Darth Chris

Μάλλον όλοι πήραμε πρώτα τον 2ο τόμο.

Μπορεί να με πρόλαβε ο @Elias, αλλά η φωτογραφία τώρα βγήκε και το ποζέριασμα είναι πάνω από όλα. Με ήρθε και εμένα χθες από το ισπανικό Amazon που το είχε μισή τιμή και ενώ έβλεπα ότι σε κάποιους ήρθε χτυπημένο, ευτυχώς το δικό μου ήταν άθικτο.

Μια πληροφορία που την ξέρουν μόνο οι πολύ σκληροπυρηνικοί φανς των Disney κόμικς, δια χειρός Grant Morrison στο Invisibles.

Όλα από το Cosmic Realms, εκτός από τα Batman που τα πήρα μεταχειρισμένα.

Έφτασαν πριν 1,5 και 1 μήνα αντίστοιχα αλλά με αυτά και με αυτά τώρα πρόλαβε να τα χαρεί λίγο το μάτι μου.

Από τα λίγα κόμικς που έχω κάνει δώρο σε άτομα που δεν ασχολούνται ιδιαίτερα είναι το επίτομο του Κόκκορα του Αρκά, στον αδερφό μου.

Έσκασαν όλα μαζί (γενέθλια, πτυχίο και στρατός) οπότε διάφοροι κοντινοί μου άνθρωποι μου πήραν τα παρακάτω (εκτός από το Preacher που είναι δώρο από τον εαυτό μου) Το βινύλιο μπήκε καθαρά γιατί είναι ο αγαπημένος μου ελληνικός δίσκος και είμαι τόσο ενθουσιασμένος που το έχω πλέον στην συλλογή μου.

Να ανησυχώ που το Uncanny X-Men Omnibus vol. 2 που είχα κάνει preorder και βγαίνει σε δύο εβδομάδες ακόμα δεν έχει πιθανή ημερομηνία παραλαβής και έχει κολλήσει στο delivery date pending; Υ.Γ. Μην πούμε για το Absolute Swamp Thing vol. 2 που από τον Ιούλιο πρέπει να με είχε δώσει ψιλοακριβη ημερομηνία παραλαβής (και ακόμα δεν έχει γίνει dispatched ).

Εννοώ μόνο τον έναν τίτλο του Hickman, δυστυχώς δεν μας παίρνει για όλο το Dawn of X, αν και σκοπεύω να μαζέψω σε τόμους όσες σειρές έχω ξεχωρίσει περισσότερο.

Το τελευταίο HC του Invisibles βρέθηκε από τον Ολλανδό και ευχαριστώ τα παιδιά για την εξυπηρέτηση και ιδιαίτερα τον @akirasyber9 που μου το έφερε. Υπομονή και Sin City από το Public όπου βρίσκονται σε έκπτωση και το X of Swords: Creation απαραίτητο τεύχος μιας και παίρνω μηνιαία τους X-Men του Hickman.

Από εδώ και πέρα θα λέω ότι σχεδιάζω σαν τον Alex Ross, χωρίς να διευκρινίζω πόσο χρονών ακριβώς εννοώ.

@DaDiRa Είναι απολύτως αυτόνομο! Το τελευταίο τεύχος βγήκε πριν κάναν μήνα, λογικά βρίσκονται όλα τα τεύχη ακόμα ενώ τον Νοέμβριο κυκλοφορεί και το hardcover.

Επηρεασμένος από την κυκλοφορία του Three Jokers, έκατσα να διαβάσω την άλλη ιστορία του Johns που πατάει πάνω σε παλιά δουλειά του Alan Moore, το Doomsday Clock. Μου άρεσε ήδη αρκετά από όταν διάβαζα τα τεύχη όποτε έβγαιναν, αλλά είναι τέτοια η ιστορία που θέλει να την διαβάσεις όλη μαζεμένη. Συνοπτικά, μερικοί χαρακτήρες από το σύμπαν του Watchmen πηδάνε στο σύμπαν της DC γιατί ψάχνουν τον Doctor Manhattan, ο οποίος έχει εγκατασταθεί εκεί και "πειραματίζεται" με τις ζωές των υπερηρώων της DC. Η απόλαυση της σειράς εξαρτάται από το πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει την κατάσταση με τον Alan Moore από το έργο των Johns και Frank και κατά πόσο μπορεί να δεχτεί την χρήση των Watchmen ως εργαλείο εκκαθάρισης του continuity της DC. Το original υλικό του Watchmen υπάρχει και δεν πρόκειται να χάσει καθόλου από την ποιότητα του λόγω του Doomsday Clock. Και ναι, ο Johns όχι απλά πατάει πάνω στην γραφή του Moore, αλλά ξεπατικώνει το στυλ του. Πράγμα λογικό βέβαια, καθώς αποτελεί sequel του Watchmen. Προσωπικά θεωρώ εμπνευσμένη την επιλογή του Doctor Manhattan ως το ον που παίζει με τις ζωές την χαρακτήρων και ακόμα πιο εμπνευσμένο το γεγονός ότι στην ιστορία αντιπαρατίθεται ενάντια στον Superman και όλη η ιστορία χτίζει σιγά σιγά την συνάντηση τους. Φυσικά το σχέδιο του Frank είναι κορυφή, αν και διέκρινα μερικά καρέ κάπως πιο προχειροφτιαγμένα στα τελευταία τεύχη. Διάβασα και το Question: The Deaths of Vic Sage, των Lemire και Cowan, όπου ο ομώνυμος ήρωας ξεκινά να ερευνά μια "τυπική" υπόθεση διαφθοράς του Hub City και τελικά μπλέκεται σε μια υπερφυσική υπόθεση που σχετίζεται, όπως λέει και ο τίτλος της σειράς, με τους διάφορους θανάτους του ανά τα χρόνια. Αυτό που μου έβγαλαν πιο έντονα τα 4 τεύχη της σειράς είναι ότι χρειαζόντουσαν πολύ περισσότερο χώρο. Δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αν το αρχικό pitch του Lemire ήταν για ένα κανονικό ongoing ή έστω για ένα 12τευχο limited με τις περιπέτειες του Vic σε διάφορες εποχές, ενώ ταυτόχρονα χτίζεται σταδιακά ο εχθρός (ή μάλλον ο "εχθρός" ) που αντιμετωπίζει. Αλλά ακόμα και έτσι ήταν απολαυστικό, ο Lemire μας παραδίδει μια ιστορία που έχει πολλές διαφορετικές πτυχές, που λίγο πολύ δένουν αρμονικά. Ο Denys Cowan είναι παλαίμαχος όσον αφορά τον ήρωα, καθώς ήταν ο σχεδιαστής του κλασσικού run με τον Dennis O'Neil. Η γραμμή του άγρια και sketchy, κάτι που ενισχύεται από τα μελάνια του Sienkiewicz. Οι δύο τους είναι το απόλυτο dream team για την ιστορία που θέλει να πει ο Lemire. Όλο το αποτέλεσμα μου έβγαλε μια early Vertigo αίσθηση. Επιπλέον, η όλη η ιστορία είναι πάρα πολύ επίκαιρη και σχετίζεται με ό,τι συμβαίνει στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Τέλος διάβασα το πρώτο arc του νέου Thor από τους Cates και Klein. O Thor δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στον νέο του ρόλο ως βασιλιάς της Asgard εδώ και μήνες, ώσπου ο Galactus θα προσγειωθεί στην Asgard και θα ενημερώσει τον θεό του κεραυνού για μια απειλή που μπορεί να καταστρέψει ολόκληρο το σύμπαν, το Black Winter. Ο τρόπος που ξεκινάει το run του στον Thor (το οποίο θα κρατήσει μερικά χρονάκια όπως έχει δηλώσει) έχει αρκετά κοινά με τον τρόπου που ξεκίνησε το run του στον Venom. Παρ'όλα αυτά κάνει ικανοποιητική δουλειά, νιώθεις ότι φαίνεται να ξέρει ότι θέλει να κάνει ορισμένα πράγματα στο μέλλον. Το θέμα είναι ότι ξεκινήσει ή έχει υπονοήσει κάποια plot lines που θυμίζουν έντονα είτε δικές του δουλειές, είτε παρελθοντικά plot lines του Thor. Να δούμε κατά πόσο θα καταφέρει να διαφοροποιηθούν οι δικές του ιστορίες. Το αδιαμφισβήτητο αστέρι του arc είναι ο Nic Klein. Είτε είναι μελαγχολικές στιγμές, είτε επικές μάχες στο διάστημα μεταξύ εχθρών αλλά και φίλων, το οπτικοποιεί πανέμορφα.