Ballad for Sophie (Filipe Melo, Juan Cavia)

[leonidio]

 

Πρωτότυπος τίτλος: Balada para Sophie, Edições Tinta-da-China, 2020

 

1997, Γαλλία. Μια νεαρή δημοσιογράφος επιχειρεί να πάρει συνέντευξη από έναν ερημίτη πιανίστα, ο οποίος δεν δέχεται να μιλήσει σε κανέναν. Δεν θα μας εκπλήξει, ότι θα κερδίσει, έστω και λίγη από την εμπιστοσύνη του, έτσι ώστε να εκείνος να της αφηγηθεί τη ζωή του, ξεκινώντας από τη Γαλλία του 1933, όταν, μικρό παιδάκι ακόμη, έλαβε μέρος σε ένα διαγωνισμό μουσικής, ο οποίος έμελλε να αλλάξει τη ζωή του και να γεννήσει μια τεράστια αντιπαλότητα με έναν άλλο πιανίστα, η οποία θα διατρέξει ένα μεγάλο μέρος της ζωής του, αλλά και του 20ου αιώνα. 

 

 

 

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στην πλοκή του κόμικ, όχι μόνο επειδή θεωρώ, ότι είναι από τα κόμικ, που καλό είναι να ανακαλύπτει κανείς κατά την ανάγνωση, αλλά κυρίως επειδή, η ιστορία, αν και φαινομενικά απλή, έχει τόσες προεκτάσεις και θίγει τόσα πολλά θέματα, ώστε η σύνοψη να μην μπορεί να αποδώσει τα εύσημα στον Πορτογάλο σεναριογράφο Φιλίπε Μέλο, ο οποίος μεθοδικά και χωρίς βιασύνη υφαίνει μια ιστορία εμμονής, πάθους, απελπισίας, η οποία, αν και αντικειμενικά δεν είναι κάτι εξαιρετικό ή πρωτοπόρο, είναι τόσο καλογραμμένη και με τόσο λετπές ψυχολογικές αποχρώσεις, που πιστεύω, ότι θα καθηλώσει τους/τις περισσότερους/ες, που θα τη διαβάσουν. 

 

 

 

(Μην απορείτε για το κριάρι, θα καταλάβετε, όταν διαβάσετε το κόμικ )

 

Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος ο τρόπος με τον οποίον ο Μέλο δημιουργεί κάτι καινούριο μέσα από μια υπόθεση, που φαίνεται τετριμμένη και με ένα σενάριο, το οποίο, αν και φλερτάρει σε κάποια σημεία με το παράδοξο και το σουρεαλιστικό, παραμένει πάντα προσγειωμένο στην πραγματικότητα. 

 

 

 

Πολύτιμος αρωγός του Μέλο είναι ο σχεδιαστής Χουάν Κάβια εξ Αργεντινής ορμώμενος, που μας προσφέρει ένα σχέδιο χάρμα οφθαλμών με επιρροές από BD, αλλά και μάνγκα, αλλά με ένα απολύτως προσωπικό στιλ. Υπέροχα χρώματα, εξαιρετική σκηνοθεσία, καθαρές και δυναμικές γραμμές, προσοχή στη λεπτομέρεια και πολύ επιτυχημένες συνθέσεις, που υπογραμμίζουν στοιχεία της πλοκής και δημιουργούν μια αίσθηση του χώρου, που είναι σημαντική για το κόμικ, όλα αυτά συνθέτουν ένα από τα καλύτερα σχέδια, που είδα τον τελευταίο καιρό σε κόμικ. Και όλα αυτά, χωρίς να γίνεται σε καμία στιγμή εξεζητημένο.  

 

  

 

Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο, παρά μόνο πληροφορίες. Το 300 περίπου σελίδων κόμικ κυκλοφόρησε στα πορτογαλικά το 2020 και εκδόθηκε στα αγγλικά από την Top Shelf σε μια πολύ ωραία έκδοση με μαλακό εξώφυλλο ένα χρόνο αργότερα. Ήταν υποψήφιο για τέσσερα βραβεία Eisner στις κατηγορίες "Best Graphic Album—New", "Best U.S. Edition of International Material", "Best Writer", "Best Painter/Multimedia Artist (interior art)", αλλά δεν κέρδισε κανένα. Διαβάζω, ότι επίκειται και η μεταφορά του στη μικρή οθόνη. 

 

 

 

Κλείνοντας, να προσθέσω, ότι ο σεναριογράφος Φιλίπε Μέλο είναι και μουσικός και συνέθεσε ένα κομμάτι με τίτλο "Μπαλάντα για τη Σοφί", η παρτιτούρα του οποίου υπάρχει στις τελευταίες σελίδες του κόμικ. Μπορείτε να σκανάρετε και έναν κωδικό στην τελευταία σελίδα και να το ακούσετε. Το κομμάτι είναι ανεβασμένο και εδώ. 

 

 

Όλες οι εικόνες είναι από το Ίντερνετ.

 

Πηγές για περαιτέρω μελέτη:

 

Κριτική από το comicsgrinder.com.

 

[The Fists Of Stan Lee]

Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Ρ Γ Η Μ Α

Πραγματικά, πετάχτε ό,τι διαβάζετε και διαβάστε ένα από τα καλύτερα Ευρωπαϊκά κόμικ, όχι της δεκαετίας, αλλά ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ!!!!

 

Θα τσεκάρω ΣΙΓΟΥΡΑ και ό,τι άλλο έχει βγάλει το εν λόγω δίδυμο! Απίστευτη ιστορία! Δυναμικό art! Όλα αγγίξαν την τελειότητα και υποκλίνομαι!!!!!!

 

[DaDiRa]

Στην πραγματικότητα δεν έχω να προσθέσω κάτι, γι' αυτό και δεν έγραψα τίποτα τον Ιανουάριο που το διάβασα. Έχει σχεδιάρα και ένα πολύ έξυπνα δοσμένο σενάριο με όλα τα απαραίτητα συστατικά. Αντιμετωπίστε αυτό το ποστ σαν μια υπενθύμιση για όσους το αγνόησαν.