Πίπης Πάπιας

[leonidio]

 

Ο Σταμάτης Πολενάκης (1908-1997) υπήρξε ένας από τους πιο διάσημους Έλληνες γελοιογράφους, Ίσως σήμερα το όνομά του να μη λέει τίποτα στους περισσότερους, κάποτε όμως οι γελοιογραφίες του, οι οποίες δημοσιευόντουσαν στο περιοδικό "Ρομάντσο" και στην εφημερίδα "Βραδυνή" έκαναν πολλούς Έλληνες να γελάνε, Ίσως το πιο γνωστό δημιούργημά του να υπήρξε ο"Σπαγγοραμμένος", που έγινε και τηλεοπτική σειρά, πολλά χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση.

 

Φυσικά και είχα διαβάσει πολλά τεύχη του "Ρομάντσου" 'όταν ήμουν μικρός και θυμάμαι το "Σπαγγοραμμένο", αν και φυσικά, τότε αγνοούσα το όνομα του δημιουργού του.  Εδώ όμως, μας απασχολεί το δεύτερο πιο γνωστό δημιούργημά του, ο "Πίπης Πάπιας", τον οποίο ανακάλυψα σχετικά πρόσφατα. 

 

Ο Πίπης δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο ¨Ρομάντσο" το 1947 και κράτησε έξι ολόκληρα χρόνια. Ήταν ένας φουκαράς με περίεργη κόμμωση, που δεν τα πήγαινε καλά με το αφεντικό του και έτρωγε άγριο ξύλο από τη γυναίκα του και από άλλους. Οι πολύ σύντομες ιστορίες του σε μορφή στριπ απλωνόντουσαν σε τρία συνήθως καρέ, τα οποία ήταν αρκετά για να εκτυλιχθεί το οπτικό ή λεκτικό αστείο. 

 

Κάποια από αυτά τα στριπάκια συγκεντρώθηκαν σε ένα μικρό άλμπουμ,που κυκλοφόρησε σε μάλλον άγνωστη χρονολογία (πιθανόν το 1978 ή 1979) από τις εκδόσεις "Κολούμπρα", που φυσικά έβγαζαν και το ομότιτλο περιοδικό. Η έκδοση ήταν σε επιμέλεια του Νίκου Πλατή, του εκδότη της "Πράσινης Γάτας", ο οποίος είχε κάνει την επιλογή και είχε γράψει και μια σύντομη εισαγωγή. Το άλμπουμ ήταν το πρώτο στη σειρά "Γνήσια Ελληνικά Κόμικς (1947-1952)" με δεύτερο τον "Τάκη τον Κουκουέ", για τον οποίον θα γίνει παρουσίαση κάποια άλλη στιγμή Ίσως αυτή να ήταν η πρώτη φορά, που έστω ένα μέρος του έργου ενός Έλληνα δημιουργού συγκεντρωνόταν σε μια έκδοση, και αν είναι όντως έτσι, αρκεί για να υπογραμμίσει τη σπουδαιότητα της έκδοσης.

 

Και τώρα ξέρω τι σκέφτεστε: "μα πόσο ξεπερασμένο μπορεί να είναι ένα τέτοιο κόμικ;" Σχεδιαστικά ίσως να είναι πάρα πολύ απλό, ίσως και αφαιρετικό (όχι με την καλή έννοια), πολλά από τα αστεία όμως είναι πραγματικά μια έκπληξη, αφού ο Πολενάκης χρησιμοποιεί κάθε είδους λογοπαίγνιο ή φάρσα, για να προκαλέσει το γέλιο. Δεν τα καταφέρνει πάντα καλά, και ίσως κάποιες φορές καθόλου, αλλά ορισμένα στριπάκια είναι σχεδόν αριστουργήματα σουρεαλισμού και δείχνουν, ότι ο Πολενάκης ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Για εμένα, ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη, αφού πραγματικά δεν περίμενα, ότι θα μου άρεσε τόσο.  

 

 

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, κυκλοφορούσε σε εκποιήσεις βιβλίου στην τιμή του 1 ευρώ (από εκεί το πήρα και εγώ, όπως φαίνεται και στο οπισθόφυλλο, που ανεβάζω ) . Εάν ισχύει κάτι που είδα στην ιστοσελίδα γνωστού βιβλιοπωλείου κυκλοφορεί ακόμη σε τιμή λίγο παραπάνω του 1 ευρώ. Αν όμως δεν ισχύει, υπήρχε στην ιστοσελίδα εντός παλαιοβιβλιοπωλείου σε μάλλον εξωφρενική τιμή. Εάν το βρείτε μπροστά σας, κατά τη γνώμη μου, μην το προσπεράσετε   

 

Τα σκαναρίσματα του εξωφύλλου και του οπισθοφύλλου έγιναν από εμένα. Τα στριπάκια τα βρήκα εδώ και εδώ  Και στις δύο σελίδες, μπορείτε να δείτε και άλλες γελοιογραφίες του Πίπη και γενικότερα του Πολενάκη,

 

Πηγές για περαιτέρω μελέτη:

 

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τη ζωή και το έργο του Σταμάτη Πολενάκη

 

Έχει κυκλοφορήσει και ένα βιβλίο σχετικά μα τον Πολενάκη, από το γιο του, Λέανδρο, που είναι ένας από τους πιο γνωστούς κριτικούς θεάτρου στην χώρα μας αλλά είναι εξαντλημένο και δεν το έχω. Αν το έχει κάποιος, θα είχε ενδιαφέρον να κάνει μια παρουσίαση, 

 

 

[geo_trou]

Guilty pleasure το συγκεκριμένο. Ειδικά το στριπάκι με τον χαρταετό