Jump to content

Καλώς ήλθατε στο ComicStreet

Γίνετε μέλη της κοινότητας. Η εγγραφή είναι γρήγορη και εύκολη.

Τι διάβασα τελευταία (κόμικς)


Recommended Posts

Μοναξια Αβυσσου.png

Η Μοναξιά της Αβύσσου

 

Πολύ γρήγορο διάβασμα, σαν ένα μικρό ποίημα. Μια παραλλαγή του μύθου της γοργόνας/αδελφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δοσμένη στη σύγχρονη εποχή. Όλα ήταν πολύ καλά, κάποιες πολύ εντυπωσιακές σελίδες από τον Κούρτη. Γενικά πολύ εντυπωσιακά σχεδιασμένο όλο το κόμικ, ίσως με χάλασε ότι ο Βανέλης είναι υπερβολικά λακωνικός, πραγματικά δεν μου πήρε πάνω από 10 λεπτά να το διαβάσω ολόκληρο. Και ενώ πέρασα καλά διαβάζοντας το, και έμεινα με ανοιχτό το στόμα σε κάποια splash, συνολικά με άφησε ανικανοποίητο. Σαν να γράφτηκε για να φανεί το σχεδιαστικό ταλέντο του Κούρτη, παρά με σκοπό να ειπωθεί μια ιστορία.

 

00.jpg

  • Like 6
  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

...επειδη μου αρέσει να βασανίζομαι, διάβασα και το #20 (το τελευταίο) απο amazing spider-man

και απλα γράφω γιατι θελω να πω το εξής:

ΤΙ ΚΟΛΛΗΜΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ WHITE RABBIT KAI TON SPIDERMAN??????

δηλαδή νομιζω οτι στην συγχρονη ιστορία του spider-man εμφανίζεται συνέχεια αυτη στις ιστοριες του, δηλαδη αν ρωτήσεις εναν εφηβο ποιος ειναι ο archenemy του spider-man θα σου πει η white rabbit!!!!!! ποιος green goblin

 

anyway και χωρις σποιλερ να σας πω οτι πλεον ο peter αγαπαει την mary jane σαν αδερφη του...

 

 

ελπιζω κατι θεωριες που θελουν οτι ολο το τελευταιο που διαβαζουμε ειναι κατι σαν ονειρο ή καπου ειναι παγιδευμενος και τα φανταζεται να ειναι αληθεια αλλα και αληθεια να ειναι τσαμπα διαβαζουμε μ@&^$&*%^*&ς τοσα τευχη χαχα

 

οπως καταλαβατε εχω απαυδήσει με τον  spidey

 

(καλα οχι και τοσο αλλα αν δεν τα πω σε εσας που να τα πω :D)

  • Like 5
  • Haha 2
  • Sad 1
Link to comment
Share on other sites

Τελευταία, με έχουν απορροφήσει οι Fantastic Four των Jack "King" Kirby και Stan Lee. Μάζεψα σταδιακά και τα τέσσερα Omnibus που συλλέγουν όλα τα τεύχη και από τις αρχές Γενάρη ξεκίνησα γοργά γοργά έναν καινούργιο κομιξικό μαραθώνιο.

 

Προς το παρόν, έχω φτάσει μέχρι το #60. Αυτό που έχω να πω είναι ότι μέχρι και το #20  υπάρχουν κάποια σκαμπανεβάσματα (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο τίτλος δεν είναι καλός). Στα πρώτα τεύχη, μπαίνουν τα θεμέλια για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Έχουμε τις πρώτες εμφανίσεις πολλών γνωστών χαρακτήρων του lore των FF, αλλά και του ευρύτερου σύμπαντος της Marvel, όπως είναι ο Namor, οι Skrulls ή ο Doctor Doom.

 

Από το #20 μέχρι και το #30, το κόμικ αποκτά μία συνοχή. Το σχέδιο του Βασιλιά βελτιώνεται, ενώ ο Stan έχει βρει τη "φωνή" που ταιριάζει για κάθε μέλος της ιστορικής ομάδας. 

 

Από το #30 και μετά γίνεται όλο και καλύτερο, γιατί σιγά σιγά οι δύο δημιουργοί μας δίνουν ιστορίες που απλώνονται σε περισσότερα από ένα τεύχη (αρχής γενομένης με το arc με τους Frightful Four). 

 

Από το #40 και μετά, απλά κάθεσαι αναπαυτικά στην καρέκλα και απολαμβάνεις το σόου. Ο Stan Lee δεν ήταν ικανοποιημένος (;) με τους μελανωτές του Kirby. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν συμπάθησα καθόλου τα μελάνια του διαβόητου Vince Colletta, αλλά ούτε και του Έλληνα George "Bell" Roussos. Αντιθέτως, τα μελάνια του Chic Stone κολάκευαν περισσότερο το σχέδιο του Βασιλιά.

 

Όμως, ο Lee, στο #44, πήρε την πρωτοβουλία και έκανε μόνιμο μελανωτή του Kirby τον Joe Sinnott (ο οποίος είχε δουλέψει στους FF και σε προηγούμενα τεύχη). Δε χρειάζεται να πω περισσότερα, γιατί από εδώ και πέρα γράφεται ιστορία. 'Nuff said. Τόσο η πλοκή όσο και το σχέδιο (το οποίο ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του) πηγαίνουν σε άλλο επίπεδο. Σταματώ εδώ προσωρινά και θα επανέλθω. 

  • Like 6
  • Thanks 3
Link to comment
Share on other sites

Tελειωσα επιτελους το omnibus του Secret Wars. Ηταν αρκετα καλο με εναν Doctor Doom να κλεβει την παρασταση. Βεβαια πως καταφερε να κλεψει τις δυναμεις του Beyonder και να γινει παντοδυναμος ενω τις εφαγε για τα καλα ειναι κατι που συμβαινει μονο στα κομικ. Τα υπολοιπα στο Secret Wars II αν και δεν υπαρχει πουθενα σε omnibus οποτε μαλλον θα το διαβασουμε online. 

 

Τωρα επιστροφη σε New Mutants και Uncanny X-Men omnibus vol 4 μπας και τα βγαλουμε και παμε προς DC μερια....

Edited by DR2009
  • Like 6
  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

Διαβάζω το extremity, τελείωσα το πρώτο trade και είμαι στα  μισά του δεύτερου (και νομίζω τελευταίου). Sci-fi σενάριο που δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη, το σχέδιο μαρέσει πολύ. Γενικά ένα συμπαθητικό κομικάκι για να περάσεις την ώρα σου 

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Kitty Pride & Wolverine απο το UXM Omnibus 4. Αρκετα καλο και δεν το περιμενα διοτι νομιζα οτι ειναι filler αλλα εχει ενδιαφερουσες πληροφοριες για τους δυο πρωταγωνιστες. 

 

Ασχετο αλλα εχει διαβασει κανενας το Y The Last Man; Αξιζει; :P

  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

5 minutes ago, DR2009 said:

 

Ασχετο αλλα εχει διαβασει κανενας το Y The Last Man; Αξιζει; :P

 

Θέλει και ερώτημα; :D Δεν έχουμε ήδη κάποιο θέμα για το "Y" ;

 

edit: ΕΔΩ

Edited by Lord Makro
  • Like 5
  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

Τελείωσα το extremity, παραμένω στην άποψη μου ότι παραμένει συμπαθητικό για να περάσεις την ώρα σου με την προσθήκη ότι το τέλος είναι λίγο αμφιλεγόμενο σχετικά με το κατά πόσο τελικά δημιουργήθηκε σύμπνοια μεταξύ των δύο αντίπαλων πλευρών, κάτι που εκτίμησα πολύ. Πολύ ρεαλιστικό το να μην ξεπερνιούνται έτσι απλά έχθρες δεκαετιών με μια απλή προσωρινή συνεργασία για να αντιμετωπιστεί ο κοινός εχθρός. Ένα συνολικό τίμιο 3/5, με κάποιες στιγμές που αγγίζουν το 4/5.

  • Like 5
  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

διάβασα ΟΛΟ το Drifting Classroom του Kazuo Umezz. Όλο όμως. Τρεις τεράστιοι τούμπανοι τόμοι. Γράφτηκε το 70' και αν εξαιρέσεις κάποιες στυλιστικές επιλογές στα ρούχα των χαρακτήρων, θα μπορούσε να είχε γραφτεί χθες ή ακόμα και σε 20 χρόνια από τώρα. Διαχρονικό ,ανατριχιαστικό και πάρα πολλές ιδέες που αναμασήθηκαν αργότερα, εμφανίστηκαν εδώ για πρώτη φορά. Στα πρόσθετα προτερήματα του συγκεκριμένου είναι ότι αποφεύγει πάρα πολλές καλτιές (όχι όλλες βέβαια) που μαστίζουν τα Γιαπωνέζικα χόρο μάγκα. ΔΗλαδή ΔΕΝ συμβαίνουν πράγματα που ξεπερνιούνται με "τη δύναμη της φιλίας" ούτε και κακοί που εμφανίζονται , νικιούνται γιατί "όλοι είμαστε αγαπημένοι" .

Αντ' αυτού είναι μια μαύρη και απαισιόδοξη σειρά που εστιάζει στην κακία του ανθρώπου, κακία που μπορεί να ξεκινήσει ακόμα και από πολύ μικρά παιδιά. Και δεν έχει και πολύ χαρούμενο τέλος. Όσοι έχετε διαβάσει Τζούντζι Ίτο , εδώ θα βρείτε τον δάσκαλό του, τον οποίο δεν κατάφερε να ξεπεράσει ποτέ.

Edited by zade
  • Like 7
  • Thanks 3
Link to comment
Share on other sites

Ο Ουμέζου όντως είναι εξαιρετικός, είχα διαβάσει παλιά κάποια chapters από το baptism και το Again  σε scanlation το οποίο δεν ήταν καν καλό. Ευκαιρία να τσεκάρω και το drifting classroom.

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

On 3/15/2023 at 6:18 PM, zade said:

διάβασα ΟΛΟ το Drifting Classroom του Kazuo Umezz. Όλο όμως. Τρεις τεράστιοι τούμπανοι τόμοι. Γράφτηκε το 70' και αν εξαιρέσεις κάποιες στυλιστικές επιλογές στα ρούχα των χαρακτήρων, θα μπορούσε να είχε γραφτεί χθες ή ακόμα και σε 20 χρόνια από τώρα. Διαχρονικό ,ανατριχιαστικό και πάρα πολλές ιδέες που αναμασήθηκαν αργότερα, εμφανίστηκαν εδώ για πρώτη φορά. Στα πρόσθετα προτερήματα του συγκεκριμένου είναι ότι αποφεύγει πάρα πολλές καλτιές (όχι όλλες βέβαια) που μαστίζουν τα Γιαπωνέζικα χόρο μάγκα. ΔΗλαδή ΔΕΝ συμβαίνουν πράγματα που ξεπερνιούνται με "τη δύναμη της φιλίας" ούτε και κακοί που εμφανίζονται , νικιούνται γιατί "όλοι είμαστε αγαπημένοι" .

Αντ' αυτού είναι μια μαύρη και απαισιόδοξη σειρά που εστιάζει στην κακία του ανθρώπου, κακία που μπορεί να ξεκινήσει ακόμα και από πολύ μικρά παιδιά. Και δεν έχει και πολύ χαρούμενο τέλος. Όσοι έχετε διαβάσει Τζούντζι Ίτο , εδώ θα βρείτε τον δάσκαλό του, τον οποίο δεν κατάφερε να ξεπεράσει ποτέ.

Θα συμφωνήσω, από τα εθιστικά page turner manga, που δε δείχνει τα χρόνια του, έχει υπέροχη ροή, απρόβλεπτη εξέλιξη σε πολλά σημεία, έξυπνες ιδέες, που με ξενέρωσε αρκετά όμως, όταν αποκαλύπτεται το γιατί βρίσκονται εκεί που βρίσκονται (χωρίς να γίνει όμως το manga χλιαρό ή άνευρο- απλά περίμενα κάποια πιο ευφάνταστη λύση). Αξίζει να διαβαστεί κι από μη manga φανς :)

 

 

  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Τελείωσα το canto. Τις τρεις κύριες mini-series, κάτι δίτευχα και κάτι spin-offs. Γενικά παραμένει η εντύπωση μιας συμπαθητικής σειράς που παίζει τα περισσότερα χαρτιά της με το σχέδιο, γιατί η ιστορία δυστυχώς δεν κατάφερε να ξεφύγει από το γλυκανάλατο πιανόμαστε-χέρι-χέρι-και-τραγουδάμε το age of aquarius-πίνοντας φούντες. Κάπου στα μέσα στο hollow men πήγε να δώσει κάτι πιο σοβαρό αλλά τελικά καταδικάστηκε από δημιουργούς (και πιθανά ένα έντονο fan-service) στο να καταλήξει παιδική. 

 

Διάβασα το τρίτο trade του moonshine. Μεγάλο κρίμα, αισθάνομαι πλέον ότι η σειρά μετά τα 20 τεύχη έχει αποδεχθεί ότι δεν μπορεί να μαζέψει τον χαμό που άπλωσε και κοιτάει ζηλόφθονα μέσα από την κλειδαρότρυπα το τι θα μπορούσε να είναι. Θα την συνεχίσω παρόλα αυτά για να δω πως ακριβώς θα τελειώσει.

 

Ξεκίνησα χθες την πρώτη από τις δύο γκουμούτσες που είναι το my favorite  thing is monsters. Δεν κρύβω ότι έκοψα φλέβα στην αρχή με τα τόσα κείμενα. Υποτίθεται ότι το κόμικ είναι το ημερολόγιο ενός δεκάχρονου κοριτσιού που ενίοτε σκιτσάρει, οπότε πολλές σελίδες αντί για πανελάκια και την κλασική κομιξική γεωμετρία έχουν σχέδια που πλαισιώνονται από 2 ή 3 πλευρές από κείμενο, κάπως έτσι δηλαδή

 

my_favorite_thing_is_monsters_missy_1200_633_81_s.jpg

 

κάτι που το κάνει ΑΝΕΛΕΗΤΑ κουραστικό στο διάβασμα. Η ιστορία με απορρόφησε βέβαια, πολύ δυνατή και δεν θα μπω ακόμα σε λεπτομέρειες μήπως του κάνω μια δική του παρουσίαση. Παρόλο όμως που απορροφήθηκα, έπαιρνα πάρα πολλή ώρα για να διαβάσω τα κείμενα με αποτέλεσμα μετά από ένα τρίωρο χθες το βράδυ να έχω φτάσει κάπου τις 150 σελίδες από τις 400 του πρώτου τόμου. Αν δεν είχε αυτό το τεράστιο μειονέκτημα, νομίζω ήδη θα το συγκατέλεγα στην αφρόκρεμα των SoL indie κόμικ τύπου Black Hole κλπ. Φλερτάρει έντονα  με το να το παρατήσεις χωρίς ενοχές έτσι που είναι δομημένο.

  • Like 6
  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

The World Of Black Hammer vol. 1. Ειναι η Library edition απο την Dark Horse η οποια ειναι σε τιμια τιμουλα. Γενικα για το Black Hammer διαβαζα δεξια & αριστερα ωραια πραγματα και αποφασισα να τσιμπησω τα δυο πρωτα volumes. Μετα το πρωτο τευχος καταλαβα οτι θα περασω σουπερ και ετσι αποδειχθηκε. Ευκολο στο διαβασμα σε σημειο να μπορεις να βγαλεις το volume μεσα σε μια μερα. Το εχω ξανακανει με το Plague Of Frogs vol 4 απο το συμπαν του Hellboy (400 σελιδες σε μια μερα). Εχει λιγοτερους διαλογους σε σχεση με τα περισσοτερα Silver & Bronze age omnibus της marvel και αυτο ειναι θετικο. Μετα το πρωτο volume ειδα σε guides οτι πρεπει να παρω το WoBH στο οποιο εφτασα στη μεση αρκετα γρηγορα. 

 

Λογικα σημερα η αυριο θα το τελειωσω και μετα δεν ξερω εαν θα πρεπει να παω σε Sandman η Planetary η Hellboy (ειμαι καπου στη μεση στο Mignolaverse). Το Sandman ειναι τεραστιο αλλα θελω να ξεκινησω με DC διοτι ολο Marvel και Dark Horse μου τρωνε τον οποιο ελευθερο χρονο εχω. 

  • Like 10
  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

Από τις ενστικτώδεις/βιαστικές αγορές που κάνω κατά καιρούς, είχα ψηθεί με τη σειρά Altered Carbon του Netflix, είδα ότι είχαν βγει 2 graphic novels από την Dynamite, ε τα μπουμπούνισα. Το μετάνιωσα; Όχι (πολύ)!

 

50.jpg     

ALTERED CARBON: DOWNLOAD BLUES

 

51.jpg   52.jpg   53.jpg   54.jpg   55.jpg

 

Το πρώτο που βγήκε χρονικά είναι αρκετά μέτριο. Ένα κλασικό action/shoot-em-up, γραμμένο ανέμπνευστα από τον δημιουργό της σειράς Richard K.Morgan και τον άγγλο Rik Hoskin. Τίποτα ιδιαίτερο, χιλιοειπωμενα sci-fi tropes, με καλό ρυθμό όμως, πράγμα που σε κάνει να το διαβάζεις γρήγορα με κλειστο τον εγκέφαλο. Κακό/βαρετό/πρόχειρο σχέδιο από τον Ferran Sellares, με μάνγκα επιρροές, με θέματα στα πρόσωπα όταν αυτά αλλάζουν προοπτική. Εχω διαβάσει και χειρότερα, αλλά όχι πολλά. Όχι κακό, αλλά δεν υπάρχει λόγος να το διαβάσει κάποιος.

 

56.jpg

ALTERED CARBON: ONE LIFE ONE DEATH

 

Καλύτερα τα πράγματα εδώ, στο σενάριο ο Scott Bryan Wilson (πάλι με τον Morgan), δείχνει ότι θέλει να πει μια ιστορία η οποία έχει λόγο ύπαρξης, παίζει με το παρελθόν του πρωταγωνιστή και τα ερωτήματα περί ζωής, θανάτου και αθανασίας. Αρκετά ενδιαφέρουσα, αν και με αρκετά ανοιχτό (και λίγο άγαρμπο) κλείσιμο το οποίο παραπέμπει σε συνέχεια, η οποία δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα. Σχέδιο καλύτερο, χωρίς βέβαια και αυτό να είναι κάτι ιδιαίτερο, από τον Max Fuchs, αλλά πιο βρώμικο και πιο δουλεμένο. Συνολικά, μια ευχάριστη sci-fi ιστορία, και να τη διαβάζει και να τη βλέπεις.

 

58.jpg  59.jpg  57.jpg  60.jpg  61.jpg

  • Like 10
  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

On 5/3/2023 at 7:13 ΜΜ, the comic guide said:

Τελευταία, με έχουν απορροφήσει οι Fantastic Four των Jack "King" Kirby και Stan Lee. Μάζεψα σταδιακά και τα τέσσερα Omnibus που συλλέγουν όλα τα τεύχη και από τις αρχές Γενάρη ξεκίνησα γοργά γοργά έναν καινούργιο κομιξικό μαραθώνιο.

...

Σταματώ εδώ προσωρινά και θα επανέλθω. 

 

Επανήλθα. Τελευταία δεν είχα πολύ χρόνο για να διαβάζω συστηματικά κόμικς λόγω δουλειάς, μελέτης και λοιπών ασχολιών. 

 

Όμως, κάθισα αυτές τις μέρες και διάβασα και άλλα τεύχη από αυτό το αληθινά υπέροχο run. Έχω φτάσει αισίως μέχρι και το #71. 

 

Για να μη μακρηγορήσω, θα αρκεστώ να πω ότι τα #44-67 πρέπει να είναι τα 24 καλύτερα, συνεχόμενα τεύχη που έχει δημοσιεύσει στην ιστορία της η Marvel. Κάθε ένα τεύχος ξεχειλίζει από φαντασία και δείχνει τον δρόμο σε ένα ολόκληρο είδος. Συνοπτικά, έχουμε τις πρώτες εμφανίσεις των:

  • Inhumans 
  • Galactus 
  • Silver Surfer
  • Black Panther
  • Olysses Klaw
  • Ronan, the Accuser
  • Kree
  • Supreme Intelligence 
  • Him (Adam Warlock)

Από το #68 και μετά, αισθάνομαι ότι ο Kirby κάνει μια "σιωπηρή" επανάσταση εναντίον του Stan Lee. Είναι γνωστό ότι ο Kirby δεν απολαμβάνε την αναγνώριση που θα ήθελε και για αυτό, από ένα σημείο και μετά, σταμάτησε να προσφέρει καινούριες ιδέες και τα καρέ του γίνονται όλο και μεγαλύτερα. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι εκεί που είχαμε τουλάχιστον 6 με 9 καρέ ανά σελίδα, τώρα ο Kirby τοποθετεί ίσα με 4 έως 6 το πολύ, δίνοντας κυρίως έμφαση στα μονοσέλιδα splash.

 

Παρόλο που το σχέδιο του έχει μπόλικη λεπτομέρεια, φαντάζομαι ότι αυτός ήταν ένας τρόπος για να ελαφρύνει τον φόρτο εργασίας του... Ωστόσο, ο τίτλος εξακολουθεί να είναι διασκεδαστικός και ενδιαφέρων. 

 

Όταν ήταν στα "καλά" τους όμως, το δίδυμο Lee/ Kirby ήταν ασυναγώνιστο. Πραγματικά, δεν μπορώ να θυμηθώ άλλο υπερηρωικό που να έχει τόση φιλοδοξία, φαντασία και να κρατιέται σε υψηλά επίπεδα για 24 τεύχη, τουλάχιστον.

Edited by the comic guide
  • Like 7
  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

Ξανάπιασα το Ultimate Spider-Man και θυμήθηκα γιατί είναι το αγαπημένο μου κόμικ με τον Spider-Man όλων των εποχών! 300 τευχάκια είναι αλλά αν κρίνω από την αρχή που έχω κάνει, θα φύγουν όλα νερό! :lol: 

  • Like 5
  • Sad 1
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Είπα να κάνω ένα διάλειμμα από τα Fantastic Four μου (σταμάτησα προσωρινά στο 6ο annual, που είναι και το αγαπημένο μου--έχουμε την πρώτη εμφάνιση του άρχοντα της Αρνητικής Ζώνης, Annihilus, και του Franklin Richards). 

 

Έπιασα και διάβασα το Batman Ego της Distinguished Competition. Περιέχει διάφορες ιστορίες του Darwyn Cooke. Ήταν ένα πολύ ωραίο κομιξάκι και μου άρεσε τόσο το Εgo, το οποίο εξετάζει τη ψυχοσύνθεση του Batman όσο και το Selina's Big Score, το οποίο είναι μία crime ιστορία. Ειδικά για το Ego, διάβασα ότι ο Matt Reeves άντλησε έμπνευση από αυτό για να κατασκευάσει το υπέροχο The Batman

 

Παράλληλα, ο τόμος περιέχει διάφορες ολιγοσέλιδες ιστορίες του Cooke με τον Batman (από τις σειρές Black and White, Solo κ.λπ.). Ξεχώρισα την τελευταία ιστορία, Déjà vu, η οποία στην ουσία αποτελεί μία διασκευή του τεύχους #439 του Detective Comics (Μάρτιος 1974) από τους Steve Englehart και Sal Amendola. Στην εισαγωγή του τόμου, ο Cooke λέει ότι ήταν ένα από τα αγαπημένα του τεύχη και επιχείρησε να το διασκευάσει για την σειρά Batman The Animated Series χωρίς, ωστόσο, να το καταφέρει. Παρόλα αυτά, αν και σύντομη, είναι μία ιστορία που σου "μένει". Κατόπιν, διάβασα σκαναρισμένο το #439 και, πράγματι, είναι ένα πολύ όμορφο τεύχος, το οποίο εξερευνά τόσο την σκοτεινή όσο και την ανθρώπινη πλευρά του Νυχτερίδα.

 

Συνολικά, μπορώ να πω ότι ήταν ένα πολύ χορτάστικο τομάκι. Προτείνεται σε όλους. :delicious:

Edited by the comic guide
  • Like 6
  • Thanks 2
Link to comment
Share on other sites

Διάβασα απνευστί στο κτελ το πανέμορφο It's Lonely at the Center of the Earth της βρετανής Zoe Thorogood. Μία αυτοβιογραφική ιστορία της ίδας της συγγραφέας για την πάλη της με την κατάθληψη. Πανέμορφο σχέδιο και πολύ σπιρτόζικος ρυθμός προσωπικά μου μίλγσε πα΄ρα πολύ. Είναι μία προσωπική ιστορία οπότε κατανόω αν κάποιοι τη βρουν απλά ενδιαφέρουσα. Εγώ το λάτρεψα και ελπίζω να τη δούμε σύντομα κοντά μας και σε κάποιο con.

 

It's Lonely at the Centre of the Earth: 9781534323865: Thorogood, Zoe,  Thorogood, Zoe: Books - Amazon.com

  • Like 9
  • Thanks 1
Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

20.jpg  21.jpg  22.jpg  23.jpg  24.jpg

SEA OF STARS by JASON AARON, DENNIS HOPELESS and STEPHEN GREEN

 

Ή αλλιώς, φτιάχνουμε ένα κόμικ μπας και γίνει σειρά, δεν το πολυδουλεύουμε, έλα μωρέ δεν πειράζει, αφού θα το αλλάξουν οι σεναριογράφοι της τηλεόρασης, μπορεί να πιάσουμε και Disney, εντάξει μεταξύ μας μια κόπια του Finding Nemo γράψαμε, α κάτσ να σκάσ;

 

Space νταλικέρης παίρνει μαζί το γιο του σε μια δουλειά γιατί πρόσφατα πέθανε η γυναίκα του και δεν έχει που να τον αφήσει. Τους την πέφτει όμως ένα space leviathan (aka φάλαινα), χάνεται το παιδί και ο μπαμπάς τον αναζητεί με την βοήθεια του υπολογιστή του σκάφους τον οποίο "πέρασε" στο σκάφανδρο του και μιας space περικοκλάδας η οποία παράγει οξυγόνο. Στη πορεία, ο γιος έχει αποκτήσει υπερδυνάμεις και κάνει παρέα με μια space μαϊμού και ένα space δελφίνι, τους κυνηγάνει κάποιοι space καρχαρίες, αλλά και μια φυλή-κόπια των Αζτέκων, οι οποίοι αποκαλούνται, πρωτότυπα θα πρόσθετα εγώ, Zzazteks. Και ένα space σαμάνος, και κάποιοι θεόι και δαίμονες και γύρω στο 9ο τεύχος σήκωσα τα χέρια ψηλά και παραδόθηκα στο θεό των κακών και αχρείαστων κόμικς. Σχέδιο από κάποιον Stephen Green, με κάποιες ενδιαφέρουσες ιδέες και ένα σχετικά καλό στήσιμο των καρέ, με ένα μόνιμο όμως μπλε/μωβ background το οποίο μπερδεύει τα πάντα και δεν καταλαβαίνεις όταν αλλάζει η σκηνή από πλανήτη σε πλανήτη.

 

Μεγαααααλο fail, απογοητεύτηκα, δεν περίμενα τέτοια βασιλική παπαριά από τον Aaron.

 

25.jpg  26.jpg  27.jpg  28.jpg  29.jpg

 

 

  • Like 6
  • Thanks 2
  • Haha 1
Link to comment
Share on other sites

Ακριβής περιγραφη του κόμικ @Dredd :best:Φοβερή χλιαροτητα, κι εγω πείμενα πολύ περισσότερα από το σενάριο. Σχέδιο, χρώμα, ατμόσφαιρ όμως μου άρεσαν πολύ :)

 

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Τελειωσα το Locke & Key Compedium το οποιο μου φανηκε απλα καλο αν και περιμενα περισσοτερα. Μεχρι την μεση ειναι λιγο υπνος βαθυς διοτι εχω δει τις δυο πρωτες σεζον του Netflix και λιγο πολυ μου φαινοντουσαν ολα γνωριμα. Προς το τελος γινεται χαμος και γινεται αρκετα καλο αλλα τελειωσε με happy ending για την οικογενεια Locke. 

 

Ξεκινησα το Sleeper Omnibus. Εχει στην αρχη το Point Blank comic το οποιο δεν με εντυπωσιασε. Βεβαια δεν περιμενα οτι συνδεεται με Authority και Wildcats και δεν εχω διαβασει τιποτα απο αυτα. Για να δουμε...

  • Like 7
Link to comment
Share on other sites

Το διάβασα κι εγώ πρόσφατα σε μορφή TPBs, μιας και είχα το Box Set, αλλά δεν τρελάθηκα κι έτσι το πούλησα. :DDD: Τη σειρά δεν την έχω δει.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

  • Recently Browsing   0 members

    • No registered users viewing this page.
×
×
  • Create New...