Το έπος της Δόνας Κικατριδίνης της Ολαρτάνης (Σταύρος Κιουτσιούκης , Έφη Θεοδωροπούλου)

[kabuki]

Το έπος της Δόνας Κικατριδίνης της Ολαρτάνης 

 

«Για την πριγκίπισσα θα πω
από την Ολαρτάνη,
Που ο νους σου δεν τα βάνει,
Τα βάσανα που πέρασε
Σε τόπους και ταξίδια
Και όσους άντρες γνώρισε,
Ήτανε όλοι γίδια...»

 

Η νέα συνεργασία του Σταύρου Κιουτσιούκη και της Έφης Θεοδωροπούλου είναι ένας συνδυασμός έμμετρης ποίησης και κόμικ (μονοσέλιδα ή δισέλιδα).

Είναι η τρίτη συνεργασία τους, μετά την (αγαπημένη μου) Τσαλακωμένη Ουρά και την Pizza Pepperoni, όπου η Έφη είχε σχεδιάσει μία από τις ιστορίες. 

Το έπος της Δόνας Κικατριδίνης μας αφηγείται τις περιπέτειες μιας νεαρής ατίθασης πριγκίπισσας, στο μακρύ της ταξίδι για την αναζήτηση του κατάλληλου συζύγου, προκειμένου να αναλάβει τα ηνία του βασιλείου της. 

 

 

 

 

Λίγα πράγματα για τη δημιουργία του κόμικ, από τη συνέντευξη που έδωσαν στο parallaximag.gr, στη Νόπη Ράντη:

 

Σ.Κ.: Το κείμενό μου είναι έμμετρο και μάλιστα γραμμένο όσο πιο επικά γινόταν, ακολουθώντας δηλαδή και το ύφος ενός «ταξιδιωτικού» έπους. Ακόμη περισσότερο όμως, είναι ένα σατυρικό ποίημα σε μια αστεία ψευτοκαθαρεύουσα, εύκολα κατανοητή όμως. Είναι κάτι που ήθελα να κάνω επηρεασμένος από αναγνώσματα όπως του Μποστ και Γιάννη Λογοθέτη κ.α. Και ήδη το είχα επιχειρήσει πριν κάποια χρόνια στην σειρά κόμικ στριπ ΗΠΑΡΞΥΣΜΟΣ, όπου σε τέσσερα καρέ το σκίτσο άβαταρ μου απήγγειλε μικρά κωμικά ποιήματα εν είδη απαγγελίας ποιητικών βραδιών. Η Κικατριδινειάδα γράφτηκε σε διάφορες φάσεις τα τελευταία τρία χρόνια και αποτελεί το εκτενέστερο μέχρι σήμερα έμμετρό μου.

 

Ε.Θ.: Όταν πρωτοδιάβασα το κείμενο, αρχικά ξαφνιάστηκα με την επιλογή του Σταύρου να γράψει κάτι έμμετρο. Στην πορεία βέβαια κατάλαβα πόσο ταιριαστό και σύγχρονο μπορεί να γίνει ένα έμμετρο έπος, γραμμένο με χιουμοριστικό τρόπο σε συνδυασμό με μια εικονογράφηση σε μορφή κόμικ, η οποία διαθέτει όλα τα στοιχεία ενός φανταστικού Μεσαίωνα, εμπλουτισμένου με στοιχεία της σύγχρονης κοινωνίας και πολιτισμού. Η πρώτη δυσκολία για εμένα ήταν να σχεδιάσω έναν κόσμο της μεσαιωνικής εποχής, καθώς είναι ένα κομμάτι με το οποίο δεν είχα ασχοληθεί στο παρελθόν. Παρ όλα αυτά μετά από αναζήτηση και αρκετά προσχέδια, προσπάθησα να πάρω στοιχεία από φορεσιές της μεσαιωνικής εποχής, εμπλουτίζοντάς τες με μερικά στοιχεία και χαρακτηριστικά της σύγχρονης εποχής. Μια ακόμα πρόκληση ήταν να χωριστεί το κείμενο σε εικόνες και σελίδες κόμικς, οι οποίες θα μπορούσαν να στέκονται και μόνες τους ως ένα βαθμό. Να μπορεί δηλαδή κάποιος διαβάζοντας και μόνο τις εικονογραφημένες σελίδες, να βγάζει ένα νόημα και να υπάρχει μια συνοχή στη ροή, αποφεύγοντας παράλληλα τη φλυαρία ... Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι μου έδωσε την απόλυτη ελευθερία στο πως θα σχεδιαστεί η κάθε σελίδα όπως και οι χαρακτήρες, πέρα από κάποια πολύ βασικά στοιχεία που μου ζήτησε ο ίδιος, κάτι που εκτιμώ πολύ, δείχνοντάς μου την εμπιστοσύνη που χρειάζεται σε τέτοιου είδους συνεργασίες. Με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε κείμενο και εικόνα να λειτουργούν όσο πιο συμπληρωματικά γίνεται.

 

 

Συνολικά, μπορώ να πω ότι το βρήκα όμορφο κι ενδιαφέρον το αποτέλεσμα, αν και πιστεύω ότι θα μου άρεσε περισσότερο αν το ίδιο κείμενο μεταφερόταν εξολοκλήρου σε μορφή κόμικ. Μου αρέσει όμως που πειραματίζονται και δεν καθησυχάζονται σε φόρμες που έχουν συνηθίσει. Μου αρέσει η χημεία των δυο δημιουργών. 

Κείμενο και σχέδιο, συνδυάζουν χιούμορ, ευαισθησία, ρομαντισμό, σε πολύ σωστές δόσεις. Καθώς αφηγούνται το παραμύθι τους, θίγουν και πιο σοβαρά ζητήματα, αλλά χωρίς να πολυπαίρνουν σοβαρά τον εαυτό τους. 

 

Περιμένω να δω κι άλλες συνεργασίες τους μελλοντικά