Τρεις (Kieron Gillen, Ryan Kelly)

[GreekComicFan]

 

Πρώτη Ελληνική Κυκλοφορία: 31-11-2019

Υλικό Συλλογής: Three 01-05 (October 2013 / February 2014)

 

Με αφορμή την επίσκεψη του Κίερον Γκίλεν στην Ελλάδα στα πλαίσια του Athenscon 2019, η Jemma Press δημοσίευσε ένα από τα προσωπικά του/ιδιόκτητα έργα, το Τρεις, που τοποθετείται χρονικά περίπου 100 χρόνια μετά την μάχη των Θερμοπυλών.

 

Οι Είλωτες ήταν το κατώτερο κοινωνικό στρώμα στην αρχαία Σπάρτη, το οποίο είχε επωμιστεί τις καθημερινές εργασίες της. Θεωρούνταν δημόσιοι δούλοι και παρόλο που επιτρεπόταν να έχουν προσωπικά αντικείμενα και οικογένεια και μια σχετικά αυτάρκεια στα πιο απομακρυσμένα χωράφια της επικρατείας, σαφώς δεν είχαν δικαιώματα πολίτη. Ένας από τους φημολογούμενους τρόπους με τους οποίους οι Σπαρτιάτες κράταγαν σε έλεγχο τους Είλωτες, είναι η Κρυπτεία, στην οποία νέοι Σπαρτιάτες αναλάμβαναν να δολοφονήσουν τους πιο επικίνδυνους από τους Είλωτες. Ο θεσμός σήμερα είναι υπό αμφισβήτηση για το πόσο συχνά συνέβαινε ή αν συνέβαινε καθόλου, αλλά ο Γκίλεν για τις ανάγκες της ιστορίας, το υιοθετεί.

 

Ακολουθούν κάποια spoilers. Διαβάζετε με δικιά σας ευθύνη.

 

Ένας έφορος και η συνοδεία του επιλέγει για νυχτερινό κατάλυμα του ένα από τα κτήματα της ανατολικής Λακωνίας. Οι Σπαρτιάτες αποφασίζουν να δουν τι διαφορές μεταξύ των Ειλώτων των κτημάτων και της πόλης, βάζοντας τους να πιουν ανέρωτο κρασί. Ένας από αυτούς, ο Κλάρος που μας παρουσιάζεται ως σακάτης, δεν πίνει, επειδή έχει αδύναμο στομάχι. Ο έφορος αποφασίζει πάραυτα να το δει στην πράξη, και όταν ξερνάει το κρασί που κατάπιε, διατάζει τους είλωτες να το γλύψουν, σαν τα σκυλιά που θεωρούν πως είναι. Ένας από τους Είλωτες, ο Τέρπανδρος, καταλήγει να πει μια ιστορία που προσβάλλει τους Σπαρτιάτες, κάτι που καταλήγει σε σφαγή. Μια σφαγή που αποκαλύπτει πως ο Κλάρος δεν είναι αυτός που λέει πως είναι, σκοτώνοντας όλους τους Σπαρτιάτες πλην ενός.

 

 

Οι εικόνες προέρχονται από την Αγγλική έκδοση.

 

Τρεις από τους Είλωτες που επιβίωσαν από την σφαγή, ο Κλάρος, ο Τέρπανδρος και η Δαμάτρα, είναι φυγόδικοι, με τους Έφορους της Σπάρτης να διατάσσουν τον δεύτερο βασιλιά της πόλης, τον Κλεομένη Β' (ο έτερος και γηραιότερος βασιλιάς, ο Αγησίλαος ο Β' ήταν σε εκστρατεία στην Αίγυπτο), να αναλάβει να τους κυνηγήσει και να τους σκοτώσει ο ίδιος, για παραδειγματισμό, κάτι που ο ίδιος το θεωρεί ταπεινωτικό, αλλά αναγκάζεται να το πράξει. Και εδώ ξεκινάει ουσιαστικά η ιστορία, που είναι μια αφορμή για να εξετάσει ο Γκίλεν την Σπάρτη του 364 π.Χ. Μια Σπάρτη που έχει παρακμάσει και μειωθεί σημαντικά σε μάχιμο πληθυσμό. Παρουσιάζοντας το όλο σύστημα σταδιακά, εν μέσω καταστάσεων που υπενθυμίζουν στους χαρακτήρες τι ισχύει και  αποτελούν αφορμή για να ενημερώνουν τους αναγνώστες για το κοινωνικό ιστό της Σπάρτης εκείνη την περίοδο, η οποία δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή. Τα πιστεύω τους και τις αντιδράσεις τους. Το τέλος βέβαια είναι αναπόφευκτο, αλλά δεν αλλάζει τίποτα ούτε για τους Είλωτες, ούτε για την επίσης αναπόφευκτη πορεία της ίδιας της Σπάρτης.

 

Ο Γκίλεν κάνει πολύ καλή δουλειά στο να εισαγάγει όσο πιο πολλά ιστορικά στοιχεία είναι δυνατόν. Και εδώ είναι που διχάζομαι: Για να το επιτύχει αυτό, στήνει μια ιδιαίτερα βασική ιστορία εκδίκησης και ανθρωποκυνηγητού όσο αφορά την δομή και την ανέλιξη, μια που έχουμε δει αρκετές φορές να διεξάγεται στις αφηγηματικές τέχνες. Αν κάποιος αποτραβηχτεί λίγο από την αρχική εντύπωση που προκαλεί η επιλογή των χαρακτήρων που επέλεξε και αφαιρέσει τα ελάχιστα στοιχεία που είναι μοναδικά στην ίδια την ιστορία, θα δει πως έχει κάτι που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί οπουδήποτε, από άλλες ιστορικές περιόδους, μέχρι και σε εντελώς φανταστικούς χαρακτήρες. Διαβάζοντας και τα έξτρα που υπάρχουν στο τέλος του τόμου, καταλαβαίνω πως όλα αυτά τα στοιχεία που βρήκε και όλα αυτά για τα οποία δεν ήταν σίγουρος, κάπου τον υπερφόρτωσαν και για να τα διεκπεραιώσει, κατέφυγε σε παραδοσιακές δομές αφήγησης. Επίσης, στην προσπάθεια του να κάνει πιο βατό το κόμικ για έναν μέσο αναγνώστη, χρησιμοποιεί σχήματα λόγου που είναι εντελώς σύγχρονα και άρα, κάπως παράταιρα με την εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία, ώρες-ώρες. Οπότε, από την μία δεν μπορώ παρά να πω πως μου άρεσε αυτό που διάβασα και το προτείνω χωρίς κανένα δισταγμό σε όλους, αλλά από την άλλη δεν μπορώ να το θεωρήσω ριζοσπαστικό και ανεπανάληπτο.

 

 

Ο Ράιαν Κέλι κάνει επίσης πολύ καλή δουλειά στην απόδοση της εποχής με αρκετά καλή "σκηνοθεσία" στα καρέ, που βοηθάνε στην αφήγηση του Γκίλεν. Δεν θα έλεγα σε καμιά περίπτωση πως το σχέδιο του ξεχωρίζει, αλλά αυτό που πρέπει να κάνει, το επιτυγχάνει. Ίσως μικρό παράπονο που μπορώ να βρω είναι, πως στην προσπάθεια του να αποδώσει τις διαφορές στις διάφορες στολές της εποχής ώστε να είναι σωστός με τα ιστορικά στοιχεία που είναι διαθέσιμα (έναντι την ιδέα που έχει ο κόσμος για τις περιβολές τους), κάποιες φορές καταλήγει σε πολύ γενικευμένες καταστάσεις, που θα μπορούσε να βρει κανείς σε οποιοδήποτε κόμικ με χλαμύδες. Κάποιες φορές όμως, όχι όλες.

 

Το σχέδιο ευτυχώς δεν επηρεάζεται από το κάπως μικρότερες διαστάσεις της έκδοσης της Jemma, μιας και κανένα καρέ δεν είναι στημένο έτσι που να χάνει σε αναλογίες, κάτι που το φοβόμουν όταν το είχα πιάσει στα χέρια μου. Ο χρωματισμός στην Ελληνική έκδοση είναι πιο "μουντός", αλλά του ταιριάζει καλύτερα από αυτό που βλέπετε στα δείγματα, μιας και τον κάνει πιο "γήινο", πιο ταιριαστό με το τοπίο. Το μεγάλο αυτού βέβαια βρίσκεται στα έξτρα του τόμου, όπου εκτός από την καθιερωμένη πινακοθήκη με τα εξώφυλλα και προσχέδια της σειράς, περιέχει εννιά σελίδες με σημειώσεις του συγγραφέα για όλα τα τεύχη που μας βοηθάει να καταλάβουμε το τι σκοπό είχε το κάθε πράγμα που αναφέρθηκε, συν μια 11σέλιδη συζήτηση με τον καθηγητή Στίβεν Χόντκινσον που βοήθησε τον Γκίλεν με την ιστορική έρευνα. Το μόνο που δεν περιλαμβάνεται, είναι ο αρχικός πρόλογος του πρώτου τεύχους που εξηγούσε γιατί αποφάσισε να πει αυτή την ιστορία ο συγγραφέας. 

 

Ο Γκίλεν συχνά αφήνει υπόνοιες για άλλες ιστορίες σε αυτή την περίοδο μέσα στα έξτρα κείμενα του τόμου, με αφορμή τα διάφορα στοιχεία που παρουσιάζονται για λίγο. Για να δούμε αν όντως κάνει κάτι στο μέλλον ή είναι μόνο λόγια.  

[Professor Strong]

Μου κέντρισε το ενδιαφέρον αυτό το κόμιξ... 

Edited January 16, 2020 by Professor Strong

[Dredd]

Τελικά, συνέχεια έχουμε τις ίδιες απόψεις με τον @GreekComicFan 

Ανεξάρτητα που το πήρα στο περασμένο AthensCon, το είχα πρωτοδιαβάσει όταν είχε βγει, το 2015 νομίζω. Και εμένα με είχε ιντριγκάρει το στήσιμο του κόμικ στην Αρχαία Σπάρτη, αν και συνήθως αυτά τα φοβάμαι λόγω του ότι συνήθως βλέπουμε "τέρατα" από άποψη λανθασμένων απεικονίσεων και ελλιπών γνώσεων της εποχής. Εδώ δεν τα έχουμε αυτά, ο Gillen είχε μελετήσει καλά το μάθημα του και, σύμφωνα με όσα ξέρω και εγώ, ότι βλέπουμε και διαβάζουμε είναι ιστορικά σωστό ή σχεδόν σωστό.

 

Πηγαίνοντας όμως στα του κόμικ καθαρά, έχουμε άλλη μία ιστορία εκδίκησης, ειπωμένη με τον τρόπο που έχουν γραφτεί τόσες και τόσες άλλες. Σε καμία περίπτωση κακή, αλλά σε καμιά περίπτωση κάτι το οποίο θα προξενήσει εντύπωση ή έκπληξη. Όπως σωστά λέει ο Κώστας, αν η ιστορία δεν διαδραματιζόταν στην αρχαία Ελλάδα, αλλά στην αρχαία Οπουδήποτε,, δεν θα υπήρχε ιδιαίτερος λόγος να το διαβάσει κάποιος.

 

Συνολικά πάντως είναι μια αξιοπρεπέστατη δουλειά, προσεγμένη και καλοσχεδιασμένη. Απλά λείπει, για εμένα τουλάχιστον, το κάτι παραπάνω για να ξεχωρίσει. Καλή επιλογή πάντως από την εκδοτική.

[Retroplaymo]

Το τσίμπησα σήμερα το πρωί από την Jemma.

 

Όμορφη έκδοση με πολλά έξτρα, εξαιρετικό σχέδιο, ο Kelly έχει κάνει απίστευτη δουλειά και στην παραμικρή λεπτομέρεια, όμορφο σενάριο, ο Gillen έχει δώσει ρέστα, λες και βλέπεις κινηματογραφική ταινία. Ο χρωματισμός είναι ταιριαστός με το κλίμα της ιστορίας, αυτό που λίγο με χάλασε, ήταν το μέγεθος, θα το ήθελα λίγο μεγαλύτερο, ώστε να αναδεικνύεται καλύτερα το σχέδιο και οι λεπτομέρειες  του.

Γενικά μια εξαιρετική έκδοση, που θαρρώ ότι πρέπει να κοσμεί κάθε συλλογή.

 

Προσωπική βαθμολογία 9/10.