Search the Community

Ο Φανούρης Άπλας είναι ένας μικροσκοπικός το δέμας, αλλά τετραπέρατος και δαιμόνιος ντετέκτιβ, που αναλαμβάνει τις πλέον απίθανες αποστολές, όπως να εκτελωνίσει τρεις κούτες ενός θαυματουργού σαμπουάν, να σώσει ένα πάρτυ συμφιλιώνοντας δύο αντιμαχόμενες εταιρείες κέτερινγκ, να βρει ένα θαυματουργό τυρί και να αποτρέψει την καταστροφή της σιέστας των υπουργών των σπακακοπαραγωγών χωρών. Εάν όλα αυτά σας ακούγονται παλαβά, μην ανησυχείτε, το ίδιο το κόμικ είναι τρελό και παλαβό και αρκετά σουρεαλιστικό με πολύ προχωρημένο χιούμορ. Οι περιπέτειες του Φανούρη Άπλα ξεκίνησαν να δημοσιεύονται το 1991 από τη Μαμούθ Κόμιξ, η οποία κυκλοφόρησε το άλμπουμ στα περίπτερα, κάτι καθόλου, μα καθόλου αυτονόητο για εκείνη την εποχή και τελικά κυκλοφόρησαν 4 άλμπουμ με τα τρία επόμενα να βγαίνουν το 1992, το 1994 και το 1998 αντίστοιχα. Δεν έχει νόημα να περιγράψω την υπόθεση κάθε άλμπουμ, η οποία ούτως ή άλλως είναι προσχηματική, με την έννοια, ότι υφίσταται περισσότερο ως αφορμή για τα αστεία, τα οποία διαβάζουμε. Οπωσδήποτε, το χιούμορ της σειράς δεν είναι για όλους και δεν είναι όλα τα αστεία εξίσου πετυχημένα, σε γενικές γραμμές όμως, πιστεύω, ότι ακόμη και σήμερα στέκει μια χαρά και σίγουρα το θεωρώ πολύ μπροστά από την εποχή του για τα ελληνικά δεδομένα. Γενικά, το κόμικ σατιρίζει με ιδιαίτερα καυστικό τρόπο κάποια από τα κακώς κείμενα της ελληνικής πραγματικότητας της εποχής (ξαναδιαβάζοντάς το τώρα, παρατηρώ, ότι πολλά δεν έχουν αλλάξει καθόλου ), ενώ είναι και μια παρωδία των κόμικς περιπέτειας. Πρωτίστως όμως, είναι μια αφορμή για φευγάτο χιούμορ. Το ένα σεναριογράφο, το Δημήτρη Βανέλλη, τον ήξερα ήδη από τα κείμενά του στο ιστορικό περιοδικό Cine-7 και η πορεία του στο χώρο των κόμικς είναι γνωστή σε όλους μας, αλλά για το Δημήτρη Καλαϊτζή δεν γνωρίζω κάτι παραπάνω. Αν έχει κανείς/καμία πληροφορίες, θα ήθελα να τις μοιραστεί μαζί μας. Το Δερβενιώτη, φυσικά, τον ξέρουμε όλοι. Νομίζω, ότι αυτή ήταν η πρώτη αυτόνομη δουλειά του (είχε δημοσιεύσει έργα του και σε περιοδικά πιο πριν) και αυτό, η αλήθεια είναι, φαίνεται. Το σχέδιό του στα πρώτα άλμπουμ δεν υποστηρίζεται από καλά χρώματα, υπάρχει όμως μια σταθερή βελτίωση, η οποία γίνεται εμφανέστατη στο τέταρτο άλμπουμ της σειράς, το οποίο είναι πολύ πιο ώριμο και πολύ πιο φιλικό στο μάτι από τα τρία προηγούμενα και θυμίζει τον εξαιρετικό Δερβενιώτη που όλοι ξέρουμε. Τα άλμπουμ είναι στο σύνηθες μέγεθος της Μαμούθ, το πρώτο έχει 60 σελίδες, τα υπόλοιπα από 50. Διαπιστώνω, ότι πλέον είναι και τα τέσσερα εξαντλημένα, αλλά εμφανίζονται αραιά και πού σε διάφορα σάιτ σε σχετικά λογικές τιμές. Όλες οι εικόνες είναι από το Ίντερνετ. Θα προσπαθήσω να ανεβάσω και κάποιες εσωτερικές σελίδες προσεχώς. Άργησα, αλλά τις ανέβασα!

Ένα σχεδόν θρυλικό κόμικ, που ξεπήδησε από την αστείρευτη φαντασία του σπουδαίου Ευγένιου Τριβιζά και την πένα του Νίκου Μαρουλάκη. Η Φρουτοπία ξεκίνησε μεν ως κόμικ, αλλά έγινε αγαπητή στο κοινό μέσα από τη θρυλική σειρά με κούκλες της οικογένειας Σοφιανού, παρόλο που αυτή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ (διακόπηκε 3 επεισόδια πριν το τέλος). Η ιστορία ξεκινά, όταν ένας μανάβης, ονόματι Μανόλης, εξαφανίζεται από τη χώρα της Φρουτοπίας και η εφημερίδα "Τρέχα Γύρευε" στέλνει τον καλύτερο ρεπόρτερ της, τον Πίκο Απίκο, στη μακρινή Φρουτοπία, για να λύσει το μυστήριο. Καθώς, όμως ο δημοσιογράφος θα γνωρίζει ολοένα και περισσότερο αυτή τη μυστηριώδη χώρα, το μυστήριο θα πυκνώνει. Δεν έχει νόημα να περιγράψει κανείς, την υπόθεση, είναι τόσο γεμάτη με επεισόδια και χαρακτήρες, που ακόμη και η απλή έκθεση της υπόθεσης θα αδικήσει το κόμικ και τους δημιουργούς. Η πρώτη υπόθεση ολοκληρώθηκε σε 5 τεύχη και μετά ο Πίκος Απίκος κλήθηκε να επιστρέψει στη Φρουτοπία άλλες δύο φορές για ισάριθμα ταξίδια. Υπέροχο χιούμορ, σουρεαλιστικό σε πολλές στιγμές, με πολλά λογοπαίγνια, με κάποιες, πολύ λίγες, κάπως άστοχες στιγμές και καλώς ή κακώς αρκετές αναφορές στο χώρο και την εποχή κατά την οποία γράφτηκε (η Ελλάδα της δεκαετίας του 1980). Καθώς εξελισσόταν η πλοκή, εξελισσόντουσαν και οι χαρακτήρες και υπήρξαν πολλές αναφορές με πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο. Όσοι έχετε διαβάσει κάτι από Τριβιζά, θα το απολαύσετε, όσοι δεν έχετε διαβάσει, μπορείτε να ξεκινήσετε από εδώ. Εξάλλου, ένα μεγάλο προτέρημα του Τριβιζά και όλων των πετυχημένων συγγραφέων παιδικών βιβλίων, είναι ότι διαβάζονται με την ίδια απόλαυση από όλες τις ηλικίες. Ο Νίκος Μαρουλάκης, που είχε εικονογραφήσει πολλά, παιδικά κυρίως, βιβλία εικονογραφεί πολύ ωραία το σενάριο του Τριβιζά. Μάλλον φαίνεται άτεχνο ή ξεπερασμένο με τα τωρινά δεδομένα, αλλά ελάχιστη σημασία έχει αυτό. Τα σχέδιά του είναι απλά, αλλά οι λεπτομέρειες είναι παρούσες εκεί που πρέπει, καρτουνίστικα μεν, αλλά και ρεαλιστικά, όπου χρειάζεται και δίνουν όλη την ουσία του έργου. Τα χρώματα είναι πολύ ωραία και η συμβολή του στο έργο είναι τεράστια, ισότιμη εκείνη του συγγραφέα. Δεν θα κρύψω, ότι ίσως μιλάει και η νοσταλγία μου ή η συνήθεια, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ άλλη εικονογράφηση για το έργο. Σύμφωνα με τις πηγές, το έργο δημιουργήθηκε το 1983 ως κόμικ, αλλά δεν έχω καταφέρει να βρω που πρωτοδημοσιεύτηκε, αν δημοσιεύτηκε κάπου πριν την προβολή της τηλεοπτικής σειράς, η οποία ξεκίνησε στο τέλος του 1985. Η πρώτη έκδοση του πρώτου κύκλου του κόμικ έγινε από τις Αγροτικές Συνεταιριστικές Εκδόσεις το 1986 και ολοκληρώθηκε σε 5 τεύχη. Ο δεύτερος κύκλος εκδόθηκε από τις εκδόσεις Πατάκη το 1992 σε 8 τεύχη και μετά οι εκδόσεις Modern Times εξέδωσαν και τα 50 τεύχη της σειράς μέσα από την Εφημερίδα "Ο Κόσμος του Επενδυτή" ξεκινώντας στις 15/03/2008 και ολοκληρώνοντας στις 21/02/2009. Αυτήν την έκδοση έχω εγώ και από εκεί είναι τα σκαναρίσματα που βλέπετε. Στα τέλη του 2008, η ίδια εκδοτική κυκλοφόρησε και τα 50 τεύχη σε 8 σκληρόδετα άλμπουμ. Αυτά τα ίδια 8 άλμπουμ επανεκδόθηκαν μεταξύ του 2015 και του 2019 από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Εάν κάποιος/α ξέρει παραπάνω πληροφορίες σχετικά με το εάν το κόμικ προηγήθηκε της τηλεοπτικής σειράς, θα παρακαλούσα να το γράψει. Κλείνω τις πληροφορίες της παρουσίασης με τη δυσάρεστη, αλλά αναγκαία υπενθύμιση, ότι, δυστυχώς, ο Νίκος Μαρουλάκης μας άφησε στις 30/09/2015. Νομίζω ότι η επτάτομη έκδοση της Modern Times κυκλοφορεί ακόμη στα βιβλιοπωλεία, αλλά και τα τεύχη της εφημερίδας βρίσκονται σε πολύ χαμηλές τιμές. Σίγουρα κυκλοφορεί η τελευταία έκδοση από τη "Χάρτινη Πόλη". Όλα τα σκαναρίσματ έγιναν από εμένα Πηγές για περαιτέρω μελέτη; wikipedia (στα ελληνικά, βεβαίως) Βιβλιογραφία του Νίκου Μαρουλάκη και του Ευγένιου Τριβιζά (τουλάχιστον για όσους τίτλους είναι καταχωρημένοι στο biblionet.gr) Όλα τα επεισόδια της πολυαγαπημένης τηλεοπτικής σειράς ψηφιοποιημένα στην ΕΡΤ Ένας σύνδεσμος για όσους δεν ξέρουν τα πρόσωπα των ηθοποιών πίσω από τις φωνές Άρθρο στην ελληνική wikipedia για την οικογένεια Σοφιανού, η οποία κατασκεύασε τις κούκλες για τη σειρά (και για πολλές άλλες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης)

ΗULK:FUTURE IMPERFECT "Persecution...Betrayal...Hatred..These things don't change" -Maestro Σε κάθε ήρωα των κόμικ,θα υπάρχει ο δημιουργός εκείνος που θα έχει συνδυάσει το όνομα του,σχεδόν με την ύπαρξη του χαρακτήρα που γράφει.Είτε είναι εκείνος που δημιούργησε εκείνον το χαρακτήρα(πράγμα πιο εύκολο να γνωρίζει το ίδιο του το δημιούργημα)είτε όχι,αφού φυσικά δεν είναι προϋπόθεση για να γράψεις καλά έναν χαρακτήρα να είσαι ο δημιουργός του.Παραδείγματα άπειρα από την οικογένεια των Duck της Disney και τον Carl Barks,τους Χ-ΜΕΝ και τον Chris Claremont,μέχρι τον Franquin και τους Spirou et Fantasio.Ο Peter David θεωρείται-και δικαιωματικά θα έλεγα-ως ο definitive Hulk writer που πέρασε από τον τίτλο,αφήνοντας πίσω σπουδαίους άλλους συγγραφείς που διέπρεψαν επίσης σε αυτόν όπως οι Bill Mantlo,Stan Lee(τον συν-δημιουργό του Hulk)Bruce Jones,Greg Pak κ.α. Στα τέλη 1992(παράλληλα με το εκπληκτικό του run στον κεντρικό τίτλο του ήρωα Incredible Hulk)μας παρουσίασε μία ακόμα αριστουργηματική του ιστορία για τον πράσινο γίγαντα το Future Imperfect που κυκλοφόρησε σε δύο τεύχη τον Δεκέμβριο του 1992 και τον Γενάρη του 1993.Η ιδέα ήταν της τότε editor in chief του τίτλου,Βobby Chase.Ήθελε ο David να συνεργαστεί με έναν Ευρωπαίο σχεδιαστή που ειδικεύονταν στο να σχεδιάζει δυστοπικά/μελλοντολογικά τοπία.Ο David θα έγραφε την ιστορία τοποθετώντας τον Hulk σε ένα τέτοιο περιβάλλον,σε ένα δυστοπικό μέλλον.Η συνεργασία δεν έγινε ποτέ,αλλά εκείνη η ιστορία ολοκληρώθηκε από τον David,ο οποίος κατά κάποιο τρόπο "αντέστρεψε"το σενάριο του Terminator,δηλαδή αντί να έρθουν στο παρών χαρακτήρες από το μέλλον,θα πηγαίνανε σε αυτό από το παρών... Όταν κάποια στιγμή μετά από μήνες ο David τυχαία συναντήθηκε με τον George Perez,που πάντα ο ένας θαύμαζε τη δουλειά του άλλου,αποφάσισαν να δουλέψουν μαζί εκείνη την ιστορία.Η Chase,μέσω της Μarvel,έδωσε το οκ και εγένετο Future Imperfect!! Για πολλούς η καλύτερη ιστορία που έχει γραφτεί ποτέ για τον Hulk,και μία από τις καλύτερες που έχει γεννήσει η αχαλίνωτη φαντασία του Peter David(μου το επιβεβαίωσε και ο ίδιος σε συζήτηση που είχα μαζί του όταν τον συνάντησα στο πρώτο Athenscon). Βρισκόμαστε στο (ίσως όχι και τόσο μακρινό) μέλλον.Ο κόσμος έτσι όπως τον γνωρίζαμε έχει καταστραφεί από έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και έναν ακόμα που ακολούθησε σε σύντομο διάστημα βάζοντας τη ταφόπλακα...Μέσα σε όλη αυτή τη καταστροφή και τη κόλαση που ακολούθησε,η μελλοντική έκδοση του Hulk,που πλέον ονομάζεται Maestro,όχι απλά επιβίωσε αλλά κρατάει και τα κλειδιά της πύλης αυτής της κολάσεως...Έχοντας δημιουργήσει τη πόλη Dystopia,της οποίας είναι ο βασιλιάς,εξουσιάζει με σιδερένια γροθιά,καταδυναστεύοντας τους επιζώντες,οι οποίοι δεν το σέβονται απλά,αλλά τον φοβούνται... Όσοι (λίγοι)κερδίζουν την εύνοια του,ζούνε στο παλάτι του μέσα στη χλιδή και τις απολαύσεις του χαρεμιού του..Οι υπόλοιποι ζούνε στη φτώχεια και την εξαθλίωση,τρέμοντας καθημερινά την επέλαση του στρατού του,καθώς(όσοι έχουν κόρες)και τις επιθυμίες του βασιλιά τους για νέα σάρκα...Μία ομάδα επαναστατών με αρχηγό την εγγονή του Rick Jones,την Janis,χρησιμοποιώντας τη μηχανή του χρόνου του Doctor Doom(since Fantastic four #4)έρχονται στη δική μας εποχή για να ζητήσουν τη βοήθεια του Hulk(την εποχή εκείνη ήταν γνωστός ως Professor Hulk αφού διατηρούσε τη προσωπικότητα του Banner με το attitude του grey Hulk,κάτι σαν την έκδοση που είδαμε και στο Avengers Endgame πριν λίγες μέρες) τον μόνο ίσως που μπορεί να νικήσει τον εαυτό του στο μέλλον...Μονάχα που η αποστολή του δεν θα είναι καθόλου εύκολη,όταν πρόκειται να αντιμετωπίσει τον εαυτό του σε εκατό χρόνια,ο οποίος γνωρίζοντας το πώς η νεότερη εκδοχή του σκέφτεται και ενεργεί....Και ο μεγαλύτερος εχθρός του Hulk είναι ο ίδιος του ο εαυτός,μία σκοτεινή και διαβολική μελλοντική εκδοχή του... Σενάριο γεμάτο σασπένς,δράση και αγωνία για τη τελική έκβαση της μάχης,με έναν υπέροχο μαέστρο του λόγου Peter David σε μεγάλα κέφια,με έξυπνους και ζωντανούς διαλόγους,ο οποίος όμως θέτει και κάποιους προβληματισμούς στη πορεία...Μέσα από το στόμα του Maestro,o συγγραφέας δηλώνει ότι"το πραγματικό τέρας δεν ήταν ο Hulk,όπως τον έβλεπαν οι άνθρωποι όλα αυτά τα χρόνια...Το πραγματικό τέρας ήταν εκείνοι που έφεραν τη καταστροφή στο γένος τους..." "Μe a monster?I wasn't even at their league.."λέει ο Maestro με μία δόση ειρωνείας και κυνισμού...Τόσο αυτή η ιστορία,όσο και αυτή που θα έγραφε χρόνια αργότερα(θα τη παρουσιάσω σε μελλοντικό μου άρθρο)το HULK:THE END με σχέδια του definitive Hulk artist (αυτή τη φορά) Dale Keown,έχουν να κάνουν με το θέμα της αθανασίας...Το να συνεχίζεις να ζεις σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει πλέον όπως τον ήξερες,και να είσαι μόνος...Με το πώς είναι να έχεις ζήσει πολλές δεκαετίες και να έχεις δει όσα αγαπάς και νοιάζεσαι,να φεύγουν από κοντά σου...Και ειδικά όταν δεν ευθύνεσαι και εσύ για αυτό,η απώλεια γίνεται ακόμα μεγαλύτερη και - όπως στη περίπτωση του Maestro-σε οδηγεί στη παραφροσύνη....Μήπως και εμείς στη θέση του Hulk/Maestro να αντιδρούσαμε με τον ίδιο τρόπο;;; Όλα αυτά σχεδιασμένα από έναν άλλο definitive artist(αυτή τη φορά στους Avengers)τον George Perez,που τελικά μόνο λύση ανάγκης δεν αποδείχτηκε και(ίσως και με τον Dale Keown)αποτέλεσε τη τέλεια επιλογή για το σχεδιασμό αυτής της ιστορίας.Το λεπτομερέστατο σχέδιο του εδώ αποκαλύπτεται σε όλο του το μεγαλείο!!Ειδικά σε αυτό το κλασικό panel με το trophy room του Rick Jones που μπορείς να το κοιτάς με τις ώρες και πάντα να ανακαλύπτεις κάποιο καινούργιο στοιχείο!! Μέρος του εκπληκτικού trophy room panel που μπορείς να το κοιτάς ώρες... Η ένταση αποτυπώνεται επάνω στα καλοσχεδιασμένα σώματα των πρωταγωνιστών,καθώς επίσης και η απεικόνιση ενός δυστοπικού τοπίου με το καλύτερο και πειστικότερο τρόπο.Θεωρώ(όπως και ο ίδιος ο σχεδιαστής άλλωστε)τη συγκεκριμένη του δουλειά,μία από τις πιο δυνατά σχεδιαστικά που μας έχει προσφέρει και ίσως τη καλύτερη του(τουλάχιστον μέχρι και το Avengers #1 του 1998 που έκανε με τον Busiek)για τη δεκαετία του '90.Έδειξε ότι μπορούσε να συναγωνιστεί ά-ν-ε-τ-α όλα τα νέα "φυντανάκια" της εποχής εκείνης που οι περισσότεροι ήταν και υπερεκτιμημένοι,τύπου McFarlane,Lee και..Liefeld.... Προηγουμένως ανέφερα ότι αυτή η ιστορία έχει να κάνει και με το θέμα της αθανασίας...Και μπορεί στη περίπτωση του Hulk να είχε καταστροφικές συνέπειες,αλλά στη περίπτωση αυτού του κόμικ,σίγουρα είναι καλό που θα παραμείνει τέτοιο..Ένα αθάνατο έργο δυστοπικής φαντασίας και χρονικού παράδοξου,από δύο δημιουργούς που είδη στο χώρο της 9ης τέχνης έχουν περάσει στην αιωνιότητα!!Κλασικό και εικονογραφημένο!!To κείμενο αυτό το βρίσκετε και στο προσωπικό μου blog ΕΔΩ

Ο Moebius ήταν ο πρώτος ευρωπαίος δημιουργός κόμικς που μεταφράστηκε σε μεγάλη κλίμακα στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Οι πρώτες εντυπώσεις του αμερικανικού κοινού με το Silver Surfer Parable ήταν θετικότατες (γεγονός στο οποίο επηρέασε το marketing του Stan Lee) και ήθελαν να δουν παραπάνω από αυτόν τον περίεργο σουρεαλιστή τυπωμένο. Έτσι, η Marvel με το "alt" imprint της, την Epic, αρχίζει και εκδίδει πολύ ωραία πραγματάκια που οι Γάλλοι είχαν ήδη δει 2 δεκαετίες νωρίτερα, μιας και εμφανίζονται κόμικ που ο Μοε έβγαζε στο Metal Hurlant, στο Pilote κλπ από τις αρχές του '70. Στην προκειμένη όμως δεν θα μιλήσουμε για αυτά αλλά για κάτι μικρότερο και πιο compact, ένα tablebook ονόματι Metallic Memories. Οι "Μεταλλικές αναμνήσεις" (sic) εκδόθηκαν το 1992, μετά την, γνωστή στους φανς του Μοε, σειρά "The Collected Fantasies of Jean Giraud" για την οποία θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά. Η συλλογή 88 σελίδων μαζεύει διάφορα σκίτσα, μονοσέλιδες ιστορίες και στριπς του Γάλλου δημιουργού τα οποία είχε δημοσιεύσει αρχικά σε άλλα έντυπα (περιοδικά, εξώφυλλα, κόμικ, βιβλία), μερικά εξ'αυτών τα προσωπικά του scetchbooks, το Edena, Metal Hurlant, Fluide Glacial, L'Express, Pilote, Galaxie, La Caverne du Ciel κ.ο.κ. Είναι πάντα ενδιαφέρον να μπορείς να χαζέψεις σε μεγάλη ανάλυση τον πάντα εξελισσόμενο τρόπο που σχεδίαζε, αν και η εκτύπωση της Epic είναι φτωχή και ο χρωματισμός κορεσμένος. Γενικότερα η Epic δεν έδινε και πολλή βάση στην ποιότητα των κυκλοφοριών της, κρίνοντας απ'όσα έχω πιάσει από κοντά. Βέβαια, για τους purists, τα περισσότερα σκίτσα έχουν εμφανιστεί ασπρόμαυρα σε διάφορους τόμους του "The Collected Fantasies". Σε κάθε περίπτωση, το ανοίγετε και κάνετε οφθαλμόλουτρο.

Το 1992 η Μαμούθ συνεχίζει με την έκδοση των 21 μικρών ιστοριών του Hugo Pratt από την εποχή του στο Pif Gadget, αυτή τη φορά με τις #8-11. Αρχική κυκλοφορία ήταν στα Pif Gadget #103,108,117,124 ενώ στη χώρα μας η ιστορία "Η Λιμνοθάλασσα των όμορφων ονείρων" είχε βγει στο τεύχος #50 της Βαβέλ (Ιούνιος 1985) πριν εμφανιστεί στον παρόντα τόμο. Το "Βουντού για τον κύριο πρόεδρο" επανεκδόθηκε το 2005 με το ίδιο εξώφυλλο όπως φαίνεται παραπάνω, ενώ οι ιστορίες μπήκαν και στα αντίστοιχα τεύχη της σειράς Κόρτο Μαλτέζε των εκδόσεων Μικρός Ήρως το 2018. Η λίστα των ιστοριών, που μεταφράστηκαν από την Ρωζίτα Σώκου, είναι η εξής: 1. Η Κόνγκα της Μπανάνας 2. Βουντού για τον κύριο Πρόεδρο 3. Η Λιμνοθάλασσα των Όμορφων Ονείρων 4. Παραμύθια και Παππούδες Να σημειωθεί πως η Μαμούθ έβγαλε τις ιστορίες ασπρόμαυρες, ενώ η Μικρός Ήρως εξέδωσε αυτές που έχουν τον χρωματισμό της Patricia Zanotti. Προσωπικά, ξεχωρίζω την "Η Λιμνοθάλασσα των όμορφων ονείρων" ως μια από τις πλέον εξαιρετικές, θλιβερές και μαγικές ιστορίες του Pratt (γενικά, όχι μόνο στο πλαίσιο του Κόρτο) που στέκεται επάξια στις αγαπημένες μου των Κέλτικων. Το "Παραμύθια και παππούδες" κάνει καλό γεφύρωμα για το πέρασμα από τον λατινοαμερικάνικο στον ευρωπαϊκό κύκλο χρησιμοποιώντας τον μύθο των επτά πόλεων της Τσιμπόλα και τον χάρτη πάνω στο δέρμα του φραγκισκανού μοναχού, ενώ η "Κόνγκα της Μπανάνας" είναι μακράν η πιο αδύναμη των τεσσάρων. Τέλος, το σχέδιο του Πραττ εδώ έχει αισθητές διαφορές με τις πρώτες μικρές ή ακόμα και με την Μπαλάντα. Για μας που γουστάρουμε πολύ τα πορτραίτα του Κόρτο, στις 95 σελίδες του τόμου βρίσκουμε πάνω από 50 διαφορετικά.