Superman: Up in the Sky (Tom King, Andy Kubert)

[leonidio]

 

Δύο κοριτσάκια παίζουν, όταν ξαφνικά το ένα από τα δύο απάγεται από εξωγήινους. Ο Μπάτμαν καλεί τον παντοδύναμο Σούπερμαν να ψάξει να το βρει, αλλά εκείνος αρχικά διστάζει, επειδή έχει υποχρεώσεις στη Γη. Πρέπει να προστατεύσει τον πλανήτη, την πόλη του και τη Λόις.  Εξάλλου, όπως λέει και ο Γκριν Λάντερν: "Το σύμπαν είναι άπειρο και όλοι είναι τόσο μικροί." Όλοι εκτός από το Σούπερμαν. Όπως του θυμίζει ο Μπάτμαν: "Υπάρχει μια διαφορά μεταξύ εσένα και όλων μας. Εμείς είμαστε αυτοί που είμαστε και εσύ είσαι ο Σούπερμαν". Και κάπως έτσι, ο Σούπερμαν θα εγκαταλείψει τη Γη και θα κινηθεί στις εσχατιές του σύμπαντος αναζητώντας το χαμένο κορίτσι, θα αντιμετωπίσει παντοδύναμους εχθρούς, θα κινηθεί μέσα στο χρόνο, θα υποφέρει, θα φτάσει στα όρια των δυνάμεών του, αλλά θα παραμείνει μέχρι τέλους ο Σούπερμαν. 

 

 

Με βάση αυτή τη σεναριακή αφετηρία, οι Κινγκ και Κούμπερτ επιχειρούν να αποδομήσουν, κατά κάποιο τρόπο, τον ισχυρότερο ήρωα των κόμικς και να του προσδώσουν μια πιο ανθρώπινη υπόσταση, κάνοντάς τον τρωτό και ευάλωτο και βάζοντάς τον να υπερνικά τα εμπόδια περισσότερο με τη δύναμη του πνεύματος και της θέλησής του, παρά με την υπεράνθρωπη δύναμή του. Και ως ένα βαθμό το πετυχαίνουν, προσφέροντάς μας μια ιστορία του Ανθρώπου από Ατσάλι, που ξεφεύγει από τα καθιερωμένα, τουλάχιστον μέχρι το συμβατικό φινάλε, όπου βλέπουμε μια από τα ίδια. Τουλάχιστον, όμως, μέχρι να φτάσουμε έως εκεί, έχουμε διαβάσει κάποιες εξαιρετικές ιστορίες, οι οποίες λειτουργούν όχι μόνο ως πρόκληση για τις υπερδυνάμεις του Σούπερμαν, αλλά και ως εφαλτήριο για να δοκιμάσει ο ήρωας τις δικές του ηθικές αντοχές, όπως μας δείχνει η πολύ ωραία ιστορία του #9. 

 

 

Ο Κινγκ ξέρει να γράφει πολύ ωραία και το έχουμε διαπιστώσει πολλές φορές. Η αφήγησή του είναι πυκνή, αλλά μεστή και δεν κουράζει καθόλου τους αναγνώστες. Ο Κούμπερτ σχεδιάζει με μεγάλη προσοχή και πετυχαίνει πολλές ωραίες σκηνές αποδίδοντας πλήρως τον ψυχισμό και τα αδιέξοδα του Υπερανθρώπου σε κάθε δεδομένη στιγμή. Άψογα χρώματα από τον Μπραντ Άντερσον, πολύ πετυχημένα μελάνια από τη Σάντρα Χόουπ, όλα λειτουργούν τέλεια, εκτός, όπως προανέφερα, από το φινάλε, που δυστυχώς δεν τολμά να κάνει κάποια υπέρβαση. 

 

   

 

Ακόμη κι έτσι, πάντως, είναι σίγουρα κάτι διαφορετικό από τα συνήθη κόμικς του Σούπερμαν και πιστεύω, ότι θα αφήσει ικανοποιημένες/ους όσες/ους το διαβάσουν. Σε γενικές γραμμές, η σειρά πήρε καλές κριτικές και άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις και δικαίως. Ίσως περίμενα κάτι παραπάνω με δεδομένα τα ονόματα των συντελεστών, και κυρίως του Κινγκ, ο οποίος δίνει νέα πνοή σε κάθε τι με το οποίο καταπιάνεται, αλλά υπάρχουν κάποια αποσπάσματα της ιστορίας, που θα μου μείνουν αξέχαστα. 

 

 

Η σειρά ολοκληρώθηκε σε 12 τεύχη στις ΗΠΑ, τα οποία συγκεντρώθηκαν μαζί με υλικό από το Superman Giant 3-13 και 15-16 σε ένα trade, που περιέχει τα εξώφυλλα της σειράς και ορισμένα σκίτσα του Κούμπερτ. Αυτό το trade διάβασα κι εγώ, για να κάνω την παρουσίαση.

 

Πηγές για περαιτέρω μελέτη: 

 

Κριτική από τον @Lazaros

 

Κριτική από τον@akirasyber9για το smassingculture.gr

 

[the comic guide]

Ενδιαφέρον κόμικ που έχω καιρό στη λίστα μου. Βέβαια έχω καθυστερήσει να το τσεκάρω γιατί ψιλοαντιπαθώ τον King. Όμως, το σχέδιο του Kubert με αφήνει σχεδόν πάντα ευχαριστημένο. Ευχαριστούμε @leonidio! 

[The Fists Of Stan Lee]

Υπέροχο σχέδιο, πολύ δυνατή αρχή, ξεφουσκώνει στο #2 (διάβασα την εξάτευχη), από το #3 και μετά αναρωτιόμουνα τι $@%$^%&&^κία διάβαζα.

 

Συνειδητοποιώ πως είναι φόρος τιμής σε golden era ψιλο-σαχλαμαρούλες ιστορίες, αλλά θα δηλώσω πως ήταν Clarkman: Down from the sky και από τα χειρότερα DC comics που έχω διαβάσει, ever.

 

King time:

 

Mister Miracle > The Vision > Strange Adventures > Rorschach > Heroes In Crisis > Supergirl: Woman Of Tomorrow > Superman: Up In The Sky

 

Και έχει κάτι θεϊκά ολοσέλιδα ρε γμτ. Πόσο θεούλης ο Kubert...

Edited November 24, 2022 by The Fists Of Stan Lee