Rorschach (Tom King, Jorge Fornes)

[Kappastitsio]

Ως άνθρωπος που αγάπησε το "Watchmen", είχα μια επιθυμία να δω μια συνέχεια της ιστορίας, με το τέλος του αρχικού έργου στο μυαλό. Παρ' όλα αυτά, δίστασα να διαβάσω το "Doomsday Clock", κάθως το ένιωθα περισσότερο σα crossover event παρά σα sequel. Από την άλλη, όταν είδα το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του "Rorschach" των Tom King και Jorge Fornes, με τράβηξε η ίδεα να δω μια μηνιαία σειρά βασισμένη σε έναν από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες του αρχικού έργου.



(Εξώφυλλο 1ου τεύχους, πηγή https://www.amazon.com/RORSCHACH-1-CVR-JORGE-FORNES/dp/B08KSCQCXC)

Το "Rorschach" ξεκίνησε τη κυκλοφορία του το 2020 και τελειωσε το 2021 από τη DC Comics, μέσω της σειρας εκδόσεων Black Label. Πρόκειται για μια αστυνομική ιστορία μυστηρίου noir, όπου ο πρωταγωνιστής ερευνά μια απόπειρα δολοφονίας υποψήφιου πολέμου, η οποία βάσει δακτυλικού αποτυπώματος που βρέθηκε στον νεκρό δράστη, φαίνεται να έχει γίνει από τον Joseph Kovacs, τον αυθεντικό Rorschach. Κάτι τέτοιο όμως θα ήταν αδύνατο, καθώς 

Spoiler

ο Kovacs έχει πεθάνει εδώ και 30 χρόνια, όπως βλέπουμε στο Watchmen.

(πηγή https://ew.com/books/dc-announces-new-rorschach-comic-from-writer-tom-king/)

Το κόμικ μένει πιστό στο αρχικό έργο και χτίζει το σενάριο βάσει αυτού, παρ' όλο που δε συνδέεται άμεσα μαζί του. Αναφέρονται γεγονότα και καταστάσεις που συνέβησαν στο αρχικό εργό, ενώ υπάρχουν αναφορές και σε άλλα έργα του Alan Moore, όπως το "Batman: Killing Joke" και το "V for Vendetta". Είναι ένα συμπαθητικό crime noir κόμικ που παίζει αρκετά με την αφήγηση και τα layouts, ενώ συνδέει την ιστορία με το "Watchmen" με έναν αρκετά εφικτό τρόπο. Από την άλλη, τα δυο κόμικς ίσως συνδέονται υπερβολικά εφικτά, καθώς ο αναγνώστης θα πρέπει να ξέρει καλά την ιστορία του "Watchmen" ώστε να πιάσει το νόημα του "Rorschach", με τη μεγαλύτερη έμφαση να δίνεται στο τελευταίο τεύχος. Το σχεδιαστικό ύφος της σειράς ακολουθά επίσης πιστά το αρχικό έργο, ενώ παράλληλα φαίνεται να υιοθετεί και πιο μοντέρνες ρίζες, δημιουργόντας ένα πιο ξεχωριστό στυλ. Πρόκειται για ένα αρκετά καλό στόρυ μυστηρίου με ελκυστικό σχέδιο και αρκετά ενδιαφέρουσα αφήγηση, που όμως ίσως κάποιες φορές είναι πάρα πολύ πιστό στο αρχικό έργο στο οποίο βασίστηκε.

Fun Fact:
 

Spoiler

(πηγή https://bleedingcool.com/comics/rorschach-7-may-be-the-maddest-comic-of-the-year-spoilers/)

Είναι και ο Φρανκ Μίλλερ μέσα και παίζει σημαντικό ρόλο στη πλοκή.

 

[Θρηνωδός]

θενκς για την παρουσίαση. 

 

Το rorschach με κούρασε πολύ. Το βρήκα επιτηδευμένα σύνθετο, λούμπεν φιλοσοφικό και γενικά να προσπαθεί απεγνωσμένα να κάνει live-up στον μύθο που έχει χτίσει το watchmen και να κλέψει λίγο από την δόξα με ένα υπερφίαλο σενάριο που έχασε τον δρόμο του από τα πρώτα 2-3 τεύχη. Αυτά σε σεναριακό επίπεδο πάντα, μιας και σχεδιαστικά είναι συμπαθές, καθαρό και λεπτομερές και θυμίζει σε σημεία του Gibbons χωρίς όμως να αντιγράφει γραμμές κλπ. Κάτι easter eggs τα διέκρινα αλλά δεν τρελάθηκα, ενώ κάτι καμέο τύπου frank miller μου φάνηκαν αχρείαστα. Δεν έχω διαβάσει άλλες σπιν-οφ σειρές του κομίντιαν ή της σπέκτρ αλλά το Ρόρσαχ δεν ανταποκρίθηκε στις συγκρατημένες μου προσδοκίες. 

[Tempus]

Rorschach λοιπόν.
Οι απόψεις διίστανται. Κάποιοι το μίσησαν, κάποιοι το αγάπησαν. Και υπάρχουμε κι εμείς που είμαστε στο μεταίχμιο.

 

Η αρχική ανάγνωση της σειράς είχε γίνει σε μορφή single issues. Αυτό ακριβώς το γεγονός, το ότι κυκλοφόρησε αρχικά σε τεύχη, θεωρώ ότι αδικεί υπερβολικά το όραμα και το τελικό αποτέλεσμα των συντελεστών. Στη πρώτη ανάγνωση αισθανόμουν χαμένος, μπερδεμένος, και πάρα πολύ εκνευρισμένος με τις forced αναφορές σε γεγονότα και χαρακτήρες του original Watchmen.

Η δεύτερη ανάγνωση ωστόσο, κύλισε πιο ομαλά. Αισθανόμουν απορροφημένος από τη πλοκή / μυστήριο / συνωμοσία, άρχισα να καταλαβαίνω πως όλα τα γεγονότα δένουν μεταξύ τους, και, έως ένα βαθμό, δέθηκα με τους χαρακτήρες του Will Myerson και της Laura Cummings. Θα ήθελα να τονίσω εδώ πως το σημαντικότερο πράγμα που έκανα ώστε να απολαύσω τη σειρά ήταν να το αντιμετωπίσω ως ένα έργο εξολοκλήρου ανεξάρτητο από το Watchmen.

 

Εν κατακλείδι, το Rorschach αποτυγχάνει οικτρά ως ένα sequel / tie-in του αρχικού σύμπαντος των Watchmen (editorial mandate γαρ).

Είναι όμως ένα αρκετά καλό νεο-νουάρ πολιτικό θρίλερ με ωραίες (αν και λίγο προβλέψιμες) ανατροπές.

[The Fists Of Stan Lee]

 

Το διάβασα. Άξιζε τον κόπο; Και ναι και όχι. Αρχίζω να διακρίνω ένα μοτίβο στις ιστορίες του King. Όχι του Stephen, εκεί είναι ακόμα χειρότερα.  

 

Ξεκινάει με ένα άλφα ενδιαφέρον, συνεχίζει μέτριο, κάνει ένα απίστευτο peak με το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ #6, ξαναπέφτει ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ, ανακάμπτει για λίγο πριν το τέλος και το τέλος ήταν επιεικώς απαράδεκτο.

 

12 τεύχη που αξίζαν με το ζόρι τα μισά, με απίστευτα πολύ και ΚΟΥΡΑΣΤΙΚΟ κείμενο, επιφανειακή σχέση με Watchmen και στην τελική ένα συμπαθητικό πολιτικό θρίλερ. Θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε αντι-ήρωας. Τουλάχιστον σχεδιαστικά είναι top notch (και με αρκετά tributes).

 

Πάμε ένα Βασιλικός-θα-γίνω:

 

Mister Miracle > The Vision > Strange Adventures > Rorschach > Heroes In Crisis > Supergirl: Woman Of Tomorrow

 

Τουλάχιστον μου θύμισε και θα ξαναπιάσω να τελειώσω το Before Watchmen: Rorschach με Bermejo.

 

Edited November 18, 2022 by The Fists Of Stan Lee