Jump to content

Καλώς ήλθατε στο ComicStreet

Γίνετε μέλη της κοινότητας. Η εγγραφή είναι γρήγορη και εύκολη.

Search the Community

Showing results for tags 'Captain America'.

  • Search By Tags

    Type tags separated by commas.
  • Search By Author

Content Type


Forums

  • ΥΠΟΔΟΧΗ
    • Κανόνες
    • Νέα / Ανακοινώσεις
    • Απορίες / Βοήθεια
    • Γενική Συζήτηση
  • ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ / ΑΡΘΡΑ
    • ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ
    • ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ
  • ΕΚΔΟΣΕΙΣ
    • ΞΕΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
    • ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
    • WEBCOMICS
  • ΚΟΜΙΚΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΤΕΧΝΕΣ
    • Κινηματογράφος/TV και Κόμικς
    • Animation
    • Βιβλία
  • ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ - ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
    • Καταστήματα
    • Πηγές - Ενημέρωση

Find results in...

Find results that contain...


Date Created

  • Start

    End


Last Updated

  • Start

    End


Filter by number of...

Joined

  • Start

    End


Group


About Me

Found 9 results

  1. Πρωτότυπος τίτλος: Daredevil & Captain America: Dead On Arrival (Marvel Comics, 2007) Ένα περίπου χρόνο μετά την κυκλοφορία του "Spider-Man: Το Μυστικό Το Κρυστάλλου", οι εκδόσεις Μικρός Ήρως κυκλοφόρησαν μια ακόμη αυτόνομη έκδοση, η οποία, αν και έχει υπερήρωες της Marvel ως πρωταγωνιστές, προέρχεται και αυτή από την Ιταλία και μάλιστα από τον ίδιο σεναριογράφο (Tito Faraci) με σχέδιο του Claudio Villa αυτή τη φορά. Σεναριακά, δεν πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο, αν και η ιστορία παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον, αλλά ελάχιστα προλαβαίνει να αναπτυχθεί στις 46 σελίδες του κόμικ. Υπάρχει κάποια πλοκή με το υπερφυσικό στοιχείο να κυριαρχεί, καθώς και μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα αμάλγαμα υπερωικού και κόμικ τρόμου. Η κεντρική ιδέα μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρουσα, πιστεύω όμως, ότι πνίγηκε μέσα στις πολλές σκηνές μάχης. Ο Ντέρντεβιλ είναι ο βασικός πρωταγωνιστής, με τον Κάπταιν Αμέρικα να εμφανίζεται περισσότερο ως γκεστ σταρ. Ωραίο σχέδιο και ακόμη καλύτερα χρώματα, που μαζί δημιουργούν μια αίσθηση απόκοσμης απειλής και είναι το δυνατό σημείο ενός κόμικ, που δεν νομίζω, ότι κομίζει τίποτα ιδιαίτερο στις περιπέτειες των δύο ηρώων, διαβάζεται πάντως ανώδυνα και αναπόφευκτα ξεχνιέται πάρα πολύ εύκολα. Δεν έκλαψα τα λεφτά μου, αλλά απευθύνεται μόνο στους πολύ φανατικούς των υπερηρωικών ή σε όσους/ες θέλουν να διαβάσουν κάτι εύκολο και σύντομο, που δεν θα χρειάζεται ιδιαίτερες γνώσεις του κόσμου της Marvel. Οι υπόλοιποι/ες μπορείτε να βρείτε πολύ καλύτερες ιστορίες των δύο ηρώων, για να διαβάσετε. Ωραία η ελληνική έκδοση, όπως μας έχει συνηθίσει η εκδοτική: μεγάλο μέγεθος, όμορφο ιλουστρασιόν χαρτί, καλό δέσιμο, σωστή μετάφραση και επιμέλεια από το Γαβριήλ Τομπαλίδη. Η ονομαστική τιμή των 9,90 ακούγεται, βεβαίως κάπως αλμυρή, αλλά η δουλειά είναι πολύ προσεγμένη. Δεν υπάρχουν έξτρα, παρά μόνο βιογραφικά των δημιουργών. Τα σκαναρίσματα του εξωφύλλου και του οπισθόφυλλου έγιναν από εμένα, οι υπόλοιπες εικόνες είναι από το Ίντερνετ.
  2. Ο Κάπτεν Αμέρικα συναντά τη Μοσάντ Η Sabra από τη σειρά κόμικς της Marvel Άρης Χατζηστεφάνου Η Disney μέσω της Marvel επαναφέρει στο προσκήνιο τη Σάμπρα, μια Ισραηλινή υπερηρωίδα η οποία τυχαίνει να είναι και πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών ● Το γεγονός ότι ανακοίνωσε τη νέα ταινία στην επέτειο 40 χρόνων από τη σφαγή στους παλαιστινιακούς καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα δεν βοήθησε πολύ. «Θυμάμαι», έλεγε πριν από χρόνια ο πολεμικός ανταποκριτής Ρόμπερτ Φισκ, «ότι βρέθηκα μπροστά σε ένα ανάχωμα. Προσπάθησα να ανέβω στην κορυφή, αλλά όταν τα κατάφερα αυτό έγινε μαλακό και άρχισε να κουνιέται. Και τότε συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν ανάχωμα αλλά κάτι που είχε καλυφθεί με χώμα. Είδα ένα πρόσωπο, ένα χέρι, το στομάχι ενός ανθρώπου. Ήταν ένας σωρός από πτώματα». Οι δημοσιογράφοι που βρέθηκαν τον Σεπτέμβριο του 1982 στους παλαιστινιακούς καταυλισμούς Σάμπρα και Σατίλα δεν ξεπέρασαν ποτέ εκείνη την εμπειρία. Εδώ και τέσσερις δεκαετίες μιλούν για ένα γεγονός το οποίο δεν άλλαξε μόνο την ιστορία του Λιβάνου και ολόκληρης της Μέσης Ανατολής, αλλά και την πορεία της δημοσιογραφίας και συγκεκριμένα του πολεμικού ρεπορτάζ. Ο ισραηλινός στρατός, υπό τις εντολές του Αριέλ Σαρόν, είχε επιτρέψει σε συνεργαζόμενες ομάδες χριστιανών φαλαγγιτών του Λιβάνου να εισέλθουν στους καταυλισμούς και τους παρείχε προστασία για όσο διάστημα βρίσκονταν εκεί. Επί τρεις συνεχόμενες ημέρες έσφαζαν, βίαζαν και έκαιγαν ό,τι έβλεπαν ζωντανό. Ήταν μια σφαγή δι’ αντιπροσώπων, την οποία το βρετανικό συγκρότημα The Specials είχε συγκρίνει, τότε, με τα εγκλήματα στο ναζιστικό στρατόπεδο εξόντωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν. Εύκολα λοιπόν μπορεί να φανταστεί κανείς τα αισθήματα που κατέκλυσαν εκατομμύρια Παλαιστίνιους και Αραβες σε όλο τον κόσμο όταν, τις ημέρες που συμπληρώνονταν 40 χρόνια από τη σφαγή, η εταιρεία Marvel παρουσίασε μια νέα υπερηρωίδα με το όνομα Σάμπρα. Η περσόνα θα πρωταγωνιστεί στην ταινία Captain America: New World Order (Νέα Τάξη Πραγμάτων) που αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2024 και η ηρωίδα θα είναι μια πράκτορας της ισραηλινής υπηρεσίας πληροφοριών Μοσάντ. Τη Σάμπρα θα υποδύεται η Ισραηλινή ηθοποιός Σίρα Χάας, η οποία έγινε ευρέως γνωστή από την τηλεσειρά Unorthodox του Netflix για τη ζωή μιας κοπέλας που δραπετεύει από το περιβάλλον υπερ-ορθόδοξων Εβραίων στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Προφανώς η Marvel δεν είχε καμία απολύτως πρόθεση να συνδέσει την ηρωίδα της με τη σφαγή στους παλαιστινιακούς καταυλισμούς του Λιβάνου – κυρίως γιατί κάθε τέτοια αναταραχή μπορεί να περιορίσει τα έσοδα της ταινίας στους κινηματογράφους. Ούτως ή άλλως η υπερηρωίδα Σάμπρα δημιουργήθηκε το 1981, δηλαδή έναν χρόνο πριν από τη σφαγή, ενώ η λέξη Sabra αν και είναι αραβική χρησιμοποιείται και από τους Iσραηλινούς για να περιγράψει τους Εβραίους που γεννήθηκαν στο Ισραήλ. Όταν όμως αναφερόμαστε σε μια υπερπαραγωγή εκατομμυρίων δολαρίων, καταλαβαίνουμε ότι ένα τέτοιο λάθος αποκαλύπτει την ολοκληρωτική αδιαφορία της βιομηχανίας του θεάματος για το πώς μπορεί να μεταφράζονται τα πολιτιστικά προϊόντα της σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Αρκεί να φανταστούμε πώς θα αισθανθεί ένας Έλληνας εάν, τις ημέρες που θα συμπληρωθούν 80 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου, μια εταιρεία παρουσιάσει έναν υπερήρωα ο οποίος θα είναι Γερμανός στρατιώτης και θα ονομάζεται Δίστομος. Η σύμπτωση πάντως του ονόματος της Σάμπρα με τον παλαιστινιακό καταυλισμό είναι ίσως το μικρότερο από τα πρόβλημα στην πολιτική τής Marvel. Όπως εξηγούσε προ ημερών ο συγγραφέας Εϊζα Γουινστάνλεϊ στο Electronic Intifada, όταν έκανε την εμφάνισή της η Σάμπρα, η Marvel παρουσίαζε τους Αραβες είτε σαν παρανοϊκούς τρομοκράτες που δολοφονούσαν ανθρώπους χωρίς καμία απολύτως αιτία είτε (στην καλύτερη περίπτωση) σαν άξεστους μικροαπατεώνες που πλήρωναν τις συνέπειες των δικών τους πράξεων. Στα χρόνια του αμερικανικού ριγκανισμού οι στερεοτυπικές απεικονίσεις της Marvel μάς έδωσαν επίσης τους «Σοβιετικούς υπερστρατιώτες» αλλά και τον Κινέζο «Κολεκτιβοποιημένο Ανθρωπο» – έναν γιγαντιαίο μοβ «σφίχτη» με το αστέρι της κινεζικής σημαίας, ο οποίος έκλεβε την ενέργεια όλων των κατοίκων της Κίνας προκειμένου να διατηρεί τις υπεράνθρωπες ιδιότητές του. Στις τέσσερις δεκαετίες που ακολούθησαν η Marvel αναπαρήγε τους σημαντικότερους ισραηλινούς μύθους για το «μεσανατολικό»: η μικρή χώρα που αντιστέκεται περικυκλωμένη από βάρβαρους εισβολείς αλλά παραμένει προπύργιο «ανεκτικότητας». Ακόμη κι όταν η εταιρεία υποτίθεται ότι επιχειρούσε να κρατήσει ίσες αποστάσεις μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, απέδιδε την αντιπαράθεση στον θρησκευτικό φανατισμό των δύο πλευρών αποκρύπτοντας πλήρως το καθεστώς κατοχής και απαρτχάιντ που έχει επιβάλει στην περιοχή το Ισραήλ. Τα τελευταία χρόνια, βέβαια, η πολιτική της Μάρβελ πραγματοποίησε στροφή 180 μοιρών δίνοντας τον λόγο σε εθνικές και φυλετικές μειονότητες, γεγονός που συχνά προκαλούσε έντονες αντιδράσεις ακροδεξιών κύκλων στις ΗΠΑ. Όπως εξηγεί όμως ο Εϊζα Γουινστάνλεϊ, πρόκειται συνήθως γι’ αυτό που ορισμένοι αποκαλούν intersectional imperialism (διαθεματικό ιμπεριαλισμό), δηλαδή τη «χρήση πολιτικών ταυτότητας και “ποικιλομορφίας” κάτω από την οποία αποκρύπτεται η βάναυση ιμπεριαλιστική καταπίεση και οι ταξικές συγκρούσεις». Είναι ίσως άδικο να προδικάσει κανείς ποιος θα είναι πραγματικά ο ρόλος της Sabra όταν θα κυκλοφορήσει η ταινία το 2024. Η μέχρι στιγμής στάση, όμως, της Marvel απέναντι στους Παλαιστίνιους και το γεγονός ότι μια ταλαντούχα και πολύ αγαπητή Ισραηλινή ηθοποιός θα υποδύεται μια υπεράνθρωπη πράκτορα της Μοσάντ, δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. info-war.gr Πηγή
  3. Αυτός είναι ο 62ος τόμος της Επίσημης Συλλογής Graphic Novel της Marvel. Κυκλοφόρησε στις 14/01/2022 και περιέχει τα τεύχη Captain America & The Falcon 169-176 (Ιανουάριος - Αύγουστος 1974). Μια από τις πιο κλασικές ιστορίες του Κάπταιν Αμέρικα στη δεκαετία του 1970, η "Μυστική Αυτοκρατορία" αφηγείται τον τρόπο με τον οποίον ο υπερήρωας έγινε στόχος μιας σκευωρίας, η οποία είχε ως απώτερο στόχο την ηθική κυρίως, αλλά και σωματική εξόντωσή του. Παράλληλα, παρακολουθούμε και τις προσπάθειες του συνεργάτη του, του Falcon, να αποκτήσει υπερδυνάμεις, προκειμένου να σταθεί καλύτερα στο πλευρό του και να υπερασπιστεί το νόμο. Στην ιστορία συμμετέχουν σε καίριους ή μικρότερους ρόλους πολλοί άλλοι ήρωες της Marvel (Μαύρος Πάνθηρας, μέλη των Χ-ΜΕΝ, Εκδικητές). Αν θέλουμε να κρίνουμε την ιστορία με βάση την περίοδο στην οποία δημοσιεύτηκε, μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε το λιγότερο καινοτόμα. Βρισκόμαστε σε μια εποχή αμφισβήτησης των παραδοσιακών αξιών, αλλά και στον απόηχο του βρόμικου πολέμου στο Βιετνάμ και του σκανδάλου Γουότεργκεϊτ και ο Κάπταιν Αμέρικα φάνταζε πλέον παρωχημένος στα μάτια πολλών αναγνωστών. Η "Μυστική Αυτοκρατορία" βάζει τον κατεξοχήν υπερασπιστή του λεγόμενου αμερικανικού ιδεώδους σε μια πολύ δύσκολη θέση, όπου θα χρειαστεί να δράσει εκτός των πλαισίων του νόμου, κατηγορούμενος για ένα έγκλημα, που δεν διέπραξε. Στο τέλος της ιστορίας, ο σοκαρισμένος Κάπταιν Αμέρικα θα ανακαλύψει, ότι οι εκπρόσωποι των θεσμών, τους οποίους υπηρετούσε βρίσκονται στην καρδιά της σκευωρίας (σαφής αναφορά στα γεγονότα της εποχής) και θα αποφασίσει να μη συνεχίσει να φορά τη στολή του ήρωα. Αν θέλουμε, όμως να κρίνουμε την ιστορία με τα σημερινά κριτήρια, κατά τη γνώμη μου, δεν μπορεί να συγκριθεί με πιο σύγχρονες, όπως ο "Στρατιώτης του Χειμώνα" ή το "Εκτός Χρόνου" . Η αφήγηση είναι αργή, με υπερβολικά πολλή αφήγηση και προσφωνήσεις προς τους αναγνώστες, οι οποίες φαίνονται παρωχημένες, το πέρασμα των Χ-ΜΕΝ αποδεικνύεται λίγο εύκολο, παρόλο που έχει τη σημασία του, καθώς εκείνοι δρούσαν υπό καθεστώς παρανομίας για πολλά χρόνια, το δε σχέδιο του Sal Buscema είναι σίγουρα καλό και δυναμικό, αλλά και αυτό ανήκει σε μια άλλη εποχή. Όσο για την αμφισβήτηση (εντός ή εκτός εισαγωγικών) των αξιών, παρά τις καλές προθέσεις, δεν κράτησε πολύ. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ: διάβασα ξανά την ιστορία μετά από πολλά χρόνια και πέρασα ευχάριστα. Όταν όμως την είχα διαβάσει για πρώτη φορά ήμουν ανήλικος και πλέον είμαι 50. Έχω διαβάσει πολλές άλλες ιστορίες, πολύ πιο σύνθετες και επεξεργασμένες τόσο αφηγηματικά, όσο και σχεδιαστικά. Επαναλαμβάνω, όμως, ότι τοποθετώντας τα τεύχη στο ιστορικό τους πλαίσιο, πρόκειται για μια πολύ σημαντική και πολύ καλή ιστορία. και όσοι/ες ενδιαφέρονται για τον ήρωα, αλλά και για την ίδια τη Marvel εκείνης της εποχής, πρέπει να τη διαβάσουν σίγουρα. Απλά, φοβάμαι, ότι για τους υπόλοιπους δεν θα είναι κάτι τρομερό. Φυσικά, η έκδοση της Hachette με την επιμέλεια της Anubis είναι υποδειγματική. Στον τόμο περιέχεται μια βιογραφία του Sal Buscema και ένα δισέλιδο με διάφορες εικονογραφήσεις του Falcon. Εξαιρετική επίσης η μετάφραση του Χρήστου Κανελλόπουλου. Τα αμερικανικά τεύχη είχαν κυκλοφορήσει και στο περιοδικό "Κάπταιν Αμέρικα" (1976) του Καμπανά και συγκεκριμένα στα τεύχη 12-19. Φυσικά, η όποια προσπάθεια σύγκρισης μεταξύ των δύο εκδόσεων είναι άνευ νοήματος, αφού τα πάντα στην τωρινή έκδοση είναι συντριπτικά καλύτερα, όπως μπορείτε να δείτε και στο βίντεο του @Lord Makro: Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο είναι σκαναρισμένα από εμένα και οι εσωτερικές σελίδες από τις αμερικανικές εκδόσεις και αλιευμένες από το Ίντερνετ.
  4. Πανδαισία χρωμάτων, έτσι; Την 13-06-1987 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του νέου περιοδικού των εκδόσεων Καμπανά, "Σούπερ Σπάιντερ Μαν" το οποίο ολοκλήρωσε την κυκλοφορία του την 15-09-1991, μετά από κυκλοφορία 52 τευχών, τα εξώφυλλα των οποίων βλέπετε ανωτέρω. Το περιοδικό ήταν εξ ολοκλήρου έγχρωμο, αν και με ανατύπωση από τα πρωτότυπα με τη μέθοδο της φωτοτυπίας η οποία απέδιδε μετρίου ποιότητας αποτελέσματα. Κάθε τεύχος είχε 84 σελίδες και περιείχε συνήθως από δύο 40-σέλιδα ANNUALS της ΜΑΡΒΕΛ με μεγάλη ποικιλία ηρώων, ορισμένοι από τους οποίους δεν εμφανίστηκαν ούτε στο εβδομαδιαίο Σπάιντερ Μαν που αποτελούσε τον πιο διαδεδομένο τίτλο κόμικ των εκδόσεων Καμπανά εκείνης της εποχής. Επίσης φιλοξένησε διάφορα άρθρα, μια πολύ ζεστή στήλη αλληλογραφίας, δημοσίευε ζωγραφιές των αναγνωστών και τα δύο ανωτέρω ένθετα άλμπουμ που συμπληρώνονταν με αυτοκόλλητα ηρώων της Μάρβελ (το 1ο) ή χαρτάκια αυτοκινήτων που κοβόταν (το 2ο) από το εβδομαδιαίο Σπάιντερμαν. Στις σελίδες του παρέλασαν οι ακόλουθες ιστορίες από ANNUALS: Amazing Spider-Man (1963) Annual No. 10, 11, 12, 13, 14, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24 Marvel Team-Up (1972) Annual No. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 Spectacular Spider-Man (1976) Annual No. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10 Web of Spider-Man (1985) Annual No. 1, 2, 4, 5, 6 Captain America (1968) Annual No. 3, 5, 6, 7, 8 Iron Man (1968) Annual No. 5, 6, 7, 8, 9 Incredible Hulk (1968) Annual No. 5, 6, 7, 8, 9, 11, 12, 13, 14, 15, 16 Avengers (1963) Annual No. 7, 8, 9, 10, 13, 14, 15, 16, 17, 19 Daredevil (1964) Annual No. 5, 6 West Coast Avengers (1985) Annual No. 1, 2, 3, 4 Marvel Two-In-One (1974) Annual No. 7 ROM (1989) Annual No. 1, 2, 4 X-Factor (1986) Annual No. 1 Αλλά και μια σειρά σπέσιαλ τευχών, όπως: The Saga of the Alien Costume tpb (Amazing Spider-Man 252 έως 259) Captain America Special Edition (1984) No.1 (Captain America No. 110, 111, Tower of Shadows/1969 No. 1) Spectacular Spider-Man (1976) No. 128 έως 132 (συνέχεια από το εβδομαδιαίο Σπάιντερμαν, συμπεριλαμβανομένων και 2 συνεχειών του Kraven's Last Hunt!) Captain America (1968) No. 350 (επετειακό, διπλό τεύχος) Captain America (1968) No. 383 (επετειακό, ΤΕΡΑΣΤΙΟ τεύχος) Iron Man (1968) No. 200 (επετειακό, διπλό τεύχος) Avengers (1963) No. 200 (επετειακό, διπλό τεύχος) Spider-Man vs Wolverine (1987), one-shot Marvel Team-Up (1972) No. 149, 150 Marvel Super Heroes (1991) No. 3, 4 Καθώς και ορισμένες ολιγοσέλιδες δευτερεύουσες ιστορίες που περίσσευαν από το εβδομαδιαίο Σπάιντερμαν, από τα: Captain America (1968) No. 364, 365, 366, 367, 369, 371, 372, 373 Επίσης μέσα στις σελίδες του γνωρίσαμε ορισμένα από τα crossovers events που διαδραματίζονταν εκείνη την εποχή στα Αμερικάνικα Annuals, αν και δυστυχώς όχι ολόκληρα. Συγκεκριμένα πρόκειται για τα: Evolutionary War (μέρη 6, 8, 9, 10, 11) Atlantis Attacks (μέρη 4, 7, 11, 12) Lifeform (μέρη 2, 3 από συνολικά 4) Terminus Factor (μόνο το 5ο και τελευταίο μέρος) Spidey's Totally Tiny Adventure (μέρη 1, 2, 3, 4 - το μόνο που ολοκληρώθηκε!) Δυστυχώς προς το τέλος άρχισε να εκδίδει ξανά παλαιές ιστορίες, πολλές των οποίων είχε ξαναδημοσιεύσει (ίσως λόγω αδιαφορίας ή άγνοιας των τότε συντελεστών της έκδοσης) στο παρελθόν, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να ρίξει την κυκλοφορία του και να οδηγήσει στην αντικατάσταση του από το νέο Captain America. Ευχαριστώ τους Pantheon και eponymus της Αρχειοθήκης Κόμικς για την ευγενική παραχώρηση του οπτικού υλικού.
  5. Ο Captain America είναι ίσως ο πιο αναγνωρίσιμος ήρωας της Marvel μαζί με τον Spider Man,τον Hulk και ίσως τον Wolverine.Σίγουρα όμως είναι μαζί με τον Superman, ο πιο εμβληματικός χαρακτήρας των κόμικ, και ανήκει στη λεγόμενη Golden Age εποχή των κόμικ. Δημιούργημα των Joe Simon και Jack Kirby,παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Captain America comics #1 τον Μάρτιο του 1941 για την Timely(όπως ήταν το όνομα της Marvel τότε)και αμέσως αγαπήθηκε από εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο το κόσμο. Ο ήρωας στην 80χρονη παρουσία του στις σελίδες των κόμικ, γραμμένος από μία πληθώρα ταλαντούχων συγγραφέων μας έχει χαρίσει πολλές κλασικές στιγμές. Οι περισσότερες προέρχονται από τη πρώτη μετά – χρυσής εποχής σειρά του που άρχισε πρώτα στο Tales of Suspense και συνεχίστηκε στο δικό του τίτλο τον Captain America του 1968 ο οποίος έβγαλε 454 τεύχη μέχρι τον Αύγουστο του 1996.Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι και τα υπόλοιπα volumes που από τότε ακολούθησαν(ουσιαστικά κάθε χρόνο τα τελευταία χρόνια έχουμε από ένα)δεν έχουν να επιδείξουν καλές ιστορίες οι οποίες θα γίνουν με τη σειρά τους και αυτές κλασικές. Κάθε άλλο όπως θα δείτε!!Oι παρακάτω είναι οι πιο αγαπημένες μου και θεωρούνται και από τις κλασικότερες στιγμές στην ιστορία του Cap. 1 . No Longer Alone! / Tomorrow You Live, Tonight I Die / The Strange Death of Captain America (Captain America vol.1 #110, 111, 113 Φεβρουάριος - Μάιος 1969 Συγγραφέας : Stan Lee Σχεδιαστής: Jim Steranko): ''If you aim to fill Bucky's shoes, -- You'll do it my way! '' Ο τίτλος του Captain America μέσα σχεδόν σε ένα χρόνο από τότε που είχε αποκτήσει ξανά δικό του περιοδικό αντιμετώπιζε ήδη την κόπωση και ο πέλεκυς του cancelation έμοιαζε να είναι πολύ κοντά...Και εδώ ήταν που ο Stan Lee σηκώνει τα μανίκια και κάθεται να γράψει μία πραγματικά καλή ιστορία, παραδίδοντας την εικονογράφηση της στο μεγαλύτερο σχεδιαστικό αστέρι εκείνης της περιόδου τον Jim Steranko άρτι αφιχθείς από το Nick Fury Agent of Shield.Μέσα σε τρία μόλις τεύχη οι Lee και Steranko(που αποτέλεσε περίεργη επιλογή για να διαδεχθεί το βασιλιά Kirby στο σχεδιασμό του τίτλου)μας παραδίδουν μαθήματα σεναρίου και σχεδιασμού όπως σχεδόν μέχρι εκείνη την περίοδο δεν είχε γίνει σε κανέναν άλλο τίτλο. Η pop art σε όλο της το μεγαλείο, να εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα με τον εκπληκτικό σχεδιασμό του Steranko,τα εντυπωσιακά splash pages που το καθένα τους παραμένει κλασικό, εντυπωσιακές σκηνές μάχης με τους πράκτορες της σατανικής Hydra, ο Rick Jones να παίρνει τη θέση του Bucky, και να έχουμε και το "θάνατο" του Steve Rogers, έτσι ώστε ο Cap να αποκτά ξανά τη μυστική του ταυτότητα...Τρία τεύχη που όχι μόνο έσωσαν τον τίτλο από cancelation αλλά άλλαξαν και ολόκληρο το status quo του χαρακτήρα... 2. The Secret Empire (Captain America vol.1 #169-176 Γενάρης- Αύγουστος 1974 Συγγραφέας: Steve Englehart Σχεδιαστής : Sal Buscema) : ''So, when people take a look at me -- which America am I supposed to be symbolize?'' Μετά τα τρία εκείνα τεύχη των Lee-Steranko το έδαφος ήταν ήδη γόνιμο για να ακολουθήσει η μεγάλη διαδοχή στον τίτλο. Και αυτό έγινε με την άφιξη του Steve Englehart ο οποίος μας παρέδωσε τις πιο κλασικές ιστορίες του Cap τη δεκαετία του '70. O Englehart δημιουργεί μια στοιχειώδη πολιτική αλληγορία που βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στην πραγματική πτώση της προεδρίας του Ρίτσαρντ Νίξον. Το σκάνδαλο του Watergate στη Marvelική του έκδοση..O Captain αντιμέτωπος με μία μυστική οργάνωση που αφού τον ταλαιπωρεί για αρκετά τεύχη, θα ανακαλύψει ότι πίσω από τον #1 της οργάνωσης κρύβεται άνθρωπος μέσα από την ίδια τη κυβέρνηση της χώρας. Αυτό θα κλονίσει τη πίστη στα ιδανικά και το θεμέλιο που αποτελεί την ίδια του τη χώρα...Χιτσοκικό σενάριο γεμάτο δράση και ανατροπές, και εκπληκτικά σχεδιασμένο από τον Sal Buscema, αποτελεί ένα από τα πολλά καταπληκτικά story arcs του συγγραφέα στον τίτλο που ακόμα μέχρι και σήμερα παραμένει κλασικό και ανεπανάληπτο... 3. Madbomb (Captain America vol.1 #193 -200 Ιανουάριος - Αύγουστος 1976 Συγγραφέας&Σχεδιαστής : Jack Kirby) : ''It took 200 years, Falcon... But this country has grown up...'' Η επιστροφή του βασιλιά στον τίτλο ήταν πια γεγονός. Ο Kirby αναλαμβάνει το "παιδί" του ξανά και θα κινηθεί σε " διαφορετικά" μονοπάτια τόσο από τον Englehart όσο και από τις δικές του παλαιότερες ιστορίες. Έχοντας επιστρέψει στη Marvel ,μετά το 5χρονο πέρασμα του στη DC και τη δημιουργία κοσμικών χαρακτήρων όπως οι New Gods,Darkseid και Forever people, ο Kirby απομακρύνεται από τις street level/spy stories που χαρακτήριζαν μέχρι τότε τον ήρωα και δίνει στον τίτλο έμφαση στο supernatural στοιχείο και τις φυλετικές διακρίσεις. Ο Βασιλιάς δε διστάζει να πειραματιστεί με τον ήρωα του. Να τον βγάλει από τη "comfort zone" που μέχρι τότε τον είχαν τοποθετήσει σεναριακά οι επίγονοι του. Ο Cap μαζί με τον Falcon θα παίρνουν τις αποστολές τους από τον ίδιο τον πρόεδρο της Αμερικής, και θα ταξιδέψουν ακόμα και εκτός αυτής για να αναλάβουν επικίνδυνες αποστολές.. Το πρώτο story arc Madbomb έχει να κάνει με χρονοτρομοκράτες που θέλουν να πυροδοτήσουν μία βόμβα ηχητικών σημάτων που θα οδηγήσει την ανθρωπότητα στο θυμό και τη μανία, καταστρέφοντας τα πάντα στο πέρασμά της. Σίγουρα κάποιοι ένιωσαν άβολα με τέτοιου τύπου μοντερνισμούς στον Cap, ιδιαίτερα μετά το πολύ πετυχημένο run του Englehart στον τίτλο, αλλά όπως και να το κάνουμε η επιστροφή και μόνο του βασιλιά στον τίτλο και οι νέες ιδέες που έφερε σε αυτόν , αξίζουν τη θέση τους σε αυτή τη λίστα. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και ο Brubaker χρόνια αργότερα θα επανέλθει σε αυτή την ιστορία. 4. Captain America No More (Captain America vol.1 #332-350 Αύγουστος 1987 - Φεβρουάριος 1989 Συγγραφέας : Mark Gruenwald Σχεδιαστής : Kieron Dwyer) : ''Captain America was created to be a mere soldier, But I have made him far more than that...'' O Mark Gruenwald ήταν για τον τίτλο του Cap ότι ο Chris Claremont για τους Χ-ΜΕΝ και ο Peter David για τον Hulk.Ίσως και ο definitive Cap writer.Στα χρόνια που έμεινε στον τίτλο μας χάρισε πολύ καλές στιγμές αλλά και λιγότερο καλές(Cap-wolf),ειδικά προς το τέλος που αντιμετώπιζε και ο ίδιος προβλήματα υγείας και αυτό "έβγαινε" και στον τίτλο. Σίγουρα αυτό το story arc ανήκει στη πρώτη κατηγορία και θεωρείτε πλέον κλασικό στο είδος του. Σε αυτή τη μακρά ιστορία, ο Cap αναγκάζεται να παραδώσει στη κυβέρνηση την στολή και την ασπίδα του (μετά από μία συνωμοσία που έχει στήσει ο Red Skull με ανθρώπους κλειδιά μέσα σε αυτήν)αντικαθίσταται από έναν νέο Captain America, τον John Walker, ο οποίος είναι ένας πιο βίαιο είδος σούπερ πατριώτη, και ψυχολογικά ασταθής. Ενώ όλα αυτά συνεχίζονται, ο Steve Rogers γίνεται ήρωας γνωστός μόνο ως "the Captain" και ξεκινά μια υπόγεια εκστρατεία κατά της συνωμοσίας του Red Skull, που τελικά τον οδηγεί μετά από πολλές περιπέτειες στο να κερδίζει πίσω την ασπίδα του, στο τεύχος #350 που αποτελεί ένα φόρο τιμής στον ήρωα των Simon-Kirby.Από τις καλύτερες στιγμές του Gruenwald. 5. The Winter Soldier( Captain America vol.5 #1-6, 8-9, 11-14 Νοέμβριος 2004 - Απρίλιος 2006 Συγγραφέας : Ed Brubaker Σχεδιαστής : Steve Epting,Mike Perkins & Michael Lark): ''Remember! Remember who you really are!..'' Aν ο Gruenwald θεωρείτε ο definitive Cap writer,τότε ο Ed Brubaker είναι ο άξιος διάδοχός του. Ανανέωσε τον ήρωα όσο δεν είχε κάνει άλλος εδώ και δεκαετίες και έγραψε τις κλασικότερες ιστορίες του για τη νέα χιλιετία. Με την αρχή του run του ο Brubaker κάνει αυτό που δεν είχαν τολμήσει να κάνουν εδώ και δεκαετίες όλοι οι δημιουργοί...Να "ζωντανέψει" τον Bucky και μάλιστα να είναι με τη μεριά των κακών(θα δείτε το πως όσοι δεν έχετε διαβάσει το συγκεκριμένο run).Ήταν από τα πράγματα εκείνα που δεν "αγγίζονταν" στο Marvel universe.Κάτι σαν να αναστήσεις τον θείο Ben του Spidey, ή τον Captain Marvel ένα πράγμα....Και όμως ο Brubaker το τόλμησε, χαρίζοντας μας μία από τις καλύτερες και πιο αγαπημένες ιστορίες του Cap όλων των εποχών, που αποτέλεσε έμπνευση και για ολόκληρη τη δεύτερη ταινία του ήρωα στους κινηματογράφους σε σκηνοθεσία Anthony&Joe Russo που δείχνει πόσο σπουδαία πραγματικά είναι η συμβολή του Brubaker στον τίτλο. Φυσικά ο ίδιος αργότερα θα τολμήσει ακόμα μεγαλύτερα πράγματα αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία που ίσως μπει σε μελλοντική λίστα ή άρθρο μου.... HONORABLE MENTIONS Oι παρακάτω δύο ιστορίες έχουν παρουσιαστεί σε δικά τους άρθρα στο Comicmaniacs και επειδή είναι και αυτές κλασικές σας παραθέτω τους τίτλους τους και το link που θα τις (ξανά)βρείτε.Φυσικά αναφέρομαι στα Castaway in Dimension Z από Remender&Romita jr και Death of Red Skull των DeMatteis&Neary που αποτελούν εξίσου αγαπημένες μου επιλογές. Δεν ήταν μόνο αυτές οι καλύτερες φυσικά ιστορίες του Captain America.Σίγουρα όμως πιστεύω ότι όπως και για εμένα, ήταν οι πιο αγαπημένες σας. Φυσικά θα μπορούσα να αναφερθώ και στην περίοδο του Mark Waid στον τίτλο(ειδικά το Operation Rebirth) που πήρε τη σκυτάλη από έναν κουρασμένο Gruenwald,ή σε εκείνο το βραχύβιο των Roger Stern&John Byrne, καθώς επίσης και στις πρώτες ιστορίες στα Tales of Suspense που (ξανά)έχτιζαν σιγά σιγά το σύμπαν του ήρωα, στη silver age εποχή πια των κόμικ. Αλλά θα ήθελα να γράφω ολόκληρα κατεβατά(και ήδη με αυτό σας κούρασα)και η λίστα περιλάμβανε μόνο 5 ιστορίες. Ίσως σε κάποια άλλη λίστα μου στο μέλλον να αναφερθώ και σε αυτές. Ελπίζω ο ήρωας να συνεχίσει να μας δίνει καλές ιστορίες για τα επόμενα χρόνια που θα παραμείνουν εξ'ίσου κλασικές!!Το κείμενο το βρίσκετε και στο προσωπικό μου blog ΕΔΩ
  6. Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 31-01-2020 Υλικό Συλλογής: Captain America v5 08-09, 11-14 (September 2005 / April 2006) Με το πρώτο trade να αποτελεί το στήσιμο του σκηνικού στο οποίο ο Brubaker θα βασίσει τις θεματικές της "θητείας" του στον τίτλο, εδώ ερχόμαστε στην πρώτη σημαντική στιγμή του πέμπτου volume. Ακολουθούν spoilers. Διαβάζετε με δικιά σας ευθύνη. Ο Κάπτεν Αμέρικα προσπαθεί ακόμα να αποδεχτεί το ότι ο Μπάκι είναι ζωντανός και δεν πρόκειται για κάποιο κόλπο, με την παρέμβαση του Μπάκι σε μια επιχείριση να του προκαλεί ακόμα περισσότερη σύγχυση. Παράλληλα, ο Αλεξάντερ Λούκιν κινεί διάφορα νήματα για να νομιμοποιήσει την σκιώδη πολυεθνική του, την Κρόνας, φέρνοντας εις πέρας αρκετές εξαγορές, χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις του κοσμικού κύβου ως πειθώ. Καταφέρνει μάλιστα να πείσει και την Αμερικάνικη κυβέρνηση να συνεργαστεί μαζί του, με τον Κάπτεν και την ΑΣΠΙΔΑ να το ανακαλύπτει αυτό ενώ μπουκάρανε - χωρίς εξουσιοδότηση - σε ένα από τα γραφεία της Κρόνας στο οποίο πίστευαν πως μπορεί να φυλάει ο Λούκιν τον Κύβο. Παράλληλα, ο Κροσμπόουνς, ο οποίος έχει ορκιστεί να εκδικηθεί τον θάνατο του Κόκκινου Κρανίου, βάζει στόχο να βρει και να θέσει την κόρη του Κρανίου υπό τον έλεγχο της οργάνωσης του. Η σημαντική αφηγηματική στιγμή του τόμου όμως είναι η εξήγηση για το πως είναι δυνατόν να παραμένει ο Μπάκι ζωντανός. Με τον κοσμικό κύβο να κάνει τα παιχνίδια του (μιας και κανείς δεν μπορεί να ελέγξει απόλυτα τις πράξεις του), ο Κάπτεν λαμβάνει τον φάκελο που καταγράφει τις πράξεις του προγράμματος Στρατιώτης του Χειμώνα. Με τις ζωτικές λειτουργίες του Μπάκι να έχουν κατασταλεί από τα παγωμένα νερά στα οποία έπεσε χάρη στην έκρηξη του πυραύλου του Βαρόνου Ζέμο και την μνήμη του να έχει χαθεί, οι Ρώσοι βρήκαν το φαινομενικά τέλειο πειθήνιο εργαλείο για χρήση κρυφών αποστολών σε εχθρικά - προς αυτούς - εδάφη στην διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Όμως το ότι ο Μπάκι δεν θυμάται το παρελθόν του δεν σημαίνει πως είναι αρκετά ευσταθής για να παραμείνει για μεγάλα χρονικά διαστήματα ενεργός. Μετά από κάποια επεισόδια που σημειώθηκαν μετά το πέρας των αποστολών, οι σοβιετικοί αποφάσισαν να τον χρησιμοποιούν περιστασιακά, με το υπόλοιπο χρόνο να είναι σε κατάσταση νάρκης. Το πρόγραμμα Στρατιώτης του Χειμώνα τερματίστηκε προς το τέλος του ψυχρού πολέμου, με τον Μπάκι να παραμένει αδρανής όλο αυτό τον καιρό. Ο Μπρουμπέικερ βάζει σε αυτό το κομμάτι της ιστορίας όλη την μαεστρία του, παραθέτοντας όλο το ιστορικό με την μορφή επιχειρησιακού φακέλου και την όλη περίοδο να διαβάζεται σαν μίξη κατασκοπευτικού υλικού και απόκρυφου φαινόμενου από τα X-Files. Το ότι δεν έβαλε την δράση του Μπάκι να επεκτείνεται πέρα από τον ψυχρό πόλεμο, εντείνει την ατμόσφαιρα μυστηρίου και τονώνει την αληθοφάνεια της, δίνοντας παράλληλα το κατάλληλο συναισθηματικό φορτίο, το οποίο κάνει τον Κάπτεν να αποφασίσει πως όντως πρόκειται για αυτόν και πρέπει να τον σώσει πάση θυσία. Και φυσικά, αποτελεί μια έμμεση κριτική ματιά του συγγραφέα σε αυτή την ιστορική περίοδο Και ερχόμαστε σταδιακά στην κατάληξη της ιστορίας. Με τον Κάπτεν να προσπαθεί να αποτρέψει την συμμετοχή της Σάρον Κάρτερ, φοβούμενος - δικαιολογημένα - πως αν τις δοθεί ευκαιρία, θα τον σκοτώσει, ο Κάπτεν προσπαθεί να βρει τον Μπάκι μόνος του. Η Σάρον όμως αποφασίζει να ενημερώσει τον Φάλκον και τον Άιρον Μαν, σταθερούς του φίλους (ακόμα τότε), ώστε τουλάχιστον να έχει ενισχύσεις στην προσπάθεια του. Καταφέρνουν τελικά να το βρουν, εντοπίζοντας τις πιθανές κρυψώνες του κοσμικού κύβου και στην μάχη που ακολουθεί, ο Κάπτεν χρησιμοποιεί τον κύβο για να δώσει πίσω τις αναμνήσεις του Μπάκι, πριν καταστραφεί ολοσχερώς ο κύβος. Μαζί με τον κύβο εξαφανίζεται και ο Μπάκι όμως, ο οποίος θα απασχολήσει τους αναγνώστες σε μεταγενέστερο χρόνο. Τελειώνοντας, ο τόμος μας δίνει άλλη μια αποκάλυψη: Το Κόκκινο Κρανίο έχει επιζήσει, με τον κοσμικό κύβο να έχει μεταφέρει την προσωπικότητα μέσα στον μυαλό του Λούκιν, ο οποίος από τον προηγούμενο τόμο ήδη φαίνεται να παλεύει να κρατήσει την δικιά του προσωπικότητα στο προσκήνιο. Μπορώ να πω τώρα που ξαναδιαβάζω τις ιστορίες, πως μου έχουν λείψει οι συγγραφείς που παράγουν υπερηρωικά κόμικς ικανά να λειτουργήσουν τόσο ως μηνιαίοι τίτλοι, όσο και ως αυτόνομη ιστορία με επαρκή τρόπο. Το κάθε τεύχος του τόμου είναι τέλειο στο να τραβήξει τον αναγνώστη μέσα στην υπόθεση ακόμα και αν διαβαστεί αυτόνομα, ενώ παράλληλα λειτουργεί αθροιστικά στη ιστορία και στήνει - επιπλέον - στοιχεία για μεταγενέστερους τόμους, που όμως δεν φαντάζουν παράταιρα στοιχεία μέσα στους τρέχοντες. Η όλη υπόθεση με την κόρη του Κρανίου, έρχεται στο προσκήνιο στο επόμενο κεφαλαίο, με το μεθεπόμενο να είναι συνδεδεμένο με τον Civil War, δυστυχώς όμως η Hachette δεν τα έχει δημοσιεύσει αυτά στο εξωτερικό, οπότε δεν βλέπω να βγαίνουν στην χώρα μας. Την μόνη πιθανή συνέχεια που βλέπω στον ορίζοντα, είναι τον Θάνατο του Κάπτεν Αμέρικα, ο οποίος έχει βγει από την συλλογή. Επίσης, αν αναρωτιέστε γιατί δεν συμπεριλήφθηκε το δέκατο τεύχος μέσα στον παρόν τόμο, απλά αποτελούσε συνοδευτικό του House of M, οπότε δεν έχει σχέση με τα τεκταινόμενα του τόμου. Αυτός είναι ο ενδέκατος τόμος της συλλογής της Hachette που βγαίνει στα Ελληνικά και είναι η πρώτη φορά που συνεχίζεται η πορεία κάποιου volume ενός τίτλου.
  7. Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 25-10-2019 Υλικό Συλλογής: Captain America v5 01-07 (January/July 2005) Επιτέλους, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Μια παράλειψη των Ελλήνων εκδοτών, επιτέλους διορθώθηκε, με την κυκλοφορία του πρώτου τόμου από το πολυβραβευμένο run του Brubaker, μέσα από την σειρά Η Επίσημη Συλλογή Graphic Novels της Marvel, της Hachette. Ο Κάπτεν Αμέρικα αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο μιας τρομοκρατικής επίθεσης διεθνούς κλίμακας, με ηθικούς αυτουργούς τον Ρεντ Σκαλ, έναν αποστάτη στρατηγό της πρώην Σοβιετικής ένωσης και με το τελευταίο άτομο που θα περίμενε από το παρελθόν του ως εκτελεστή των σχεδίων του. Παράλληλα, κάποιες καταπιεσμένες μνήμες (ή μήπως είναι ψευδείς; ) ανασύρονται για να του δώσουν υποσυνείδητα την λύση στο ερώτημα. Τα αντιμετωπίζει όλα με την βοήθεια της Ασπίδα και πιο συγκεκριμένα του Νικ Φιούρι και της Πράκτορα 13. Οι εικόνες είναι από την Αμερικάνικη έκδοση Ο Brubaker φροντίζει ώστε να καταφέρνοντας έτσι να μας εκπλήξει και να μας δείξει με το καλημέρα πως η δικιά του σειρά δεν θα κινηθεί πάνω σε γνώριμα μονοπάτια. Στην θέση του αναπτύσσει τον χαρακτήρα του νέου κακού, ο οποίος είναι πολυδιάστατος και με κατανοητά – αν και εν τέλει, στρεβλά - ιδεολογικά πιστεύω να τον παρακινούν. Παράλληλα, φροντίζει να αναπτύξει και τον ίδιον τον πρωταγωνιστή, απομακρύνοντας τον από την μονοδιάστατη φιγούρα που πάντα ξέρει τι κάνει και τι είναι το σωστό που έχουμε συνηθίσει σε άλλες σειρές, εξερευνώντας το παρελθόν του και αποδομώντας ή/και αλλάζοντας όλα αυτά τα στοιχεία του παρελθόντος που είναι αντικρουόμενα από παλιότερες ιστορίες. Ο συγγραφέας, παιδί στρατιωτικού που μεγάλωσε μετακινούμενος από βάση σε βάση, φροντίζει να μας δείξει έναν Κάπτεν Αμέρικα που ξέρει και σέβεται την ιστορία, τόσο του τόπου του, όσο και την διεθνή, καθώς και τα επιτεύγματα του κάθε τόπου, σε αντίθεση με πολλούς συμπατριώτες του. Και παρέα με το καταπληκτικό σχέδιο των Steve Epting & Michael Lark, δημιουργεί μια ατμόσφαιρα που είναι ουσιαστικά στα χωρικά ύδατα του κατασκοπευτικού νουάρ, το οποίο φροντίζει να το διανθίσει και με μηχανισμούς whodunit, είδη που είναι οπαδός και στα οποία είναι μάστορας όταν καταπιάνεται με αυτά. Και αυτά είναι μόνο η αρχή, μιας και στο τέλος μας τάζουν πως η ιστορία θα συνεχιστεί με τον επόμενο τόμο. Η έκδοση της Hachette είναι στα γνωστά υψηλά στάνταρ, με αυτό τον τόμο να έχει κάποια παραπάνω έξτρα από το συνηθισμένο, αλλά και την απαραίτητη συνέντευξη/άρθρο με τον Brubaker, που δείχνει την ιδιοσυγκρασία του αρκετά καλά πιστεύω. Παρουσίαση του Steve Rogers - Super Soldier Reading Order για όλο το run του Brubaker
  8. Η δεύτερη σειρά της Marvel, που ξεκίνησε ο Καμπανάς μετά το Μάστερ Κουνγκ Φου ήταν ο Κάπταιν Αμέρικα, το πρώτο τεύχος του οποίου κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο του 1976. Ως συνοδοί του Κάπταιν επιλέχθηκαν οι Χ-ΜΕΝ και οι Εκδικητές. Υπόψιν, ότι και οι τρεις ιστορίες του τεύχους έχουν τις υπογραφές των Stan Lee και Jack KIrby! Και οι τρεις σειρές ξεκίνησαν από το #1 της αμερικανικής έκδοσης (ο Κάπταιν Αμέρικα από το #100, αλλά νομίζω, ότι αυτό ήταν στην πραγματικότητα τεύχος 1. Ενώ οι δύο άλλες σειρές συνεχίσθηκαν κανονικά, από το τεύχος 2, ο Κάπταιν έκανε ένα άλμα στο #157 της αμερικανικής έκδοσης. Στη συνέχεια, οι Εκδικητές μετακόμισαν σε δικό τους τίτλο και ο Κάπταιν Αμέρικα έμεινε μόνο με τους Χ-ΜΕΝ. Ως αποτέλεσμα, τα πρώτα 11 τεύχη είχαν 68 σελίδες, ενώ από το #12, που φεύγουν οι Χ-ΜΕΝ, ο αριθμός των σελίδων μειώθηκε στις 52 και ανέβηκαν λίγο οι διαστάσεις του τεύχους, κάτι που έγινε σε όλες τις εκδόσεις του Καμπανά εκείνης της εποχής. Τώρα για τον τίτλο τι να γράψω;;; Όλοι ξέρετε τον Κάπταιν Αμέρικα, όλοι ξέρετε τους Χ-ΜΕΝ, όλοι τους Εκδικητές. Το μόνο που υπάρχει να προσθέσω είναι το εξής: ο Καμπανάς έπιασε τον Κάπταιν Αμέρικα σε μια πολύ καλή περίοδο της ιστορίας του με πολύ ωραίες ιστορίες. Οι Χ-ΜΕΝ φιλοξενούνται με τις πρώτες τους ιστορίες, οι οποίες, παρά την ιστορικότητά τους, σίγουρα δεν είναι οι καλύτερες, όπως το ίδιο συμβαίνει και με τους Εκδικητές. Δυστυχώς, η ποιότητα της έκδοσης ήταν για μια φορά ακόμη τραγική. Το τελευταίο τεύχος που δημοσίευσε πρωτότυπες ιστορίες ήταν το #46. Από το επόμενο, ξεκίνησαν οι επανεκδόσεις ιστοριών με εξώφυλλα, που ήταν μεγέθυνση καρέ κάποιων ιστοριών, όπως ακριβώς είχε γίνει και με το Σπάιντερ-Μαν. Τελικά, το περιοδικό σταμάτησε στο τεύχος 63, τον Φεβρουάριο του 1982. Ο Κάπταιν Αμέρικα ήταν ένας από τους τίτλους που επιλέχθησαν για το εβδομαδιαίο Σπάιντερ-Μαν και μάλιστα συνέχισε ακριβώς από το επόμενο αμερικάνικο τεύχος, όπου είχαν σταματήσει οι πρωτότυπες εκδόσεις του Καμπανά. Τους Χ-ΜΕΝ θα τους ξαναβλέπαμε με εντελώς διαφορετική σύνθεση στο ομότιτλο περιοδικό της Μαμούθ, κάποια χρόνια αργότερα. Οι ιστορίες που δημοσιεύθηκαν: Captain America (1968): #100 στο 1, 157-159 στα 2-4, 161-163 στα 5-7, 164-203 στα τεύχη 8-46. Από εκεί και μετά ξεκίνησαν οι επαναλήψεις με σχεδόν τυχαία σειρά X-MEN (1963) 1-20 στα 20 πρώτα τεύχη, #22 στο 21, #24 στο 22, #23 στο 23, 25-47 στα ελληνικά τεύχη 24-46. Από εκεί και μετά ξεκίνησαν οι επαναλήψεις με μάλλον τυχαία σειρά Avengers (1963) 1-11 στα 11 πρώτα τεύχη Στα περισσότερα τεύχη υπήρχαν και σύντομες ιστορίες γουέστερν ή / και πολεμικές. Παραθέτω για ιστορικούς λόγους το επικό εκδοτικό σημείωμα του πρώτου τεύχους Το 1991 ο Καμπανάς έκανε μια προσπάθεια να ξαναρχίσει τη σειρά, αλλά αυτή η προσπάθεια δεν μακροημέρευσε. Περισσότερα για αυτήν την έκδοση σε μελλοντική παρουσίαση Τα τεύχη είναι πλέον πολύ δύσκολο να βρεθούν και αρχίζουν να ακριβαίνουν. Η σειρά κυκλοφορεί ολόκληρη σκαναρισμένη. Όλα τα σκαναρίσματα της παρουσίασης έγιναν από εμένα Βιβλιογραφία για περαιτέρω μελέτη: Wikipedia
  9. Το 2001 η Marvel ξεκίνησε μία νέα σειρά με τίτλο The End στην οποία παρουσιάζονταν οι κυριότεροι χαρακτήρες της σε αυτό που θα ονομάζαμε τελευταία ιστορία τους. Η αρχή έγινε με την αριστουργηματική τελευταία ιστορία του Hulk (Hulk: The End) όπως την παρουσίασε την ίδια χρονιά σε ένα one shot ο Peter David με τον παλιό συνεργάτη του Dale Keown. Πολλοί αξιόλογοι δημιουργοί παρουσίασαν μικρά διαμαντάκια μέσα από μεμονωμένα τεύχη ή limited series με ήρωες όπως ο Wolverine, Iron Man, Punisher, Silver Surfer (το περίφημο Requiem που σας παρουσίασα εδώ) και φυσικά το πολύ μεγαλύτερο σε έκταση X-MEN The End που ολοκληρώθηκε σε 3 σειρές των 6 τευχών (18 συνολικά) από τον Chris Claremont. Φαίνεται ότι η σειρά αυτή ουσιαστικά ποτέ δεν μας εγκατέλειψε αφού το τελευταίο καιρό η Marvel συνέχισε να βγάζει κάποια The End one shots όπως την τελευταία ιστορία της Captain Marvel, του Doctor Strange, του Miles Morales Spider Man και του Captain America που θα σας παρουσιάσω σήμερα και μάλιστα δια χειρός Erik Larsen σε σχέδιο και σενάριο. Στη τελευταία ιστορία του Captain America λοιπόν παρακολουθούμε τον αγώνα του Steve Rogers να επιβιώσει σε έναν κόσμο γεμάτο Red Skull!!Ναι καλά ακούσατε,από παντού του επιτίθονται κόκκινα κρανία άντρες και γυναίκες ακόμα και παιδιά...Τι έχει συμβεί;;Απλά ο Steve Rogers νίκησε μεν τον αιώνιο εχθρό του τον Red Skull,αυτή τη φορά παντοτινά,αλλά ο τελευταίος πριν μας αφήσει χρόνους,άφησε να εξαπλωθεί ένας ιός δικής του κατασκευής(κάτι σαν τη κόκκινη σκόνη που μετέτρεπε τους άλλους σε κρανία)με αποτέλεσμα,και ενώ ο Captain προσπάθησε να το εμποδίσει,εκείνος όχι απλά επιβίωσε αλλά μεταλλάχθηκε και μαζί του μεταλλάχθηκαν και εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο...Με μία απλή επαφή ο καθένας μπορεί να μολυνθεί από τον άλλο μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα... Τώρα όλοι έχουν μετατραπεί σε Red Skulls, χωρίς δική τους νόηση, αλλά με δολοφονικά (και ενίοτε ρατσιστικά) ένστικτα ενάντια σε οτιδήποτε έχει παραμείνει ανθρώπινο....Τώρα ο Captain καθημερινά αγωνίζεται για επιβίωση σε ένα περιβάλλον που οτιδήποτε γύρο του είναι εχθρός, σε έναν άνισο αγώνα ζωής και θανάτου ψάχνοντας παράλληλα να βρει επιζώντες, που όπως ίσως και ο ίδιος να είχαν ανοσία στον ιό... Και όταν θα ανακαλύψει μία μικρή ομάδα,ο αγώνας θα γίνει ακόμα πιο άνισος, αφού πλέον θα έχει κοντά του ανυπεράσπιστους ανθρώπους να προστατέψει για να μην γίνουν και εκείνοι σαν τους άλλους... Ξεχάστε λοιπόν το Walking Dead.Εδώ δεν έχουμε ζόμπι και νεκροζώντανους, αλλά Κρανιοζώντανους ρατσιστές με φιλοναζιστικά και δολοφονικά αισθήματα που νομίζω ότι είναι ακόμα πιο επικίνδυνο... Για πρώτη φορά θα δούμε έναν Captain America να αμφιβάλει για το αν μπορεί να νικήσει ή για το αν πρέπει να είναι ή όχι και ο ίδιος ζωντανός αφού ο θάνατος του, θα σήμαινε αυτόματα και την "εξημέρωση" των μεταλλαγμένων κρανίων αφού ουσιαστικά δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης, με τον μεγάλο και μισητό εχθρό του νεκρό (ή στη χειρότερη περίπτωση και εκείνον μεταμορφωμένο ίσως σε Red Skull με κάποιο τρόπο). Τελικά θα επικρατήσει η ψυχραιμία και η ευθύνη απέναντι στην σωτηρία των επιζώντων. Ο καλός στρατιώτης ποτέ δε παραδίδει τα όπλα, ακόμα και αν όλα φαίνονται χαμένα. Θα πολεμήσει μέχρι τέλους... Εδώ ο Larsen στη προσπάθεια να μιμηθεί τον Βασιλιά Kirby τόσο σχεδιαστικά όσο και σεναριακά δεν αποφεύγει δυστυχώς κοινότυπα και ξεπερασμένα κλισέ που θυμίζουν στη καλύτερη περίπτωση Cap της δεκαετίας του '40 όταν η χώρα είχε ανάγκη από γερές δόσεις πατριωτισμού και στη χειρότερη δεκαετία του '50 όταν απλά ο Cap ήταν Commie Smasher (άσχετα αν τα μπάλωσε αργότερα ο Lee και μας είπαν ότι ήταν άλλος στη θέση του Steve Rogers). Ορισμένες φράσεις του Cap τύπου "I was born a free man and I will die a free man" ή "Οne last fight for freedom"ακούγονται τόσο ξεπερασμένες πλέον που θυμίζουν πολεμική ταινία του John Wayne καμιά 60αριά χρόνια πίσω.. Ειδικά αν διαβάσεις το τεύχος μετά από κάποιο αντίστοιχο του Waid ή του Brubaker θα σε πιάσει κατάθλιψη... Ακόμα και στο σχέδιο του ο Larsen ενώ παρουσιάζει δυναμικά panels γεμάτα ξέφρενη και αχαλίνωτη δράση και με έναν απίστευτο οργασμό ηχητικών εφέ, με το γνωστό Kirbικό στυλ, σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσιάζει μία προχειρότητα και έλλειψη λεπτομέρειας (στο close up με το πρόσωπο του Cap είναι κυριολεκτικά σαν να το σχεδίασε στο πόδι) που δεν επιτρέπονται από έναν καλλιτέχνη του βεληνεκούς του Larsen που μας χάρισε τον ωραιότερο Venom που έχουμε δει ποτέ στα κόμικς. Τα χρώματα επίσης του Sanchez-Almara δε βελτιώνουν καθόλου τη κατάσταση γιατί και αυτά είναι πρόχειρα και θυμίζουν πολύ δεκαετία του '80... Guys βρισκόμαστε στο 2020 όμως!!Εκτός αν ηθελημένα θέλετε να δώσετε μία retro πινελιά σε όλη την ιστορία οπότε πηγαίνω πάσο... Το καλό βέβαια είναι ότι η ιστορία ολοκληρώνεται μέσα σε ένα τεύχος, όταν ίσως άλλοι θα ήθελαν 4-5 για να μας πουν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Και φυσικά μέσα στην απλότητα της και τη σεναριακή της αφέλεια σε κάνει να περάσεις -ας το πούμε- διασκεδαστικά την ώρα σου όσο διαβάσεις το τεύχος. Και ακόμα και αν δε το καταφέρνει στο βαθμό που ίσως θα ήθελε ο δημιουργός, είναι ένα ειλικρινές homage γεμάτο αγάπη και σεβασμό στο δημιούργημα των Joe Simon & Jack Kirby (και όχι Stan Lee & Jack Kirby που λανθασμένα γράφτηκε στο οπισθόφυλλο) που αν μη τι άλλο ικανοποιεί τους σκληροπυρηνικούς fan του Cap. To review θα το βρείτε και στο προσωπικό μου blog ΕΔΩ
×
×
  • Create New...