / ΑΡΘΡΑ
    • ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
    • ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
  • ΕΚΔΟΣΕΙΣ
    • ΞΕΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
    • ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
    • WEBCOMICS
  • ΚΟΜΙΚΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΤΕΧΝΕΣ
    • Κινηματογράφος/TV και Κόμικς
    • Animation
    • Βιβλία
  • ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ - ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
    • Καταστήματα
    • Πηγές - Ενημέρωση

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


About Me

  1. Για το κόμικς άλμπουμ «Fantastic Four — Μοιραία συνάντηση» Ο Μίστερ Φαντάστικ, η Αόρατη Γυναίκα, ο Ανθρώπινος Πυρσός και το Πράγμα ταξιδεύουν στην (άκρως επικίνδυνη) Αρνητική Ζώνη «Fantastic Four — Μοιραία συνάντηση»: Μία one of a kind περιπέτεια γραμμένη και σχεδιασμένη από τον θρυλικό Alex Ross (Εκδόσεις Anubis) Αν αγαπάς τα κόμικς, δεν μπορείς παρά να αγαπάς τη Marvel. Κι αν αγαπάς τη Marvel, δεν μπορείς παρά να αγαπάς τους Τέσσερις Φανταστικούς, την πρώτη Marvel-οικογένεια. Μάλιστα —για να το συνεχίσουμε—, αν αγαπάς τους Τέσσερις Φανταστικούς, δεν γίνεται παρά να έχεις τον Μπεν Γκριμ, το Πράγμα, στην καρδιά σου. Για πολλούς, αν μη τι άλλο, είναι ο #1 υπερήρωας όλων των εποχών, και μακράν ο πιο κουλ. Π.χ., για τον υπογράφοντα. Έτσι, εάν πληρούνται οι παραπάνω προϋποθέσεις, που στην ουσία είναι μία (Αν αγαπάς τα κόμικς), η είδηση ότι κυκλοφορεί ένα ολόκληρο graphic novel με μία νέα, χορταστική, απλωμένη σε 64 σελίδες, περιπέτεια των Τεσσάρων Φανταστικών, δεν μπορεί παρά να σε γεμίζει ευτυχία. Πόσο δε μάλλον όταν τη γράφει και τη σχεδιάζει ένας ζωντανός θρύλος των κόμικς, ο Άλεξ Ρος, κατά την πλειονότητα των κριτικών ο κορυφαίος όλων των εν ζωή κόμικς καλλιτεχνών στο υπερηρωικό πολυσύμπαν — και σίγουρα ένας σχεδιαστής με τόσο χαρακτηριστικό ύφος και τεχνοτροπία, που το όνομά του μοιάζει να είναι τυπωμένο πάνω σε κάθε του πάνελ, σε κάθε του σελίδα — και σε κάθε χαρακτήρα που σχεδιάζει. Ξεκινώντας από τους πρωτοποριακούς «Marvels» τρεις δεκαετίες πίσω (1993, 4 τεύχη, σενάριο Kurt Busiek), πριν πάει στην DC Comics για το «Kingdom Come» και τον Σούπερμαν (1996, 4 τεύχη, σενάριο Mark Waid), τον «Uncle Sam» (1997, 2 τεύχη, σενάριο Steve Darnall, Vertigo) και όλα τα άλλα, ο Ρος έχει «επιβάλει» αυτά τα τριάντα χρόνια διαρκούς και έντονης παρουσίας το προσωπικό του στιλ, που είναι ακριβές, συχνά φωτορεαλιστικό, πάντα εξόχως δυναμικό, και έξοχα χρωματισμένο, με αυτή την υπέροχη γκουάς παλέτα του. Ο Ρος δίνει ανθρώπινο υπόβαθρο στους ήρωές του, κάνοντάς τους ταυτόχρονα απτούς, «καθημερινούς», με έξοχες εκφράσεις δοσμένες με λεπτομέρεια και απλότητα, αλλά και ακραία εκρηκτικούς και «σούπερ δυνατούς» όποτε απαιτείται. Είναι πραγματικά one of a kind. Και φαίνεται. Εδώ τώρα, στο «Fantastic Four — Μοιραία συνάντηση» («Fantastic Four – Full Circle», κυκλοφορία στις ΗΠΑ προ έξι μόλις μηνών), κάνει στ’ αλήθεια ό,τι θέλει. Και αυτό που θέλει το αγαπάμε πολύ — γιατί έχει σημασία. Εδώ λοιπόν, σε ένα graphic novel που το γράφει επίσης αυτός ο ίδιος, παίρνει την απόλυτη ελευθερία να αποτίσει φόρο τιμής στις απαρχές της εποχής των κόμικς που αγαπήθηκε σχεδόν όσο καμία άλλη: της Silver Age (1956-1970). Ανατρέχει, έτσι, στο αρχείο του, ανασύρει το τεύχος #52 των Fantastic Four (Ιούνιος 1966) και διαβάζει εκεί την επική ιστορία «This Man…This Monster» των Stan Lee και Jack Kirby. Και τη διασκευάζει. Και το κάνει τόσο καλά, και με τόσο μεγάλη αγάπη στους μεγάλους δημιουργούς του παρελθόντος, τους πιονέρους. Μάλιστα, κάνει και κάτι ακόμη. Μολονότι αναφερθήκαμε στο σχέδιό του που είναι τόσο διακριτό, εδώ παίρνει μία απόσταση από τον… εαυτό του, ακριβώς για να «συνομιλήσει» με τη Silver Age (και βέβαια με τον Μεγάλο Παλαιό, Jack Kirby). Έτσι, υπό μία έννοια γεφυρώνει το παρελθόν και το παρόν — και το κάνει με έναν τρόπο γεμάτο σεβασμό και συγκίνηση. Ταυτόχρονα, οι διάλογοί του θα μπορούσαν άνετα να είχαν την υπογραφή τού Stan The Man Lee. Και όχι μόνο οι διάλογοι: ο Ρος δεν αφήνεται να παρασυρθεί από τις δυνατότητες (και τη γνώση) του μέσου, προσφέροντας στις νέες γενιές ένα κούφιο υπερθέαμα δράσης, ανατροπών και… εκρήξεων. Αντίθετα, χωρίς να κάνει καμία έκπτωση στην περιπέτεια, βάζει σε πρώτο πλάνο τους Τέσσερις Φανταστικούς: δηλαδή, όπως πάντα ήταν — γι’ αυτό, άλλωστε, τους αγαπήσαμε. Και το κάνει από το πρώτο (για την ακρίβεια: από το δεύτερο) πάνελ. Εκπληκτικό. Τα κόμικς της Marvel είχαν ανέκαθεν ψυχή. Κι αυτή σπαρταράει σε όλες τις σελίδες της «Μοιραίας συνάντησης». Το άλμπουμ (διαστάσεις: 16,5 x 21) κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Anubis, που έχουν μία πολύ μεγάλη βιβλιοθήκη κόμικς, σε μετάφραση του Ηλία Τσιάρα. Πηγή
  2. (ISBN:978-960-436-668-2). Avengers: The Origin. Τίτλος :Avengers: The Origin. Τύπος Μέσου:έντυπο / ΒΙΒΛΙΟ Εκδότης:Αθήνα [GR] : Εκδόσεις Οξύ Α.Ε. / Brainfood Εκδοτική ΜΕΠΕ ISBN:978-960-436-668-2 Γλώσσες :Ελληνική (gre) Ημ/νία Παραχώρησης :07/10/2019
  3. Μετά τη μεγάλη επιτυχία του "Spider-Man Life Story", η Marvel αποφάσισε να κάνει το ίδιο πείραμα με την πρώτη σειρά, που εξέδωσε, τους εμβληματικούς Fantastic Four (4 Φανταστικούς), τους οποίους και παρακολουθούμε να βιώνουν τις περιπέτειές τους από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 ως τα τέλη εκείνης του 2010 σε πραγματικό χρόνο, καθώς οι ήρωες γερνάνε, όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω τους. Ωραία ιδέα, δοκιμασμένη με επιτυχία στον Αραχνάκια και πλέον μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλους ήρωες και μάλιστα σε μια ομάδα, όπου οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ηρώων προσθέτουν ένα επιπλέον ειδικό βάρος στο σενάριο. Και όντως, δεν βλέπουμε μόνο όλα τα μεγάλα γεγονότα στην καριέρα των 4 Φανταστικών, αλλά και κυρίως τον τρόπο, που η πάροδος του χρόνου επιδρά, αρνητικά συνήθως, στις σχέσεις και στη δυναμική των τεσσάρων πρωταγωνιστών. Ο Ράσελ έχει κάνει αρκετά καλή δουλειά με τους χαρακτήρες, τους οποίους βλέπαμε να μην είναι πάντα συμπαθείς και να είναι ανήμποροι να αντιδράσουν στη φθορά της σχέσης τους, αλλά και των ετών, καθώς το μοιραίο θα συντελεστεί αργά ή γρήγορα για όλους/ες, αν και ορισμένους/ες σαφώς γρηγορότερα. Καλογραμμένο και με αρκετές ανατροπές δε, αλλά ίσως κάπως πιο συναισθηματικό από όσο ίσως όφειλε, για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον, κάτι που γίνεται ιδιαίτερα εμφανές, καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος, που μου φάνηκε λίγο βιαστικό και εκτός κλίματος. Σίγουρα όμως, είναι μια αξιόλογη προσπάθεια, αλλά είμαι σίγουρος, ότι ο Ράσελ μπορούσε να γράψει κάτι πιο πρωτότυπο. Πέντε σχεδιαστές από διάφορες χώρες του κόσμου μοιράζονται το καθήκον να μεταφέρουν το σενάριο σε εικόνα. Και οι πέντε είναι καλοί, χωρίς κάποιος από αυτούς να κάνει τη διαφορά. Είναι σίγουρα αξιοσημείωτο, ότι παρά τις διαφορές στο στιλ τους, το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει αρκετά ομοιογενές. Σε γενικές γραμμές, είναι μια καλή, αν και όχι πρωτοποριακή σχεδιαστική δουλειά. Εντάξει, πιστεύω, ότι σίγουρα αξίζει μια ανάγνωση. Αν σας άρεσε το αντίστοιχο του Σπάινετρ-Μαν, δεν βλέπω το λόγο, γιατί να μη δώσετε και σε αυτό μια ευκαιρία. Φυσικά, όσοι/ες γνωρίζετε το κόμικ θα την καταβρείτε, αφού θα παρελάσουν μπροστά σας, όλες οι μεγάλες στιγμές του με τις απαραίτητες αλλαγές για χάρη της υπόθεσης και του γενικότερου εκσυγχρονισμού, κάτι που δεν είναι καθόλου, μα καθόλου κακό. Η σειρά ολοκληρώθηκε σε 6 τεύχη, που συγκεντρώθηκαν σε ένα trade, το ποίο διάβασα και που δεν περιάζει τίποτα άλλο εκτός από τα εξώφυλλα των τευχών και σύντομα βιογραφικά των καλλιτεχνών. Όλες οι εικόνες είναι από το Ίντερνετ.
  4. Μια εικόνα, 313 λέξεις Γιάννης Κουκουλάς Οι χαρακτήρες των υπερηρωικών κόμικς, ιδιαίτερα οι «καλοί», μέχρι το 1973 δεν πέθαιναν. Οι άγραφοι κανόνες της βιομηχανίας δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο, καθώς θα ήταν σκληρό για τον εύθραυστο ψυχισμό των νεαρών αναγνωστών και προβληματικό για τις never-ending ιστορίες στις οποίες αέναα ανακυκλώνονταν σεναριακές ιδέες και μοτίβα. Ο κόσμος των κόμικς, άλλωστε, δεν είχε ακόμα στεγνώσει από τα απόνερα της μακαρθιστικής υστερίας της δεκαετίας του ’50 και τα λογοκριτικά ψαλίδια της Comics Code Authority παρέμεναν ακονισμένα και ενεργά. Και τότε πέθανε η Gwen Stacy. Πριν από ακριβώς 50 χρόνια, στο 121ο τεύχος της σειράς The Amazing Spider-Man, ο έρωτας του Ανθρώπου-Αράχνη έκλεισε τα μάτια για τελευταία φορά. Το σοκ ήταν μεγάλο για τους αναγνώστες, που μέχρι τότε ήξεραν πως με κάποιον μαγικό τρόπο, με μια νέα επινόηση, με κάτι απρόβλεπτο, ακόμα και από την πιο δύσκολη κατάσταση οι μελλοθάνατοι θα απέφευγαν το μοιραίο. Η Gwen Stacy έσπασε τον Κανόνα. Ο Green Goblin την κρατούσε όμηρο στο πιο ψηλό σημείο της γέφυρας George Washington στην καρδιά της Νέας Υόρκης. Την έσπρωξε στο κενό. Ο Spider-Man βρισκόταν σε ετοιμότητα. Καθώς το κορμί της Gwen έπεφτε από τεράστιο ύψος, εξαπέλυσε τον ιστό από τον καρπό του. Την έπιασε την τελευταία στιγμή. Την τράβηξε στην αγκαλιά του. Και τότε, μαζί με εκατομμύρια εμβρόντητους αναγνώστες, αντίκρισε κάτι πρωτόγνωρο. Η Gwen ήταν νεκρή. Τι είχε σκοτώσει τη νεαρή κοπέλα; Άραγε ο Green Goblin την είχε δολοφονήσει από πριν και απλώς έπαιζε με τον Spider-Man σαν τη γάτα με το ποντίκι; Μήπως η καρδιά της δεν άντεξε το άγχος της πτώσης από τόσο μεγάλο ύψος; Οι υπεύθυνοι της Marvel έκαναν το σοκ ακόμη μεγαλύτερο λίγους μήνες αργότερα, δίνοντας τη δική τους απάντηση. Η Gwen πέθανε από το απότομο τράβηγμα του Spider-Man. Ο αυχένας της έσπασε με ένα ανατριχιαστικό «Snap». Κι έτσι ο Spider-Man άρχισε να κουβαλά ακόμα μια ενοχή. Και τα υπερηρωικά κόμικς να βιώνουν το οριστικό τέλος της αθωότητας. Πηγή
  5. Πρωτότυπος Τίτλος: Fantastic Four: Full Circle (Abramsbooks, 2022) Τι χρειάζεται να ξέρετε εκ των προτέρων: Φαντάζομαι, ότι σχεδόν όλες/οι γνωρίζετε τους 4 Φανταστικούς, έστω και χωρίς να ξέρετε πολλές λεπτομέρειες. Καλό θα ήταν να διαβάσετε το τεύχος 51 (Ιούνιος 1966) της πρωτότυπης σειράς. Μπορείτε να το βρείτε στα ελληνικά είτε στον τόμο 58 της Επίσημης Συλλογής της Marvel, είτε στον τόμο 53 της σειράς της Radnet. Η ανάγνωσή του δεν είναι ακριβώς προαπαιτούμενη, καθώς στο κόμικ του Άλεξ Ρος δίνεται μια σύνοψη, αλλά θα σας βοηθήσει να καταλάβετε κάποια πράγματα και επιπλέον είναι και μια πολύ ωραία ιστορία, η οποία δεν έχει γεράσει καθόλου. Κατά τα άλλα, δεν χρειάζεται να ξέρετε τίποτα παραπάνω, εκτός του ότι η αρνητική ζώνη είναι ένα πολύ κακό και επικίνδυνο μέρος. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για την υπόθεση του έργου του Ρος, επειδή δεν θέλω να χαλάσω τη διασκέδαση όσων το διαβάσουν, αρκεί να αναφέρω ότι είναι μια συνέχεια και ένας φόρος τιμής, στο κόμικ, που δημιούργησαν οι Stan Lee Jack Kirby πριν από 55 και βάλε χρόνια. Με ελάχιστα λόγια, οι 4 Φανταστικοί βρίσκονται στην αρνητική ζώνη, όπου τους περιμένουν πολλοί κίνδυνοι, αλλά και μια απροσδόκητη συνάντηση. Ο Άλεξ Ρος αναλαμβάνει και το σενάριο και μας παραδίδει μια πολύ ωραία ιστορία, αρκετά νοσταλγική, ηθελημένα αφελή (λίγο, όχι πολύ, μην τρομάζετε ) με αρκετό χιούμορ και προσπαθεί να μιμηθεί το συγγραφικό ύφος του Σταν Λι, κάτι που θεωρώ, ότι το καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό. Μια ευχάριστη ιστορία, λίγο συγκινητική, με πολλή δράση, καλογραμμένους διαλόγους, ό,τι πρέπει για τους φίλους των υπερηρωικών κόμικς, που πιστεύω, ότι θα βρουν εδώ μια από τις καλύτερες ιστορίες που έχουν διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Προσωπικά, την απόλαυσα και τη συνιστώ ανεπιφύλακτα, πιστεύοντας ότι θα αρέσει και στις/στους υπόλοιπες/ους! Εντάξει, τώρα σοβαρά, περιμένετε να γράψω κάτι για το σχέδιο του Ρος; Τι θα μπορούσα να γράψω, που δεν θα ήταν κοινότοπο; Αρκούμαι στο εξής: ο άνθρωπος κάνει παπάδες, αφού είναι και απελευθερωμένος από τις συμβάσεις ενός συνηθισμένου υπερηρωικού κόμικ, αφού η ιστορία είναι αυτοτελής. Πάρτε, λοιπόν, μάτι άφοβα: Για την ελληνική έκδοση δεν έχω να γράψω κάτι, που δεν έχει αναφερθεί εδώ. ΑΝ είχαν κρατήσει τις διαστάσεις του πρωτότυπου, θα μιλούσαμε για μια εξαιρετική έκδοση με πολύ ωραία μετάφραση. Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν έγινε και βρεθήκαμε με μια έκδοση τσέπης, που αδικεί κατάφωρα και τον Άλεξ Ρος και την ίδια την Anubis. Πολύ κρίμα Είναι μια από τις λίγες φορές, που μετάνιωσα, που δεν τα έσκασα, για να αγοράσω την αμερικανική έκδοση. Και δυστυχώς, οφείλω να το γράψω για πρώτη ίσως φορά: αν έχετε την ευκαιρία, προσπεράστε την ελληνική έκδοση και δώστε κάτι παραπάνω για την αμερικανική. Λυπάμαι, αλλά έτσι είναι.... Αυτά από εμένα. Πηγές για περαιτέρω μελέτη: Κριτική στο The Comics Journal Τα σκαναρίσματα του εξωφύλλου και του οπισθόφυλλου έγιναν από εμένα. Οι υπόλοιπες εικόνες είναι από το Ίνετρνετ και την αμερικανική έκδοση.
  6. Μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη περίμενε το αναγνωστικό κοινό των Ελληνικών εκδόσεων στα περίπτερα, στις 13 Σεπτέμβρη του 2019 (ναι, ήταν Παρασκευή. ) Αυτή της κυκλοφορίας της σειράς Η Επίσημη Συλλογή Graphic Novels της Marvel. Η σειρά αποτελεί μετάφραση της σειράς The Official Marvel Graphic Novel Collection της Hachette (γνωστή και ως The Ultimate Graphic Novels Collection) η οποία ξεκίνησε να κυκλοφορεί στην Αγγλία στα τέλη του Δεκέμβρη του 2011 και έχει ξεπεράσει εκεί τους 200 τόμους, με την εταιρία να προσθέτει συνεχώς νέους. Η επιτυχία της ήταν τέτοια, που το 2016 οι μισοί τόμοι της σειράς επανεκδόθηκαν, ενώ από τον Δεκέμβρη του 2013 ξεκίνησε και μια παράλληλη σειρά, η Marvel's Mightiest Heroes, με επίκεντρο συγκεκριμένους χαρακτήρες της Marvel, η οποία ολοκλήρωσε τον κύκλο της τον Δεκέμβρη του 2018, μετά από 130 τόμους. Παράλληλα, η ίδια η εκδοτική, ανέλαβε να μεταφράσει την σειρά σε καμιά δεκαριά γλώσσες, κυκλοφορόντας την σε πάνω από 15 χώρες, ενώ πρέπει να έχει δώσει την άδεια κυκλοφορίας σε μερικούς ακόμα εκδότες, στις αγορές της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής. Οι μεγάλες εκδοτικές εταιρίες κόμικς, κουράρουν κάθε χρόνο λίστες με προτάσεις από τους πιο σημαντικούς τίτλους που θα πρέπει να πάρει/διαβάσει ένας υποψήφιος αναγνώστης για να γνωρίσει το σύμπαν τους. Λίστες που πλασάρονται και στους εκδότες των διεθνών αγορών για την απόκτηση των δικαιωμάτων και την έκδοση τους. Πρακτικά, η έκδοση της Hachette, αντλεί υλικό από αυτές τις λίστες, με ελάχιστες αποκλίσεις, αναβαθμίζοντας την έκδοση τους σε σκληρόδετες εκδόσεις, προσθέτοντας ή επεκτείνοντας το έξτρα περιεχόμενο και διαθέτοντας τες σε πιο ελκυστική τιμή στα σημεία διανομής τύπου, προσεγγίζοντας έτσι ένα νέο κοινό. Αυτές ακριβώς οι ιδιότητες μου είχαν κινήσει την απορία για το πώς δεν είχε κάποιος Έλληνας εκδότης σκεφτεί να την βγάλει στην χώρα μας εδώ και καιρό. Σε βολιδοσκόπηση που είχα κάνει όμως για αυτό και άλλα θέματα, τα συμπεράσματα ήταν πως α) η κατάσταση του σημείου διανομής και η ίδια η διανομή δεν ελκύει εμπιστοσύνη στους ντόπιους εκδότες, και β) δεν θέλανε να «κάψουν» τις εκδόσεις βιβλιοπωλείου. Δεν λογάριαζε κανείς μας όμως την ίδια την Hachette, η οποία είχε ήδη παρουσία στην Ελλάδα με διάφορες άλλες συλλογές περιπτέρου. Η εταιρία, που ιδρύθηκε το 1826 ως βιβλιοπωλείο στην Γαλλία με το όνομα Brédif από τον Louis Christophe François Hachette, και μετατράπηκε σε διεθνή εκδοτικό οίκο στην πορεία, έχει σαφώς περισσότερες οικονομικές δυνατότητες και καλύτερες συμφωνίες για το υλικό που βγάζει, οπότε ήταν πρόθυμη να το δοκιμάσει. Για την Ελληνική έκδοση μάλιστα συνεργάστηκε με την Anubis, η οποία έχει και η ίδια μεγάλη παράδοση και εμπειρία στην έκδοση υπερηρωικών και αναλαμβάνει εδώ την μετάφραση και την επιμέλεια της σειράς, κάτι που όπως καταλαβαίνω σημαίνει πως κάνει και την επιλογή των τίτλων που θα δημοσιεύονται. Όσοι γνωρίζουν τι είχε βγάλει η Anubis, ξέρουν πως οι επιλογές της για τις δικές της εκδόσεις με χαρακτήρες της Marvel, ήταν από υλικό της τρέχουσας χιλιετίας, και στην αρχή έπραττε το ίδιο με αυτή την έκδοση, με τις επιλογές που είχαν ανακοινωθεί αρχικά να επικεντρώνονται κυρίως σε παραγωγές του 2005, κομβικό σημείο αλλαγών στο σύμπαν της Marvel, αλλά αυτό άλλαξε στην πορεία για να περιλαμβάνει και παραγωγές από τις δεκαετίες '80-90. Κάποιοι από τους τόμους, περιέχουν και υλικό που είχε δημοσιεύσει παλιότερα η ίδια η Anubis, με την ίδια μετάφραση και απλά μικροαλλαγές στην επιμέλεια. Μάλλον παραχωρούν υλικό που δεν έχουν σκοπό να το ξαναβγάλουν οι ίδιοι. Η έκδοση τώρα ποιοτικά, δεν έχει καμιά διαφορά με τις ξένες εκδόσεις. Η Hachette τυπώνει την Ελληνική έκδοση στην Ρουμανία, χώρα που τυπώνει και άλλες μεταφράσεις του τίτλου το τελευταίο διάστημα, οπότε δεν γίνεται καμιά έκπτωση σε αυτό τον τομέα. Έχει ανακοινωθεί πως θα ετοιμάσουν 60 τεύχη/τόμους της σειράς, με 15θήμερο ρυθμό κυκλοφορίας, διατηρώντας το δικαίωμα να την ακυρώσουν ή να προσθέσουν τόμους ανά πάσα στιγμή. Αυτή είναι πάγια τακτική της εταιρίας και προς το παρόν ακολουθεί τα βήματα της Αγγλικής έκδοσης που επίσης αρχικά είχε ανακοινώσει 60 τόμους. Μεγάλο ατού για να τους πάρει όλους κάποιος, ακόμα και αν τους έχει σε άλλη έκδοση, είναι η συνεκτικότητα της ράχης, η οποία περιλαμβάνει ένα πανοραμικό σχέδιο του Ιταλού Gabriele Dell'Otto. Στην ξένη έκδοση, όταν είχαν προσθέσει άλλους 60 τόμους, είχαν αναθέσει στον Dell’Otto την δημιουργία προσθήκης στο σχέδιο των ραχών. Να δούμε εδώ πως θα τα πάει. Τα πρώτα βήματα πάντως έφεραν κόσμο στα περίπτερα, με διαφήμιση στην τηλεόραση, και με την κλιμακωμένη αύξηση της τιμής, στην οποία μας έχουν συνηθίσει οι συλλογές εταιριών σαν την Hachette. Ο πρώτος τόμος έκανε 3,99€ και έκανε πάταγο, ο δεύτερος 6,99€ και ο τρίτος 9,99€, η σταθερή τιμή που θα έχουν όλοι οι επόμενοι τόμοι, αν και σαφώς θα πρέπει να την συνηθίσει και αποδεχτεί το κοινό του περιπτέρου που δεν έχει άλλα σημεία αναφοράς για το πόσο value for money είναι αυτή. Για ξεχωριστές παρουσιάσεις των τόμων της σειράς που έχουν κυκλοφορήσει, κλικάρετε πάνω στο tag της σειράς (κάτω από τον τίτλο του θέματος). Κυκλοφόρησαν Πρώτη 60αδα 13-09-2019: The Amazing Spider- Man - Η Επιστροφή 27-09-2019: Iron Man - Extremis 11-10-2019: New Avengers - Απόδραση 25-10-2019: Captain America - Εκτός Χρόνου 08-11-2019: Deadpool - Ο Πόλεμος του Γουέιντ Γουίλσον 22-11-2019: X-Men - Το Χάρισμα 06-12-2019: Thor - Αναγέννηση 20-12-2019: The Incredible Hulk - Σιωπηλές Κραυγές 03-01-2020: Guardians of the Galaxy - Κοσμικοί Εκδικητές 17-01-2020: The Amazing Spider-Man - Η Γέννηση του Βένομ 31-01-2020: Captain America - Στρατιώτης του Χειμώνα 14-02-2020: Fantastic Four - Ασύλληπτη Παγίδα 28-02-2020 - Wolverine v1 13-03-2020 - Daredevil - Αναγέννηση 27-03-2020 - She-Hulk - Μια Μοναδική Ηρωίδα 10-04-2020 - Doctor Strange - Άγνωστοι Τόποι, Άγνωστοι Καιροί 24-04-2020 - The Incredible Hulk - Πλανήτης Χαλκ, Μέρος Πρώτο 08-05-2020 - Captain Britain - Ένας Παράλογος Κόσμος 22-05-2020 - Avengers - Μάχη στο Χρόνο, Μέρος Πρώτο 05-06-2020 - The Amazing Spider-Man - Το Τελευταίο Κυνήγι του Κρέιβεν 19-06-2020 - The Incredible Hulk - Πλανήτης Χαλκ, Μέρος Δεύτερο 03-07-2020 - New X-Men - Ε Όπως Εξάλειψη 17-07-2020 - Μυστικός Πόλεμος 31-07-2020 - Avengers - Μάχη στο Χρόνο, Μέρος Δεύτερο 14-08-2020 Captain America - Νέο Καθεστώς 28-08-2020 - Marvels 11-09-2020 - Avengers - Διάλυση 25-09-2020 - The Punisher - Η Επιστροφή, Μέρος Πρώτο 09-10-2020 - Ultimate Spider-Man - Δύναμη και Ευθύνη 23-10-2020 - Marvel Super Heroes - Μυστικοί Πόλεμοι, Μέρος Πρώτο 06-11-2020 - The Mighty Thor - Αναζητώντας του Θεούς 20-11-2020 - Astonishing X-Men - Κίνδυνος 04-12-2020 - The Punisher - Η Επιστροφή, Μέρος Δεύτερο 18-12-2020 - Fantastic Four - Απόλυτη Δράση 01-01-2021 - Fallen Son - Ο Θάνατος του Κάπτεν Αμέρικα 15-01-2021 - Marvel Super Heroes - Μυστικοί Πόλεμοι, Μέρος Δεύτερο 29-01-2021 - Iron Man - Δαίμονας στο Μπουκάλι 12-02-2021 - The Ultimates - Υπεράνθρωποι 26-02-2021 -Spider-Man - Απώλεια 12-03-2021 - X-Men - Αυτοκρατορική Εισβολή 26-03-2021 - Οίκος του Μ 09-04-2021 - Wolverine - Η Αρχή 23-04-2021 - The Ultimates - Εθνική Ασφάλεια 07-05-2021 - Thor - Ο Τελευταίος Βίκινγκ 21-05-2021 - Η Επιστροφή του Θάνος 04-06-2021 - Spider-Gwen - Καταζητούμενη; 18-06-2021 - Daredevil - Φύλακας Δαίμονας 02-07-2021 - The Amazing Spider-Man - Αποκαλύψεις & Μέχρι να Σβήσουν τα Άστρα 16-07-2021 - Marvel Origins - Δεκαετία του 1960 30-07-2021 - Fantastic Four - Το Τέλος 13-08-2021 - Jessica Jones - Ελεύθερη 27-08-2021 - Uncanny X-Men - Δεύτερη Γέννηση 10-09-2021 - Ghost Rider - Αιώνια Καταδίκη 24-09-2021 - The Avengers - Η Γέννηση του Ούλτρον 08-10-2021 - Marvel Zombies 22-10-2021 - Marvel Knights Spider-Man - Άνιση Αναμέτρηση 05-11-2021 - Secret Avengers - Αποστολή στον Άρη 19-11-2021 - Fantastic Four - Ο Ερχομός του Γκαλάκτους 03-12-2021 - Marvel Knights Spider-Man - Δηλητήριο 17-12-2021 - Eternals Δεύτερη 60αδα 29-12-2021 - Black Panther - Ποιος Είναι ο Μαύρος Πάνθηρας; 14-01-2022 - Captain America & the Falcon - Μυστική Αυτοκρατορία 28-01-2022 - Wolverine - Όπλο X 11-02-2022 - 1602 25-02-2022 - Deadpool - Οι Μυστικά Μυστικοί Πόλεμοι 11-03-2022 - Παγκόσμιος Εχθρός Hulk 25-03-2022 - Captain Britain and MI13 - Η Επίθεση των Βαμπίρ 08-04-2022 - Captain America - Ο Εκλεκτός 22-04-2022 - Wolverine - Ο Γέρος Λόγκαν 06-05-2022 - Μυστική Εισβολή 20-05-2022 - Doctor Strange - Ο Όρκος 03-06-2022 - Thunderbolts - Έμπιστα Τέρατα 17-06-2022 - Venom 01-07-2022 - Ο Γιος του Μ 15-07-2022 - Avengers - Επανένωση 29-07-2022 - X-Men - Το Λυκόφως των Μεταλλαγμένων 12-08-2022 - Το Βασίλειο της Σκιάς 26-08-2022 - Iron Man - Η Τραγωδία και ο Θρίαμβος 09-09-2022 - X-Men - Σχίσμα 23-09-2022 - Η Ζωή και ο Θάνατος του Κάπτεν Μάρβελ, Μέρος Πρώτο 07-10-2022 - Η Ζωή και ο Θάνατος του Κάπτεν Μάρβελ, Μέρος Δεύτερο 21-10-2022 - Ultimate Spider-Man - Ο Θάνατος του Σπάιντερ-Μαν 04-11-2022 - Thor - Ιστορίες της Άσγκαρντ 18-11-2022 - Πολιορκία 02-12-2022 - The Incredible Hulk - Μαινόμενο Τέρας 16-12-2022 - Nick Fury - Πράκτορας της ΑΣΠΙΔΑΣ, Μέρος Πρώτο 30-12-2022 - Nick Fury - Πράκτορας της ΑΣΠΙΔΑΣ, Μέρος Δεύτερο 13-01-2023 - Avengers - Η Σταυροφορία των Παίδων 27-01-2023 - Daredevil - Επικηρυγμένος 10-02-2023 - The Amazing Spider-Man - Τέλος Εποχής 24-02-2023 - The Mighty Thor - Ράγκναροκ 10-03-2023 - Iron Fist - Αναζητώντας την Κόλιν Γουίνγκ Αναμένονται 24-03-2023 - X-Men - Στη Σκιά του Σόρον 07-04-2023 - Hulk: Scorched Earth 21-04-2023 - Dr. Strange: A Separate Reality 05-05-2023 - Silver Surfer: Origins 19-05-2023 - Spider-Island Part 1 02-06-2023 - Spider-Island Part 2 16-06-2023 - Black Panther: Panther's Rage 30-06-2023 - Marvel Horror 14-07-2023 - Fantastic Four: Doomsday 28-07-2023 - The Amazing Spider-Man: Death of The Stacys 11-08-2023 - Daredevil: Sound and Fury 25-08-2023 - The Avengers: The Korvac Saga 01-09-2023 - Iron Man: The Beginning of the End 15-09-2023 - Uncanny Avengers: The Red Shadow 29-09-2023 - Hawkeye: My Life As A Weapon 13-10-2023 - All-New Ghost Rider: Engines of Vengeance 27-10-2023 - Avengers: Avengers World 10-11-2023 - Silver Surfer: New Dawn 24-11-2023 - New Avengers: Everything Dies 08-12-2023 - Superior Spider-Man: My Own Worst Enemy 22-12-2023 - Thor: God of Thunder: The God Butcher 05-01-2024 - Infinity Vol. 1 19-01-2024 - Infinity Vol. 2 02-02-2024 - Young Avengers: Style > Substance 16-02-2024 - Death of Wolverine 01-03-2024 - Rocket Raccoon: A Chasing Tail 15-03-2024 - The Amazing Spider-Man: Spider-Verse 29-03-2024 - Civil War Για παραγγελία προηγούμενων εκδόσεων, κλικάρετε εδώ. Mails Ελλάδα: hachette@argoscom.gr Κύπρος: info@kronospublic.com
  7. Πρωτότυπος τίτλος: Dark Ages 1-6 (2021) Μια πρόσφατη κυκλοφορία της Marvel, την οποία είδαμε πολύ γρήγορα και στα ελληνικά από την Anubis. Πρόκειται για μια μίνι σειρά 6 τευχών, όπου οι υπερήρωες της Γης καλούνται να συνεργαστούν, για να αντιμετωπίσουν μια έμβια μηχανή, που πριν από δέκα δισεκατομμύρια χρόνια είχε φυλακιστεί στον πυρήνα του πλανήτη μας και τώρα έχει ξυπνήσει. Η αναμέτρηση θα είναι σκληρή, ο κόσμος θα σωθεί μεν, αλλά το τίμημα θα είναι η πλήρης απώλεια της τεχνολογίας και την επιστροφή στο φως των κεριών ή κάτι τέτοιο, εξού και ο τίτλος του κόμικ. Φυσικά, υπάρχουν διαμάχες, διχόνοιες και αντικρουόμενες ομάδες, ακόμη και σε έναν κόσμο, που προσπαθεί να βρει τα πατήματά του και αρχίζουν οι συγκρούσεις. Εντάξει, για υπερηρωικό κόμικ μιλάμε, ελπίζω να ξέρετε τι θα διαβάσετε στο περίπου. Εδώ, ο Τέιλορ προσπαθεί να κάνει κάτι διαφορετικό και τον βοηθάει το γεγονός, ότι αφηγείται μια εναλλακτική ιστορία και έχει μεγαλύτερες ελευθερίες. Βλέπουμε υπερήρωες να πεθαίνουν, κάποιους καινούριους να αναδύονται στον καινούριο κόσμο και ταυτόχρονα, υπάρχουν και κάποια ωραία, ίσως και ελαφρώς αφελή, μηνύματα για συνεργασία στους δύσκολους καιρούς και για την εμφάνιση μια νέας, διαφορετικής κοινωνίας και φυσικά τις ΗΠΑ να έχουν καταρρεύσει και τη Γουακάντα να είναι η μεγάλη δύναμη της ανθρωπότητας. Όλα αυτά είναι χαριτωμένα, πολιτικώς ορθά και ευτυχώς όχι ενοχλητικά ή διδακτικά, αλλά αρκετά καλογραμμένα, κάνοντας το κόμικ μια αρκετά ευχάριστη έκπληξη, στα πλαίσια πάντα του είδους του. Το σχέδιο του Coello δεν με ενθουσίασε. Είναι πολύ καλός σε σκηνές δράσης, αλλά δεν μου άρεσε ο τρόπος, που σχεδιάζει τους χαρακτήρες, ίσως επειδή τον βρήκα πολύ καρτουνίστικο ή κάπως εφηβικό για τα γούστα μου. Παραδέχομαι μεν, ότι εξυπηρετεί άψογα το σενάριο, πιστεύω, όμως, ότι με ένα πιο "βρόμικο", πιο "ενήλικο" σχέδιο, θα αναδεικνυόντουσαν καλύτερα κάποιες άλλες πτυχές του. Τέλος πάντων, γούστα είναι αυτά. Η ελληνική έκδοση είναι πολύ καλή και με ωραία μετάφραση από το Χρήστο Κανελλόπουλο. Η ονομαστική τιμή μου φάνηκε ολίγον αλμυρή (23,90), αλλά φοβάμαι, ότι πρέπει πλέον να αποδεχτούμε το γεγονός, ότι οι εκδόσεις, όχι μόνο των κόμικς, έχουν ακριβύνει. Γενικά, πιστεύω, ότι ήταν μια καλή επιλογή της Anubis. Οι φίλοι των υπερηωικών θα την απολαύσουν, αλλά και όσοι/ες διαβάζουν υπερηωικά περιστασιακά θα βρουν κάτι έξω από τα συνηθισμένα. Βεβαίως, όσοι/ες δεν είναι οπαδοί του είδους, μάλλον θα πρέπει να διαβάσουν κάτι άλλο. Όλες οι εικόνες είναι από το Ίντερνετ και εκτός από το εξώφυλλο, από την αμερικανική έκδοση. Πηγές για περαιτέρω μελέτη: Κριτική του Κώστα Καζανά στο smassingculture.gr
  8. O Darth Vader έχει αποκαλύψει την απίστευτη αλήθεια στον Luke Skywalker. Είναι ο πατέρας του! Εκείνος όμως τον αρνήθηκε. Αρνήθηκε την πρόσκληση του να κατακτήσουν μαζί τον Γαλαξία. Τώρα, ο Darth Vader είναι έξαλλος. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι ο ίδιος του ο γιος τον αρνήθηκε. Γεμάτος δολοφονική οργή, αποφασίζει να επισκεφθεί μέρη που σημάδεψαν το παρελθόν του, πλανήτες που στιγμάτισαν αυτόν και την Padme, που σηματοδότησαν την απομάκρυνση του από την φωτεινή πλευρά της Δύναμης, που τον οδήγησαν εν τέλει σε αυτό που σημαίνει σήμερα η Αυτοκρατορία, ο Palpatine και ο ίδιος ο Darth Vader. Και εκεί θα εξαπολύσει τις σκοτεινές του δυνάμεις. 3η ongoing σειρά του Darth Vader, και ίσως η πιο αδύναμη από όλες. Συγγραφικά ηνία έχει αναλάβει ο Greg Pak, συγγραφέας ο οποίος δεν με έχει ετνυπωσιάσει ποτέ, είτε στον κύριο τίτλο Star Wars vol.1, είτε σε κάποια σκόρπια υπερηρωικά του που έχω διαβάσει. Εχοντας την εγγενή δυσκολία στο να πει μια ιστορία μέσα σε ασφυκτικά πλαίσια, δεν καταφέρνει ποτε΄να περάσει μια, έστω επίπλαστη, αίσθηση αγωνίας, βάζοντας τον Vader να πηγαίνει από πλανήτη σε πλανήτη, και εκεί, μέσω flashbacks, να κάνει μεν flesh out μια ιστορία, αδιάφορα όμως και άνευρα. Και ενώ χρησιμοποιούν ένα μικρό χαρακτήρα από τις ταινίες σε ρόλο-έκπληξη, δεν πατάει πάνω του και δεν τον εκμεταλεύεται πέρα από το πρώτο arc, καθιστώντας και ακριβώς αυτή την έκπληξη, κάτι πρόσκαιρο και εν τέλει αδιάφορα. Μάθημα στην αδιαφορία τελικά είναι τα πρώτα 11 τεύχη (2 arcs και 2 trades αντίστοιχα), και ευτυχώς μετά έρχονται τα 2 crossover events που ακολουθούν (War of the Bounty Hunters, Crimson Reign) και αποκτά ο χαρακτήρας, και η σειρά μαζί του, στόχευση και πορεία. Το καλό βέβαια που έχει κάνει η Marvel στις τελευταίες ongoing της σειρές στο σύμπαν του Lucas, είναι ότι αφήνει τους σχεδιάστες για πολλά τεύχη στον κάθε τίτλο. Έτσι και εδώ, έχουμε τον καιναδό Raffaele Ienco, για τη μεγάλη πλειοψηφία των τευχών, τουλάχιστον μέχρι και για το #24, τελευταίο τεύχος tie-in του Crimson Reign, Καλός σχεδιαστής, με κάποια σχετική προσπάθεια να παίξει λίγο με το ντεκουπαζ, περνάς ευχάριστα και χαζεύεις σε κάποια splash, αλλά σίγουρα όχι κάτι ιδιαίτερο. Την δουλειά πάντως που πρέπει να κάνει, την κάνει και την κάνει καλά. Καλά θα περάσετε συνολικά αν μπείτε στον τίτλο από αυτό το volume, χωρίς να παρουσιάζει βέβαια κάτι ιδιαίτερα αξιόλογο ή αξιομνημόνευτο. 24 τεύχη και 4 trades, και βλέπουμε στην πορεία.....
  9. Αυτός είναι ο 77ος τόμος της Επίσημης Συλλογής Graphic Novel της Marvel. Κυκλοφόρησε στις 12/08/2022 και περιέχει τα τεύχη 1-5 της σειράς "Shadowland" του 2010. Η ιστορία του τόμου ξεκινά, αφού ο Ματ Μέρντοκ έχει επιστρέψει στη Νέα Υόρκη από την Ιαπωνία και έχει χτίσει ένα οχυρό μέσα στη συνοικία του Hell's Kitchenl, το "Shadowland" (βρήκα πολύ ωραία την ελληνική μετάφραση "Βασίλειο της Σκιάς"), για να στεγάσει την εγκληματική οργάνωση "Χέρι" προκειμένου να τη χρησιμοποιήσει, για να καθαρίσει τη Νέα Υόρκη από το έγκλημα. Το πρόβλημα είναι, ότι ο Ματ έχει αφεθεί να καταληφθεί από τη μυστικιστική δύναμη της οργάνωσης και οι μέθοδοί του γίνονται ολοένα και πιο βίαιες, μη διαχωρίζοντάς τον από τους εγκληματίες, που θέλει να κυνηγήσει. Για αυτό το λόγο, μια ομάδα υπερηρώων, αλάνια της πιάτσας () αναλαμβάνουν να εισχωρήσουν στο οχυρό και να τον φέρουν στα συγκαλά του. Πολλά υποσχόμενο σενάριο από τον Άντι Ντιγκλ, σχετικά καλογραμμένο, αλλά εμένα δεν με τρέλανε. Πιστεύω, ότι δόθηκε μεγαλύτερη σημασία στην ομάδα, που θέλει να επαναφέρει τον Ματ στο σωστό δρόμο και στις μάχες, παρά στη διαδικασία, κατά την οποίαν εκείνος καταλαμβάνεται από το εγκληματικό πνεύμα της οργάνωσης και αρχίζει να χάνει τα λογικά του και γενικά, τα ηθικά διλήμματα των ηρώων αναφέρονται μεν, αλλά δεν εξερευνώνται σε βάθος. Γενικά, το θέμα είχε ψωμί, αλλά δεν φάγαμε αρκετό. Σίγουρα, βέβαια, έχει αρκετή δράση και εδώ αναλαμβάνει ο Μπίλι Ταν, που σχεδιάζει πάρα πολύ καλά. Ωραίες συνθέσεις, άψογη σκηνοθεσία και ένα σχέδιο, που μας βυθίζει σε έναν κόσμο σκότους και παράνοιας, καταφέρνοντας περισσότερα πράγματα από ό,τι το σενάριο. Εντάξει, διαβάζεται ευχάριστα, αλλά δεν προσφέρει τίποτα συγκλονιστικό. Σίγουρα θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο. Δεν γνωρίζω εάν τα διάφορα crossovers περιείχαν κάτι πιο ουσιαστικό. Τα σκαναρίσματα του εξωφύλλου και του οπισθόφυλλου έγιναν από εμένα, οι υπόλοιπες εικόνες είναι από το Ίντερνετ.
  10. Μια εικόνα, 353 λέξεις Γιάννης Κουκουλάς Λόγω της φύσης τους δεν έγιναν ποτέ αποδεκτοί από το κοινωνικό σύνολο, θεωρούνταν πάντα «τέρατα» της φύσης. Συμπληρώνονται φέτος 60 χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία των X Men, της πιο διάσημης υπερηρωικής ομάδας μεταλλαγμένων που δημιούργησαν το 1963 οι Stan Lee και Jack Kirby. Ήταν από τους τελευταίους της νέας γενιάς των διαφορετικών υπερηρώων που εισήγαγε η Marvel στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ακολουθώντας τους Fantastic Four, τον Spider-Man, τον Thor, τον Hulk, τον Iron Man. Με μέντορα και καθοδηγητή τους έναν καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι, τηλεπαθητικό καθηγητή και έχοντας όλοι μια διαφορετική υπερδύναμη λόγω των μεταλλαγμένων γονιδίων τους, οι X Men αποτελούν το τέλειο ανάγνωσμα για έννοιες όπως η διαφορετικότητα, ο κοινωνικός αποκλεισμός, ο ρατσισμός. Λόγω της φύσης τους δεν έγιναν ποτέ αποδεκτοί από το κοινωνικό σύνολο, θεωρούνταν πάντα «τέρατα» της φύσης έστω κι αν πάσχιζαν για το καλό της ανθρωπότητας. Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν οι «κακοί» της σειράς με το πολύπλοκο background που τους δόθηκε και τις σύνθετες ιστορίες προέλευσής τους. Ο Magneto, για παράδειγμα, είχε εβραϊκή καταγωγή. Μετά την άνοδο των ναζί στην εξουσία, το διωγμό των Εβραίων και τη Νύχτα των Κρυστάλλων, οι γονείς του αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στη Βαρσοβία. Εκεί ο μικρός Max είδε τα μέλη της οικογένειάς του να εκτελούνται από τους Γερμανούς και να καταλήγουν σε ομαδικό τάφο. Αυτός ξέφυγε για να συλληφθεί λίγο αργότερα και να οδηγηθεί στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αουσβιτς. Κατάφερε να επιζήσει του Ολοκαυτώματος και μετά τον πόλεμο, ζώντας στην Ουκρανία με το ψευδώνυμο Magnus, παντρεύτηκε μια γυναίκα Ρομά και απέκτησε μια κόρη. Όταν την είδε να καίγεται ζωντανή μέσα στο σπίτι του από μια ομάδα κακοποιών, η οργή του ξεχείλισε και οι υπεράνθρωπες δυνάμεις του αποκαλύφθηκαν. Η έντρομη γυναίκα του τον εγκατέλειψε και λίγο αργότερα γέννησε δίδυμα που όπως προέκυψε είχαν κι αυτά υπερδυνάμεις. Τα δίδυμα έγιναν μεγαλώνοντας ο Quicksilver και η Scarlet Witch που, σύμφωνα με την πιο διαδεδομένη άποψη, είναι παιδιά του Magneto. Αν και ακούγεται ρατσιστικό οι κακοί να είναι Εβραίοι και Ρομά, το περιεχόμενο των ιστοριών των X Men καταρρίπτει κάθε τέτοιον ισχυρισμό. Και σήμερα, 60 χρόνια μετά την πρώτη τους δημοσίευση, οι ιστορίες των X Men, τουλάχιστον ως προς τις ταυτότητες και τις προσωπικές τραγωδίες των πρωταγωνιστών τους, έχουν ακόμα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Πηγή
  11. Πρωτότυπος τίτλος: X-Men: Schism (2011) 1-5, Generation Hope 10-11, X-Men: Regenesis 1 Αυτός είναι ο τόμος #79 της Επίσημης Συλλογής Graphic Novels της Marvel, που κυκλοφόρησε στις 09/09/2022. Με λίγα λόγια: μετά τη δραματική μείωση των μεταλλαγμένων, λόγω των γεγονότων του "Οίκου του Μ", οι εναπομείναντες μεταλλαγμένοι έχουν καταφύγει στο νησί της Ουτοπίας. Ενώ ο Cyclops μιλάει στη συνέλευση του ΟΗΕ ζητώντας τον αφοπλισμό των Sentinels, γίνεται επίθεση από εκείνους και πολλές χώρες αρχίζουν να τους χρησιμοποιούν ξανά. Η αποκάλυψη του ιθύνοντα νου πίσω από τις επιθέσεις θα προκαλέσει αντιπαράθεση μεταξύ του Cyclops και του Wolverine, στην οποία θα προστεθεί και η παλιά τους αντιζηλία για την Τζιν Γκρέι. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, η ομάδα θα διασπαστεί, αφού πρώτα έχουν προηγηθεί αρκετές μάχες, αλλά και πολλοί διάλογοι. Μια ακόμη τυπική υπερηρωική περιπέτεια; Ναι και όχι. Ναι, επειδή δεν λείπει κανένα από τα συστατικά των υπερηρωικών κόμικς (μάχες, χαρακτήρες που ταξιδεύουν στο χρόνο κτλ) και όχι, επειδή το γράψιμο του Άαρον προσδίδει κάποιο βάθος στους χαρακτήρες, όχι μόνο στους δύο κεντρικούς, αλλά και σε διάφορους άλλους με προεξάρχουσες τη Hope Summers και την Oya. Η σύγκρουση των Cyclops και Wolverine είναι αρκετά πειστική και περιέχει κάποια πικρόχολα σχόλια εκατέρωθεν, που αυξάνουν την αληθοφάνεια της αφήγησης, στα πλαίσια βεβαίως των συμβάσεων των υπερηρωικών κόμικς. Κάθε ένα από τα 5 τεύχη της κύριας σειράς τα σχεδιάζει διαφορετικός σχεδιαστής και συγκεκριμένα οι Carlos Pacheco (#1), Frank Cho (#2), Daniel Acuña (#3), Alan Davis (#4) και Adam Kubert (issue #5) με τον καθένα να έχει το δικό του ύφος (προσωπικά, προτιμώ τον Davis, αλλά περί ορέξεως....). Ο τόμος συμπληρώνεται από τρία ακόμη τεύχη, γραμμένα από τον Kieron Gillen και σχεδιασμένα από τους Tim Seeley και Billy Tan, που ρίχνουν περισσότερο φως σε κάποια από τα τεκταινόμενα των πέντε βασικών τευχών, αλλά κυρίως στην ψυχολογία και στα κίνητρα ορισμένων χαρακτήρων. Σε γενικές γραμμές, ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, που βέβαια απευθύνεται πρωτίστως στους φίλους των υπερηρωικών κόμικς. Δυστυχώς, χρειάζεται αρκετή γνώση όσων έχουν προηγηθεί, αλλά η εισαγωγή κάνει μια καλή προσπάθεια, για να καλύψει αυτά τα κενά. Εξαιρετική, όπως πάντα η έκδοση της Hachette, συμπλρώνεται από μια συνέντευξη του Άαρον σχετικά με το κόμικ και πολύ καλή η μετάφραση του Ορέστη Μανούσου. Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο είναι σκαναρισμένα από εμένα, οι υπόλοιπες εικόνες από το Ίντερνετ.
  12. Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 08-11-2019 Υλικό Συλλογής: Deadpool: Wade Wilson's War 01-04 (June/November 2010) X-Men Origins: Deadpool (July 2010) Κλικάρετε πάνω στα tags για τις παρουσιάσεις των υπόλοιπων άλμπουμς. Ο πέμπτος τόμος της Επίσημης Συλλογής Graphic Novels της Marvel μας φέρνει τον πρώτο τόμο αφιερωμένο στον Deadpool, και απ' όλες τις απόψεις είναι μέτριος. Η πρώτη από τις δύο ιστορίες, που είχε βγει ως μίνι σειρά υπό την ταμπέλα Marvel Knights, χρησιμοποιεί το μοτίβο του αναξιόπιστου αφηγητή για να μας δείξει έναν Ντέντπουλ να δίνει μαρτυριά μπροστά από μια επιτροπή της Αμερικάνικης γερουσίας, για τα γεγονότα που συνέβηκαν σε μια αποστολή για την οποία κανείς δεν ήξερε πως λάμβανε χώρα, από μια ομάδα που κανείς δεν ήξερε πως υπάρχει, και οδήγησε σε αιματοκύλισμα. Μέλη της ομάδας ήταν ο Ντέντπουλ, η Ντόμινο, ο Στόχος και η Σίλβερ Σέιμπλ. Όμως το αν συνέβηκαν όσα μας αφηγείται, είναι από την αρχή υπό αμφισβήτηση. Το όλο στήσιμο είναι προσχηματικό για να δικαιολογήσει την υπέρμετρη βία και το τρολάρισμα του αναγνώστη. Στο τέλος τίποτα από αυτά δεν θα έχει νόημα να συγκρατήσει ο αναγνώστης μιας και δεν έχει καμιά επίδραση για τις μετέπειτα ιστορίες του χαρακτήρα. Το σχέδιο επίσης είναι αλλοπρόσαλλο, με κάποια στοιχεία να δουλεύουν και κάποια να είναι αποτυχία - στα μάτια μου τουλάχιστον - ιδίως στις φάτσες που εναλλάσσονται μεταξύ καρτούν και Φρανκεστάιν. ΟΙ εικόνες από τα περιεχόμενα προέρχονται από την Αμερικάνικη έκδοση. Στην δεύτερη ιστορία, ο Ντέντπουλ αποφασίζει να βρει μόνος του τον κατάλληλο σεναριογράφο για να μεταφέρει την ιστορία του στον κινηματογράφο, αντί να κάτσει να περιμένει να το κάνουν μόνοι τους, βγάζοντας κάποια πατάτα. Το αποτέλεσμα όμως δεν τον δικαιώνει, παρά την αρχική θετική εμπειρία. Υπόψη, αυτή η ιστορία βγήκε ένα χρόνο μετά το X-Men Origins - Wolverine που είχε βγει στον κινηματογράφο το 2009 και είχε μια απαράδεχτη εκδοχή του χαρακτήρα μέσα. Αυτή την ιστορία την βρήκα καλύτερη απ' όλες τις απόψεις, αλλά και πάλι δεν είναι κάποια ιστορία που θα μου μείνει στην μνήμη.
  13. Σε ένα σύμπαν όπου η Αυτοκρατορία και οι Επαναστάτες μάχονται για την ψυχή του, στην υποβαθμισμένη καθημερινότητα των μεγαλουπόλεων και των απομακρυσμένων πλανητών, κυριαρχεί το δίκαιο του ισχυρού. Το δίκαιο των μεγάλων εγκληματικών οργανώσεων. Των μεγάλων εγκληματικών οργανώσεων και των οργάνων τους, των κυνηγών επικυρηγμένων, των κυνηγών κεφαλών, των Bounty Hunters. Και σε αυτά τα επίπεδα, η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο σκληρή, τα προβλήματα άμεσα και συνήθως, η λύση τους, βρίσκεται στην άκρη ενός blaster. OK τώρα, μετά το ξεδίπλωμα των λογοτεχνικών μου ικανοτήτων στην προηγούμενη παράγραφο, πάμε τώρα να σας γράψω για μια μέτρια σειρά στο σύμπαν του Star Wars. Και παρόλο που πιάνει ένα κομμάτι του σύμπαντος που θα μπορούσε να έχει αρκετό ενδιαφέρον, αυτό των Bounty Hunters και των μεταξύ τους σχέσεων, η σχετικά κακή εκτέλεση από τον συγγραφέα Ethan Sacks, δεν την αφήνει να πάρει ποτέ μπροστά. Πρωταγωνιστής είναι ο Bellert Vallance, ένας πρώην στρατιώτης της αυτοκρατορίας, ο οποίος έχασε ένα μεγάλο μέρος του σώματος σε μία μάχη, και πλέον, μετά από χειρουργικές επεμβάσεις, είναι ένα cyborg. Και στην πορεία αντιλαμβάνεται ότι η αυτοκρατορία δεν του τα λεει καλά, αλλά δεν είναι και τόσο καλός ώστε να πάει με τους επαναστάτες, άρα γίνεται bounty hunter, και έχει και ένα love interest από το παρελθόν κλπ κλπ κλπ. Όλα καλά μέχρι εδώ, αν και αναμενόμενα και basic, αλλά το ζήτημα είναι ότι ο Sacks, στην προφανή προσπάθεια του να boostαρει την ιστορία του, μπλέκει μέσα τον Boba Fett, μπλέκει τον Bossk αλλά και όποιον άλλο γνωστό bounty hunter έχει περάσει από ταινίες, σειρές και animation. Και συνεχίζοντας ακάθεκτος, φτιάχνει και 3-4 καινούριους χαρακτήρες του επαγγέλματος και τους ρίχνει όλους μαζί σε μια ιστορία η οποία δεν παίρνει ούτε μισό λεπτό περιθώριο να ανασάνει, παρά το ξύλο, οι μπούφλες και τα blaster-shots διαδέχονται απνευστί το ένα το άλλο. Σαν αποτέλεσμα, δεν πολυκαταλαβαίνεις ποιος είναι και τι, τι θέλει να κάνει και γιατί και για ποιο λόγο ακριβώς βρίσκονται 7-8 άτομα μονίμως στον ίδιο χώρο να πλακώνονται μεταξύ τους, και όχι μόνο. Πιστεύω ότι υπήρχε περιθώριο να βγει κάτι αξιόλογο, αλλά τουλάχιστον στα 11 πρώτα τεύχη, τα οποία απαρτίζουν και τα δύο πρώτα trade paperbacks, σαν γεύση μένει κάτι όμορφο, αλλά ελαφρά μπερδεμένο και άνοστο. Ένα καλό, όπως αναφέρω και πιο πάνω, είναι ότι μιλάμε για ένα όμορφο κόμικ. Και σε αυτό συμβάλλει το γεγονός ότι και τα πρώτα 11 τεύχη τα σχεδιάζει ο ίδιος δημιουργός, ο Paolo Villanelli. Το έχει το setting, έχοντας σχεδιάσει αρκετά Star Wars στο παρελθόν, μαζί με κάποια άλλα υπερηρωικά της marvel και κάποια G.I.JOE, και γενικά η δουλειά του είναι φανταχτερή, "γεμάτη", λίγο ίσως περισσότερη busy από ότι χρειάζεται, αλλά συνολικά εντυπωσιακή και ταιριαστή για ένα σενάριο στο οποίο γίνεται, κατά βάση, σκοτωμός στα περισσότερα του καρέ. Με τα πρόσωπα έχει ένα θεματάκι, στα κοντινά του δεν ξεχωρίζουν πολύ και με μπέρδευε, αλλά γινόταν γενικότερα χαμός σε όλα τα τεύχη οπότε δεν έβγαζα και πολύ άκρη γενικώς. Καλός πάντως για το είδος. Συνολικά ΟΚ, περνάει τη βάση, χωρίς βέβαια ιδιαίτερες απαιτήσεις, μια σειρά για χαλάρο διάβασμα. 4 trades μέχρι τώρα, με τα 3 και 4 να είναι τα tie-ins τεύχη των δύο events, του War of the Bounty Hunters και του Crimson Reign αντίστοιχα, όπου και φτάνουν μέχρι και το τεύχος 22. Συνολικά έχουν βγει 28 τεύχη μέχρι τώρα, από τις λίγες τόσο μεγάλες ongoing σειρές Star Wars. Ρίξτε του μια ματιά, και μόνο για το eye-candy είναι αρκετό.
  14. Πρωτότυπος τίτλος: Ultimate Spider-Man vol. 1 #153-160 Αυτός είναι ο τόμος #82 της σειράς Η Επίσημη Συλλογή Graphic Novels της Marvel. Κυκλοφόρησε στις 21/10/2022. Κάποιες φορές, κάποια πράγματα φτάνουν σε ένα τέλος... Το εναλλακτικό σύμπαν που έφτιαξε η Marvel στη Γη-1610, ήταν μα πολύ επιτυχημένη προσπάθεια ανανέωσης και εκσυγχρονισμού των κλασικών ηρώων σε μια προσπάθεια να προσελκύσει ένα νεότερο και λίγο πιο υποψιασμένο κοινό. Την προσπάθεια αυτή τη γνωρίσαμε και στην Ελλάδα, αρχικά από μια βραχύβια έκδοση της Modern Times και στη συνέχεια από την Anubis, η οποία εξέδοσε 64 τεύχη, που κάλυψαν τα πρώτα 105, νομίζω, της αμερικανικής σειράς και στη συνέχεια έναν τόμο, το Ultimatum Spider-Man, που περιείχε τα τεύχη 129-133. Η συγκεκριμένη συλλογή καλύπτει τα 8 τελευταία τεύχη της σειράς με το φημισμένο story arc του τίτλου, το οποίο προκάλεσε πάρα πολλές συζητήσεις, όταν εκδόθηκε στις ΗΠΑ. Δεν θα γράψω τίποτα παραπάνω, όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζετε, θα τα διαβάσετε στην εισαγωγή του τόμου και στο ίδιο το κόμικ. Το οποίο είναι ένα πολύ καλογραμμένο κόμικ, από τα πολύ καλά του ήρωα, με πολλή δράση, αλλά και συγκίνηση, που φέρνει τη σειρά σε ένα επάξιο και σωστό φινάλε, που πιστεύω, ότι θα ικανοποιήσει πλήρως τους φίλους του αραχνάκια, έστω και εκείνου της εναλλακτικής Γης. Προσωπικά, το απήλαυσα, με άφησε πολύ ικανοποιημένο, αλλά και με μια θλίψη στο τέλος. Και το σχέδιο είναι, φυσικά, εξαιρετικό με εξαιρετικές σκηνές μάχης, αλλά και πραγματικά πολύ ωραίες προσωπικές σκηνές μεταξύ των ηρώων. Προτιμώ το σχέδιο του Mark Bagley, που σχεδίασε και τα πιο κρίσιμα τεύχη (156-160), χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κι εκείνο του David Lafuente. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να προσθέσω, όσοι/ες το έχετε διαβάσει, ξέρετε περί τίνος πρόκειται, οι υπόλοιποι/ες, αν το έχετε αγοράσει, διαβάστε το και είμαι σίγουρος, ότι θα σας αρέσει πολύ. Φυσικά, η έκδοση της Hachette και η μετάφραση του Χρήστου Κανελλόπουλου είναι στα γνωστά, πολύ υψηλά επίπεδα. Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο έχουν σκαναριστεί από εμένα, οι υπόλοιπες εικόνες είναι από το Ίντερνετ.
  15. Σταν Λι: 100 χρόνια από τη γέννηση του πραγματικού υπερήρωα της Marvel Στις αρχές της δεκαετίας του '60, ο κόσμος των κόμικ βρισκόταν σε παρακμή. Ώσπου αυτός ο εκνευριστικός 40άρης που καθόταν σε μια γωνιά και έπαιζε φλάουτο, μεταμόρφωσε το σύμπαν της Marvel, αλλάζοντας το συλλογικό φαντασιακό, όχι μόνον των ΗΠΑ, αλλά ολόκληρου του κόσμου «Τις περισσότερες φορές τον Σταν τον βάζαμε να σβήνει τις μολυβιές από τα γραφεία ή τον στέλναμε να φέρει καφέδες. Τον παίρναμε για μεσημεριανό και προσπαθούσε να είναι φιλικός», είχε αναφέρει ο Τζο Σάιμον, πρώτος διευθυντής της Timely Comics, της εκδοτικής εταιρείας που ίδρυσε ο μεγαλοεκδότης Μάρτιν Γκούντμαν και από την οποία στη συνέχεια προέκυψε η θρυλική Marvel. «Όταν δεν είχε τίποτα να κάνει, καθόταν στη γωνία του τμήματος γραφικών, παίζοντας το μικρό του φλάουτο, πίκολο ή οτιδήποτε άλλο, τρελαίνοντας τον Κίρμπι. Ο Τζακ τού ούρλιαζε να σταματήσει», είχε προσθέσει. Όσον αφορά το μουσικό όργανο, σε διαφορετικές εκδοχές είναι οκαρίνα, ακόμη και σφυρίχτρα. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως δεν επρόκειτο για τον καλύτερο τρόπο για να προσεγγίσει κανείς τον Τζακ Κίρμπι, έναν από τους κορυφαίους συγγραφείς και σχεδιαστές κόμικς στην ιστορία, ο οποίος κατάφερε με το έργο του να επηρεάσει ακόμη και καλλιτεχνικές πρωτοπορίες όπως η pop art. «Θυμάμαι τον Σταν να κάθεται στο τραπέζι μου και να παίζει παίζοντας φλάουτο, εμποδίζοντας τη δουλειά μου. Εγώ έπαιρνα πολύ στα σοβαρά τη δουλειά μου ενώ εκείνος δεν ήταν ποτέ σοβαρός σε τίποτα», είχε πει ο ίδιος ο Κίρμπι ενώ ο Τζο Σάιμον είχε επίσης αναφέρει ότι θυμόταν τον Κίρμπι να γρυλίζει συχνά φράσεις τύπου «Μια μέρα θα το σκοτώσω αυτό το παιδί!». Εάν αυτό το παιδί ζούσε ακόμα (εγκατέλειψε τα εγκόσμια τον Νοέμβριο του 2018) σήμερα θα ήταν εκατό χρονών. Για τον Σταν Λι ο λόγος, ο οποίος παρά την κάθε άλλο παρά πολλά υποσχόμενη παραπάνω αρχή του στον κόσμο της Marvel (περιγράφεται στο βιβλίο «True Believer» που κυκλοφόρησε πρόσφατα και υπογράφει ο Εϊμπραχαμ Ρίσμαν) κατέστη τελικά ο πιο διάσημος δημιουργός κόμικ στον πλανήτη, αλλάζοντας το συλλογικό φαντασιακό, όχι μόνον των ΗΠΑ, αλλά ολόκληρου του κόσμου. «Η δεκαετία του 1960 ήταν η πιο εκπληκτική δεκαετία του Σταν Λι, κατά την οποία σκέφτηκε ιδέες και σενάρια για τις πρώτες εμφανίσεις ηρώων όπως οι αυθεντικοί X-Men, Iron Man, Thor, Hulk, Black Panther, Daredevil και Doctor Strange», γράφει στο The Conversation ο Αλεξ Φιτς, λέκτορας και υποψήφιος διδάκτορας της σχολής Αρχιτεκτονικής και Κόμικς του Πανεπιστημίου του Μπράιτον. Εξηγεί πως η αποκαλούμενη «μέθοδος Marvel» για τη συγγραφή κόμικ, η οποία βασίζεται σε μια συνεργατική σχέση μεταξύ εικονογράφου και σεναριογράφου, παρείχε στον Σταν Λι τη δυνατότητα να γράψει τα σενάρια αρκετών εκατοντάδων ιστοριών κατά τη δεκαετία του 1960. Ο Στάνλεϊ Μάρτιν Λίμπερ (ο οποίος στη συνέχεια άλλαξε το όνομά του σε Σταν Λι) γεννήθηκε την 28η Δεκεμβρίου του 1922 στο Μανχάταν, στο διαμέρισμα των Εβραίων Ρουμάνων γονιών του. Ο πατέρας του ήταν ράφτης ενώ ο έφηβος Σταν εργάστηκε ως παραπαίδι, ως ταξιθέτης και ως κλητήρας, μεταξύ άλλων, πριν στραφεί στο γράψιμο, αρχικά συντάσσοντας νεκρολογίες (προκαταβολικά) για μια εφημερίδα και διαφημιστικό υλικό για το Εθνικό Κέντρο Φυματίωσης των ΗΠΑ. Στην Timely Comics (μετέπειτα Atlas Comics και μετέπειτα Marvel) άρχισε να εργάζεται, ως βοηθός συντάκτη, το 1939. Πρώτη φορά το όνομά του τυπώθηκε σε ένα από τα πρώτα τεύχη του «Captain America» το 1941. Ωστόσο, επρόκειτο να περάσουν αρκετά ακόμη χρόνια, έως ότου ο Σταν Λι να διακριθεί ως ένας από τους δημιουργούς που αναζωογόνησαν τον κόσμο των σούπερ ηρώων. Ο Βρετανός ειδικός στα κόμικ εξηγεί πως σούπερ ήρωες υπήρχαν από τη δεκαετία του 1930, με την DC Comics να κυριαρχεί αρχικά, χάρη στον Batman, τον Superman και την Wonder Woman. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο κόσμος των σούπερ ηρώων βρισκόταν σε παρακμή, με τη Marvel να ποντάρει κυρίως σε σειρές επιστημονικής φαντασίας και τρόμου. Όμως για το τελευταίο τεύχος της Amazing Fantasy, μιας μάλλον αποτυχημένης σειράς κόμικς της Marvel, ο Σταν Λι, σε συνεργασία με τον Στιβ Ντίτκο, επινόησαν έναν νέο χαρακτήρα, τον… Spider-Man, ο οποίος συνάρπασε, φυσικά, τα πλήθη, συμβάλλοντας στην αναβίωση του είδους των σούπερ ηρώων. Το 1960 οι δημιουργοί της DC Comics σκέφτηκαν να συνασπίσουν τους πιο δημοφιλείς από τους σούπερ ήρωές τους για να δημιουργήσουν την περίφημη «Justice League of America». Στην Marvel, παρότι ο Σταν Λι είχε συν-δημιουργήσει, από κοινού με άλλους κορυφαίους δημιουργούς, δημοφιλείς σούπερ ήρωες όπως ο Hulk, ο Iron Man και ο Ant Man, μόλις έναν χρόνο μετά τις πρώτες εμφανίσεις τους, είχε τη φαεινή ιδέα να τους ενώσει για να δημιουργήσει τους Avengers. Σύντομα από αναπληρωματικός συντάκτης προάχθηκε στη θέση του αρχισυντάκτη της Marvel, «εν μέρει λόγω της μεταπήδησης των δημιουργών του “Captain America” Τζο Σάιμον και Τζακ Κίρμπι στην DC, επειδή δεν δικαιούνταν μερίδιο από τα κέρδη, και ενδεχομένως διότι ήταν ξάδελφος της γυναίκας του ιδιοκτήτη (της Marvel)», γράφει ο Αλεξ Φιτς. Έχοντας υπάρξει επί χρόνια ο εγκέφαλος και το δημόσιο πρόσωπο της Marvel, η εταιρεία δεν έπαψε ποτέ να τιμά τον κορυφαίο δημιουργό της, προσφέροντας στον Σταν Λι τη δυνατότητα, από το 2000 έως το 2018, να εμφανίζεται (καμέο) σε σχεδόν όλες τις ταινίες της Marvel με πρωταγωνιστές τους διάσημους σούπερ ήρωές του. Πηγή
  16. Πρωτότυπος Τίτλος: Deadpool vol. 5, 1-6 Ό,τι λέει ο τίτλος: ζόμπι επιδημία, η οποία επαναφέρει στον κόσμο τους νεκρούς προέδρους των ΗΠΑ ως ζόμπι και έτοιμους να καταστρέψουν τον κόσμο και ο Deadpool καλείται να τους αντιμετωπίσει, προκειμένου να σώσει τον κόσμο. Ο κατεξοχήν αντιήρωας της Marvel σε μια κατεξοχήν αντιηρωική περιπέτεια, που ισοπεδώνει το σεβασμό, που τρέφουν οι περισσότεροι Αμερικανοί για το θεσμό του προέδρου και για τα άτομα, που βρίσκονται στο θώκο, καθώς αποδεικνύεται, ότι οι πιο δημοφιλείς πρόεδροι είναι και οι πλέον επικίνδυνοι. Δεν νομίζω, ότι χρειάζεται να προσθέω κάτι παραπάνω, όσοι/ες έχετε διαβάσει Deadpool, φαντάζομαι, ότι καταλαβαίνετε τι σας περιμένει. Απλά, να γράψω, ότι εμένα μου άρεσε και διαβάστηκε πολύ γρήγορα και ευχάριστα, χωρίς να το θεωρώ κάτι σπουδαίο, εκτός βέβαια από την εικονοκλαστική και κανιβαλιστική του διάθεση. Στο σχέδιο ο Tony Moore, ο αρχικός σχεδιαστής του "The Walking Dead" παραδίδει μια εξαιρετική δουλειά, που εναρμονίζεται απόλυτα με το πνεύμα και το γράμμα του σεναρίου. Βία, αίμα, χιούμορ, καφριλίκι, όλα στο μπλέντερ και η συνταγή δένει μια χαρά, αρκεί να μη σας πιάσει η σοβαροφάνειά σας. Όλες οι εικόνες είναι από το Ίντερνετ. Πηγές για περαιτέρω μελέτη: Άρθρο του Γιάννη Κουκουλά
  17. 5 αποδείξεις ότι η Marvel έχει καταστρέψει τον κινηματογράφο Αλήθειες που πονάνε. Ο Chris Snellgrove είναι Άγγλος καθηγητής την ημέρα και συγγραφέας που ασχολείται με την ποπ κουλτούρα, τη νύχτα. Μπορείτε να διαβάσετε τις σκέψεις του για διασημότητες στο Instanthub, τις σκέψεις του για τα παιχνίδια στο Gammicks και τις σκέψεις του για οτιδήποτε άλλο στο Ebaum's World. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς, μάλλον δεν θα το κάνετε. Οπότε ας μιλήσουμε για το κοινό που λατρεύει να διαφημίζει τη δύναμη του κινηματογραφικού σύμπαντος της Marvel. Το Avengers: Endgame, για παράδειγμα, έπειτα από μία δεκαετία, είχε ένα ικανοποιητικό τέλος. Tο Spider-Man: No Way Home, από την άλλη, ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ήταν καλό, πολύ καλό και αρκετά fun χωρίς να ξεπεράσει τα όρια. Δυστυχώς όμως η επιτυχία της Marvel έχει βλάψει την κινηματογραφική βιομηχανία στο σύνολό της και στην πραγματικότητα, κάθε νέο project της Marvel σαν να υποβαθμίζει τη σύγχρονη κινηματογραφική δημιουργία. Πώς το κάνει αυτό; Κοπιάστε, έχουμε πέντε σοβαρούς λόγους και τρόπους για να σας πείσουμε. Μη νιώθετε άσχημα που δεν χάνετε ταινία της Marvel όμως, είναι μέσα στο πρόγραμμα και αυτό. Via Giphy Θεματικά πάρκα Ο θρυλικός σκηνοθέτης Μάρτιν Σκορσέζε χαρακτήρισε τις ταινίες του MCU «θεματικά πάρκα» χωρίς να προσθέσει στην ίδια πρόταση τη λέξη κινηματογράφος. Αυτό εξόργισε πολλούς από τους θαυμαστές της Marvel, αλλά… Ο Σκορσέζε έχει απόλυτο δίκιο: αυτές οι ταινίες μοιάζουν με μεγάλες βόλτες με θεματικό πάρκο. Και δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να απολαμβάνετε μια βόλτα στο θεματικό πάρκο, όπως δεν υπάρχει τίποτα κακό με το να απολαμβάνετε κάποιο πρόχειρο φαγητό. Αλλά δεν μπορούμε να τρώμε πρόχειρο φαγητό όλη την ώρα και χάρη στην επιτυχία της Marvel. Τα κινηματογραφικά στούντιο δεν θέλουν να κάνουν τίποτα άλλο παρά μόνο βόλτες με αδιάφορα θεματικά πάρκα ξανά και ξανά. Και αυτό είναι πρόβλημα. Η δράση για τη δράση Ο αληθινός κινηματογράφος μοιάζει με ένα έργο τέχνης, σωστά; Και η τέχνη υπάρχει για να αμφισβητήσει το πώς σκεφτόμαστε και τι νιώθουμε. Μια ταινία βασισμένη σε ένα κόμικ που δείχνει για ένα σερί τέταρτο διάφορα άτομα με πολύχρωμες στολές να χτυπιούνται μεταξύ τους δεν θα είναι ποτέ τέχνη και, επομένως, ποτέ κινηματογράφος. Αλήθειες που πονάνε. Αλλά όλα αυτά γίνονται μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία: στρατιές θαυμαστών πιστεύουν ότι όλες οι ταινίες πρέπει να είναι σαν τις ταινίες της Marvel. Τελικά, οι περισσότερες μεγάλες ταινίες ακολουθούν αυτή τη φόρμουλα και ο πραγματικός κινηματογράφος υποφέρει από αυτό. Η κλασική φόρμουλα Σχεδόν όλες οι ταινίες της Marvel βασίζονται σε μια φόρμουλα, όπως και τα κόμικς πριν από αυτές. Βλέπουμε κλασικά έναν χαρακτήρα να παλεύει με το προσωπικό τραύμα, να γίνεται ήρωας για να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο τραύμα, να πολεμά έναν χαρακτήρα από το παρελθόν του και μετά ο σεναριογράφος καλύπτει το όλο θέμα με λίγο “χιούμορ”, χιούμορ, μια ερωτική περιπέτεια και, φυσικά, αρκετό ξύλο. Ποια ήταν η τελευταία ταινία της Marvel που είδατε και αισθάνθηκε ότι βλέπετε κάτι πρωτότυπο; Χμ… Via Giphy Φτάνει με τα ειδικά εφέ Όλο και περισσότεροι άνθρωποι επιστρέφουν επιτέλους στους κινηματογράφους για να δουν ταινίες. Και πολλοί από αυτούς αποχωρούν από αυτούς κάνοντας την ίδια ερώτηση: "γιατί όλα μοιάζουν με ταινία του Netflix;" Η σύντομη απάντηση είναι ότι αυτές οι ταινίες είναι όλες γυρισμένες ψηφιακά αντί σε φιλμ. Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν κάτι μικρό, αλλά υπάρχει ένας λόγος που πολλές από τις πιο άθλιες ταινίες των δεκαετιών του '80 και του '90 φαίνονται καλύτερες από τις περισσότερες σύγχρονες ταινίες. Το MCU έκανε δημοφιλή την ψηφιακή λήψη για να φιλοξενήσει το CGI του και η προκύπτουσα δημοτικότητα στις ψηφιακές λήψεις έκανε τις περισσότερες σύγχρονες ταινίες να φαίνονται τρομερές, αλλά τρομερά ψεύτικες. Το θέμα είναι ότι όλοι προσπαθούν να κάνουν το ίδιο.. Τρομερά κακό και εύκολο χιούμορ Η πρώτη ταινία του Whedon για τους Avengers ήταν γενικά καλή, αλλά κάθε δύο λεπτά είχε κάποιο ανόητο λογοπαίγνιο ή αστείο που αφαιρούσε κάτι από την πιθανή ένταση. Το κακό είναι ότι όλο αυτό συνεχίστηκε. Τώρα, οι ταινίες που θέλουν να είναι επιτυχημένες δεν μπορούν παρά να βάλουν τους χαρακτήρες τους να λένε σαν άλλοι μέτριοι σταντ απ κωμικοί, μέτρια έως κακά αστεία. Δεν είναι όλοι ο Chandler Bing και δεν χρειάζεται να είναι. Τελευταίο παράδειγμα ήταν η νέα ταινία του Thor. Πηγή
  18. O Poe Dameron είναι ο καλύτερος πιλότος της Αντίστασης, της αντίστασης εναντίον του First Order και των επεκτατικών σχεδίων του. Επιλεγμένος από την στρατηγό Leia Organa, τίθεται επικεφαλής του νεοσύστατου Black Squadron και ψάχνει τον Lor San Tekka, ο οποίος έχει στοιχεία για την τοποθεσία του Luke Skywalker. Πέρα από πιλότος, αλλά και σαν πρώτης τάξεως μυστικός πράκτορας, θα αποδειχθεί κομβικός για τα σχέδια της Leia, αλλά μοναδική ελπίδα για την ειρήνη στο γαλαξία. Από τις πρώτες ongoing σειρές που έβγαλε η Marvel, πίσω στο 2016, και μια σειρά η οποία ξεκίνησε αρκετά μέτρια, αλλά ανέβηκε όσο προχώρησε, πήρε παράταση λόγω καλών πωλήσεων, και έκλεισε ίσως λίγο νωρίτερα από ότι έπρεπε. Και ενω στην αρχή ήταν όλα λίγο βαρετά, στην πορεία ο Charles Soule έπιασε τον παλμό του τι είναι Star Wars, και παρέδωσε ιστορίες αρκετά ικανοποιητικές, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψη ότι ακόμα έτρεχαν οι ταινίες και προφανώς είχε πολλούς περιορισμούς στο τι να γράψει και στο που να πάει την ιστορία. Πιθανόν λάθος το ότι δεν βασίστηκε ιδιαίτερα στην ιδιότητα του Dameron ως πιλότου, και προσπάθησε να τον κάνει σαν τον νέο Han Solo, χωρίς όμως ποτέ να πιάνει το απαιτούμενο χιούμορ, τσαμπουκά και swagger του Harrison Ford. Ακόμα όμως και έτσι, το σύνολα, ειδικά από το 2 arc και μετά, βγαίνει θετικό, με ενδιαφέρουσες ιστορίες, μέτριους κακούς, αρκετά easter eggs και ωραίο ροή. Στο σχέδιο, ξεκίνησε ο Phil Noto (Black Widow, Buffy) , έκανε περίπου τα μισά τεύχη, και τα υπόλοιπα τα σχεδίασε ο Angel Unzueta (Titans, Iron Man), με μέτρια αποτελέσματα και οι δύο κατά την άποψη μου. Αρκετά στατικοί και οι δύο, δεν έχει ιδιαίτερη κίνηση το σχέδιο τους, και παρόλο που πιάνουν τα likeness των γνωστών πρωταγωνιστών, οι εκφράσεις που τους δίνουν, αλλά κυρίως η χρησιμοποίηση τους στο χώρο της σελίδας είναι λίγο άψυχη. Επιλέχθηκε και ένα χρώμα, αρκετά ξεπλυμένο, όχι σε τόνους του μαύρου γκρι, αλλά σε τέτοιους του πορτοκαλί, με αποτέλεσμα το όλο αποτέλεσμα να είναι μεν "σοβαρό", να διαφέρει από την κλασσική glossy απεικόνιση των Star Wars κόμικς, αλλά και αυτό με τη σειρά του να μην καταφέρνει να κάνει τη διαφορά και σίγουρα να μην ανεβάζει το σενάριο. 31 τεύχη + 2 Annuals, σε μια σειρά που έκανε απρόσμενη επιτυχία σε πωλήσεις, προφανώς μπουσταρισμένη από τις ταινίες που έτρεχαν εκείνη την περίοδο. Δεν θα την πρότεινα εύκολα, πιο πολύ για τους φανς είναι. Μαζεύτηκε σε 5 trades τα οποία βρίσκονται πανεύκολα και σας περιμένουν, αν θέλετε να δοκιμάσετε κάτι λίγο πιο διαφορετικά από τα κλασσικά.
  19. Πρωτότυπος τίτλος: Daredevil & Captain America: Dead On Arrival (Marvel Comics, 2007) Ένα περίπου χρόνο μετά την κυκλοφορία του "Spider-Man: Το Μυστικό Το Κρυστάλλου", οι εκδόσεις Μικρός Ήρως κυκλοφόρησαν μια ακόμη αυτόνομη έκδοση, η οποία, αν και έχει υπερήρωες της Marvel ως πρωταγωνιστές, προέρχεται και αυτή από την Ιταλία και μάλιστα από τον ίδιο σεναριογράφο (Tito Faraci) με σχέδιο του Claudio Villa αυτή τη φορά. Σεναριακά, δεν πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο, αν και η ιστορία παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον, αλλά ελάχιστα προλαβαίνει να αναπτυχθεί στις 46 σελίδες του κόμικ. Υπάρχει κάποια πλοκή με το υπερφυσικό στοιχείο να κυριαρχεί, καθώς και μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα αμάλγαμα υπερωικού και κόμικ τρόμου. Η κεντρική ιδέα μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρουσα, πιστεύω όμως, ότι πνίγηκε μέσα στις πολλές σκηνές μάχης. Ο Ντέρντεβιλ είναι ο βασικός πρωταγωνιστής, με τον Κάπταιν Αμέρικα να εμφανίζεται περισσότερο ως γκεστ σταρ. Ωραίο σχέδιο και ακόμη καλύτερα χρώματα, που μαζί δημιουργούν μια αίσθηση απόκοσμης απειλής και είναι το δυνατό σημείο ενός κόμικ, που δεν νομίζω, ότι κομίζει τίποτα ιδιαίτερο στις περιπέτειες των δύο ηρώων, διαβάζεται πάντως ανώδυνα και αναπόφευκτα ξεχνιέται πάρα πολύ εύκολα. Δεν έκλαψα τα λεφτά μου, αλλά απευθύνεται μόνο στους πολύ φανατικούς των υπερηρωικών ή σε όσους/ες θέλουν να διαβάσουν κάτι εύκολο και σύντομο, που δεν θα χρειάζεται ιδιαίτερες γνώσεις του κόσμου της Marvel. Οι υπόλοιποι/ες μπορείτε να βρείτε πολύ καλύτερες ιστορίες των δύο ηρώων, για να διαβάσετε. Ωραία η ελληνική έκδοση, όπως μας έχει συνηθίσει η εκδοτική: μεγάλο μέγεθος, όμορφο ιλουστρασιόν χαρτί, καλό δέσιμο, σωστή μετάφραση και επιμέλεια από το Γαβριήλ Τομπαλίδη. Η ονομαστική τιμή των 9,90 ακούγεται, βεβαίως κάπως αλμυρή, αλλά η δουλειά είναι πολύ προσεγμένη. Δεν υπάρχουν έξτρα, παρά μόνο βιογραφικά των δημιουργών. Τα σκαναρίσματα του εξωφύλλου και του οπισθόφυλλου έγιναν από εμένα, οι υπόλοιπες εικόνες είναι από το Ίντερνετ.
  20. Περιέχει τα Crimson Reign 1-5, Doctor Aphra,vol.2 16-21, Bounty Hunters 18-24, Darth Vader,vol.3 18-24, Star Wars,vol.3 19-24 Ο γαλαξίας έχει πλέον άλλον έναν νέο μεγάλο "παίκτη". Αυτός είναι η οργάνωση Crimson Dawn, η οποία έχει απλώσει τα πλοκάμια τους και έχει κατασκόπους τόσο στην αυτοκρατορία και τους επαναστάτες, αλλά και σε όλες τις μεγάλες εγκληματικές οργανώσεις. Με δηλωμένο σκοπο να επαναφέρει την τάξη στους πλανήτες, αλλά και προφανώς τελικό στόχο τη μεγιστοποίηση των κερδών της, η Qi'ra, επικεφαλής της οργάνωσης, οργανώνεται και κάνει τολμηρές κινήσεις προς όλες τις κατευθύνσεις. Καταφέρνει να φέρει σε σύγκρουση τις υπόλοιπες εγκληματικές οργανώσεις μεταξύ τους, να συνάψει συμφωνία αποκλειστικής συνεργασίας με την Rebellion, και να εκμεταλλευθεί και εν τέλει να εξαγριώσει την αυτοκρατορία και τον ίδιο τον Palpatine. Σε συνεργασία με τα "καλύτερα" αλλά και τα όχι και τόσο "καλά" ονόματα, και από τις δύο πλευρές του νόμου και της παρανομίας, κινείται υπογείως και καταφέρνει να κινητοποιήσει όλους τους μεγάλους παίκτες προς ώφελος της, με απώτερο σκοπο... άγνωστο. Συνεχίζοντας αμέσως μετά τα γεγονότα και τα τεύχη του War of the Bounty Hunters, έχουμε το δεύτερο μεγάλο crossover event στο σύμπαν που έφτιαξε ο George Lucas, με τον τίτλο Crimson Reign. Και εδώ, συγγραφικά καθήκοντα της κύριας σειράς αναλαμβάνει ο Charles Soule, ο οποίος φαίνεται να είναι ο πρώτος ο οποίος έχει πιάσει τόσο καλά την φάση Star Wars, και συνεχίζει και προσφέρει έξυπνες ιστορίες, πατώντας πάνω στις ταινίες και μην αφήνοντας να τον "πατάνε" αυτές. Παρόλο που αυτό το 2ο event είναι ουσιαστικά μεταβατικό και προπαρασκευαστικό για το 3ο και τελευταίο το οποίο θα ακολουθήσει μέσα στο 2023, και παρόλο που δεν έχουμε ιδιαίτερη δράση, παρά περισσότερο κατασκοπία και πολιτική ίντριγκα, τα δίνει όλα με τρόπο που να γίνονται ενδιαφέροντα και ταυτόχρονα δημιουργεί αγωνία για την συνέχεια. Φαντάζομαι ότι οι επιμελητές εκεί στη Marvel κάνουν καλή δουλειά, γιατί και όλες οι υπόλοιπες σειρές δένουν αρμονικά, προωθούν τόσο την δική τους ιστορία όσο και αυτή του event, και δεν υφίστανται απλά ως fillers για να πουλάνε απλά τεύχη. Καλή δουλειά από όλους τους συγγραφείς, οι οποίοι βέβαια είναι και αρκετά έμπειροι και με την προφανή σωστή καθοδήγηση, αλλά και πάνω από όλα με την έξυπνη ιστορία που σκέφτηκε ο Soule, φτιάχτηκε ένα ενδιαφέρον σύνολο, το οποίο παρόλο διαρκεί πάνω από 25 τεύχη, διαβάζεται ευχάριστα και γρήγορα. Στο σχέδιο δεν έχουμε τόσο καλά αποτελέσματα, τουλάχιστον σε ότι αφορά την κύρια σειρά. O Steven Cummings, με κύρια προυπηρεσία στο Wayward στην Image, αλλά και κάποια σκόρπια ολιγότευχα arcs σε κάποια υπερηρωικά, δεν ξεφεύγει από τη μετριότητα και δεν δείχνει κάποια ιδιαίτερη αγάπη, κυρίως στα πρόσωπα και τις εκφράσεις τους. Πέρα του ότι δεν πετυχαίνει καθόλου την ομοιότητα πρωταγωνίστρια Qi'ra/Emilia Clarke, και σε όλα τα υπόλοιπα, φιγούρες και υπόβαθρα βγαίνουν αρκετά generic. Παρόλο που δίνει κάποια καλά splash και κάποιες ενδιαφέρουσες σκηνές μάχης, όλα είναι αρκετά προβλέψιμα, αναμενόμενα και εν τέλει βαρετά. Όχι πως είναι ιδιαίτερα κακό το σχέδιο του, αλλά μάλλον παίρνει παρά δίνει στο σενάριο. Πολλά τα τεύχη, και δυστυχώς δεν υπάρχει άλλος εύκολος τρόπος να διαβάσει το event, παρά μόνο σε τεύχη, χάρτινα ή ψηφιακά. Και αυτό γιατί η Marvel έχει μπλέξει τα trades, και δεν θα βγουν συγκριμένα που να περιέχουν μόνο τα τεύχη του event. Φαντάζομαι βέβαια ότι θα βγει κάποια στιγμή και το αντίστοιχο Omnibus, οπότε και θα αλλάξω τον τίτλο. Γενικά πάντως, κάτι που αξίζει να διαβαστεί, και με καλύτερο σχέδιο, θα περνάγαμε όλοι πολύ καλύτερα. Αναμονή τώρα για το 3ο και May the Force be with us!
  21. Order 66. H κρυφή εντολή, βαθιά ριζωμένη στο υποσυνείδητο όλων των κλώνων, η εντολή η οποία τους έστρεψε εναντίον των Jedi. Η εντολή η οποία, εν τέλει, οδήγησε στην καταστροφή του τάγματος των Jedi, στην δημιουργία της Αυτοκρατορίας, και την ολική επικράτηση του Emperor Palpatine/Darth Sidious στο γαλαξία. Μέσα σε αυτό το χωροχρόνο, ο Caleb Dune, ένας μαθητευόμενος Jedi, ένας Padawan δηλαδή, καταφέρνει να ξεφύγει από τους κλώνους, καταφέρνει να επιζήσει κρυπτόμενος, καλύπτοντας το όνομα κσι την πραγματική του ταυτότητα, ως Kanan Jarrus πλέον. This is his story..... To 2014, η Disney ξεκίνησε να προβάλλει το animation Star Wars: Rebels, όπου και πρωταγωνιστούσε ο χαρακτήρας Kanan ως επικεφαλής μιας ομάδας επαναστατών, 14 χρόνια μετά την κατάλυση της Galactic Republic. Αυτός ο χαρακτήρας λοιπόν πρωταγωνιστεί σε αυτή τη σειρά, και μάλιστα γραμμένος από τον Greg Weisman, συγγραφέα/σεναριογράφου και του animation. Στο κόμικ ο χρόνος βέβαια πηγαίνει πίσω, και βλέπουμε τον Kanan, τόσο κατά τη διάρκεια του πολέμου των κλώνων, όσο και κατά την προσπάθεια του να διαφύγει του κυνηγητού της αυτοκρατορίας, μετά την εκτέλεση της Διαταγής 66. Όλα είναι γραμμένα πολύ safe και χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια για κάτι πραγματικά ιδιαίτερο, άλλωστε ήταν και από τις πρώτες σειρές που ξεκίνησαν να βγαίνουν από τη Marvel, με το καινούριο canon σύμπαν να είναι ακόμα πολύ φρέσκο. Εμβαθύνει σχετικά στο χαρακτήρα, παρουσιάζει το origin του και τις αιτίες που τον κινούν, και αν σου άρεσε η σειρά στο Disney, σου άρεσε και αυτό. Το ενδιαφέρον του το έχει, δεν έχει κάτι κακό η γραφή, οπότε περνάει και κυλάει αβίαστα και μέχρι εκεί. Το σχέδιο, στα περισσότερα από τα 12 τεύχη, το κάνει ο Pepe Larraz, τον οποίο προσωπικά αγνοούσα, αλλά έχει κάνει ένα σκασμό υπερηρωικά στη Marvel. Εδώ ακροβατεί μεταξύ του "σοβαρού" σχεδίου στα backgrounds και στις μάχες, με το "παιδικό" στην απόδοση των προσώπων και των μορφασμών. ΟΚ, δεν μου χτύπησε άσχημα, αλλά δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε και ιδιαίτερα. Συμβαδίζει, και αισθητικά και από άποψη ατμόσφαιρας, με το "ελαφρύ" σενάριο. Τα 12 τεύχη μαζεύτηκαν σε 2 trade paperbacks, και σε ένα απίστευτα μικρό και ανάθεμα-με-αν-ξέρω-γιατί-του-δώσανε-τον-τίτλο Omnibus. Σίγουρα δεν είναι must σε καμία περίπτωση, εκτός ίσως, αν σε αντίθεση με εμένα, δεν βρήκατε το Rebels απίστευτα παιδικό και αναμενόμενο, και θέλετε περισσότερο background. Tread carefully, you have been warned!
  22. Εισαγωγή: O Archie Andrews και η παρέα του βρίσκονται, με διάφορους τρόπους, κοντά μας από το 1941. Ναι, ξέρω, είναι πολλά χρόνια. Εγώ τον γνώρισα τέλη δεκαετίας 80, αρχές 90. Θυμάμαι μεσημέρια στην αυλή του παππού να τρώω ένα παγωτό Lucky Boy, να αφήνω το δωράκι για το τέλος και να διαβάζω κόμικ. Μια μέρα πήρα ένα τεύχος, μπορεί κατά λάθος, μπορεί γιατί με τράβηξε το εξώφυλλο ή είχα την περιέργεια να διαβάσω κάτι διαφορετικό. Και ήταν πολύ διαφορετικό. Ναι, ο Archie ήταν κυρίως μια παρέα αιώνιων έφηβων που ζούσαν στον μεσοαστικό παράδεισο του Riverdale. Μάλωναν για κοπέλες, οδηγούσαν, έπαιζαν, πήγαιναν ταξίδια, έπαιζαν μουσική κάνοντας και ένα real life hit, έτρωγαν, έκαναν σκανδαλιές, έμπλεκαν σε μπελάδες μόνιμα. Αργότερα έκαναν ταξίδια στο χρόνο, έζησαν στο μέλλον, στο παρελθόν, σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες απέκτησαν δικά τους spin offs, έγιναν υπερήρωες, έζησαν πολέμους, τα έβαλαν με τον Predator, συνεργάστηκαν με διάφορους γνωστούς, φανταστικούς και μη. Μάθαμε για την παιδική τους ηλικία, βίωσαν zombie apocalypse, έγιναν βαμπίρ και λυκάνθρωποι. Έγιναν ταινίες, σειρά, καρτούν, παιχνίδια, κάρτες, ότι μπορείτε να φανταστείτε. Νέοι χαρακτήρες μπήκαν στην παρέα. Παντρεύτηκαν, μεγάλωσαν, πέθαναν. Και αργότερα, το 2015 αν θυμάμαι καλά, ήρθε ένα τρομερό, σαρωτικό reboot που ακόμα συνεχίζεται. Στο μεγαλύτερο μέρος της παιδικής και της εφηβικής μου ηλικίας έμεινα, με διαλείμματα, πιστός αναγνώστης. Δεν το μετάνιωσα. Το κόμικ πέρασε από πολλές αλλαγές, βελτιώθηκε, έκανε πράγματα που δεν με βρήκαν πάντα σύμφωνο, αλλά παραμένει ζωντανό και όσο και αν ακούγεται περίεργο, φρέσκο, τουλάχιστον το reboot του. Επηρρέασε, επηρρεάστηκε, μεγάλωσε διάφορες γενιές και παραμένει σταθερά ένα πραγματικό American Icon. Μεγαλώνοντας ξεφυλλίζω καμμιά φορά τις εύθραυστες σελίδες με τους λεκέδες από παγωτό και διαβάζω τις ιστορίες που φυσικά έχω ξεχάσει. Μου έχει μείνει όμως το συναίσθημα, κι αυτό είναι της πιο feel good έντυπης παρέας που είχα ποτέ. -------------- Archie Meets / Archie VS / Betty & Veronica Meet Ακολουθεί η πιο πλήρης λίστα που μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή. Θα ενημερώνεται με τα αντίστοιχα links από τις παρουσιάσεις, με καινούργιους τίτλους και με παλιούς που έχω ξεχάσει. Να προσθέσω πως όσοι θέλουν να τα αποκτήσουν σε φυσική μορφή θα δυσκολευτούν αρκετά, μιας και όσα βρήκα τα τελευταία χρόνια ήταν φτηνά στην Αμερική αλλά με μεταφορικά και τελωνεία στο θεό, ενώ οι λίγες κόπιες που εμφανίζονταν στην από εδώ μεριά του Ατλαντικού ήταν τρελά υπερκοστολογημένες. Όσα απέκτησα τα έψαξα πολύ και στάθηκα και τυχερός. Archie Meets The Punisher Archie vs Predator I & II Archie Meets Batman '66 Archie Meets The Ramones Archie Meets B-52 Archie Meets Glee Archie Meets Kiss Archie vs Sharknado Archie Meets Riverdale Archie Meets Flash Gordon Teenage Mutant Ninja Turtles Meet Archie Red Sonja & Vampirella Meet Betty & Veronica Harley & Ivy Meet Betty & Veronica Archie #616 President Barack Obama & Sarah Palin --------------- Archie Meets The Punisher Στα μέσα της δεκαετίας του 90 κάποιος στην Archie Comics είχε την ιδέα να ακολουθήσει τη μόδα της εποχής με τα intercompany crossovers. Αφού συζητήθηκαν ο Superman και ο Spiderman σαν πιθανότητες, σκέφτηκαν τον Punisher. Ξεκίνησαν να το δουλεύουν. Όταν ανακοινώθηκε ο κόσμος πίστεψε πως ήταν αστείο. Στο σκίτσο βρισκόταν ο τότε regular Archie artist Stan Goldberg και ο John Buscema. Ο κάθε δημιουργός σχεδίασε ξεχωριστά τον δικό του ήρωα, για να παραμείνουν πιστοί στο πνεύμα τους. Ο Tom Palmer έκανε τα μελάνια, φροντίζοντας να ομογενοποιήσει το αποτέλεσμα. Εκδόθηκε ταυτόχρονα και από τις δύο εταιρείες (Archie & Marvel) με διαφορετικά εξώφυλλα, διαφορετική τιμή, ίδια ιστορία και ελαφρώς αλλαγμένο τίτλο (Archie Meets The Punisher / The Punisher Meets Archie για την Marvel). Στην ιστορία, ένας έμπορος ναρκωτικών καταδιώκεται από το FBI και καταλήγει να κρυφτεί στο Riverdale. Οι ομοσπονδιακοί αναθέτουν στον Frank Castle να τον συλλάβει. Ο κακός παρουσιάζει μια ομοιότητα με τον Archie... και όταν ο πραγματικός Archie τα κάνει μούσκεμα, εκείνος καταλήγει να συνοδεύσει την Veronica στον χορό που θα πήγαιναν εκείνη τη βραδιά. Και φυσικά, ο Punisher κυνηγάει τον Archie. Η ιστορία δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας, ακόμα και για το επίπεδο του Archie, είναι όμως τίμια και παραδόξως δουλεύει. Στις σχεδόν πενήντα σελίδες δεν προλαβαίνουν να συμβούν και πολλά πράγματα, ενώ το επίτηδες open ending δεν οδήγησε ποτέ πουθενά. Σε γενικές γραμμές πέρασα καλά, τα μπερδέματα και οι παρεξηγήσεις προχωρούσαν την ιστορία μπροστά. Το χιούμορ ήταν διακριτικό και η βία ανύπαρκτη. Μπορώ να πω πως ήταν περισσότερο καλό για τους φανς του Archie παρά για τους φανς του Punisher. Για εμένα το μεγάλο θετικό αυτής της ιστορίας ήταν το legacy της. Είχε εκδοτική επιτυχία, οι κριτικές ήταν καλές και άνοιξε το δρόμο για όλα τα υπόλοιπα crossovers που ακολούθησαν στην Archie Comics τα οποία ήταν πολύ, πολύ καλύτερα.
  23. O Anakin Skywalker πέθανε. Ο Darth Vader γεννήθηκε. Και κάνει τα πρώτα του, ασταθή, βήματα στον κόσμο της σκοτεινής πλευράς της δύναμης. Και αμέσως, αναλαμβάνει να εξαλείψει τους ελάχιστους Jedi που απέμειναν από την Order 66, και να καθιερώσει την κυριαρχία της αυτοκρατορίας και του Palpatine/Darth Sidious. Στην πορεία, θα δημιουργήσει το πρώτο του dark-powered lightsaber, χρησιμοποιεί το σώμα των Inquisitors για τους δικούς του σκοπούς, βρίσκει ένα αρχαίο τεχνούργημα των Sith και μαζί με αυτό το καινούριο του σπίτι, το απειλητικό Fortress Vader. Και εν τέλει, καταστρέφει οριστικά την όποια επαφή του είχε απομείνει με την light side, και γίνεται η πιο τρομακτική δύναμη του γαλαξία, μαριονέτα όμως ακόμα στα χέρια του αυτοκράτορα. 2ο volume του Darth Vader από τη Marvel, αυτή τη φορά από τα χέρια του Charles Soule, ο οποίος είναι τέτοιο fanboy, αλλά και τόσο καλός συγγραφέας, ώστε πλέον έχει αναλάβει τον κύριο ρόλο στη διαμόρφωση του κομιξικού Star Wars σύμπαντος. Εδώ, όπως και ο προκάτοχος του Kieron Gillen, έχει τον άχαρο ρόλο να γεμίσει τα κενά, να πατήσει δηλαδή πάνω σε ότι έχουν δημιουργήσει οι ταινίες, να αποτελέσει τη γέφυρα μεταξύ της 3ης και της 4ης, να δώσει απαντήσεις σε κάποια κενά αυτών, αλλά και να προσπαθήσει να βρει μια μικρή γωνίτσα για να πει και αυτός τη δική του ιστορία. Και τα καταφέρνει αρκετά καλά, δίνοντας μας έναν αρκετά απειλητικό Vader, ο οποίος όμως βγάζει και κάποιες αγωνίες και δισταγμούς, μέχρι να κάνει απολύτως δικό του, τον τραγικό του ρόλο ως δυνάστη του γαλαξία και ως ενός αδίστακτου εκτελεστή. Και με την τελική του αναζήτηση, αλλά και ταυτόχρονα παιδική, να βρει δηλαδή το ρόλο του, να γίνει αποδεκτός αλλά και να δημιουργήσει ένα "σπίτι" που δεν είχει ποτέ από μικρός, καταφέρνει να δημιουργήσει μια εστία κακού στο Mustafar, στον φλεγόμενο πλανήτη, εκεί όπου τελείωσαν όλα και ξαναξεκίνησαν από την αρχή. Και είναι τυχερός ο Soule, που έχει μαζί του, και στα 25 τεύχη που κράτησε αυτό το volume, τον Giuseppe Camuncoli, από τους λίγους που κατέχουν τόσο καλά τη σκηνοθεσία και το στήσιμο των καρέ με τρόπο που και εντυπωσιάζει αλλά και δημιουργεί δέος. Από τους γρήγορους σχεδιαστές και αυτός, με μεγάλη εμπειρία σε Amazing και Superior Spider-Man, Daken, αλλά και το τωρινό Bounty Hunters και το Undiscovered Country στην Image, εντυπωσιάζει με τις σκηνές μάχης, "τρομάζει" με τα κοντινά του στη μάσκα του Vader, τόσο ώστε νομίζεις ότι ακούς τη φωνή του James Earl Jones. Ειδικά στο τελευταίο arc και στον φλεγόμενο πλανήτη Mustafar, o συνδυασμός της πύρινης κόλασης με τους κεραυνούς της Δύναμης, είναι πανέμορφος και τρομερά επιβλητικός. Από τις ελάχιστες, αν όχι η μοναδική σειρά της Marvel των τελευταίων ετών, η οποία κράτησε τον σχεδιαστή της για τόσα πολλά συνεχόμενα τεύχη και το πλεονέκτημα αυτό, στο επίπεδο και την ποιότητα του υλικού, είναι εμφανές. 25 τεύχη και ένα annual, 4 trades ή ένα Omnibus, όπως και να το διαβάσετε, αξίζει η προσπάθεια. Δεν προσέφερε κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο και καινούριο, αλλά είναι καλοφτιαγμένο συνολικά. Δοκιμάστε το!
  24. Μέσα από την προσωπική καταστροφή, ξεπηδά η μεγαλύτερη απειλή που έχει γνωρίσει ο γαλαξίας. Μετά από την ήττα από τον Obi-Wan στο Mustafar και τον ακρωτηριασμό του, μέσα από την εσωτερική του διαμάχη και την επιρροή του αυτοκράτορα Palpatine, μετά από τον θάνατο του Anakin Skywalker, γεννιέται ο Darth Vader. 19 χρόνια μετά, και ενώ έχουν εξολοθρευθεί όλοι οι Jedi, ο γαλαξίας βρίσκεται πάλι σε μια κατάσταση εξέγερσης και επανάστασης. Το απόλυτο όπλο της αυτοκρατορίας για την επιβολή της τάξης, ο διαστημικός σταθμός Death Star, καταστρέφεται από μια κατασκευαστική αβλεψία και την εκμετάλευση της από τους επαναστάτες. Πλέον, ο Darth Vader, ξεκινάει έναν αγώνα για να εκδικηθεί τον νεαρό Jedi ο οποίος ήταν υπέυθυνος για αυτή τη ντροπιαστική ήττα, και μέσα από την αντιμετώπιση παλαιών γνώριμων και νέων φιλόδοξων αντιπάλων, θα προσπαθήσει να επιτύχει τον απόλυτο του σκοπό, να επιβάλλει την τάξη σε όλους. Την ΔΙΚΗ του τάξη...... Πρώτη σειρά αφιερώμενη στον εμβληματικότερο villain του σύμπαντος που δημιούργησε ο George Lucas και από τις πρώτες σειρές που κυκλοφόρησε η Marvel από τότε που ξαναπήρε τα δικαιώματα πίσω από την Dark Horse. Τα συγγραφικά καθήκοντα ανέλαβε ο Kieron Gillen, και συνολικά κάνει καλή δουλειά, πιάνει σωστά την "φωνή" του Vader, κάτι όμως έλειπε, κάτι που δεν επέτρεψε στην σειρά να απογειωθεί. Και αυτό γιατί, όπως περισσότερες σειρές οι οποίες λαμβάνουν χώρα χρονικά την περίοδο των ταινιών, δεν έχουν τα περιθώρια να ελιχθούν και να παρουσιάσουν κάτι διαφορετικό, κάτι με πραγματική αγωνία και ενδιαφέρον για το τελικό αποτέλεσμα, μια και περιορίζονται από το ασφυκτικό αφηγηματικό πλαίσιο των ταινιών. Και έται, παρόλο που ο συγγραφέας παρουσιάζει τον πρωταγωνιστή αρκούντως απειλητικό, και δεν ξεφεύγει από τον χαρακτήρα του δείχνοντας τον να κάνει ακροβατικά, παρά τον δείχνει να υπερνικά τα εμπόδια του με την καταιγιστική του "παρουσία" και μόνο και με τη χρήση της Δύναμης, δεν καταφέρνει ποτέ να δώσει μια ιστορία με πραγματικό ενδιαφέρον. Και παρόλο που εισάγει κάποιους πολύ ενδιαφέροντες χαρακτήρες, όπως την Doctor Aphra, την αρχαιολόγο alter ego του Han Solo, αλλά και τα δολοφονικά droids Triple-Zero και BeeTee, τα πάντα μοιάζουν υπερβολικά γνώριμα, τα αισθάνεσαι υπερβολικά safe για να ενδιαφερθείς πραγματικά. Ακόμα και ένα σύντομο crossover με την κύρια Star Wars σειρά η οποία έτρεχε εκείνη την περίοδο, με τίτλο Vader Down, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, κάνοντας όλο το volume ικανοποιητικό, αλλά συνολικά αδύναμο. Εκ των υστέρων βέβαια, πρέπει να αναγνωριστεί στον Gillen το ελαφρυντικό ότι ακόμα δεν υπήρχε σοβαρή κατεύθυνση σε όλο το σύμπαν, ακόμα δεν ήξεραν από τη Marvel που θα το πάνε, άρα αντίστοιχα και αυτός δεν θα είχε και κάτι να πατήσει πάνω. Στο σχέδιο, στη συντριπτική πλειοψηφία των 25 τευχών, έχουμε τον Salvador Larroca, πολύπειρο στα υπερηρωικά, γρήγορο καλλιτέχνη και αποδοτικό. Αποδίδει μια χαρά τις σκηνές δράσης, αρκετά κινηματογραφικά, αλλά και αρκετά ποζεράδικα. Ο εκτυφλωτικός χρωματισμός όμως που του έκαναν ίσως θα μπορούσε να κρατηθεί λίγο πιο "κάτω", αλλά προφανώς η όλη προοπτική και στόχευση ήταν περισσότερο για εντυπωσιασμό, παρά για "βάθος" και ατμόσφαιρα. Κάποια λίγα τεύχη σχεδιάζει και ο Mike Deodato Jr, στο γνωστό του πολύ όμορφο, φωτορεαλιστικό και λεπτομερές του στυλ, χωρίς να έχει υιοθετήσει ακόμα τις διαγραμμίσεις με τις οποίες μας έχει "π(ρ)ήξει" πλέον τα τελευταία χρόνια με τις δουλείες του στην AWA, και συνολικά κάνοντας πολύ όμορφη δουλειά. 25 τεύχη λοιπόν όπως έγραψα και πιο πάνω, 1 annual και τα τεύχη του Vader Down αποτέλεσαν το πρώτο αυτό volume, και μπορείτε να το βρείτε είτε σε 5trade paperbacks, είτε σε 2 oversized hardcovers είτε σε ένα ωραίο και χορταστικό omnibus. Καλό συνολικά, προσεγμένο, και αν δεν έχετε ιδιαίτερες προσδοκίες, θα περάσετε καλά και ψυχαγωγικά. Αντε λοιπόν, πάρτε το και μεταφερθείτε σε ένα galaxy, far, far away....
  25. Το αχανές σύμπαν της Marvel κάνει διαρκώς επανεκκινήσεις και επιχειρεί να μοιράσει την τράπουλα ξανά, έτσι ώστε να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού, το οποίο εξελίσσεται και γίνεται ολοένα και πιο απαιτητικό. Κάποιες φορές, αυτή η προσπάθεια επανακαθορισμού των κουρασμένων υπερηρώων δεν πετυχαίνει, κάποιες φορές όμως, δίνει μικρά αριστουργήματα. Ευτυχώς, το The Immortal Hulk των Al Ewing (σενάριο), Joe Bennett (σχέδιο), Ruy Jose (μελάνια), Paul Mounts (χρώμα) με τα εξώφυλλα του πολύ Alex Ross, είναι όντως ένα μικρό αριστούργημα. Καταρχάς, για όσους δεν έχουν παρακολουθήσει από πολύ κοντά τα τεκταινόμενα στο σύμπαν της Marvel (όπως εγώ), τα πράγματα είναι σχετικά απλά: ο Bruce Banner περιπλανιέται ανέστιος και κάθε βράδυ μεταμορφώνεται σε Hulk, ακόμη κι αν είναι νεκρός (αυτό είναι το φοβερό εύρημα της σειράς!). Κατά τα άλλα, ο Χαλκ είναι σίγουρα ένας προβληματικός ήρωας, όχι επειδή αντιμετωπίζει σε κάθε τεύχος τους προσωπικούς του δαίμονες (δεν θα ήταν στο σύμπαν της Marvel, εάν δεν είχε προβλήματα!), αλλά επειδή το μοτίβο του άμυαλου κτήνους στο οποίο μεταμορφώνεται ο άτυχος Μπρους Μπάνερ κάθε φορά που η καρδιά του χτυπά γρήγορα, δεν μπορεί να αντέξει δραματουργικά επί μακρόν, κάτι που αντιλήφθηκαν οι δημιουργοί της Marvel (και ιδιαίτερα ο Peter David, που έδωσε νέα πνοή στον ήρωα), για αυτό και στράφηκαν σε άλλες κατευθύνσεις. Το The Immortal Hulk είναι, λοιπόν, η πλέον πρόσφατη κατεύθυνση, που παίρνει ο πράσινος γίγαντας. Ο Αλ Γιούινγκ προσπαθεί με πολύ μεγάλη επιτυχία να επιστρέψει στις ρίζες του ήρωα, διατηρώντας όμως τη σύγχρονη οπτική. Ο τίτλος του πρώτου τεύχους της σειράς (Or is he both?) είναι σαφής αναφορά (όπως ομολογεί και ο ίδιος) στο εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του Χαλκ και το ερώτημα, όπως και η απάντηση, είναι σαφής: ο Χαλκ είναι και τα δύο: και άνθρωπος και τέρας, όπως άλλωστε και το λογοτεχνικό πρότυπο στο οποίο βασίστηκε ο ήρωας (ο Δρ. Τζέκυλ και ο κύριος Χάιντ) Ο Χαλκ παρουσιάζεται εδώ εκδικητικός, αμοραλιστής με μια απόλυτα προσωπική αντίληψη περί δικαιοσύνης και τοποθετείται “πέραν του καλού και του κακού”, με αποτέλεσμα να κάνει και ένα ταξίδι στην Κόλαση, όπου η ωμή δύναμη φυσικά δεν αρκεί. Όσο για τον άμοιρο Μπάνερ; Αυτός παραμένει παθητικός θεατής, η ιστορία δεν του ανήκει πλέον. Πιστεύω ότι αυτό το κόμικ είναι το πιο ενήλικο κόμικ με υπερήρωες που έχω διαβάσει από τη Marvel. Οι δημιουργοί δεν διστάζουν να δείξουν εικόνες, που είναι πολύ πιο σκληρές από τα συνηθισμένα εμπορικά κόμικ, αλλά και να θίξουν θέματα, όπως η αυτοδικία, αλλά και η ίδια η φύση του Καλού και του Κακού. Καθώς προχωρά η αφήγηση, ο Γιούινγκ δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει λογοτεχνίζουσα γλώσσα κι να προβάλλει σκέψεις, που μπορούν άνετα να χαρακτηριστούν φιλοσοφικές και μετατρέπουν τον Χαλκ σε μια, τηρουμένων των αναλογιών, σχεδόν Νιτσεϊκη φιγούρα (εξού και το “πέραν του καλού και του κακού”): ο Χαλκ έχει μεταμορφωθεί από σύμβολο των απωθημένων (κύριος Χάιντ) σε τιμωρό και φορέα δικαιοσύνης (Νίτσε). Επίσης, χρησιμοποιούνται σύγχρονες μέθοδοι αφήγησης, όπως για παράδειγμα φλας μπακ σε παράλληλη εξέλιξη με την κύρια δράση. Και όλα αυτά γίνονται, χωρίς να περιφρονείται η δράση και οι μάχες! Ταυτόχρονα, φέρνουν στο προσκήνιο διάφορους χαρακτήρες που συνδέονται με τον Χαλκ και τους τοποθετούν με μεγάλη επιτυχία στο νέο πλαίσιο. Οι δημιουργοί του κόμικ ρίσκαραν και πέτυχαν, γιατί η σειρά γνωρίζει όχι μόνο μεγάλη καλλιτεχνική, αλλά και εμπορική επιτυχία. Η συμβολή του Μπένετ στην επιτυχία της σειράς είναι τεράστια: ο σχεδιαστής επιστρέφει κι αυτός στις απαρχές του Χαλκ και μας προσφέρει έναν Χαλκ πιο ογκώδη, τεράστιο και σαφώς πιο απειλητικό, που μας δείχνει ότι ο πράσινος γίγαντας έχει πλέον το πάνω χέρι στη συμβιωτική του σχέση με τον Μπάνερ. Αλλά και στις σκηνές-σοκ, τα καταφέρνει περίφημα, ενώ σε ορισμένα σχέδια διαστρεβλώνει τη φυσική ανατομία με μεγάλη επιτυχία κάνοντας το αποτέλεσμα απολύτως πιστευτό. Όπως και να το δει κανείς, κόμικ δράσης ή τρόμου ή κόμικ υπαρξιακού φόβου, το The Immortal Hulk έχει κάτι για όλους και πιστεύω ότι θα ικανοποιήσει απόλυτα όλους τους οπαδούς. Η σειρά έχει προταθεί για Eisner και γενικά έχει πάρει εξαιρετικές κριτικές και δικαίως, Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει 4 τόμοι, που συγκεντρώνουν τα 20 πρώτα τεύχη και οι οποίοι περιλαμβάνουν διάφορα σκίτσα, καθώς και ένα κείμενο του συγγραφέα, που βρίσκεται στον πρώτο τόμο. Μια παρουσίαση και κριτική του κόμικ μπορείτε να διαβάσετε εδώ,. Μια ελάχιστα διαφορετική εκδοχή του κειμένου δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο astoixeiotos.wordpress.com
×
×
  • Create New...