Search the Community

// RED HOOD AND THE OUTLAWS, VOL.2 // Το κόμικ το οποίο θα παρουσιάσω παρακάτω λέγεται Red Hood and the Outlaws (Vol.2), το οποίο έχει γράψει ο Scott Lobdell. Η σχεδιαστική ομάδα περιλαμβάνει τους Dexter Soy και Veronica Gandini. To Vol.1 κυκλοφόρησε το 2011 ως μέρος του New 52 Series, ενώ αυτό για το οποίο θα μιλήσω , το 2016 κατά την διάρκεια του DC Rebirth. Ο Red Hood, γνωστός σε όλους μας ως Jason Todd και ο δεύτερος Robin και πρώην συνεργάτης του Batman, αποκτά την δική του σειρά κόμικς, στην οποία μαθαίνουμε περισσότερα για την ζωή του ως Red Hood και για τον τρόπο με τον οποίο πολεμά το έγκλημα με την νέα του persona. Σε αυτή την σειρά εμφανίζονται γνωστοί εχθροί του Batman, με πρώτο τον Black Mask, καθώς και άλλοι χαρακτήρες που έχουν συν-πρωταγωνιστικό ρόλο στο κόμικ, η Artemis και ο Bizarro. Η Artemis είναι Αμαζόνα, φίλη αλλά και αντίπαλος της Wonder Woman, και ο Bizarro είναι ένας αποτυχημένος κλώνος του Superman. Στην πορεία η ομάδα αυτή έρχεται κοντά και μαθαίνουμε όλο και περισσότερα για το παρελθόν τους, καθώς και για τον χαρακτήρα τους. H σειρά μπορώ να πω πως έχει ικανοποιητική δράση, μυστήριο, και είναι ανάλαφρη σε γενικά πλαίσια. Από την μία πλευρά είναι λίγο σκοτεινό όταν εμβαθύνει στο ιδιαίτερο παρελθόν του Jason, αλλά είναι και αστεία, διότι έχει και ωραίο χιούμορ σε ορισμένα σημεία. Το σχέδιο είναι όμορφο και σύγχρονο, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα. Τα χρώματα είναι επίσης πολύ ωραία. Μου άρεσε που ο Red Hood παρουσίαζε τα γεγονότα από την δικιά του πλευρά, αν και μπορώ να πω πως είναι μια πιο ανάλαφρη εκδοχή του και δεν ξέρω αν την προτιμώ τόσο. Η Artemis ήταν δυναμική, και ο Bizarro είναι ο τυπικός χαρακτήρας που είναι διαφορετικός και προσπαθεί να βρει τον εαυτό του, μιας και είναι κλώνος του Superman. Σε γενικά πλαίσια φτιάχνουν μια καλή παρέα και έρχονται όλο και πιο κοντά κατά την διάρκεια της σειράς. Κλείνοντας, θα ήθελα να πω πως είναι ένα ικανοποιητικό κόμικ, ωστόσο δεν είναι ούτε το καλύτερο, αλλά ούτε και το χειρότερο. Όμως διαβάζεται εύκολα και το προτείνω. Το καλύτερο για εμένα όμως ήταν η χημεία του Red Hood και της Αrtemis.

Στα πλαίσια του DC Rebirth κυκλοφόρησαν πολλοί τίτλοι. Ένας από αυτούς αφορούσε το relaunch του δημοφιλέστερου χαρακτήρα της εταιρείας, Superman. Δημιουργοί του τίτλου είναι ο Peter J. Tomasi, Patrick Gleason & Doug Mahnke. Οι δύο πρώτοι έχουν συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν και, κατ’ εμέ, η μεγαλύτερη επιτυχία τους είναι η σειρά Batman and Robin. Όπως και στο τίτλο του Batman, έτσι και εδώ η δημιουργική ομάδα ανέλαβε να δώσει τον Superman μία νέα κατεύθυνση, η οποία θα είχε ως κύριο χαρακτηριστικό της γνώρισμα το οικογενειακό στοιχείο. Με άλλα λόγια, ο τίτλος εστιάζει κυρίως στην οικογένεια Kent (ή Smith), η οποία απαρτίζεται από τον Clark, τη σύζυγο του Lois, και τον δεκάχρονο γιο τους, Jon. Μετά τα γεγόνοντα του Final Days of Superman, όπου εκεί κατ’ ανάγκη πεθαίνει ο Superman του New 52 και τη θέση του παίρνει ο «παραδοσιακός» Superman του παλαιού σύμπαντος με τον οποίο όλοι μεγαλώσαμε, η οικογένεια Kent μένει πλέον στη Κομητεία Hamilton, μακριά από το θόρυβο της Metropolis. Ουσιαστικά, η ιστορία αποτελείται από δύο συνιστώσες. Η πρώτη αφορά τον Clark που προσπαθεί να είναι καλός γονιός απέναντι στον Jon, αφενός να του μεταλαμπαδεύσει όλα εκείνα τα διδάγματα που έμαθε από τους γήινους γονείς του & αφετέρου να του μάθει να χειρίζεται ορθά τις νεοαποκτηθείσες δυνάμεις του. Θα τη χαρακτήριζα ως μία «coming of age» ιστορία, η οποία διαθέτει πρωτοτυπία και, κυρίως, πολύ καρδιά. Η δεύτερη πτυχή αφορά τον Eradicator, ο οποίος σχετίζεται με το στοιχείο της «δράσης» του βιβλίου και τολμώ να πω ότι κλείνοντας το, σου «μένει» ο χαρακτήρας και τα κίνητρα του. Συνολικά, απόλαυσα πολύ αυτή τη προσέγγιση, διότι εκτιμώ απίστευτα τόσο τον Tomasi όσο και τον Gleason. Μάλιστα, ο τελευταίος αυτή τη φορά έχει και συγγραφικά καθήκοντα και, επειδή τότε ο τίτλος ήταν δεκαπενθήμερος, όταν δε προλάβαινε να σχεδιάσει ο Gleason, τη θέση του κάλυπτε ο «μέντορας» του, Doug Manhke. Και οι δύο κάνουν εξαιρετική δουλεία στον εικαστικό τομέα, με τον Gleason φυσικά να είναι αυτός που ξεχωρίζει κατ’ εμέ. Το σχεδιαστικό του στυλ πηγαίνει χέρι-χέρι με τις υπέρ ηρωικές ιστορίες, γιατί το σχέδιο του διαθέτει πολύ κίνηση, λεπτομέρεια και δημιουργεί πάντα το κατάλληλο συναίσθημα. Ειδική αναφορά χρειάζεται και ο κολορίστας, John Kalisz, του οποίου χρώματα κολακεύουν το σχέδιο και το κάνουν να "πετάγεται" έξω από τη σελίδα. Προτείνεται ασυζητητί στους φανατικούς αναγνώστες του Superman & στους αναγνώστες των υπέρ ηρωικών που ψάχνουν να διαβάσουν κάτι φρέσκο.