Search the Community

Το 1961 οι εκδόσεις "Ατλαντίς - Πεχλιβανίδη", οι οποίες είχαν ήδη εκδώσει τα "Κλασικά Εικονογραφημένα" και το "Γέλιο και Χαρά" αναλαμβάνουν ένα ρίσκο και αποφασίζουν να ξεκινήσουν μια νέα σειρά κόμικς, η οποία δεν θα ήταν καλυμμένη με το μανδύα του "παιδαγωγικού" (όπως η πρώτη) ή του "παιδικού" (όπως η δεύτερη), αλλά που να απευθύνεται σε κάπως μεγαλύτερο ηλικιακά κοινό. Κάπως έτσι (υποθέτω!) γεννήθηκε η έκδοση "Τα Καλύτερα Κόμικς", η πρώτη επαφή των Ελλήνων αναγνωστών με τα υπερηρωικά και φανταστικά εν γένει κόμικς. Προκειμένου να διασκεδάσουν τις τυχόν ανησυχίες για τις πιθανές βλαβερές επιπτώσεις των κόμικς στην ψυχική υγεία των νέων, κάτι που είμαι σίγουρος ότι το φοβόντουσαν κάποιοι στην Ελλάδα του 1960, οι εκδότες δημοσίευσαν από το πρώτο κιόλας τεύχος μια ανακοίνωση, όπου διαβεβαίωναν τους αναγνώστες σχετικά με την ωφέλιμη δράση των κόμικς και τους καθησύχαζαν σχετικά με την καταλληλότητά τους, αφού αυτά είχαν εγκριθεί από μια επιτροπή ελέγχου κόμικς (κάτι που φυσικά ήταν αλήθεια, αφού όντως υπήρχε μια τέτοια επιτροπή στις ΗΠΑ, από την οποία έπρεπε να περνάνε όλα τα κόμικς προκειμένου να κριθούν κατάλληλα για ανηλίκους, γιατί φυσικά οι φύλακες αγρυπνούσαν και στην άλλη όχθη του Ατλαντικού) και συνεπώς τα κόμικς της σειράς ήταν κατάλληλα για ανάγνωση από νεαρούς αναγνώστες, το δε σήμα της επιτροπής αυτής φιγουράριζε σε όλα τα εξώφυλλα της σειράς. Κάπως έτσι ξεκίνησε η σειρά η οποία αποτελείτο από τέσσερις υποτίτλους, τα "Διαπλανητικά", τα "Παράξενα", τα "Υπεράνθρωπα" (που μετονομάστηκαν σε "Δυναμικά" από το τεύχος 23) και τα "Εκπληκτικά" , τα οποία κυκλοφορούσαν εναλλάξ, ένα κάθε εβδομάδα και με κοινή αρίθμηση. Τελικά, η ονομασία "Διαπλανητικά" επικράτησε των άλλων, αλλά και του τίτλου της σειράς και έτσι είναι γνωστό το κόμικ στην πιάτσα των Ελλήνων συλλεκτών κόμικς σήμερα. Το υλικό της σειράς είχε αντληθεί από εκδόσεις της εταιρείας National Periodical Publications, η οποία φυσικά είναι η μετέπειτα θρυλική DC Comics. Τα κόμικς που δημοσιεύονταν ανήκαν στη λεγόμενη Silver Age και είχαν παρθεί από διάφορους τίτλους της εταιρείας, μεταξύ των οποίων και το Action Comics. Ως αποτέλεσμα, στο τεύχος 3 της σειράς έκανε την πρώτη εμφάνιση στην Ελλάδα ένας πολύ γνωστός ήρωας Με αυτόν λοιπόν τον τρόπο οι υπερήρωες μπήκαν στη ζωή των ελληνοπαίδων. Εκτός από τον Σούπερμαν (ο οποίος είχε αρχικά μεταφραστεί ως "Υπεράνθρωπος") και όλη τη λεγόμενη Superman Family (Λόις Λέην, Τζίμμυ Όλσεν, Superboy. Supergirl [Υπέρ-κορίτσι], Τζόναθαν και Μάρθα Κεντ, Κρύπτο)έκαναν την εμφάνισή τους και άλλοι ήρωες της DC, όπως ο Μπάτμαν ("Νυχτερίδας") μαζί με τον Ρόμπιν, φυσικά, το Πράσινο Βέλος, ο Hawkman και η Hawkgirl("Γεράκι" και "Γερακίνα" αντίστοιχα), ο Άκουαμαν ("Βασιλιάς των Ωκεανών"), έως και η JLA ("Συνδικάτο της Νεμέσεως" ). Παράλληλα με αυτούς, οι Έλληνες αναγνώστες γνώρισαν και άλλους ήρωες, όπως ο Tommy Tomorrow ("Τόμμυ ο Αυριανός"), o Space Ranger ("Εξερευνητής τους Διαστήματος") και κυρίως ο Adam Strange ("Παράξενος Αδάμ"), που ήταν ίσως ο δεύτερος πιο συχνός σε εμφανίσεις ήρωας μετά τον Σούπερμαν. Τελικά η σειρά ολοκληρώθηκε σε 136 τεύχη και άρχισαν οι επανεκδόσεις των τευχών οι οποίες διήρκησαν όλη τη δεκαετία του 1960 και πιθανόν και μέρος της δεκαετίας του 1970. Η επανεμφάνιση των ηρώων της DC με νέες ιστορίες όμως, θα γινόταν μόλις το 1978 από τις εκδόσεις Ψαρόπουλος. Για τις ιστορίες δεν έχω να γράψω πολλά: είναι αρκετά ευφάνταστες και διασκεδαστικές, αλλά είναι αφηγηματικά παρωχημένες και σίγουρα ανώδυνες, αφού τα όρια μεταξύ καλών και κακών είναι ξεκάθαρα, οι καλοί δεν έχουν καμία αμφιβολία για τις πράξεις τους και οι κακοί ηττώνται πανηγυρικά. Είναι, δηλαδή, ιστορίες, που είχαν περάσει επιτυχώς τον πέλεκυ της ιδιαίτερα αυστηρής λογοκρισίας, έτσι ώστε να μην προκαλέσουν καμία αμφιβολία σχετικά με το καλό και το κακό στις ψυχές των νεαρών αναγνωστών, Σίγουρα πιο πρωτότυπες ήταν ορισμένες από τις μη υπερηρωικές ιστορίες, αφού είχαν ένα πιο ελεύθερο πλαίσιο να κινηθούν, χωρίς να περιορίζονται από τις συμβάσεις της αφηγηματικής συνέχειας. Σε κάθε περίπτωση, πάντως παρά την "αθωότητα¨ή την "αφέλειά" τους (διαλέξτε ό,τι θέλετε) ήταν σίγουρα γεμάτες δράση, φαντασία και χρώμα και πιστεύω ότι σίγουρα θα εντυπωσίαζαν τα παιδιά της εποχής εκείνης, αφού ήταν πολύ πιο φαντασμαγορικά από όλα τα άλλα κόμικς που είχαν κυκλοφορήσει στη χώρα μας μέχρι εκείνη τη στιγμή και ήταν σηματοδότες της εποχής του διαστήματος ή οποία μόλις ξεκινούσε. Η έκδοση της Ατλαντίδας ήταν πολύ καλή και βάζει κάτω ακόμη και εκδόσεις που κυκλοφόρησαν δεκαετίες μετά: ωραία σελιδοποίηση με ζωντανά χρώματα, δύο σελίδες έγχρωμες και δύο ασπρόμαυρες. Όλα τα τεύχη είχαν στο οπισθόφυλλο και το εξώφυλλο ενός άλλου τεύχους, από όπου προερχόντουσαν κάποιες ιστορίες του τεύχους και μάλιστα στα πρώτα τεύχη, έπρεπε μετά τη μέση να γυρίσεις το τεύχος ανάποδα, για να το διαβάσεις. Σε κάποια τεύχη υπήρχαν μονοσέλιδες ή δισέλιδες χιουμοριστικές ιστορίες και κάτι μονοσέλιδα με κάποιες εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες, ενώ από ένα σημείο και μετά ξεκίνησε μια υποτυπώδης στήλη αλληλογραφίας (η πρώτη, άραγε του είδους στην Ελλάδα;). Παραθέτω κάποια αποσπάσματα από την αλληλογραφία του τελευταίου τεύχους για τον ιστορικό του μέλλοντος και με όλο το σεβασμό για τους ανθρώπους που τα έγραψαν (εάν υποθέσουμε, ότι είναι αυθεντικά) και οι οποίοι πρέπει να είναι σήμερα γύρω στα 70. Η σειρά είναι πλέον δυσεύρετη και ορισμένα τεύχη πωλούνται ακόμη και σε τριψήφια νούμερα σε διάφορα σάιτ, όταν φυσικά εμφανίζονται. Σύμφωνα με τον Κάσση, τα πιο σπάνια τεύχη είναι τα 43 και 48, με το δεύτερο να είναι το πιο σπάνιο της σειράς. Επίσης δύσκολα και αντίστοιχα ακριβά είναι και τα 44, 46, 47 και 133 Περισσότερες πληροφορίες για τη σειρά μπορείτε να διαβάσετε στο Σεντούκι των Κόμικς, αλλά και στο mycomics.gr, όπου μπορείτε να δείτε όλα τα εξώφυλλα και κάποια πολύ ωραία βίντεο. Οποιαδήποτε άποψη για τη σειρά ή επιπλέον πληροφορία ή διόρθωση θα με έκανε ιδιαιτέρως ευτυχή. Όλα τα σκαναρίσματα είναι δικά μου και ζητώ συγγνώμη για την κατάσταση ορισμένων τευχών.