Το Μολυσματικό Σύνδρομο της Στοματικής Κοιλότητας και άλλες Πειραματικές Φρικωδίες (Shintaro Kago)

[dimia]

«Το μολυσματικό σύνδρομο της στοματικής κοιλότητας και άλλες πειραματικές φρικωδίες» ίσως είναι ένα από τα πιο δυσπρόσιτα και δυσκολοχώνευτα κόμικ που έχουν εκδοθεί, ιδίως όταν μιλάμε και για τα δεδομένα της Ελλάδας όπου το κοινό αυτών των συγκεκριμένων κόμικς είναι περιορισμένο. Ο τίτλος «πειραματικές φρικωδίες» περιγράφει με τον πλέον κατάλληλο τρόπο το περιεχόμενο του έργου. Πράγματι είναι για γερά στομάχια καθώς περιέχει ακραία-για αρκετούς-στοιχεία, όπως η κοπρολαγνεία, ο μαζοχισμός, η σεξουαλική βία, το bodyhorror, η εμμονή με τον «εσωτερικό εαυτό μας (όσοι το έχουν διαβάσει καταλαβαίνουν τι εννοώ)».

 

 

Μέσα σε όλα αυτά βέβαια δε λείπει το χιούμορ, η αιχμηρή κοινωνική κριτική και ο πειραματισμός με τα όρια του μέσου. Οι περισσότερες ιστορίες είναι ανάλαφρες και τετριμμένες ωστόσο η δομή τους, με την ανορθόδοξη κορύφωση ή τέλος αν το επιθυμείτε, δημιουργούν μια μοναδική εμπειρία.

Σίγουρα δεν είναι ένα κόμικ για όλους, ιδίως κάποιες συγκεκριμένες ιστορίες βλ. «Φρακάρισμα» (η εν λόγω ιστορία με δυσκόλεψε ιδιαίτερα - no pun intended). Κάθε ιστορία από τις συνολικά 13 είναι ξεχωριστή και καταπιάνεται με αλλόκοτες και σουρεαλιστικές ιδέες.

 

 

Πρώτη φορά έχω αισθανθεί τόσο περίεργα κατά την ανάγνωση ενός κόμικ, να με απωθεί και ταυτόχρονα να το βρίσκω υπέροχο από την οπτική της ιδέας και της εκτέλεσης. Όλες οι ιστορίες είναι τρομερά καλοσχεδιασμένες με το «Blow up» και τη «δημιουργία του έθνους» να είναι αξεπέραστες για μένα, όσον αφορά τον πειραματισμό και τη διαχείριση του μέσου.

 

Η έκδοση είναι προσεγμένη, οικονομική και άξια επαίνων καθώς είναι σχεδόν απίθανο να απέδωσε καρπούς μέσω των πωλήσεων. Τολμηρή κίνηση για μια ελληνική εκδοτική που πραγματικά έφερε εις πέρας έναν άθλο. Φαντάζομαι πόσο δύσκολη και ριψοκίνδυνη απόφαση θα ήταν. Ωστόσο ακόμη και αν πρόκειται για δύσκολη ανάγνωση την προτείνω, διότι προσδίδει κάτι επιπλέον στην ενάτη τέχνη και σίγουρα θα σας μείνει αξέχαστο. Από τα έργα του Kago έχουν μεταφραστεί αρκετά στα αγγλικά, όπως το Dementia 21 από Fantagraphics που μοιάζει αρκετά ενδιαφέρον.

Διαβάστε το υπεύθυνα

 

ΥΓ: Όλες οι εικόνες είναι από το διαδίκτυο.

Edited December 31, 2021 by dimia

[geo_trou]

Ποτέ δεν βρήκα το θάρρος να το αγοράσω 

[angeltze]

Στα αγγλικά ξέρουμε ποιος είναι ο τίτλος? 

[leonidio]

1 hour ago, angeltze said:

Στα αγγλικά ξέρουμε ποιος είναι ο τίτλος? 

 

Kasutoru Shiki   

Και όντως, πρόκειται για αρκετά ακραίο, αλλά και ακραία πειραματικό κόμικ, που δίνει άλλη διάσταση στις δυνατότητες του μέσου. 

 

3 hours ago, dimia said:

Διαβάστε το υπεύθυνα

 

Ακριβώς αυτό! 

[kabuki]

Ο Shintaro Kago είναι ίσως ο πιο πρωτοποριακός mangaka (που έχω διαβάσει) στην χρήση του μέσου, με φοβερή σκηνοθεσία και αποδόμηση του μέσου των κόμικς. Έχει κάνει εκπληκτικά πράγματα, κυρίως στο εικαστικό κομμάτι και τις συνθέσεις του. Όσον αφορά το μολυσματικό σύνδρομο, το περιεχόμενο είναι ακραίο - εμένα με σόκαραν περισσότερο οι σκηνές με τα έντομα (ναι το ξέρω ότι ΄έχει και χειρότερα, αλλά εμένα αυτό με χάλασε ).  Οι μικρές ιστορίες του είναι έντονα σουρεαλιστικές, αλλά μοιάζουν περισσότερο σαν προσχέδια μεγαλύτερων ιστοριών, που στόχο έχουν να αναδείξουν τις εξαιρετικές σχεδιαστικές και σκηνοθετικές του ικανότητες. Το μαύρο - κατάμαυρο χιούμορ του και η κοινωνική του σάτιρα σώζουν για μένα την αρρώστια των ιστοριών του και δίνουν μια πολύ ιδιαίτερη προσέγγιση στο eroguro (ερωτικά μάνγκα τρόμου).

Επίσης, η ενασχόλησή του με το εσωτερικό των σωμάτων και την αποδόμησή τους, που διατρέχει ολόκληρο το έργο του και το βλέπουμε κι εδώ, είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα.

 

Όπως γράφει στην εισαγωγή η Μυρτώ Τσελέντη, η θεματική των ιστοριών είχε να κάνει και με τη δημοσίευση των κόμικς του σε ερωτικά περιοδικά, καθώς δύσκολα δημοσίευαν το έργο του άλλα έντυπα, λόγω του ακραίου περιεχομένου. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι δεν ήταν τόσο φαν των συγκεκριμένων θεματικών, αλλά τα Manga του έπρεπε να συμβαδίσουν και με το υπόλοιπο περιεχόμενο. 

 

Όποιος ενδιαφέρεται για το γκροτέσκο, το αλλόκοτο, το όμορφο και αηδιαστικό ταυτόχρονα, το ακραία μαύρο χιούμορ, πρέπει να τσεκάρει το έργο του Shintaro Kago. Δεν θεωρώ το συγκεκριμένο manga Το πιο αντιπροσωπευτικό του, αλλά όσο αφορά την τέχνη του είναι μια καλή εισαγωγή. Χαίρομαι πολύ που αυτή η τόσο τολμηρή έκδοση πραγματοποιήθηκε και στην  Ελλάδα και πρέπει να πω πολλά μπράβο στη Jemma κα τους συντελεστές. Προσωπικά δεν είναι το αγαπημένο μου manga του, αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω την αξία του - στην τελική αυτό ήταν και το έναυσμα για να ψάξω κι άλλα έργα του. 

 

 

Το αγαπημένο μου με διαφορά είναι το Dementia 21, ένα σπονδυλωτό κόμικ, με ιστορίες από τη ζωή μιας βοηθού-νοσοκόμας ηλικιωμένων. Ευφάνταστο, καυστικό, με σουρεαλιστικό χιούμορ meta σκηνοθεσία και άψογο σχέδιο. Δεν είναι ακραίο όπως το Μολυσματικό σύνδρομο και νομίζω ότι μπορεί να διαβαστεί κι από όσους δεν αντέχουν τις ακρότητες που συναντάμε σε αυτό.

Τα επόμενα που ξεχωρίζω από την εργογραφία του είναι το The 'Can an Accidental Collision on the Way to School Result in a Kiss' Experiment και το The Ultra Power Mongol Invasion

 

Φαν Φακτ: Σε ένα κόμικντομ με πλησίασαν δυο τύπισσες γυρω στα 15-16 και μου ζήτησαν να τους  αγοράσω το Μολυσματικό σύνδρομο γιατί ήταν για άνω των 18. Πάω να τους εξηγήσω για το ακραίο περιεχόμενο κλπ και με κόβουνε λέγοντας μου ότι το ξέρουν κι έχουν διαβάσει ό,τι δικό του κυκλοφορεί στα αγγλικά. Ε, τους το πήρα...

 

 dimia για την εξαιρετική παρουσίαση

 

 

 

 

[Πορφυρός Γύπας]

Ακούγεται παντελως φρικιαστικο. Δεν το ακουμπαω ( ακόμα σε λίγα χρονάκια μπορεί). 

[angeltze]

Το διαβάζω αυτές τις μέρες, δύο κεφάλαια μού έχουν μείνει, αλλά λέω να γράψω εκ των προτέρων την αποψάρα μου.

 

Τρομερή συλλογή, τρομερό υλικό. Ειδικά στο δεύτερο μισό, είναι απίστευτα εντυπωσιακοί οι χειρισμοί που κάνει σκηνοθετικά ώστε να πειραματιστεί με το είδος. Άψογο σχέδιο και ορισμένες φρικιαστικές και αηδιαστικές ιδέες (πχ When All's Said And Done) για μένα, που θεωρώ κιόλας ότι είμαι γενικά και αρκετά desensitized. Γενικά είναι πολύ πολύ ενδιαφέρον και με έχει απασχολήσει αρκετά. Θα συμφωνήσω με την @kabuki ότι μοιάζουν πιο πολύ με προσχέδια για άλλες ιδέες, αλλά είναι πολύ ζουμερά καθαυτά και στέκονται πολύ δυνατά ως σουρρεαλιστικές ιδέες. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το γεγονός ότι, ενώ είναι ξεκάθαρα ακραίες καταστάσεις, μέσα από το πρίσμα της μαύρης κωμωδίας και της σάτιρας χωνεύεται πολύ εύκολα (edit γιατί μόλις συνειδητοποίησα ότι και η Kabuki είπε σχεδόν αυτολεξί το ίδιο πράγμα, I swear I wasn't trying to plagiarize ). Maybe it's just me.

Είμαι σίγουρος ότι είναι εξαιρετικό υλικό για μελέτη και σίγουρα θα τσεκάρω και τα άλλα έργα του Kago.

 

Πολύ καλή παρουσίαση, @dimia 

Edited June 12 by angeltze