Search the Community

"In Times of war,circumstances dictate action..." -Bat Man Στις αρχές του 2000,η DC πήρε την απόφαση να "αναβιώσει" κατά κάποιον τρόπο έναν παλαιότερο τίτλο της στον οποίο πρωταγωνιστούσαν οι δύο δημοφιλέστεροι και μεγαλύτεροι ήρωες της ο Superman και ο Bat Man.Φυσικά δεν ονόμασαν το νέο αυτόν τίτλο World's Finests όπως την προηγούμενη κλασική σειρά της(που κυκλοφορούσε από το 1941 μέχρι το 1986 βγάζοντας 323 τεύχη)αλλά απλά Superman/Bat Man.Ήταν και η πρώτη φορά μετά το Crisis on Infinite Earths(που άλλαξε ολόκληρο το status quo του DC universe)που έβγαινε τίτλος όπου οι δύο διασημότεροι ήρωες της εταιρείας θα πρωταγωνιστούσαν μαζί. Εδώ να επισημάνω ότι επίσης πριν το θρυλικό Crisis,η σχέση των δύο αυτών ηρώων ήταν σχεδόν αδελφική.Υπάρχουν αρκετά τεύχη μάλιστα(ειδικά στα πρώτα silver age years)όπου ο ένας αντικαθιστά τον άλλο,όταν θέλουν να διαφυλάξουν τη μυστική τους ταυτότητα ή elseworlds stories όπου παντρεύονται την ίδια μέρα τις αγαπημένες τους και τα παιδιά τους αναλαμβάνουν το δύσκολο έργο των γωνιών τους σαν νέοι Superman/Bat Man... Σαν ανταγωνιστές παρουσιάζονται στο κλασικό Dark Knight Returns ή στο Man of Steel του John Byrne όπου αρχικά ο Superman δεν εγκρίνει τις μεθόδους του Bat Man και δεν υπάρχει απόλυτη εμπιστοσύνη μεταξύ τους...Στην αναβίωση της νέας αυτής σειράς ο συγγραφέας Jeff Loeb(Bat Man :Hush,The Long Halloween,Spider Man: Blue,Hulk:Gray)με θητεία ήδη 2 χρόνων στο τίτλο του Superman, διερευνά την αλληλεγγύη, τον ανταγωνισμό και τη φιλία μεταξύ των δύο χαρακτήρων του τίτλου,και αυτό θα φανεί στην αφήγηση που χωρίζεται σε δύο μέρη,καθένα από τη σκοπιά του κάθε ήρωα,δείχνοντας την αντίθεση στο τρόπο σκέψης τους,και την προσωπική εκτίμηση του καθενός για διάφορες καταστάσεις. Το πρώτο story arc που εξιστορείτε στα τεύχη #1-6 (Οκτώβριος 2003-Μάρτιος 2004)και εικονογραφήθηκε από τον Ed McGuiness(Deadpool,Hulk,Superman)ονομάζεται μεν World's Finests προς τιμήν όπως είπαμε του θρυλικού παλαιότερου τίτλου,αλλά έχει μείνει ευρύτερα γνωστό με την ονομασία Public Enemies(όταν κυκλοφόρησε σε trade).Kαι αυτό γιατί οι δύο ήρωες ουσιαστικά αναλαμβάνουν το ρόλο του...φυγά από τις αρχές...Πώς γίνεται όμως αυτό;;; Ένας κομήτης,στο μέγεθος της Αυστραλίας(ή Βραζιλίας όπως αναφέρεται επίσης στην ιστορία-αποφασίστε το μέγεθος guys)που προέρχεται από το κατεστραμμένο Krypton,κατευθύνεται με μεγάλη ταχύτητα στη Γη όπου η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη και άκρως ολέθρια και καταστρεπτική....Ο Lex Luthor,την εποχή εκείνη εκλεγμένος πρόεδρος της Αμερικής,θεωρεί υπεύθυνο τον Superman για την ύπαρξη του κομήτη,και τον επικυρήσει για 1,000,000,000 δολάρια μετατρέποντας τον έτσι σε βορά για κάθε εχθρό του,αλλά και για ήρωες που υπηρετούν δίπλα στον πρόεδρο(όπως ο Captain Atom,Green Lantern,Power Girl κ.α.).Φυσικά ο Bat Man έχοντας αναλάβει λίγο πριν μαζί με τον Superman μία μυστήρια υπόθεση σχετικά με τη δολοφονία των γονιών του(ίσως από τον Mentallo)θα υπερασπιστεί τον φίλο του και θα βρεθεί και αυτός κυνηγημένος...Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά η Justice Society,θεωρώντας λανθασμένη τη στάση του Superman να μη παραδώσει τον εαυτό του, θα στείλει τον Shazam και τον Hawkman να συνετίσει τους δύο ήρωες μας...Μέσα σε όλα αυτά εμφανίζεται και ένας Superman από το μέλλον δηλώνοντας ότι οι δύο ήρωες απέτυχαν να σταματήσουν την επικείμενη καταστροφή και προσπαθεί να εξολοθρεύσει τον ευατό του από το παρελθόν!!Μόνοι λοιπόν εναντίων όλων,το κόλπο του Luthor φαίνεται να λειτουργεί στην εντέλεια,ο κομήτης πλησιάζει κάθε λεπτό που περνά τη Γη,όλα μοιάζουν να είναι χαμένα...Ή μήπως τελικά δεν είναι έτσι;;; Mέσα από την ατελείωτη,καταιγιστική δράση,την αγωνία για την τύχη των δύο ηρώων,ο Loeb καταφέρνει με αριστοτεχνικό τρόπο να τονίσει όπως ανέφερα και προηγουμένως τις αντιθέσεις ανάμεσα στους δύο ήρωες.Παρόλα αυτά μέσα από τις αφηγήσεις και των δύο σε ολόκληρη τη διάρκεια της ιστορίας,βλέπουμε το σεβασμό που τρέφει ο ένας για τον άλλο.Παρά τις όποιες αντιθέσεις τους,ο ένας ήρωας αποτελεί θαυμαστή του άλλου,εμπνέεται από αυτόν,και παραδειγματίζεται ώστε να γίνει το ίδιο καλός με εκείνον.Ο ένας δίνει δύναμη και έμπνευση στον άλλο.Ο άνθρωπος από ατσάλι αντιπροσωπεύει τη δύναμη και ο άνθρωπος νυχτερίδα το μυαλό.Όταν όμως συνδυάζεις αυτά τα δύο τότε δεν υπάρχει κανένας διαχωρισμός,τότε μιλάμε για τους world's finests(καλύτεροι του κόσμου) στα καλύτερα τους!!Όταν ο Superman σε μία στιγμή οργής και κρατώντας στα χέρια του τον Luthor,μπορεί να τον ξεπαστρέψει για να γλυτώσει μία και καλή από εκείνον,ο Bat Man του τονίζει ότι δε θα τον σταματήσει,αλλά όπως είχε κάνει και ο Gordon σε αυτόν(στο Hush)όταν θέλησε να σκοτώσει τον Joker,δεν επιθυμεί να τον δει να περνάει αυτή τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στον ήρωα και τον δολοφόνο...Ειδικά ο Superman που αποτελεί πρότυπο ήρωα που εμπνέει όχι μόνο τον άνθρωπο νυχτερίδα,αλλά ολόκληρη την ανθρωπότητα,που εκείνη τη στιγμή κινδυνεύει με αφανισμό....Επίσης τονίζεται και η αντιφατική προσωπικότητα του Luthor,ο οποίος αν και μισεί τους υπερήρωες(και φυσικά τον Superman που αντιπροσωπεύει ότι εκείνος δεν θα είναι ποτέ)τους χρησιμοποιεί ως προσωπική του φρουρά για να συλλάβουν τους δύο ήρωες,και εκείνοι πιστεύουν ότι υπερασπίζονται και ακολουθούν τον πρόεδρο των ΗΠΑ...Το τυφλό μίσος του όμως θα είναι εκείνο που δεν θα τον οδηγήσει τελικά στη νίκη... Δε μπορώ να πω φυσικά ότι το συγκεκριμένο story arc είναι από τις καλύτερες δουλειές του Loeb.Μέσα σε μία ιστορία με καταιγιστική δράση και με τόσους χαρακτήρες να διαχειριστεί δε περίμενα να διαβάσω φυσικά ένα Hush ή ένα Long Haloween(το οποίο κινείται σε διαφορετικό είδος σεναρίου,με πιο noir αποχρώσεις)ούτε καν ένα Hulk Gray ή Spider Man Blue...Παρόλα αυτά μπόρεσε να αποτυπώσει με το καλύτερο τρόπο το ψυχισμό των δύο κεντρικών ηρώων,τις μεταξύ τους αντιθέσεις αλλά και όλα εκείνα που τους ενώνουν.Συνδύασε αρμονικά μεταξύ τους τη δράση και την αγωνία και έδωσε μία καθαρόαιμη περιπέτεια χωρίς ιδιαίτερους προβληματισμούς(που δε χρειάζονταν άλλωστε)με την οποία περνάς ευχάριστα την ώρα σου.Απλά και όμορφα.Φαντάσου το όχι ως μία ταινία του Peter Greenaway,αλλά σαν ένα blockbuster που θα δεις στα Village τρώγοντας pop corn..Αν θέλεις να προβληματιστείς βρε αδερφέ διάβασε Dostoevsky,τα κόμικς δεν είναι μόνο προβληματισμός you know... Το σχέδιο του McGuiness άκρως καρτουνίστικο,αντιπροσωπεύει με το καλύτερο τρόπο τη δεκαετία του '90 και ειδικά τις απαρχές της Image(και σχεδιαστές όπως οι Jim Lee,Todd McFarlane ακόμα και τον υπερεκτιμημένο Scott Lobdell) είναι love it or hate it,τα καταφέρνει μία χαρά όμως στο να αποδώσει την ένταση και το δυναμισμό που απαιτούν οι σκηνές δράσης με εντυπωσιακά splash page και μεγάλα panels.O McGuiness σχεδιάζει υπερηρωικό κόμικ,και για εκείνον υπερηρωικό σημαίνει μύες,δύναμη και σφριγηλότητα.Αυτό δίνει και με το παραπάνω. Το 2009 κυκλοφόρησε και η animated ταινία του κόμικ με σχεδόν ίδιο σενάριο χωρίς πολλές παραλλαγές.Αν σας αρέσει ο Superman,αν σας αρέσει ο Bat Man,αν είστε fan και των δύο και θέλετε δράση superhero way νομίζω ότι το Public Enemies δεν θα σας απογοητεύσει μέσα στην απλότητα του.Το κείμενο το βρίσκετε και ΕΔΩ

Hulk Gray "She's gone now... there are so many other stories of what happened afterwards. But... they will now always be colored by the knowledge that she loved me for all the wrong reasons." - Bruce Banner Υπάρχουν δημιουργοί που συνεργάζονται μεταξύ τους για να δημιουργήσουν μία ιστορία απλά και μόνο γιατί έτσι τους ζητήθηκε από την εταιρεία τους,και υπάρχουν και οι δημιουργοί που ουσιαστικά ο ένας συμπληρώνει τον άλλο και δουλεύουν σαν μία αυτόνομη δύναμη.Στη δεύτερη κατηγορία αυτή ανήκουν ο Jeff Loeb και ο Tim Sale ένα από το καλύτερο και δημιουργικότερο ίσως δίδυμο της βιομηχανίας των κόμικ.Με μία κοινή συνεργασία που ξεκινά από το μακρινό πλέον 1991(όταν συνεργαστήκανε για πρώτη φορά στο Challengers of the Unkown vol.2 για 8 τεύχη)και η κοινή τους πορεία συνεχίστηκε με ακόμα πιο κλασσικές δημιουργίες όπως τα Bat Man the Long Halloween(1996-97)Superman for all seasons(1998)Bat Man:Dark Victory(1999-2000)Cat woman :When in Rome(2004)καθώς και τη σειρά "χρωμάτων" για τη Marvel Spiderman: Blue(2002-2003)Daredevil :yellow(2001-2002)Captain America : White(2015-2016)η οποία επικεντρώνεται στις πρώτες εμφανίσεις των κλασσικών χαρακτήρων της Marvel(εξ'ού και τα χρώματα από τις στολές τους) και τη σχέση τους με τους αγαπημένους τους. Το Hulk : Gray ήταν η τρίτη συνεργασία τους για τη Marvel και η τρίτη της σειράς που κυκλοφόρησε από τον Δεκέμβριο του 2003 μέχρι και τον Απρίλιο του 2004.Εδώ η επιλογή του χρώματος δεν έχει να κάνει με το χρώμα της στολής που φορούσε ο χαρακτήρας,όσο με το χρώμα που είχε ο Hulk στην πρώτη του εμφάνιση που φυσικά δεν ήταν άλλο από το γκρίζο(τουλάχιστον στο πρώτο τεύχος του γιατί ο Stan Lee βλέποντας ότι ο colorist είχε πρόβλημα να αποδίδει το χρώμα ίδιο από panel σε panel το άλλαξε στο γνωστό μας πράσινο που όλοι γνωρίζουμε). H ιστορία έτσι όπως την εξομολογείται ο Banner σήμερα στο γραφείο του ψυχιάτρου Leonard "Doc"Samson,έχει να κάνει με τις 48 πρώτες ώρες του σαν Hulk,μετά το ατύχημα με τη βόμβα Γάμμα που του άλλαξε ολόκληρη τη ζωή....Μέσα από τη συνεδρία τους ο Loeb ερευνά τη ψυχολογία όλων των χαρακτήρων που ο καθένας έπαιξε το δικό του ρόλο σε αυτό το δράμα...H συνειδητοποίηση του Banner ότι εκείνος και το τέρας είναι η ίδια ύπαρξη όταν σκέφτονται την ίδια στιγμή την Betty...Ο Ηulk ήταν το τίμημα που ο Banner πλήρωσε για τη δημιουργία της βόμβας Γάμμα.... H ίδια η Betty που δεν φοβήθηκε στιγμή το τέρας ακόμα και από τη πρώτη τους συνάντηση ίσως γιατί το έβλεπε σαν κάτι γνώριμο,έχοντας η ίδια μεγαλώσει με έναν αυταρχικό και αποξενωμένο πατέρα..Ίσως είναι η μόνη ύπαρξη που μπορεί να "νικήσει" εκ των έσω το τέρας χωρίς να χρειαστεί ούτε καν να χρησιμοποιήσει ούτε καν τη δυναμή της... Ο Τhunderbolt Ross ο οποίος γίνεται ορκισμένος εχθρός του τέρατος.Στη πρώτη τους συνάντηση ένιωσε τόσο μικρός απέναντι σε μία τέτοια δύναμη κάτι που δεν το είχε ξανανιώσει μέχρι τότε στη ζωή του..Εγωιστής,μικρόμυαλος και τυφλωμένος από το μίσος του κυνηγά το τέρας χρησιμοποιώντας τη δύναμη του προς δικό του όφελος...Και δεν θα σταματήσει μπροστά σε τίποτα προκειμένου να πετύχει τον σκοπό του...Εδώ ο Loeb κάνει τον αναγνώστη να σκεφτεί σοβαρά και να αναρωτηθεί ποιος τελικά από τους δυο είναι το αληθινό τέρας;; Όταν ο Samson ρωτάει τον Banner πώς μέσα στα τόσα χρόνια καταστροφής που έσπειρε το τέρας δεν πέθανε κάποιος αθώος,ο Banner δεν έχει ξεκάθαρη απάντηση σε αυτό αν και υποπτεύεται ότι ο Ross έστελνε όλους αυτούς τους στρατιώτες εναντίων του Hulk για να συμβεί το κακό και να δείξει στον κόσμο πόσο απειλή ήταν το τέρας...Kaι εδώ ο Banner είναι σκληρός με τον εαυτό του,όσο και αν ο Samson προσπαθεί να τον πείσει ότι ο Hulk δεν έβλαψε κανέναν...Ο Βanner θεωρεί τον εαυτό του το ίδιο τέρας με τον Hulk.... Ο Loeb πέρα από μία μελέτη της ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων,μας δίνει μια πιο μοντέρνα έκδοση του μύθου του Hulk που ίσως ξενίσει σε κάποιους παλαιότερους και πιο "σκληροπυρηνικούς"θαυμαστές του πράσινου(πλέον)γίγαντα,αλλά πάντα με σεβασμό στη δουλειά των Lee&Kirby που τα ξεκίνησαν όλα.Πιο απλοικός σεναριακά σε σχέση με το Long Halloween,αλλά πιστός στην πρωτότυπη ιστορία όσο μπορεί,μας παρουσιάζει τη τραγικότητα και τη μοναξιά τόσο του Banner,όσο και του τέρατος που ειδικά για το δεύτερο(Hulk) έχουμε την ευκαιρία ίσως για πρώτη φορά μετά τις ιστορίες του Peter David,να δούμε την ανθρώπινη πλευρά του... To σχέδιο του Tim Sale ίσως ενοχλεί κάποιους για το πόσο "καρτουνίστικο" φαίνεται με μία πρώτη ματιά.Μην ξεχνάμε όμως ότι το σχέδιο του Sale έχει δημιουργήσει ολόκληρη σχολή(με καλλιτέχνες όπως ο Μarcos Martin&Eduardo Risso)...Εδώ ο Sale όμως έχει πετύχει κάτι πολύ δύσκολο...Να παρουσιάσει τα συναισθήματα των χαρακτήρων τόσο ζωντανά μέσα από τις εκφράσεις των προσώπων τους ώστε να νομίζεις παρά το απλοικό και καρτουνίστικο και αν είναι το σχέδιο,ότι τους βλέπεις μπροστά σου...Ειδικά οι εναλλαγές στο πρόσωπο και τις εκφράσεις του Hulk,από ένα μεγάλο παιδί που δεν καταλαβαίνει καλά καλά που βρίσκεται και γιατί τον κυνηγούν,σε έναν γίγαντα γεμάτο οργή και θυμό για όσους τον καταδιώκουν και απλά δεν τον αφήνουν ήσυχο,είναι αριστουργηματικές... Ο Sale δίνει ακριβώς στον Hulk τη μορφή που είχε στις πρώτες εκείνες εμφανίσεις του,ένα μείγμα από τις ταινίες του Frankenstein με τον Boris Karloff μαζί με τον μύθο του Dr.Jekyll&Mr.Hyde από το ομώνυμο βιβλίο του Robert Louis Stevenson.Ένα εξαιρετικό μείγμα πρωτόγονου θυμού,λύπης και παιδιάστικης αφέλειας του τέρατος όλα σε ένα..Οι σκηνές δράσεις(ειδικά η μονομαχία με τον Iron Man στην πρώτη τους συνάντηση πριν την ίδρυση των Avengers σύμφωνα με την ιστορία)είναι πειστικές και καλοσχεδιασμένες για να δώσουν αυτό που προσφέρουν.Θα έλεγα μάλιστα ότι σχεδιαστικά το Hulk:Gray είναι μία από τις καλύτερες δουλειές του..Μεγάλη βοήθεια στα χρώματα και στον φωτισμό προσφέρουν και η δουλειά του Matt Hollingsworth που φυσικά δεν γίνεται να παραλείψουμε... Προσωπικά θεωρώ το Hulk:Gray μία από τις καλύτερες(αν όχι η καλύτερη)από τη σειρά των "χρωμάτων" και μία ευκαιρία ειδικά για νέους αναγνώστες να αρχίσουν από αυτή πριν διαβάσουν φυσικά και τα αριστουργήματα του David στον τίτλο...Για όσους αρέσκονται τόσο τον χαρακτήρα της Marvel,όσο και το συγκεκριμένο δημιουργικό δίδυμο τότε η συγκεκριμένη σειρά απευθύνεται σε αυτούς και σίγουρα δεν θα τους απογοητεύσει...Το κείμενο το βρίσκετε και στο προσωπικό μου blog ΕΔΩ