Search the Community

To The Brave and the Bold είναι μια ακόμα ταινία του νέου κινηματογραφικού σύμπαντος της DC. Από τα λίγα στοιχεία που έχουμε, γνωρίζουμε πως θα έχουμε μια εδραιωμένη bat family ενώ σημαντικό ρόλο θα έχει ο Ντέμιαν Γουέην. Αναμένουμε για περισσότερα νέα!

βγήκε ο James Gunn και τα είπε όλα (πλάνο δεκαετίας και δεν ενθουσιάστηκα για τίποτα, ίσως λίγο για το brave and the bold και το swamp thing)

Μια εικόνα, 314 λέξεις Γιάννης Κουκουλάς Ενόψει της επερχόμενης βαρυχειμωνιάς, που άργησε πολύ και για ακόμη μια φορά είναι αμφίβολο αν τελικά θα έρθει, εκ των πραγμάτων επανέρχεται στην επικαιρότητα ο πιο «παγωμένος» και ταιριαστός με τον χειμώνα κακός των κόμικς με μια τραγική ιστορία προέλευσης. Ο Mr Freeze πρωτοεμφανίστηκε στα κόμικς της DC το 1959 σε σενάριο του Dave Wood και σχέδια του Sheldon Moldoff. Το αρχικό του όνομα ήταν Mr Zero και με το πρωτοποριακό του υπερόπλο μπορούσε να παγώνει τους αντιπάλους του. Το τίμημα της εφεύρεσής του ήταν όμως μια σπάνια ασθένεια: όταν το παγωμένο διάλυμα που χρησιμοποιούσε εξερράγη πάνω του, μεταμορφώθηκε σε ένα πλάσμα που για να επιβιώσει πρέπει να ζει σε θερμοκρασίες υπό του μηδενός, εξ ου και το «Zero» του ονόματός του. Σχεδίασε μια πρωτότυπη στολή και ήταν υποχρεωμένος να ζει πάντα μέσα της για να μπορεί να αναπνέει. Επόμενα θύματά του ήταν ο Μπάτμαν και ο Ρόμπιν, τους οποίους μετέτρεψε σε παγάκια, για να χάσει τελικά όπως ήταν αναμενόμενο την πρώτη μάχη. Είχε εδραιώσει όμως τη θέση του στο πολυπρόσωπο σύμπαν των εγκληματιών του Gotham. Αργότερα μετονομάστηκε σε Mr Freeze και αποκαλύφθηκαν περισσότερα στοιχεία για την «καταγωγή» του. Ήταν ένας επιτυχημένος επιστήμονας της κρυογενετικής που πειραματιζόταν πάνω στη διατήρηση της ζωής σε ακραία χαμηλές θερμοκρασίες. Όταν η λατρεμένη σύζυγός του αρρώστησε, λίγο πριν από το τέλος της, αποφάσισε να δοκιμάσει πάνω της τα επιτεύγματά του. Άθελά του ο Μπάτμαν έγινε η αιτία για να αποτύχει το πείραμα και έτσι ο Mr Freeze έχασε τη γυναίκα του αλλά ορκίστηκε εκδίκηση. Σε μεταγενέστερες εκδοχές, κατόρθωσε να την επαναφέρει στη ζωή και να την κάνει σύμμαχό του ως Mrs Freeze. Στην κινηματογραφική του προσαρμογή το 1997 ενσαρκώθηκε από τον Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ στην ταινία «Μπάτμαν και Ρόμπιν» του Τζόελ Σουμάχερ. Όσο περνούν τα χρόνια και όσα διαφορετικά παρελθόντα και κίνητρα κι αν του έχουν αποδοθεί, θα παραμένει πάντα ένας παραδοσιακά κακός παρανοϊκός επιστήμονας. Με κρύο αίμα. Πηγή

Λοιπόν. Ταρατατζούμ! Αποφάσισα να εντρυφήσω στον κόσμο του Batman. Και όχι elseworlds Batman, όχι Miller και White Knight. Θέλω να διαβάσω canonical Batman, στο κανονικό του σύμπαν. Και τι καλύτερος τρόπος να το κάνω, από ένα ωραίο, μπαμπάτσικο Omnibus. Οπότε, ακούω προτάσεις. Προτάσεις για 1 Omnibus (άντε 2), από τον ίδιο συγγραφέα, από το 90 και μετά. Για πείτε.....

The Batman Noμίζω δεν χρειάζεται να πούμε και πολλά για την ταινία, μιας και ήδη έχουμε μια πρώτη ματιά σε πολλούς τομείς της. Ακόμα και το trailer έκανε μεγάλο ντόρο όταν έσκασε και αριθμεί μέχρι σήμερα 30 εκατομμύρια προβολές. Η νέα ταινία Batman είναι σε σκηνοθεσία και σενάριο Matt Reeves, ο οποίος δηλώνει τεράστιος φαν του χαρακτήρα, ενώ στον ρόλο του σκοτεινού ιππότη έχουμε τον Robert Pattisnon. Η επιλογή του δίχασε, αλλά θεωρώ πως θα κάνει πολύ καλή δουλειά. Το The Batman θα είναι το πρώτο μέρος μιας νέας τριλογίας, στην οποία θα εξερευνηθεί ο ψυχισμός του ήρωα ενώ το ατμοσφαιρικό/ντετεκτιβίστο στοιχείο θα είναι πιο έντονο από ποτέ. H ταινία ΔΕΝ συνδέεται με το DCeU (ευτυχώς ) Το καστ συμπληρώνουν οι Andy Serkis (Alfred), Colin Farrell (Penguin), Paul Dano (The Riddler), Jeffrey Wright (Jim Gordon), Zoe Kravitz (Catwoman). To soundtrack το έχει αναλάβει ο Michael Giacchino. Eπίσης ο Farrell σαν Cobblepot είναι ΑΓΝΩΡΙΣΤΟΣ Η ταινία αναμένεται το 2022.

Ανακοινώθηκε και επίσημα το sequel του The Batman από την Warner Brothers. Σύντομα το θέμα θα εμπλουτιστεί με οτιδήποτε νεότερο έχουμε. Για την ώρα το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως ο Matt Reeves γράφει το σενάριο.

Year One, η ταινία του Batman που δεν είδαμε ποτέ Ένα κόμικ του 1987 ασκεί τεράστια επιρροή στο σημερινό Batman. Γιατί λοιπόν δε γυρίστηκε ποτέ σε ταινία; Γράφει: Ραφαέλλα Ράλλη Το 1987, η DC Comics, ο εκδοτικός οίκος του Batman, κυκλοφόρησε μία ιστορία τεσσάρων τευχών. Ο λόγος για τα τεύχη 404-407 που έφεραν τον τίτλο Batman: Year One. Η ιδέα ήταν του Year One ήταν να αφηγηθεί εκ νέου την ιστορία καταγωγής του Batman, το πώς ο νεαρός Bruce Wayne επέλεξε να γίνει μαχητής του εγκλήματος αφού είδε τους γονείς του να σκοτώνονται στο Crime Alley του Γκόθαμ. Ήταν μια ιστορία που είχε ειπωθεί πολλές φορές κατά τη διάρκεια της 48χρονης ιστορίας του χαρακτήρα, μερικές φορές με μικρές αλλαγές στα γεγονότα, αλλά πάντα διατηρώντας τις πιο σημαντικές λεπτομέρειες ανέπαφες. Το Year One που γράφτηκε και εικονογραφήθηκε από τους Frank Miller και David Mazzucchelli αντίστοιχα, σήμερα θεωρείται ένα από τα καλύτερα έργα στην ιστορία των κόμικς. Ξεχώρισε για τον ασυνήθιστο νουάρ τόνο του, τη βία του 'δρόμου', αλλά κυρίως για την πιο ρεαλιστική προσέγγισή του στο πώς ο πολυεκατομμυριούχος και ορφανός Bruce Wayne επέλεξε να έχει αυτήν την εξέλιξη. Οι δύο του δημιουργοί παρεμπιπτόντως, κέρδισαν το σεβασμό της βιομηχανίας μαζί με πολλαπλά βραβεία- ουσιαστικά αποτέλεσε το εφαλτήριο για μία λαμπρή πορεία. Frank Miller (φωτογραφία: Harry Langdon) Παρόλα αυτά όμως, το Year One ήταν απόρροια αναγκαιότητας και όχι τόσο ανάγκη καλλιτεχνικής έκφρασης. Μια φορά και έναν καιρό, στα τέλη της δεκαετίας του '80 για την ακρίβεια, η DC Comics βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Ο αμερικανικός γίγαντας των κόμικς είχε βυθιστεί στη δίνη του multiverse, που σήμερα γνωρίζουμε πολύ καλά μέσα από τις ταινίες της Marvel. Η προ Year One εποχή Το πολυσύμπαν υποθέτει ότι η τρέχουσα πραγματικότητα των ηρώων είναι απλώς μία από τις πολλές υπάρχουσες, επιτρέποντας πολλαπλά χρονολόγια, όπως και την ταυτόχρονη εμφάνιση των ίδιων (αλλά και καταστάσεων) σε διαφορετικούς κόσμους. Η Marvel έχει χρησιμοποιήσει το πολυσύμπαν για να πετύχει τεράστια εισπρακτικά αποτελέσματα. Ένα cameo του Daredevil εδώ, μία ωραία προετοιμασμένη spin-off σειρά για το Vision και την Scarlet Witch εκεί, υπάρχει η επιθυμητή ποικιλία. Σύμφωνα με το animation Spider-Man: Across the Spider-Verse του 2018 και το περσινό Spider-Man: No Way Home που έσπασε τα ρεκόρ, αν αυτά τα multiverse timelines διασταυρωθούν με κάποιο τρόπο και αυτά τα ξεχωριστά σύμπαντα εισχωρήσουν το ένα στο άλλο, οι συνέπειες θα είναι σίγουρα απροσδόκητες. Πίσω λοιπόν στο pre-blockbuster του 1985, η DC είχε μπερδευτεί με τα πολλαπλά χρονοδιαγράμματα και τις πολλαπλές εκδοχές των ίδιων χαρακτήρων. Όποιος έπαιρνε για πρώτη φορά ένα αντίτυπο του Wonder Woman θα χρειαζόταν έναν τόμο υποσημειώσεων για να καταλάβει ποιος ήταν ποιος και τι ήταν τι. Ένα τεύχος του The Flash, με μια ιστορία που λεγόταν The Flash of Two Worlds, βρήκε τον Barry Allen, τον Flash από τη δεκαετία του '60, να συνεργάζεται με τον Jay Garrick, τον Flash από τη δεκαετία του '40. Τόσο χάλια. DC Comics Σε μια προσπάθεια να επιλύσει αυτό το χάος και να δημιουργήσει ένα συνεκτικό σύνολο κανόνων, γνωρίζοντας ότι η αντίπαλος Marvel τους ξεπερνούσε σε πωλήσεις, η DC δημιούργησε την περιορισμένη σειρά 12 τευχών, Crisis on Infinite Earths, η οποία διήρκεσε από το 1985 έως το 1986 και συνέδεσε όλους τους κύριους ήρωές της σε ένα ενιαίο τόξο, επανεκκινώντας τους με έναν πιο κατανοητό τρόπο τόσο για τους αρχάριους όσο και για τους έμπειρους λάτρεις των κόμικς. Στο πλαίσιο αυτό, κάθε αυτόνομο κόμικ επανακυκλοφόρησε ως Issue One. Το 1986 στο μεταξύ, ο πολυμήχανος Frank Miller δημιούργησε δύο έργα που ακόμα και σήμερα ενθουσιάζουν τους fans των κόμικς, το Daredevil: Born Again, την πρώτη του συνεργασία με τον David Mazzucchelli, που έδειχνε τον τυφλό υπερήρωα της Marvel να περνάει μια σειρά από σαφώς ενήλικα τραύματα, όπως το να μείνει άστεγος, να του αφαιρεθεί η άδεια εξάσκησης επαγγέλματος (ήταν δικηγόρος) και να ανακαλύψει ότι η πρώην του έχει στραφεί στην πορνεία. Ο καθολικισμός αποτελούσε ένα άλλο εξελισσόμενο θέμα, ενώ αμέσως μετά δημιούργησε το περίφημο Batman: The Dark Knight. Με έναν εκτός φόρμας 55χρονο Batman να βγαίνει από τη σύνταξη για να σώσει το Γκόθαμ της διαφθοράς και της βρωμιάς, κατάφερε να επαναφέρει τον άνθρωπο νυχτερίδα σε θέση ισχύος στην ποπ κουλτούρα, ενώ ο σκοτεινός και βίαιος τόνος του, καθώς και το κινηματογραφικό στυλ αφήγησης (έμπνευσης Miller) αποτέλεσαν τεράστια επιρροή στις κινηματογραφικές σειρές πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων που ακολούθησαν. Το συμβόλαιο όμως του Miller για τον Σκοτεινό Ιππότη υπαγόρευε και τη δημιουργία μίας αυτόνομης ιστορίας προέλευσης του ήρωα. Εκείνη την περίοδο μάλιστα, οι πωλήσεις του μηνιαίου κόμικ του Batman ήταν σε ύφεση. Με γνώμονα το έπος The Crisis on Infinite Earths, δόθηκε στο Miller το περιθώριο να κάνει κυριολεκτικά ό,τι θέλει και του δόθηκε μια πρωτόγνωρη για την εποχή δημιουργική ελευθερία με το κορυφαίο κομμάτι της πνευματικής ιδιοκτησίας της DC. Burt Ward & Adam West, 1966 (Silver Screen Collection) Η ώρα του Year One Έτσι, ανέλαβε το σενάριο και έπεισε τον Mazzucchelli να αναλάβει την καλλιτεχνική επιμέλεια. Διατήρησε τη βασική ιστορία προέλευσης του Bob Kane και του Bill Finger από το 1939 - ένας νεαρός Bruce Wayne ορκίζεται να εκδικηθεί για το θάνατο των γονιών του αφού τους είδε να σκοτώνονται στο Crime Alley - αλλά αντί να τον παρουσιάσει ως έναν υπερφυσικό playboy, χρησιμοποίησε το Year One για να μας δείξει κάτι διαφορετικό. Ο Wayne γίνεται ένας πιο ρεαλιστικός χαρακτήρας, αποφασισμένος για αυτοδικία. Σίγουρα, το να φοράει κολάν και κάπα για να πάει να δείρει ληστές ήταν κάπως αστείο, αλλά ήθελε να δει ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα του συνδυασμού αυτής της εικόνας με τόση δόση δράσης ώστe να είναι οι fans ευχαριστημένοι. Το Year One ήταν εξαιρετικά ασυνήθιστο για εκείνη την εποχή. Με κατεύθυνση πιο σκοτεινή, πιο ώριμη, πιο σκληρή από οτιδήποτε είχε δει κανείς στα προηγούμενα χρόνια των ιστοριών του Caped Crusader, η νουάρ ιστορία με τις pulp επιρροές λατρεύτηκε από το κοινό, αλλά και τους κριτικούς. Ένας από τους τελευταίους, διέκρινε παρεμπιπτόντως ότι η ιστορία και η σχέση μεταξύ Batman και Gordon παρέπεμπε στην ταινία Serpico του Al Pacino από το 1973. Μαζί με το The Dark Knight Returns και το Watchmen των Alan Moore και Dave Gibbons, που επίσης εκδόθηκε το 1986, έγινε αφορμή για άπειρα άρθρα σε εφημερίδες με θέμα ότι τα κόμικς "δεν είναι πλέον [μόνο] για παιδιά". Εν ολίγοις, αποτέλεσε σημείο αιχμής που αντιγράφηκε κατά κόρον στις τέσσερις δεκαετίες που ακολούθησαν. DC Comics Την ίδια στιγμή που το Batman: Year One κυκλοφορούσε στα περίπτερα, ο Tim Burton άρχισε να γυρίζει τη νέα σειρά ταινιών Batman. Στο Batman του 1989, ο Michael Keaton ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην πρώτη από τις δύο ταινίες. Ο Jack Nicholson υπέγραψε έναντι 50 εκατ. δολαρίων για το ρόλο του Joker, ένα πόσο που του αναλογούσε αν κρίνουμε από τις εισπάξεις της ταινίας που άγγιξαν τα 400 εκατ. δολάρια. Ακολούθησαν οι ταινίες Batman Returns (1992), Batman Forever (1995, με τον Val Kilmer) και Batman & Robin (1997, με τον George Clooney). Το ενδεχόμενο για μία πέμπτη ταινία εγκαταλείφθηκε λόγω της πτωτικής πορείας του franchise, αν γινόταν όμως, θα ονομαζόταν είτε Batman Unchained είτε Batman Triumphant. Η DC χρειαζόταν επειγόντως μία επανεκκίνηση. Με τα φώτα στραμμένα στα κόμικς, οι ταινίες της Warner Bros σύντομα εκτίμησαν την ερμηνεία του Frank Miller στο χαρακτήρα του Batman. Μία σειρά από υψηλού προφίλ σκηνοθέτες του Χόλιγουντ προφανώς έδωσαν το παρών για να το μετατρέψουν σε ταινία, συμπεριλαμβανομένων των Wachowskis, που μόλις είχαν ολοκληρώσει το Matrix, και του Joss Whedon. Το εκπληκτικό είναι ότι η Warner Bros έβαλε τον Miller μαζί με τον Darren Aronofsky, τον 31χρονο τότε indie σκηνοθέτη και σινεφίλ, που είχε κατακτήσει τους κριτικούς χάρη στο π (1998) με στόχο να ετοιμάσουν μαζί ένα σενάριο, βασισμένο στο Batman: Year One. DC Comics Εν τέλει ο κινηματογραφικός Batman παρέμεινε σε παύση επί δύο περίπου δεκαετίες, μέχρι που ο Christopher Nolan επανεκκίνησε το franchise το 2005, παίρνοντας στοιχεία από τα κόμικς του Miller, αλλά προσθέτοντας αρκετά στοιχεία blockbuster με σκοπό να συναρπάσει τα πλήθη. Ο Christian Bale στον πρωταγωνιστικό ρόλο αποδείχθηκε εξαιρετικός, οπότε ήταν απόλυτα λογικό το γεγονός ότι οι τρεις ταινίες Batman Begins (2005), The Dark Knight (2008) και The Dark Knight Rises (2012) διέπρεψαν στο box office. Δικαίωση Με τα πολλά λοιπόν, η ταινία αυτού του πρώτου, πρωτοποριακού και ανατρεπτικού κόμικ δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας. Ή και όχι. Το 2011 η Warner κυκλοφόρησε το Batman: Year One, μία αυτόνομη ταινία κινουμένων σχεδίων 64 λεπτών, που βασίστηκε στο έργο των Miller και Mazzucchelli. "Το Batman: Year One είναι μία αστρική προσαρμογή, αντιγράφοντας τα λόγια του Miller και τις εικόνες του Mazzucchelli σχεδόν κατά λέξη σε ορισμένες περιπτώσεις. Όλα θυμίζουν αυτό που ένιωθα όταν διάβαζα για πρώτη φορά το Batman: Year One και αισθανόμουν ότι αυτή ήταν μία ιστορία που υπήρχε πάντα", είχε αποφανθεί τότε ένας κριτικός. Η ταινία με προϋπολογισμό 3,5 εκατ. δολαρίων γνώρισε σημαντική επιτυχία, αποφέροντας έσοδα 6,1 εκατ. δολάρια, σχεδόν τα διπλάσια δηλαδή. Not bad at all. Πηγή

Όταν ο Χίτλερ ήταν ο πιο ορκισμένος εχθρός του Μπάτμαν SMITHSONIAN INSTITUTION/NMAH/24 MEDIA CREATIVE TEAM Όταν ο Μπάτμαν και ο Ρόμπιν μοίραζαν μπουνιές στον Φύρερ και τον Μουσολίνι, βοηθώντας την αμερικανική προπαγάνδα να ενισχύσει το ηθικό των πολιτών, αλλά και των στρατιωτών που πολεμούσαν στο μέτωπο. Το "The Batman" τα πάει πολύ καλά στα ταμεία -και της χώρας μας- πράγμα απολύτως λογικό αν θυμηθεί κανείς τις προηγούμενες κινηματογραφικές μεταφορές του και τις προσδοκίες που αυτές δημιούργησαν -όχι ο δικός σου, Τζόελ Σουμάχερ. Σ' αυτήν την ιστορία, ο no1 κακός είναι ο Ρίντλερ, στην κάπως πιο σκοτεινή εκδοχή του, που όμως και πάλι δεν φτάνει με τίποτα το σκοτάδι που είχε ένας άλλος παλιότερος εχθρός του Μπάτμαν: ο Αδόλφος Χίτλερ. Ω ναι, ο Φύρερ τις είχε μαζέψει ουκ ολίγες φορές από τον Σκοτεινό Ιππότη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μέσα από τις σελίδες (και) του ομώνυμου κόμικ, το οποίο ίσως κάνει εντύπωση, αλλά ήταν αγαπημένο ανάγνωσμα ακόμα και των Αμερικανών στρατιωτών. Πολλά από αυτά τα τεύχη υπάρχουν σήμερα στο ίδρυμα ερευνών Smithsonian Institute στην Ουάσιγκτον. Ο Μπάτμαν, λοιπόν, έκανε το υπερηρωικό του ντεμπούτο σε χαρτί πριν από σχεδόν οκτώ δεκαετίες, το 1939. Στις αρχές της δεκαετίας του ‘40, ο Μπάτμαν και ο Ρόμπιν σήκωναν το λάβαρο εναντίον της διαφθοράς και χαλούσαν τα σχέδια του Τζόκερ και του Πιγκουίνου -όχι όμως και του Ρίντλερ, καθώς αυτός εμφανίστηκε λίγο αργότερα, το 1948. Παρ’ όλα αυτά, αυτοί οι δύο “κακοί” δεν ήταν οι βασικοί εχθροί του Ανθρώπου Νυχτερίδα, όπως προφανώς συμβαίνει τα τελευταία -πολλά- χρόνια. Την ίδια στιγμή, τα εξώφυλλα αυτών των κόμικς της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δεν έμοιαζαν καθόλου με την “αισιόδοξη” μεταφορά του Μπάτμαν που ήρθε αργότερα στη μικρή οθόνη, με πρωταγωνιστή τον Άνταμ Γουέστ και η οποία προβαλλόταν κάθε βδομάδα στο ABC από το 1966 έως το 1968. Ούτε βέβαια έμοιαζαν καθόλου και με τις σοφιστικέ και σκοτεινές απεικονίσεις στις πρόσφατες κινηματογραφικές μεταφορές του Μπάτμαν. Αντίθετα, ο Μπάτμαν είχε έναν πολύ πιο σημαντικό πόλεμο μπροστά του. Μετά την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία, ο Μπάτμαν και ο Ρόμπιν έδωσαν φανταστικές μάχες ενάντια στις Δυνάμεις του Άξονα, αλλά και αυτοπροσώπως με τον Αδόλφο Χίτλερ, τον Μπενίτο Μουσολίνι και τον Ιάπωνα Τότζο Χιντέκι. Αρκετά από τα κλασικά κόμικς της DC εκείνης της γεμάτης από πάθη περιόδου βρίσκονται στις συλλογές του Εθνικού Μουσείου Αμερικανικής Ιστορίας του Smithsonian. Εκεί μπορεί να δει κανείς, πώς τα vintage εξώφυλλά τους επιλέχθηκαν για να αφηγηθούν μια ιστορία πολεμικής προπαγάνδας, πατριωτισμού και στήριξης της πολεμικής προσπάθειας. “Τα κόμικς παρέχουν ένα ιδεολογικό όπου διερευνώνται και συζητούνται σύγχρονα ζητήματα, και έτσι είναι πολύτιμα για την κατανόηση του πώς σκεφτόταν ο κόσμος και τι αγωνίες είχε κατά τη διάρκεια μίας συγκεκριμένης περιόδου της ιστορίας. Τα κόμικς του Β' Παγκοσμίου Πολέμου προσφέρουν μία πολύ καλή εικόνα εκ των έσω για τη νοοτροπία και τις πολιτιστικές συμπεριφορές της εποχής”, λέει ο Έρικ Τζεντς, εργαζόμενος του μουσείου. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η βιομηχανία των κόμικς ήταν σε άνθηση, με εκατομμύρια αντίτυπα να πωλούνται κάθε χρόνο. Τα κόμικς που στοιβάζονταν στα περίπτερα, ανάμεσα σε εφημερίδες και τα υπόλοιπα περιοδικά, τραβούσαν την προσοχή με τα φανταχτερά τους χρώματα και τις φιγούρες τους, όχι μόνο από τους αφοσιωμένους αναγνώστες τους, αλλά και από τους απλούς περαστικούς. Γι’ αυτό και τα εξώφυλλά τους μετατράπηκαν σε ζωντανές “διαφημίσεις” που ενίσχυαν την πολεμική προσπάθεια. SMITHSONIAN INSTITUTION/NMAH Για παράδειγμα, στο εξώφυλλο του έκτου τεύχους του “World’s Finest Comics” του 1942, βλέπουμε τους superheroes να ηρωοποιούν τους Αμερικανούς στρατιώτες. Το κόκκινο, λευκό και μπλε εξώφυλλο -ξεκάθαρα πατριωτικό- δεν θυμίζει τίποτα άλλο από μια αμερικανική σημαία. Πάνω απ’ τις έντονες ρίγες, ο Ρόμπιν σφίγγει το χέρι ενός στρατιώτη, με έναν χαμογελαστό Μπάτμαν να τους κοιτάζει, τη στιγμή που το μυώδες χέρι του Σούπερμαν στηρίζεται επιδοκιμαστικά στον ώμο ενός ναύτη. Οι στρατιωτικοί, όπως επικοινωνεί το εξώφυλλο στους αναγνώστες του, είναι ήρωες ισοδύναμοι με τους superheroes των κόμικς. Άλλωστε, όπως δηλώνει και η πολιτική της DC: “Οι μαχητές της Αμερικής ήταν οι πραγματικοί υπεράνθρωποι του κόσμου”. Μερικούς μήνες μετά, το όγδοο τεύχος του “World’s Finest Comics” ενθάρρυνε τους πολίτες να αγοράσουν ομόλογα. Αξιοποιώντας τη μεγάλη απήχηση των δημοφιλών χαρακτήρων, το εξώφυλλο δείχνει τον Μπάτμαν, τον Ρόμπιν και τον Σούπερμαν σε ένα περίπτερο λούνα παρκ να εμπνέουν το ήδη πρόθυμο πλήθος να αγοράσει ομόλογα και γραμματόσημα. Ένα πανό με επιθετική διατύπωση, “Βυθίστε τους Ιαπωναζί”, κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους. Εδώ οι υπερήρωες της DC δεν κατατροπώνουν με τα χέρια τους τους φασίστες αλλά χρησιμεύουν ως σούπερ influencers, στοχεύοντας στο εσωτερικό μέτωπο της χώρας τους, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για τα στρατεύματα. SMITHSONIAN INSTITUTION/NMAH Το 9ο τεύχος του “World's Finest Comics” της άνοιξης του 1943, παρουσιάζει τους “τιμωρούς του εγκλήματος” να τα βάζουν απευθείας με τα μεγάλα κεφάλια του Άξονα. Δεδομένου ότι βρίσκονταν στην έναρξη της σεζόν του μπέιζμπολ, το έντονο κίτρινο εξώφυλλο απεικονίζει κινηματογραφικά τον Σκοτεινό Ιππότη, τον Ρόμπιν και τον Άνθρωπο από Ατσάλι να πετούν μπάλες του μπέιζμπολ σε ένα πανό με ζωγραφισμένες τις καρικατούρες των ηγετών του Άξονα. Το πανό παίζει έξυπνα με τις λέξεις, γράφοντας “βγάλε νοκ άουτ τον Άξονα με ομόλογα και γραμματόσημα”. SMITHSONIAN INSTITUTION/NMAH Με τον κόσμο στο χείλος της καταστροφής, τρεις από τους πιο παλιούς υπερήρωες δεν μπορούσαν παρά να συμμετέχουν κι αυτοί στον πόλεμο, βοηθώντας απ’ τη μία στην πώληση ομολόγων για τη χρηματοδότηση του πολέμου και παρέχοντας απ’ την άλλη ψυχαγωγία και τόνωση του ηθικού και για τους Αμερικανούς πολίτες αλλά και τους στρατιώτες. Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι άντρες που βρίσκονταν στο μέτωπο προτιμούσαν να διαβάζουν επί το πλείστον ελαφρά αναγνώσματα, και έτσι το 30% της αλληλογραφίας στις στρατιωτικές βάσεις μέχρι τα μέσα του πολέμου, άνηκε στα κόμικς. Φυσικά, ο Μπατμαν “συμμετείχε” στον πόλεμο και μέσα από τις αποκλειστικά δικές του σελίδες. Στο 14ο τεύχος του Μπάτμαν (Ιανουάριος 1943), υπάρχει η ιστορία με τον τίτλο “Σβάστικα πάνω από τον Λευκό Οίκο”, όπου ίδιος πολεμά κατασκόπους των Ναζί, οι οποίοι είχαν διεισδύσει στον Λευκό Οίκο με στόχο να τον μετατρέψουν στο άτυπο αμερικανικό αρχηγείο του Χίτλερ. Ο Μπάτμαν και ο Ρόμπιν ξεσκεπάζουν τους ναζί σαμποτέρ, συνθλίβοντάς τους με μια γιγάντια σβάστικα. Αλλά το μέρος όπου ο Μπάτμαν πρόσφερε με τον πλέον εμφανή τρόπο την πατριωτική υπηρεσία του δεν ήταν μέσα στις ιστορίες, αλλά στα εξώφυλλα των κόμικς. Το εξώφυλλο του “Batman Νο. 18”, από το φθινόπωρο του 1943, δείχνει τους “καλούς” να τα βάζουν με τους “κακούς”, που είναι και πάλι τα τρία μεγάλα κεφάλια του Άξονα. Μία τεράστια κροτίδα σκάει μπροστά στον Χίτλερ, τον Μουσολίνι και τον Τότζο, πετώντας τους στον αέρα, με την εμφατική λεζάντα στα αριστερά να γράφει: “ασφαλίστε την 4η Ιουλίου! Αγοράστε πολεμικά ομόλογα και γραμματόσημα!”. SMITHSONIAN INSTITUTION/NMAH Έχει ενδιαφέρον το γεγονός ότι πολλοί από τους πρωτοπόρους Αμερικανούς εκδότες, καλλιτέχνες και συγγραφείς κόμικς ήταν Εβραίοι, πράγμα που τους έκανε να έχουν την προσοχή τους στραμμένη πάνω στα όσα συνέβαιναν εναντίον του λαού τους κατά τη διάρκεια του πολέμου. Ο Τζέρι Σίγκελ και ο Τζο Σάστερ, δύο nerd έφηβοι από το Κλίβελαντ, ήταν αυτοί που δημιούργησαν τον Σούπερμαν. Ο Μπομπ Κέιν και ο Μπιλ Φίνγκερ ήταν εκείνοι που συνέλαβαν την ιδέα του Μπάτμαν. Αργότερα, ο Σταν Λη, ο οποίος υπηρέτησε κιόλας κατά τη διάρκεια του πολέμου, δημιούργησε πολλούς άλλους υπερήρωες για χάρη της Marvel, μεταξύ των οποίων βρίσκουμε τους Fantastic Four, τον Spiderman και τους X-Men. Σκέψου ότι πριν από 41 χρόνια, ο βασικός “κακός” των X-Men, ο Μαγκνίτο, αποκαλύφθηκε ότι τελικά ήταν ένας από τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος. “Επειδή οι υπερήρωες που γνωρίζουμε και αγαπάμε δημιουργήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από καλλιτέχνες εβραϊκής καταγωγής, η βιομηχανία των κόμικς ένιωσε την επιτακτική ανάγκη να προωθήσει τα πολεμικά ομόλογα. Μάλιστα, κάποιες από αυτές τις πολύ σημαντικές προσωπικότητες για την ιστορία των κόμικς είχαν και οι ίδιοι συγγενείς τους στην Ευρώπη. Ακόμη και αυτοί όμως που δεν είχαν οικογένεια σε εμπόλεμο έδαφος, έβλεπαν την καταπίεση των ομοθρήσκων τους και τους συμπονούσαν”, λέει ο Ντάνι Φίνγκεροθ, συγγραφέας κόμικ αλλά και της βιογραφίας του Σταν Λη, με τίτλο “A Marvelous Life”. “Έχοντας εξασφαλισμένη την ασφάλεια τους στην Αμερική, ήθελαν να κάνουν ό,τι μπορούσαν για να βοηθήσουν, και με όποιον τρόπο αυτό ήταν δυνατό”. Ο Μπάτμαν και ο Σούπερμαν δεν ήταν οι μόνοι υπερήρωες που “πολέμησαν” στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Κάπτεν Αμέρικα, ντυμένος με μια στολή βασισμένη στην αμερικανική σημαία και κραδαίνοντας μια ασπίδα σε παρόμοια χρώματα, ήταν ένας στρατιώτης που δημιουργήθηκε ειδικά για να πολεμήσει τους Ναζί. Το εξώφυλλο του Μαρτίου 1941, του πρώτου κόμικ του Κάπτεν Αμέρικα, απεικονίζει τον “ήρωα-ενσάρκωση των πόθων των Αμερικανών” να σκάει μία δυνατή γροθιά στο σαγόνι του Χίτλερ. Και ο συγγραφέας Τζο Σαίμον και ο καλλιτέχνης Τζακ Κίρμπι, ο οποίος σχεδίασε το εξώφυλλο που για πολύ καιρό θα καθόριζε το στυλ της Marvel, ήταν και εκείνοι εβραϊκής καταγωγής. Έχει ενδιαφέρον επίσης το γεγονός ότι ο Τζο Σάιμον έδωσε στον ήρωά του τις υπερδυνάμεις του μέσω ενός ορού που κατασκεύασε ο καθηγητής Ράινσταϊν, βρίσκοντας έτσι την ευκαιρία να αποδώσει έναν κάπως εύστοχα προκλητικά φόρο τιμής στον Γερμανό Εβραίο φυσικό, Άλμπερτ Αϊνστάιν. Η εμβληματική ασπίδα του Κάπτεν Αμέρικα μαζί με τη μάσκα και το μπαταράνγκ του Μπάτμαν, από εκείνη την “θέλω οπωσδήποτε να την ξεχάσω” ταινία με τον Τζόρτζ Κλούνει, εκτέθηκαν στο Αμερικανικό Μουσείο Ιστορίας από τον Νοέμβριο του 2018 έως τον Ιανουάριο του 2020. Μπορεί η πιο πρόσφατη περιπέτεια του Σκοτεινού Ιππότη στο “The Batman” να μην περιστρέφεται γύρω από τον πόλεμο ενάντια στην παγκόσμια τυραννία, όπως τότε με την περίπτωση του Χίτλερ, αλλά με τον πόλεμο να έρχεται και πάλι το προσκήνιο, ίσως τα κόμικς να ξαναμπούν στο παιχνίδι της καταγραφής της ιστορίας. Άλλωστε το έκαναν ξανά και μετά τον Β’ Παγκόσμιο, και με τον πόλεμο του Βιετνάμ, και με τον Ψυχρό Πόλεμο, και με το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων… Οπότε ποιος ξέρει τι μπορεί να δούμε στο άμεσο μέλλον. Τα εξώφυλλα είναι μια ευγενική παραχώρηση του Εθνικού Μουσείου Αμερικανικής Ιστορίας του Smithsonian. Πηγή

O Batman είναι ο ήρωας που αγάπησε το σκοτάδι Με αφορμή την έξοδο του «The Batman» του Ματ Ριβς στις ελληνικές αίθουσες, αυτή είναι η ιστορία ενός από τους πιο εμβληματικούς ήρωες των κόμικ όλων των εποχών. Χρήστος Μπακατσέλος Αν κοιτάξεις ψηλά στον ουρανό της Γκόθαμ Σίτι θα δεις σχεδόν κάθε βράδυ το σήμα μιας τεράστιας νυχτερίδας, ένα σήμα που μπορεί να σημαίνει ελπίδα για κάποιους, φόβο για άλλους. Όλοι εκείνοι που ζουν μέσα στις σκιές, δρουν και παραμονεύουν μέσα στα σκοτεινά σοκάκια της πόλης περιμένοντας το επόμενό τους θύμα, ξέρουν πολύ καλά πως ποτέ δεν είναι μόνοι και πως από τη μία στιγμή στην άλλη μπορούν να μετατραπούν από αρπακτικά σε θηράματα. Γιατί μαζί τους, εκεί στις σκιές, ζει και ο Batman, ο Σκοτεινός Ιππότης της Γκόθαμ Σίτι, ένα όνομα που προκαλεί δέος και τρόμο σε όσους τολμούν να Η πρώτη εικόνα του Batman σε διαφήμιση στο Action Comics #12, ανακοινώνοντας την άφιξή του στο Detective Comics #27. Detective Comics #27. H πρώτη εμφάνιση του Batman. Η ιστορία του Batman ξεκινά σχεδόν παράλληλα, με την γέννηση ενός άλλου υπερήρωα, του Superman. Οταν οι Τζέρι Σίγκελ και Τζον Σάστερ δημιούργησαν τον Ανθρωπο από Ατσάλι το 1938 και τον παρουσίασαν στο κοινό στις 18 Απριλίου του ίδιου έτους στο Action Comics #1, κανείς δεν φανταζόταν τότε την τεράστια επιτυχία που θα είχαν οι ιστορίες του. Ετσι, στις αρχές του 1939 η National Comics Publications (η οποία αργότερα θα μετονομάζονταν σε DC Comics) καθώς έβλεπε την φήμη του Superman να εκτινάσσεται στα ύψη, άρχισε να αναζητά περισσότερους υπερήρωες. Έτσιλκο9 δημιουργήθηκε ο Batman από τους Μπομπ Κέιν και Μπιλ Φίνγκερ, ο οποίος έκανε την παρθενική του εμφάνιση στο τεύχος #27 των Detective Comics που κυκλοφόρησε στις 30 Μαρτίου 1939. Στην αρχή ο Batman δεν ήταν όπως τον ξέρουμε σήμερα αλλά ένας πραγματικός… άνθρωπος νυχτερίδα. Σύμφωνα με τον Φίνγκερ «ο Κέιν είχε μια ιδέα για έναν χαρακτήρα που λεγόταν "Batman" και θα ήθελε να δω τα σχέδια. Πήγα στο σπίτι του και είχε σχεδιάσει έναν χαρακτήρα που έμοιαζε πολύ με τον Superman με ένα είδος κοκκινωπού καλσόν, μου φάνηκε, με μπότες, χωρίς γάντια ή πανοπλία, με μια μικρή μάσκα ντόμινο, να κουνιέται σε ένα σχοινί. Είχε δύο άκαμπτα φτερά που έβγαιναν έξω, μοιάζοντας με φτερά νυχτερίδας. Και από κάτω ήταν μια μεγάλη ταμπέλα: BATMAN». Από τις σελίδες του Detective Comics #27. Ευτυχώς, ο πρώτος σχεδιασμός αυτός του χαρακτήρα άλλαξε δραματικά μιας και ο Φίνγκερ άρχισε να προτείνει πολλές και διάφορες αλλαγές, όπως στο να δώσει στον χαρακτήρα μια κουκούλα αντί για μια απλή μάσκα ντόμινο, μια κάπα αντί για φτερά και γάντια, ενώ συνέστησε επίσης και την αφαίρεση των κόκκινων τμημάτων από την αρχική στολή, κάνοντας τον έτσι πιο ανθρώπινο. "Φοράω Μάσκα. Και αυτή η μάσκα, δεν είναι για να κρύψω ποιος είμαι, αλλά για να δημιουργήσω αυτό που είμαι.»- Από το «Batman The Broken City». Αλλά όπως και ο Superman έτσι και ο Batman θα έπρεπε να είχε μια μυστική ταυτότητα. Έτσι οι Φινγκερ και Κέιν άρχισαν να ψάχνουν ονόματα και ένα background για τον χαρακτήρα. Μιας και ο Ανθρωπος Νυχτερίδα θα ήταν πιο… γήινος από τον Superman, οι δυο τους αποφάσισαν να τον κάνουν έναν εκατομμυριούχο playboy και φιλάνθρωπο ο οποίος τα βράδια φοράει την στολή του προσπαθώντας να εξαλείψει το έγκλημα στην Γκόθαμ Σίτι. Αλλά ποιο θα ήταν το όνομα του; Ο Φίνγκερ ήταν αυτός που του ήρθε η ιδέα του Μπρους Γουέιν συνδυάζοντας τα ονόματα του «Robert the Bruce, ενός Σκοτσέζου βασιλιά του 14ου αιώνα, ενώ το Γουέιν, μιας και ήταν εκατομμυριούχος φιλάνθρωπος, θύμιζε περισσότερο γόνο μιας ευγενής οικογένειας. Έψαξα για ένα όνομα που να υποδηλώνει αποικιοκρατία. Δοκίμασα τον Ανταμς, τον Χάνκοκ και μετά σκέφτηκα τον Αντονι Γουέιν [Αμερικανό στρατιώτη που πολέμησε στην Αμερικάνικη Επανάσταση]». Με το όνομα ήρθαν και οι λεπτομέρειες όσο αφορά την προσωπικότητα, τις μεθόδους και όπλα του. Όλα εμπνευσμένα από την ποπ κουλτούρα της εποχής αλλά και άλλους ήρωες, όπως τον Ζορό ο οποίος εκτελούσε τις ηρωικές του πράξεις στα κρυφά, διασκέδαζε τις υποψίες για την ταυτότητά του με τη διπλή του ζωή, δρώντας μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και υπογράφοντας τα έργα του με μια βαριά υπογραφή. Αν και το κοινό γνώρισε τον Βatman ήδη ως τον Σκοτεινό Ιππότη της Γκόθαμ Σίτι, το origin story του έγινε γνωστό λίγο καιρό μετά, στο τεύχος #33 των Detective Comics (Νοέμβριος 1939). Η οικογένεια των Γουέιν, ο Δρ. Τόμας Γουέιν, η σύζυγός του Μάρθα και ο γιος τους Μπρους, ήταν μια από τις πιο πλούσιες και πιο ευυπόληπτες οικογένειες του Γκόθαμ, η οποία ζούσε στην γοτθική έπαυλή της στα περίχωρα της πόλης μαζί με τον μπάτλερ τους, τον Αλφρεντ Πένιγουορθ. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, και καθώς οι Γουέιν επέστρεφαν σπίτι από μια προβολή του «Ζορό» (!), ο Μπρους, μόλις 8 ετών τότε, έγινε μάρτυρας της δολοφονίας των γονιών του από ένα κλέφτη με το όνομα Τζο Τσιλ, ο οποίος προσπάθησε να κλέψει το μαργαριταρένιο κολιέ της μητέρας του. "Όλοι οι άνθρωποι έχουν όρια. Μαθαίνουν ποια είναι και μαθαίνουν να μην τα ξεπερνούν. Εγώ αγνοώ τα δικά μου.» - Από το «Knightfall». Εκείνο το βράδυ, ο Μπρους ορκίστηκε να περάσει τη ζωή του πολεμώντας το έγκλημα κι έτσι μπήκε σε ένα πρόγραμμα έντονης πνευματικής και σωματικής προπόνησης. Ωστόσο, γρήγορα συνειδητοποιεί ότι αυτές οι δεξιότητες από μόνες τους δεν είναι αρκετές. «Οι εγκληματίες είναι δεισιδαιμονικοί και δειλοί», παρατηρεί ο Γουέιν, «η μεταμφίεσή μου πρέπει να μπορεί να προκαλέσει τρόμο στις καρδιές τους. Πρέπει να είμαι ένα πλάσμα της νύχτας, μαύρος, τρομερός...» Ξαφνικά μια νυχτερίδα πετάει από το παράθυρο, σαν να ανταποκρίθηκε στις επιθυμίες του, εμπνέοντας τον Μπρους να δημιουργήσει την περσόνα του Batman. Ο θάνατος των Τομάς και Μάρθα Γουέιν. Ο Batman δεν έχει εγγενείς υπεράνθρωπες δυνάμεις και στηρίζεται αρκετά στην δική του επιστημονική γνώση, τις ικανότητες του ντετέκτιβ και την αθλητική του ικανότητα. Μάλιστα ο Superman περιγράφει τον Batman ως «τον πιο επικίνδυνο άνθρωπο στη Γη» και ένα από τα μεγαλύτερα και καλύτερα μυαλά του πλανήτη, κάτι που επαληθεύεται αρκετές φορές, όπως όταν ο Batman καταφέρνει να νικήσει μόνος του μια ολόκληρη ομάδα υπερδύναμων εξωγήινων και να σώσει τους φυλακισμένους συμπαίκτες του στην πρώτη ιστορία που έγραψε ο Γκραντ Μόρισον στο κόμικ του «JLA». Ο ανεξάντλητος πλούτος του Μπρους Γουέιν τού δίνει πρόσβαση σε προηγμένες τεχνολογίες και, ως ικανός επιστήμονας, είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει και να τροποποιήσει αυτές τις τεχνολογίες προς όφελός του. Ο Batman θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ντετέκτιβ του κόσμου, αν όχι ο μεγαλύτερος λύτης εγκλημάτων στον κόσμο, ενώ τον έχουν περιγράψει επανειλημμένα ως μια διάνοια με φωτογραφική μνήμη, άριστο χρήστη 127 πολεμικών τεχνών, καθιστώντας τον στο σύμπαν της DC ως την απόλυτη πολεμική μηχανή με κορυφαία φυσική κατάσταση. Ο Batman είναι πολύ πειθαρχημένος και έχει την ικανότητα να λειτουργεί κάτω από μεγάλο σωματικό πόνο και να αντιστέκεται στις περισσότερες μορφές τηλεπάθειας και ελέγχου του μυαλού. Είναι μάστορας της μεταμφίεσης, πολύγλωσσος και ειδικός στην κατασκοπεία, συλλέγοντας συχνά πληροφορίες με την ταυτότητα ενός διαβόητου γκάνγκστερ με το όνομα Μάτσις Μαλόουν. Παρά το γεγονός όμως ότι έχει τη δυνατότητα να βλάψει τους εχθρούς του, το πιο καθοριστικό χαρακτηριστικό του Batman είναι η ισχυρή δέσμευσή του στη δικαιοσύνη και η απροθυμία του να αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή. Αυτή η ανυποχώρητη ηθική του στάση έχει κερδίσει τον σεβασμό αρκετών ηρώων στο σύμπαν της DC, όπως του Superman και της Wonder Woman. Στο ντοκιμαντέρ «Batman Unmasked» ο διακεκριμένος Αμερικάνος ψυχολόγος Μπέντζαμιν Κάρνεϊ σημειώνει ότι η προσωπικότητα του Batman καθοδηγείται από την εγγενή ανθρωπιά του Μπρους Γουέιν και ότι «ο Batman είναι τελικά ένα εργαλείο για τις προσπάθειες του Μπρους Γουέιν να κάνει τον κόσμο καλύτερο». Ο Μπρους Γουέιν έχει πάρει τον όρκο να μην σκοτώνει, πιστεύει ότι οι πράξεις μας μας καθορίζουν, είναι σίγουρος πως αποτυγχάνουμε για κάποιο συγκεκριμένο λόγο κάθε φορά και επίσης πως όλα είναι πιθανά. Όμως ο Batman δεν χρειάζεται πάντα να καταφύγει σε όλες αυτές τις αμέτρητες ικανότητες και δεξιοτεχνίες του για να πιάσει τους κακούς. Μερικές φορές και η μυστική του ταυτότητα, του Μπρους Γουέιν, είναι το κλειδί για να ανοίξει πολλές πόρτες που κανένας Batman δεν θα μπορούσε να ξεκλειδώσει, με βία ή χωρίς. Ο Γουέιν παίζει το ρόλο ενός επιφανειακού playboy που ζει από την περιουσία της οικογένειάς του και τα κέρδη της Wayne Enterprises, του ομίλου που έχει κληρονομήσει. Υποστηρίζει φιλανθρωπικούς σκοπούς μέσω του μη κερδοσκοπικού του Ιδρύματος Γουέιν, το οποίο εν μέρει αντιμετωπίζει κοινωνικά ζητήματα και βοηθά τα θύματα διαφόρων εγκλημάτων, αλλά είναι ευρύτερα γνωστός ως ένα celebrity. Δημόσια εμφανίζεται σπάνια, αλλά όταν το κάνει εμφανίζεται συχνά στην παρέα γυναικών, κάτι που ενθαρρύνει τα κουτσομπολιά των ταμπλόιντ ενώ προσποιείται ότι πίνει αρκετά (ποτά που στην ουσία είναι μη αλκοολούχα καθώς ο Γουέιν προσπαθεί στην πραγματικότητα να διατηρήσει τη σωματική και πνευματική του ακεραιότητα αλώβητη από καταχρήσεις). Πολλοί είναι εκείνοι που παρομοιάζουν τον Μπρους Γουέιν του Batman με εκείνον του Κλαρκ Κεντ του Superman, με αρκετούς συγγραφείς των ιστοριών των Batman και Superman να έχουν βρει πολλά κοινά στοιχεία ανάμεσα στους δύο χαρακτήρες. Οι δυο τους μπορεί να έχουν χαρακτηριστεί ως «η μέρα και η νύχτα των ηρώων της DC» αλλά πιστεύουν στα ίδια πράγματα. Ο Γουίλ Μπρούκερ σημειώνει στο βιβλίο του «Batman Unmasked» ότι «η επικύρωση της πραγματικής ταυτότητας του Batman βρίσκεται στο νεανικό κοινό... δεν χρειάζεται να είναι ο Μπρους Γουέιν, χρειάζεται απλώς να φοράει το κοστούμι και τα gadgets, τις ικανότητες του, και κυρίως την ηθική και την ανθρωπιά του. Υπάρχει απλώς μια αίσθηση γι 'αυτόν: “τον εμπιστεύονται... και δεν έχουν ποτέ άδικο.”» Ο Batman αντιμετωπίζεται συχνά ως ένας εκδικητής. Ο Φρανκ Μίλερ βλέπει τον χαρακτήρα ως «μια διονυσιακή φιγούρα, μια δύναμη για αναρχία που επιβάλλει μια ατομική τάξη». Ντυμένος σαν νυχτερίδα, ο Batman καλλιεργεί σκόπιμα μια τρομακτική προσωπικότητα για να τον βοηθήσει στην καταπολέμηση του εγκλήματος, έναν φόβο που προέρχεται από την ένοχη συνείδηση των εγκληματιών. Μάλιστα ο Μίλερ ήταν εκείνος που στις ιστορίες του πολλές φορές εισήγαγε μερικά αντι-ηρωικά χαρακτηριστικά στην προσωπικότητα του Batman όπως τη ροπή του προς τη βία και τα βασανιστήρια και την όλοένα και περισσότερο αποξενωμένη συμπεριφορά του. Ο Batman του Μίλερ ήταν ίσως πιο κοντά στην προ-Ρόμπιν εποχή (πριν το 1940) ο οποίος ήταν μάλιστα πρόθυμος να σκοτώσει εγκληματίες, εάν αυτό ήταν απαραίτητο. Διχογνωμίες προκάλεσε μέσα στα χρόνια και η σεξουαλικότητα, όχι τόσο του ίδιου, αλλά των ιστοριών του και γενικότερα του όλου κόνσεπτ της ύπαρξής του. Ο συγγραφέας Αλαν Γκραντ έχει δηλώσει πως «Ο Batman που έγραφα για 13 χρόνια δεν είναι γκέι. Ο Batman που έγραφαν όλοι, μέχρι πίσω στον Μπομπ Κέιν κανείς από αυτούς δεν τον έγραψε ως γκέι χαρακτήρα. Μόνο ο Τζόελ Σουμάχερ μπορεί να είχε αντίθετη άποψη». Ο Γκραντ Μόρισον είπε ότι «το gayness είναι ενσωματωμένο στον Batman. Προφανώς ως φανταστικός χαρακτήρας προτίθεται να είναι ετεροφυλόφιλος, αλλά η βάση της όλης ιδέας είναι εντελώς γκέι.» Detective Comics #241 Ολα αυτά όμως είναι εκείνα που καθιέρωσαν τον Batman ως έναν από τους πιο κορυφαίους υπερήρωες όχι μόνο της DC αλλά και ολόκληρης της 9ης Τέχνης, κι έναν από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα της ποπ κουλτούρας σε ολόκληρο τον κόσμο. O Batman δεν άργησε να κάνει την εμφάνισή του και σε άλλα μέσα πέρα από τα κόμικ όπως στην τηλεόραση, στο σινεμά και φυσικά σε αμέτρητα video games. Το 1943 ο Λούις Γουίλσον ήταν ο πρώτος ηθοποιός ο οποίος έπαιξε τον ρόλο του Batman στην τηλεοπτική σειρά 15 επεισοδίων με τίτλο «Batman». Τον Ιανουάριο του 1966 η σειρά «Batman» με πρωταγωνιστή τον Ανταμ Γουέστ έκανε την πρεμιέρα του στο ABC και αμέσως αγαπήθηκε από το κοινό κάνοντάς την μια από τις πιο καλτ σειρές της αμερικάνικης τηλεόρασης. Λίγους μήνες αργότερα οι ηθοποιοί της σειράς αυτής πρωταγωνίστησαν και στην πρώτη κινηματογραφική ταινία του ήρωα με τίτλο «Batman», η οποία κυκλοφόρησε στις αμερικάνικες αίθουσες στις 30 Ιουλίου 1966. Ομως η πιο γνωστή, και μια από τις πιο αγαπημένες κινηματογραφικές παραγωγές με πρωταγωνιστή τον Batman, ήταν οι ταινία του 1989 σε σκηνοθεσία του Τιμ Μπάρτον και με πρωταγωνιστή τον Μάικλ Κίτον με τίτλο «Batman». Η ταινία είχε τεράστια επιτυχία. Οχι μόνο ήταν η ταινία με τις μεγαλύτερες εισπράξεις της χρονιάς, αλλά εκείνη την εποχή ήταν η πέμπτη ταινία με τις περισσότερες εισπράξεις στην ιστορία του σινεμά, κερδίζοντας μάλιστα και το Οσκαρ Σκηνικών. Η επιτυχία της ταινίας έφερε τρία σίκουελ, τα «Batman Returns» (1992), «Batman Forever» (1995) και «Batman & Robin» (1997), τα δύο τελευταία εκ των οποίων σκηνοθέτησε ο Τζόελ Σουμάχερ αντί του Μπάρτον. Τον Batman αντικατέστησαν - όχι με επιτυχία - οι Βαλ Κίλμερ και Τζορτζ Κλούνεϊ αντίστοιχα. Το 2005 ο Κρίστοφερ Νόλαν κυκλοφορήσε το πρώτο μέρος της δικής του τριλογία του Σκοτεινού Ιππότη με τις ταινίες «Batman Begins» (2005), «The Dark Knight» (2008) και «The Dark Knight Rises» (2012) με πρωταγωνιστή τον Κρίστιαν Μπέιλ στον ρόλο του Batman. Οταν η DC αποφάσισε πως ήρθε η ώρα για το δικό της κινηματογραφικό σύμπαν, δημιούργησε το DCEU με τον Μπεν Αφλεκ να κάνει την πρώτη του εμφάνιση στον ρόλο του Batman στην ταινία του Ζακ Σνάιντερ «Batman v Superman: Dawn of Justice» (2016). Σε ένα άρθρο για τον εορτασμό της 60ης επετείου του χαρακτήρα, η εφημερίδα The Guardian έγραψε πως «ο Batman είναι μια θολή φιγούρα από την ατελείωτη επανεφεύρεση που είναι η σύγχρονη μαζική κουλτούρα. Είναι ταυτόχρονα ένα σύμβολο και ένα εμπόρευμα: το τέλειο πολιτιστικό τεχνούργημα του 21ου αιώνα.» Για όλα αυτά, και για πολλά περισσότερα, ο Batman έχει καταφέρει γίνει κάτι παραπάνω από μια απλή φιγούρα η οποία παραμονεύει στις σκιές. Είναι ένα σύμβολο το οποίο δείχνει πως ακόμα και στο απόλυτο σκοτάδι μπορεί να υπάρξει η ελπίδα και το φως, αρκεί να ξέρεις που να κοιτάξεις. "Ισως αυτό είναι το να είσαι ο Batman. Οχι να κερδίζεις. Αλλά να αποτυγχάνεις και να ξανασηκώνεσαι. Γνωρίζοντας ότι θα αποτύχεις, θα αποτύχεις χίλιες φορές, αλλά και πάλι δεν θα τα παρατήσεις.» - Από το «Batman: Zero Year». Πηγη

Τρία κόμικ που πρέπει να διαβάσετε πριν δείτε το «The Batman» του Ματ Ριβς Ανυπομονείτε για το «The Batman»; Διαβάστε αυτά τα τρία κόμικ τα οποία θα σας βοηθήσουν να μπείτε στο κλίμα της ταινίας πριν αυτή κυκλοφορήσει στις ελληνικές αίθουσες στις 3 Μαρτίου. Η νέα ταινία του Ματ Ριβς «The Batman» φαίνεται πως αλλάζει τελείως την προσέγγισή της στο πώς θα αφηγηθεί την νέα ιστορία του Σκοτεινού Ιππότη, μετά τις πρόσφατες πιο αποτυχημένες προσπάθειές της DC. Παλιότερα ο Ριβς είχε δηλώσει πως «αυτό που είναι συναρπαστικό με τον Batman είναι το πως σχετίζεται με το τώρα και το πόσο προσωπικό μπορεί να γίνει. Πρόκειται για μια ιστορία νουάρ του Batman. Θα αντιμετωπίσει αρκετά προβλήματα, και πιστεύω πως θα είναι μια συναρπαστική και γεμάτη συναίσθημα ιστορία. Θα είναι ένας Batman περισσότερο ντεντέκτιβ αυτή την φορά από ότι τον έχουμε δει στις προηγούμενες ταινίες. Τα κόμικς έχουν μια προϊστορία σε αυτό». Και μπορεί ο ίδιος να έχει αναφέρει επανειλημμένα πως η ταινία του δεν βασίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο κόμικ, αλλά βλέποντας τα διάφορα τρέιλερ που κυκλοφόρησαν κατά καιρούς αλλά και τις φωτογραφίες της ταινίας, εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κάποιος τις πολλές και διάφορες επιρροές που έχουν τα κόμικς του Σκοτεινού Ιππότη πάνω της. Εμείς εδώ στο Flix σας προτείνουμε τρία, ίσως τα πιο σημαντικά, κόμικς που πιστεύουμε θα σας βοηθήσουν να μπείτε στο κλίμα της ταινίας πριν αυτή κυκλοφορήσει στις ελληνικές αίθουσες στις 3 Μαρτίου. Batman: Year Two Ας ξεκινήσουμε από τα πιο βασικά. Το «Batman: Year Two» δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 1987 ως μια σειρά από τέσσερα κόμικς γραμμένα από τον Μάικ Μπαρ και σχεδιασμένα από τους Αλαν Ντέιβις, Πολ Νίαρι, Αλφρέντο Αλκάλα, Μαρκ Φάρμερ και Τοντ ΜακΦάρλαν. Στην ουσία πρόκειται για την συνέχεια της ιστορίας του Φρανκ Μίλερ «Batman: Year One» που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο-Μάιο 1987. Η ιστορία μιλάει για την δεύτερη χρονιά του Batman ως τιμωρού στο Γκόθαμ με τον Τζιμ Γκόρντον να έχει πλέον την θέση του Επιθεωρητή. Ο Batman έρχεται αντιμέτωπος με τον Reaper, έναν δολοφόνο εκδικητή, ο οποίος σκοτώνει εγκληματίες για να κάνει το Γκόθαμ καλύτερη πόλη - ο οποίος όμως κρύβει κι αυτός τα δικά του μυστικά. Σύμφωνα με τον Ριβς, η ταινία του θα εξελίσσεται κατά την διάρκεια του δεύτερου έτους της εποχής του Batman, και αυτό ίσως σημαίνει πως ίσως έχει πάρει πολλά στοιχεία από το συγκεκριμένο κόμικ για να δημιουργήσει την ατμόσφαιρά του, όπως την τελετή προαγωγής του Γκόρντον σε Επιθεωρητή. Σίγουρα όμως δεν θα δούμε τον Reaper να κάνει την εμφάνισή του στην ταινία αλλά ούτε έναν κύριο ακόμα πρωταγωνιστή της συγκεκριμένης ιστορίας, την Λέσλι Τόμκινς, η οποία βοήθησε τον Μπρους Γουέιν να μεγαλώσει μετά τον θάνατο των γονιών του. Batman: The Long Halloween Γραμμένο από τον Τζεφ Λόουμπ και σχεδιασμένο από τον Τιμ Σέιλ, το «The Long Halloween» ήταν μια σειρά κόμικ η οποία διήρκησε 13 τεύχη και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1996. Η ιστορία διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών του Batman ως τιμωρού του εγκλήματος και αφηγείται την ιστορία ενός μυστηριώδους κατά συρροήν δολοφόνου με το όνομα Holiday, ο οποίος δολοφονεί ανθρώπους στις διακοπές, έναν κάθε μήνα. Ο Batman συνεργάζεται με τον εισαγγελέα Χάρβεϊ Ντεντ και τον Επιθεωρήτη Γκόρντον για να ανακαλύψουν την ταυτότητα του Holliday πριν το επόμενο θύμα του, ενώ παράλληλα προσπαθεί να σταματήσει τον εγκληματικό πόλεμο μεταξύ των δυο πιο ισχυρών οικογενειών της Γκόθαμ Σίτι, των Μαρόνι και Φαλκόνε. Σε αυτή την ιστορία «συστήνεται» και ο Calendar Man ο οποίος, αν και γνωρίζει την πραγματική ταυτότητα του Holiday, δεν την αποκαλύπτει στον Batman αλλά του δίνει αινίγματα για να λύσει τα οποία αποκαλύπτουν ποιος θα είναι το επόμενό του θύμα. Τέλος τα γεγονότα αυτά οδηγούν και στη μεταμόρφωση του Ντεντ σε Two-Face ενώ επίσης πρωταγωνιστούν και διάφοροι άλλοι αντίπαλοι του Batman όπως ο Scarecrow, o Mad Hatter, η Poison Ivy και ο Riddler. H συγκεκριμένη ιστορία θεωρείται πως είναι μια συνέχεια του «Batman: Year One» του Μίλερ, ενώ η ιστορία ενός μανιακού δολοφόνου με τον Batman να χρησιμοποιεί περισσότερο την ικανότητα του ως ντεντέκτιβ για να λύσει το μυστήριο συνδέεται άμεσα με το ότι ο Riddler στην ταινία έχει παρομοιαστεί ως ένας δολοφόνος τύπου Zodiac Killer με τον Batman να προσπαθεί να λύσει τους γρίφους που αφήνει πίσω του πριν βρει το επόμενό του θύμα. Επίσης στο συγκεκριμένο κόμικ η Catwoman παίζει ένα σημαντικό ρόλο στην ιστορία, καθώς προσπαθεί να λύσει και η ίδια το μυστήριο ενώ μάλιστα σώζει και τον Batman κατά την διάρκεια της ιστορίας – δεν αποκλείεται να δούμε κάτι ανάλογο και στην ταινία του Ριβς. Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως η οικογένεια Φαλκόνε θα παίξει τον δικό της ρόλο στην ταινία, όπως και στα κόμικς. Batman: Hush Πρόκειται για μια σειρά κόμικς από 12 τεύχη τα οποία κυκλοφόρησαν από τον Οκτώβριο του 2002 ως και τον Σεπτέμβριο του 2003, καλύπτοντας τα Batman #608 - # 619, και γράφτηκαν από τον Τζεφ Λόουμπ και σχεδιάστηκαν από τους Τζιμ Λι και Σκοτ Γουίλιαμς. Για άλλη μια φορά ο Batman προσπαθεί να λύσει ένα μυστήριο, αυτό της πραγματική ταυτότητας του Hush, ενός τύπου που προσπαθεί να σαμποτάρει τον Σκοτεινό Ιππότη από μακριά, και περιέχει πολλές γκεστ εμφανίσεις κι από άλλους ήρωες, όπως τον Superman και τον Nightwing, αλλά και κακούς, όπως τους Killer Croc, Poison Ivy, Harley Quinn, Joker, Riddler και άλλους. Πρόκειται για μια ιστορία που μπορεί ο Hush να βρίσκεται στο επίκεντρό της, αλλά το πως ο Riddler παίζει ρόλο στα διάφορα γεγονότα τα οποία εξελίσσονται είναι εκείνο που μάλλον έκανε τον Ριβς να αντλήσει κάποιες επιρροές για την ταινία του. Στα συγκεκριμένα κόμικς ο Εντουαρντ Νίγκμα (aka Riddler) έχει χάσει την όποια δύναμή του ως ένας από τους μεγάλους εγκληματίες της Γκόθαμ Σίτι, λέγοντας πως «κάποτε ήμουν κάποιος σε αυτήν την πόλη». Μέχρι το τέλος η φήμη του Riddler ως εγκληματίας αποκαθίσταται και μάλιστα είναι ικανός να αποδείξει ποιος κρύβεται πίσω από την στολή του Batman. Το μόνο που τον κρατάει για να μην το αποκαλύψει σε όλους είναι πως «ένας γρίφος στον οποίο όλοι γνωρίζουν την απάντηση δεν έχει καμία απολύτως αξία», μια απάντηση που και ο Riddler στην ταινία φαίνεται να γνωρίζει. Α, και φυσικά έχουμε το φιλί της Σελίνα Κάιλ (aka Catwoman) με τον Batman, κάτι που επίσης φαίνεται πως θα δούμε και στην ταινία του Ριβς. Πηγή

Ο Μπάτμαν (ξανα)επιστρέφει Γιάννης Κουκουλάς Ένας νέος κύκλος ταινιών με τον Σκοτεινό Ιππότη ξεκινά και πιάνει τη ζωή του και τη δράση του στο Γκόθαμ και πάλι από την αρχή. Η νέα ταινία με τον Μπάτμαν βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 3 Μαρτίου. Με νέους ηθοποιούς, με υποσχέσεις για ανανέωση και με δύσκολα ερωτήματα γύρω από την έννοια του ηρωισμού και τον πολύπλοκο αλλά και εύθραυστο ψυχισμό του Ανθρώπου-Νυχτερίδα. Πρόκειται για έναν από τους πιο δημοφιλείς υπερήρωες εδώ και περισσότερες από οκτώ δεκαετίες. Αμέτρητα κόμικς έχουν δημιουργηθεί για τη ζωή του και τις περιπέτειές του και έχουν γυριστεί γι’ αυτόν πολλές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και κινούμενα σχέδια. Και όμως, από το 1939 μέχρι σήμερα η δημοφιλία του Μπάτμαν παραμένει υψηλή, ίσως μάλιστα και να αυξάνεται με το πέρασμα των χρόνων. Σ’ αυτό συντελεί η διαρκής ανανέωση του χαρακτήρα του και τα τεχνάσματα που χρησιμοποιεί η DC, η εταιρεία-κολοσσός που διαχειρίζεται τα δικαιώματα και τις τύχες αυτού του τεράστιου brand name. Ενα από αυτά, δοκιμασμένο και επιτυχημένο εδώ και δεκαετίες, είναι η περιοδική αλλαγή του καστ των κινηματογραφικών ταινιών και συνεπακόλουθα οι διαφοροποιήσεις της προέλευσης, του παρελθόντος, των ικανοτήτων, του ψυχικού κόσμου, των αντιπάλων του Ανθρώπου-Νυχτερίδα. Ο πρώτος Μπάτμαν της σύγχρονης εποχής (είχαν προηγηθεί διάφορες εκδοχές που με σημερινά κριτήρια πρέπει να θεωρούνται τουλάχιστον παρωχημένες) ήταν ο Μάικλ Κίτον του Τιμ Μπάρτον το 1989 και το 1992, ακολούθησε ο Βαλ Κίλμερ του Τζόελ Σουμάχερ το 1995 και ο κύκλος έκλεισε με τον Τζορτζ Κλούνεϊ, πάλι από τον Τζόελ Σουμάχερ το 1997. Στη συνέχεια τον ρόλο του Μπάτμαν από το 2005 ώς το 2012 ανέλαβε ο Κρίστιαν Μπέιλ υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Κρίστοφερ Νόλαν για μια σκοτεινή τριλογία (Batman Begins, The Dark Knight και The Dark Knight Rises) που βασίστηκε περισσότερο στη ζοφερή ατμόσφαιρα του Γκόθαμ και στα ψυχολογικά αδιέξοδα του Μπάτμαν παρά στη δράση και στα εντυπωσιακά εφέ. Σειρά είχε ο Μπεν Αφλεκ αλλά και ο Μάικλ Κίτον στην επάνοδό του στον ρόλο του Μπάτμαν στις ταινίες του Διευρυμένου Σύμπαντος της DC (DCEU), για να ακολουθήσει το εντελώς διαφορετικό και διόλου υπερηρωικό Joker χωρίς καθόλου Μπάτμαν, με εξαίρεση μια σκηνή στην οποία εμφανίζεται ο Μπρους Γουέιν σε παιδική ηλικία, πολύ πριν βάλει τη στολή της νυχτερίδας. Και κάπου εκεί οι υπεύθυνοι της DC μάλλον αποφάσισαν να κάνουν μια «επανεκκίνηση» του μύθου του δημοφιλούς ήρωα με μια νέα σειρά ταινιών που θα πιάσει τα πράγματα και πάλι από την αρχή. Στον νέο κύκλο του Μπάτμαν που ανοίγει στις 3 Μαρτίου στη χώρα μας, πρωταγωνιστής είναι ο Ρόμπερτ Πάτινσον, ένας από τους πιο διάσημους νέους ηθοποιούς του Χόλιγουντ με σημαντικούς ρόλους στη σειρά ταινιών «Twilight», στο «Πάντα ο Διάβολος», στο «Τένετ», στο «Φάρο» και άλλες μεγάλες επιτυχίες των τελευταίων ετών, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Ματ Ριβς, που είδε τις μετοχές του να ανεβαίνουν με το «Κλόβερφιλντ» το 2008 και να εκτοξεύονται με τα δύο σίκουελ του «Πλανήτη των Πιθήκων». Συμπρωταγωνίστρια του Πάτινσον είναι η Ζόι Κράβιτζ στον ρόλο της Κατγούμαν, ενώ μικρότερους ρόλους έχουν μεγάλα ονόματα, όπως ο Κόλιν Φάρελ, ο Τζον Τουρτούρο και ο Πίτερ Σάρσγκαρντ. Οπως έχουν δηλώσει οι υπεύθυνοι της DC αλλά και ο Ριβς, σκοπός τους ήταν να επιστρέψουν στα πρώτα χρόνια της δράσης του Μπάτμαν και να εξερευνήσουν τον ψυχικό του κόσμο πριν αυτός γίνει ο πασίγνωστος γνώστης του εγκλήματος στο Γκόθαμ. Έτσι, με όλα όσα είναι γνωστά μέχρι σήμερα, ο νέος κύκλος που ανοίγει και πιθανώς θα ολοκληρωθεί σε τρεις ταινίες, επικεντρώνεται σε μεγάλο βαθμό στις αμφιβολίες του Μπρους Γουέιν κατά την έναρξη της «καριέρας» του, στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, στην προσπάθειά του να ισορροπήσει μεταξύ των δύο ταυτοτήτων του, στη διχασμένη του προσωπικότητα σε ένα περιβάλλον οικονομικής διαφθοράς, πολιτικής σήψης και διαπλοκής μεταξύ εγκληματιών και κρατικών αξιωματούχων. Σ’ αυτό το περιβάλλον εισβάλλει ο Γρίφος (The Riddler), ένας «παραδοσιακός» ορκισμένος εχθρός του Μπάτμαν που αναλαμβάνει να «αποκαλύψει» αλήθειες μέσω στυγνών δολοφονιών και έτσι να ενεργοποιήσει έμμεσα τον Ανθρωπο-Νυχτερίδα που ξεπερνά τους δισταγμούς του και αναλαμβάνει δράση. Η νέα ταινία του Μπάτμαν, 83 ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση στο περιοδικό Detective Comics, αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από τους φίλους του καθώς, σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει, θα είναι πιο «ανθρώπινη» από τις προηγούμενες και πιο εστιασμένη στον Μπρους Γουέιν από ό,τι στο μαυροφορεμένο alter ego του. Άλλωστε, ο Μπάτμαν είναι μια εντελώς ξεχωριστή περίπτωση «υπερήρωα» καθώς δεν διαθέτει καμιά απολύτως υπερφυσική δύναμη. Τα μόνα του «όπλα» είναι η ευφυΐα του και το γυμνασμένο του σώμα, αλλά φυσικά και τα αμέτρητα εκατομμύρια που διαθέτει ώστε να ικανοποιεί την ακατανίκητη τάση του να πατάξει το έγκλημα και να βάλει τάξη εκεί που οι αρχές και το οργανωμένο κράτος δεν μπορούν ή δεν θέλουν. Για την πολυεπίπεδη αποτύπωση αυτού του πολυσύνθετου και διαταραγμένου ψυχικού κόσμου ενός πλέιμποϊ που κάθε νύχτα μασκαρεύεται για να δείρει άλλους μεταμφιεσμένους παρανοϊκούς και μεγαλομανείς κακοποιούς, η νέα ταινία του Μπάτμαν υπόσχεται –και φαίνεται ότι θα τα καταφέρει– να προσφέρει πολλά νέα στοιχεία και να δημιουργήσει πολλούς νέους και γόνιμους προβληματισμούς γύρω από την αυτοδικία, τον κοινωνικό έλεγχο, τη σχέση του ανθρώπου με την εξουσία, τα ατομικά και τα συλλογικά υποκείμενα, την πολιτική, τη διαφθορά και, πάνω απ’ όλα, τη στρέβλωση πολύπαθων εννοιών όπως «καθήκον» και «ηρωισμός». Πολλές από τις σημαντικότερες περιπέτειες του Batman των τελευταίων δεκαετιών κυκλοφορούν μεταφρασμένες στα ελληνικά από τις εκδόσεις Anubis. Αναμφίβολα μια από τις πιο εμβληματικές είναι «Το Φονικό Αστείο» («The Killing Joke») σε σενάριο του Alan Moore και σχέδια του Brian Bolland, με τον Joker σε μια από τις «καλύτερες» στιγμές του καθώς και με την ιστορία της σκοτεινής προέλευσής του που ερμηνεύει πολλές από τις πράξεις του. Κομβικό για την εξέλιξη των υπερηρωικών κόμικς είναι και το «Ο Σκοτεινός Ιππότης Επιστρέφει» του Frank Miller, μια ιστορία δημιουργημένη το 1986 με πρωταγωνιστή έναν αποσυρμένο, απογοητευμένο και καταρρακωμένο Μπάτμαν που «αναγκάζεται» να επιστρέψει στη δράση πασχίζοντας να διατηρήσει λιγοστά ψήγματα ηθικής, σε ένα Γκόθαμ που καταρρέει. Στη βικτοριανή εποχή εκτυλίσσεται το εξίσου ενδιαφέρον «Gotham by Gaslight» του Brian Augustyn, ενώ η «Άνιση Μάχη» των Alex Ross και Paul Dini αποτελεί μια «μελέτη» γύρω από τη φύση του εγκλήματος. Τέλος, με αφορμή την ταινία «Μπάτμαν», κυκλοφόρησαν οι δύο τόμοι του «All Star Batman» των Scott Snyder και John Romita Jr., ενώ επανακυκλοφόρησε το «Batman Hush» των Jeph Loeb και Jim Lee. Πηγή