Search the Community

Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 14-11-2008 Το 2005 η DC αποφάσισε να πράξει την δικιά της εκδοχή του Ultimate σύμπαντος της Marvel. Το αποτέλεσμα βεβαίως είναι εντελώς διαφορετικό, σε σημείο που να μην υπάρχει μέτρο συγκρίσεως, πέρα από την βασική ανάγκη του να υπάρχουν τίτλοι που να απευθύνονται σε όσο περισσότερους νέους αναγνώστες είναι δυνατόν, χωρίς continuity και χωρίς τις συμβάσεις που φέρει αυτή. Ένα από τους δύο τίτλους που αποφασίστηκε να κυκλοφορήσουν ήταν και το All Star Superman, το οποίο το ανέλαβαν οι Grant Morrison (σενάριο), Frank Quitely (σχέδιο) & Jamie Grant (ψηφιακό μελάνι & χρώμα). Η σειρά ντεμπούταρε στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Νοέμβριο του 2005 και ολοκληρώθηκε το Σεπτέμβριο του 2008. Το αποτέλεσμα ήταν ένας τίτλος που έφτασε μέχρι και την βράβευση με Eisner καλύτερης νέας σειράς για το 2006. Στην σειρά παρακολουθούμε τι θα έκανε ο Superman αν ήξερε πως επρόκειτο να πεθάνει. Κάθε τεύχος επίσης είναι ένας φόρος τιμής στις κλασικές και πιο πολύχρωμες ιστορίες που κυκλοφόρησαν στις δεκαετίες του '50-70, ενώ δεν ξαναπαρουσιάζεται ο ερχομός του Superman στην γη. Παρακολουθούμε δηλαδή μια περίοδο που έχει επικυρωθεί η παρουσία του στην συνείδηση του κόσμου. Ένα άλλο που σε κάποιους θα αρέσει και άλλους θα τους ξενίσει, είναι πως τα περισσότερα τεύχη είναι γραμμένα σαν αυτόνομα κεφάλαια, παρόλο που υπάρχει ξεκάθαρη σύνδεση (μην ξεχνάμε πως είναι σειρά με πεπερασμένο αριθμό τευχών και κεντρική θεματική) και αφηγηματικές εκκρεμότητες από τα προηγούμενα τεύχη. Στην χώρα μας η Anubis διέκοψε προσωρινά τον κανονικό Superman τίτλο για να εκδώσει τον All-Star τίτλο, ενώ κυκλοφόρησαν τα 6 από τα 12 τεύχη, αφήνοντας για πάντα στην μέση τον τίτλο, αν και η αρχική ένδειξη ήταν πως ήταν προσωρινή η διακοπή. Θεωρώ αυτή την σειρά, μιας από τις καλύτερες και πιο μεστές δουλειές του Grant Morrison. Ο Σκοτσέζος συγγραφέας καταφέρνει να αποκρυσταλλώσει τόσο την ουσία του Σούπερμαν και του υποστηρικτικού καστ, όσο και αίσθηση των κλασικών ιστοριών και των θαυμάτων που παρουσίαζαν και προκαλούσαν στο κοινό της εποχής, μεταφέροντας την ουσία στο κοινό του σήμερα, σε ένα συγκινητικό τίτλο που πραγματικά είναι κρίμα που δεν ολοκληρώθηκε στην Ελλάδα για να δουν και όσοι δεν παρακολουθούν τις ξένες εκδόσεις γιατί άξιζε η όλη ανάγνωση. Όσο για τους Quitely & Grant, κάνουν τόσο καλή δουλειά στο σχέδιο και στην εκφραστικότητα των χαρακτήρων, που πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ τον τίτλο με κάποιους άλλους στην θέση τους. Διαμάντι.

Περιλαμβάνει τα: NEW X-MEN 114-154, ANNUAL 2001 Οι x-Men έχουν πλέον ένα καινούριο στόχο και μία καινούρια αποστολή. Ανοίγουν την ακαδημία του Xavier για πρώτη φορά και τη μετατρέπουν σε ένα σχολείο για όλους τους μεταλλαγμένους. Δημιουργούν παραρτήματα σε όλο τον κόσμο, με στόχο να προστατεύουν και διασώζουν μεταλλαγμένους σε κάθε άκρη της γης. Η Genosha, νησί-χώρα όλων των μεταλλαγμένων που είχε δημιουργήσει ο Magneto, είναι πλέον κατεστραμμένη και η Emma Frost συνεργάζεται με τους X-Men και γίνεται καθηγήτρια στο σχολείο, έχοντας πάρει μια διαμαντένια εξωτερική μορφή. Γνωρίζουμε καινούριους μεταλλαγμένους, είτε νέους, τρομαγμένους και άπειρους οι οποίοι προσπαθούν να διαχειριστούν τις δυνάμεις τους, είτε παντοδύναμους Omega level mutants. Μαθαίνουμε την πραγματική ιστορία του προγράμματος Weapon X, τη σχέση του Fantomex με αυτό, αλλά και το πραγματικό origin του Wolverine. Και κατα τη διάρκεια όλων αυτών, έχουμε την τραγική φιγούρα του Cyclops, την συναισθηματική και ανταγωνιστική του σχέση με την Jean Grey και την Emma Frost, και την τελική δραματική κατάληξη. Και όλα αυτά, στα αποκαλούμενο καλύτερο run στους X-Men μετά από το κομβικό του Chris Claremont. Είναι όμως; Χρόνια με στραβοκοίταζε το συγκεκριμένο Omni από τη βιβλιοθήκη, παραπονεμένο. Και εγώ όμως το αγριοκοίταζα, γιατί η αλήθεια είναι ότι πλέον δεν τον έχω τον Grant Morrison οσο ψηλά τον είχα κάποτε. Πολλές και καλές ιδέες μεν, αλλά ξεφεύγει πολύ εύκολα και γραφει τοσο mindfuck πράγματα, ώστε πρέπει να κάνεις τα ίδια ναρκωτικά με αυτόν για να καταλάβεις τι παίζεται. Βεβαια, τους X-Men τους είχε γράψει πριν ακόμα αρχίσει να ξεφεύγει, είναι και critcally acclaimed που λένε και στο χωριό μου, οπότε πήρα βαθιά ανάσα, κράτησα τη μύτη μου και βούτηξα. Και καλά έκανα τελικά που βούτηξα. Αν και στην αρχή ξεκινάει κάπως μουδιασμένα, και αργεί λίγο να βρει τη φωνή των μεταλλαγμένων, όταν τη βρίσκει, γράφει πολύ έξυπνα και ταυτόχρονα πορωτικά. Μεγάλο του προσόν τα κίνητρα και οι ψυχοσυνθέσεις των χαρακτήρων, τις οποίες καταφέρνει να κάνει διακριτές, να καταλαβαίνεις ποιος "μιλάει" και γιατί "μιλάει", χωρίς να μπερδεύονται όλα χάρην της γενικότερης στόχευσης του σεναρίου. Πράγμα όχι πάντα εύκολο, να διαχειριστείς δηλαδή συγγραφικά μια υπερηρωική ομάδα και το αποτέλεσμα να είναι τόσο αρμονικό και δεμένο, διαχείριση στην οποία έχουν κατά καιρούς αποτύχει πολλοί καλοί συγγραφείς. Επίτευγμα επίσης είναι η εισαγωγή αρκετών καινούριων χαρακτήρων, αρκετά ξεχωριστών από τους ήδη υφιστάμενους, με 1-2 από αυτούς ( Quentin Quire pesonal favorite ) να στέκονται μέχρι σήμερα. Με κάποια πολύ καλογραμμένα story-arcs, με την κάθαρση να έρχεται, στο προτελευταίο, μαζί με την κατάληξη ενός παλιού φίλου και εχθρόυ ταυτόχρονα. Και κλείνει με μια ματιά στο μέλλον, ένα δυστοπικό, αλλά περιέργως, ελπιδοφόρο μέλλον, με τραγικό πρωταγωνιστή τον Beast, κλείνοντας έτσι ένα εντυπωσιακό saga. Λοιπόν, ΟΚ, είπαμε, ο Morrison εγραψε μια πολύ καλη ιστορία, αλλά είχε και ένα τεράστιο προσόν. Δεν μου έχει ξανατύχει, σε σύγχρονο run τόσων πολλών τευχών (40!), να συμμετέχουν τόσοι πολλοί ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΙ σχεδιαστές. Και επιπλέον, και πολύ σημαντικό, ΟΛΟΙ οι σχεδιαστές που συμμετείχαν έκαναν πολύ καλή δουλειά. Με εξαίρεση το annual το οποίο σχεδιάστηκε και τυπώθηκε οριζόντια ( μεγάλη η έμπνευση όποιου την είχε, ευγε ), 40 τεύχη, το ένα καλύτερο οπτικά από το άλλο. Phil Jimenez; Εξαιρετικά πλάνα, απόλυτα εκφραστικά πρόσωπα, δυναμικές πόζες. Ethan Van Sciver; Το απόλυτο υπερηρωικό σχέδιο για εμένα, δυναμικό και εντυπωσιακό (μετά μας προέκυψε τρόμπας, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία). Marc Silvestri; 90s όσο δεν πάει, Emma Frost=Dolly Parton, αλλά αξεπέραστος στα μεγάλα πλάνα του, στα splash του και στις σκηνές μάχης του. Chris Bachalo; Με πιο βρώμικο σχέδιο από τους άλλους, πιο ρεαλιστικό και ωμό, βίαιο. Frank Quitely; nuff said. Πρεπει να διαβάσετε και τα 40 τεύχη για να καταλάβετε και να δώσετε συγχαρητήρια στον X-Men editor της εποχής για τις επιλογές του. Δεν είμαι φαν των run του Chris Claremont. Αναγνωρίζω και σέβομαι τον κομβικό και πρωτοποριακό τους ρόλο, καταλαβαίνω ότι από εκεί ξεκίνησαν όλα, δέχομαι ότι υπάρχουν κάποιες πανέξυπνες ιδέες, ειδικά για την εποχή που βγήκαν, αλλά πλέον πιστεύω ότι είναι τραγικά ξεπερασμένα. Σαν αποτέλεσμα, και βγάζοντας έξω το τελευταίο run του Hickman που δεν έχω διαβάσει, από το 2000 και μετά ειδικά, ο τίτλος του καλύτερου run παίζεται μεταξύ αυτού, και του Astonishing X-Men του Whedon. Τώρα ποιο είναι ΤΟ καλύτερο; Δεν είμαι σίγουρος. Το Astonishing είναι πιο μικρό, συμπυκνωμένο, είναι ευχαριστο και κυλάει πανεύκολα. Ο Morrison έγραψε κάτι πολύ πιο φιλόδοξο, και με ελάχιστες εξαιρέσεις, πέτυχε. Και προσωπικά, με πόρωσε σε μερικά σημεία, πράγμα δύσκολο πλέον με υπερηρωικό κόμικ. Εν τέλει για τη πρωτειά; Η απόφαση δική σας. Διαβάστε το! 8/10

"Superheroes were the summit of American aspiration and so our children grew up to remind mankind of everything we could ever hope to be..." - Sheldon Sampson (The Utopian) Τι θα γινόταν αλήθεια αν οι πιο δυνατοί υπερήρωες της ανθρωπότητας,έπαιρναν την εξουσία στα χέρια τους και προσπαθούσαν να διορθώσουν το κόσμο;Θα ήταν άραγε καλύτεροι από τους πολιτικούς που μας κυβερνάνε ή μήπως όχι;Την απάντηση μας τη δίνει ο πολυγραφότατος Mark Millar με το Jupiter's Legacy,ένα μίνι έπος που δημιούργησε για λογαριασμό της Image με το πρώτο τεύχος της να κυκλοφορεί τον Απρίλιο του 2013.Συνολικά έχουν κυκλοφορήσει 10 τεύχη(2 σειρές των 5 τευχών) μέχρι στιγμής και ετοιμάζεται και η τρίτη σειρά. Βρισκόμαστε το 1932.Ο Sheldon Sampson έχοντας ζήσει το μεγάλο κραχ του 1929 στο οποίο έχασε τα πάντα,βλέπει τη χώρα του να έχει γονατίσει οικονομικά και τους συνανθρώπους του να ζούνε οι περισσότεροι στην εξαθλίωση..Αρχίζει να έχει κάποια παράξενα όνειρα στα οποία βλέπει ένα μυστηριώδες νησί να τον καλεί...Πείθει το μικρότερο αδελφό του,τον Walter, και τη μέλλουσα γυναίκα του την Grace,μαζί με φίλους του να αρχίσουν να αναζητούν στα πέρατα της Γης αυτό το νησί γιατί γνωρίζει βαθιά μέσα του ότι κάτι καλό θα του συμβεί όταν το βρει...Όταν ο Sheldon μαζί με τους συντρόφους του μετά από αναζήτηση μηνών κατορθώνουν και βρίσκουν το νησί,πραγματικά θα ανταμειφτεί αφού τόσο ο ίδιος,όσο και οι συνεργάτες του θα αποκτήσουν υπερδυνάμεις.Έτσι θα γίνουν υπερήρωες που θα δώσουν ελπίδα και δύναμη σε έναν λαό που έχει υποστεί τις καταστροφικές συνέπειες ενός οικονομικού κράχ και αργότερα και εκείνες ενός ακόμα παγκόσμιου πολέμου....O Sheldon θα γίνει ο Utopian ο μεγαλύτερος ήρωας του αμερικάνικου έθνους και όχι μόνο... ....Αρκετά χρόνια αργότερα τα παιδιά αυτής της πρώτης γενιάς υπερηρώων,έχοντας κληρονομήσει και εκείνα δυνάμεις,δε νοιάζονται να συνεχίσουν στα βήματα των γωνιών τους,και ειδικά τα παιδιά του Sheldon και της Grace,o Brandon και η Chloe.Τα οποία απλά είναι celebrities,εθισμένα στα ναρκωτικά και στην εφήμερη δημοσιότητα...Ο Utopian προσπαθεί να συμμαζέψει όπως μπορεί τα ατίθασα παιδιά του,που μοιάζουν να αποτελούν κηλίδα στη κατά τα άλλα τέλεια ζωή του υπερήρωα...Ο Brandon από την άλλη απλά βαρέθηκε να ζει κάτω από τη σκιά του πατέρα του,ενώ η Chloe περιμένει παιδί από το φίλο της,ο οποίος τυγχάνει να είναι γιος ενός πρώην ήρωα που αργότερα έγινε villain... Ο αδελφός του Sheldon,o Walter,γνωστός πλέον με το όνομα Brainwave,βλέποντας τη πολιτική κατάσταση που κυριαρχεί,υποστηρίζει ότι οι υπερήρωες πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από πολύχρωμες στολές που ρίχνουν απλά ξύλο στους κακοποιούς.Υποστηρίζει ότι η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί μοιάζει να έχει στείλει την Αμερική πίσω στο κραχ του '29.Αυτό θα τον φέρει σε σύγκρουση με τον Sheldon,που υποστηρίζει ότι οι ήρωες πρέπει απλά να είναι υπηρέτες του λαού,και να σέβονται το πρόεδρο και τους πολιτικούς που έχει εκείνος επιλέξει...Όμως ο Walter βλέποντας ότι όσο υπάρχει ο Sheldon δεν θα μπορέσει ποτέ να κάνει τίποτα,θα αρχίσει να διαβάλλει τον ήδη απογοητευμένο Brandon,και να τον γυρίζει ολοένα περισσότερο εναντίων του πατέρα του με καταστροφικές συνέπειες για τον Utopian και την οικογένεια του....Όταν όλα τελειώσουν οι εναπομείναντες υπερήρωες θα είναι άραγε καλύτεροι στο να κυβερνούν τις τύχες ενός λαού; Ο Millar επηρεάστηκε από πολλά στοιχεία και γεγονότα για τη συγγραφή αυτού του κόμικ.Με θέματα όπως τη σύγκρουση νέας γενιάς με τη παλαιότερη(τα παιδιά των ηρώων που δεν επιθυμούν να συνεχίσουν το έργο την γωνιών τους και το θεωρούν ένα βάρος)το καπιταλισμό(σύγκρουση Walter με Sheldon)την ανησυχία για τη (τότε που έγραφε το κόμικ))τρέχουσα οικονομία και τη μεγάλη ύφεση που είχε δημιουργηθεί στις παγκόσμιες αγορές...Ενώ αντλεί πολλά στοιχεία από τη σειρά Star Wars(το βαρύ τίμημα να ακολουθήσεις το legacy των γωνιών σου)τη ταινία King Kong(το μυστηριώδες νησί-αν και δεν είναι όπως νομίζουμε αρχικά)τη Ρωμαική μυθολογία(Jupiter's Legacy) και τη Golden age εποχή των υπερηρώων(όλα ξεκινάνε τη δεκαετία του '30)κατορθώνοντας να συνδυάσει τους υπερήρωες με το αμερικάνικο ιδεώδες. Έιναι αξιοσημείωτο ότι ο Millar σε 5 μόνο (αρχικά) τεύχη κατορθώνει να στήσει ένα ολόκληρο σύμπαν υπερηρώων και να αναπτύξει όλους τους χαρακτήρες του όσο καλύτερα μπορεί.O Utopian(ουσιαστικά μία replica του Superman) που εκτός από αρχηγός των υπερηρώων,προσπαθεί μεν να έχει μία φυσιολογική ζωή(δεν έχει αποκαλύψει ούτε εκείνος ούτε η οικογένεια του τη πραγματική τους ταυτότητα) έχει δε να αντιμετωπίσει τα ατίθασα παιδιά του αλλά και έναν αδερφό που μαζί με τους υπόλοιπους υπερήρωες έχει βαρεθεί να ζει κάτω από τη σκιά του...Η γυναίκα του η Grace που αν και παντοδύναμη σαν Lady Liberty(replica της Wonder Woman) δεν ξεχνάει ποτέ ότι πρώτα απ'όλα είναι μάνα και στέκεται δίπλα στη κόρη της Chloe όταν εκείνη ανακαλύπτει μετά από μία νοσηλεία για υπερβολική δόση,ότι είναι έγκυος... Ο ίδιος ο Millar είχε δηλώσει σε συνέντευξή του ότι η βιογραφία της Carrie Fisher έπαιξε και το δικό της ρόλο στη συγγραφή του κόμικ,και το πως η ίδια αισθανόταν με το να μεγαλώνει στη σκιά των δύο διάσημων γωνιών της.Ακόμα ένα στοιχείο από το Star Wars που συνδυασμένο με τις αναμνήσεις της πρωταγωνίστριας του αντικατοπτρίζεται στην ιστορία του Jupiter's Legacy.Το γεγονός όμως που πραγματικά προβληματίζει είναι ότι οι υπερήρωες αποδυκνύονται χειρότεροι τελικά από τους πολιτικούς στο να κυβερνούν μία χώρα.Ο Walter Sampson μαζί με τον ανιψιό του τον Brandon(σε μία σχέση που θυμίζει -πάλι Star Wars-εκείνη του Palpatine με τον Anakin)θα γίνουν οι εγώ-μανιακοί ηγέτες ενός δικτατορικού καθεστώτος,που επιβάλλει τις απόψεις και τις ιδέες του μόνο με τη χρήση ωμής δύναμης...Παρ'όλα αυτά εδώ πρέπει να επισημάνω ότι ο Miller επαναλαμβάνει κάποιες από τις ιδέες του που έχει χρησιμοποιήσει σε παλαιότερες δουλειές του όπως το Authority του Warren Ellis(πάλι για την Image)στο Civil War της Marvel όσο και από το Superman:Red Son για λογαριασμό της DC.Βέβαια είναι παράδοση ειδικά στο χώρο της 9ης τέχνης οι ιστορίες και οι ιδέες να ανακυκλώνονται,αλλά όταν γίνεται από τον ίδιο συγγραφέα σε επόμενη δουλειά του φαίνεται κάπως..Παρ'όλα αυτά το κόμικ κατορθώνει να τραβήξει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και είναι γεμάτο δράση,εντυπωσιακές σκηνές μάχης αλλά και πολλή(και άσκοπη ορισμένες φορές) βία,και σίγουρα να θέλει να δει που θα καταλήξει όλη αυτή η ιστορία. Φυσικά το σχέδιο του Quitely με έναν αέρα ευρωπαικό,για μία ακόμα φορά εντυπωσιάζει με το δυναμισμό του,τις καλοσχεδιασμένες σωματικές ανατομίες των ηρώων,τις ρεαλιστικές εκφράσεις που δίνει στα πρόσωπα των χαρακτήρων,τη λεπτομέρεια στα background τα οποία όμως δεν είναι φορτωμένα και αφήνουν στους ήρωες χώρο να "αναπνεύσουν" καθώς και να αποτυπώσουν με ζωντάνια τις εντυπωσιακές σκηνές μάχης.Για το συγκεκριμένο είδος ο Quitely αποτελεί τη καταλληλότερη επιλογή συνεργάτη και κατορθώνει για μία ακόμα φορά να επιδείξει μία δουλειά υψηλής ποιότητας,όπως εκείνης που είχε δώσει στο εκπληκτικό All Star Superman με τον Morrison. Το κόμικ ακολούθησε και ένα prequel που ονομάζεται Jupiter's Cycle και επικεντρώνεται στους αρχικούς χαρακτήρες τις δεκαετίες του '40 και του '50 και είναι σχεδιασμένο από τον Wilfredo Torres(Βat Man '66,Shadow) ενώ η τηλεοπτική μεταφορά της ετοιμάζεται από το Netflix μέσα στο 2020. Mία σκοτεινή ιστορία για τη σύγκρουση των γενεών,τη διαφθορά της εξουσίας,την απώλεια και την ξαφνική ενηλικίωση,αλλά για την ελπίδα που ποτέ δε χάνεται,για το μέλλον και τη κληρονομιά που αφήνουμε στα παιδιά μας, όλα δοσμένα μοναδικά από τη συγγραφική πένα του Millar.Το κείμενο θα το βρείτε και στο προσωπικό μου blog ΕΔΩ

...They won't go down without a fight..." To WE3 είναι μία από τις δημιουργίες του Grant Morrison που τις διαβάζεις και τις θυμάσαι για όλη σου τη ζωή (ΟΚ η άλλη είναι και το All Star Superman)... Παρά τη μικρή έκταση του κόμικ -μόλις 3 τεύχη- ο συγγραφέας θίγει κάποια ευαίσθητα και λεπτά θέματα (κακοποίηση ζώων, ανεξέλεγκτη στρατιωτική τεχνολογία και ανθρώπινη ασυδοσία) όσο δεν έχει κάνει σε πολύ μεγαλύτερες δουλειές του, και μάλιστα χωρίς την ακατάσχετη πολυλογία που τον διακρίνει (αλά Bendis) στις περισσότερες από αυτές.Το κόμικ κυκλοφόρησε από το Vertigo imprint της DC από τον Οκτώβριο του 2004 μέχρι και τον Μάρτιο του 2005. Βασισμένο στη νουβέλα της Σκοτσέζας συγγραφέως Sheila Burnford με τίτλο Τhe Incredible Journey toy 1961 (το ταξίδι τριών ζώων μίας γάτας και δύο σκύλων που ψάχνουν να βρουν τους ιδιοκτήτες τους) που έγινε και ταινία το 1963 και 1993 ως Homeward Bound:The Incredible Journey, το WE3 ουσιαστικά πρόκειται για την ιστορία τριών ζώων (μία γάτα,ένας σκύλος και ένα λαγουδάκι), όχι όμως στο άγριο τοπίο της Καναδικής φύσης,αλλά κατευθείαν στη κόλαση.... Τα ζώα απαγάγονται από τους ιδιοκτήτες τους, θα υποστούν απάνθρωπα πειράματα και θα μεταβληθούν σε δολοφονικές/πολεμικές μηχανές με κυβερνομεταλλικούς εξωσκελετούς, τα τέλεια στρατιωτικά όπλα που αναλαμβάνουν "βρώμικες" αποστολές σε διάφορα μέρη του κόσμου... Όταν η κυβέρνηση θεωρεί ότι "εκπλήρωσαν"την αποστολή τους πλέον, αποφασίζει ότι απλά τα όπλα αυτά πρέπει να τερματιστούν... Η γιατρός όμως που είχε δουλέψει από την αρχή στο πρόγραμμα δημιουργίας τους, βοηθά να ελευθερωθούν... Και ο αγώνας για την επιβίωση τους αρχίζει, μονάχα που θα είναι βουτηγμένος στην τραγικότητα και προπάντων, στο αίμα... Πραγματικά ότι πιο διαφορετικό και πρωτότυπο έχει γράψει ο Morrison(γνωστός άλλωστε για την ευαισθησία του στα θέματα βίας κατά των ζώων από την εποχή που έγραφε και το Animal Man) χωρίς να καταφεύγει στις γνωστές του τρελαμένες σεναριακές του υπερβολές. Απλός, χωρίς να φορτώνει την ιστορία με πολυλογίες και κουραστικές περιγραφές, ευαίσθητος αλλά συνάμα σκληρός, παρουσιάζει με συγκινητικό τρόπο τα συναισθήματα και το χαρακτήρα των τριών ζώων(ο σκύλος ισχυρός, δυνατός και ανεξάρτητος, η γάτα πονηρή γεμάτη κυνισμό, το κουνέλι ήρεμη δύναμη και πιστός σύντροφος), που προσπαθούν με οδηγό μόνο το ένστικτο τους, να επιβιώσουν σε ένα εχθρικό και ξένο πλέον προς αυτά περιβάλλον, χωρίς όμως να έχουν ξεχάσει την προέλευση τους, και χωρίς να έχουν χάσει την ταυτότητα τους, μολονότι έχουν μετατραπεί σε κάτι άλλο από αυτό που κάποτε ήταν... Και αυτά τα τρία ζώα φαίνεται ότι έχουν τελικά μεγαλύτερη ανθρωπιά μέσα τους ακόμα και από τους ίδιους τους ανθρώπους... Και ας τα θεωρούν εμφανισιακά φρικιά... Τα πραγματικά τέρατα είναι μέσα σε στρατιωτικές βάσεις και εργαστήρια και αυτοί έχουν χάσει όποια ανθρωπιά και αν είχαν εδώ και πολύ καιρό... Μολονότι η συναισθηματική τους αθωότητα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη καταστροφή που αφήνουν πίσω τους, στη προσπάθεια τους να κερδίσουν τη πραγματική ελευθερία... ...Και εδώ είναι που το σχεδιαστικό ταλέντο του Frank Quitely είναι που πραγματικά παίρνει φωτιά!! Μέσα σε μία φρενίτιδα πολλαπλών panel με απόλυτη λεπτομέρεια, γρήγορη δράση και σοκαριστική βία που φτάνει στα όρια του gore (αν νομίζατε ότι είχατε δει βίαιες σκηνές στο Jupiter's Legacy ξανασκεφτείτε το!!) χωρίς όμως να χαλάει τη ροή της ιστορίας ή να καταφεύγει στον εύκολο εντυπωσιασμό, ο Quitely παραδίδει μία από τις καλύτερες δουλειές του,με εντυπωσιακές splash pages και καλοσχεδιασμένα layouts, με καινοτομικές/διαφορετικές γωνίες και προοπτικές σε διαφορετικές αναλύσεις,απεικονίζοντας με το καλύτερο δυνατό τρόπο στο χαρτί το σενάριο του Morrison με τον οποίο πάντα συνεργάζεται άψογα και ουσιαστικά ο ένας συμπληρώνει τον άλλο (η μεγάλη των Lee/Kirby σχολή). Ένας συγγραφέας με τη πείρα του Morrison θα μπορούσε να γράψει μία συγκινητική και συνάμα σοκαριστική ιστορία σε τρία μόλις τεύχη ,και ένας σχεδιαστής με το ταλέντο του Quietly να απεικονίσει με το σωστό τρόπο το όραμα του συνεργάτη του. Τροποποιημένα από τους ανθρώπους για να σκοτώνουν άλλους ανθρώπους,τα τρία κατοικίδια μπορεί να έχουν μεταμορφωθεί σωματικά και εμφανισιακά σε κάτι άλλο, αλλά ποτέ δεν έχασαν τη ψυχή τους, τις αξίες τους και τη πίστη στα ιδανικά τους... Μία ιστορία με συγκίνηση, βία, προβληματισμό αλλά και καρδιά...Το δύσκολο,αιματηρό, γεμάτο πόνο και θυσία ταξίδι τριών κατοικιδίων για να ξαναβρούν ουσιαστικά το χαμένο τους σπίτι.. Απλά διαβάστε το!!