The Many Deaths of Laila Starr (Ram V, Filipe Andrade)

[Dredd]

            

 

 

O θεός του Θανάτου είναι μία γυναίκα. Μία γυναίκα, της οποίας, μέσα σε μια στιγμή, η ίδια της η παρουσία δεν είναι πλέον επιθυμητή. Και αυτό γιατί γεννιέται στη γή ένα μωρό, το οποίο όταν μεγαλώσει, θα ανακαλύψει την αθανασία. Έτσι, η θεά του Θανάτου, τελείως χαριστικά και για να μην την καταστρέψουν, την στέλνουν στην Γη στο σώμα μιας γυναίκας η οποία μόλις είχε πεθάνει. Στο σώμα της Laila Starr πλέον, ο θάνατος, αθάνατη πλέον, ψάχνει να βρει το μωρό το οποίο θα τη βγάλει εκτός δουλειάς, εκτός λόγου και ύπαρξης. Και όταν το βρει θα το σκοτώσει. Και το βρίσκει. Και το σκοτώνει; Δεν μπορεί......

 

 

          

 

 

Σίγουρα, για εμένα, το καλύτερο σεναριακά κόμικ του 2021. Και χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι είναι εκπληκτικό και ανεπανάληπτο, αλλά είναι τρομερά δουλεμένο, εσωτερικό αλλά και ταυτόχρονα εξωστρεφές, ασχολείται με αιώνιες αναζητήσεις του ανθρώπου περί ζωής και θανάτου, και τα κάνει όλα αυτά μελετημένα. Και στα δίνει απλά, στρωτά, χωρίς ιδιαίτερες πομπώδεις εκφράσεις και χωρίς να στα έχει όλα μασημένα, στη λογική του αμερικάνικου μπλοκμπαστερ που πρέπει να σου πει ότι το κακό είναι κακό, για να το καταλάβεις. Εδώ ο Ram V, όσα σου λέει, άλλα τόσα σε αφήνει να τα καταλάβεις, να τα φανταστείς, να τα προσεγγίσεις, ίσως ακόμα και να τα ψυχανεμιστείς. Και ενώ ανοίγει την τεράστια φιλοσοφική και ψυχολογική συζήτηση/αναζήτηση για τη ζωή και το θάνατο και τη διαδρομή μας ως μονάδες ανάμεσα σε αυτά τα χρονικά σημεία, έχει την ενσυναίσθηση να μην σε "στουμπώνει" με κάποια εύκολη ηθικολογική απάντηση, αλλά να σε κάνει κοινωνό της πρωταγωνίστριας, των αναζητήσεων και εν τέλει, των τελείως out-of-character αποφάσεων της. Ένα περίεργο, φαντασιακό slice-of-life (and death θα προσθέσω εγώ), το οποίο δείχνει ακριβώς στα υπόλοιπα slice-of-life ότι δεν είναι υποχρεωτικό να είσαι άνευρος και υποτονικός για να ανήκεις σε αυτή τη κατηγορία.

 

 

          

 

 

Στο σχέδιο, ο Filipe Andrade, κάνει δουλειά την οποία δεν του την είχα, σε σχέση με κάποια (λίγα) υπερηρωικά που τον είχα ξαναδεί. Αν και δεν μιλάμε για το σενάριο για το οποίο βασίζεται ιδιαίτερα στο σχέδιο για να αναδειχθεί, καθώς το θέμα είναι αρκετα βαρύ και εσωτερικό, καταφέρνει ο σχεδιαστής να μην περάσει απαρατήρητος. Και όχι λόγω των φιγούρων ή των εκφράσεων των προσώπων που σχεδιάζει, όσο για το χρώμα που χρησιμοποιεί, το οποίο και αλλάζει, μεταλάσσεται, ακολουθεί πιστά την ατμόσφαιρα του κειμένου, γεμίζει και αδειάζει ανάλογα με το συναίσθημα που θέλει να περάσει προς τα έξω. Ωραία χρήση των καρέ και κυρίως της κάμερας, εντυπωσιάζει με την οπτική και αισθητική, παρά με την ίδια την ικανότητα του χεριού του.

 

 

          

 

 

5 τεύχη, ένα trade, ένα αξιολογότατο κόμικ, και ο νικήτής του Best Limited Series Eisner 2022 (πρόβλεψη κάνω )

Σε έναν ωκεανό μετριότητας, προτιμήστε το!!!

 

Α, και για να μην ξεχνιέμαι, ένα variant από την Dani 

[geo_trou]

Το είχα ξεκινήσει, αλλά με έχασε πολύ γρήγορα, αν και η όλη αισθητική του μου άρεσε

[angeltze]

Αισθητικά, με έχει κερδίσει ήδη. Πανέμορφα εξώφυλλα, ιδιαίτερο σχέδιο και γαμάτος χρωματισμός. Τα slice of life πάντα μου άρεσαν, οπότε, εφόσον παίζει και με τέτοια θέματα, σίγουρα θα το τσεκάρω (about to add it on tachiyomi, actually )

[kabuki]

Έχω ξεχωρίσει τον Ram V για τη γραφή του, από το πρώτο του κόμικ που διάβασα, το These Savage Shores, και δε με έχει απογοητεύσει από τότε, δεν έχει δώσει κάτι κοινότοπο ή άνευρο, αντιθέτως βγάζει κάτι φρέσκο ακόμα και σε πολυπαιγμένες θεματικές. Πιστεύω ότι το The many deaths of Laila Starr είναι το καλύτερο του. 

Θίγει αντίστοιχα ζητήματα με το Daytripper, με ένα δικό του ποιητικό τρόπο, άλλοτε σοβαρό κι άλλοτε ανάλαφρο με μικρές δόσεις μαύρου χιούμορ, όπου χρειάζεται. Δεν είναι αμπελοφιλοσοφικο, είναι βαθιά ανθρώπινο κόμικ, που προβληματίζει χωρίς να "βαραίνει" τον αναγνώστη. Θεωρώ ότι έχει και έντονες επιρροές Gaiman.

Οι επιρροές από ινδική μυθολογία μου έκαναν επίσης θετική εντύπωση. Γενικά εκτιμώ τον τρόπο που ενσωματώνει ο Ram V χαρακτηριστικά της Ινδίας στα κόμικς του, είτε ταξικά (όπως εδώ στο δεύτερο τεύχος) είτε εικόνες μαγαλουπόλεων, είτε ταφικά έθιμα. 

Ωραίος κι ο τρόπς αφήγησης μέσα από διάφορα POVs, όπως του Κινέζκου ναού ή του τσιγάρου, που είναι ο αφηγητής σε ένα ολόκληρο τεύχος.

Εκτίμησα επίσης και το ότι κάθε τεύχος μπορεί να σταθεί και ως ολοκληρωμένη ιστορία, έχουν αρχίσει να με κουράζουν τα τεύχη που είναι απλά αποσπάσμετα μιας μεγάλης ιστορίας (το λέω ως λαθρανανώστρια ηλεκτρονικών τευχών ).

Το σχέδιο με την έντονη πλαστικότητα και τα ζωηρά χρώματα ήταν εντελώς του γούστου μου, νομίζω ότι απεικόνισε την ψυχή του κόμικ με τον τρόπο που έπρεπε.

On 6/1/2022 at 9:45 PM, Dredd said:

και ο νικήτής του Best Limited Series Eisner 2022 (πρόβλεψη κάνω )

κι εγώ αυτό πιστεύω  btw Πολύ καλή παρουσίαση @Dredd 

 

η απάντηση που έδωσε ο Ram V σε ερώτηση για το αν θα το συνεχίσει

 

 

 

ένα ακόμα πολύ καλό review του @Lazaros εδώ

 

 

[totally_wired]

Το είδα σε διάφορες λίστες με τα καλα του 2021 και το διάβασα με μεγάλη ευχαρίστηση. Μην το προσπεράσετε  

[leonidio]

Πάρα πολύ ωραίο! Θίγει παναθρώπινα θέματα, χωρίς να γίνεται ούτε μια στιγμή διδακτικό ή ηθικολογικό, πολύ σωστή αφήγηση, εξαιρετική ενσωμάτωση της ινδικής θρησκείας, αλλά και της πραγματικότητας και πολύ ωραίο σχέδιο με εκπληκτικά χρώματα.  

Δεν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω, που δεν έχει ήδη γραφτεί, παρά μόνο το ότι αξίζει και με το παραπάνω τον κόπο να το διαβάσετε. 

[DaDiRa]

Γλυκόπικρο κόμικ με πανέμορφη αφήγηση από τον Ram V, τον οποίο δεν είχα ξαναδιαβάσει. Πραγματεύεται κάτι που αφορά τους πάντες από μια φιλοσοφική αλλά καθόλου διδακτική σκόπια. Δεν είναι ότι εντυπωσιάζει σεναριακά αλλά ότι σου μιλάει άμεσα μέσα από 5 ημι-αυτοτελείς ιστορίες. Τα επιμέρους τα κάλυψαν όλα οι προλαλήσαντες. Πολύ ωραία παρουσίαση @Dredd και ευχαριστούμε για την πρόταση. Μου άρεσε τόσο που λέω να το παραγγείλω για τη βιβλιοθήκη μου.

Edited September 15, 2022 by DaDiRa