Search the Community

Νοέμβριος 1986. Η Μαμούθ, μετά από τις εκδοτικές της επιτυχίες του Λεονάρντο και του Λούκυ Λουκ, εκδίδει μία ακόμη χιουμοριστική σειρά, αυτή τη φορά του Greg(Michel Régnier), από την ένδοξη δεκαετία του '60, η οποία έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό Pilote(πρώτη δημοσίευση Pilote #211 τον Νοέμβριο του 1963), με αρχισυντάκτη τον Goscinny( παίζει ρόλο). Το περιοδικό αυτό,αν και δημοσιεύει εξαιρετικό υλικό, δεν παύει να είναι εβδομαδιαίο(μετέπειτα μηνιαίο) πολυθεματικό(βέβαια ο Αχιλλέας Φτέρνας ( αυτό είναι το πλήρες μεταφρασμένο όνομα του),από το 1966 αρχίζει να εκδίδεται σε αυτόνομα άλμπουμ). Στην Ελλάδα, έχουν ωριμάσει οι συνθήκες και η Μαμούθ εκδίδει τη σειρά κατευθείαν σε άλμπουμ. Το πρώτο εκδίδεται Νοέμβριο 1986 και το τελευταίο τό είδαμε, ήταν πριν από 19 χρόνια το 2003. Η εντύπωση που, μού έμεινε από τα πέντε άλμπουμ που κατέχω κι έχω διαβάσει(#3,#4,#5,#10,#14) είναι θετική. Γενικά τα άλμπουμ πραγματεύονται ενδιαφέρουσες υποθέσεις(αρκετά σουρεάλ), το χιούμορ είναι πολύ καλό(όχι βέβαια πάντα) και καρτουνίστικο κατά κάποιον τρόπο και οι χαρακτήρες, είναι απίθανοι! Από την άλλη, σε πολλά σημεία η πλοκή καθυστερεί με αποτέλεσμα να γίνεται βαρετό, οι διάλογοι γίνονται τεράστιοι, χωρίς όμως να έχουν ουσιαστικό λόγο ύπαρξης και γενικά αρκετές είναι οι φορές που θα κουραστείς(κυρίως στα #10 και #14). Είναι ένα ωραίο κόμικ, σίγουρα δεν συγκρίνεται με τα κλασικά(Αστερίξ, Λούκυ Λουκ του Goscinny), αλλά σίγουρα έχει ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Η έκδοση της Μαμούθ είναι καλή, με γυαλιστερό χαρτί στο εσωτερικό στο οποίο αποτυπώνεται καλύτερα το χρώμα. Τα πρώτα δέκα έχουν επίσης γυαλιστερό εξώφυλλο- οπισθόφυλλο, ενώ στο #14 που έχω το χαρτί γίνεται σαγρέ. Πιθανολογώ η αλλαγή έγινε στο 11. Ακολουθεί αντιστοίχηση των γαλλικών με τα ελληνικά άλμπουμ: 1Το χέρι του ερπετού(Νοέμβριος 1986)-Achille Talon et la main du serpent(#23-1979) 2) Αποστολή στο Πλατομπάπο(Ιανουάριο 1987) -Achille Talon et le-tresor de Virgule(#16-1977) 3)Η άμμος της τρέλας(Μάρτιος 1987)-Achille Talon et le grain de la folie(#19- 1978) 4)Το διπλό μυστήριο(Μάιος 1987)- Achille Talon et le mystere de l' homme a deux tetes(#14-1976) 5)Παιχνίδια της μοίρας(Ιούλιος 1987)-Achille Talon et le coquin de sort(18-1977) 6)Η στοιχειωμένη αγροικία(Σεπτέμβριος 1987)-Achille Talon-et-l-esprit-d-Eloi(#25-1980) 7)Ο Μυταρόλας-Achille Talon a un gros nez Ah Ah Ah(#30-1982) 8)Βίβα Ζαμπάμπα-Viva Papa(#20-1978) 9)Ο βασιλιάς των Ναλλών-Le roi des Zotres(#17-1977) 10)Κλεπτομανής με το ζόρι-Achille Talon et l' Appeau d' Ephese(#41-1991) 11)Για τις κυρίες- Talon(Ach!lle, pour-les-dames)(#39-1989) 12)Δόκτωρ Τσακάλ και Μίστερ Φιάσκο-Achille-Talon-contre-docteur-Chacal-et-Mister-Bide(#38-1987) 13)Το τέρας της λίμνης-Achille Talon et le monstre de l' Etang-Tacule(#40-1989) 14)Το αρχιπέλαγος του Τζαμπατζόν(Νοέμβριος 2001)-Achille Talon et l' archipel de Sanzunron(#37-1985) 15)Όλα O.K.(Οκτώβριος 2003) -Tout va bien(44-2000) ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ Βλέπουμε ότι η Μαμούθ είχε ξεκινήσει τα Αχιλλέας Ταλόν ως δημινιαίο περιοδικό κι έπειτα από το #6 σταμάτησε η τακτική αυτή. Στο άλμπουμ #2, στο οπισθόφυλλο, υπάρχει αναγγελία για την κυκλοφορία του επόμενου τεύχους. Αναφέρει ο τίτλος του:"Οι σπόροι της τρέλας". Αυτό είναι λάθος, καθώς το σωστό είναι:''Η άμμος της τρέλας". Στο πρωτότυπο γαλλικό, οι τίτλοι είναι διαφορετικοί από τους ελληνικούς(λογικό, αφού υπάρχουν πολλοί γαλλικοί ιδιωματισμοί ), αλλά πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ο τίτλος είναι "Ο Αχιλλέας Ταλόν τάδε". Λόγου χάρη, θα έπρεπε να λέει :''Ο Αχιλλέας Ταλόν και το χέρι του ερπετού", "Ο Αχιλλέας Ταλόν και η αποστολή στο Πλατομπάπο" και ούτω καθεξής. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, η Μαμούθ, έβαλε το εξώφυλλο του άλμπουμ #39(ελληνικό άλμπουμ #11)" Για τις κυρίες" στο άλμπουμ( ελληνικό) #10"Κλεπτομανής με το ζόρι". Στο άλμπουμ #11("Για τις κυρίες"), έβαλαν ένα άσχετο εξώφυλλο, το οποίο μπορεί να είναι και μεγένθυση καρέ, γιατί εξώφυλλο της σειράς, δεν είναι σίγουρα. Η σειρά άρχισε με τιμή 220 δραχμών, για να φτάσει στις 950 στο άλμπουμ #13, στις 1300 δραχμές/3,82 ευρώ στο #14 και 4,20 στο #15 Μιας που μιλήσαμε για το #15, το αυθεντικό δημοσιεύτηκε το 2000, ένα χρόνο αφότου ο Greg πέθανε(βέβαια, είχε ήδη αποσυρθεί από το #43 που είχε εκδοθεί στη Γαλλία το 1998 ). Συνεπώς, είναι το μοναδικό ελληνικό άλμπουμ δημιουργημένο από επίγονο, συγκεκριμένα από τον Brett, ο οποίος κατά κοινή ομολογία θεωρείται υποδεέστερος. Από το άλμπουμ #12 κι έπειτα, στα οπισθόφυλλα προστίθεται μία κίτρινη ρίγα, κι έτσι αρχίζουν να μοιάζουν με αυτά των Λούκυ Λουκ κάπως. Δεν θυμάμαι σε ποιο σχολικό μου βιβλίο ήταν, αλλά θυμάμαι ότι είχα πετύχει μια σελίδα από Αχιλλέα Ταλόν. Νομίζω σε βιβλίο Νέων ελληνικών ήταν(μόλις το βρω θα τό ανεβάσω). ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ Αχιλλέας Ταλόν: Ψευτοδιανοούμενος ντεντέκτιβ, ψηλομύτης κι αρκετά εκνευριστικός. Πρωταγωνιστής του κόμικ με απίθανες ατάκες Αλαμπίκ Ταλόν:Πατέρας του Αχιλλέα, σαρκαστικός, εγωιστής και κυρίως μέγας θαυμαστής της μπύρας Ιλαρίον Λέμφυνες: Ο γείτονας των Ταλόν, πολλές φορές το θύμα των πράξεων του Ταλονολέικου. Η καρικατούρα του Goscinny( θυμάστε που είχα πει ότι παίζει ρόλο ο Goscinny), γνωστή και ως το ανώνυμο αφεντικό- σατράπης.

Στα μέσα Ιουνίου 1986 η Μαμούθ Κόμιξ έξέδωσε το δεύτερο κόμικ της Marvel από τη σειρά "Σούπερηρωες". Θυμάμαι, ότι είχα αγοράσει το τεύχος, αλλά δεν το είχα διαβάσει, γιατί έδινα εξετάσεις για το FCE και δεν ήθελα να μου αποσπασθεί η προσοχή Με αυτό το κόμικ, οι θρυλικοί Χ-ΜΕΝ επανεμφανίστηκαν στα ελληνικά περίπτερα, 4 χρόνια μετά την αναστολή έκδοσης του "Κάπταιν Αμέρικα", όπου είχαν κάνει την πρώτη τους εμφάνιση στην Ελλάδα. Εδώ όμως, είχαμε μια νέα γνωριμία, επειδή η Μαμούθ, πολύ σωστά ποιούσα, δεν δημοσίευσε ιστορίες από το σημείο που είχε σταματήσει ο Καμπανάς (το αμερικανικό #47), αλλά προτίμησε να ξεκινήσει από το αμερικανικό #94, από το τεύχος δηλαδή, που ακολούθησε το θρυλικό τεύχος Giant-Size X-MEN, όπου έκαναν την εμφάνισή τους ορισμένοι εντελώς νέοι ήρωες, οι οποίοι θα αντικαθιστούσαν την αρχική ομάδα. Σε αυτό το σημείο θυμίζω, ότι και στις ΗΠΑ ο τίτλος των Χ-ΜΕΝ είχε σταματήσει να εκδίδει νέες ιστορίες από το #66 με τα #67-#93 να είναι επανεκδόσεις παλιότερων τευχών. Συνεπώς, το Giant-Size X-MEN ήταν η πρώτη καινούρια ιστορία της ομάδας και το #94 το πρώτο της κανονικής αρίθμησης με πρωτότυπη ιστορία μετά το τεύχος 66. Σεναριογράφος ανέλαβε ο Chris Claremont, που έμελλε να γράψει μια τεράστια ιστορία στον τίτλο για πάρα, πάρα πολλά χρόνια και σχεδιαστής αρχικά ο εξαιρετικός Dave Cockrum και στη συνέχεια ο μεγάλος John Byrne, που κι αυτός αντικαταστάθηκε από άλλους σχεδιαστές στη συνέχεια. Γενικά, στα 83 τεύχη του περιοδικού, δημοσιεύτηκαν τα αμερικανικά τεύχη 93-182 εκτός από τα τεύχη 141-142, τα οποία αντιστοιχούν στη διάσημη ιστορία Days of Future Past, αλλά παραδόξως παραλήφθηκαν από τη Μαμούθ. Η νέα σύνθεση της ομάδας ήταν εξαιρετική, όπως εξάλλου και οι περισσότερες ιστορίες. Ο Claremont δημιούργησε μια νέα ομάδα με ανθρώπινα πάθη και αδυναμίες, με χαρακτήρες, που είχαν εντελώς διαφορετικό υπόβαθρο και τελείως διαφορετική ψυχοσύνθεση και κατάφερε να τα χειριστεί όλα αυτά με μεγάλη μαεστρία. Κατά τη γνώμη μου, σε αυτό το περιοδικό δημοσιεύτηκαν κάποιες από τις καλύτερες ιστορίες του τίτλου, με ορισμένα μικρά αριστουργήματα. Κατά τη διάρκεια της συγγραφικής του θητείας στον τίτλο, ο Claremont δημιούργησε και άλλους χαρακτήρες και τελικά ένα ολόκληρο σύμπαν μεταλλαγμένων μέσα στο ήδη υπάρχον σύμπαν της Marvel, επισκιάζοντας πολλούς άλλους τίτλους της εταιρείας και κάνοντας τους Χ-ΜΕΝ ένα από τα πιο διάσημα κόμικ της Marvel. Η ελληνική έκδοση ήταν επίσης πολύ καλή, όπως όλες οι Μαμούθ, με ωραία χρώματα και πολύ καλό χαρτί, ενώ από την αρχή υπήρχαν ενημερωτικές σελίδες και σελίδες αλληλογραφίας. Υπήρξαν όμως, κάποιες διαμαρτυρίες για τη μετάφραση, επειδή η Μαμούθ επέλεξε - απολύτως συνειδητά - να εξελληνίσει τα ονόματα όλων των ηρώων, με διαφορετικά επίπεδα επιτυχίας ("Νυχτοβάτης" αντί για "Nightcrawler", "Λυκομάτης" αντί για "Wolverine", "Βετεράνος" αντί για "Banshee"). Αυτές οι επιλογές προκάλεσαν διαμαρτυρίες από ορισμένους αναγνώστες, που έγραψαν αρκετά γράμματα σχετικά με αυτό το θέμα. Το περιοδικό ξεκίνησε ως διμηνιαίο με 2 ιστορίες Χ-ΜΕΝ. Από το #7 άρχισαν να δημοσιεύονται και ιστορίες από άλλα περιοδικά της Marvel, αρχής γενομένης με την "Πτήση Άλφα" (Alpha Flight) στο #7. Στο τεύχος 8 έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση οι "Νέοι Μεταλλαγμένοι" (The New Mutants). Από το τεύχος 11 το περιοδικό έγινε μηνιαίο και άρχισε να φιλοξενεί και άλλους τίτλους, αυξάνοντας από ένα σημείο και μετά τις σελίδες του, αλλά και την τιμή του. Σιγά σιγά, καθώς έκλεισαν τα υπόλοιπα υπερηρωικά περιοδικά της Μαμούθ, το Χ-ΜΕΝ έμεινε το μόνο από τα αρχικά 4, φιλοξενώντας και κάποιους τίτλους, που είχαν ντεμπουτάρει σε άλλα περιοδικά της Μαμούθ και κρίθηκαν αρκετά εμπορικοί (Thor, Fantastic Four, Morituri, West Coast Avengers). Ο τελευταίος τίτλος που προστέθηκε, ήταν το X-Factor στο τεύχος 64. Παρόλα αυτά, ήταν σαφές, ότι το περιοδικό αντιμετώπιζε προβλήματα και η ποιότητα της έκδοσης είχε πέσει και τελικά το τελευταίο τεύχος ήταν το #83, που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 1994, σχεδόν ταυτόχρονα με το τελευταίο τεύχος (#24) του "Ανθρώπου-Αράχνη" τερματίζοντας ουσιαστικά την ενασχόληση της Μαμούθ με τα υπερωικά κόμικς. Εκτός από τους Χ-ΜΕΝ, για τους οποίους τα έγραψα πιο πάνω, στο περιοδικό φιλοξενήθηκαν και οι εξής τίτλοι: - Alpha Flight 1-26 - New Mutants 1-25, 27 - West Coast Avengers vol. 2 3-18 - Strikeforce Morituri 3-13 - The Mighty Thor 209-214 - Fantastic Four 122, 127, 128, 168-176 - X-Factor 1-7 Κατά τη γνώμη μου, υπήρξε ένα από τα ιστορικότερα υπερηρωικά περιοδικά που κυκλοφόρησαν εκείνα τα άγονα χρόνια στην Ελλάδα και ένα από τα καλύτερα, επειδή μας έφερε σε επαφή με πολύ ωραίες ιστορίες, ορισμένες από τις οποίες ήταν πιο σύγχρονες και πολλούς καλλιτέχνες, που δεν ξέραμε έως τότε, τουλάχιστον όσοι από εμάς δεν αγοράζαμε τα δυσεύρετα τότε αμερικανικά κόμικς. Ποιος, για παράδειγμα, μπορεί να ξεχάσει αυτό το εξώφυλλο του Biill Sienkewicz; Εάν υπολογίσουμε και την πολύ καλή ποιότητα έκδοσης, μιλάμε ίσως, ίσως για την καλύτερη σειρά με ήρωες της Marvel, που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα και η οποία, επειδή κράτησε 8 χρόνια, γαλούχησε μια γενιά αναγνωστών στα υπερηρωικά κόμικς και έστρωσε το δρόμο για τη διάδοχη κατάσταση. Πριν από κάποια χρόνια έβρισκες τεύχη ξεχασμένα σε κάποια περίπτερα. Πλέον, έχουν γίνει κι αυτά σπάνια, αλλά τουλάχιστον δεν έχουν εκτοξευτεί ακόμα οι τιμές. Όλα τα σκαναρίσματα έγιναν από εμένα. Πηγές για περαιτέρω μελέτη: wikipedia (για τους Χ-ΜΕΝ, για τα υπόλοιπα ακολουθήστε τα λινκ της παρουσίασης)

Ένα σχεδόν θρυλικό κόμικ, που ξεπήδησε από την αστείρευτη φαντασία του σπουδαίου Ευγένιου Τριβιζά και την πένα του Νίκου Μαρουλάκη. Η Φρουτοπία ξεκίνησε μεν ως κόμικ, αλλά έγινε αγαπητή στο κοινό μέσα από τη θρυλική σειρά με κούκλες της οικογένειας Σοφιανού, παρόλο που αυτή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ (διακόπηκε 3 επεισόδια πριν το τέλος). Η ιστορία ξεκινά, όταν ένας μανάβης, ονόματι Μανόλης, εξαφανίζεται από τη χώρα της Φρουτοπίας και η εφημερίδα "Τρέχα Γύρευε" στέλνει τον καλύτερο ρεπόρτερ της, τον Πίκο Απίκο, στη μακρινή Φρουτοπία, για να λύσει το μυστήριο. Καθώς, όμως ο δημοσιογράφος θα γνωρίζει ολοένα και περισσότερο αυτή τη μυστηριώδη χώρα, το μυστήριο θα πυκνώνει. Δεν έχει νόημα να περιγράψει κανείς, την υπόθεση, είναι τόσο γεμάτη με επεισόδια και χαρακτήρες, που ακόμη και η απλή έκθεση της υπόθεσης θα αδικήσει το κόμικ και τους δημιουργούς. Η πρώτη υπόθεση ολοκληρώθηκε σε 5 τεύχη και μετά ο Πίκος Απίκος κλήθηκε να επιστρέψει στη Φρουτοπία άλλες δύο φορές για ισάριθμα ταξίδια. Υπέροχο χιούμορ, σουρεαλιστικό σε πολλές στιγμές, με πολλά λογοπαίγνια, με κάποιες, πολύ λίγες, κάπως άστοχες στιγμές και καλώς ή κακώς αρκετές αναφορές στο χώρο και την εποχή κατά την οποία γράφτηκε (η Ελλάδα της δεκαετίας του 1980). Καθώς εξελισσόταν η πλοκή, εξελισσόντουσαν και οι χαρακτήρες και υπήρξαν πολλές αναφορές με πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο. Όσοι έχετε διαβάσει κάτι από Τριβιζά, θα το απολαύσετε, όσοι δεν έχετε διαβάσει, μπορείτε να ξεκινήσετε από εδώ. Εξάλλου, ένα μεγάλο προτέρημα του Τριβιζά και όλων των πετυχημένων συγγραφέων παιδικών βιβλίων, είναι ότι διαβάζονται με την ίδια απόλαυση από όλες τις ηλικίες. Ο Νίκος Μαρουλάκης, που είχε εικονογραφήσει πολλά, παιδικά κυρίως, βιβλία εικονογραφεί πολύ ωραία το σενάριο του Τριβιζά. Μάλλον φαίνεται άτεχνο ή ξεπερασμένο με τα τωρινά δεδομένα, αλλά ελάχιστη σημασία έχει αυτό. Τα σχέδιά του είναι απλά, αλλά οι λεπτομέρειες είναι παρούσες εκεί που πρέπει, καρτουνίστικα μεν, αλλά και ρεαλιστικά, όπου χρειάζεται και δίνουν όλη την ουσία του έργου. Τα χρώματα είναι πολύ ωραία και η συμβολή του στο έργο είναι τεράστια, ισότιμη εκείνη του συγγραφέα. Δεν θα κρύψω, ότι ίσως μιλάει και η νοσταλγία μου ή η συνήθεια, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ άλλη εικονογράφηση για το έργο. Σύμφωνα με τις πηγές, το έργο δημιουργήθηκε το 1983 ως κόμικ, αλλά δεν έχω καταφέρει να βρω που πρωτοδημοσιεύτηκε, αν δημοσιεύτηκε κάπου πριν την προβολή της τηλεοπτικής σειράς, η οποία ξεκίνησε στο τέλος του 1985. Η πρώτη έκδοση του πρώτου κύκλου του κόμικ έγινε από τις Αγροτικές Συνεταιριστικές Εκδόσεις το 1986 και ολοκληρώθηκε σε 5 τεύχη. Ο δεύτερος κύκλος εκδόθηκε από τις εκδόσεις Πατάκη το 1992 σε 8 τεύχη και μετά οι εκδόσεις Modern Times εξέδωσαν και τα 50 τεύχη της σειράς μέσα από την Εφημερίδα "Ο Κόσμος του Επενδυτή" ξεκινώντας στις 15/03/2008 και ολοκληρώνοντας στις 21/02/2009. Αυτήν την έκδοση έχω εγώ και από εκεί είναι τα σκαναρίσματα που βλέπετε. Στα τέλη του 2008, η ίδια εκδοτική κυκλοφόρησε και τα 50 τεύχη σε 8 σκληρόδετα άλμπουμ. Αυτά τα ίδια 8 άλμπουμ επανεκδόθηκαν μεταξύ του 2015 και του 2019 από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη. Εάν κάποιος/α ξέρει παραπάνω πληροφορίες σχετικά με το εάν το κόμικ προηγήθηκε της τηλεοπτικής σειράς, θα παρακαλούσα να το γράψει. Κλείνω τις πληροφορίες της παρουσίασης με τη δυσάρεστη, αλλά αναγκαία υπενθύμιση, ότι, δυστυχώς, ο Νίκος Μαρουλάκης μας άφησε στις 30/09/2015. Νομίζω ότι η επτάτομη έκδοση της Modern Times κυκλοφορεί ακόμη στα βιβλιοπωλεία, αλλά και τα τεύχη της εφημερίδας βρίσκονται σε πολύ χαμηλές τιμές. Σίγουρα κυκλοφορεί η τελευταία έκδοση από τη "Χάρτινη Πόλη". Όλα τα σκαναρίσματ έγιναν από εμένα Πηγές για περαιτέρω μελέτη; wikipedia (στα ελληνικά, βεβαίως) Βιβλιογραφία του Νίκου Μαρουλάκη και του Ευγένιου Τριβιζά (τουλάχιστον για όσους τίτλους είναι καταχωρημένοι στο biblionet.gr) Όλα τα επεισόδια της πολυαγαπημένης τηλεοπτικής σειράς ψηφιοποιημένα στην ΕΡΤ Ένας σύνδεσμος για όσους δεν ξέρουν τα πρόσωπα των ηθοποιών πίσω από τις φωνές Άρθρο στην ελληνική wikipedia για την οικογένεια Σοφιανού, η οποία κατασκεύασε τις κούκλες για τη σειρά (και για πολλές άλλες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης)

Το 1986, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του ασπρόμαυρου Conan ο Βάρβαρος, η Cobra Press κυκλοφόρησε μια ειδική έκδοση με τον τίτλο Conan o Εξολοθρευτής, τίτλο με τον οποίο είχε βγει η δεύτερη ταινία με τον Κόναν στους κινηματογράφους το 1984. Ιδιαιτερότητα του τίτλου - που πιστεύω πως βγήκε κατά την Χριστουγεννιάτικη περίοδο - ήταν πως ήταν έγχρωμος και με 68 σελίδες, σε αντίθεση με τις 52 του βασικού τίτλου. Το σχήμα ήταν επίσης μικρότερο, στο πιο παραδοσιακό 17x24. Tο πείραμα επαναλήφθηκε και την επόμενη χρονιά που βγήκε το δεύτερο τεύχος. Πιστεύω πως αυτά τα δύο τεύχη αποτέλεσαν πρόβα τζενεράλε για το Super Conan που ξεκίνησε να δημοσιεύεται 2 χρόνια αργότερα. Οπτικά πάντως ο τίτλος ήταν μέρα με την νύχτα σε σχέση με τον βασικό τίτλο του Κόναν που δημοσιευόταν σε χαρτί εφημερίδας της εποχής το οποίο άφηνε μαυρίλες στα χέρια. Εδώ έχουμε την καλύτερη δυνατή απόδοση των κουκκίδων ως ενιαία έντονα χρώματα, με καλό χαρτί που διατηρεί την ζωντάνια τους ακόμα και 30+ χρόνια αργότερα Η μόνη ανάλογη ποιότητα σε μηνιαίους τίτλους που μπορούσε να βρει ο αναγνώστης εκείνη την εποχή, ήταν στους τίτλους των Σουπερηρώων της Μαμούθ, που όμως στοίχιζαν τα μισά χρήματα και είχαν 24 σελίδες λιγότερες. Όσο για το περιεχόμενο τους, το πρώτο τεύχος περιείχε τα Conan Annual 04 (The Return of the Conqueror) & 05 (Bride of the Conqueror) του 1978 & 1979 αντίστοιχα στο οποίο ο Βασιλιάς Κόναν σώζει την μελλοντική γυναίκα και βασίλισσα του, την Ζηνοβία, από την σκλαβιά και αποτρέπει μετέπειτα τον Τσόθα Λάντι από το να κατακτήσει την Ακιλόνια την παραμονή του γάμου του. Τα σκανς είναι της GST. Στο δεύτερο τεύχος δημοσίευσαν τα τεύχη του Conan the Barbarian v1 98-100 (Sea-Woman, Devil-Crabs of the Dark Cliffs! & Death on the Black Coast αντίστοιχα) που βγήκαν στην Αμερική μεταξύ Μαΐου και Ιουλίου του 1979, τριπλέτα που αποτελεί το τέλος της «θητείας» του Κόναν ως πειρατή με το παρατσούκλι Άμρα και τον θάνατο της Μπελίτ και θεωρείται μια από τις πιο δημοφιλείς ιστορίες του Κόναν. Η σκηνή αντιγράφηκε και από την πρώτη ταινία, βάζοντας στην θέση της Μπελίτ την Βαλέρια. Και οι δύο γυναίκες θεωρούνται οι μεγαλύτερες αγάπες του Κόναν στην μυθολογία του και δημιουργούν μια θεματολογική επιλογή που δεν πιστεύω πως είχαν προγραμματίσει οι υπεύθυνοι της Cobra Press. Οι ιστορίες είναι δημιουργίες της πιο γνωστής ομάδας στους τίτλους του Κόναν από την Marvel: Του Ρόι Τόμας στο σενάριο και των Τζον Μπουσέμα και Ένρι Τσαν στο σχέδιο, και σε όλες εκτός από μια, τα χρώματα τα επιμελήθηκε ο Ελληνικής καταγωγής Τζορτζ Ρούσος. Δυστυχώς, για να χωρέσουν αυτές οι ιστορίες στον τίτλο, ο εκδότης αφαιρούσε την πρώτη σελίδα από τις ακόλουθες ιστορίες, βάζοντας μια σύνοψη στην θέση τους, κάτι που επαναλήφθηκε και στα πρώτα τεύχη του Super Conan, όπου συχνά-πυκνά, ήταν αναγκαίο να αφαιρεθούν και άλλες. Οι ιστορίες του δεύτερου τεύχους αναδημοσιεύτηκαν επίσης στο Super Conan, και ίσως το ίδιο ισχύει και για τις ιστορίες του πρώτου.

Στα μέσα Ιουλίου 1986, η Μαμούθ Κόμιξ κυκλοφόρησε το τέταρτο και τελευταίο περιοδικό της σειράς "Σούπερηρωες" (ο "Θορ" κυκλοφόρησε ένα χρόνο αργότερο), το οποίο δεν ήταν άλλο από τους θρυλικούς 4 Φανταστικούς (Fantastic Four), το περιοδικό των οποίων ήταν το πρώτο που εγκαινίασε το θρυλικό Marvel Universe! Στα τρία πρώτα τεύχη η Μαμούθ δημοσίευσε τα 6 πρώτα τεύχη της αμερικανικής σειράς (το #1 είχε δημοσιευθεί και 10 χρόνια πριν στο πρώτο τεύχος του ελληνικού Σπάιντερ-Μαν), αλλά από το #4 έγινε ένα χρονικό άλμα και μεταφερθήκαμε στο τεύχος 88. Από το τεύχος 6 άρχισε να δημοσιεύεται και δεύτερη ιστορία, που αρχικά ήταν εναλλάξ οι Ms Marvel, West Coast Avengers, Strikeforce Morituri, ενώ αργότερα προστέθηκαν οι Captain Marvel και Thor, το περιοδικό του οποίου είχε κλείσει. Τα περιεχόμενα των τευχών ήταν ως εξής: 1: Fantastic Four 1, 2 2: Fantastic Four 3, 4 3: Fantastic Four 5, 6 4: Fantastic Four 88, 89 5: Fantastic Four 90, 91 6: Fantastic Four 92 και Ms Marvel 2 7: Fantastic Four 93 και West Coast Avengers 1 8: Fantastic Four 95 και Strikeforce Morituri 1 9: Fantastic Four 96 και Ms Marvel 3 10: Fantastic Four 97 και West Coast Avengers (μετά μετακόμισαν στους Χ-ΜΕΝ) 11: Fantastic Four 100 και Strikeforce Morituri 2 (κι αυτοί μετακόμισαν στους Χ-ΜΕΝ) 12: Fantastic Four 102 και Captain Marvel 25 13: Fantastic Four 103 και Captain Marvel 26 (τα ενδιάμεσα τεύχη είχαν δημοσιευτεί σε άλλο περιοδικό) 14: Fantastic Four 112 και Ms Marvel 6 (τα #4 και #5 είχαν δημοσιευτεί στο περιοδικό "Σπάιντερ-Γούμαν") 15: Fantastic Four 113 και The Mighty Thor 204 16: Fantastic Four 114 και The Mighty Thor 206 17: Fantastic Four 115 και The Mighty Thor 207 18: Fantastic Four 116 και Ms Marvel 7 19: Fantastic Four 117, 118, 119 kai και The Mighty Thor 208 (κι αυτός θα μεταφερθεί μετά στους Χ-ΜΕΝ) 20: Fantastic Four 120, 121 Είναι, ίσως, φανερό, ότι ο αριθμός των σελίδων δεν ήταν ίδιος σε κάθε τεύχη, αν και γενικά τα περισσότερα τεύχη είχαν 44 ή 52 σελίδες, αν και το #19 είχε 84 (με ανάλογη αύξηση τιμής). Όταν υπήρχε χώρος, έμπαινε και στήλη αλληλογραφίας. Θα πρέπει ίσως να σημειωθεί, ότι υπήρξαν και κάποιες, λίγες περιπτώσεις, όπου κάποιες σελίδες των πρωτότυπων τευχών "φαγώθηκαν" για να χωρέσουν οι υπόλοιπες. Όσοι γνωρίζουν από τα αμερικάνικα τεύχη, θα καταλάβουν, ότι πολλές ιστορίες έχουν δημιουργηθεί από το δίδυμο Stan Lee - Jack Kirby και άλλες από τους Stan Lee, Archie Goodwin, John Buscema, Θρυλικά ονόματα των αμερικανικών κόμικς και σε αυτό το περιοδικό! Ισχύουν όσα έχουμε γράψει για όλα τα υπερηρωικά της Μαμούθ: πολύ ωραίες εκδόσεις, ζωντανά χρώματα, εξαιρετική εκτύπωση, άποψη στη μετάφραση (άσχετα εάν δεν άρεσε σε όλους). Τελικά το περιοδικό σταμάτησε στο τεύχος 20, το Μάιο του 1991, αλλά οι 4 Φανταστικοί και ο Θορ συνεχίστηκαν στους Χ-ΜΕΝ. Σημειώνω, ότι οι $ Φανταστικοί είχαν δημοσιευτεί και στα πρώτα τεύχη του Σπάιντερ-Μαν (το αμερικανικό #1 στα τεύχη 1 και 2 και από εκεί και μετά τα #127- #167 στα τεύχη 3-43, ενώ μετά ξεκίνησαν οι ανατυπώσεις). Δυστυχώς, δεν είναι πλέον πολύ εύκολο να βρεθούν τα τεύχη, αν και περιστασιακά βρίσκονται κάποια. Όλα τα σκαναρίσματα έγιναν από εμένα Πηγές για περαιτέρω μελέτη: wikipedia (στα αγγλικά)

Ήταν Ιούνιος του 1986, όταν άλλαξε οριστικά το τοπίο της παρουσίας της Marvel Comics. Η Μαμούθ Κόμιξ, η οποία δεν είχε δείξει κάποια προτίμηση στα αμερικάνικα υπερηρωικά κόμικς, ανήγγειλε μέσω του περιοδικού "Σκορπιός" (πιθανόν και αλλού, αλλά εγώ από εκεί το έμαθα) την κυκλοφορία τεσσάρων περιοδικών της Marvel Comics και συγκεκριμένα των "Ιντιάνα Τζόουνς", "Χ-ΜΕΝ", "Σπάιντερ-Γούμαν" και "4 Φανταστικοί". Τα περιοδικά θα κυκλοφορούσαν το καθένα ανά δίμηνο και κάθε δύο βδομάδες εναλλάξ μεταξύ τους, έτσι ώστε να υπάρχει ένα νέο περιοδικό κάθε 15 μέρες. Αν δεν κάνω λάθος, το πρώτο από αυτά που κυκλοφόρησε, ήταν "Οι Περιπέτειες του Ιντιάνα Τζόουνς", που κυκλοφόρησε αρχές Ιουνίου. ¨Ηταν σαφώς η πιο περίεργη επιλογή από τις τέσσερις, αφού δεν ήταν υπερηρωικό κόμικ, αλλά και η δεύτερη ταινία της σειράς είχε κυκλοφορήσει δύο χρόνια πριν και η τρίτη, φαντάζομαι, μόνο ως ιδέα υπήρχε στο μυαλό του Σπίλμπεργκ. Αυτό ήταν και το πρόβλημα του περιοδικού, αφού από την αρχή σχεδόν, πολλοί αναγνώστες διαμαρτυρήθηκαν για την επιλογή αυτή με βασικό επιχείρημα, ότι ο συμπαθής αρχαιολόγος δεν ήταν μέρος του Marvel Universe. Τελικά, αυτά οδήγησαν στη διακοπή της σειράς με το έκτο τεύχος και το περιοδικό που κυκλοφόρησε πρώτο, ανέστειλε και πρώτο την κυκλοφορία του. Και αυτό ήταν κρίμα, επειδή η σειρά, που στις ΗΠΑ είχε βγει με το τίτλο "The Further Adventures of Indiana Jones", ήταν διασκεδαστική και γραμμένη και σχεδιασμένη από ορισμένους γνωστούς δημιουργούς (Byrne, Michelinie, O'Neil, Frenz, Chaykin μεταξύ άλλων) και είχε ωραίες περιπέτειες, αυτοτελείς, ως επί το πλείστον και πολύ κοντά στο πνεύμα των ταινιών. Η έκδοση της Μαμούθ ήταν υποδειγματική: ζωντανά χρώματα, άρτια εκτύπωση, ωραίο χαρτί, σωστή μετάφραση (για τις γενικότερες μεταφραστικές επιλογές της Μαμούθ, κάποιες από τις οποίες ξεσήκωσαν διαμάχες μεταξύ των αναγνωστών, θα διαβάσετε σε άλλη παρουσίαση, αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι η μετάφραση ήταν πολύ προσεγμένη) και γενικά μια εξαιρετική έκδοση για εκείνη την εποχή, συντριπτικά ανώτερη από το Σπάιντερ-Μαν του Καμπανά, αλλά, όπως έγραψαν και σε ένα τεύχος οι ίδιοι οι εκδότες, καλύτερη από τις εκδόσεις της ίδιας της Marvel σε επίπεδο χαρτιού και χρωμάτων. Μόνο μειονέκτημα ήταν η σχετικά ψηλή τιμή (75 δραχμές), αλλά σίγουρα το περιοδικό τα άξιζε με το παραπάνω. Από το δεύτερο κιόλας τεύχος προστέθηκε και στήλη αλληλογραφίας και κάποια σύντομα άρθρα σχετικά με το σύμπαν της Marvel. Το περιοδικό, όπως όλα της τετράδας, είχε δύο ιστορίες του ήρωα και συνεπώς στα 6 τεύχη δημοσιεύτηκαν τα τεύχη 1-12 της αμερικανικής σειράς. Μετά τη διακοπή της έκδοσης του περιοδικού, η Μαμούθ κυκλοφόρησε στη σειρά "Έξτρα Σουπερήρωες" δύο τομάκια με ήρωα τον Ιντιάνα Τζόουνς, ένα με τη μεταφορά σε κόμικ της ταινίας "Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Ναός του Χαμένου Θησαυρού" και ένα με τα τεύχη 13-16 της σειράς, αλλά για αυτά θα διαβάσετε σε άλλη παρουσίαση Φυσικά η σειρά είναι εξαντλημένη και πλέον δύσκολο να βρεθεί. Αξίζει να διαβάσετε τις ιστορίες, είναι ένα ωραίο δείγμα κλασικής, ευχάριστα παλαιομοδίτικης περιπέτειας. Όλα τα σκαναρίσματα έγιναν από εμένα. Πηγές για περαιτέρω μελέτη: Wikipedia (στα αγγλικά)

Ο Νέστορας Μπούρμα είναι το polar "παιδί" του Γάλλου σουρεαλιστή συγγραφέα Leo Malet. Πολλά νουάρ μυθιστορήματα στην σειρά "Les Nouveaux Mystères de Paris" με πρωταγωνιστή τον κυνικό πρώην-αναρχικό ιδιωτικό ντετέκτιβ, φιγούρα που υποθέτω φώναξε από μακριά τον γάλλο δημιουργό κόμικς και θρύλο της ευρωπαϊκής σκηνής κόμικς, Jacques Tardi. Αποτέλεσμα, με αρχή το παρόν (πρώτη έκδοση από την Casterman το 1982 με τίτλο "Brouillard au pont de Tolbiac") να εκδοθούν 5 προσαρμογές βιβλίων του Μαλέ από τον Ταρντί σε διάστημα 18 ετών με τελευταίο το "M'as-tu vu en cadavre?" (εδώ λίστα με τα υπόλοιπα adaptations). Η ιστορία ξεκινά με τον Μπούρμα να δέχεται ένα περίεργο σημείωμα από τον παλιό του φίλο και έτερο αναρχικό Αλμπέρ Λεναντέ, ο οποίος μετά από επίθεση με μαχαίρι νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο. Όταν ο ντετέκτιβ τον επισκέπτεται ο δεύτερος έχει ήδη πεθάνει και προσπαθεί μέσα σε ένα βροχερό Παρίσι και με μοναδική βοήθεια μια μυστηριώδη και γοητευτική τσιγγάνα, την Μπελίτα Μοράλες, προσπαθεί να λύσει την υπόθεση. Ο τρόπος του Ταρντί να αφηγείται είναι ιδιαίτερος και μοναδικός, το σχέδιο του από αυτά που είτε γουστάρεις κάργα είτε σε αφήνουν αδιάφορο. Όντας στην πρώτη κατηγορία, ευχαριστήθηκα πολύ διαβάζοντας μια μεταφορά βιβλίου από το είδος που γουστάρω φουλ να διαβάζω, από έναν αγαπημένο μου δημιουργό κόμικς. Αφενός θέλω να διαβάσω κάποια στιγμή Μαλέ (και γενικότερα περισσότερο γαλλικό νουάρ από τα λίγα που έχω ήδη), αφετέρου θα ήθελα πολύ να δω κάποιο από τα υπόλοιπα 4 της σειράς - ή και όλα - να εκδίδονται στα αγγλικά. Η ατμόσφαιρα του κόμικ είναι σχολείο για όποιον αναρωτιέται πως είναι το noir στην ένατη τέχνη, ο Ταρντί είναι αξεπέραστος σε μια ιστορία που είναι καλή μεν αλλά έχει ένα ταβάνι που δύσκολα θα ξεπερνιόταν με άλλο σχεδιαστή. Διάβασα το κόμικ από την αγγλική έκδοση της Fantagraphics (με την ανάλογη ποιότητα και extras) ενώ έχω και την ελληνική που βγήκε το 1986 από την Βαβέλ Noir.

Το Ιούλιο του 1986, η Μαμούθ κυκλοφόρησε άλλον ένα τίτλο της υπέρ-σειράς Σούπερηρωες, με τις περιπέτειες της Σπάιντερ-Γούμαν. Η επιλογή ήταν ξεκάθαρη προσπάθεια να εκμεταλλευτεί την επιτυχία του Σπάιντερ-Μαν του Καμπανά, αλλά δεν ευδοκίμησε και έβγαλε μόνο 12 τεύχη σε διμηνιαία συχνότητα κυκλοφορίας. Τα πρώτα έξι τεύχη είχαν από δύο περιπέτειες με την ηρωίδα, αλλά από το τεύχος 7 μέχρι και το τελευταίο πρόσθεσαν και δευτερεύοντες ιστορίες. Συγκεκριμένα, μέσα στον τίτλο είδαμε τα εξής Αμερικάνικα τεύχη: Spider-Woman v1 01-18 (April 1978 / September 1979) Cloak and Dagger v2 01-02 (July/September 1985) Doctor Strange v2 01-02 (June/August 1974) & Ms. Marvel v1 04-05 (April /May1977) σειρά η οποία είχε ξεκινήσει αρχικά μέσα στις σελίδες των 4 Φανταστικών και μεταφέρθηκε στον παρόν τίτλο για τα δύο τελευταία τεύχη, έγινε μπαλάκι ξανά πίσω στους 4 Φανταστικούς και κατέληξε τελικά σε ένα τόμο της σειράς Έξτρα Σούπερηρωες. Τα πρώτα της τεύχη μάλιστα είχαν δημοσιευτεί στο παρελθόν και από τον Καμπανά. Τα δύο τελευταία τεύχη της Σπάιντερ-Γούμαν είχαν βγει με μερικούς μήνες καθυστέρηση σε σχέση με το κανονικό τους πρόγραμμα, ενώ θεωρητικά το τελευταίο τεύχος ήταν μηνιαίο. Στο εξωτερικό, η χαρακτήρας έκανε την εμφάνιση της ένα χρόνο νωρίτερα από το λανσάρισμα του περιοδικού της, στις σελίδες του Marvel Spotlight v1 032 (February 1977) με μια ιστορία προέλευσης που άλλαξε σε επόμενη εμφάνιση της και άλλαξε ακόμα μια φορά όταν παρουσιάστηκε στο δικό της περιοδικό! Η Marvel απλά ήθελε να καταχωρήσει τα δικαιώματα της θηλυκής έκδοσης του πιο πετυχημένου της χαρακτήρα για να μην τα αρπάξει κάποιος άλλος και δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στην αρχή για το τι έβγαζαν στις γκεστ εμφανίσεις της. Για την αρχή του περιοδικού διάλεξαν ως σχεδιαστή τον Κάρμαϊν Ινφαντίνο, κάποτε διευθυντή σύνταξης της DC και συν-δημιουργό του Μπάρι Άλεν (Φλας), ο οποίος όμως δεν άρεσε στους αναγνώστες και στιγμάτισε την πορεία του περιοδικού, με πωλήσεις που δεν ανέβηκαν ούτε όταν άλλαξε η δημιουργική ομάδα, φτάνοντας μέχρι τα 50 τεύχη μόνο. Παράλληλη αντιμετώπιση είχε και από το Ελληνικό κοινό, που ήθελε έναν σχεδιαστή πιο κοντά στις κλασικές φόρμες της Μάρβελ, όπως φάνηκε τουλάχιστον μέσα από τις στήλες των γραμμάτων των περιοδικών της Μαμούθ. Η αλλαγή ήρθε τελικά όταν το περιοδικό είχε ακυρωθεί και η Μαμούθ έβγαλε άλλον ένα "χατιρικό" τόμο στην σειρά Έξτρα Σούπερηρωες. Οι ιστορίες είναι κλασικές στην δομή τους, με την Τζέσικα Ντριου/Σπάιντερ-Γούμαν να είναι ατυχής στην ζωή της, και την υπερηρωική της ταυτότητα να έρχεται από αναγκαιότητα και όχι επιλογή. Οι πειραματισμοί που έγιναν πάνω της όταν ήταν παιδί, έρχονται συχνά στο προσκήνιο των ιστοριών και έχουν συμβάλλει στην αίσθηση αποξένωσης που νοιώθει σε σχέση με την υπόλοιπη ανθρωπότητα, τουλάχιστον στις αρχικές περιπέτειες της. Καθαρές Μάρβελ φόρμες δηλαδή, που αν σας αρέσουν τα κόμικς που έβγαζε την δεκαετία του '70, πιθανόν να σας αρέσουν και αυτές οι ιστορίες. Η Τζέσικα έχει επίσης ιδιαίτερα συμπυκνωμένες φερομόνες που προκαλούν μεγάλη αντιπάθεια στις γυναίκες που συναντά για το άτομο της, αλλά είναι ακαταμάχητη για τους άντρες. Ναι, αυτό το έκαναν δύναμη, αν και στην πορεία τις υποβάθμισαν ως plot device. Η Σπάιντερ-Γούμαν έχει μεγάλη αντοχή σε όλα τα δηλητήρια και μπορεί να ρίξει βιοηλεκτρικές ριπές. Η χαρακτήρας πέρασε στην αφάνεια για μερικά χρόνια, μιας και η Μάρβελ έδωσε το όνομα της σε άλλους χαρακτήρες, αλλά επανήλθε από τις αρχές της νέας χιλιετίας, χάρη στον Brian Michael Bendis, ο οποίος έκανε μια προσπάθεια σύμπτυξης των διάφορων origin της, πριν μπερδέψει και άλλο το νερά ο ίδιος με τα γεγονότα του Secret Invasion. 'Έκτοτε, έχει εμφανιστεί σε διάφορες δικές της σειρές και τίτλους των Εκδικητών, ενώ πρόσφατα η μορφή της αδυνάτισε τόσο, που θα την ζήλευαν και βαμβακοθρεφούμενες μοντέλες.