Search the Community

Το Νοέμβριο του 1977 οι εκδόσεις Καμπανά ρίχνουν στην αγορά τους Εκδικητές, τη διασημότερη ομάδα υπερηρώων σήμερα, αλλά τότε σχεδόν άγνωστη στο ελληνικό κοινό. Οι Εκδικητές είχαν ξεκινήσει να δημοσιεύονται στην Ελλάδα από το πρώτο έως το ενδέκατο τεύχος του περιοδικού "Κάπταιν Αμέρικα", συνεπώς, ξεκίνησαν στο δικό τους περιοδικό από το #12 της αμερικανικής έκδοσης, φτάνοντας έως και το #26. Πρόκειται για μια από τις πλέον προβληματικές σειρές του Καμπανά, επειδή οι αναγνώστες δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο τη συνηθισμένη κακή εκτύπωση, αλλά και μια αλλοπρόσαλλη αρίθμηση, αφού το τεύχος 10 της ελληνικής έκδοσης κυκλοφόρησε με τον αριθμό 29 (!), ενώ υπήρξαν και δύο τεύχη με τον αριθμό 11 (στη μέση βλέπετε το κανονικό 11 και στα δεξιά αυτό, που θα έπρεπε να είχε αριθμηθεί ως 12). Τελικά, η σειρά ολοκληρώθηκε με το τεύχος 15 το Φεβρουάριο του 1980, οι Εκδικητές συνέχισαν όμως και στο εβδομαδιαίο περιοδικό "Σπάιντερ-Μαν", συνεχίζοντας από το σημείο, που σταμάτησαν στο δικό τους περιοδικό. Δεύτερη ιστορία του περιοδικού ήταν ο Captain Marvel, που μετακόμισε στους "Εκδικητές" από το τότε μηναίο Σπάιντερ-Μανμ συνεχίζοντας και αυτός από εκεί που είχε σταματήσει στο προηγούμενο περιοδικό, καλύπτοντας τα αμερικανικά τεύχη 28-40, εκτός του #36. Είναι ενδιαφέρον, ότι ο Captain Marvel εμφανίζεται στα εξώφυλλα όλων των τευών της σειράς, εκτός του πρώτου, του τελευταίου και του 10 / 29. Μετά το κλείσιμο του περιοδικού, ο Captain Marvel μετακόμισε στο "Άιρον Μαν", όπου δημοσιεύτηκαν δύο ακόμη ιστορίες. Στα τεύχη 8, 13 και 14 δεν δημοσιεύτηκε Captain Marvel, στα τεύχη 8 και 9 είχαμε ιστορίες από το "The Rampaging Hulk" και στα 13 και 14 είχαμε τις ιστορίες του "Thor" από τα αμερικανικά #133 και #134 (υπενθυμίζω, ότι ο Θωρ είχε ξεκινήσει στο δικό του περιοδικό, μετά δημοσιεύτηκαν δύο ιστορίες στο "Οδύσσεια 2001" μια ιστορία στο "Λυκάνθρωπο", άρα μαζί με τις δύο αυτές στους "Εκδικητές" δημοσιεύτηκαν τελικά 11 ιστορίες, παρμένες από τα αμερικανικά #125-134). Σε όλα τα τεύχη υπήρχε και μια ιστορία γουέστερν. Από πλευράς ύλης, τώρα, οι ιστορίες στο περιοδικό καλύπτουν την πρώτη περίοδο με την αρχική σύνθεση και προχωρούν στην, ας πούμε έτσι, δεύτερη περίοδο, όπου από τα αρχικά μέλη έχει μείνει μόνο ο Κάπταιν Αμέρικα, πλαισιωμένος πλέον από τους Hawkeye, Scarlet Witch και Quicksilver, δηλαδή τρεις υπερήρωες, που είχαν ξεκινήσει ως εγκληματίες. Αυτές οι προσθήκες έδωσαν μια νέα δυναμική στη σειρά και απεδείχθησαν ιδιαίτερα δημοφιλής, ενώ και οι ίδιοι οι χαρακτήρες είχαν περισσότερες αδυναμίες από τους συνηθισμένους υπερήρωες και παράλληλα οι ιδιόρρυθμες προσωπικότητές τους είχαν ως αποτέλεσμα αρκετές συγκρούσεις μεταξύ τους, κάτι που έδινε ενδιαφέρον στο κόμικ, αλλά από ό,τι φάνηκε άρεσε και στους αναγνώστες. Όλα τα σενάρια σε αυτήν την περίοδο τα έγραψε ο Stan Lee και σχεδόν όλα τα σχέδια ανήκαν στον Don Heck. Φυσικά, τα τεύχη είναι πλέον δυσεύρετα. Από την άλλη, όμως, όλες οι ιστορίες των Εκδικητών αυτής της περιόδου έχουν κυκλοφορήσει στη σειρά της Radnet και σε πολύ καλύτερη ποιότητα συγκριτικά με την έκδοση του Καμπανά. Τα σκαναρίσματα από το #1 είναι από τον @mycomics.gr, τα υπόλοιπα από εμένα. Πηγές για περαιτέρω μελέτη: wikipedia

Αυτός είναι ο 27ος τόμος της Επίσημης Συλλογής Graphic Novel της Marvel. Κυκλοφόρησε στις 11/09/2020 και περιέχει τα τεύχη Avengers 500-503 και Avengers Finale. Λίγα λόγια, γιατί υποθέτω, ότι είτε οι περισσότεροι το έχετε διαβάσει και δεν χρειάζονται πολλές διευκρινήσεις, είτε δεν το έχετε διαβάσει, οπότε μάλλον δεν θα έπρεπε να δοθούν πολλές διευκρινίσεις. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, η ιστορία αναφέρεται στο τέλος της ομάδας των Εκδικητών, όπως την ξέρουμε μετά τον απόηχο μιας επίθεσης από ένα μυστηριώδη εχθρό, που φαίνεται ανίκητος και ο οποίος θα αποκαλυφθεί στο τέλος της ιστορίας. Οι Εκδικητές θα χρειαστούν τη βοήθεια πολλών παλαιών μελών, για να αντιμετωπίσουν την απειλή, αλλά, παρά τις προσπάθειές τους, δεν θα μπορέσουν να διασώσουν όλα τα μέλη τους. Κομβική ιστορία, όχι για τη αξία της αυτή καθαυτή, αλλά επειδή έπεται των γεγονότων στο story arc "Planet X" και με τη σειρά της οδήγησε σε διάφορα άλλα γεγονότα, που εξιστορούνται τόσο στο New Avengers - Απόδραση, όσο και στον Οίκο του Μ, και ειδικά στο δεύτερο, που αποτελεί κατά κάποιον τρόπο τη συνέχεια αυτού του τόμου. Αυτή ήταν η πρώτη ιστορία που έγραψε ο Bendis για τους Avengers και οπωσδήποτε κατάφερε με την πρώτη να δημιουργήσει χάος στο σύμπαν της Marvel, αλλά και να προσθέσει νέους τίτλους στην εκδοτική. Αντικειμενικά, είναι ένα καλό υπερηρωικό κόμικ, που συμπληρώνεται πετυχημένα από το one-shot Avengers Finale, που κάνει μια αναδρομή στην ιστορία των Εκδικητών μετά το διαφαινόμενο οριστικό τέλος της ομάδας. Φυσικά, στον κόσμος της Marvel και γενικότερα των υπερηρωικών κόμικς, ελάχιστα πράγματα είναι τελεσίδικα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Ωραίο, δυναμικό σχέδιο από τον Finch και πλήθος καλεσμένων σχεδιαστών στο Avengers Finale, οι οποίοι αποτίουν φόρο τιμής στην ιστορία των Εκδικητών. Φυσικά, η έκδοση της Hachette είναι πολύ ποιοτική, όπως κάθε φορά.

Ο 41ος τόμος της Συλλογής Marvel που κυκλοφορεί στην χώρα μας, φιλοξενεί μία ιστορία, η οποία αποτελεί ένα αξιόλογο κεφάλαιο στις ιστορίες του Οίκου των Ιδεών κι έχει πολλούς θαυμαστές ανά τον κόσμο. Ο λόγος για το θρυλικό “House of M", για το οποίο τόσα καλά σχόλια άκουσα. Πρόκειται για μία δουλειά, της οποίας την συγγραφική επιμέλεια είχε ο Brian Michael Bendis, ενώ το σχέδιο ανήκει στον Olivier Coipel. Η σειρά κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ από τον Ιούνιο, έως τον Νοέμβριο του 2005 κι απαριθμεί 8 τεύχη – κεφάλαια. Είναι άμεση συνέχεια των ιστοριών "Planet X" και "Avengers Disassembled", στις οποίες η Wanda Maximoff, η οποία είναι γνωστή σαν Scarlet Witch, που έχει υποστεί έναν ισχυρό νευρικό κλονισμό, στα όρια της ψυχικής κατάρρευσης, θα προσπαθήσει να κατασκευάσει μία ιδανική, νέα πραγματικότητα, με απώτερο σκοπό να επαναδημιουργήσει τα δύο της παιδιά τα οποία έχουν πεθάνει. Πριν συμβεί αυτό, όμως, συνέρχεται ένα συμβούλιο, αποτελούμενο από τους Avengers και τους X-Men, με επικεφαλής τον Καθηγητή Εξέιβιερ με σκοπό ν’ αποφασιστεί ποια θα είναι η μοίρα της επικίνδυνης Wanda. Στο τραπέζι πέφτει ακόμα και η εκτέλεσή της. Αποφασίζεται, λοιπόν, ένα ταξίδι μέχρι την Γκενόσα, για να ακούσουν και την δική της γνώμη. Εκεί, όμως, η πραγματικότητα θα διαστρεβλωθεί και θα τους ανατρέψει τα σχέδια… Η γνώμη μου Αναμφισβήτητα, πρόκειται για ένα σπουδαίο event, το οποίο συγκεντρώνει μία μεγάλη μερίδα πρωτοκλασάτων χαρακτήρων της Marvel στο ίδιο πεδίο. Προσωπικά δεν δηλώνω λάτρης των ιστοριών που περιγράφουν πολυσύμπαντα, αλλά στην συγκεκριμένη ιστορία τολμώ να πω ότι έχουμε μία έξυπνη διαχείριση. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για ένα ακόμα multiverse, αλλά για ένα είδος happy place, με σκοπό να αποφευχθεί η σκληρή πραγματικότητα. Αρχίζοντας από το πρώτο κεφάλαιο, ο αναγνώστης συνειδητοποιεί ότι μπαίνει κατευθείαν στο νόημα και το ζητούμενο, για να συνεχίσει η υπόλοιπη εξιστόρηση, στα επόμενα κεφάλαια, με έναν σουρεαλιστικό τρόπο, εκτός των πλαισίων και των γραμμών που έχει δώσει η Marvel για το συμβατικό της σύμπαν. Εδώ, φαίνεται ότι όλοι οι χαρακτήρες έχουν διαγράψει διαφορετικές πορείες στον βίο τους, από αυτές που γνωρίζουμε. Τραγική φιγούρα εδώ είναι η Wanda η οποία εμφανίζει πολλά ρεαλιστικά στοιχεία, καθώς ο συγγραφέας την “ταλαιπωρεί” με κατάθλιψη και ψυχολογική κατάρρευση. Τον ίδιο πόνο φαίνεται να βιώνει κι ο Magneto, που κάνει τα πάντα για να την κάνει να νιώσει καλύτερα και να την προστατέψει όπως εκείνος νομίζει από τους (δικαιολογημένα) εξαγριωμένους συντρόφους της. Ένας άντρας, που άλλοτε ήταν πανίσχυρος, εδώ δείχνει καταρρακωμένος. Ακόμα ένας χαρακτήρας που διαδραματίζει κομβικό ρόλο στην πλοκή είναι ο Wolverine, που καταλαβαίνει στην συνέχεια ότι κάτι δεν πάει καλά, ξεδιπλώνει το κουβάρι του μυστηρίου και προσπαθεί να επαναφέρει την κανονικότητα. Εντύπωση μού έκανε η διαχείριση του Captain America. Ο συγγραφέας φαίνεται ότι άφησε τον πρώτο Εκδικητή να “ξεκουραστεί”, γιατί δεν του έδωσε πολλές αρμοδιότητες στην παρούσα ιστορία. Βέβαια, αυτή μπορούμε να την θεωρήσουμε σαν μία συγκινητική οπτική, αν αναλογιστούμε ότι αυτή η κατάληξη είναι κι εκείνη που θα προτιμούσε περισσότερο ο Cap. Πολλά τα χρόνια της υπηρεσίας και κανένας φίλος και συγγενής δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή. Το σενάριο, λοιπόν, το βρήκα ευρηματικό, το οποίο συνθέτει τις κατάλληλες συνθήκες για να δημιουργήσει μεγάλες και κοσμοϊστορικές αλλαγές στους ήρωες, ενώ παράλληλα παίζει με τα συναισθήματα τόσο των ηρώων, όσο και των αναγνωστών. Ουσιαστικά ο Bendis, μέσω μίας περίεργης, πρωτότυπης και τραγικής κατάστασης που υποβάλλει τους πρωταγωνιστές, κάνει, παράλληλα, πραγματικότητα τα όνειρα και τις επιθυμίες τους, “μαντεύοντας” πώς θα ήθελαν εκείνοι μία ιδανική ζωή. Αν θέλετε την γνώμη μου, πρόκειται για ένα δύσκολο, αλλά επιτυχημένο διακύβευμα. Πραγματικά αναρωτήθηκα κι εγώ τι θα έπρεπε να κάνουν οι πρωταγωνιστές, μόλις έμαθαν για τον εικονικό κόσμο, στον οποίο αποτελούσαν μέρος. Να προσπαθούσαν να επαναφέρουν την φυσιολογική ζωή, ή να έμεναν εκεί, από την στιγμή που περνούσαν όπως ήθελαν? Να κοιτούσαν τους εαυτούς τους ή το γενικό καλό? Μεγάλο δίλημμα. Η πλοκή δε διαθέτει μεγάλες σκηνές μάχης, παρά μόνο λίγο πριν το φινάλε. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρείται να δοθεί θέση στον συναισθηματικό τομέα κι όχι στην έξαψη που προσφέρει η ωμή δράση. Εύστοχη κίνηση, κατά την άποψή μου, από την στιγμή που η συγκεκριμένη ιστορία δεν πραγματεύεται μία ακόμα καθαρά υπερηρωική υπόθεση. Κι ερχόμαστε στο φινάλε, το οποίο, ομολογώ, ότι είναι ανατρεπτικό, αλλά η αλήθεια είναι ότι ένιωσα να με αφήνει κάπως ξεκρέμαστο και γεμάτο απορίες για την συνέχεια. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο sequel, αλλά ελπίζω να υπάρχει. Σκηνοθετικά κι εδώ είχαμε μία αξιόλογη δουλειά, αλλά πιστεύω ότι θα μπορούσε να υπάρχει μεγαλύτερη φροντίδα. Οι εναλλαγές των σκηνών ήταν κάπως γρήγορες σε αρκετά σημεία του κόμικ, ενώ στους διαλόγους υπήρχαν αυτές οι, εμ, παύσεις, που, χμμ, είναι, εμμμμ, κάπως, εχμμμ, εκνευριστικές. Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία ιστορία που ξεφεύγει, κάπως, από τα συνηθισμένα μοτίβα και δίνει κάτι φρέσκο και παράλληλα λογοτεχνικό στον αναγνώστη. Την θεωρώ από τις καλές και τις ριζοσπαστικές ιστορίες του Οίκου των Ιδεών και μου άρεσε που όλα ξεκινάνε από έναν χαρακτήρα που (στα δικά μου τα μάτια) δεν είναι από τους κορυφαίους. Ο λόγος για την Wanda. Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζει το γεγονός ότι ο “Οίκος του Μ” έχει μεγάλες ομοιότητες με την σειρά “WandaVision" κι ευχαριστώ πολύ τους φίλους για την παρότρυνση να δω και την σειρά. Δεν ξέρω πιο από τα δύο πρέπει να γίνει πρώτο (να δούμε την σειρά ή να διαβάσουμε το κόμικ), αλλά καλό θα είναι να γίνουν και τα δύο. Στα του εικαστικού τομέα, έχουμε ένα σχέδιο, το οποίο το βρήκα τίμιο κι αξιόλογο. Κι εδώ, όμως, έχω τις μικρές μου ενστάσεις. Ξεκινάω με την απόδοση των προσώπων και γενικά μερικών σωματότυπων των χαρακτήρων, οι οποίοι είναι κάπως χοντροκομμένοι και δυσανάλογοι σε σχέση με το background. Επίσης, οι πολλές λεπτομέρειες που διαθέτει το graphic novel, είναι εξαιρετικές, αλλά υπήρχαν και μερικές που μου έφεραν ζαλάδα. Όσον αφορά το χρώμα, διέθετε πλουραλισμό, αλλά αυτό που μου έμεινε είναι ένα όμορφο παιχνίδι με την φωτεινότητα. Εκεί που χρειαζόταν ήταν σκούρο κι εκεί που δεν ήταν απαραίτητο (σε αντίθεση με άλλες ιστορίες) σεβόταν το...φως της ημέρας. Πάμε τώρα να δούμε το έξτρα υλικό που συνοδεύει τον παρόντα τόμο. Εδώ ο αναγνώστης θα βρει το κλασικό editorial του Lupoi, καθώς επίσης και την σελίδα που μας περιγράφει τα γεγονότα που συνέβαλλαν στην δημιουργία του “Οίκου του Μ”. Ολοκληρώνοντας την ιστορία, θα βρεθούμε μπροστά σε δύο σελίδες που παρουσιάζουν τα εναλλακτικά εξώφυλλα των τευχών – κεφαλαίων της ιστορίας, καθώς και δύο ακόμα σελίδες με τον Bendis να μας μιλάει για το δημιούργημά του. Τίποτε άλλο.

Πρώτη Κυκλοφορία: (Έκδοση Anubis) 24-02-2012 (Έκδοση Οξύ) 12-01-2020 Υλικό Τευχών: The Avengers v4 01-12 (19-05-2010/20-04-2011) Ένα από τα πράγματα που χρειάζεται να αποδεχτεί ένας αναγνώστης που για τον Α ή Β λόγο ακολουθεί μόνο ή κυρίως τις Ελληνικές εκδόσεις, είναι το γεγονός πως κάποιοι τίτλοι μπορεί να μην συνεχίσουν ποτέ πέρα από το αρχικό storyline ή να τους δει άξαφνα μετά από πολλά χρόνια, όταν θα έχει ξεχάσει τι έχει προηγηθεί. Ακριβώς αυτό έχουμε και εδώ με την παρούσα σειρά του Bendis η οποία έβγαλε 35 τεύχη συνολικά στην Αμερική από το 2010 μέχρι και το 2013, με τα έξι από αυτά να βγαίνουν στην χώρα μας το 2012 από την Anubis σε 6 ισάριθμα μονά τεύχη με αφορμή την κυκλοφορία της πρώτης ταινίας των Εκδικητών στους κινηματογράφους. Σχεδόν 8 χρόνια μετά, μια άλλη εκδοτική, η Οξύ, έρχεται να βγάλει τα επόμενα 6 (ή 7, θα δούμε στο επόμενο τεύχος) τεύχη σε 2 αντίστοιχα δικά τους τεύχη, με την συνεργασία της εφημερίδας Έθνος. Κοινός παρανομαστής και στις δύο περιπτώσεις, ο μεταφραστής/επιμελητής Σάββας Αργυρού που προφανώς διάλεξε τα τεύχη που τελικά κυκλοφόρησαν και τις δύο φορές. Ευχαριστώ τον leonidio για τα εξώφυλλα από την σειρά της Anubis. Η σειρά της Anubis βρίσκει την βασική τριάδα των Εκδικητών (Στιβ Ρότζερς, Τόνι Σταρκ, Θορ) μονιασμένη ξανά μετά τα γεγονότα του Civil War, με τον Ρότζερς να έχει αναλάβει την διεύθυνση της Ασπίδα, μετά από την θητεία του Νόρμαν Όσμπορν και του Τόνι στο ίδιο πόστο, που οδήγησε σε καταστροφικά αποτελέσματα. Ευθύς εξαρχής μπλέκουν σε μια περιπέτεια με παράξενα φαινόμενα, μιας και ένα γεγονός στο μέλλον που έχουν προκαλέσει οι απόγονοι τους, έχει αποσταθεροποιήσει το σύμπαν. Η ομάδα πρέπει να ταξιδέψει στο μέλλον και να πολεμήσει με το Ούλτρον, ενώ παράλληλα πρέπει να αποτρέψουν τους απογόνους τους από το να πράξουν ακριβώς το ίδιο. Εδώ ο Μπέντις κάνει μια καλή αρχή, προκαλώντας και κρατώντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη στιγμή, σε μια απλή αλλά διασκεδαστική μπλοκμπαστεριά, με τον Ρομίτα Τζ. να παρέχει τα πανοραμικά πλάνα/καρέ (love him or hate him, ξέρει την δουλειά του). Ο τίτλος αποτελεί ουσιαστικά τις πρώτες βάσεις για το Age of Ultron event που βγήκε το 2013. Η συνέχεια από τις εκδόσεις Οξύ, μας φέρνει στο δεύτερο storyline όπου ένας τριτοκλασάτος κακοποιός τους, ο Χουντ, τον οποίο προσπάθησαν να προμοτάρουν για χρόνια ανεπιτυχώς ως τον νέο πιθανό Κίνγκπιν (ο αρχιμαφιόζος του σύμπαντος της Marvel), αποδρά από την φυλακή με την γνώση πως τα πετράδια της αιωνιότητας είναι στην γη και τα έχουν κρύψει οι 6 ήρωες που αποτελούν τους Ιλουμινάτι του MarvelU, μιας ελίτ που προσπαθεί να αποτρέψει με προληπτική δράση καταστροφές κοσμικού επιπέδου. Ο Χουντ καταφέρνει να κλέψει τα δύο πρώτα πριν τον πάρουν χαμπάρι, μια πράξη που κάνει την ύπαρξη των Ιλουμινάτι γνωστή στους υπόλοιπους ήρωες, μιας και χρειάζεται να συνταχτούν όλοι για να αντιμετωπίσουν μια απειλή τόση μεγάλη που ούτε ο Κόκκινος Χαλκ δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα από άποψη ωμής δύναμης. Στην πραγματικότητα όμως η υπόθεση δεν δικαιολογεί τόση μεγάλη σύναξη. Τα τρία τέταρτα των χαρακτήρων που εμφανίζονται δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης στην ιστορία και οι ατάκες που μπορεί να έχουν είναι τόσο τετριμμένες και μη προσωπικές σε αυτούς που τις "αναθέτει", που θα μπορούσαν να δοθούν στον οποιοδήποτε από τους 7-8 βασικούς χαρακτήρες, χωρίς να χρειαστεί να μάθει κανείς για τις ατασθαλίες των Ιλουμινάτι. Γενικά ο Μπέντις εδώ εμφανίζει τα πρώτα σημάδια κόπωσης μετά από 7 χρόνια συνεχής ενασχόλησης (μέχρι εκείνη την στιγμή) με τους Εκδικητές. Το μισό storyline αναλώνεται στο να δείχνει μπλαζέ συζητήσεις για τα πετράδια και το γιατί το έκρυψαν από τον Κάπτεν Αμέρικα και το άλλο μισό στις βαρετές και ξέμπαρκες στιγμές μπουφλοπατινάδας!©® Μόνη αναλαμπή η μη απόλυτα χρονολογική παράθεση των γεγονότων που οδήγησαν τον Χουντ στην ανακάλυψη του μυστικού για τα πετράδια και την ανεύρεση τους, που δείχνει τουλάχιστον κάποια ψήγματα πλάνου στην συγγραφή της ιστορίας. Εξίσου βαρετή είναι και η λύση που δίνεται στη απειλή, μιας και ουσιαστικά απλά Η Οξύ χρησιμοποίησε ως οδηγό για την κυκλοφορία της το trade Avengers by Brian Michael Bendis v2. Σε αυτό είχε δημοσιευτεί και το 12.1, ένα τεύχος που είχε διαφημιστεί ως ένα σημείο στο οποίο μπορούσε να ξεκινήσει να διαβάζει ένας νέος αναγνώστης τον τίτλο, χωρίς να έχει πρόβλημα κατανόησης του τι είχε προηγηθεί και τελικά αποδείχτηκε πως ήταν άλλο ένα στάδιο στην μεταγενέστερη αναμέτρηση του Age of Ultron, το οποίο δεν είχε ανακοινωθεί πως θα κυκλοφορήσει μέχρι εκείνη την στιγμή (να επισημάνω πως δεν μιλάω για την ταινία που βγήκε το 2015). Θα μάθουμε αν το συμπεριλάβουν και αυτό την επόμενη βδομάδα. Αν το κάνουν, θα μιλάμε για ένα τεύχος που θα ξεπερνά τις 100 σελίδες, με το πρώτο τεύχος να φτάνει τις 80. Καθόλου άσχημα για μια έκδοση που αρχικά είχε ανακοινωθεί πως θα βγει σε τρία μέρη. Υποθέτω, πως η εφημερίδα αποφάσισε να τελειώσει την συνεργασία της με την Οξύ - 13ος τίτλος, 9ος από το σύμπαν της Μάρβελ, σε λιγότερο από έναν χρόνο - δυναμικά. Edit 21-01-2020: Τελικά το 12.1 δεν συμπεριλήφθηκε στην Ελληνική έκδοση. Καλύτερα να είχαν μείνει στον αρχικό προγραμματισμό των 3 τευχών. Οπότε, το όνομα του Bryan Hitch που σχεδίασε το 12.1, δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης στα εξώφυλλα.

Πανδαισία χρωμάτων, έτσι; Την 13-06-1987 κυκλοφόρησε το πρώτο τεύχος του νέου περιοδικού των εκδόσεων Καμπανά, "Σούπερ Σπάιντερ Μαν" το οποίο ολοκλήρωσε την κυκλοφορία του την 15-09-1991, μετά από κυκλοφορία 52 τευχών, τα εξώφυλλα των οποίων βλέπετε ανωτέρω. Το περιοδικό ήταν εξ ολοκλήρου έγχρωμο, αν και με ανατύπωση από τα πρωτότυπα με τη μέθοδο της φωτοτυπίας η οποία απέδιδε μετρίου ποιότητας αποτελέσματα. Κάθε τεύχος είχε 84 σελίδες και περιείχε συνήθως από δύο 40-σέλιδα ANNUALS της ΜΑΡΒΕΛ με μεγάλη ποικιλία ηρώων, ορισμένοι από τους οποίους δεν εμφανίστηκαν ούτε στο εβδομαδιαίο Σπάιντερ Μαν που αποτελούσε τον πιο διαδεδομένο τίτλο κόμικ των εκδόσεων Καμπανά εκείνης της εποχής. Επίσης φιλοξένησε διάφορα άρθρα, μια πολύ ζεστή στήλη αλληλογραφίας, δημοσίευε ζωγραφιές των αναγνωστών και τα δύο ανωτέρω ένθετα άλμπουμ που συμπληρώνονταν με αυτοκόλλητα ηρώων της Μάρβελ (το 1ο) ή χαρτάκια αυτοκινήτων που κοβόταν (το 2ο) από το εβδομαδιαίο Σπάιντερμαν. Στις σελίδες του παρέλασαν οι ακόλουθες ιστορίες από ANNUALS: Amazing Spider-Man (1963) Annual No. 10, 11, 12, 13, 14, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24 Marvel Team-Up (1972) Annual No. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 Spectacular Spider-Man (1976) Annual No. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 10 Web of Spider-Man (1985) Annual No. 1, 2, 4, 5, 6 Captain America (1968) Annual No. 3, 5, 6, 7, 8 Iron Man (1968) Annual No. 5, 6, 7, 8, 9 Incredible Hulk (1968) Annual No. 5, 6, 7, 8, 9, 11, 12, 13, 14, 15, 16 Avengers (1963) Annual No. 7, 8, 9, 10, 13, 14, 15, 16, 17, 19 Daredevil (1964) Annual No. 5, 6 West Coast Avengers (1985) Annual No. 1, 2, 3, 4 Marvel Two-In-One (1974) Annual No. 7 ROM (1989) Annual No. 1, 2, 4 X-Factor (1986) Annual No. 1 Αλλά και μια σειρά σπέσιαλ τευχών, όπως: The Saga of the Alien Costume tpb (Amazing Spider-Man 252 έως 259) Captain America Special Edition (1984) No.1 (Captain America No. 110, 111, Tower of Shadows/1969 No. 1) Spectacular Spider-Man (1976) No. 128 έως 132 (συνέχεια από το εβδομαδιαίο Σπάιντερμαν, συμπεριλαμβανομένων και 2 συνεχειών του Kraven's Last Hunt!) Captain America (1968) No. 350 (επετειακό, διπλό τεύχος) Captain America (1968) No. 383 (επετειακό, ΤΕΡΑΣΤΙΟ τεύχος) Iron Man (1968) No. 200 (επετειακό, διπλό τεύχος) Avengers (1963) No. 200 (επετειακό, διπλό τεύχος) Spider-Man vs Wolverine (1987), one-shot Marvel Team-Up (1972) No. 149, 150 Marvel Super Heroes (1991) No. 3, 4 Καθώς και ορισμένες ολιγοσέλιδες δευτερεύουσες ιστορίες που περίσσευαν από το εβδομαδιαίο Σπάιντερμαν, από τα: Captain America (1968) No. 364, 365, 366, 367, 369, 371, 372, 373 Επίσης μέσα στις σελίδες του γνωρίσαμε ορισμένα από τα crossovers events που διαδραματίζονταν εκείνη την εποχή στα Αμερικάνικα Annuals, αν και δυστυχώς όχι ολόκληρα. Συγκεκριμένα πρόκειται για τα: Evolutionary War (μέρη 6, 8, 9, 10, 11) Atlantis Attacks (μέρη 4, 7, 11, 12) Lifeform (μέρη 2, 3 από συνολικά 4) Terminus Factor (μόνο το 5ο και τελευταίο μέρος) Spidey's Totally Tiny Adventure (μέρη 1, 2, 3, 4 - το μόνο που ολοκληρώθηκε!) Δυστυχώς προς το τέλος άρχισε να εκδίδει ξανά παλαιές ιστορίες, πολλές των οποίων είχε ξαναδημοσιεύσει (ίσως λόγω αδιαφορίας ή άγνοιας των τότε συντελεστών της έκδοσης) στο παρελθόν, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να ρίξει την κυκλοφορία του και να οδηγήσει στην αντικατάσταση του από το νέο Captain America. Ευχαριστώ τους Pantheon και eponymus της Αρχειοθήκης Κόμικς για την ευγενική παραχώρηση του οπτικού υλικού.

Κυκλοφορία Ελληνικής Έκδοσης: 11-10-2019 Υλικό Συλλογής: New Avengers v1 01-06 (December 2004/June 2005) Κλικάρετε πάνω στα tags για να δείτε και άλλες εκδόσεις της συλλογής της Marvel. Οι Εκδικητές έχουν διαλυθεί μετά τα γεγονότα του Disassembled. Στο κενό που έχουν αφήσει, μια μυστηριώδης φιγούρα προσλαμβάνει τον Μαξ Ντίλον, γνωστό ο Ηλέκτρο, για να οργανώσει μια απόδραση στην Ραφτ, την υψίστης ασφαλείας φυλακή για υπέρ εγκληματίες που βρίσκεται στην Νήσο Ράικερ. Ο τρόπος που προσεγγίζει την δουλειά ο Ντίλον είναι απλός: Δημιουργία χάους για να καλύψει τον πραγματικό του στόχο. Ο στόχος επιτυγχάνεται, προκαλώντας ταυτόχρονα μπλακάουτ σε όλη την Νέα Υόρκη, κάτι που τραβάει τα βλέμματα τριών από τους ήρωες της ιστορίας: Του Σπάιντι, του Κάπτεν Αμέρικα και του Άιρον Μαν. Εν τω μεταξύ μέσα στην φυλακή, οι κατάδικοι έχουν προκαλέσει εξέγερση, στην μέση της οποίας βρίσκουμε μερικούς ακόμα ήρωες: Τον Ματ Μέρντοκ, τον Λουκ Κέιτζ και την Τζέσικα Ντριου, οι οποίοι παρέα με τον Φόγκι Νέλσον, έχουν πάει για να επισκεφτούν - με την δικηγορική ιδιότητα του δίδυμου Μέρντοκ και Νέλσον και ως απαραίτητη συνοδεία ασφαλείας τους άλλους δύο - τον Σέντρι, έναν από τους πιο δυνατούς ήρωες της Marvel, που είχε διαγραφεί από την συλλογική μνήμη του κόσμου και έχει εισαχθεί μόνος του στην φυλακή, για να εξετάσουν γιατί το έκανε αυτό. Με αυτό τον τρόπο, για άλλη ακόμα φορά, μια ετερόκλητη ομάδα ηρώων συνασπίζεται για να αντιμετωπίσει μια απειλή που δεν θα μπορούσε ο καθένας ξεχωριστά να αντιμετωπίσει. Και καθώς η περιπέτεια στην συνέχεια τους οδηγεί στην Άγρια Χώρα και συνειδητοποιούν, με την βοήθεια του Γούλβεριν που συναντούν εκεί, πως υπάρχει αρκετό παρασκήνιο από πίσω που επηρεάζει τους πάντες, αποφασίζουν να επανιδρύσουν τους Εκδικητές. Και οι δικαιοδοσίες που έχει ο Κάπτεν Αμέρικα του δίνουν την δυνατότητα να το πράξουν χωρίς να χρειάζεται πλέον κρατική εποπτεία. Οι εικόνες είναι από την Αγγλική έκδοση Μια νέα αρχή, μια νέα Marvel... Είναι 2004. Ο Μπιλ Τζέμας που έκανε κουμάντο στην αναγεννημένη Marvel, οδηγώντας από το καθεστώς της ελεγχόμενης χρεοκοπίας σε μια νέα εποχή, έχει παραδώσει τα ηνία και είναι καθ οδόν προς την έξοδο, παίρνοντας μαζί του και τους περιορισμούς που επέβαλλε στο τι μπορούν να κάνουν στους τίτλους των κανονικών τίτλων της εταιρίας. Η λύση του νέου εκδότη, Νταν Μπάκλεϊ και του διευθυντή σύνταξης, Τζο Κεσάδα για να τονώσουν τις πωλήσεις και να ανανεώσουν τους τίτλους τους, είναι απλή: Επιστροφή στις υψηλών οκτανίων περιπέτειες και σταδιακή μετάβαση των δημιουργών που έκαναν πετυχημένο το Ultimate Universe στους κανονικούς τίτλους, υιοθετώντας στοιχεία εκείνης της γραμμής τίτλων. Ο Μπράιαν Μπέντις που είχε την μεγαλύτερη επιτυχία από την νέα φουρνιά δημιουργών με το Ultimate Spider-Man και είχε ήδη το ένα πόδι μέσα στην Marvel proper με τον τίτλο του Daredevil, έκανε την αρχή, επιλέγοντας τους Εκδικητές. Έναν τίτλο που ποτέ δεν ήταν η ναυαρχίδα της εταιρίας αλλά ήταν εκεί κοντά σε βαθμό σημαντικότητας. Το σοκ λοιπόν που προκάλεσε η βίαια διάλυση της ομάδας στο Avengers Disassembled που προηγήθηκε του παρόντος τίτλου, ήταν μεγάλο, μιας και ήταν εντελώς μη αναμενόμενο. Ακόμα μεγαλύτερο σοκ όμως προκάλεσε η σύσταση της νέας ομάδας που ήρθε μετά, με την επιλογή αρκετών street level χαρακτήρων και ατόμων που ηθικά ήταν - φαινομενικά - μακριά από το πνεύμα των αρχικών Εκδικητών. Το σοκ όμως πούλησε, βοηθούμενο και από το σχέδιο του Ντέιβιντ Φιντς, ο οποίος δεν τα πάει και τόσο καλά με τις αντρικές φάτσες, αλλά οι μυώδες και λεπτομερείς φιγούρες των αντρών που δίνουν μια εκλεπτυσμένη βρομιά (sic) στο σχέδιο του, σε συνδυασμό με τις σαφώς πιο όμορφες και καυτές γυναικείες φιγούρες του, προκαλούν μια ιδιαίτερη στυλιστική ισορροπία. Οι επικριτές του Μπέντις δεν είχαν και εντελώς άδικο βέβαια. Οι περισσότεροι χαρακτήρες εδώ μέσα δεν έχουν κάποιο ουσιαστικό λόγο ύπαρξης, πέρα από το ότι τους ήθελε ο ίδιος ο σεναριογράφος μέσα και η αντικατάσταση τους με κάποιους άλλους με παρόμοιες δυνάμεις δεν θα άλλαζε κάτι στην υπόθεση. Θα μπορούσε να το πει κανείς και για κάποιους από τους αρχικούς Εκδικητές αυτό βέβαια, αλλά όλοι τους αργότερα αναπτύχθηκαν επαρκώς. Όλοι οι χαρακτήρες επίσης έχουν απλοποιηθεί σε βαθμό κακουργήματος σε σχέση με το παρελθόν, δίνοντας βάση σε μια άλλη κριτική για τον Μπέντις. Πως παρόλο που ξέρει την ιστορία του σύμπαντος της Μάρβελ, δεν την καταλαβαίνει, ή στην καλύτερη περίπτωση, του έχει προκαλέσει εντύπωση μόνο ένα πράγμα σε κάθε χαρακτήρα και εμμένει σε αυτό εις βάρος όλων των άλλων χαρακτηριστικών. Το ότι άνοιξε την βεντάλια του ποιος μπορεί να γίνει Εκδικητής επίσης, ήταν εις βάρος της ίδιας της ποιότητας των τίτλων που βγήκαν έκτοτε, ξεπερνώντας και τις υπερβολές που είχαμε στο παρελθόν στον τίτλο. Τα περισσότερα από αυτά όμως αποτέλεσαν τροχοπέδη για την πορεία του τίτλου. Η παρούσα ιστορία όμως, επειδή είναι ακόμα η αρχή, δουλεύει, και είναι αρκούντως ψυχαγωγική. Οι χαρακτήρες έχουν την δικιά τους «φωνή» εν πολλοίς και η υπόθεση είναι μετρημένη με σαφή σημεία ανέλιξης και συνεχή δράση. Η ιστορία έπρεπε να δείξει πως η τάξη των πραγμάτων άλλαξε και το μήνυμα ήταν σαφές. Ταυτόχρονα άρχισε να προμοτάρει την μεγάλη σκευωρία που ο ίδιος ο Μπέντις είχε παρουσιάσει στο τέλος του τίτλου Secret War από σπόντα, μια σκευωρία που οδήγησε στο Secret Invasion μερικά χρόνια αργότερα. Στην χώρα μας... Η Ελληνική έκδοση βγήκε 15 χρόνια αργότερα μέσω της σειράς Η Επίσημη Συλλογή Graphic Novels της Marvel, και είναι στα γνωστά στάνταρ της σειράς. Όπως φαίνεται, η Anubis που έχει αναλάβει την επιμέλεια, διαλέγει τίτλους από την περίοδο 2001-2005 κατά βάση, οπότε πιστεύω πως θα δούμε και άλλα γεγονότα προέκυψαν από το Breakout. Novelization. Το 2013 κυκλοφόρησε στο εξωτερικό και διασκευή της ιστορίας σε νουβέλα από μια συγγραφέα που ειδικεύεται σε Fantasy/Romantic Fiction. Δεν την έχω διαβάσει, αλλά από αυτά που ακούω, το Romantic Fiction που λέγαμε, είναι στο προσκήνιο, με την συγγραφέα να προσθέτει τους Νατάσα Ρομάνοβ (Μαύρη Χήρα) και Κλιντ Μπάρτον (Hawkeye) στην θέση του Sentry και της έτερης Μαύρης Χήρας, Γιέλενα Μπέλοβα που έκανε ένα μικρό πέρασμα στο κόμικ, δίνοντας βάση στην σχέση τους. Σε αυτούς που διαβάζουν ρομαντική λογοτεχνία δείχνει να τους άρεσε, αλλά οι υπόλοιποι το παρομοίωσαν με fan fiction, προφανώς το είδος του fan fiction που εξετάζει τις... ενδόμυχες επαφές διάφορων χαρακτήρων που κάποιοι οπαδοί γουστάρουν να δουν να είναι ζευγάρι. Είναι το τελευταίο πράγμα που θα περίμενα να προκύψει από τον τίτλο του Bendis, αλλά να που υπάρχει και αυτό.

Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 17-04-2019 Υλικό Συλλογής: Fear Itself v1(April/October 2011) Μετά τα γεγονότα του Siege, το Ερπετό, ο αρχαίος, και αυτοαποκαλούμενος πραγματικός άρχοντας της Άσγκαρντ, ξυπνά, χάρη στην Sin, την κόρη του Κόκκινου Κρανίου που καταφέρνει να σηκώσει το σφυρί της Σκάντι, το οποίο φυλάσσονταν σε ένα οχυρό των Ναζί από το τέλος του ΒΠΠ’ μέχρι τις μέρες μας. Το Ερπετό στέλνει τα υπόλοιπα μαγικά σφυριά για να αναζητήσουν τους Άξιους, που μετατρέπουν γνωστούς ήρωες και κακοποιούς σε απεσταλμένους του, με τα οποία σπέρνουν τον τρόμο. Οι Ασγκαρντιανοί βλέποντας την απειλή εγκαταλείπουν την κατεστραμμένη εκδοχή της πατρίδας τους στην γη, με τον Όντιν να είναι αποφασισμένος ακόμα και να την καταστρέψει για να περιορίσει το κακό. Και οι γνωστοί υπερήρωες γνωρίζουν τον τρόμο. Αλλά είναι οι μόνοι που απομένουν για να το σταματήσουν. Οι εικόνες προέρχονται από την Αμερικάνικη έκδοση. Άλλο ένα "event" άλμπουμ που καθόρισε την πορεία των υπόλοιπων τίτλων της Μάρβελ για μερικούς μήνες το 2011, βγήκε στην χώρα μας, σε πρώτη διανομή στο Comicdom Con Athens 2019. Και είναι από τα σχετικά καλά events της τελευταίας 15ετίας, αν και απέχει από το άριστο. Δυστυχώς όμως περιέχει μόνο τα 7 βασικά τεύχη της σειράς, ενώ κατά την γνώμη μου, για την καλύτερη απόλαυση και κατανόηση της σειράς θα έπρεπε να περιλαμβάνονται τουλάχιστον και τα Fear Itself: Book of the Skull #1, Fear Itself 7.1, 7.2 & 7.3. Αλλά ας είναι! Ακόμα και έτσι είναι καλοδεχούμενο. Το event λαμβάνει χώρα το διάστημα που η οικονομική κρίση ήταν στα ντουζένια της, οπότε ο Fraction παίρνει την ευκαιρία να σχολιάσει την «επιδημία» κατασχέσεων σπιτιών, το δικό τους επακόλουθο της κρίσης. Ένα παράπονο που έχω από τον συγγραφέα σε αυτή την ιστορία είναι το πώς σκιαγραφεί την αιώνια αντιπαράθεση του Θωρ με το πατέρα του, τον Όντιν, όχι τόσο στον τρόπο – που είναι στα πλαίσια που το έχουμε μάθει – αλλά στο ύφος, δηλαδή στο τι λένε. Λες και βλέπω μιλίνιαλ να μαλώνει με gen x’er. Κάπως εκτός του συνηθισμένου μοτίβου, βρήκα και την συμπεριφορά του Κάπτεν Αμέρικα, χωρίς εμφανή λόγο. Τέτοια θεματάκια χτυπάνε ακόμα και στον λιγότερο έμπειρο αναγνώστη κατευθείαν, ξενίζοντας τον και θυμίζουν περισσότερο Bendis παρά Fraction. Η έκδοση είναι στα τυπικά στάνταρ της Anubis. Μην περιμένετε κανένα έξτρα βέβαια, μιας και η Ελληνική έκδοση είναι βασισμένη στην έκδοση της Panini που περιέχει 48 σελίδες λιγότερες. Ούτε καν τα εξώφυλλα της σειράς δεν έχει.

Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 27-04-2019 Η δεύτερη σειρά που μας έδωσε η συνεργασία της Οξύ με το Έθνος και η δεύτερη σειρά από τον κόσμο της Marvel. Και πρόκειται για ένα 5τευχο crossover μεταξύ του Captain Marvel v7 και του Avengers Assemble τίτλου (συν ένα Enemy Within one-shot) που είχε "τρέξει" το 2013 στην Αμερική, οπότε και αυτή τη σειρά είναι επικεντρωμένη στην Κάρολ Ντάνβερς, ελέω και της συγγραφέως που είχε αναλάβει και τους δύο τίτλους εκείνη την περίοδο. Προφανώς όμως είχαν επιλέξει σχεδιαστές από την b-list, μιας και το σχέδιο του Hepburn δεν ξεφεύγει από την μετριότητα, και το σχέδιο του Buffagni, αν και καλύτερο, απέχει από το ιδανικό για ένα crossover. Καθόλα αδιάφορο και σεναριακά, το crossover παρακολουθεί μια Κάρολ Ντάνβερς που έχει χάσει μεγάλο μέρος των δυνάμεων της, δυνάμεις που κανονικά δεν θα έπρεπε να είχε μιας και δεν είναι πλέον η Binary (και δεν ξέρω, είναι η αλήθεια, αν το έχουν εξηγήσει ή απλά την αναβάθμισαν ξανά έτσι για πλάκα, όταν άλλαξε το όνομα της, παίρνοντας το χρίσμα του Captain Marvel). Όμως διάφορα αφύσικα φαινόμενα που έχουν να κάνουν με το παρελθόν της, εμφανίζονται σε όλο το Μανχάταν και την κάνουν να αμφισβητεί τα λογικά της. Με το σενάριο να επικεντρώνεται στην Ντάνβερς και το υποστηρικτικό καστ της, θεωρώντας κάποια πράγματα δεδομένα και μη δίνοντας στους αναγνώστες που δεν παρακολουθούσαν τον τίτλο πριν το crossover κάποια στοιχεία για να καταλάβουν τι είχε παρέλθει, τους Εκδικητές να είναι κομπάρσοι στο ίδιο τους τον τίτλο και το σχέδιο να μην ελκύει, ο αναγνώστης δεν έχει και πολλά να κερδίσει από την ανάγνωση του τίτλου, εκτός ίσως από μια ιστορική αναδρομή και αναθεώρηση του βίου της Κάρολ Ντάνβερς που φτάνει μέχρι και την πρώτη της εμφάνιση, πίσω στο μακρινό 1968 και μέσα στις σελίδες του Marvel Super-Heroes 13. Ακόμα και αυτά, δεν αναφέρονται με τρόπο που να είναι προσβάσιμα σε νέους αναγνώστες. Η έκδοση της Οξύ έχει βασιστεί στον συγκεντρωτικό τόμο που βγήκε επίσης το 2013, η οποία εκτός από τα 5 τεύχη του crossover, περιλάμβανε και άλλο ένα τεύχος της Captain Marvel. Συγκεκριμένα, τα τεύχη του Enemy Within TPB είναι τα εξής: Avengers: The Enemy Within 1 (May 2013), Captain Marvel v7 13-14 (June/July 2013), 17 (November 2013) Avengers Assemble 16-17 (June/July 2013)

Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 29-04-2017 Οι Εκδικητές αντιμετωπίζουν, με την βοήθεια των Φρουρών του Γαλαξία, την νέα σύνθεση της ομάδας υπερκακών Ζόντιακ και τον Θάνο, ο οποίος για άλλη μια φορά παίρνει στα χέρια του τον κοσμικό κύβο, σε αυτή την πέμπτη φορά που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οξυ υπερηρωικός τόμος της Μάρβελ, μόλις ο πρώτος όμως που περιείχε μια κανονική περιπέτεια υψηλών οκτανίων, καθώς και ο πρώτος με ιστορία από τη τρέχουσα δεκαετία. Στην συνέχεια φυσικά ο κατάλογος εμπλουτίστηκε αρκετά σε αυτόν τον τομέα. Δεν είναι από τους τίτλους που μπορεί να περιμένει κάποιο βάθος ο αναγνώστης. Διαβάζεται ευχάριστα και ξεχνιέται εξίσου ευχάριστα. Ο τόμος συλλέγει τα πρώτα 8 τεύχη του Avengers Assemble που είχε βγει στις ΗΠΑ το 2012 με αφορμή την πρώτη ταινία των Εκδικητών και που για αυτό τον λόγο, η σύνθεση της ομάδας περιλάμβανε τα ίδια μέλη με την ταινία. Σε αυτή την ιστορία είχαμε την εκ νέου συνεργασία μεταξύ Brian Bendis και του Mark Bagley που στην χώρα μας τους έχουμε συναντήσει παρέα στο Ultimate Spider-Man. Η σειρά είχε κρατήσει για 25 τεύχη και ένα Annual, αλλά εφόσον μετά το όγδοο τεύχος άλλαξε δημιουργική ομάδα και κατεύθυνση, ο παρόν τόμος στέκεται αυτόνομος, παρόλο που αφήνει στο τέλος στοιχεία για μετέπειτα μυθιστορηματική εκμετάλλευση ως συνήθως. Η έκδοση της Οξύ είναι εξίσου καλή και στιβαρή με τόσες πολλές σελίδες όπως είναι και με τα άλμπουμ με λιγότερες, οπότε δεν θα σας απασχολήσει αυτός ο τομέας.