Στο μακρινό 1906, ο δεκάχρονος Wiliam με τον Άγγλο μπαμπά του και την Ιταλίδα αλλά αγγλοθρεμένη μαμά του αφήνουν το βαβουριάρικο και βροχερό Λονδίνο και μετακομίζουν στο Barellito, ένα μικρό ψαράδικο χωρίο στις ακτές της ηλιόλουστης Ιταλίας. Πέρα από την αλλαγή κλίματος και τις νέες επιχειρηματικές ιδέες του πατέρα που θέλει να ανοίξει επιχείρηση αλιείας με ατμόπλοια, σημαντικό ρόλο έπαιξε η κληρονομιά ενός υποστατικού από κάποιον μακρινό συγγενή της μαμάς. Εκεί θα συναντήσουν φίλους αλλά και πολλούς εχθρούς, μιας και οι ντόπιοι βλέπουν εχθρικά οτιδήποτε ξένο, ενώ ο William θα γνωρίσει τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα με ενα ντόπιο κοριτσάκι γεμάτο μυστικά.
Συμπαθητικό κόμικ. Η ιστορία δεν σοκάρει φυσικά όντας κοινωνικό δράμα, ενώ χωλαίνει στο ότι χώνει κάτι περίεργα flashback τα οποία, τουλάχιστον σε αυτό το πρώτο τεύχος, φαίνονται εκτός τόπου και χρόνου, ενώ αφηγείται με PoV διαφορετικών ατόμων και κάπου μπερδεύει και μπερδεύεται. Βέβαια ο σχολιασμός πάνω στον τοπικισμό και τις επικίνδυνες διαστάσεις που μπορεί να πάρει πανεύκολα είναι ωραία τοποθετημένος, καθώς και το σχόλιο για την απειλή που φέρνει η τεχνολογία και η πρόοδος στην παράδοση (εδώ η απειλή του ατμόπλοιου και της μαζικής αλιείας που θα αφήσει τους ντόπιους καλαμοψαράδες χωρίς δουλειά).
Το σχέδιο από την άλλη είναι απολαυστικό. Καθαρές δυνατές γραμμές με καρτουνίστικο στιλ που θυμίζει cut-scene από βιντεοπαιχνίδι με ζωντανή παλέτα χρωμάτων που το αναδεικνύει ακόμα παραπάνω. Το σχέδιο ήταν και ο λόγος που έπεσε πάνω του το μάτι μου πριν με κερδίσει κάμποσο και το σενάριο, μιας και μου έφερε στο μυαλό αμέσως το στιλ του Loisel. Βγήκε από την europe comics μόνο σε ψηφιακή μορφή πριν λίγο καιρό στις 96 σελίδες, ενώ θα ακολουθήσει και δεύτερο τεύχος. Συντελεστές οι Γάλλοι Georges Abolin (story) και Olivier Pont (art).