Alvar Mayor (Carlos Trillo, Enrique Breccia)

[leonidio]

 

 

Βρισκόμαστε στη Νότια Αμερική, λίγες δεκαετίες μετά την κατάκτησή της από του Ισπανούς και την υποδούλωση του αυτόχθονου πληθυσμού. Οι Ισπανοί έχουν επιβάλλει το δικό τους τρόπο ζωής, τη γλώσσα, τη θρησκεία και αντιμετωπίζουν τους αυτόχθονες περίπου ως ζώα, ενώ ψάχνουν με αγωνία για χρυσάφι, που είναι και ο πρωταρχικός λόγος της άφιξής τους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινείται ο Αλβάρ Μαγιόρ, γιος ενός από τους στρατιώτες του Πιθάρο και μιας αυτόχθονης. Αν και είναι μικτής καταγωγής, απορρίπτει τη βίαιη κληρονομιά των Ισπανών και αποστρέφεται τις πράξεις τους. Είναι όμως και ο ίδιος τυχοδιώκτης και δεν αρνείται μια προσοδοφόρα πρόταση, αρκεί να μην παραβαίνει τον κώδικα τιμής του. Δίπλα του έχει τον ιθαγενή Τίχουο, που θα τον σώσει πολλές φορές από μπελάδες με τις ικανότητές του και την πονηριά του, ενώ στην πορεία θα προστεθεί και μια γυναίκα, η Λουσία, που ναι μεν δείχνει να τον αγαπάει, αλλά φαίνεται να ενδιαφέρεται πολύ και για το χρυσάφι.

 

 

Οι παλιότεροι από εμάς έχουν γνωρίσει τον Αλβάρ Μαγιόρ από το περιοδικό "Σκορπιός", αλλά τώρα έφτασε η στιγμή να αποκτήσει και τη δική του αγγλόφωνη έκδοση, η οποία, όταν ολοκληρωθεί, θα περιέχει όλες τις ιστορίες, που έγραψε ο Κάρλος Τρίγιο και σχεδίασε ο Ενρίκε Μπρέσια από το 1977 έως το 1983 για το ιστορικό αργεντίνικο περιοδικό κόμικς "Skorpio".

 

 

 

Νομίζω, ότι είναι κατανοητό από την πρώτη παράγραφο, ακόμη κι αν δεν έχετε προηγούμενη επαφή με τους δημιουργούς, ότι πρόκειται για ένα κόμικ με σαφείς αντιαποικιοκρατικές βολές, το οποίο μπορεί να διαβαστεί και ως μια αλληγορία σχετικά με τη διαρκή ανάμειξη κυρίως των ΗΠΑ στην πολιτική ζωή των χωρών της Λατινικής Αμερικής και ιδίως της Αργεντινής, η οποία τη χρονιά, που άρχισε να δημοσιεύεται το κόμικ βίωνε μια ακόμη δικτατορία, αλλά αυτά τα έχω γράψει κι αλλού και δεν έχει νόημα να τα επαναλαμβάνω.

 

 

Κι όμως, αυτό που ξεκινάει ως ένα ελαφρώς συγκεκαλυμμένο πολιτικό κόμικ, που παρουσιάζει τους λευκούς να είναι διαρκώς διψασμένοι για χρυσό, καθώς προχωράνε οι ιστορίες, οι οποίες είναι σχεδόν όλες δωδεκασέλιδες και αυτοτελείς, αποκτά και μια μυστικιστική, σχεδόν σουρεαλιστική διάσταση, καθώς εισέρχονται υπερφυσικά στοιχεία από τον κόσμο των ιθαγενών, αλλά και άλλων πλασμάτων, που ζούσαν εκεί. Και κατά παράδοξο, ίσως, τρόπο, αυτά τα στοιχεία, όχι μόνο δεν αποδυναμώνουν, αλλά αντίθετα ενισχύουν την πολιτική διάσταση του κόμικ, κάνοντάς το ένα ντοκουμέντο της εποχής εκείνης. Επιπλέον, η έμπνευση του Τρίγιο να προσθέσει σε πολλές ιστορίες ντόπιους, οι οποίοι ξεκινάνε την αφήγηση, αποδεικνύεται εξαιρετικά λειτουργική, ενώ εντυπωσιάζει και η σπάνια χρήση επεξηγηματικών σχολίων, κάτι που δείχνει πόσο σύγχρονο φαίνεται ακόμη το κόμικ.

 

 

 

Και βέβαια, υπάρχει και το εκπληκτικό σχέδιο του Ενρίκε Μπρέσια, υιού του Αλμπέρτο. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο Danilo Chiomento στην εισαγωγή του τόμου, ενώ ξεκινά με ένα υπέροχο, αλλά σίγουρα διστακτικό σχέδιο, που δίνει μεγάλη προσοχή στις λεπτομέρειες (κοστούμια, κτήρια, όπλα κτλ), στη συνέχεια, αφήνεται να παρασυρθεί, να γίνει πιο ρευστό, πιο ελεύθερο, να παίξει περισσότερο με τις σκιές, τα πλάνα και τις εκφράσεις, παραμένοντας σε κάθε περίπτωση μαγευτικό. 

 

  

 

Δεν είναι χωρίς ελαττώματα το κόμικ: πολλές ιστορίες καταλήγουν με έναν λίγο αυθαίρετο τρόπο, καθώς είναι διακαής η επιθυμία του Τρίγιο να απονείμει δικαιοσύνη στους κατατρεγμένους, έστω και με την πένα του, ενώ κάποιες είναι ίσως προβλέψιμες. Τίποτα από αυτά, όμως, δεν αφαιρεί τη μαγεία, ούτε και τα νοήματα, αυτού του πολυεπίπεδου έργου, που γίνεται όλο και μεγαλύτερη, καθώς προχωράνε οι ιστορίες και βυθιζόμαστε ολοένα και περισσότερο σε έναν κόσμο διαφορετικό από το δικό μας.

 

 

Η Epicenter Comics, η οποία μέχρι τώρα ειδικευόταν στα κόμικς του οίκου Μπονέλι, έφτιαξε έναν υπέροχο, σκληρόδετο τόμο σε μεγάλο μέγεθος, που αναδεικνύει το εκπληκτικό σχέδιο του Μπρέσια και είναι από τις εκδόσεις, που μου φέρνουν δάκρυα στα μάτια (έχετε, φαντάζομαι, καταλάβει, ότι είμαι ιδιαίτερα ευσυγκίνητος και βάζω συχνά τα κλάματα, όταν μπήγω τα γαμψά μου νύχια σε ωραίες εκδόσεις κόμικς ) και θα αποτελέσει ένα από τα κοσμήματα της βιβλιοθήκης σας. Είναι ο πρώτος από τους τέσσερις προγραμματισμένους τόμους, ενώ ήδη τρέχει καμπάνια στο Kickstarter  για τους δύο επόμενους. 

 

Κάποτε είχε κυκλοφορήσει στα αγγλικά μια έκδοση από την 4 winds, δυσεύρετη πλέον, την οποία δεν την έχω, αλλά νομίζω ότι δεν περιλαμβάνει κάποια από τις ιστορίες αυτές και επιπλέον, έχω διαβάσει, ότι η ποιότητα της έκδοσης δεν είναι πολύ καλή. 

 

 

Πολλές από τις ιστορίες του τόμου εκεί, όχι όμως όλες και όχι με τη σειρά, τις είχαμε διαβάσει και στο "Σκορπιό". Μια επιπλέον ιστορία του Αλβάρ Μαγιόρ, που ούτε αυτή υπάρχει στον τόμο της Epicenter, επειδή την είχαν πάρει από εκείνον της 4 winds, είχε δημοσιευτεί στο τεύχος 5 του περιοδικού "Robotnik Fantastica".

 

 

Διαβάστε το. Θα σας αρέσει και θα το βρείτε, αναπάντεχα ίσως, μοντέρνο. 

Όλες οι εικόνες είναι από το Ίντερνετ.

 

[Grilos]

Πολύ καλό κόμιξ! Πως όμως μπορούμε να εξασφαλίσουμε τους επόμενους τόμους; Στο kickstarter ενώ η τιμή για συμμετοχή ήταν πολύ καλή (για τους τόμους 2 και 3) τα μεταφορικά ήταν τρελά. Αν θυμάμαι καλά ήταν ίδια με το κόστος των τόμων.

 

[kabuki]

Λογικά θα το φέρουν και τα ελληνικά κομιξάδικα, όπως έκαναν και με το πρώτο