leonidio

Μια εικόνα, 334 λέξεις Βιογραφίες καλλιτεχνών έχουν γραφτεί αμέτρητες. Αυτοβιογραφίες λιγότερες. Αυτοβιογραφίες δημιουργών κόμικς ακόμα λιγότερες, ιδιαίτερα δημιουργών που είναι ενεργοί και έχουν πολλά ακόμη να δώσουν στην τέχνη των κόμικς. Μια σπάνια τέτοια αυτοβιογραφία κυκλοφόρησε πρόσφατα και είναι συναρπαστική. Με τίτλο «Confabulation, An Anecdotal Autobiography» (εκδόσεις Dark Horse, επιμέλεια: Tim Pilcher), ο 74χρονος Dave Gibbons, σχεδιαστής μεταξύ άλλων του εμβληματικού Watchmen σε σενάριο του Alan Moore, περιγράφει τη ζωή του, το έργο του και τους σημαντικότερους σταθμούς της καριέρας του σε 260 σελίδες, που διαβάζονται μονορούφι, γεμάτες από χαρακτηριστικά έργα του, πρωτότυπα, ειδικές εικονογραφήσεις, εξώφυλλα, ανέκδοτες και σπάνιες εικόνες κ.λπ. Επιλέγει γι’ αυτό τη μορφή των λημμάτων κατ’ αλφαβητική σειρά μέσω των οποίων στέκεται κυρίως σε πρόσωπα και καλλιτέχνες που διαμόρφωσαν τη δική του διαδρομή και σε τίτλους έργων του από το 1971 μέχρι σήμερα. Σε ένα από αυτά τα λήμματα αναφέρεται στη μοναδική συνεργασία που είχε στη ζωή του με το μεγαλύτερο είδωλό του, τον θρυλικό Harvey Kurtzman, ιδρυτή μεταξύ άλλων του περιοδικού MAD τη δεκαετία του 1950. Ο Gibbons και o Kurtzman συνεργάστηκαν το 1989 σε μια, -τι άλλο;- υπερηρωική παρωδία με τίτλο «Harvey Kurtzman’s Strange Adventures» στο στιλ που λάτρευε και εφάρμοζε ο μεγάλος δάσκαλος σε ολόκληρη την καριέρα του. Παρά τη δεξιοτεχνία με την οποία ο Gibbons δούλεψε τα σχέδια και παρά τον κόπο που κατέβαλε ώστε να ικανοποιήσει τον άτυπο μέντορά του, δεν τα κατάφερε. Ο Kurtzman είχε πολλά παράπονα, έκανε ατέλειωτες παρατηρήσεις και διορθώσεις, γκρίνιαξε για το αποτέλεσμα και έστειλε τον Gibbons και πάλι στο σχεδιαστήριο. Η αναθεωρημένη εκδοχή ευτυχώς τον ικανοποίησε. Και έτσι η ιστορία, με πρωταγωνιστή τον Super Surfer (βλ. προηγούμενο τεύχος για τον Silver Surfer) να επισκέπτεται ένα φεστιβάλ κόμικς με την οικογένειά του, τον γερο-Σούπερμαν να αναπολεί τις εποχές που υπήρχαν παντού τηλεφωνικοί θάλαμοι για να αλλάζεις ρούχα και τον ηλικιωμένο Μπάτμαν να περπατά με Πι και να νοσταλγεί την τηλεοπτική σειρά του, δημοσιεύτηκε. Χιουμοριστική και αυθάδικη, όπως το σύνολο του έργου του Harvey Kurtzman, και σχεδιαστικά μοναδική, όπως το σύνολο του έργου του Dave Gibbons. Πηγή

Γελώντας (γλυκόπικρα) με τη γραφειοκρατία… Αλέκος Παπαδάτος Γιάννης Αντωνόπουλος (John Antono) Δύο πράγματα παραμένουν σταθερά στην Ελλάδα όσα χρόνια και αν περάσουν: η γραφειοκρατία και η Εκθεση Γελοιογραφίας που διοργανώνει κάθε χρόνο ο άοκνος φίλος της πολιτικής γελοιογραφίας, Γιάννης Γερούλιας (τα τελευταία χρόνια στη Λιβαδειά, παλιότερα στην κοινότητα Λαφυστίου). Και όταν βέβαια μια έκθεση γελοιογραφίας έχει ως κεντρική θεματική της τη γραφειοκρατία, δεν μπορεί παρά να μας επιφυλάσσει άκρως ενδιαφέρουσες δημιουργίες από δεκάδες ανθρώπους ανά την Ελλάδα οι οποίοι καταπιάνονται με την τέχνη του σκίτσου είτε ερασιτεχνικά, είτε επαγγελματικά. Στη γραφειοκρατία είναι αφιερωμένη λοιπόν η 24η Έκθεση Γελοιογραφίας, που θα εγκαινιαστεί σήμερα στις 8 μ.μ. στον χώρο της Φωτογραφικής Λέσχης Λιβαδειάς. Τιμώμενος δημιουργός της 24ης Έκθεσης ο πολυβραβευμένος καρτουνίστας, εικονογράφος και καλλιτέχνης κόμικς, Αλέκος Παπαδάτος («Logicomix», «Δημοκρατία», «Αριστοτέλης»), του οποίου το έργο -εμπνευσμένο από το… πολυκέφαλο τέρας της γραφειοκρατίας- κοσμεί τη φετινή αφίσα. 📌 24η Έκθεση Γελοιογραφίας: «Γραφειοκρατία» Εγκαίνια: Σάββατο 27/5/2023, στις 20.00 Πού: Στον χώρο της Φωτογραφικής Λέσχης Λιβαδειάς (Γεωργαντά 4 & Πρωτέως). Διάρκεια: Ως και 4/6/2023. Ώρες λειτουργίας: 19.30-22.30. Για επικοινωνία με τον Γιάννη Γερούλια: 6973527622. Πηγή

Ο Ντόναλντ Ντακ στη χώρα των ναζί Γιάννης Αντωνόπουλος (John Antono) Το «Der Fuehrer’s Face» («Το πρόσωπο του φίρερ») δημιουργήθηκε από την εταιρεία Disney το 1942 σε σενάριο Joe Grant και Dick Huemer και σκηνοθεσία Jack Kinney. Φανταστείτε μια χώρα όπου θα ήσασταν αναγκασμένοι να ξυπνάτε κάθε πρωί υπό τους ήχους εμβατηρίων, να φωνάζετε κάθε λίγα δευτερόλεπτα «Χάιλ Χίτλερ» χαιρετώντας ναζιστικά και να εργάζεστε… 48 ώρες την ημέρα για τον φίρερ. Αυτή είναι η εφιαλτική καθημερινότητα για τον Ντόναλντ Ντακ στη χώρα των ναζί ή αλλιώς τη «Nutziland». Στη χώρα αυτή τα πάντα είναι προσαρμοσμένα στην ιδεολογία και τα σύμβολα του Τρίτου Ράιχ. Εκεί τα δέντρα είναι κλαδεμένα σε μορφή σβάστικας, ενώ και τα σύννεφα στον ουρανό σχηματίζουν αγκυλωτούς σταυρούς. Μέχρι και τα κοκόρια ξεκινούν τη μέρα τους κράζοντας «Χάιλ Χίτλερ». Πρόκειται βέβαια για την υπόθεση του αμερικανικού προπαγανδιστικού φιλμ κινουμένων σχεδίων από την εποχή του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου με τον τίτλο «Der Fuehrer’s Face» («Το πρόσωπο του φίρερ»). Δημιουργήθηκε από την εταιρεία Disney το 1942 σε σενάριο Joe Grant και Dick Huemer και σκηνοθεσία Jack Kinney. Φέτος συμπληρώθηκαν 80 χρόνια από την πρεμιέρα του στις κινηματογραφικές αίθουσες, τη διθυραμβική υποδοχή του από κοινό και κριτικούς, αλλά και τη βράβευσή του στη 15η Τελετή Απονομής Βραβείων Όσκαρ με Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους. Σημειωτέον ότι μέχρι σήμερα παραμένει το μοναδικό καρτούν με πρωταγωνιστή τον Ντόναλντ Ντακ που κέρδισε Όσκαρ. Αρχικά η ταινία τιτλοφορήθηκε ως «A Nightmare in Nutziland», καθώς πρόκειται πράγματι για έναν εφιάλτη του Ντόναλντ: ο αγαπημένος μας πάπιος βλέπει στον ύπνο του ότι ζει στη ναζιστική Γερμανία, στο καθεστώς που σε οδηγεί στην απόλυτη «τρέλα» (το λογοπαίγνιο «Nutziland» συνδυάζει τις λέξεις nuts και nazi). Τελικά όμως επικράτησε ο τίτλος «Der Fuehrer’s Face», από το ομότιτλο τραγούδι του Oliver Wallace που είχε ερμηνεύσει πριν από τη δημιουργία της ταινίας το συγκρότημα Spike Jones and His City Slickers. Ανεπίσημα γνωστό και ως «Nazi song», το «Der Fuehrer’s Face» παρωδούσε τον ναζιστικό ύμνο «Horst Wessel Lied». Αυτή η μουσική παρωδία χρησιμοποιήθηκε ως μουσικό χαλί του animation, ενώ οι στίχοι του ενέπνευσαν και την πλοκή του: «When der fuehrer says we is de master race / We heil heil right in der fueher’s face / Not to love der fuehrer is a great disgrace / So we heil heil right in der fuehrer’s face». Στη Nutziland λοιπόν ο Ντόναλντ είναι υποχρεωμένος να σηκώνεται από τα άγρια χαράματα υπό τους ήχους εμβατηρίων για να συντηρεί με την καταναγκαστική εργασία του την πολεμική μηχανή του Ράιχ. Ολόκληρη η μέρα του εκτυλίσσεται σε ένα εργοστάσιο παραγωγής πολεμικού υλικού, στο οποίο βιδώνει ασταμάτητα οβίδες για το πυροβολικό. Και το χειρότερο; Κάθε φορά που το πορτρέτο του Χίτλερ περνάει από μπροστά του είναι υποχρεωμένος να επαναλαμβάνει «Χάιλ Χίτλερ» και να το χαιρετάει ναζιστικά. Σε αυτή τη δυστοπία δεν διαφαίνεται καμιά ελπίδα διαφυγής, καμιά διέξοδος. Ο Ντόναλντ καταλήγει στην παράνοια. Αν και το «πατριωτικό» κλείσιμο του φιλμ μάς προκαλεί κάποια θυμηδία, αρκεί να θυμηθούμε ότι για τον αμερικανικό λαό του 1943 στον οποίο απευθυνόταν η ταινία η υπεράσπιση της φιλελεύθερης δημοκρατίας τους απέναντι στην παγκόσμια ναζιστική απειλή είχε πραγματικό νόημα. Και είναι γεγονός ότι το «Der Fuehrer’s Face» συγκαταλέγεται σε μια σειρά προπαγανδιστικών animation που παρουσίαζαν τις χώρες του Άξονα ως απόλυτα χειραγωγούμενες από τους ηγέτες τους και τη μέχρι τέλους αναμέτρηση μαζί τους ως ζήτημα ζωής και θανάτου. Ογδόντα χρόνια μετά την πρεμιέρα του, το «Der Fuehrer’s Face» παραμένει το πιο «πολιτικοποιημένο» και καθαρά αντιφασιστικό animation που δημιούργησε ποτέ η Disney, χωρίς να έχει χαθεί ούτε ίχνος από το ευφυές, σπαρταριστό χιούμορ του. Πηγή

Η Κρήτη ψηφίζει κόμικς Γιάννης Αντωνόπουλος (John Antono) Για ένα διήμερο, στις 3 και 4 Ιουνίου, το Ηράκλειο Κρήτης θα φιλοξενήσει στο Πολιτιστικό Κέντρο του την πολύχρωμη γιορτή του 3ου Cretan Comic Con. Η προεκλογική περίοδος συνεχίζεται, οι ατέρμονες συζητήσεις για τα αίτια της νίκης και της ήττας εξακολουθούν να μαίνονται ακατάπαυστα, αλλά οι δημιουργοί, οι εκδότες και οι φαν των κόμικς βρίσκονται στους δικούς τους πυρετώδεις ρυθμούς. Και αυτό γιατί τα φεστιβάλ κόμικς ανά την Ελλάδα συνεχίζονται, με τους φίλους και τις φίλες των χάρτινων ηρώων να συρρέουν κατά χιλιάδες και να τα επισκέπτονται. Επόμενο ραντεβού με την Ένατη Τέχνη, στην Κρήτη! Μετά τις επιτυχημένες διοργανώσεις σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Λάρισα, τη σκυτάλη παίρνει το… δημοκρατικό Ηράκλειο με το 3ο Cretan Comic Con. Έτσι, λοιπόν, για ένα διήμερο, στις 3 και 4 Ιουνίου, το Πολιτιστικό Κέντρο Ηρακλείου, σε συνδιοργάνωση με την Περιφέρεια Κρήτης, θα φιλοξενήσει artists alley, εκθέτες, εκδόσεις, διαγωνισμούς, προβολές και πολλά άλλα, τα οποία προωθούν την κουλτούρα των κόμικς. Πάνω από 60 περίπτερα μας περιμένουν για να γνωρίσουμε αγαπημένους καλλιτέχνες και καλλιτέχνιδες μέσα από τις δουλειές τους και να περιπλανηθούμε στον κόσμο των κόμικς, των manga, των anime και σε ό,τι σχετίζεται με την pop culture. Επίσης θα λάβουν χώρα τουρνουά ρετρό παιχνιδιών και παιχνιδιών με κάρτες, ομιλίες, workshops και την Κυριακή το βράδυ ο μεγαλύτερος διαγωνισμός Cosplay της Κρήτης. Από αυτή τη μεγάλη γιορτή για το Ηράκλειο δεν θα λείψουν και τα μουσικά δρώμενα. Όπως το πάρτι με ζωντανή μουσική, το Σάββατο βράδυ, από τους αγαπημένους Lollipop και τον θρυλικό Δημήτρη Μεντζέλο των «Ημισκούμπριων», μαζί με τους Cats and Dogs band. Παρουσιαστής και τις δύο μέρες του 3C-Cretan Comic Con θα είναι ο απολαυστικός stand up comedian (και όχι μόνο) Διονύσης Ατζαράκης. 📌 Cretan Comic Con Πότε: 3-4 Ιουνίου Πού: Πολιτιστικό Κέντρο Ηρακλείου, Πλαστήρα και Ρωμανού Είσοδος ελεύθερη Πηγή

+1

Συμπεριλαμβάνοντας χαρακτήρες με αναπηρίες στα κόμικς και τα RPG παιχνίδια Η Χρυσέλλα Λαγαρία και ο Θοδωρής Τσάτσος συζητούν με τον σεναριογράφο Γιάννη Γεωργίου σχετικά με το πώς εκπροσωπείται η κοινότητα των ΑμεΑ στα κόμικς και στα γνωστά παιχνίδια ρόλων. Ο τυφλός δικηγόρος Daredevil, ο Τυφλός Σαμουράι, τόσο μέσα από την ομώνυμη ταινία με τον Ρούτγκερ Χάουερ όσο και από την πιο πρόσφατη του Τακέσι Κιτάνο με τίτλο «Ζατόιτσι», ο Dr. Strange της Marvel, που προσπαθεί να μάθει την τέχνη του μυστικισμού έπειτα από ένα ατύχημα που του προκάλεσε μόνιμη βλάβη στα χέρια, τελειώνοντας άδοξα την καριέρα του ως γιατρού: όλοι αυτοί οι υπερήρωες έχουν κάποιου είδους αναπηρία η οποία όμως παρουσιάζεται ως κάτι που τελικά δεν έχει και τόση σημασία, διότι οι χαρακτήρες καταλήγουν να κάνουν τρομερά επιτεύγματα με τις υπερδυνάμεις τους. Η συζήτηση επεκτείνεται και στην αντιμετώπιση της αναπηρίας στα παιχνίδια ρόλων (role playing games), όπως το «Dungeons & Dragons». Για παράδειγμα, πολλοί παίκτες επιλέγουν να έχει ο χαρακτήρας τους κάποια αναπηρία, αλλά την υπεραναπληρώνουν σε σημείο που να μην επηρεάζει καθόλου την καθημερινότητα των χαρακτήρων τους, όπως για παράδειγμα ο Daredevil. Τελικά, πώς η αναπηρία, σωματική ή ψυχική, υπάρχει ή τουλάχιστον υπήρχε μέχρι πρόσφατα στους κανόνες του παιχνιδιού ως τεχνική αδυναμία, ίσα-ίσα για να επιφέρει πέναλτι σε διάφορα σκορ; Παίκτες τέτοιων παιχνιδιών ρόλων αναφέρουν ότι, ενώ έχουν γίνει σημαντικά βήματα στη συμπερίληψη ΛΟΑΤΚΙ χαρακτήρων σε αυτά τα παιχνίδια, η αναπηρία ακόμα δεν έχει συμπεριληφθεί με τρόπο θετικό. Πηγή, όπου μπορείτε να ακούσετε το podcast

Οι κυκλοφορίες του Ιουνίου, όπως τις διαβάζουμε στο σάιτ της εκδοτικής: Κυκλοφορίες Ιουνίου 2023 από τις Εκδόσεις Μικρός Ήρως Πλησιάζει ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού, επομένως ήρθε η ώρα να δούμε τις νέες εκδόσεις που θα μας συντροφεύσουν στις παραλίες. Την Πέμπτη 8 Ιουνίου θα κυκλοφορήσουν οι παρακάτω εκδόσεις σε περίπτερα, βιβλιοπωλεία και κομιξάδικα. Όλες οι εκδόσεις θα είναι διαθέσιμες και στις παρακάτω εκθέσεις κόμικς: Κρήτη - Cretan Comic Con (3-4 Ιουνίου) Αθήνα - Books N' Beer (9-11 Ιουνίου) Ζαγκόρ GN #16 - Το Τέρας του Μαύρου Βάλτου Στο κλασικό κόμικς Το Τέρας του Μαύρου Βάλτου (Zagor #110-112, Σεπτέμβριος-Νοέμβριος 1974) σε σενάριο Guido Nolitta και σχέδιο Franco Donatelli, ο Ζαγκόρ και ο Τσίκο συναντούν στο Μέισβιλ δύο παλιούς γνωστούς, τους Γερμανούς επιστήμονες Κρούγκερ και Μέγιερ, οι οποίοι, μαζί με τον συνάδελφό τους, Βάιζερ, κατευθύνονται στο Μιζούρι για να μελετήσουν μερικές ανεξήγητες μεταλλάξεις. Υπάρχει ένα τερατώδες πλάσμα που ζει στα νερά του Σκοτεινού Καναλιού, το οποίο οι Ινδιάνοι Ομάχα θεωρούν κακό πνεύμα και αποφασίζουν να θυσιάσουν τους ήρωές μας σε αυτό. Το πνεύμα με το τσεκούρι καταφέρνει να διασώσει τους συντρόφους του και πολύ σύντομα ανακαλύπτει τη φρικτή σπηλιά του αμφίβιου τέρατος. Ένα ημερολόγιο που θα πέσει στα χέρια του, σύντομα θα αποκαλύψει όλη την ανατριχιαστική αλήθεια... Αγοράστε το κάνοντας κλικ εδώ! Μίστερ Νο GN #16 - Πτήση για το Ρίο Το κόμικς περιλαμβάνει την ιστορία με τίτλο Πτήση για το Ρίο (Mister No #84-86, Νοέμβριος 1982 - Ιανουάριος 1983) σε σενάριο Alfredo Castelli και σχέδιο Giorgio Montorio ενώ το εξώφυλλο είναι του Gallieno Ferri. Ο Μίστερ Νο πρόκειται να παντρευτεί την αδερφή του αστυνομικού επιθεωρητή Τεϊσέιρα της Μανάους, Γκλόρια. Ο επιθεωρητής εμπιστεύεται στον Μίστερ Νο την αρμοδιότητα να συνοδεύσει τον Βαντζίνιο Μοράες, το δεξί χέρι του ισχυρού γκάνγκστερ, Πρόσπερο Σόμπρα, από τη Μανάους στο Ρίο, όπου και θα δικαστεί. Όμως το αεροπλάνο στο οποίο ταξιδεύουν οι δυο τους καταρρίπτεται. Ο Τζέρι και ο Βαντζίνιο περιπλανιώνται στη ζούγκλα, παλεύοντας εναντίον εγκληματιών και Ίντιο. Όταν όμως θα επιστρέψουν στη Μανάους, μια απροσδόκητη έκπληξη τους περιμένει... Αγοράστε το κάνοντας κλικ εδώ! Humour Sapiens Η συλλογή περιλαμβάνει στριπ και γελοιογραφίες του Γιώργου Μελισσαρόπουλου (Meliss) που παρουσιάστηκαν στην έκθεση Who I Was, What I've Become Vol. 3 με τίτλο A.I. Σιχτίρ. Επιπλέον περιλαμβάνει όλα τα στριπ της αυτοέκδοσης Ποτ Πουρέ που κυκλοφόρησε σε περιορισμένα αντίτυπα στο φεστιβάλ του Comicdom το 2018, καθώς και νέο αδημοσίευτο υλικό που δημιουργήθηκε αποκλειστικά για αυτήν την έκδοση. Αγοράστε το κάνοντας κλικ εδώ!

Εγώ είμαι ένας!

Πέτρος Χριστούλιας: συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη Ο Πέτρος Χριστούλιας γεννήθηκε, μεγάλωσε και έφτιαξε τις πρώτες του εικόνες στη Χαλκίδα. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως εικονογράφος και δημιουργός κόμικς και πολλές φορές εικονογραφεί τις δικές του ιστορίες. Έχει βραβευτεί με το χρυσό ΕΒΓΕ εικονογράφησης, ενώ κόμικς του έχουν διακριθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το βιβλίο του Δρ. ΠΑΠ: Η ζωή του πρωτοπόρου γιατρού Γ.Ν. Παπανικολάου, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος, μας έδωσε την αφορμή για την ακόλουθη συνέντευξη. Τι σας ώθησε να γράψετε το βιβλίο Δρ. ΠΑΠ, για τον διάσημο γιατρό Γιώργο Παπανικολάου; Η αρχική ιδέα για αυτό το βιβλίο ήταν των Εκδόσεων Παπαδόπουλος, που αποφάσισαν να συνεχίσουν τη σειρά των βιογραφιών σπουδαίων Ελλήνων σε graphic novel, μετά το βιβλίο για τον Κ. Καραθεοδωρή που είχε κυκλοφορήσει έναν χρόνο νωρίτερα. Φυσικά, όταν άκουσα αρχικά την πρόταση να είμαι μόνο ο σχεδιαστής του βιβλίου αμέσως δήλωσα ότι αν χρειαστεί μπορώ να το αναλάβω συνολικά, γιατί και πριν ξεκινήσω την έρευνα, έχοντας στο μυαλό μου μερικές σκόρπιες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, ήξερα ότι είχα να κάνω με μια προσωπικότητα που είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα ζωή. Η ανήσυχη περιπλάνηση μέχρι να φτάσει στο τελικό του κατόρθωμα υποσχόταν ότι εκτός από ενδιαφέρουσες εικόνες, απαραίτητες για ένα κόμικ, θα μου αποκάλυπτε και έναν ενδιαφέροντα χαρακτήρα. Δημιουργήσατε, λοιπόν, όχι μόνο τα σχέδια αλλά και τα κείμενα. Είχατε την απαραίτητη συγγραφική πείρα; Παρότι πολύ συχνά έχω συνεργαστεί με πολύ καλούς συγγραφείς, πάντα είχα και μια προσωπική πορεία ως αφηγητής. Έχω γράψει και εικονογραφήσει τα τελευταία χρόνια αρκετά, οπότε ένιωσα την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για να αναλάβω ένα τέτοιο εγχείρημα. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ξανακάνει βιογραφία, αλλά είχα την εμπειρία της ιστορικής έρευνας για βιβλίο και αποφάσισα να το τολμήσω. Ποιες δυσκολίες συναντήσατε τόσο στο συγγραφικό, όσο και στο σχεδιαστικό κομμάτι; Η τεκμηρίωση για ένα τέτοιο έργο είναι πάντα η πρώτη δυσκολία. Ευτυχώς οι πηγές που συγκέντρωσα ήταν αρκετές και πλούσιες και κάλυπταν τις ανάγκες ενός 80σέλιδου κόμικ. Το επόμενο ζήτημα ήταν το θέμα του αφηγητή. Σε αυτή τη δύσκολη θέση έβαλα έναν νεαρό σπουδαστή ιατρικής στη Νέα Υόρκη, που αφηγείται τη ζωή του ήρωά του στη φίλη του σε μια βόλτα στο φθινοπωρινό Σέντραλ Παρκ. Η δυσκολία που αφορούσε το σχεδιαστικό μέρος είχε να κάνει με την επιμέρους οπτική τεκμηρίωση για κάθε σκηνή. Πώς έμοιαζε το σπίτι του Χαρίλαου Τρικούπη εξωτερικά και εσωτερικά; Πώς έμοιαζε η Κύμη, η Αθήνα, το Μόναχο, η Νέα Υόρκη εκείνες τις εποχές; Πού υποδέχτηκε ο Τόμας Χ. Μόργκαν τον Παπανικολάου όταν τον επισκέφτηκε στο Κολούμπια; Αυτές ήταν μερικές από τις ερωτήσεις που γεννήθηκαν κατά την εξέλιξη του έργου. Τι είναι αυτό που γοητεύει τον αναγνώστη όταν ανοίγει ένα βιβλίο με κόμικς; Ως δημιουργός κόμικ και ο ίδιος και έχοντας αποκωδικοποιήσει, θέλω να πιστεύω, εν μέρει πώς λειτουργεί ο μηχανισμός του μέσου μου, θα μπορούσα να ξεκινήσω να αναλύω για μέρες πάνω στο θέμα. Έχουν γραφτεί άλλωστε και αρκετά θεωρητικά βιβλία πάνω σε αυτό. Σίγουρα το σχέδιο είναι μια αισθητική απόλαυση, αλλά αυτό μπορεί κανείς να το έχει και από ένα ανιμέισον. Ένα στοιχείο που θεωρώ ότι διαφοροποιεί το κόμικ από άλλα μέσα είναι ο ρυθμός με τον οποίο ένας αναγνώστης παρακολουθεί την ιστορία: είναι άλλος από αυτόν του κινηματογράφου και του βιβλίου και το κάνει μια ιδιαίτερη εμπειρία. Η αφήγηση της ζωής του πρωτοπόρου γιατρού Γιώργου Παπανικολάου γίνεται με αναφορά σε στιγμιότυπα της ζωής του. Δεν είναι δύσκολο να ισορροπεί κανείς μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας; Προσπάθησα να μην ξεφύγω πολύ από τις πηγές μου, οπότε τα στιγμιότυπα πέρα από τη φαντασία του σκηνογράφου λίγο-πολύ πατούν σε μαρτυρίες και αναφορές. Φυσικά, σε κάποια σημεία μπορεί να ξεφύγει σε κάποια σουρεαλιστική αφήγηση, όπως όταν επενδύοντας ένα όχι τόσο ενδιαφέρον εικονογραφικά σημείο έστησα μια σεκάνς με τον χαρακτήρα μου ως εξερευνητή της εποχής του Κολόμβου. Σε ένα σημείο μόνο κατασκεύασα μια σκηνή και αναφέρω στο επίμετρο του βιβλίου τους λόγους. Από τα γραφόμενά σας καταλαβαίνει ο αναγνώστης ότι ο γιατρός Παπανικολάου εργάστηκε σκληρά όλη τη ζωή του και έκανε συνεχή έρευνα. Τι ήταν αυτό που τον έκανε να πιστεύει ότι θα έχει αποτέλεσμα; Από ό,τι φαίνεται, είχε από μικρός ένα αίσθημα αποστολής. Μια φιλοδοξία να κάνει κάτι σημαντικό, που η πορεία του στην επιστήμη και η σκληρή δουλειά του σιγά σιγά του έδωσε σχήμα. Από τις επιστολές του πάντως φαίνεται ότι σε νεαρή ηλικία δεν ήταν καθόλου σίγουρος ότι θα καταφέρει να βρει τα μέσα. Αυτό είναι όμως πολύ ανθρώπινο και κάνει την προσπάθειά του να μοιάζει ακόμα πιο σπουδαία. Και πριν ξεκινήσω την έρευνα, έχοντας στο μυαλό μου μερικές σκόρπιες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, ήξερα ότι είχα να κάνω με μια προσωπικότητα που είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα ζωή. Πολλοί τον αγνόησαν, τον πολέμησαν, αλλά στο τέλος δημιούργησε το τεστ Παπ. Πώς να ένιωσε άραγε για το επίτευγμα αυτό; Απ’ την ανακάλυψη της διάγνωσης του καρκίνου της μήτρας από τη μελέτη του κολπικού επιχρίσματος, μέχρι την εδραίωση του τεστ Παπ ως εξέταση ρουτίνας πέρασαν αρκετά χρόνια και, πέρα από τη σκληρή του δουλειά και την επιμονή του κόντρα σε κάποιο κατεστημένο στον τομέα αυτό, λειτούργησαν και άλλοι παράγοντες. Φαντάζομαι ότι η επιβράβευση με το βραβείο Λάσκερ ήταν μια σημαντική στιγμή, αλλά όπως έχω καταλάβει τον χαρακτήρα και όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος, η πρώτη παρατήρηση και αναγνώριση στο μικροσκόπιο των καρκινικών κυττάρων ήταν και η πιο συναρπαστική στιγμή στην επιστημονική του πορεία. Θα μπορούσε να εργαστεί στην Ελλάδα και να πετύχει την προληπτική ιατρική και τη διάγνωση του καρκίνου; Εκείνη την εποχή, όχι. Ακόμα και να οδηγούνταν στην ανακάλυψη, μάλλον το τεστ Παπ θα ήταν δύσκολο να γίνει μια παγκόσμια μέθοδος διάγνωσης. Τι σας κάνει να ασχολείστε ιδιαίτερα με τα graphic novel; Προσπαθώ να ασχολούμαι όσο μπορώ, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον μου μοιράζεται και στον τομέα του παιδικού βιβλίου. Γενικά θα έλεγα ότι αυτό που με τραβάει σε αυτά τα μέσα είναι η αφήγηση με τη βοήθεια της εικόνας. Διαβάζοντας το βιβλίο σας, σημείωσα κάποιες φράσεις και σταμάτησα να πάρω ανάσες για να το απολαύσω. Υπάρχουν τεχνικές και μυστικά στα βιβλία για να γοητεύονται οι αναγνώστες; Στο συγκεκριμένο βιβλίο νομίζω ότι αυτό το χρωστάω σε μεγάλο βαθμό στον ίδιο τον Γεώργιο Παπανικολάου, που ο χαρακτήρας του και η ζωή του έκαναν την ιστορία συναρπαστική. Από εκεί και πέρα θέλω να πιστεύω ότι απέφυγα την επιπλέον δραματοποίηση και ο σκοπός μου ήταν η σαφήνεια και ο σωστός ρυθμός. Παρ’ όλα αυτά, το μέσο του κόμικ με τη βοήθεια της εικόνας μπορεί να μεταφέρει ένταση και συναίσθημα. Η οπτική αφήγηση μοιάζει με την κινηματογραφική απεικόνιση. Η ζωή όμως δεν είναι γεμάτη από άπειρες εικόνες; Η ζωή είναι μια συνεχής εικόνα. Ο κινηματογράφος, τα κόμικς και γενικότερα όλα τα αφηγηματικά μέσα αυτό που κάνουν είναι να επιλέγουν κομμάτια χρόνου που περιέχουν εικόνα, αλλά μερικές φορές διαχειρίζονται και αφηρημένες ιδέες που βρίσκονται πίσω από τον αισθητό κόσμο. Είναι λίγο πλατωνικό αυτό, αλλά νομίζω ότι αν δεν το δούμε έτσι χάνουμε πολλά. Για να επιστρέψουμε στο graphic novel Δρ. ΠΑΠ, κατά πόσο έχουν σχέση με την πραγματικότητα οι χαρακτήρες του βιβλίου; Προσπάθησα πολύ να μη βάλω λόγια στο στόμα των πραγματικών χαρακτήρων, τουλάχιστον όχι σημαντικά. Όπου το έκανα, πιστεύω ότι δεν αλλοιώνουν τις πηγές, απλώς ενισχύουν κάποιο συμπέρασμα που προέκυψε από αυτές. Μπορεί ένα graphic novel να επηρεάσει θετικά τους εφήβους και τους ενήλικες, ώστε να γίνουν καλοί αναγνώστες; Είναι και αυτή μια εμπειρία ανάγνωσης, οπότε από αυτή την άποψη είναι μόνο θετικό. Τι θα προτείνατε στους αναγνώστες που θα διαβάσουν τη συνέντευξή σας; Αν δεν το έχουν κάνει ήδη, θα τους πρότεινα να προσέξουν αυτή την άνθηση των ελληνικών κόμικς που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Δρ. ΠΑΠ: Η ζωή του πρωτοπόρου γιατρού Γ.Ν. Παπανικολάου Πέτρος Χριστούλιας εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας Εκδόσεις Παπαδόπουλος σ. 80 ISBN: 978-960-484-881-2 Τιμή: 12,98€ Πηγή

Μια εικόνα, 343 λέξεις Γιάννης Κουκουλάς Το βιβλίο του Stan Lee και του Moebius είναι γεμάτο από τέτοια φιλοσοφικά και υπαρξιακά ερωτήματα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παράνοια από την τυφλή πίστη στη σωτηρία μέσω της εναπόθεσης της ελπίδας σε κάποιον αυτόκλητο Σωτήρα. Αυτήν την παρανοϊκή στάση ζωής, τις αντιφάσεις της και τα αδιέξοδα στα οποία οδηγεί περιγράφει δραματικά το The Silver Surfer – Παραβολή, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μικρός Ήρως (μετάφραση: Γαβριήλ Τομπαλίδης). Το εμβληματικό έργο στην ιστορία των υπερηρωικών κόμικς αποτελεί το προϊόν της συνεργασίας δύο θρύλων, του Stan Lee και του Moebius. Ο πρώτος θεωρείται, όχι άδικα, ο πατέρας και εμπνευστής του σύμπαντος της Marvel από τη δεκαετία του 1960 (Spider-Man, Fantastic Four, X-Men κ.ά.), ενώ ο δεύτερος επηρέασε όσο λίγοι την εξέλιξη των ευρωπαϊκών κόμικς (Blueberry, Ινκαλ, Αεροστεγές Γκαράζ κ.ά.). Η γνωριμία τους το 1988 οδήγησε σε μια βαθιά φιλία που επιστεγάστηκε με μια απρόσμενη εμφάνιση του πιο τραγικού χαρακτήρα του Stan Lee, του αιώνιου και ανέστιου ταξιδευτή Silver Surfer. Σύμφωνα με το σενάριο, η άφιξη του Γκαλάκτους ενεργοποιεί τον Silver Surfer που προσπαθεί να τον εμποδίσει από το να καταστρέψει τη Γη. Το έργο του είναι δύσκολο καθώς οι άνθρωποι, πασχίζοντας να προσαρμοστούν στη νέα συνθήκη και να δώσουν νέο νόημα στην ύπαρξή τους, μετατρέπουν τον εισβολέα Γκαλάκτους σε νέο θεό τους με τη βοήθεια ενός παράφρονα ιεροκήρυκα. Πώς μπορεί να τους πείσει ο Silver Surfer ότι πρέπει να χειραφετηθούν και να πάψουν να πιστεύουν σε Σωτήρες όταν οι ίδιοι δεν θέλουν να «σωθούν»; Το βιβλίο είναι γεμάτο από τέτοια φιλοσοφικά και υπαρξιακά ερωτήματα, άλλα που θέτει με τη γνωστή του λυρική επιτήδευση ο Silver Surfer και άλλα που προκύπτουν από τους διαλόγους με τον κυνικό Γκαλάκτους. Τον τόνο, όμως, δίνουν τα υπέροχα σχέδια του Moebius. Όχι τόσο αυτά με τις σκληρές μάχες και τις σκηνές καταστροφής που είναι εντυπωσιακά μεν, αναμενόμενα δε, αλλά αυτά με τις εκφράσεις των ανθρώπων μπρος στην καταστροφή. Ιδιαίτερα αυτών που γεμάτοι θρησκευτικό μίσος και φανατισμό είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν τον νέο Θεό τους. Μέχρι να έρθει ένας νέος. Κι άλλος ένας. Κι ακόμα ένας. Και πάει λέγοντας. Με τη ζωή να προχωρά με όλο και πιο ευφάνταστους και πανίσχυρους θεούς. Πάνω στα πτώματα των «απίστων». Πηγή

Σκόρπια Λήμματα: Το Λεξικό της Κρίσης του Περικλή Κουλιφέτη Γιάννης Ιατρού Τα λήμματα εκτείνονται με αλφαβητική σειρά στις σελίδες της επιμελημένης έκδοσης. Με αφορμή το μπαράζ των σχετικών εκδηλώσεων της περιόδου σε τέσσερις διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας, πολυάριθμες νέες εκδόσεις κόμικς, στις οποίες θα έχουμε τη δυνατότητα να αναφερθούμε το επόμενο διάστημα, είδαν το φως της δημοσιότητας. Μεταξύ αυτών είναι και η αυτοέκδοση του Περικλή Κουλιφέτη, η οποία εύλογα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το παρόν ένθετο. Ο λόγος για τα «Σκόρπια Λήμματα από το Λεξικό της Κρίσης» του Περικλή Κουλιφέτη, μια συλλογή των συμμετοχών του νεαρού καλλιτέχνη από την Κόρινθο στην εβδομαδιαία σειρά τού «Καρέ Καρέ» που διαβάζετε στις σελίδες της «Εφημερίδας των Συντακτών» από το 2015 μέχρι και σήμερα. Τόσο η εισαγωγή του συνδημιουργού «λεξικογράφου» Γιάννη Αντωνόπουλου, όσο και η πρωτότυπη εισαγωγή του δημιουργού, σε μορφή κόμικς, βρίθουν αυτοαναφορικών στοιχείων τόσο για τον ίδιο όσο και για το ένθετο. Τα λήμματα εκτείνονται με αλφαβητική σειρά στις σελίδες της επιμελημένης έκδοσης, στην οποία, παρά το γεγονός ότι συγκεντρώνονται οι συμμετοχές μόνο ενός εκ των τεσσάρων συντελεστών της σειράς, υπάρχει μεγάλη ποικιλία. Οι θεματικές, το ύφος, οι αφηγηματικές, σχεδιαστικές και χρωματικές τεχνικές είναι εμφανώς και επαρκώς διαφορετικές μεταξύ τους, αναδεικνύοντας τόσο την εξέλιξη του καλλιτέχνη στο βάθος του χρόνου όσο και την έντονα πειραματική του διάθεση. Πηγή