akirasyber9

Είπα λοιπόν να κάνω κι εγώ την αρχή και να μιλήσω επιτέλους για τον ελέφαντα στο δωμάτιο. Αναφέρομε φυσικά στο Future State το event το οποίο κυκλοφόρησε για δύο ολόκληρους μήνες αναστέλλοντας προσωρινά για τον Γενάρη και τον Φλεβάρη όλες τις υπόλοιπες κυκλοφορίες της εκδοτικής. Παρόλα αυτά σχεδόν όλοι μας (μάλλον ακόμα και η ίδια η DC) κρατήσαμε σιγή ιχθύος για τη συγκεκριμένη πληροφορία και μάλλον δικαιολογημένα. Ας είμαστε ειλικρινείς όλες αυτές οι προσπάθειες για reboots και εναλλακτικά storylines δοκιμάζονται εδώ και δεκαετίες στα κόμικς και έχουν καταντήσει πλέων τετριμμένες και παρωχημένες. Διαβάζοντας μερικές ιστορίες οφείλω να πω ότι βρέθηκα αντιμέτωπος με πολύ μετριότητα πράγμα που με αποθάρρυνε από το να τσεκάρω τις περισσότερες ιστορίες για παραπάνω από ένα κεφάλαιο. Ωστόσο θέλοντας να μιλήσω για αυτό το εγχείρημα λίγο παραπάνω αποφάσισα να παρουσιάσω κάποιες σκόρπιες σκέψεις μου με αφορμή το τελευταίο ανάγνωσμά μου που ήταν το Future State: Batman/Superman. Για πάμε λοιπόν. H ιστορία αφορά άλλη μία περιπέτεια όπου οι δύο μεγαλύτεροι ήρωες της εκδοτικής συνεργάζονται προκειμένου να αντιμετωπίσουν έναν εχθρό που ο καθένας μόνος του δε θα μπορούσε να νικήσει. Βέβαια αυτός ο εχθρός είναι ο Professor Pyg... ένας μάλλον αδιάφορος δευτεροκακός του Batman ο οποίος θα συμμαχήσει με το Magistrate τους βασικούς κακούς του Future State προκειμένου να γονατίσει τους δύο ήρωες. Διαβάζοντας την ιστορία έχω να πω ότι το εν λόγω storyline (όπως και σχεδόν όποιο άλλο διάβασα) είναι απλά ένα hot mess. Δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι και η ίδια η DC δεν ήξερε πως να χειριστεί το ίδιο το Future State από τη στιγμή που τα σχέδιά της για το 5G κατέρρευσαν ολοσχερώς ή το γεγονός ότι εγώ δεν ασχολήθηκα ιδιαίτερα με την “προϊστορία” του event. ‘Όπως και να έχει όμως δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα με τη συγκεκριμένη ιστορία. Πρώτα απ’όλα δεν κατάφερε να μου δώσει καμία πληροφορία σχετικά με το αν ο Bruce και ο Superman είναι οι χαρακτήρες που ξέρουμε από το κανονικό continuity απλά πιο γερασμένοι (που δε φαίνονται) ή αν πρόκειται για παράλληλους ή μελλοντικούς εαυτούς τους. H DC είχε ανέκαθεν θέματα με τα reboots και το storytelling αλλά πραγματικά σε αυτό εδώ το event χάνεις την μπάλα αν δεν πιάσεις την ιστορία από την αρχή. Πράγμα απαράδεκτο αν σκεφτείς ότι η πλειοψηφία των τευχών ήταν υπερβολικά ακριβή για τον αριθμό σελίδων που προσέφερε. Εν πάση περιπτώσει ο Gene Luen Yang (του Superman Smashes the Klan) δεν καταφέρνει δυστυχώς να σε κάνει να ενδιαφερθείς για την υπόθεση, ωστόσο δε θέλω να είμαι πολύ αυστηρός μαζί του καθώς το ίδιο το event πήγαινε ούτως ή άλλος για φούντο. Ο λόγος που διάβασα και τα δύο τεύχη μέχρι τέλους ήταν κυρίως για το εξαιρετικό σχέδιο του Ben Oliver (The Authority, Ultimate X-Men) ο οποίος καταφέρνει να σώσει έστω και κάτι από αυτόν τον αχταρμά παραδίδοντάς μας πανέμορφα χορογραφημένες μάχες και γενικά πολύ όμορφη σκηνοθεσία σε ένα ούτως ή άλλος αδιάφορο σενάριο. Δυστυχώς για εμένα όσες ιστορίες διάβασα μέχρι στιγμής από το Future State ήταν στην καλύτερη απογοητευτικές και στη χειρότερη βαρετές. Αναγνωρίζω εννοείτε ότι πρέπει να υπάρχουν και κάποιες καλές μέσα σε αυτόν τον τεράστιο αριθμό κυκλοφοριών οπότε και θα ήθελα να μου προτείνετε και εσείς μερικές που ξεχωρίσατε. Τέλος θέλω να γράψω ότι όλα αυτά που διαβάσατε είναι απλά η γνώμη μου και εννοείτε θα χαρώ ιδιαίτερα πολύ να συζητήσω με τα άτομα που τους άρεσε το συγκεκριμένο event.

Ολοκληροσα την ιστορια την προηγουμενη εβδομαδα. Εχω να πω οτι αν και δεν εχω διαβασει ιδιαιτερα πολυ Hellblazer, θα συμφωνησω οτι ειναι μια απο τις καλυτερες αν οχι η καλυτερη ιστορια με τον συγκεκριμενο ηρωα στη μετα-Vertigo εποχη του. Και μια ηχηρη αποδειξη οτι ο Hellblazer πρεπει να γραφεται αποκλειστικα απο βρετανους συγγραφεις (Looking at you Tom Taylor)