A Distant Neighborhood (Jiro Taniguchi)

[leonidio]

 

Τίτλος Πρωτότυπου: Harukana Machie (Shogakukan, 1998)

 

Ο Χιρόσι είναι 48 χρονών, αρχιτέκτονας παντρεμένος με δύο κόρες, αλλά δεν φαίνεται να είναι πολύ ευχαριστημένος από τη ζωή του. Η δουλειά του τον κρατά μακριά από την οικογένειά του, από την οποία έχει αποξενωθεί και σκέφτεται, ότι έχει πλέον την ίδια ηλικία, που είχε και η μητέρα του, όταν πέθανε. Ο πατέρας του, είχε εγκαταλείψει εντελώς απροειδοποίητα και χωρίς κανέναν εμφανή λόγο την οικογένειά τους στις 31 Αυγούστου 1964. Μια μέρα, στις 9 Απριλίου 1998, επιστρέφοντας στο σπίτι του μετά από ένα επαγγελματικό ταξίδι και ενώ αισθάνεται χάλια βρίσκεται κατά λάθος στην πόλη, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε και αποφασίζει να επισκεφτεί τον τάφο της μητέρας του. Εκεί, όμως, θα συμβεί ένα παράξενο γεγονός: ο Χιρόσι θα λιποθυμήσει και θα ξυπνήσει μέσα στο σώμα του 14χρονου εαυτού του, έχοντας όμως όλες τις αναμνήσεις και τις εμπειρίες, των ενδιάμεσων 34 ετών. Ο Χιρόσι θα απορήσει, αλλά τελικά θα ανακαλύψει, ότι έχει μια δεύτερη ευκαιρία  να εμποδίσει τον πατέρα του να φύγει.

 

 

 

Στην πορεία, ο Χιρόσι θα κάνει κάποιες επιλογές, που δεν είχε κάνει όταν ήταν σε εκείνη την ηλικία και θα μάθει κάποια πράγματα για την οικογένειά του, τα οποία αγνοούσε ή ίσως τα ήξερε και είχε επιλέξει να τα ξεχάσει. Η τελική συνειδητοποίηση θα είναι πικρή: είχε γίνει και ο ίδιος ένα αντίγραφο του πατέρα του, μόνο που ο Χιρόσι δεν ήθελε να το παραδεχτεί και το έκρυβε πίσω από το μπουκάλι με το αλκοόλ. 

 

 

Ένα πολύ ωραία γραμμένο κόμικ σχετικά με τις επιλογές, τους φίλους και την οικογένεια, σχετικά με όλα αυτά που μας καθορίζουν από μικρούς. Κυρίως, όμως, ένα κόμικ για την αναζήτηση του εαυτού μας και για τα πράγματα που έχουμε αφήσει ή νομίζουμε ότι έχουμε αφήσει πίσω μας. Το ταξίδι του Χιρόσι στο παρελθόν θα τον κάνει να καταλάβει, ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που είναι αναπόφευκτα, ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, αλλά και ότι υπάρχουν πράγματα, που μπορούμε να αλλάξουμε με τις επιλογές μας. Το παρελθόν ίσως να μην μπορεί να αλλάξει, το μέλλον όμως σίγουρα μπορεί. 

 

 

Το βιβλίο χωρίζεται σε 16 κεφάλαια (το ιαπωνικό μάνγκα είχε εκδοθεί σε δύο τόμους, νομίζω) και μας προσφέρει μια πολύ ωραία ιστορία, η οποία επιφυλάσσει αρκετές εκπλήξεις στην πορεία της. Σίγουρα, κάποια σημεία φαίνονται αμήχανα, αλλά σε γενικές γραμμές, πράγματα που ίσως μας κάνουν να απορούμε, εξηγούνται στη συνέχεια. Η αφήγησή του δεν πλατειάζει και σε γενικές γραμμές, το κόμικ διαβάζεται ευχάριστα, αφήνοντας μια μάλλον γλυκόπικρη γεύση στο τέλος ή τουλάχιστον αυτό συνέβη σε εμένα. Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, ο Τανιγκούτσι αφήνει υπαινιγμούς για το αν όντως ο Χιρόσι ταξίδεψε στο παρελθόν ή αν απλά θυμάται κάποια πράγματα, που είχε επιλέξει να ξεχάσει, έως την τελευταία - κυριολεκτικά! - σελίδα, όπου μας κλείνει πονηρά το μάτι. 

 

 

Οι εικόνες του είναι λεπτομερείς και ήρεμες, αφού απουσιάζει η φρενήρης κίνηση πολλών μάνγκα. Οι ήρωες περπατάνε, κάθονται, κάποιες φορές τρέχουν ή κολυμπούν, αλλά κατά βάση συζητάνε μεταξύ τους ή αναπολούν και βασικό ρόλο αναλαμβάνουν οι εκφράσεις των προσώπων τους, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις και οι σκιές. Δεν υπάρχουν κενοί χρόνοι στην αφήγηση, ούτε περιττά καρέ στο μάνγκα, το οποίο έχει μια σχεδόν κινηματογραφική αφήγηση, χωρίς όμως εξάρσεις. Αργά και μεθοδικά, ο Τανιγκούτσι ξετυλίγει το νήμα της ιστορίας του και αφήνει το σχέδιο να την εκφράσει. Είναι, άλλωστε, μια ανθρώπινη ιστορία και χρειάζεται το χρόνο της, για να εξελιχθεί. 

 

 

 

Είμαι βέβαιος, ότι όσοι αγαπάτε τον Τανιγκούτσι θα βρείτε και εδώ ένα πολύ όμορφο κόμικ. Η αγγλόφωνη έκδοση που έχω εγώ είναι από τη Fanfare / Ponent Mon, εκδόθηκε το 2016 και είναι πάρα πολύ ωραία, με σκληρό εξώφυλλο και κατατοπιστικές σημειώσεις, όπου χρειάζεται, ακολουθεί δε τον ευρωπαϊκό τρόπο ανάγνωσης κατόπιν συμφωνίας με το δημιουργό. Δεν περιέχει, δυστυχώς, απολύτως τίποτα παραπάνω από το κόμικ. Δεν γνωρίζω εάν υπήρχε προηγούμενη έκδοση στα αγγλικά.

 

 

Το κόμικ έγινε και ταινία, βελγικής παραγωγής, το 2010, αλλά δεν την έχω δει.

 

Όλες οι εικόνες είναι από το Ίντερνετ.

[kwtsos]

Η μερα ηταν 26 Ιανουαρίου, είχαμε πάει με την @kabuki στην συναυλία των Messa στο Κύτταρο. Καθώς πίναμε το ουισκάκι μας στον εξώστη περιμένοντας να ξεκινήσει η συναυλία, το βλέμμα μου έπεσε σε μια γνωστή μορφή, αυτή του @Beefheart. Ο αγαπητος beefheart λοιπόν, στο διάλειμμα μεταξύ του opening act των Church of the sea και των Messa, μας ενημέρωσε για κάτι προσφορές που παίζανε στο public. Ε μια από αυτές ήταν το A distant neighborhood.

 

Δεν θα πω ψέμματα, ήμουν επιφυλακτικός, όπως και με τα περισσότερα manga, αφού θα έλεγα ότι πολύ λίγα με έχουν κερδίσει. Τελικά για το συγκεκριμένο είχα άδικο. Το κομικ είναι ένα πάρα πολύ καλό slice of life που αξιοποιεί ένα τέχνασμα ταξιδιού στον χρόνο για να εξετάσει καλύτερα μέσα από την ματιά του ενήλικου πρωταγωνιστή, κάποιες από τις σχέσεις, κυρίως οικογενειακές αλλά και φιλικές. Το A Distant Neighborhood μου έφερε στο μυαλό και δικές μου αναμνήσεις που όταν τις ζούσα δεν μπορούσα να τις πολυκαταλάβω, αλλά τώρα μπορώ να τις κατανοήσω καλύτερα (ίσως). Όσο για το τέλος, εγώ θα πω ότι το βρήκα λυτρωτικό, με την έννοια της κάθαρσης, και ότι πιο κοντινό σε "happy end" θα μπορούσε να δώσει ο συγγραφέας. Στα αρνητικά θα πω μόνο ότι υπήρξαν σημεία που η επιλογή των αγγλικών λέξεων από τον μεταφραστή μου φάνηκε κάπως παράταιρη, αλλά το ξεπέρασα.

 

Εννοείται ότι το προτείνω. Παρεπιμπτόντως, ακόμα το έχει γύρω στα 16 ευρώ στο Public. Οπότε όσοι πιστοί...