Search the Community

Πρωτότυπος τίτλος: Bowie: Stardust, Rayguns & Moonage Daydreams (Insight Editions, 2020) Ό,τι γράφει ο τίτλος: η ζωή, η καριέρα και οι μεταμορφώσεις (κυρίως αυτές) του σπουδαίου και πάρα πολύ επιδραστικού David Bowie από την αρχή της καριέρας του, το 1962, έως το 1973, όταν και εγκαταλείπει την περσόνα του Ziggy Stardust και ουσιαστικά διαλύει τους Spiders from Mars. Πρακτικά, η αφήγηση ξεκινά στα 1967, όταν ο νεαρός Ντέιβιντ Τζόουνς αποφασίζει να γίνει ο Ντέιβιντ Μπόουι και να επανεφεύρει για πρώτη φορά τον εαυτό του. Εντάξει, συνειδητοποιώ, ότι ίσως κάποιοι/ες να μην γνωρίζετε τον Ντέιβιντ Μπόουι ή να σας αφήνει αδιάφορους/ες. Σε αυτή την περίπτωση, αυτό το κόμικ δεν είναι για σας. Κακά τα ψέμματα, τέτοιου είδους κόμικς απευθύνονται πρωτίστως σε κοινό που γνωρίζει ή/και συμπαθεί τους βιογραφούμενους. Αν όμως, σας τρώει η περιέργεια να ανακαλύψετε, γιατί αυτός ο τύπος με τα αταίριαστα μάτια υπήρξε τόσο, μα τόσο σημαντικός, αυτό το κόμικ είναι για σας. Κι αν ήδη σας αρέσει ο Μπόουι, εδώ θα την καταβρείτε με όσα διαβάσετε και κυρίως με όσα θα δείτε. Δεν θα γράψω κανένα διθύραμβο: αφηγηματικά το κόμικ δεν λέει σπουδαία πράγματα. Πολλή αφήγηση με πολλές πληροφορίες και ελάχιστη πραγματική αλληλεπίδραση μεταξύ των πρωταγωνιστών. Επιπλέον, η αλήθεια είναι, ότι, πολλά πράγματα που βλέπουμε δεν επεξηγούνται και οι αναγνώστες πρέπει να ξέρουν ποιοι είναι αυτοί και αυτές που εμφανίζονται σε ορισμένες σελίδες, αλλιώς χάνονται αρκετές πληροφορίες και κλεισίματα του ματιού (χαρακτηριστικό παράδειγμα η σελίδα με τους Monty Python). Παρά αυτά τα ελαττώματα, ο Στιβ Χόρτον κατάφερε να συμπυκνώσει όλα τα σπουδαία περιστατικά της καριέρας του χαμαιλέοντα μουσικού εκείνης της περιόδου και να δώσει και μια εικόνα του ψυχισμού του, αν και σε καμία περίπτωση τόσο βαθιά, όσο ίσως θα ήθελα και επίσης επιλέγοντας να μην αναφερθεί σε κάποια πράγματα, όπως τη φερόμενη αμφισεξουαλικότητα του καλλιτέχνη. Σε γενικές γραμμές και παρά ορισμένες πολύ επιτυχημένες σκηνές (όπως εκείνη, όπου εμφανίζεται η φοβία του Μπόουι για τα αεροπλάνα με ευθεία παραπομπή στη "Ζώνη του Λυκόφωτος") το σενάριο είναι κυρίως διεκπεραιωτικό. Ο Mike Allred, όμως βρίσκεται στο στοιχείο του και προσφέρει απίστευτα όμορφες και ουσιώδεις συνθέσεις, οι οποίες σε μια σελίδα, δίνουν πάρα πολλές πληροφορίες. Έχει κατορθώσει να συλλάβει και να αποτυπώσει την ψυχή της μουσικής του Βρετανού καλλιτέχνη / περφόρμερ, χωρίς να παραμελεί καθόλου τη φαντασμαγορική πλευρά της υπόθεσης και χωρίς να ξεχνά, ότι τον Μπόουι εκείνης της εποχής δεν αρκούσε να τον ακούς, έπρεπε και να τον βλέπεις. Στις σελίδες του κόμικ παρελαύνει μια ολόκληρη εποχή και μια κουλτούρα (πρωτίστως, το glam rock), αλλά και μια κοινωνία, που ψάχνει για ένα νέο Μεσσία, για μια χαρισματική προσωπικότητα, ρόλους, που με μεγάλη ευχαρίστηση και χωρίς ανιδιοτέλεια ανέλαβε ο Μπόουι. Τα κάδρα είναι γεμάτα με συνθέσεις, που περιέχουν πάρα πολλές πληροφορίες, κάποιες από τις οποίες απευθύνονται στους γνώστες, κάποιες άλλες όμως, βοηθούν και συμπληρώνουν την αφήγηση, ενώ δεν λείπουν και οι σελίδες, που μας μεταφέρουν σε μια άλλη διάσταση, όπως σίγουρα θα επιθυμούσε και ο Μπόουι. Όπως ανέφερα στην αρχή, το κόμικ αφηγείται την ιστορία του Μπόουι έως το 1973, μάλλον τη σπουδαιότερη καλλιτεχνική περίοδο του Μπόουι και μας δείχνει σε ένα πολύ γρήγορο flash forward και με ελάχιστα ή και καθόλου λόγια τους κυριότερους σταθμούς της υπόλοιπης καριέρας του. (Συγκρατείστε την παρακάτω εικόνα. Αν όλα πάνε καλά, θα δείτε, σύντομα ελπίζω, μια παραλλαγή της στα ελληνικά κομιξάδικα ) Η έκδοση από το Οξύ είναι εξαιρετική: πρώτα από όλα έχει το σωστό μέγεθος, που αναδεικνύει το σχέδιο του Όλρεντ και έχει ωραίο χαρτί με πολύ ζωντανά χρώματα, κάτι πολύ σημαντικό για το συγκεκριμένο κόμικ. Σωστή μετάφραση από το Γιάννη Νένε, μαλακό εξώφυλλο (ίσως στη συγκεκριμένη περίπτωση να ταίριαζε καλύτερα το σκληρό), σχετικά καλή τιμή, γενικώς, αν σας αρέσει ο Μπόουι ΠΡΕΠΕΙ να το διαβάσετε, κατά προτίμηση υπό τη συνοδεία της μουσικής του, αλλά και άλλων τραγουδιών εκείνης της περιόδου. . Το κόμικ συμπληρώνεται από πρόλογο του Νιλ Γκέιμαν και επίλογο από τον ίδιο τον Όλρεντ. Δηλαδή, τι άλλο θέλετε; Όλες οι εικόνες είναι από το Ίντερνετ και εκτός από το εξώφυλλο και μια ακόμη, όλες από την αμερικανική έκδοση. Πηγές για περαιτέρω μελέτη, όπου μπορείτε να δείτε και εικόνες της ελληνικής έκδοσης: Άρθρο του Στράτου Σμυρνή Άρθρο του Παναγιώτη Πανταζή Συνέντευξη του Όλρεντ στο The Comics Journal, όπου μιλάει και για αυτό το κόμικ.

Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: Φεβρουάριος 2019 Υλικό της Συλλογής:Batman: White Knight (2017=2018), DC Comics H DC comics έχει δημιουργήσει μια καινούρια ετικέτα, την οποία ονομάζει Black Label και όπου γνωστοί δημιουργοί των κόμικς θα κληθούν να δημιουργήσουν ιστορίες με γνωστούς ήρωες, αλλά εκτός της επίσημης μυθοπλαστικής γραμμής (continuity). Το πρώτο, νομίζω, κόμικ αυτής της ετικέτας ήταν το Batman: White Knight σε σενάριο και σχέδιο Sean Murphy και χρώμα Matt Hollingsworth, το οποίο κυκλοφόρησε σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα και στη χώρα μας, στα πλαίσια της μεγάλης εκδοτικής άνθισης που γνωρίζει τα τελευταία 2-3 χρόνια ο χώρος των κόμικς και ειδικότερα των μεταφρασμένων εκδόσεων και ακόμα ειδικότερα των υπερηρωικών. Το κόμικ εκδόθηκε από το Οξύ σε μια αρκετά καλή έκδοση και πολύ καλή μετάφραση του Σάββα Αργυρού και αποτελεί την πρώτη απόπειρα της εκδοτικής να εισχωρήσει και στο χώρο της DC, αφού μέχρι τώρα οι κυκλοφορίες της ήταν κυρίως Marvel. Ο πλέον εμβληματικός ήρωας της DC, λοιπόν, (αφού ως γνωστόν, ο Superman μόνο για βιτρίνα είναι ) μας ξανασυστήνεται σε αυτό το πολύ καλό κόμικ, το οποίο βασίζεται στην εξής απλή ιδέα: τι θα γίνει εάν ο Τζόκερ βρει τα λογικά του, παρατήσει τα φτιασίδια, αποκηρύξει την εγκληματικότητα και αποφασίσει να γίνει νομοταγής; Πώς μπορεί ο Μπάτμαν να υπάρξει χωρίς τον υπ’αριθμόν ένα εχθρό του; Έχει πλέον λόγο ύπαρξης; Γιατί, βλέπετε, ο Τζόκερ όχι μόνο έχει γίνει νομοταγής, αλλά θεωρεί πλέον ότι ο Μπάτμαν είναι η πραγματική απειλή για το Γκόθαμ. Και φυσικά, αυτή η λογική έχει απόλυτο νόημα: ο μασκοφόρος, αυτόκλητος εκδικητής δικαιούται να υπάρχει μόνο εφόσον υφίσταται έγκλημα και δη ψυχοπαθούς φύσεως, αφού μόνο ένας (σχεδόν αποδεδειγμένα) ψυχασθενής μπορεί να πατάξει τους όμοιούς του (η ψυχαναλυτικού τύπου ομοιοπαθητική ως αντιστάθμισμα του αφελούς μανιχαϊσμού). Ισχύει: χωρίς τον Τζόκερ να περιφέρεται καταστρέφοντας την πόλη και απειλώντας ζωές, ο Μπάτμαν φαίνεται ακόμη περισσότερο ως εμμονοληπτικός, αποσυνάγωγος και μυστικοπαθής. Όλα όσα είναι προτερήματα στη μάχη του εναντίον του εγκλήματος, καθίστανται αυτομάτως κοινωνιοπαθή ελαττώματα, όταν εκείνο απουσιάζει. Ο Μπάτμαν όχι μόνο χρειάζεται το Κακό, αλλά κατά κάποιο τρόπο οφείλει να το δημιουργεί ή έστω να γίνεται ο καταλύτης για την εμφάνισή του. Μην ξεχνάμε ότι σε αντίθεση με τον Σούπερμαν (ενσάρκωση του Καλού και αντιπρόσωπο του Θεού στη Γη), ο οποίος βοηθά την ανθρωπότητα από Αγάπη (δεν είναι λάθος του πληκτρολογίου το κεφαλαίο Α), ο Μπάτμαν ωθείται από την ταπεινή και σκοτεινή επιθυμία για εκδίκηση. Όλοι του σχεδόν οι φίλοι και οι γνωστοί (η οικογένειά του, όπως τους αποκαλεί ο ίδιος) αρχίζουν να τον εγκαταλείπουν, Μεγάλο πλήγμα για αυτόν, η υφαρπαγή / υπεξαίρεση της οικογένειάς του μέσω της νομιμοποίησης και ενσωμάτωσης στο Σύστημα: οι μασκοφόροι του Γκόθαμ καλούνται να γίνουν μέλη της επίσημης αστυνομίας, έστω και με το δικαίωμα να κρατήσουν μυστική την ταυτότητά τους. Αλίμονο όμως, η ένταξή τους στο σύστημα ακυρώνει και το λόγο της ύπαρξής τους και αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να το δεχτεί ο Νυχτερίδας μας. Και με αυτά και με εκείνα ο Τζόκερ βρίσκει οπαδούς: οι αναξιοπαθούντες του Γκόθαμ επιλέγουν να τον στηρίξουν, αφού με τον Μπάτμαν δεν έχουν δει άσπρη μέρα. Ίσως είναι λίγο αφελές αυτό το σημείο (τα σχόλια περί του 1% μάλλον είναι αχρείαστα) και σίγουρα υπάρχει ελάχιστη εμβάθυνση στα πολιτικά, αλλά, εντάξει, το προσπερνάμε Και ο ίδιος ο Τζόκερ όμως ωθείται όχι μόνο από δίψα για εκδίκηση, αλλά και μια επιθυμία προσέγγισης με τον Μπάτμαν: αποζητά την επαφή με το μεγάλο του εχθρό, ο οποίος του έχει γίνει εμμονή. Και η εμμονή αποζητά την επαφή και την τελική ένωση: οι δύο νοούνται μόνο ως άκρες ενός δίπολου και όχι αυτόνομα, επειδή δεν είναι μόνο ο Μπάτμαν που χρειάζεται το έγκλημα, είναι και ο ίδιος ο Τζόκερ, που, σε αντίθεση με τον Μπάτμαν, γνωρίζει ότι είναι απαραίτητος και ο ίδιος, για να υπάρξει ο Μπάτμαν. Ο ομφάλιος λώρος μεταξύ των δύο είναι εξαιρετικά ισχυρός για να κοπεί και ο Τζόκερ / Λευκός Ιππότης οφείλει να θυσιαστεί και να δώσει στη θέση του στον Τζόκερ / Εγκληματία όχι βέβαια, για να υπάρξει ασφάλεια στο Γκόθαμ (σε αυτήν την πόλη δεν έχουν θέση ταπεινά ένστικτα, όπως ο αλτρουισμός :lol:) , αλλά για να συνεχιστεί και η δική του ύπαρξη. Ακόμα ένα συν του κόμικ είναι ότι επιτέλους έχουμε ένα υπερηρωική ιστορία που διαβάζεται πρωτίστως, έως και αποκλειστικά από ενήλικες. Δεν θυμάμαι άλλη φορά σε παρόμοιο κόμικ να διαβάζω τόσο βαριές βρισιές (έστω και σε πολύ περιορισμένη κλίμακα) και να βλέπω γυμνό (έστω και σε πάρα πολύ περιορισμένη κλίμακα), δείγματα, υποθέτω, της μεγάλης καλλιτεχνικής ελευθερίας που έδωσε η DC στο δημιουργό, αφού ως γνωστόν, αυτού του είδους τα κόμικς παράγονται υπό ασφυκτικές συνθήκες για τους καλλιτέχνες. Να σημειωθεί επίσης, ότι έχουμε τρεις γυναίκες σε κεντρικό ρόλο στην πλοκή: πρωτίστως η Harley Quinn (αυθεντική και σωσίας) και δευτερευόντως η Batgirl, τελευταία σύμμαχος του Batman. Φυσικά, προς το τέλος ο Murphy δεν τολμά να προχωρήσει πάρα πολύ και να θρυμματίσει τα πάντα, για αυτό και μου άφησε μια λίγο πικρή επίγευση. Πιστεύω ότι είχε τολμήσει να κάνει ένα ή δύο βήματα ακόμη, θα παρέδιδε κάτι εξίσου κλασικό με τους Watchmen. Πολύ ωραίο το σχέδιο του Murphy, αν και θα ξενίσει όσους δεν τον ξέρουν. Βρόμικος, αξύριστος, Μπάτμαν, μονίμως κρυμμένος στα σκοτάδια, καθαρός ξυρισμένος Τζόκερ που μας προσφέρεται σε πρώτο πλάνο. Το στήσιμο των καρέ είναι εκπληκτικό και η γενικότερη σκηνοθεσία άψογη. Ο δε Hollingsworth χρωματίζει εξαιρετικά το κόμικ με μουντά χρώματα, έτσι όπως του ταιριάζει. Πάρα πολύ καλό κόμικ, λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, που προσφέρει κάτι διαφορετικό και θέλω να πιστεύω ότι θα αφήσει πλήρως ικανοποιημένους τους φίλους του Μπάτμαν. Μια πρώτη εκδοχή της παρουσίασης αυτής αναρτήθηκε στο ιστολόγιο https://astoixeiotos.wordpress.com

Το Τάγμα των Μάγων «Ένας καλός μάγος.. έχει πάντα έναν καλό άσο στο μανίκι του..» – Λέοναρντ Μούνστοουν Η νέα κυκλοφορία των πάντα ποιοτικών εκδόσεων ΟΞΥ, είναι η πρόσφατη σειρά του συγγραφέα Mark Millar (Ultimates, Kick Ass, Wanted) με τον τίτλο The Magic Order με την εγγύηση του Netflix, που έχει αγοράσει την Millarworld, εταιρεία του Millar που εκδίδει αποκλειστικά τις δουλειές του συγγραφέα. Η σειρά κυκλοφόρησε από την Image σε 6 τεύχη από τον Ιούνιο του 2018 μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2019. Σύμφωνα με τον Millar η σειρά The Magic Order (Το Τάγμα των Μάγων) είναι ένας συνδυασμός από “Sopranos meets Harry Potter”. Ή όπως θα το αποκαλούσα και εγώ ο ίδιος “ένας Harry Potter για ενήλικους”. Η υπόθεση της σειράς απλή αλλά άκρως ενδιαφέρουσα. Το τάγμα των Μάγων αποτελείται από πέντε οικογένειες μάγων. Ανάμεσα τους και η οικογένεια των Μουνστόουν (Moonstone) που προστατεύουν μυστικά τη Γη από υπερφυσικές απειλές και τέρατα. Το πρωί ζούνε σαν φυσιολογικοί άνθρωποι και το βράδυ σαν μαγικοί προστάτες. Η σειρά επικεντρώνεται στην οικογένεια των Μούνστοουν. Ο πατριάρχης της φαμίλιας είναι ο Λέοναρντ Μούνστοουν που δίνει παραστάσεις σαν Μάγος σε μεγάλο θέατρο. Ο μεγάλος γιός του, ο Γκάμπριελ, έχει αποσυρθεί από το «επάγγελμα» του Μάγου κι έχει αποκοπεί από την υπόλοιπη οικογένεια μετά το θάνατο της κόρης του. Ο δεύτερος γιός του, ο Ρίγκαν, ασχολείται μόνο με τις επιχειρήσεις του, ενώ η κόρη της οικογένειας, η Κορντίλια, ζει μία άστατη ζωή με ποτό και ευκαιριακούς εραστές, προσπαθώντας παράλληλα να κερδίσει την αγάπη και την εμπιστοσύνη του πατέρα της που πιστεύει ότι ποτέ δεν είχε…. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν μία απειλή εμφανίζεται για το τάγμα η οποία θα σκοτώσει έναν δυνατό μάγο του Τάγματος, τον Έντυ Λιζόφσκι. Και ακολουθούν και άλλα φονικά. Οι Μούνστοουν υποπτεύονται τη Μαντάμ Ολμπανί γιατί θέλει να αποκτήσει ένα παντοδύναμο βιβλίο -το Ορειχάλκιο– που άνηκε στον πατέρα της, πριν το εμπιστευτεί στον ξάδελφο του, τον Λέοναρντ Μούνστοουν. Το βιβλίο περιέχει σκοτεινά και παντοδύναμα ξόρκια από την Ατλαντίδα και έχει τη δύναμη να εξαφανίσει και Θεό… Η Ολμπάνι έχει στη διάθεση της έναν δυνατό δολοφόνο, που ακούει στο όνομα Βενετσιάνος, ο οποίος σκοτώνει τους Μάγους έναν έναν, μέχρι να αποκτήσει το βιβλίο. Θα καταφέρουν οι Μούνστοουν να τον σταματήσουν πριν κινδυνέψουν και οι ίδιοι, και να κρατήσουν το βιβλίο πριν πέσει σε λάθος χέρια; Μπορώ να πω με σιγουριά ότι το Τάγμα των Μάγων, είναι ίσως και η καλύτερη δουλειά που έχω διαβάσει από τον Μillar εδώ και χρόνια -ίσως από την εποχή των Ultimates. Χαρακτήρες ζωντανοί, με τις δικές τους ξεχωριστές προσωπικότητες, που νοιάζεσαι για αυτούς. Κάτι που σπανίζει στις περισσότερες ιστορίες σήμερα που οι χαρακτήρες μοιάζουν να παίζονται από ηθοποιούς ή απλά να επαναλαμβάνουν τα ίδια πράγματα. Ο Millar στήνει με επιδεξιότητα ένα μοντέρνο παραμύθι με μάγους, φαντασία και ξόρκια, το οποίο όμως περιλαμβάνει μυστήριο, αγωνία, δράση, εντυπωσιακές σκηνές μάχης αλλά και ανατροπές που σε κρατάνε κολλημένο στις σελίδες του μέχρι το τέλος. Ακόμα κι αν οι διάλογοι μεταξύ την πρωταγωνιστών μερικές φορές δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από κάποια κλισέ, ο Millar τους γράφει τόσο έξυπνα και αυθόρμητα, που κατορθώνει να τους δίνει έναν αέρα φρεσκάδας και ζωντάνιας. Επίσης ο Millar πάντα διαλέγει τους καλύτερους σχεδιαστές για να διηγηθεί τις ιστορίες του. Και εδώ λοιπόν δε θα μπορούσε παρά να επιλέξει έναν παλιό φίλο και συνεργάτη τον ταλαντούχο Olivier Coipel. Το σχέδιο του Olivier Coipel (Thor, House of M, Legion of Superheroes) δίνει έναν ευρωπαϊκό αέρα στη σειρά και εδώ για ακόμα μία φορά εντυπωσιάζει με τις σχεδιαστικές του ικανότητες, το δυναμισμό που προσδίδει στους ήρωες, τη πλαστικότητα των κινήσεων και τα λεπτομερή lay outs που καθιστούν τη δουλειά του μοναδική και μιας και μιλάμε για μάγους, μαγευτική!. Μαζί με τα υπέροχα, ολοζώντανα και ενίοτε σκοτεινά χρώματα του Dave Stewart κατορθώνει να δώσει μία δουλειά υψηλής αισθητικής και απόδοσης. To Netflix φυσικά θα μεταφέρει τη σειρά και στη τηλεόραση με παραγωγούς τους James Wan και Lidsey Beer πολύ σύντομα, οπότε η παρούσα έκδοση των εκδόσεων ΟΞΥ είναι ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσετε τους χαρακτήρες αλλά και να διαβάσετε ένα πραγματικά πολύ καλό κόμικ, σε πολύ καλή εκτύπωση, μετάφραση από τον Σάββα Αργυρού και σε πραγματικά πολύ καλή τιμή. Για ακόμα μία φορά θα κρατήσετε στα χέρια σας μία άρτια έκδοση που θα κατέχει μία περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη σας. Ελπίζω ότι οι εκδόσεις ΟΞΥ θα συνεχίσουν να προσφέρουν στον Έλληνα αναγνώστη ότι καλύτερο κυκλοφορεί εκεί έξω, διαλέγοντας πάντα ποιοτικές δουλειές από τα γνωστότερα ονόματα του χώρου.To κείμενο μπορείτε να το βρείτε στο site της εκδοτικής ΕΔΩ

Από το 1951 που βγήκαν για πρώτη φορά στην χώρα μας, μέχρι και σήμερα, δεν έχει υπάρξει δεκαετία που δεν έχει κυκλοφορήσει σε κάποια μορφή μια έκδοση με ιστορίες από την σειρά Κλασσικά Εικονογραφημένα, βοηθώντας με αυτό τον τρόπο κάθε γενιά Ελλήνων από τότε μέχρι τώρα, στο να έρθει σε πρώτη επαφή με μερικά από τα πιο επιφανή βιβλία της κλασικής λογοτεχνίας. Στην τρέχουσα δεκαετία μάλιστα είχαμε 2 εκδόσεις που βγήκαν από την Ατλαντίς σε συνεργασία με 2 εφημερίδες. Το 2018, ήταν η σειρά των εκδόσεων Οξύ στο να προστεθεί στην λίστα των εκδοτικών οίκων που μας πρόσφεραν την θρυλική σειρά. Έχει όμως νόημα μια εκ νέου εκτύπωση μιας σειράς που έχει τυπωθεί τόσες φορές, που υπάρχει αφθονία αντιτύπων σε λογικές τιμές στην αγορά και ότι αντίτυπο έχει εκδοθεί από το 1975 και ύστερα δεν ξεπερνάει τα 2-3€; Η σύντομη απάντηση είναι ναι, υπό προοπτικές. Εκεί λοιπόν που η έκδοση του 2013 ήταν η πιο αδιάφορη σε όλους τους τομείς, η έκδοση της Οξύ είναι η πιο ενδιαφέρουσα απ' όσες έχουν βγει ως τώρα. Σκληρόδετη - σε αντίθεση με ότι συνεχίζει να αναγράφει στο σάιτ του public - με καλή ράχη, με νέα αποκατάσταση των σχεδίων και νέα πλακάτ χρωματισμό, καθώς και νέα σύγχρονη μετάφραση, η έκδοση αναδεικνύει και ενισχύει την όλη εμπειρία ανάγνωσης ενός τεύχους των Κλασσικών Εικονογραφημένων. Τα τεύχη πλέον είναι έτοιμα για να μπουν στην βιβλιοθήκη των κατόχων τους, ενώ ακούω πως η τωρινή μορφή έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον κάποιων σχολείων της χώρας, που ενδιαφέρονται να τα προσθέσουν στην βιβλιοθήκη τους. Στα συν επίσης το ότι μας παρουσιάζουν για πρώτη φορά και μερικούς τίτλους που δεν είχαν ξαναεκδοθεί στην Ελλάδα είτε καθόλου, είτε σε αυτή την μορφή, μιας και ο μισός κατάλογος των Κλασικών στην Αμερική είχε διασκευαστεί εκ νέου από το 1953 και έπειτα, αλλά η Ατλαντίς διατήρησε τις παλιές εκδόσεις όσων είχε προλάβει να κυκλοφορήσει μέχρι τότε. Αυτές είναι: Το Φρανκεστάιν (05) της Μαίρη Σέλεϊ, το οποίο η Ατλαντίς θεώρησε πως θα ήταν τρομακτικό για τα παιδιά της εποχής. Το Αγγλικής παραγωγής Οι Αργοναύτες (07), το οποίο στην Ελλάδα είχε παραβλεφθεί, μιας και είχε βγει Ελληνική διασκευή της ιστορίας με τον τίτλο Ο Ιάσονας και οι Αργοναύτες. Το Ρομπέν των Δασών (17) Το Τζέιν Έιρ (18) Το Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Μέρες (20) Επίσης, οι διασκευές των Ροβινσώνας Κρούσος (03), Οι Τρεις Σωματοφύλακες (06), Άθλιοι (08), ο Άνθρωπος με την σιδερένια μάσκα (12) είναι μεταγενέστερες από αυτές που δημοσίευσε η Ατλαντίς, αν και αυτές είχαν δημοσιευτεί για πρώτη φορά μέσα στην σειρά Μεγάλα Αριστουργήματα της Modern Times, οπότε δεν πρόκειται για πρώτες δημοσιεύσεις στην χώρα μας. Απλά για εκδοχές που δεν έχουν κυκλοφορήσει τόσες φορές, όσες οι υπόλοιπες. Αν όμως δεν σας ενδιαφέρουν όλα αυτά, τα 11,99€ που στοιχίζει χωρίς την έκπτωση το κάθε τεύχος, θα σας φανούν πολλά και η απόκτηση και αυτών των αντίτυπων αδιάφορη. Η Οξύ τώρα, έχει πάρει τα δικαιώματα για την έκδοση της Αγγλικής Classic Comic Store LTD, αν κρίνω από τα δικαιώματα που αναγράφονται μέσα στην έκδοση, η οποία κάνει πολύ καλή δουλειά τα τελευταία χρόνια στην εκ νέου διάθεση της σειράς. Όπως φάνηκε επίσης τόσο από την τελική κυκλοφορία της σειράς, όσο και από τα επηρεασμένα από την έκδοση του 1951 οπισθόφυλλα, δεν είχαν προγραμματίσει παραπάνω από 20 επιλεγμένα τεύχη. Η διαθεσιμότητα των τευχών γίνεται ανά τετράδες. Η πρώτη τετράδα βγήκε στις 13 Μαρτίου του 2018 και περιλάμβανε τα εξής: 1. 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα 2. Μόμπι Ντικ 3. Ροβινσώνας Κρούσος 4. Η μηχανή του χρόνου Η δεύτερη τετράδα βγήκε στις 06 Ιουνίου αν και μέσα στα τεύχη αναγράφεται πως βγήκαν τον Μάιο. 5. Φρανκεστάιν 6. Οι τρεις σωματοφύλακες 7. Οι Αργοναύτες 8. Οι άθλιοι Η τρίτη τετράδα βγήκε στις 06 Αυγούστου. 9. Ρωμαίος και Ιουλιέτα 10. Ο τελευταίος των Μοικανών 11. Ο πόλεμος των κόσμων 12. Ο άνθρωπος με τη σιδερένια μάσκα Η τέταρτη τετράδα βγήκε στις 23 Νοεμβρίου 13. Μεγάλες προσδοκίες 14. Το νησί των θησαυρών 15. Ανεμοδαρμένα ύψη 16. Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων Η πέμπτη και τελευταία τετράδα βγήκε τον Μάρτιο του 2019. 17. Ρομπέν των δασών 18. Τζέιν Έιρ 19. Οι ιππότες της στρογγυλής τραπέζης 20. Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες Edit: Τον Νοέμβριο του 2019, η εκδοτική πρόσθεσε άλλα τρία τεύχη στην σειρά. Πρόκειται για τα: 21) Αινειάδα 22) Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος Α' & Β ηΤόμος 23) Μπεν Χουρ Και τα 3 προέρχονται από την Αγγλική έκδοση, με την Αινειάδα και τον Μπεν Χουρ να έχουν κυκλοφορήσει ξανά στην χώρα μας και τον πρώτο παγκόσμιο να είναι ουσιαστικά ένας εκτός σειράς τόμος 100 σελίδων, που στην χώρα μας αποφάσισαν να το χωρίσουν στα δύο.

Ημερομηνία Κυκλοφορίας στα Ελληνικά: 19-04-2018 Υλικό της Συλλογής: Venom by Rick Remender v1 (Venom v2 01-05, May/ September 2011) Ο Φλας Τόμσον έχει αλλάξει αρκετά ως χαρακτήρας από τότε που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Amazing Fantasy 15 το 1962, παρέα με τον φιλικό αραχνάκια της γειτονιάς σας: Από νταής και νέμεση του Πίτερ Πάρκερ που όμως ήταν οπαδός του Σπάιντι, σε φίλο του Πίτερ, και τελικά σε στρατιώτη που έχασε τα πόδια του υπηρετώντας την πατρίδα του. Την μεγαλύτερη πρόκληση όμως θα την αναλάβει όταν κλιθεί να γίνει ο νέος ξενιστής του συμβιωτικού οργανισμού γνωστού ως Βένομ, που έφερε μαζί του ο Σπάιντι από τους αρχικούς μυστικούς πολέμους, που μετά διάλεξε τον Έντι Μπροκ, οδηγώντας τον στην παράνοια και μετά δόθηκε στον ήδη παρανοϊκό Μακ Κάργκαν, τον πρώην Σκορπιό. Θα τα πάει άραγε καλύτερα αυτός σε σχέση με τους προκάτοχους ξενιστές ή θα τον κυριεύσει και αυτόν ο Βένομ. Σπόιλερ: Ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Η έκδοση περιέχει τα πρώτα 5 τεύχη της σειράς του Rick Remender και βγήκε για να εκμεταλλευτεί τον ενδιαφέρον που υπήρχε χάρη στην - τότε - επερχόμενη ταινία της Sony, ταινία που παραδόξως έκανε μεγάλη επιτυχία, παρόλα τα προβλήματα της. Η σειρά στο εξωτερικό έφτασε τα 47 τεύχη (μαζί με τα διάφορα .1 ενδιάμεσα τεύχη). Περίεργη επιλογή για πρώτο τίτλο Βένομ στην χώρα μας, μιας και προφανώς θα περίμενε κανείς κάτι από Έντι Μπροκ, αλλά είναι από τους τίτλους που είχαν πέραση στην Αμερική στην τρέχουσα δεκαετία από την παραγωγή της Μάρβελ, και μπορεί κανείς να καταλάβει το γιατί διαβάζοντας τον τόμο. Η ιστορία είναι εύπεπτη και έχει ένα άλφα ενδιαφέρον, αντιγράφει την φόρμουλα των τίτλων του Spider-Man (στην προσπάθεια του Φλας να ισορροπήσει μεταξύ της τροπής που έχουν οι περιπέτειες του και τις υποχρεώσεις που έχει απέναντι στα άτομα που αγαπά) και σαφώς προκαλεί το ενδιαφέρον και για πιθανή συνέχεια, άσχετα που πιθανότατα αυτή δεν θα έρθει ποτέ στην χώρα μας. Τον τροχό πάντως δεν τον ανακαλύπτει ξανά. Η έκδοση είναι στα τυπικά στάνταρ της Οξύ. Περιέχει πάντως και ένα gallery με μερικές σελίδες του κόμικ ως δείγμα αμελάνωτες και μελανωμένες.

Πρώτη Ελληνική κυκλοφορία: 04-03-2019 Υλικό Συλλογής: Original Sin 00-08 + Point 1 (April/September 2014) Κάποιος σκότωσε τον Παρατηρητή Ουάτου, την γνωστή φιγούρα που εμφανίζεται στο πεδίο κάθε σημαντικής στιγμής της ανθρωπότητας χωρίς να συμμετάσχει στα δρώμενα, και οι Εκδικητές, παρέα με τον Νικ Φιούρι, ψάχνουν να λύσουν το μυστήριο. Ένα μυστήριο που θα οδηγήσει τους ήρωες στο να ανακαλύψουν σημαντικά μυστικά για την ζωή τους και το απόλυτο μυστικό στο τέλος της σειράς, το οποίο θα αλλάξει τα δεδομένα στο σύμπαν της Μάρβελ με τον πλέον εμφατικό τρόπο. Οι εσωτερικές εικόνες προέρχονται από την Αμερικάνικη έκδοση. Το τελευταίο event της Marvel που έχει αρκετή συνοχή ώστε να παραμείνει διασκεδαστικό τόσο στην πρώτη ανάγνωση όσο και τις επαναλήψεις, κατά την γνώμη μου. Επίσης, από τα λίγα crossovers από τότε που ξαναμπήκαν στον "παιχνίδι" από το δεύτερο μισό της πρώτης δεκαετίας του αιώνα, που το τέλος παραδίδει αυτά που υπόσχεται και δεν αναλώνεται στο να χτίσει υλικό για μεταγενέστερες εκδόσεις, εις βάρος της ιστορίας καθαυτής. Να προσθέσω, πως έχοντας διαβάσει και τα περισσότερα tie-ins στα αγγλικά όταν κυκλοφόρησε, δεν θεωρώ πως είναι απαραίτητο να διαβάσει κανείς κάτι άλλο από αυτά που προσφέρονται σε αυτόν τον τόμο για να βγάλει νόημα. Βοηθάει σίγουρα, αλλά στέκεται και μόνο του. Η κατάληξη του τίτλου επίσης δεν έχουν αναιρεθεί ακόμα, σχεδόν 7 χρόνια μετά την αρχική δημοσίευση του. Μου άρεσε επίσης που πριν ξεκινήσουν το event, μπήκαν στον κόπο να εξηγήσουν την προέλευση της φυλής στην οποία ανήκει ο Παρατηρητής και τον λόγο της μη επέμβασης της, δίνοντας έξτρα βάρος στα τεκταινόμενα. Και φυσικά το σχέδιο του Deodato με τις ιδιαίτερες σκιάσεις του, ταιριάζει τέλεια στην ιστορία, εντείνοντας το μυστήριο και την ένταση. Ο τόμος της Οξύ έχει λίγο παραπάνω σφικτή ράχη από το φυσιολογικό αλλά γενικά αντέχει αν τον ανοίξεις λίγο παραπάνω για να δεις το σχέδιο και το κείμενο στα μπαλονάκια.

Αυτήν την εβδομάδα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Οξύ οπότε πάμε να δούμε τι παίζει με το Dark Knights Metal: The Deluxe Edition. Γενικότερα είναι η πρώτη μου παρουσίαση εδώ, οπότε ελπίζω να σας αρέσει, αλλιώς μην πυροβουλείτε που λέει και ο Πύρρος Η αρχή του Metal ως event Αρκετοί έχουν πει ότι το New 52 δεν προσέφερε πολλά ουσιαστικά πράγματα για τη DC, αλλά αν υπάρχει κάτι που οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν είναι ότι το run του Scott Snyder και του Greg Capullo στο Batman ήταν κάτι ανανεωτικό και έβριθε εξαιρετικών στιγμών με κάποιες ιστορίες να μένουν κλασικές. Το 2017, με το run των δύο να έχει τελειώσει, η DC ανακοινώνει το Dark Nights: Metal στο Fan Expo Dallas με την επιστροφή των δύο συντελεστών. Η σειρά ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2017 και ουσιαστικά αποτελεί συνέχεια όλου του story arc του Batman το οποίο έγραψε ο Snyder, συμπεριλαμβανομένων των καλύτερων ιστοριών του: The Court of Owls, Zero Year, Death of the Family, Endgame. Ο Snyder δήλωσε ότι «Γράφω το Metal όσο καιρό έγραφα και το Batman». Κάποιο από τα μέταλλα που παίζουν ρόλο στο Metal εμφανίζονται σε διάφορα σημεία στο run των Snyder-Capullo. Η ιδέα πίσω από την πλοκή του Metal Η ιδέα ενός νέου σκοτεινού Multiverse ήρθε στον Snyder βλέποντας τη σειρά Cosmos: A Spacetime Odyssey μαζί με το γιο του. Ενθουσιάστηκε με την ιδέα της σκοτεινής ύλης οπότε αναρωτήθηκε πως θα ήταν να υπήρχαν σε αυτό το Πολυσύμπαν ακόμα περισσότερες διαφορετικές πιθανότητες, ένα Σκοτεινό Πολυσύμπαν που θα κρύβεται πίσω από όλα. Ουσιαστικά ένα Σκοτεινό Πολυσύμπαν είναι μια αντίθετη εκδοχή του κανονικού, γι’ αυτό και οι Earths έχουν αρνητικό πρόσημο πριν τον αριθμό τους και οι ήρωες κάθε μίας διαθέτουν κοινά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα στην Earth 12 του Πολυσύμπαντος και την Earth -12 του Σκοτεινού Πολυσύμπαντος ο Bruce Wayne έχει σχέση με τη Diana. Στις Earths 32 και -32 ο Batman έχει δαχτυλίδι από το τάγμα των Green Lantern, ενώ στις Earths 11 και -11 όλοι οι ήρωες έχουν το αντίθετο φύλο από την Prime Earth π.χ Aquawoman, Superwoman, Wonderous Man κτλ. Ο Snyder παρουσιάζει εφτά διαφορετικές εκδοχές του Σκοτεινού Ιππότη, όλες με χαρακτήρα κακού και από διαφορετικές Earths του Σκοτεινού Πολυσύμπαντος, για τις οποίες θα μιλήσουμε παρακάτω. Ταυτόχρονα κάποιες ακόμα ιδέες που είχε στο μυαλό του αφορούσαν έναν Batman που θα έμοιαζε στον Punisher, έναν σκοτεινό μάγο, έναν Batman ασθενή στο Άσυλο Άρκαμ μετά τη δολοφονία των γονιών του, ένα που θα έχει ενωθεί με τους εχθρούς του και έναν που θα είχε ενωθεί με το ίδιο το Gotham. Η όλη ιστορία γύρω από το Metal και τα tie-ins Στα ελληνικά θα δούμε το deluxe edition του Metal από τις εκδόσεις Οξύ που συμπεριλαμβάνει και τα τεύχη #1-6 της βασικής σειράς. Ωστόσο η όλη ιστορία είναι πολύ μεγαλύτερη και για αυτό έχει γραφτεί ένας μεγάλος αριθμός συμπληρωματικών τευχών και tie-ins. Έχω σκοπό κάποια στιγμή να φτιάξω αναλυτικό reading order με όλα τα τεύχη της σειράς. Κρατήστε ότι όλη η ιστορία έχει βγει σε τέσσερεις συγκεντρωτικές εκδόσεις, με το Metal Deluxe Edition να αποτελεί τη βασική και οι άλλες τρεις έχουν όλα τα tie-ins (Dark Days: The Casting, Dark Knights Rising, The Resistance). Μεταξύ αυτών και ιστορίες όπως το Gotham Resistance, το Bats Out of Hells που την πλαισιώνουν, καθώς και τεύχη αφιερωμένα στις σκοτεινές εκδοχές του Batman από το Σκοτεινό Πολυσύμπαν. Σαν background reading για το Metal, καλό είναι να έχει διαβάσει κανείς τα Final Crisis, το run των Snyder-Capullo στο Batman, το Darkseid War και γενικότερα να έχει μια γνώση γύρω από τις ιστορίες Batman την τελευταία δεκαετία. Γενικότερα ωστόσο το Deluxe Edition του Metal επιλέχθηκε από την Οξύ γιατί είναι η όσο το πιο δυνατόν αυτόνομη κεντρική ιστορία από όλο το event. O Barbatos και εφτά διεστραμμένες εκδοχές του Batman Όπως είπαμε και πιο πάνω, ο Snyder είχε στο μυαλό του να παρουσιάσει πολλές διαφορετικές εκδοχές του Batman κι αυτό φροντίζει να κάνει κι εδώ. Βασικός κακός της ιστορίας μας είναι ο Barbatos ή Bat-God, ο οποίος καταστρέφει σύμπαντα και έχει ως σκοπό να καταστρέψει και το Πολυσύμπαν όπου ζουν οι ήρωές μας. Ισχυρίζεται ότι είναι η νυχτερίδα που είδε ο Bruce Wayne από το παράθυρο τη νύχτα που έγινε ο Batman. Ακολούθως υπάρχουν εφτά διαφορετικοί Batmen, οι οποίοι αποτελούν τους Dark Knights, την ομάδα του Barbatos και είναι οι εξής: 1) The Batman Who Laughs: Ο αρχηγός της ομάδας και ο Bruce Wayne της Earth -22. Ο συγκεκριμένος Batman αποτρελάθηκε από τον Joker στη δικιά του Earth ενώ τον είχε σκοτώσει. Είναι ο πιο γνωστός από όλους τους Dark Knights, καθώς αργότερα απέκτησε δικιά του σειρά και θα παίζει ρόλο και σε γεγονότα μετά το Metal. 2) Murder Machine: Ο Bruce Wayne της Earth -44 αποτελεί ένα cyborg που είναι φονική μηχανή. 3) Dawnbreaker: Πως θα ήταν αν ο Bruce Wayne ήταν ένας διεστραμμένος Green Lantern; Αυτό βλέπουμε με τον Dawnbreaker της Earth -32. 4) Merciless: O Bruce Wayne της Earth -12 που έχει το κράνος και τις δυνάμεις του θεού Άρη. 5) Red Death: O Bruce Wayne της Earth -52 που έχει κλέψει τις δυνάμεις της Speed Force. 6) Devastator: Από τις πιο επιβλητικές μορφές στους Dark Knights, έχει προσβληθεί από τον ιό του Doomsday, οπότε είναι μισός Doomsday και μισός άνθρωπος. Είναι ο Bruce Wayne της Earth -1. 7) Drowned: Εδώ δεν έχουμε Bruce, αλλά Bryce Wayne από την Earth -11, μία αμφίβια Batwoman με δυνάμεις που θυμίζουν Aquaman. Στοιχεία της ιστορίας: Σενάριο και σχέδιο Το Metal δεν είναι αυστηρά μία Batman ιστορία, αλλά εμπλέκονται πολλά μέλη της Justice League, του DC Universe, αλλά και ο The Dream από τη γνωστή σειρά The Sandman του Neil Gaiman. Σημαντικό ρόλο παίζει και ο Hawkman με κάποια από τα tie-ins να δίνουν έμφαση. Όπως είπαμε τα μέταλλα παίζουν σημαντικό ρόλο στη σύνδεση των δύο συμπάντων. O Capullo χρησιμοποιεί σοφά τον κάθε του ήρωα και φροντίζει σε ένα δυστοπικό περιβάλλον να τους αναπτύσσει όλους, ιδίως όμως τον Batman. Επίσης μου φαίνεται εξαιρετικό το πως ο Snyder παίρνει στοιχεία από ιστορίες αρκετών χρόνων και αφήνει εδώ μικρά references. Το πραγματικά εντυπωσιακό είναι το πόσο βάθος έχει η ιστορία. Ο Snyder πήρε ένα πράγμα όπως το Multiverse, το οποίο αρκετές ιστορίες εξερεύνησαν ή/και ξεχείλωσαν και το χρησιμοποίησε σαν βάση για κάτι πραγματικά καινούριο και ρηξικέλευθο. Το Dark Multiverse, οι συνδέσεις του, οι νέοι Batmen αποτελούν το έναυσμα για πάρα πολλές καινούριες ιστορίες κάτι που αποδεικνύεται με το πόσες διαφορετικές ιστορίες προέκυψαν από το Metal βλέπε No Justice, Year of the Villain, Death Metal κτλ. Κατά κάποιον τρόπο μου θυμίζει το πως ο Johns άνοιξε το δρόμο για ολοκαίνουριες ιστορίες με τα άλλα Lantern Corps. Αλλάζεις κάτι στη βάση και εμφανίζονται καινούριες προοπτικές. Ίσως εδώ μεροληπτώ λίγο, γιατί αγαπάω πολύ το δίδυμο Snyder-Capullo για να πω κάτι αρνητικό. Θεωρώ πως είναι μια πολύ καλή ιστορία στο σενάριο και λογικά θα αντέξει στο χρόνο. Το σχέδιο του Capullo είναι προσωπικά ακριβώς στα δικά μου γούστα. Δυναμικό και αναπτύσσεται πολύ όμορφα σε κάθε κεφάλαιο. Αξίζει πραγματικά να απολαύσετε την ποικιλία, νομίζω ότι πρόκειται για την καλύτερή του δουλειά μακράν χωρίς να έχω διαβάσει το Death Metal ακόμα. Είμαι όμως της άποψης ότι ποτέ δεν είχε ξαναδείξει τόσο σκοτεινό και τόσο έντονο ταυτόχρονα. Για να δώσουμε το full credit βέβαια, ο James Tynion IV, σταθερός συνεργάτης του Snyder και στο Batman συμμετέχει στο σενάριο, ενώ στο σχέδιο εκτός Capullo βλέπουμε τους Mike Janin και FCO Plascencia. Η έκδοση Αν και πρόκειται για μια ιστορία με πολλά tie-ins, νομίζω ότι είναι αρκετά καλή επιλογή της Οξύ αυτός ο τίτλος για τους λόγους που εξήγησα και πιο πάνω, αλλά και γιατί είναι από τα αρκετά γνωστά events της DC τα τελευταία χρόνια. H έκδοση είναι στα γνωστά ποιοτικά στάνταρ της Οξύ και προτείνεται ανεπιφύλακτα. Αν είχα μια ξενέρα προσωπικά είναι ότι πρόκειται για το Deluxe Edition, αλλά στο εξωτερικό ήταν hardcover ενώ εδώ είναι μαλακό το εξώφυλλο, οπότε δεν έχει την τεράστια διαφορά από την απλή trade paperback έκδοση του εξωτερικού. Καλή ανάγνωση σε όλους

Με λίγα λόγια, η συνέχεια του Dark Nights Metal από τους ίδιους συντελεστές. Αν δεν έχετε διαβάσει την παρουσίαση του πρώτου μέρους, διαβάστε τη προτού συνεχίσετε την ανάγνωση αυτής. Έχουμε, λοιπόν, μια ακόμη απειλή από το Σκοτεινό Πολυσύμπαν και αυτή τη φορά, όχι μόνο από τον Μπάτμαν Που Γελά, αλλά και από τη δημιουργό του τελευταίου, την Περπέτουα. Πολλοί ήρωες και εγκληματίες του κανονικού πολυσύμπαντος της DC έχουν σκλαβωθεί από τον Μπάτμαν Που Γελά, ο Μπάτμαν αντιστέκεται ακόμη, αλλά επειδή δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση μόνος του, θα χρειαστεί τη βοήθεια της Γουόντερ Γούμαν, η οποία θα χρειαστεί να φτάσει στα έγκατα του πολυσύμπαντος, για να σώσει τους διάφορους κόσμους, που απειλούνται από την Περπέτουα. Δεν έχει νόημα, πιστεύω, να προσθέσω κάτι παραπάνω, αφού η πλοκή είναι αρκετά μπλεγμένη και το κόμικ απευθύνεται σε όσους/ες έχουν κάποια γνώση του πολυσύμπαντος της DC. Το όλο event είναι κάτι σαν anti-crisis, όχι μόνο επειδή έχουμε την εισβολή του σύμπαντος της αντί-ύλης, αλλά με τη λογική, φαντάζομαι, ότι αντί να κάνει μια "εκκαθάριση" των ασυνεχειών του πολυσύμπαντος, ουσιαστικά δημιουργεί άπειρους νέους κόσμους, νέες πιθανότητες και νέους ήρωες, που από ό,τι διαβάζω, εμφανίζονται σε επόμενα events της εκδοτικής (σημειώνω ότι ο Μπ. Ρεξ είναι ΟΛΑ τα λεφτά! ). Όσοι/ες δεν ενδιαφέρεστε για αυτά, καλύτερα να προσπεράσετε. Οι υπόλοιποι/ες, πιστεύω θα χορτάσετε δράση και μια χορταστική, καλογραμμένη και πολύ καλοσχεδιασμένη ιστορία, ακόμη κι αν δεν καταλάβετε απόλυτα τι γίνεται σε κάποια σημεία. Περιττό να προσθέσω, ότι η εκ των προτέρων ανάγνωση του Dark Nights Metal είναι απολύτως επιβεβλημένη. Δεν έχω να προσθέσω κάτι για το σενάριο του Σνάιντερ ή για το σχέδιο του Καπούλο, αφού και τα δύο κινούνται στα γνωστά επίπεδα, στα οποία μας έχουν συνηθίσει οι δυο τους. Η έκδοση του Οξέος είναι και αυτή πολύ καλή, όπως και η μετάφραση και η επιμέλεια. Περιλαμβάνονται και κάποια σχέδια του Καπούλο και άλλων σχεδιαστών. Στη σελίδα της εκδοτικής μπορείτε να διαβάσετε τις πρώτες σελίδες του κόμικ. Εννοείται, ότι στις ΗΠΑ η σειρά είχε ένα σκασμό tie-ins, αλλά πιστεύω ότι το κόμικ διαβάζεται άνετα και χωρίς αυτά. Όλες οι εικόνες είναι από το Ίντερνετ.

Ημερομηνία Κυκλοφορίας στα Ελληνικά: 05-04-2019 Υλικό της Συλλογής: Shazam v1: The New 52 (Justice League v2 00, 07-11, 14-16, 18-21) Με αφορμή το The New 52, η DC Comics είχε εκδώσει μεταξύ 2011-2013, και ένα νέο origin για το άλλοτε αντίπαλο... στις πωλήσεις του Σούπερμαν, του Κάπτεν Μάρβελ (Shazam ως τίτλος για νομικούς λόγους). Μόνο που προφανώς μιας και ο χαρακτήρας είχε προ πολλού πάψει να είναι δημοφιλής λόγω σποραδικής χρήσης και κακομεταχείρισης του, δεν του είχαν εμπιστευτεί έναν δικό του τίτλο. Αντί αυτού, είχαν παρουσιάσει την ιστορία του μέσα στις σελίδες του Justice League που έγραφε ο τοπ συγγραφές της εταιρίας (και μεγάλο-παράγοντας έκτοτε) Τζεφ Τζονς και ένα καταπληκτικό σχέδιο από του superstar σχεδιαστή Γκάρι Φρανκ (Incredible Hulk, Superman). Αυτή την έκδοση βγάζει και στην χώρα μας φέτος η Οξύ, με μια άλλη αφορμή, αυτής της ταινίας που βγήκε τον Απρίλιο του 2019 με πρωταγωνιστή τον Zachary Levi (Chuck, Thor's Fandral), ταινία που διασκευάζει κατά μεγάλο μέρος την ιστορία αυτή. Ο Μπίλι Μπάτσον ένα... αλάνι ορφανός έφηβος που ήδη έχει προ πολλού χάσει την αθωότητα του, επιλέγεται από τον Μάγο Σαζάμ για να γίνει o φορέας της μαγείας και ο υπερασπιστής της γης εναντίον του υπερφυσικού, σε μια μεστή αναπροσαρμογή της προέλευσης του χαρακτήρα. Όχι το πιο αβανταδόρικο, αλλά σίγουρα ένα που λαμβάνει υπόψη τις εποχές που ζούμε. Η επιλογή του Μάγου π.χ. δεν μπορεί να είναι βασισμένη στις ίδιες αξίες με αυτές του κόμικ της δεκαετίας του '40, ούτε η Marvel family να έχει την ίδια σύνθεση με αυτή εκείνης της εποχής. Ακολούθως, οι κακοί έχουν κάπως διαφορετικές συμπεριφορές, αλλά σε βαθμό που δεν ενοχλεί ή αφαιρεί κάτι. Συνολικά, είναι ένας τίτλος που διαβάζεται ευχάριστα και αξίζει για αυτό που προσπαθεί. Σαφώς και δεν είναι η απόλυτη ιστορία του Captain Marvel (που τεχνηέντως δεν αναφέρεται πουθενά ως όνομα μέσα), αλλά μια καλή εισαγωγή στον κόσμο του.

Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 11-05-2018 Υλικό Συλλογής: The Infinity Gauntlet v1 01-06 (July/December 1991) Για πάρα πολύ καιρό ο Θάνος, ο τρελός τιτάνας, προσπαθούσε να κερδίσει την εύνοια του θανάτου, προκαλώντας τον όλεθρο όποτε εμφανιζόταν. Μέχρι που κατάφερε να συλλέξει τα έξι πετράδια της αιωνιότητας και το γάντι που τα χειρίζεται. Και όλο το σύμπαν νοιώθει τις συνέπειες, τόσο που, θνητοί και θεοί συνασπίζονται για να τον σταματήσουν. Το κοσμικό έπος της Marvel και του Jim Starlin βγήκε και στην χώρα μας, σε μια έκδοση τούμπανο από την Οξύ. Και συνέπεσε με την κυκλοφορία της ταινίας-εισπρακτικό φαινόμενο, Avengers: Infinity War η οποία διασκευάζει χαλαρά την θεματική του. Η ιστορική σημασία του event όσο αφορά την βιομηχανία των κόμικς είναι τεράστια. Έχοντας ξεκινήσει την ανάπτυξη της θεματικής καιρό πριν σε άλλους τίτλους, η κατάληξη σε αυτά τα 6 ενισχυμένα τεύχη οδήγησε σε μια προώθηση άνευ προηγουμένου μέχρι τότε, και με διάφορα tιe-ins με τους κανονικούς τίτλους, όπου ανέπτυξαν διάφορα γεγονότα του τίτλου από την οπτική γωνία των επιμέρους χαρακτήρων (τα τεύχη 4-5 στο Incredible Hulk της Modern Times είναι παραδείγματα της σύνδεσης αυτής π.χ.), όλα τακτικές που χρησιμοποιούνται ευρέως σήμερα. Και φυσικά η επιρροή στις ιστορίες κοσμικών διαστάσεων που βγήκαν έκτοτε, είναι ανεκτίμητη. Ο Starlin γράφει μια ιστορία αρκετή φιλόδοξη και τόσο μεγάλο εύρος όσο και το σύμπαν, και καταφέρνει να το κάνει ισορροπημένα, κάτι που δε είναι καθόλου εύκολο. Έχουμε ένα σωρό καλοκαιρινά events που βγήκαν έκτοτε ως παράδειγμα για το πόσο εύκολα μπορούν να πάνε τα πράγματα στραβά ή να καταλήξουν μονόπατα. Το να βάλει έναν μηδενιστή ημίτρελο τιτάνα να σβήνει το μισό σύμπαν για να εντυπωσιάσει το μόνο ον στο σύμπαν που δεν μπορεί να εντυπωσιαστεί, μόνο και μόνο για να χάσει στο τέλος επειδή ο ίδιος δεν είναι έτοιμος για την δύναμη που κραδαίνει είναι ταυτόχρονα πανέξυπνο και πεδίο προς εκμετάλλευση και ένα σωρό παραβολές για την ύβρι. Ο τίτλος είχε την ευτυχία να σχεδιαστεί από δύο καλλιτέχνες που ευδοκιμούν στην απόδοση πληθών και επικών τοπίων, τον George Perez και τον Ron Lim, με τον πρώτο να καλύπτει μέχρι και τις αρχές του τέταρτου τεύχους και να φεύγει λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων (σχεδίαζε το επίσης μπελαλίδικο War of the Gods της DC) και τον δεύτερο να αναλαμβάνει από εκεί και έπειτα, αναλαμβάνοντας και τις συνέχειες που βγήκαν τις επόμενες χρονιές, τα Infinity War και Infinity Crusade. Χάρη σε αυτούς του δύο, η αίσθηση της μάχης, το περιβάλλον τους, οι μηχανισμοί αλλά και τα τεκταινόμενα της καθώς και οι χαρακτήρες που συμμετέχουν δεν χάνονται μέσα σε εικόνες που απλώς προσπαθούν να δείχνουν όμορφες, μια κοινή μάστιγα αρκετών σύγχρονων κόμικς. Οι δύο καλλιτέχνες είναι storytellers και οι ίδιοι, και το στήσιμο των εικόνων τους είναι αντίστοιχο, αναδεικνύοντας ότι τους ζητάει το σενάριο του Starlin. Αξίζει να σημειωθεί πως η Ελληνική έκδοση πρέπει να προέρχεται από κάποια συλλογή που βγήκε μέχρι και τα μέσα του 2000 (μάλλον το trade του 2006 με cover price 24,99$), μιας και βλέπω το όνομα του Bill Jemas ως εκδότη. Bonus Ο Brian Cronin εξηγεί με ποιο τρόπο - και γιατί - επιλέχθηκαν οι χαρακτήρες που "πέθαναν" στην εκκαθάριση που έκανε ο Θάνος μέσα στο κόμικ.

Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 10-02-2017 Δημοσιευμένο αρχικά σε 13 συνέχειες των 8 σελίδων το 1991 στα τεύχη 72-84 του περιοδικού-ανθολογία Marvel Comics Presents, το Όπλο X εξιστορεί το πως ο Wolverine απέκτησε τον σκελετό από Αδαμάντιο (και τα νύχια βεβαίως ). Σε ένα δεύτερο επίπεδο βέβαια, δείχνει πως ένας άνθρωπος που μετά από δεκαετίες επιτέλους τα βρήκε με τον εαυτό του και την φύση του, οδηγείται στην αποκτήνωση από άτομα που το μόνο που βλέπουν σε αυτόν είναι το τέλειο Όπλο. Γενικά είναι έκδοση αναφοράς για το σύμπαν της Μάρβελ και η πρώτη τόσο σημαντική ματιά στο παρελθόν ενός από τους πιο δημοφιλής χαρακτήρες της. Δεν είναι όμως το τυπικό υπερηρωικό σεναριακά και στο στήσιμο των καρέ του, με τον Μπάρι Σμιθ - που εδώ είναι άνθρωπος-ορχήστρα κάνοντας τα όλα μόνος του - να παίζει το παιχνίδι της αναξιόπιστης αφήγησης σε πολλά επίπεδα και αφήνοντας τον αναγνώστη να αποφασίσει μόνος του αν αυτά που διαδραματίστηκαν συνέβηκαν ή είναι η απόρροια ενός θρυμματισμένου μυαλού, ανάγοντας την φιγούρα του Wolverine σε κάτι που δεν θα περίμενε κανείς μέχρι τότε. τραγική. Σαφώς δεν είναι ιστορία για όλους λοιπόν, καθώς απαιτεί αρκετή κατανάλωση φαιάς ουσίας από τον αναγνώστη. Παρόλο αυτά... ...και είθε να έρθει κάποια στιγμή που θα είστε σε θέση να το απολαύσετε, όσοι δεν το κατάλαβαν την πρώτη φορά.

VENOM REX από Donny Cates και Ryan Stegman Εκδόσεις : ΟΞΥ Σελ: 144 - Διαστάσεις: 16,5 x 25 ISBN: 978-960-436-744-3 - Τιμή: € 16.99 Μετάφραση : Σάββας Αργυρού Μία από τις τελευταίες κυκλοφορίες των εκδόσεων ΟΞΥ είναι και ένας από τους καλύτερους τίτλους της Marvel(μαζί με το Immortal Hulk βεβαίως)που μπορεί να διαβάσει κανείς τον τελευταίο καιρό. Φυσικά μιλάμε για το Venom του Donny Cates που κυριολεκτικά επαναπροσδιορίζει τον χαρακτήρα και δημιουργεί ένα ολόκληρο μικροσύμπαν για εκείνον. Ο τόμος περιλαμβάνει τα 6 πρώτα τεύχη της σειράς που κυκλοφόρησε το 2018.Και μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι πραγματικά είναι ότι καλύτερο έχει γραφτεί για τον χαρακτήρα από την εποχή του πρώτου Limited Series που έβγαλε τη δεκαετία του ’90 το Lethal Protector(σε σενάριο David Michelinie και σχέδιο Mark Bagley/Ron Lim).Σε μία εποχή βέβαια που ο χαρακτήρας ήταν στα καλύτερα του, πολύ δημοφιλής, ο απόλυτος arch-nemesis του Spidey για τη νέα δεκαετία, ο αντιήρωας βγαλμένος μέσα από τις ιστορίες των Michelinie,McFarlane,Larsen,Bagley..Απο τότε φυσικά κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι , ο (αντι)ήρωας γνώρισε πολλές αλλαγές, σίγουρα όχι προς το καλύτερο, διαφορετικοί άνθρωποι έγιναν οι «ξενιστές» του εξωγήινου συμβιωτικού(MacCargan/Scorpion, Flash Thomson), o ίδιος ο Eddie Brock μετατράπηκε σε anti-Venom,και πολλές άλλες αλλαγές που περισσότερο «κούρασαν» το χαρακτήρα αλλά πολύ περισσότερο τους αναγνώστες, παρά ανανέωσαν το μύθο του.Και εδώ είναι που έρχεται ένας Cates για να μας διηγηθεί μία ιστορία- ερωτικό γράμμα στον αντι-ήρωα, που όχι μόνο ανανεώνει ριζικά στα μάτια των παλαιών αναγνωστών του, αλλά προσελκύει και πολλούς νέους που ίσως δεν είχαν προλάβει τα παλαιά κόμικς, ούτε καν είχαν δει(μη γνωρίζοντας τον χαρακτήρα) την ταινία με πρωταγωνιστή τον Tom Hardy. Η υπόθεση των πρώτων τευχών(που λειτουργούν σαν πρελούδιο των όσων αργότερα θα ακολουθήσουν για να φτάσουμε στο mega event King in Black που ίσως δούμε στο μέλλον)είναι αρκετά απλή αλλά άκρως καθηλωτική!!Όταν το συμβιωτικό του Eddie Brock αρχίζει να έχει μία αλλόκοτη συμπεριφορά,ο Eddie θα δεχτεί να βοηθήσει έναν παλαιό στρατιώτη και πρώην πράκτορα της Shield, για να βρει τι απέγιναν οι πρώην συντρόφοι του,στους οποίους είχαν γίνει πειράματα με..συμβιωτικά!!Παράλληλα στα πρώτα αυτά τεύχη μαθαίνουμε και για τη προέλευση του Knull, του θεού του κενού/χαους και του δημιουργού όλων των συμβιωτικών.Όταν εκείνος είχε φυλακιστεί από τους Celestials, τα παιδιά του ελεύθερα πλέον από την επίδραση του,αλώνισαν στα πέρατα του σύμπαντος. Κάποιο φτάνει στη Γη και συνδέεται με έναν δράκο. Αυτός ο δράκος υποτίθεται ότι είναι Grendel από το Beowulf. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, επιτίθεται στην αίθουσα του Hrothgar για να νικηθεί από την αιώνια αστραπή του Thor…Από εκείνο το συμβιωτικό είχαν γίνει τα πειράματα και στους στρατιώτες…Αλλά τωρα ο Knull αποκτά επαφή με τα «παιδιά του και έρχεται με άγριες διαθέσεις στη Γη…Μπορεί ο Eddie Brock(με λίγη βοήθεια και από τον Miles Morales)να τον σταματήσει;;Και πως θα αντιδράσει το δικό του συμβιωτικό στην επιστροφή του..πατέρα του;; Όπως ανέφερα και προηγουμένως ο Cates θέτει στα πρώτα αυτά τεύχη τις βάσεις για τη δημιουργία ενός νέου σύμπαντος για τον Eddie Brock και τον Venom.Μας παραδίδει μία ιστορία γεμάτη καθηλωτική δράση, περιπέτεια, ανατροπές, εντυπωσιακές σκηνές μάχης και έναν από τους πιο απειλητικούς villain για ολόκληρο το Marvel universe που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια(ήδη έχει εμφανιστεί και στο Silver Surfer Black που πάλι έγραφε ο Cates).Επίσης για πρώτη φορά ένα backstory για την προέλευση των συμβιωτικών και την αληθινή τους καταγωγή. Επιτέλους ο Eddie Brock μπορεί να είναι ένας ήρωας αληθινός, και το συμβιωτικό του πιο ανθρώπινο από κάθε άλλη φορά. Ο ένας συμπληρώνει τον άλλο, νοιάζεται για τον άλλο, σαν αχώριστοι σύντροφοι στον αγώνα και στη μάχη όχι μόνο για επιβίωση αλλά για τη σωτηρία ολόκληρης της ανθρωπότητας. Και αυτή τη φορά(τουλάχιστον μέχρι την επιστροφή του Knull στο King in Black) δεν θα έχουμε τις υπερ-ομάδες των Avengers ή των XMEN για να αντιμετωπιστεί μία απειλή. Αλλά έναν άνθρωπο που δεν έχει τίποτα να χάσει εκτός ίσως από την αξιοπρέπεια του αν δεν αγωνιστεί ενάντια σε αυτή την απειλή…Ήρθε η ώρα για τον Eddie να αποδείξει ότι δεν είναι δολοφόνος, ούτε αντι-ήρωας. Αλλά ένας πραγματικός ήρωας…με τους δικούς του όμως όρους. Αν πρέπει να πολεμήσει βρώμικα θα το κάνει αν είναι να σώσει ζωές.Το υπέροχο σχέδιο του Ryan Stegman πραγματικά απολαυστικό, θυμίζει τις καλύτερες στιγμές των McFarlane-Larsen-Bagley αλλά είναι πιο σκοτεινό, τραχύ και μοιάζει σαν να βγήκε μέσα από την ένωση των ταινιών Alien(ειδικά του Cameron) με το the Thing του Carpenter.Αποδίδει τον απαιτούμενο τρόμο που ταιριάζει στο κόμικ αλλά είναι γεμάτο δύναμη και ενεργητικότητα εκεί που χρειάζεται(σκηνές μάχης). Για μία ακόμα φορά οι εκδόσεις ΟΞΥ κάνουν μία πολύ καλή επιλογή σειράς για να εκδώσουν και το αποτέλεσμα θα ικανοποιήσει και το πιο απαιτητικό αναγνώστη. Υπέροχη ποιότητα χαρτιού, τέλεια εκτύπωση, σε έναν καλαίσθητο τόμο, με γερή ράχη που δεν φοβάσαι όσο και αν ανοίξεις μη τσακίσει ή σκιστούν οι σελίδες. Άψογος συνδυασμός ποιότητας ιστορίας και εκδόσεως και σε πολύ καλή τιμή(μόλις 17 ευρώ) και άριστη μετάφραση από τον Σάββα Αργυρού, κάνει και αυτήν την έκδοση να αποτελέσει ένα κόσμημα στη βιβλιοθήκη σας. Ελπίζω να ακολουθήσει και η συνέχεια αυτής της πολύ καλής σειράς.Θα το βρείτε στα κομιξάδικα, στα Public και στο brainfood.gr To κείμενο παρουσιάζεται πρώτη φορά αποκλειστικά στο ComicStreet

Το 'Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια είναι ένα κλασικό λογοτεχνικό έργο της Harper Lee, που πρωτοεκδόθηκε στις ΗΠΑ το 1960. Από τα πιο γνωστά αντιρατσιστικά βιβλία, μαζί με την Καλύβα του Μπαρμπα Θωμά. Το διαβάζουν και στα σχολεία στις ΗΠΑ, αντί για τα Ψηλά Βουνά που έβαζαν εμάς να διαβάζουμε στο σχολείο. Η υπόθεση έχει να κάνει ως εξής: Βλέπουμε μέσα από τα μάτια της Σκάουτ, ενός οχτάχρονου κοριτσιού, τη ζωή σε μια μικρή πόλη του αμερικάνικου νότου, στην Αλαμπάμα, τη δεκαετία του ΄30. Η μικρή ζει εκεί μαζί με τον αδερφό της Τζεμ, τον χήρο πατέρα της Άτικους Φιτζ και τη μαύρη τους μαγείρισσα - οικιακή βοηθό. Ο πατέρας της, που είναι δικηγόρος, αναλαμβάνει την υπεράσπιση ενός μαύρου, του Τομ, που κατηγορείται για ένα βιασμό λευκής που δεν έκανε. Πέρα από τη δίκη και την έκβασή της, παρατηρούμε τις αντιδράσεις των ανθρώπων της πόλης, όπως και τον αντίκτυπο που έχει αυτό στα παιδιά. Το βιβλίο δεν είναι ένα δικαστικό θρίλερ. Είναι η προσλαμβάνουσα πραγματικότητα μέσα από τα παιδικά μάτια, όλα αυτά που μοιάζουν αυτονόητα, αλλά δε βγάζουν κανένα νόημα για ένα παιδί, που δεν έχει συμβιβαστεί ακόμα με τον παραλογισμό των ενηλίκων. Θα έλεγα ότι η προσέγγιση του βιβλίου είναι περισσότερο λαογραφική και σκιαγραφεί μια εποχή. Η χριστιανική ευσέβεια κι οι καλοί τρόποι, που πάνε πακέτο με το ρατσισμό, το σεξισμό, τα λυντσαρίσματα. Το σενάριο έχει καλή ροή, ο λόγος είναι αρκετά απλός, προκαλώντας μια άμεση ευαισθητοποίηση, καθώς θίγει διάφορα κοινωνικά θέματα, χωρίς όμως να προκαλεί ιδιαίτερα την ηθική των αναγνωστών. Είναι λίγο απλοϊκό σε σχέση με το σήμερα, ο πατέρας λευκός, καλός χριστιανός, με ευαισθησίες, πιστός στο γραμμα του νόμου και στους άγραφους κανονες της κοινότητας - Ένας καλός χριστιανός δεν μπορεί να είναι ρατσιστής. Να αναφέρω και ότι η ομώνυμη κινηματογραφική ταινία του 1962 κέρδισε 3 όσκαρ. Το κόμικ, που πρωτοκυκλοφόρησε το 2018 στο εξωτερικό, είναι πολύ πιστό στο βιβλίο, καθώς κρατάει αυτούσιο το κείμενο στο μεγαλύτερο μέρος του. Αυτό είναι καλό και κακό. Έχει πάρα πολλή αφήγηση, κάτι το οποίο έχω ξαναπαρατηρήσει πολλές φορές σε διασκευές λογοτεχνικών έργων σε κόμικς, έχει και πολλά περιστατικά που θα μπορούσαν να λείπουν, χάριν της ροής του κόμικ, γιατί πλατειάζει σε σημεία. Από την άλλη, καθώς το κόμικ κυλάει αργά, ταυτόχρονα βαθαίνει την ανάπτυξη των χαρακτήρων, δίνει μια πιο σφαιρική άποψη για τη ζωή στην Αλαμπάμα και το κλίμα της εποχής. Το σχέδιο κι ο χρωματισμός είναι εξαιρετικά, πολύ καλές οι εκφράσεις των προσώπων που ξεχωρίζουν άνετα μεταξύ τους, ο φωτισμός και οι σκιάσεις πολύ προσεγμένες, αρμονικό αποτέλεσμα και κάποια πανέμορφα καρέ. Ενδιαφέρον ανάγνωσμα, ιδανικό δώρο για εφήβους πιστεύω (για μια ομαλή μεταβαση από τη λογοτεχνία σε λίγο πιο ώριμα κόμικς) που κυκλοφόρησε και σε καλό timing από την οξύ. Προσεγμένη έκδοση, στα πρότυπα του Nick Cave. οι φώτος από το εσωτερικό είναι από το goodreads

Εκδόσεις : ΟΞΥ Σελ: 176 - Διαστάσεις: 16,5 x 25 – ISBN: 978-960-436-791-7 - Τιμή: € 17.99 Μετάφραση : Σάββας Αργυρού Όταν θυμάμαι διάβασα τότε στα solicitations ότι ο Scott Snyder αναλαμβάνει τη Justice League είναι η αλήθεια ότι προβληματίστηκα…Όχι φυσικά επειδή ο Snyder δεν είναι πολύ καλός συγγραφέας. Αλλά περισσότερο γιατί είναι πολύ καλός συγγραφέας στις σκοτεινές ιστορίες του είτε πρόκειται για το θρυλικό του run στον Bat Man(Το Court of Owls παραμένει πλέον στη δεκάδα με τις definitive Bat Man stories)είτε για τα εκπληκτικά horror αριστουργήματα του όπως τα Wytches και American Vampyre(για να μην ξεχνάμε επίσης το πέρασμα του από τις σελίδες του Swamp Thing). Θα μπορούσε ο Snyder να αναλάβει έναν team τίτλο και μάλιστα με τους μεγαλύτερους ήρωες-icon της εταιρείας και να μας δώσει ένα πραγματικό καλό run;; Η απάντηση δίνεται στο πρώτο τόμο Justice League- Η Ολότητα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΟΞΥ και περιλαμβάνει τα 7 πρώτα τεύχη της σειράς. Φυσικά δεν ήταν η πρώτη του ενασχόληση με την ομάδα καθώς είχε προηγηθεί το Justice League:No Justice καθώς και το Dark Knights Metal στο οποίο ο Snyder είχε τη δυνατότητα να δουλέψει με πολλούς χαρακτήρες, αλλά κατα την ταπεινή μου γνώμη κάπου λιγάκι χάθηκε στη πορεία...Θα γινόταν άραγε το ίδιο και με τη νέα αυτή σειρά;; Τα πρώτα δείγματα στα 7 αυτά τεύχη έτσι όπως απαρτίζουν το πρώτο τόμο της σειράς με τίτλο «Η Ολότητα» δείχνουν ότι ο Snyder ξέρει με τι χαρακτήρες έχει να κάνει, σέβεται το μέγεθος και την ιστορία τους, και το σημαντικότερο όλοι τους είναι πρωταγωνιστές και κανείς δε καλύπτει τον άλλο. O Superman δεν επισκιάζει έναν John Stewart, ή η Wonder Woman την Hawkgirl.Όλοι έχουν το δικό τους δυναμικό και σημαντικό ρόλο στην ιστορία η οποία για εμένα είναι ένα γράμμα αγάπης προς τα παλιά animated cartoons(JL -TAS)και έχει πολλά Morrison-ικά στοιχεία όσον αφορά την επικών διαστάσεων αναμέτρηση των ηρώων μας με την Λεγεώνα του Ολέθρου (Legion of Doom) που την απαρτίζουν οι Lex Luthor,Joker,Chetah και όλοι οι σημαντικότεροι και πιο διαβολικοί villains του DC universe.Και οι δυνάμεις με τις οποίες οι ήρωες μας θα έρθουν αντιμέτωποι είναι κυριολεκτικά κοσμικών διαστάσεων!! Με μια μεγάλη απειλή για τον κόσμο η οποία βρίσκεται σε μια πορεία κατευθείαν για τη Γη. Όντας το μόνο άτομο που μπορεί να καταλάβει τον υψηλό κίνδυνο αυτής της συγκεντρωμένης ουσίας της μυστικής πηγής όλων των πραγμάτων που ονομάζονται «Ολότητα», ο Martian Manhunter προσπαθεί να καταλάβει ποιες επιλογές απομένουν για τους ήρωες μας, για να σώσουν το σύμπαν από την εξαφάνιση… Ο Snyder από τη μία εμμένει στη προσωπικότητα κάθε χαρακτήρα ξεχωριστά είτε πρόκειται για ήρωα είτε για villain, χωρίς να γίνεται μελοδραματικός ή να στερεί τίποτε από τη ξέφρενη δράση που ακολουθούν τις εντυπωσιακές σκηνές μάχης. Στο σενάριο βοηθάει σε κάποιες στιγμές της ιστορίας και ο James Tynion IV ο οποίος τελευταία βρίσκεται σε μεγάλες συγγραφικές και δημιουργικές φόρμες είτε για τα υπερηρωικά στη DC είτε και για τις indie δημιουργίες του(βλέπε Something is Killing the Children για την BOOM).Παρόλα αυτά δεν θα το έλεγα και τόσο friendly reading για όσους θα ήθελαν να ξεκινήσουν από εδώ την ανάγνωση της Λεγεώνας της Δικαιοσύνης, γιατί περιέχει και στοιχεία που κάποιος θα πρέπει να γνωρίζει έχοντας διαβάσει προηγούμενες δουλειές του Snyder όπως το Dark Knights Metal και No Justice στα οποία αναφέρθηκα προηγουμένως…Η αφήγηση τρίτου προσώπου που δίνει στους αναγνώστες περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τα γεγονότα που ξετυλίγονται δεν είναι ένα στυλ αφήγησης ιστοριών κόμικς που είναι εύκολο να εκτιμηθεί ή να προσαρμοστεί…Πιθανών λοιπόν να νιώσει λίγο χαμένος με τα τόσα στοιχεία και καταστάσεις που θα διαβάσει ήδη από τις πρώτες σελίδες του τόμου, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλογραμμένη η ιστορία και ότι δε θέτει τις βάσεις για όσα ακόμα μεγαλύτερα θα ακολουθήσουν. Και φυσικά εκεί που όλοι θα αποζημιωθούν είναι στην εικονογράφηση.Τόσο οι Jorge Jimenez(Earth 2,Super Sons), Jim Cheung(Young Avengers,Guardians of the Galaxy,Axis)και Doug Mahnke(Final Crisis,Green Lantern)δίνουν πραγματικά τον καλύτερο εαυτό τους για να αποτυπώσουν στο χαρτί με κάθε μεγαλείο μία τέτοια επικών διαστάσεων ιστορία που μόνο σε μία μεγάλη ομάδα σαν τη Justice League Θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει. Η πολύ αξιόλογη και προσεγμένη έκδοση από τις εκδόσεις ΟΞΥ, περιλαμβάνει και όλα τα variant cover της σειράς, με υπέροχα χρώματα σε χαρτί πολυτελείας, άριστη βιβλιοδεσία(μολονότι πολλές οι σελίδες ο τόμος δεν τσακίζει στη ράχη, ούτε φεύγουν σελίδες)και πολύ καλή μετάφραση στα πυκνογραμμένα(είναι η αλήθεια)κείμενα του Snyder/Tynion, από τον Σάββα Αργυρού που πραγματικά κάνει άλλη μία τιτάνια προσπάθεια να το αποδώσει όσο καλύτερα γίνεται.Οι εκδόσεις ΟΞΥ δεν καταφέρνουν ποτέ να μας απογοητεύσουν με τις επιλογές τους. Λίγο πριν βγει και η Snyder Director’s Cut Version της ταινίας , αυτός ο τόμος είναι η καλύτερη ευκαιρία να διαβάσετε μία δυναμική και γεμάτη δράση ιστορία της μεγαλύτερης ομάδας υπερηρώων στο Justice League : Η Ολότητα που κυκλοφορεί και σε πολύ καλή τιμή.Αξίζει της προσοχής σας!! Το άρθρο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Comicstreet.

Πρώτη Κυκλοφορία: (Έκδοση Anubis) 24-02-2012 (Έκδοση Οξύ) 12-01-2020 Υλικό Τευχών: The Avengers v4 01-12 (19-05-2010/20-04-2011) Ένα από τα πράγματα που χρειάζεται να αποδεχτεί ένας αναγνώστης που για τον Α ή Β λόγο ακολουθεί μόνο ή κυρίως τις Ελληνικές εκδόσεις, είναι το γεγονός πως κάποιοι τίτλοι μπορεί να μην συνεχίσουν ποτέ πέρα από το αρχικό storyline ή να τους δει άξαφνα μετά από πολλά χρόνια, όταν θα έχει ξεχάσει τι έχει προηγηθεί. Ακριβώς αυτό έχουμε και εδώ με την παρούσα σειρά του Bendis η οποία έβγαλε 35 τεύχη συνολικά στην Αμερική από το 2010 μέχρι και το 2013, με τα έξι από αυτά να βγαίνουν στην χώρα μας το 2012 από την Anubis σε 6 ισάριθμα μονά τεύχη με αφορμή την κυκλοφορία της πρώτης ταινίας των Εκδικητών στους κινηματογράφους. Σχεδόν 8 χρόνια μετά, μια άλλη εκδοτική, η Οξύ, έρχεται να βγάλει τα επόμενα 6 (ή 7, θα δούμε στο επόμενο τεύχος) τεύχη σε 2 αντίστοιχα δικά τους τεύχη, με την συνεργασία της εφημερίδας Έθνος. Κοινός παρανομαστής και στις δύο περιπτώσεις, ο μεταφραστής/επιμελητής Σάββας Αργυρού που προφανώς διάλεξε τα τεύχη που τελικά κυκλοφόρησαν και τις δύο φορές. Ευχαριστώ τον leonidio για τα εξώφυλλα από την σειρά της Anubis. Η σειρά της Anubis βρίσκει την βασική τριάδα των Εκδικητών (Στιβ Ρότζερς, Τόνι Σταρκ, Θορ) μονιασμένη ξανά μετά τα γεγονότα του Civil War, με τον Ρότζερς να έχει αναλάβει την διεύθυνση της Ασπίδα, μετά από την θητεία του Νόρμαν Όσμπορν και του Τόνι στο ίδιο πόστο, που οδήγησε σε καταστροφικά αποτελέσματα. Ευθύς εξαρχής μπλέκουν σε μια περιπέτεια με παράξενα φαινόμενα, μιας και ένα γεγονός στο μέλλον που έχουν προκαλέσει οι απόγονοι τους, έχει αποσταθεροποιήσει το σύμπαν. Η ομάδα πρέπει να ταξιδέψει στο μέλλον και να πολεμήσει με το Ούλτρον, ενώ παράλληλα πρέπει να αποτρέψουν τους απογόνους τους από το να πράξουν ακριβώς το ίδιο. Εδώ ο Μπέντις κάνει μια καλή αρχή, προκαλώντας και κρατώντας το ενδιαφέρον του αναγνώστη από την πρώτη στιγμή, σε μια απλή αλλά διασκεδαστική μπλοκμπαστεριά, με τον Ρομίτα Τζ. να παρέχει τα πανοραμικά πλάνα/καρέ (love him or hate him, ξέρει την δουλειά του). Ο τίτλος αποτελεί ουσιαστικά τις πρώτες βάσεις για το Age of Ultron event που βγήκε το 2013. Η συνέχεια από τις εκδόσεις Οξύ, μας φέρνει στο δεύτερο storyline όπου ένας τριτοκλασάτος κακοποιός τους, ο Χουντ, τον οποίο προσπάθησαν να προμοτάρουν για χρόνια ανεπιτυχώς ως τον νέο πιθανό Κίνγκπιν (ο αρχιμαφιόζος του σύμπαντος της Marvel), αποδρά από την φυλακή με την γνώση πως τα πετράδια της αιωνιότητας είναι στην γη και τα έχουν κρύψει οι 6 ήρωες που αποτελούν τους Ιλουμινάτι του MarvelU, μιας ελίτ που προσπαθεί να αποτρέψει με προληπτική δράση καταστροφές κοσμικού επιπέδου. Ο Χουντ καταφέρνει να κλέψει τα δύο πρώτα πριν τον πάρουν χαμπάρι, μια πράξη που κάνει την ύπαρξη των Ιλουμινάτι γνωστή στους υπόλοιπους ήρωες, μιας και χρειάζεται να συνταχτούν όλοι για να αντιμετωπίσουν μια απειλή τόση μεγάλη που ούτε ο Κόκκινος Χαλκ δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα από άποψη ωμής δύναμης. Στην πραγματικότητα όμως η υπόθεση δεν δικαιολογεί τόση μεγάλη σύναξη. Τα τρία τέταρτα των χαρακτήρων που εμφανίζονται δεν έχουν κανένα λόγο ύπαρξης στην ιστορία και οι ατάκες που μπορεί να έχουν είναι τόσο τετριμμένες και μη προσωπικές σε αυτούς που τις "αναθέτει", που θα μπορούσαν να δοθούν στον οποιοδήποτε από τους 7-8 βασικούς χαρακτήρες, χωρίς να χρειαστεί να μάθει κανείς για τις ατασθαλίες των Ιλουμινάτι. Γενικά ο Μπέντις εδώ εμφανίζει τα πρώτα σημάδια κόπωσης μετά από 7 χρόνια συνεχής ενασχόλησης (μέχρι εκείνη την στιγμή) με τους Εκδικητές. Το μισό storyline αναλώνεται στο να δείχνει μπλαζέ συζητήσεις για τα πετράδια και το γιατί το έκρυψαν από τον Κάπτεν Αμέρικα και το άλλο μισό στις βαρετές και ξέμπαρκες στιγμές μπουφλοπατινάδας!©® Μόνη αναλαμπή η μη απόλυτα χρονολογική παράθεση των γεγονότων που οδήγησαν τον Χουντ στην ανακάλυψη του μυστικού για τα πετράδια και την ανεύρεση τους, που δείχνει τουλάχιστον κάποια ψήγματα πλάνου στην συγγραφή της ιστορίας. Εξίσου βαρετή είναι και η λύση που δίνεται στη απειλή, μιας και ουσιαστικά απλά Η Οξύ χρησιμοποίησε ως οδηγό για την κυκλοφορία της το trade Avengers by Brian Michael Bendis v2. Σε αυτό είχε δημοσιευτεί και το 12.1, ένα τεύχος που είχε διαφημιστεί ως ένα σημείο στο οποίο μπορούσε να ξεκινήσει να διαβάζει ένας νέος αναγνώστης τον τίτλο, χωρίς να έχει πρόβλημα κατανόησης του τι είχε προηγηθεί και τελικά αποδείχτηκε πως ήταν άλλο ένα στάδιο στην μεταγενέστερη αναμέτρηση του Age of Ultron, το οποίο δεν είχε ανακοινωθεί πως θα κυκλοφορήσει μέχρι εκείνη την στιγμή (να επισημάνω πως δεν μιλάω για την ταινία που βγήκε το 2015). Θα μάθουμε αν το συμπεριλάβουν και αυτό την επόμενη βδομάδα. Αν το κάνουν, θα μιλάμε για ένα τεύχος που θα ξεπερνά τις 100 σελίδες, με το πρώτο τεύχος να φτάνει τις 80. Καθόλου άσχημα για μια έκδοση που αρχικά είχε ανακοινωθεί πως θα βγει σε τρία μέρη. Υποθέτω, πως η εφημερίδα αποφάσισε να τελειώσει την συνεργασία της με την Οξύ - 13ος τίτλος, 9ος από το σύμπαν της Μάρβελ, σε λιγότερο από έναν χρόνο - δυναμικά. Edit 21-01-2020: Τελικά το 12.1 δεν συμπεριλήφθηκε στην Ελληνική έκδοση. Καλύτερα να είχαν μείνει στον αρχικό προγραμματισμό των 3 τευχών. Οπότε, το όνομα του Bryan Hitch που σχεδίασε το 12.1, δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης στα εξώφυλλα.

Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 04-08-2019 Υλικό Τευχών: Deadpool v3 13-19 (July/November 2013) Μια πράκτωρ της ΑΣΠΙΔΑ, η Έμιλι Πρέστον, «συγκατοικεί» στο κεφάλι του Ντέντπουλ μετά από μια περιπέτεια στην οποία μεταφέρθηκε η συνείδηση της από έναν Νεκρομάντη. Επίσης, επί χρόνια, κάποιος αρπάζει τον Ντέντπουλ, τον βάζει σε καταστολή και κάνει συγκομιδή των οργάνων του. Αυτό μάλλον εξηγεί και την παρανοϊκή φύση του χαρακτήρα. Αλλά αυτά έχουν συμβεί σε προηγούμενα τεύχη που δεν έχουν μεταφραστεί στην Ελλάδα. Εδώ βλέπουμε την κατάληξη της μιας περίπτωσης. Ξεκινώντας με μια ιστορία που μπορεί να έχει συμβεί στην δεκαετία του '70, πριν την δημιουργία του χαρακτήρα δηλαδή, ο Ντέντπουλ συνεργάζεται με τους Πάουερ Μαν και Άιρον Φιστ - παρά την θέληση τους - για να καταπολεμήσουν έναν υπέρ εγκληματία που τρομοκρατεί μια μανάβισσα και την κόρη της. Η ομάδα καταφέρνει να νικήσει τον εγκληματία πετρώνοντας τον με το ίδιο το ραβδί του. Όταν ο εγκληματίας καταφέρνει να ξεπετρώσει στο παρόν, η ομάδα επανενώνεται και καταφέρνει να τον νικήσει πετρώνοντας τον πάλι, με το σώμα του να καταλήγει στην θάλασσα. Το πρώτο μέρος αυτής της ιστορίας είναι σχεδιασμένο με τρόπο που αντιγράφει τα κόμικς της δεκαετίας του '70 και ο διάλογος κινείται σε ανάλογα επίπεδα. Η μετάφραση επίσης πασχίζει να ακολουθήσει στην εξομοίωση του ύφους, αλλά δεν τα καταφέρνει, βγάζοντας ένα ξύλινο αποτέλεσμα, κάνοντας αυτό το κομμάτι της ιστορίας, τον αδύναμο κρίκο. Το μόνο καλό από εδώ που βρήκα, είναι το σχέδιο του Σκοτ Κόμπλις, που είναι αρκετά καρτουνίστικο, άρα κατάλληλο για αυτό που ήθελαν να προσδώσουν. Κατά τα άλλα, πρόκειται για μια αδιάφορη τρολιά που περνάει για ιστορία, με εξαίρεση ενός κομματιού που αποκτά νόημα στην συνέχεια. Και ερχόμαστε στο ζουμί αυτής της έκδοσης, το πενταμερές Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος. Χρησιμοποιώντας τον τίτλο της κλασικής ταινίας του Σέρτζιο Λεόνε, οι σεναριογράφοι βάζουν τον Γούλβεριν και τον Κάπτεν Αμέρικα να συνεργάζονται - μετά την αρχική τους άρνηση και την αναγκαστική συμμετοχή τους από τα ακόλουθα γεγονότα - με τον Ντέντπουλ για να πολεμήσουν έναν στρατηγό της Βόρειας Κορέας και τον υπεύθυνο για την συγκομιδή των οργάνων του, τα οποία τα χρησιμοποιούσε σε πειράματα για την δημιουργία υπερανθρώπων, σε συνδυασμό με το DNA της ομάδας των X-Men του 1975! Ο Ντέντπουλ εδώ διαπιστώνει σε τι εύρος χειραγωγούνταν όλα αυτά τα χρόνια, πόσο μέρος του χαρακτήρα του είναι δικό του και πόσο αποτέλεσμα της συνεχής εκμετάλλευσης του, ενώ ανακαλύπτει επίσης πως έχει άτομα από το παρελθόν του που θα μπορούσε να είναι μαζί τους αν τους θυμόταν. Και εδώ είναι που οι ιστορίες των 2 τευχών ενώνονται, με τρόπο που δεν θα αποκαλύψω. Το αποτέλεσμα πάντως είναι μια καλογραμμένη ιστορία που παντρεύει με επιτυχία την καθαρή περιπέτεια και το δράμα, δίνοντας μας μια πτυχή του χαρακτήρα και μια εξήγηση για τον λόγο που είναι έτσι όπως είναι, που μάλλον δεν περιμέναμε πραγματικά να δούμε ποτέ, και που να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω αν η Μάρβελ αποφάσισε να διατηρήσει σε μετέπειτα ιστορίες. Το σχέδιο του Ιρλανδού Ντέκλαν Σάλβεϊ είναι αρκούντως ταιριαστό και ατμοσφαιρικό, βάζοντας μας μέσα στο κλίμα. Από τις 4 εκδόσεις που έχουν βγει τα τελευταία 2 χρόνια με περιπέτειες του Ντέντπουλ στην Ελλάδα, αυτή πιστεύω είναι η καλύτερη και η πιο στρωτή. Είναι επίσης η καλύτερη σειρά από τις 6 σειρές της Μάρβελ που είχε βγάλει η Οξύ σε συνεργασία με την εφημερίδα Έθνος μέσα στο 2019 και μας την φύλαγαν για το τέλος, μιας και μετά ασχολήθηκαν με σειρές της DC.