Search the Community

Περιέχει τα : Conan and the People of the Black Circle (2013) 1-4; Conan: Children of the Sun (2012) 1; Conan: Exiles (2017) 1; material from Robert E. Howard's Savage Sword (2010) 1-4, 6-10; Dark Horse Presents (2014) 21 Τρίτη κατά σειρά συλλογή της Marvel, μετά από ΑΥΤΗ και ΑΥΤΗ, η οποία συλλέγει τις μικρές ιστορίες που είχε βγάλει η Dark Horse, όσο αυτή κατείχε τα δικαιώματα του Κιμμέριου βάρβαρου. Εδώ ξεκινάμε με το ομότιτλο 4τευχο mini series, ακολουθεί ένα one-shot με τίτλο Children of the Sun, μετά διάφορες μικρές ιστορίες από την ανθολογία που κυκλοφορούσε η Dark Horse με τίτλο Robert E. Howard's Savage Sword, και τέλος άλλο ένα one-shot το οποίο σχετίζεται με το videogame Conan : The Exiles. Στο People of the Black Circle, το οποίο είναι απόδοση μιας νουβέλας του Howard την οποία έκανε ο Fred Van Lente, έχουμε τη δολοφονία ενός βασιλιά από μια σέχτα μάγων, την απόδραση της πριγκίπισσας αδελφής του αλλά και τον Conan να μπλέκεται στη μέση και να πρέπει να αντιμετωπίσει στην πορεία τα πάντα. Εξαγριωμένες φυλές, προδομένους πρώην συντρόφους του, μάγους, τίγρεις και ότι άλλο παίζει σε fantasy setting. Και βέβαια, εκτός από την πριγκίπισσα, ο Conan "βρίσκεται" με κανα-δυο ακόμα γυναίκες στο δρόμο, μέχρι που ξεγυμνώνει μια περαστική για να πάρει τα ρούχα. Κλασσικός Conan δήλαδή και κλασσικός Howard. Συνολικά, έχει το ενδιαφέρον του, απλά, και μετά από ένα σημείο, εχω την αίσθηση ότι δημιουργούντουσαν περιπέτειες και συναντήσεις με εχθρούς, όχι ιδιαίτερα οργανικά, αλλά απλώς για να γραφτούν περισσότερες σελίδες. Το σχέδιο του Ariel Olivetti είναι πιο-ψηφιακό-πεθαίνεις. Κάποια ενδιαφέροντα κοντινά, ότι παίζει σε background είναι συνήθως blurred πραγματικές φωτογραφίες, σκιές απλά όχι, όλα όσα αρνητικά δηλαδή είχαν τα πρώιμα digital σχέδια. Δεν είναι συνολικά πολύ κακό, και κάποια καρεδάκια είναι αρκετά καλά, αλλά βγάζει μια αίσθηση ξεπέτας ώρες-ώρες. Το Robert E. Howard's Savage Sword, ήταν ένα ενδιαφέρον ανθολογικό περιοδικό, το οποίο προσπάθησε να μιμηθεί το αρχικό Savage Sword of Conan της Marvel της δεκαετίας 70 και 80. Είχε δηλαδή, πέρα από μια ιστορία Conan, και άλλες ιστορίες fantasy με διάφορους χαρακτήρες του Howard (π.χ Dark Agnes), είχε ιστορίες μυστηρίου, θαλασσινές περιπέτειες κλπ. Πρέπει να βγήκαν καμιά 10ρια τεύχη συνολικά, 80 σελίδων το καθένα και στο συγκεκριμένο trade έχουμε μόνο τις ιστορίες που πρωταγωνιστεί ο Conan. Λόγω των λίγων σελίδων που ήταν η κάθε ιστορία, δόθηκε η ευκαιρία σε πολλούς, τότε και αργότερα, πολύ γνωστους δημιουργούς να γράψουν και να σχεδιάσουν τον Κιμμέριο, και έτσι έχουμε δουλειές από άτομα όπως Sean Philips, John Ostrander, Andy Kuhn, John Arcudi, John Jackson Miller, John Ostrander και πολλούς άλλους. Προφανώς και δεν είναι κάτι μεγάλων απαιτήσεων, ολιγοσέλιδες άλλωστε οι περισσότερες, λίγο backstory και γρήγορα στο σφάξιμο, αλλά έχουν και αυτές το ενδιαφέρον τους και οι περισσότερες ήταν αρκετά προσεγμένες. Ευχάριστα κύλησε αυτό το τομάκι, το οποίο βέβαια απευθύνεται και αυτό, κατά βάση, στους φανς του Conan. Καλά πέρασα, εύκολα παίρνει το 6,5/10 και πάμε για άλλα.

Η Kerra Holt είναι μια νεαρή Jedi η οποία ακολουθεί τον δάσκαλο της σε μια παράτολμη απόπειρα απελευθέρωσης ενός πλανήτη από τους Sith. Τον πλανήτη στον οποίο έχει γεννηθεί και η ίδια. Από την αρχή σχεδόν της επιχείρησης, ο δάσκαλος της σκοτώνεται, και αναγκάζεται, σχεδόν μόνη, να συνεχίσει την προσπάθεια της ενάντια σε 2 παρανοϊκούς αδελφούς Sith, οι οποίοι περισσότερο από τους Jedi, μισούν ο ένας τον άλλον. Εκεί που όλα φαντάζουν τελειωμένα, έρχεται μια απρόσμενη βοήθεια από μια μονάδα της Republic, η οποία φαίνεται όμως ότι μάχεται με βρώμικες μεθόδους. Στην πορεία η Kerra θα κάνει μια συμφωνία με ένα από τους αδελφούς Sith, θα εμπλακεί ένας κακοποιός Hutt, θα γνωρίσουμε την ιστορία των γονέων της Kerra και θα δούμε το κυνήγι ενός αρχαίου τεχνουργήματος το οποίο είναι δυνατό να καταστρέψει όλο το σύμπαν. Σειρά 15 τευχών ( 3 trades ), σε 3 story-arcs, η οποία έχει όλα τα συστατικά που κάνουν αγαπητή μια Star Wars ιστορία/ταινία/κόμικ. Το κακό είναι ότι έχει πάρα πολλά από αυτά. Μέσα σε μόλις 15 τεύχη συναντάμε 4 μεγάλους villains και δύο villains που μετανιώνουν για τις πράξεις τους! Αποτέλεσμα είναι να μην αναπτυχθεί κανείς ιδιαίτερα, να μην φαντάζει κανείς από αυτούς ούτε ιδιαίτερα απειλητικός, ούτε ιδιαίτερα "κακός". Ο John Jackson Miller (κατά βάση έχει γράψει Star Wars στη Dark Horse) έχει γράψει μια καλή ιστορία σε γενικές γραμμές, αλλά έχω την αίσθηση ότι θέλησε να στριμώξει πάρα πολλές ιδέες σε σχετικά λίγα τεύχη, με αποτέλεσμα οι χαρακτήρες να διαδραματίζουν δευτερεύοντα ρόλο σε ότι συμβαίνει γύρω τους. Στο τελευταίο story-arc, η κατάσταση φτιάχνει λίγο, συγκεκριμενοποιείται η πλοκή και οι επιδιώξεις των πρωταγωνιστών και καταλήγουμε σε ένα αναμενόμενο μεν. ικανοποιητικό δε φινάλε. Μολύβια και μελάνια στα πρώτα 10 τεύχη κάνουν μια πλειάδα ελάχιστα γνωστών και επιτυχημένων σχεδιαστών με αδιάφορα και μέτρια αποτελέσματα. Δεν είναι άσχημο το σχέδιο, αλλά μοιάζει με αυτό πολλών άλλων comics των Star Wars, χωρίς εξάρσεις και ιδιαιτερότητες. Όπως και στο σενάριο, στα τελευταία 5 τεύχη, και με την επιλογή διαφορετικού σχεδιαστή (Marco Castiello), το σχέδιο αποκτά βάθος, σκιές και προσωπικότητα, τα χρώματα ζεσταίνονται και σκουραίνουν αισθητά, με αποτέλεσμα να βελτιώνεται αισθητά η κατάσταση. Βαρέθηκα αρκετά στην αρχή, αλλά έκλεισα όμορφα την ανάγνωση του, χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι θα το πρότεινα σε κάποιον άλλον. Συνολικά δεν είναι κακό, αλλά δεν είναι και κάτι που να αξίζει ιδιαίτερης αναφοράς.