Search the Community

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, αν οι υπερήρωες χρειάζονται κάποια ψυχολογική υποστήριξη, καθώς αντιμετωπίζουν τεράστιες απειλές και σώζουν τον κόσμο συνέχεια; Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, όχι. Το σκέφτηκε, όμως, ο Τομ Κινγκ, αναμφισβήτητα ικανός συγγραφέας, που υποφέροντας και ο ίδιος από κρίσεις άγχους, συνέλαβε την ιδέα του Sanctuary, ενός ησυχαστηρίου, ας το πούμε, όπου θα πηγαίνουν οι υπερήρωες μέχρι να ανακάμψουν ψυχολογικά, εξομολογούμενοι τις σκέψεις τους σε μια μορφή τεχνητής νοημοσύνης. Το άσυλο είναι σε μυστική τοποθεσία, οι εξομολογήσεις των ηρώων δεν καταγράφονται και γενικά όλα μοιάζουν να βαίνουν καλώς. Μέχρι τη στιγμή που διαπράττονται φόνοι υπερηρώων στο άσυλο και ως ύποπτοι θεωρούνται ο Booster Gold και η Harley Quinn, οι οποίοι, όμως, επιμένουν, ότι δεν έχουν διαπράξει τα εγκλήματα και κατηγορούν ο ένας την άλλη. Στην υπόθεση θα εμπλακούν οι τρεις μεγάλοι της DC (Superman, Batman, Wonder Woman), αλλά και άλλοι ήρωες. Δεν θα μακρηγορήσω: μου αρέσει ο Τομ Κινγκ και βρίσκω την αρχική ιδέα πρωτότυπη και καλή. Δυστυχώς, όμως, αντί να επικεντρωθεί στο βασικό σημείο, το πώς δηλαδή κάποιοι άνθρωποι με απίστευτες δυνάμεις ταλαιπωρούνται από τον ίδιο τους τον εαυτό, κάτι που δυνητικά θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, ο Κινγκ αναλώνεται σε μια μάλλον αδιάφορη "αστυνομική" ίντριγκα. Ένα επιπλέον αρνητικό σημείο είναι, ότι εμφανίζονται πάρα πολλοί λιγότερο γνωστοί υπερήρωες (κάποιους/ες δεν τους/τις ήξερα ούτε εγώ) κι αυτό κάνει το μη ενημερωμένο αναγνώστη της DC να χάσει ελαφρώς τη μπάλα. Δεν αρνούμαι, ότι υπάρχουν και καλές στιγμές στο κόμικ ("I am Batman, I don't do press", μια ατάκα, που μου έμεινε), αλλά χάνονται μέσα στη γενική αδιαφορία. Ευτυχώς, το σχέδιο του Κλέι Μαν, που είναι ο κύριος σχεδιαστής, αφού υπάρχουν και άλλοι - όλοι τους καλοί, είναι εξαιρετικό και βοηθάει την κατάσταση και κάπως έτσι, το κόμικ κυλά από αδιάφορα έως ανώδυνα. Εξάλλου, από ό,τι καταλαβαίνω, κυρίως το σχέδιο επαινέθηκε. Δεν νομίζω, ότι υπάρχει κάποιος λόγος να το διαβάσετε, εκτός αν θέλετε να διαβάσετε κάποιες από τις ενδόμυχες σκέψιες υπερηρώων της DC. Για να είμαι ειλικρινείς, αυτές μου φάνηκαν τα πιο ενδιαφέροντα σημεία του κόμικ. Είναι προφανές, ότι παρά τον τίτλο, το κόμικ δεν έχει καμία σχέση με τις διάφορες "Κρίσεις" που από καιρού εις καιρόν ταλανίζουν το σύμπαν της DC. Εννέα τεύχη, συγκεντρώθηκαν σε έναν τόμο, εγώ έχω το hardcover, που περιέχει και κάποια σχέδια του Μαν. Υποθέτω, ότι θα βγήκε και σε έκδοση με μαλακό εξώφυλλο. Όλες οι εικόνες είναι από το Ίντερνετ.

Πρώτη Κυκλοφορία: 01-12-2019 Υλικό τευχών: The Incredible Hulk v2 77-82 (March/August 2005) Ο Χαλκ βρίσκει τον εαυτό του σε ένα νησί και χρειάζεται να παλέψει διάφορα τέρατα, την γκρίζα εκδοχή του εαυτού του, την αρχική εκδοχή του Γούλβεριν και διάφορους ξέμπαρκους (όσο αφορά την συσχέτιση με αυτόν) εχθρούς του σύμπαντος της Μάρβελ. Παράλληλα, ένα ζευγάρι έχει ξεβραστεί στο νησί ύστερα από ένα ναυάγιο και προσπαθεί να βγάλει επίσης άκρη για το πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά, σε ένα ολοένα αυξανόμενα σουρεαλιστικό σκηνικό. Γιατί πως είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά, και τι σημαίνει η κατάληξη της ιστορίας για το ιστορικό του Μπρους Μπάνερ και του Χαλκ; Και είναι δυνατόν να ξεγελάσουν οι καταστάσεις αυτές την συνδυασμένη δύναμη και διάνοια του Χαλκ και του Μπάνερ; Ο Πίτερ Ντέιβιντ είχε σταματήσει να γράφει τον τίτλο του Χαλκ εφτά χρόνια πριν επιστρέψει με την παρούσα ιστορία, η οποία αρχικά είχαν σκοπό να την βγάλουν ως μίνι σειρά, αλλά είναι σαν να μην έλειψε μια μέρα, δίνοντας μας εξαρχής μια περιπέτεια που έχει αρκετή δράση και μυστήριο, εισάγοντας παράλληλα στοιχεία στον μύθο του χαρακτήρα που κάλλιστα θα μπορούσαν να έχουν επίδραση στα όσα ξέραμε για το παρελθόν του Χαλκ μέχρι στιγμής! Το τέλος μας αφήνει με ακριβώς αυτή την πιθανότητα, ενώ παράλληλα μας δείχνει πως ο Χαλκ δεν ήταν ο μόνος στόχος της όλης υπόθεσης. Ο Λι Γουίκς είναι ο κατάλληλος σχεδιαστής για αυτή την ιστορία, κάνοντας "παπάδες" στις μάχες και αντλώντας έμπνευση από τον Τζακ Κίρμπυ και τον Σαλ Μπουσέμα για τον σχεδιασμό της δικής του έκδοση των δύο Χαλκς. Και ως μπόνους, μας δίνει μια κλασική αναπροσαρμογή ενός πίνακα του Φραζέτα για ένα από τα εξώφυλλα, το οποίο με την σειρά του έχει γίνει κλασικό. Η τρίτευχη σειρά της Οξύ όμως δεν τελειώνει εδώ, μιας και περιέχει άλλο ένα αυτόνομο τεύχος, με τον Τζάε Λι αυτή την φορά να παρέχει το σχέδιο. Σε αυτή την ιστορία, συγγραφέας παίζει με την προοπτική του ιδανικού ταιριού που περιμένει τον καθένα από εμάς εκεί έξω και το κατά πόσο θα καταφέρουμε να τον βρούμε σε αυτή την ζωή. Η αφορμή πάντως είναι η δολοφονία μιας μάγισσας με υποδεέστερες ικανότητες από τον Δρ. Στρέιντζ, με τον Χαλκ να προσπαθεί να βρει τον δολοφόνο της μέσα σε 24 ώρες, πριν χαθεί η αστρική της μορφή. Ατμοσφαιρική ιστορία και ατμοσφαιρικό σχέδιο όπως συνήθως από τον Τζαε Λι, από τις περιπτώσεις που το αφαιρετικό του σχέδιο δουλεύει. Όπως είπα αρχικά, η βασική ιστορία, προορίζονταν να βγει ως μίνι σειρά, αλλά η Μάρβελ αποφάσισε να την βάλει στον κανονικό τίτλο, βάζοντας ξανά τον Πίτερ Ντέιβιντ ως επικεφαλή της τύχης του χαρακτήρα. Δυστυχώς αυτή η περίοδος κράτησε μόνο για 11 τεύχη, μιας και κάμποσα από αυτά ήταν tie-ins του House o M και μετά από αυτό η εταιρία ξεκίνησε να προγραμματίζει το Planet Hulk. Ποιος ξέρει τι άλλο θα μας έδινε ο συγγραφέας αν παράμενε στον τίτλο. Η έκδοση της Οξύ βγήκε σε συνεργασία με την εφημερίδα Έθνος σε τρία τεύχη. Ήταν η ενδέκατη συνεργασία τους και η έβδομη σειρά της Marvel που βγάλανε μαζί. Η μετάφραση του Αργυρού εδώ είναι μια από τις καλύτερες που έχει κάνει. Και ακριβώς επειδή είναι από τις καλύτερες, όταν βλέπω την έκφραση "...θα πρέπει να βάλεις το κεφάλι σου στο παιχνίδι" μου κάθεται ιδιαίτερα άσχημα σε σύγκριση με άλλες μεταφράσεις που έχουν περισσότερα λάθη. Απλά δεν μιλάει κανείς έτσι, όχι κάποιος που να ξέρει στοιχειώδη Ελληνικά τουλάχιστον.