Search the Community

Πάντοτε ο τρόμος και τα κόμικ συνδυάζονταν αρμονικά,δίνοντας μας υπέροχα και αμιγώς ανατριχιαστικά αποτελέσματα..Μεγάλοι σχεδιαστές και σεναριογράφοι εδώ και δεκαετίες έχουν διαπρέψει στις ιστορίες τρόμου με άκρως ικανοποιητικά αποτελέσματα τόσο εικαστικά όσο και συγγραφικά.Το καλλιτεχνικό δίδυμο των Scott Snyder(American Vampire,BatMan,AfterDeath)και Jock(Green Arrow:Year One,Wolverine,Bat Man,The Losers)συνεχίζει αυτή την καλή παράδοση μέσα από τις σελίδες του Wytches που κυκλοφόρησε από την Image. H οικογένεια Rock μετακομίζει στη πόλη του Litchfield στο New Hampshire μετά το σοβαρό τραυματισμό της μητέρας που την αφήνει ανάπηρη καθώς και από ένα περιστατικό που είχε η κόρη τους Sailor στο σχολείο της.Μία άλλη κοπέλα η Annie,έκανε bullying στη Sailor,και αργότερα το κορίτσι εξαφανίστηκε...Οι υποψίες φυσικά έπεσαν πάνω στη "περίεργη"όπως την έβλεπαν όλοι Sailor.Η οικογένεια ελπίζει να κάνει μία νέα αρχή αλλά κάποιες από τις φήμες την ακολουθούν και στη νέα της γειτονιά...Αγνοούν επίσης και το μυστικό των κατοίκων της οι οποίοι δίνουν σαν "προσφορά"τους συνανθρώπους τους σε κάποια μυστηριώδη όντα που ζούνε μέσα στο δάσος....Και φυσικά δεν θα αργήσει να έρθει και η σειρά της Sailor να προσφερθεί και η ίδια...Και ο πατέρας της θα κάνει τα πάντα για να την πάρει πίσω... Συνδυασμός τρόμου και ψυχολογικού δράματος,αρχαίων παραδόσεων και αρχέγονων δυνάμεων,καθώς και μιας κοφτερής ματιάς στα ήθη της μοντέρνας κοινωνίας(με θέματα που θίγουν τον αλκοολισμό,την αναπηρία,το σχολικό και μη Bullying,την οικογενειακή δυσλειτουργία),ο συγγραφέας εμμένει περισσότερο στη σχέση πατέρας και κόρης,και στον αγώνα τους να επιβιώσουν μέσα σε ένα άκρως εχθρικό περιβάλλον.. Το παρελθόν με το παρόν συνδυάζονται απόλυτα για να διηγηθούν μία ιστορία ανατριχιαστική,φρικιαστική και απόλυτα τρομαχτική έτσι όπως μόνο ο Snyder μπορεί να τη διηγηθεί.Ο αναγνώστης ταυτίζεται απόλυτα με τους χαρακτήρες,καταλαβαίνει μαζί τους ότι κάτι δεν πάει καλά,βλέπει ανθρώπους να εξαφανίζονται,αντιλαμβάνεται ότι κάτι κακό συμβαίνει,αλλά δεν βλέπει αυτό το κακό μπροστά του...Το νιώθει όμως μέσα του,να τρέχει κρύο στις φλέβες του.. Και αυτό είναι που κάνει αυτή την ιστορία ακόμα πιο τρομακτική αφού ο συγγραφέας(στο στυλ του Lovecraft)δημιουργεί ένα είδος "εσωτερικού" τρόμου χωρίς να καταφεύγει σε εύκολους εντυπωσιασμούς και "σπλατεριές" που τις περισσότερες φορές δυστυχώς χρησιμοποιούν πολλοί στο συγκεκριμένο genre...Δεν επιτρέπει στον εαυτό του να επιπέσει στα διάφορα "κλισέ"που συνήθως συνοδεύουν τη γραφή τέτοιου τύπου ιστοριών και πρόκειται ίσως για την πιο ώριμη δουλειά του Snyder μέχρι εκείνη τη στιγμή,και σίγουρα την πιο τρομακτική του... Μία ιστορία γεμάτη μυστήριο αλλά και με τις απαραίτητες πινελιές χιούμορ εκεί που χρειάζεται,καθώς επίσης και με plot twist που κόβουν την ανάσα,οι Wytches δεν είναι οι "παραδοσιακές" μάγισσες των παραμυθιών με τα μεγάλα μυτερά καπέλα και τις σκούπες...Είναι τρομακτικά πλάσματα που απαιτούν αιματηρές θυσίες για να μείνουν ζωντανά...Και ο αληθινός φόβος δεν κρύβεται μέσα στα σκοτεινά δάση,αλλά τις περισσότερες φορές είναι δίπλα μας,στους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε καθημερινά ή ακόμα και σε αυτούς που ζούμε μαζί τους....Και αυτοί ίσως να είναι πιο σατανικοί και σκοτεινοί ακόμα και από τα πλάσματα του δάσους.... Δεν θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα όλη αυτή τη σκοτεινή,κλειστοφοβική, και εφιαλτική ατμόσφαιρα κανένας τόσο ίσως καλά όπως ο Jock(καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Βρετανού σχεδιαστή Mark Simpson),που πραγματικά διαπρέπει σε τέτοιου είδους ιστορίες τρόμου και σκοτεινού θέματος. Ο άκρατος εξπρεσιονισμός του,ο συνδυασμός νεροχρωμάτων και digital δουλειάς,οι έντονες γραμμές του που κόβουν σαν λεπίδα,τα εκπληκτικά designs των εφιαλτικών πλασμάτων,συμπληρώνουν όλο το πακέτο που σίγουρα θα ευχαριστήσει τους φίλους του συγκεκριμένου genre και όχι μόνο,θέτοντας καινούργιες βάσεις για το σχεδιασμό των horror comic. Μία συνεργασία που ξεκίνησε με το Bat Man The Black Mirror εδώ συνεχίζεται με τον καλύτερο δυνατό(και δημιουργικό)τρόπο.Ελπίζω σύντομα αυτή η συνεργασία να συνεχιστεί για μια ακόμα κοινή δουλειά τους.Ένα δίδυμο που συμπληρώνει απόλυτα ο ένας τον άλλο. Η σειρά κυκλοφόρησε σε 6 τεύχη από τον Οκτώβριο του 2014 μέχρι και το Μάρτιο του 2015(με τον μαιτρ του τρόμου,Stephen King να τη χαρακτηρίζει σαν "θρίαμβο"),ενώ ετοιμάζεται και η κινηματογραφική εκδοχή της με τους 2 δημιουργούς σαν executive producers και στην παραγωγή τους Brad Pitt,Jeremy Kleiner κ.α.Ενώ ετοιμάζεται και η συνέχεια της σειράς πάλι από το ίδιο δημιουργικό δίδυμο.Το κείμενο θα το βρείτε και στο προσωπικό μου blog ΕΔΩ

Περιέχει τα Detective Comics #854-863, Batwoman #0 (New 52), Batwoman #0-24, and Batwoman Annual #1 H Kate Kane, προέρχεται από στρατιωτική οικογένεια. Ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα της, και κάνοντας αυτό που ονειρευόταν από παιδί, γράφεται σε στρατιωτική ακαδημία, όπου και θριαμβεύει με τις επιδόσεις της. Αναγκάζεται όμως να παραιτηθεί, καθώς ως ομοφυλόφιλη, είναι υποχρεωμένη να κρατάει την σεξουαλική της ταυτότητα μυστική, κάτι που δεν μπορεί να ανεχτεί. Ως πολίτης πλέον, αποφασίζει να δημιουργήσει το ρόλο της Batwoman, και από θαυμασμό προς τον Batman, πολεμά την εγκληματική σκηνή του Gotham, γίνεται μέντορας στην ξαδέλφη της/υπερηρωίδα Bette Kane/Flamebird, μαθαίνει μια σοκαριστική για την νεκρή(;) δίδυμη αδελφή της, προσελκύει το ενδιαφέρον μιας μυστικής κρατικής υπηρεσίας, γίνεται ζευγάρι με την Renee Montoya και συνεργάζεται με τον Batman και την Wonder Woman. Μια "καινούρια" ηρωίδα γεννιέται! Επιεικώς άσχετος με τον κόσμο της DC και πλήρως άσχετος με την Batwoman, πήρα το omnibus λόγω του Greg Rucka (ο οποίος δυστυχώς γράφει μόνο το πρώτο arc), και του J.H. Williams III, o οποίος σχεδιάζει το μεγαλύτερο μέρος των συγκεκριμένων τευχών. Και ενώ ο Rucka, ο οποίος σίγουρα έχει καλύτερα πράγματα, κάνει μια passable δουλειά, όχι αξιομνημόνευτη, αλλά σίγουρα όχι κακή, μετά αναλαμβάνει ο ίδιος ο Williams o οποίος είτε μόνος του, είτε με σε συνεργασία με τον W. Haden Blackman, γράφει σχεδόν όλα τα υπόλοιπα. Πάντα φοβάμαι τους σχεδιαστές που πάνε να πάρουν (και) το ρόλο του συγγραφέα, αλλά εδώ ο J.H.W. περνάει σχετικά άνετα τη βάση, και ούτε πλατειάζει αλλά και ούτε χάνει τη μπάλα. Οι ιστορίες του είναι αρκετά ενδιαφέρουσες, αν και 1-2 arcs ίσως λίγο παρατραβάνε σε διάρκεια. Διατηρούν όμως το ενδιαφέρον σε καλά επίπεδα, και μαζί με τον συνεργάτη του (λογικά ο ίδιος παρείχε την πλοκή και ο Blackman τους διαλόγους) παραδίδουν ένα συνολικά ενδιαφέρον υπερηρωικό ανάγνωσμα, χωρίς τραβηγμένες από τα μαλλιά σκηνές. Δυστυχώς, δεν θα μάθουμε ποτέ που ακριβώς ήθελαν να πάνε την ηρωίδα, γιατί έφαγαν άκυρο από την DC όταν ήθελαν να παντρέψουν την ηρωίδα με την Montoya, και παραιτήθηκαν από το project. Για αυτό και κλείνει τη σειρά άλλη δημιουργική ομάδα, χωρίς το τέλος που εκείνοι ήθελαν αρχικά να δώσουν. Ένα ενδιαφέρον what-if σίγουρα, αλλά όχι τόσο, όσο πιθανόν αν το project ήταν του Rucka ή κάποιου άλλου "σεσημασμένου" συγγραφέα. Επειδή, μην γελιόμαστε, όλο το project φτιάχτηκε για να σχεδιαστεί από τον J.H.Williams III, τον σχεδιαστή του επικού Promethea του Alan Moore. Και σίγουρα του έδωσαν το ελεύθερο να κάνει ότι ακριβώς ήθελε, δηλαδή να πήξει τα τεύχη με αυτά τα πανέμορφα 2-page-splash που τόσο πολύ του αρέσουν και τόσο πολύ αναδεικνύουν το χέρι του. Και κάποια από αυτά είναι πραγματικά εντυπωσιακά, τόσο πολύ ώστε να μην δίνει ιδιαίτερο βάρος στις υπόλοιπες (απλές) σελίδες. Σε αποζημιώνουν βέβαια τα πανέμορφα δισέλιδα, αλλά μη μένοντας εκεί και προσπαθώντας να αλλάξει όλο το τρόπο της κομιξοαφήγησης όπως την ξέραμε μέχρι τότε, κάνει και πολλούς πειραματισμούς με τον τρόπο ανάγνωσης της σελίδας. Φαν προφανώς της οριζόντιας αφήγησης, χωρίζει νοητά τις σελίδες του οριζόντια και όχι κάθετα, και σαν να μην έφτανε αυτό, έβαλε και άλλα τρικάκια μέσα. Οπότε κάποιες σελίδες πρέπει να διαβαστούν κυκλικά, σε κάποιες άλλες η δράση λαμβάνει χώρα διαγώνια, και χωρίς πάντα αυτό να σηματοδοτείτε κάπως. Οπότε μετά από ένα σημείο, εγώ τουλάχιστον, κουράστηκα και μπερδεύτηκα. Όχι σε σημείο να μην καταλαίνω τι γίνεται, αλλά, όπως και να το κάνουμε, το σπάσιμο της ανάγνωσης (μέχρι να συνειδητοποιήσεις τη σωστή σειρά) σε "έβγαζε" από την ιστορία. Και το ότι γινόταν αρκετές φορές μέσα σε κάθε τεύχος, έχανε την πρωτοτυπία του και γινόταν βαρετό. Οι υπόλοιποι σχεδιαστές που συμμετείχαν, με σχέδιο 1234% διαφορετικό από αυτό του Williams, το μόνο που κατάφεραν, ήταν να ξενίσουν, παρόλο που το σχεδιό τους καθεαυτό δεν ήταν απαραίτη κακό. Συνολικά, ένα ΟΚ προς καλούτσικο ανάγνωσμα, τίποτα να τρελαθείς, πέρα από τα προαναφερόμενα splash, τα οποία ανεβάζουν πολύ το επίπεδο από μόνα τους.7/10 κυρίως για το σχέδιο, αν και ο χαρακτήρας ο ίδιος έχει πράγματα να πει. Ένα 7/10 του αξίζει και το παίρνει.

Disclaimer Αυτή η μίνι παρουσίαση είναι μίνι και εκτός διαγωνισμού. Ήθελα να την κάνω και την αφιερώνω σε όλα τα θύματα της Ελπίδας. ❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆ Το Snow Angels είναι ένα digital comic, 1+10 τευχών (είχε βγει και ένα #0 αρχικά), σε σενάριο του γνωστού πεσιμιστή πλην καλύτερου ποσταποκαλυπτικού συγγραφέα Jeff Lemire και σχέδιο Jock, που ανέβηκε αρχικά αποκλειστικά στην πλατφόρμα του ComiXology. Ξεκίνησε τον κουτσοΦλέβαρο του 2021 και τελείωσε το περασμένο Νοέμβρη. Παράλληλα με την κυκλοφορία του #1, η Amazon είχε βγάλει και ένα audible short story σε αφήγηση Jennifer Ikeda (Blindspot). Βρισκόμαστε σε ένα διόλου πρωτόγνωρο τοπίο για κόμικ του Lemire: ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΕΡΗΜΙΑ ΠΟΥ ΚΑΡΑΔΟΚΟΥΝ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ!!! Οι πρωταγωνιστές είναι ο πατέρας και οι δυο του κόρες που προσπαθούν να επιβιώσουν στο χωριό μες στην παγωνιά. Όμως το χωριό/καταυλισμός τους βρίσκεται εντός ενός χαρακώματος. Welcome to the trench και ώρα να μάθετε τους 3 κανόνες διαβίωσης, από το τεύχος #0: ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι αυτό που φαίνεται, ο Jock παραδίδει μια αρκούντως βρώμικη δουλειά, ενώ ο Jeff βρίσκεται στο στοιχείο του. Αν και κάπου χάνει τη μπάλα λίγο, παραδίδοντας ένα ίσως αδύναμο τέλος, παρότι αρκούντως ικανοποιητικό. Ναι, έχει πληθώρα ανατροπών, που κυμαίνονται από καλούτσικες έως πολύ κακές και βιαστικά γραμμένες. Φέτος θα κυκλοφορήσουν και τα trades, δύο στο σύνολο, ενώ υπάρχει ήδη σε ψηφιακή μορφή. Εγώ θα σας πρότεινα να το αναζητήσετε σε ψηφιακή, λόγω της αδύναμης κλιμάκωσης του "Season 2" (#5-10). Είναι ένα οκ κόμικ. Not bad not great που λεν και στη γενέτειρα του Jeff. Το βάζω λίγο πιο κάτω από το Roughneck, γιατί δεν ενδιαφέρθηκα ιδιαίτερα μέσα σε αυτόν τον κακό χαμό για κάποιον χαρακτήρα, το οποίο συνήθως εξυπακούεται για ιστορία του Lemire...

"He is the cacling devil..The monster under the bed.The one who brings your greatest terror to life and laughs at you..." - Dr.Reedler for Joker Φέτος η DC γιορτάζει πρώτες εμφανίσεις πολλών χαρακτήρων της,που συμπληρώνουν πολλές δεκαετίες στις πλάτες τους,αλλά δεν έχουν δείξει ούτε για μία στιγμή γερασμένοι.Η αρχή έγινε με τον Robin(Detective Comics # 38 τον Απρίλιο του 1940)και συνεχίζουμε με Joker,CatWoman και Green Lantern.Σήμερα θα σας παρουσιάσω το επετειακό και πολυσέλιδο τεύχος του Joker(ο οποίος είχε κάνει το ντεμπούτο του στο Bat Man #1 τον Απρίλιο του 1940/τον ίδιο μήνα με τον Robin),δημιουργημένο από μία πλειάδα παλαιών και νέων δημιουργών,όπου ο καθένας έχει να δώσει και κάτι δικό του στον πρίγκηπα του εγκλήματος!! Επίσης reprints από τα κλασικότερα εξώφυλλα που έχει εμφανιστεί ο Joker καθώς και pin up galleries από ταλαντούχους καλλιτέχνες όπως John Romita jr.,Fiona Staples,Kelley Jones,Stjepan Sejic κ.α.O Joker δε θεωρείται απλά η μεγαλύτερη νέμεσις του Bat Man αλλά και ένας από τους μεγαλύτερους villain στην ιστορία των κόμικς.Ας δούμε τις ιστορίες του τεύχους μία προς μία λοιπόν! 1.Scars(Scott Snyder/συγγραφέας&Jock/σχεδιαστής): Ένας ψυχολόγος(Dr.Reedler) που ειδικεύεται στη θεραπεία των θυμάτων του Joker,προσπαθεί να τους πείσει με όλες του τις δυνάμεις και τη στήριξη του,ότι ο κλόουν είναι απλά ένας άνθρωπος,ειδικός στο να ψυχολογεί και να παίζει με τους φόβους των θυμάτων του...Έιναι όμως τα πράγματα έτσι;;Νομίζω ότι ο Snyder άξια πρέπει να συμπεριληφθεί στους definitive Joker writers.Γράφει αν όχι τον καλύτερο,σίγουρα το πιο τρομακτικό Joker που έχετε ποτέ διαβάσει.Το Death of the family και αυτή εδώ η ιστορία αποτελούν τη μεγαλύτερη εγγύηση σε αυτό.Η καλύτερη ιστορία του τεύχους με διαφορά... Θέλω να γίνω Harley στη θέση της Harley! 2.What comes at the end of a Joke(James Tynion IV/συγγραφέας&Μikel Janin/σχεδιαστής): Πρελούδιο του επερχόμενου Joker War(που θα αρχίσει από το Bat Man #95 που γράφει ο Tynion)και ουσιαστικά το ντεμπούτο της - θέλω να γίνω η νέα Harley - Punchline,που πρέπει να αποδείξει σκληρά ότι δεν είναι ακόμα ένα Joker fan girl..Ίδωμεν λοιπόν!!Μας τα είχε πει και η Joker's Daughter αυτά και τώρα she's just another day.... 3.Kill the Bat Man(Garry Whitta,Greg Miller/συγγραφείς & Dan Mora/σχεδιαστής): Όταν ο Bat Man πεθαίνει στο καθήκον,τι θα απογίνει άραγε ο μεγαλύτερος εχθρός του;;Ο ένας ουσιαστικά δημιούργησε τον άλλο,οπότε αν δεν υπάρχει ο ένας δεν μπορεί να υπάρξει και ο άλλος...Ή μπορεί να υπάρξει με πιο...σαδιστικό ρόλο;;Η πρώτη αστεία ιστορία της συλλογής(το τέλος με έκανε να ξεσπάσω στα γέλια)όμορφα σχεδιασμένη από τον Mora(Klaus,Flash,Terrifics)δίνει μία άλλη προοπτική στην εξέλιξη του Joker!! 4.Introducing the Dove Corps(Denny O'Neil/συγγραφέας&Jose Luis Garcia Lopez/σχεδιαστής): Οι βετεράνοι O'Neil & Garcia Lopez δίνουν και αυτοί μία νέα προοπτική εξέλιξης για τον Joker.Ο πρίγκηπας του εγκλήματος βαριέται..και αποφασίζει να αλλάξει παραστάσεις!!Κατατάσσεται στους Dove Corps που αναλαμβάνουν αποστολές διάσωσης χωρίς απώλεια της ανθρώπινης ζωής..Πόσο ακριβώς θα αντέξει μαζί τους;;;Μία από τις τελευταίες ιστορίες του πρόσφατα χαμένου O'Neil σε σχεδιασμό του Lopez που ακόμα παραδίδει ποιοτική δουλειά,δίνοντας μας έναν Joker μέσα από τα 70's!! 5.The War Within(Peter J.Tomasi/συγγραφέας&Simone Bianchi/σχεδιαστής): Ένα ταξίδι μέσα στον εφιαλτικό κόσμο του Joker και σχεδόν όλες τα incarnation του..Φανταστικό σχέδιο από Bianchi το μόνο ουσιαστικά αξίζει από αυτή την ιστορία. 6.Τhe Last Smile(Paul Dini/συγγραφέας&Riley Rossmo/σχεδιαστής): Λένε ότι τα όνειρα είναι ο καθρέπτης της ψυχής,το ίδιο όμως και οι εφιάλτες που συχνά τα αποτελούν...Ποιος όμως είναι ο εφιάλτης του Joker;Μία ιστορία βγαλμένη από το The Animated Series με το σχέδιο του Rossmo(Martian Manhunter) που μου θύμισε έντονα Sean Murphy στο White Knight. 7.Birthday Bags(Tom Taylor/συγγραφέας&Eduardo Risso/σχεδιαστής): O Joker βοηθάει το μικρό Sergio(γιος του συνεργάτη του,που όλοι αποφεύγουν γιατί τον θεωρούν φρικιό)να κάνει το πάρτυ της ζωής του!!Και του χρόνου Sergio!!Τaylor σε μεγάλα συγγραφικά κέφια και φυσικά το κλασικό και ιδιαίτερα προσωπικό σχέδιο του Risso μας δίνουν κατά τη γνώμη μου τη δεύτερη καλύτερη ιστορία του τεύχους. 8.No Heroes(Eduardo Medeiros&Rafael Albequerque/συγγραφείς και σχέδιο από Alberqueque): Ο Joker έχει την αδυναμία του στους ήρωες..Και το αποδεικνύει σε έναν υπάλληλο τράπεζας που πηγαίνει να ληστέψει,με τον καλύτερο τρόπο...Μία από εκείνες τις ιστορίες που τονίζουν τον τόσο αντιφατικό χαρακτήρα του Joker.. 9.Penance(Tony S.Daniel/συγγραφέας&σχεδιαστής): Ένας μαφιόζος εξομολογείται σε έναν ιερέα το φόβο του για τον Joker που έγινε εχθρός του...Θα βρει όμως τη πραγματική λύτρωση από την εξομολόγηση;Δυστυχώς ο Daniel όσο υπέροχος σχεδιαστής είναι,σεναριακά δεν κατορθώνει να δώσει κάτι το ιδιαίτερο..Εδώ σε αυτή την ιστορία δεν κατορθώνει να αποτελέσει πάλι την εξαίρεση... 10.Two Fell into the hornet's nest(Brian Azzarello/συγγραφέας&Lee Bermejo/σχεδιαστής):H φωλιά του Κούκου αλά Joker style!Μπορεί να ξεφύγει από το στόμα της τρέλας ή είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στη ψυχή του;Σίγουρα η πιο παράξενη ιστορία του τεύχους.Μου άρεσαν οι Golden age/Dick Sprung αναφορές στο σχέδιο του Bermejo που φαίνεται διαφορετικό από εκείνο που τον έχει καθιερώσει. Αυτές ήταν οι ιστορίες του επετειακού τεύχους για τα γενέθλια του πρίγκηπα του εγκλήματος!Εμείς να ευχηθούμε χρόνια πολλά(και τρελά)να συνεχίζει να μας χαρίζει ιστορίες απόλυτης τρέλας και φρενίτιδας,και σίγουρα θα έχει πάντα ένα τελευταίο αστείο να μας πει ή έναν μπαλαντέρ(Joker)στο μανίκι του..

Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 10-11-2019 Υλικό Τευχών: Green Arrow - Year One 01-06 (September/November 2007) Η πρώτη φορά που δημοσιεύτηκε σειρά με τον Green Arrow στα Ελληνικά, έμελλε να είναι μια αναπροσαρμογή της ιστορίας προέλευσης του χαρακτήρα. Και παρόλο που είναι καλογραμμένη, είναι αρκετά αναμενόμενη στην όλη εξέλιξη της. Ακολουθούν spoilers. Διαβάζετε με δικιά σας ευθύνη. Ο Όλιβερ Κουίν είναι ανεύθυνος πλούσιος νεαρός, του οποίου και οι δύο γονείς έχουν πεθάνει σε αυτή την εκδοχή. Δεν τον νοιάζει τίποτα και κανείς και αναζητεί συνεχώς την ανέμελη περιπέτεια. Που την βρίσκει και με το παραπάνω, όταν τον προδίδουν, αφήνοντας τον για νεκρό στην θάλασσα, και καταφέρνει να ξεβραστεί σε ένα άγνωστο νησί. Το επόμενο διάστημα μαθαίνει πως να επιβιώνει και βρίσκει τον εαυτό του, πάνω στην ώρα για να πολεμήσει τους έμπορους ναρκωτικών που ήρθαν να συλλέξουν την φετινή σοδειά, μιας και το νησί, πρώην πεδίο πυρηνικών δοκιμών, αποτελεί άντρο τους, με τους ιθαγενείς που ζούσαν στην άλλη πλευρά του νησιού (που ο Όλιβερ δεν είχε εξερευνήσει), να είναι σκλάβοι τους, χρησιμοποιώντας τους για εργάτες στις φυτείες που έχουν καλλιεργήσει στον κρατήρα ενός ανενεργού ηφαίστειου. Μέσα στους έμπορους ήταν και το άτομο που τον πρόδωσε, καθώς και η μυστηριώδης γυναίκα που διευθύνει την επιχείριση και φαίνεται να είχε αξιοποιήσει πόρους της εταιρίας του Όλιβερ για να στήσει την όλη επιχείριση. Από εκεί και πέρα, η όλη ιστορία είναι μια διαδοχή στιγμών αντιμετώπισης των ναρκέμπορων, με την βοήθεια μιας εγκύου εργάτριας που τον περιθάλπει όταν σπάει το κόκαλο του χεριού του. Αν έχετε δει την σειρά του CW το γενικό πλαίσιο το γνωρίζετε ήδη, αν και εδώ δεν έχει στοιχεία σαπουνόπερας και δεν σπάει σε χιλιάδες τραβηγμένες από τα μαλλιά συγκυρίες, ευτυχώς. Όπως είπα ήδη, το κόμικ είναι καλογραμμένο, με τον Diggle απλά να παραδίδει όσα αναμένονται, σαν σε αυτόματο πιλότο, ελπίζοντας ο σχεδιαστής να κάνει την διαφορά. Που για εμένα δεν την κάνει. Δεν ήμουν ποτέ οπαδός του Jock. Τον θεωρούσα πάντοτε απλά επαρκή και το ίδιο βλέπω και εδώ. Δεν θα είχα πρόβλημα να δω κάποιον άλλον που να έχει πάλι αφαιρετικό σχέδιο στην θέση του, με καλύτερη αίσθηση σκηνοθεσίας και πιο χαρακτηριστική γραμμή και εκφραστικότητα. Ο Jock, καταφέρνει να δώσει σποραδικά κάποια ενδιαφέροντα καρέ, αλλά κατά βάση το σχέδιο του είναι βαρετό και πολύ "χαλαρό" για τα γούστα μου, βασιζόμενος υπερβολικά στα χρωματικά κολπάκια για να αποκτήσει υπόσταση, όχι και η πιο στέρεη προσέγγιση κατά την γνώμη μου. Δεν με χάλασε παρόλα αυτά που το διάβασα, και χαίρομαι που βγήκε και στην χώρα μας. Απλά δεν είναι από τις εκδόσεις που θα κάνουν κάποιον να θέλει να δει και άλλα πράγματα με τον χαρακτήρα. Στην Ελλάδα η έκδοση βγήκε από την Οξύ, σε συνεργασία με την εφημερίδα Έθνος. Ήταν η δέκατη έκδοση που βγάλανε μαζί και η τέταρτη (και τελευταία) που βασιζόταν σε έκδοση της DC. Το πρώτο τεύχος περιλαμβάνει και τον πρόλογο του Brian K. Vaughan, που δείχνει να είναι πιο ενθουσιώδης για την σειρά απ' ότι εγώ.