Fantastic Four: Life Story (Mark Russell, Sean Izaakse, Francesco Manna, Carlos Magno, Angel Unzueta, Zé Carlos)

[leonidio]

 

Μετά τη μεγάλη επιτυχία του "Spider-Man Life Story", η Marvel αποφάσισε να κάνει το ίδιο πείραμα με την πρώτη σειρά, που εξέδωσε, τους εμβληματικούς Fantastic Four (4 Φανταστικούς), τους οποίους και παρακολουθούμε να βιώνουν τις περιπέτειές τους από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 ως τα τέλη εκείνης του 2010 σε πραγματικό χρόνο, καθώς οι ήρωες γερνάνε, όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι γύρω τους. 

 

 

Ωραία ιδέα, δοκιμασμένη με επιτυχία στον Αραχνάκια και πλέον μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλους ήρωες και μάλιστα σε μια ομάδα, όπου οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ηρώων προσθέτουν ένα επιπλέον ειδικό βάρος στο σενάριο. Και όντως, δεν βλέπουμε μόνο όλα τα μεγάλα γεγονότα στην καριέρα των 4 Φανταστικών, αλλά και κυρίως τον τρόπο, που η πάροδος του χρόνου επιδρά, αρνητικά συνήθως, στις σχέσεις και στη δυναμική των τεσσάρων πρωταγωνιστών. Ο Ράσελ έχει κάνει αρκετά καλή δουλειά με τους χαρακτήρες, τους οποίους βλέπαμε να μην είναι πάντα συμπαθείς και να είναι ανήμποροι να αντιδράσουν στη φθορά της σχέσης τους, αλλά και των ετών, καθώς το μοιραίο θα συντελεστεί αργά ή γρήγορα για όλους/ες, αν και ορισμένους/ες σαφώς γρηγορότερα. 

 

 

 

Καλογραμμένο και με αρκετές ανατροπές δε, αλλά ίσως κάπως πιο συναισθηματικό από όσο ίσως όφειλε, για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον, κάτι που γίνεται ιδιαίτερα εμφανές, καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος, που μου φάνηκε λίγο βιαστικό και εκτός κλίματος. Σίγουρα όμως, είναι μια αξιόλογη προσπάθεια, αλλά είμαι σίγουρος, ότι ο Ράσελ μπορούσε να γράψει κάτι πιο πρωτότυπο.

 

 

 

Πέντε σχεδιαστές από διάφορες χώρες του κόσμου μοιράζονται το καθήκον να μεταφέρουν το σενάριο σε εικόνα. Και οι πέντε είναι καλοί, χωρίς κάποιος από αυτούς να κάνει τη διαφορά. Είναι σίγουρα αξιοσημείωτο, ότι παρά τις διαφορές στο στιλ τους, το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει αρκετά ομοιογενές. Σε γενικές γραμμές, είναι μια καλή, αν και όχι πρωτοποριακή σχεδιαστική δουλειά.  

 

   

 

Εντάξει, πιστεύω, ότι σίγουρα αξίζει μια ανάγνωση. Αν σας άρεσε το αντίστοιχο του Σπάινετρ-Μαν, δεν βλέπω το λόγο, γιατί να μη δώσετε και σε αυτό μια ευκαιρία. Φυσικά, όσοι/ες γνωρίζετε το κόμικ θα την καταβρείτε, αφού θα παρελάσουν μπροστά σας, όλες οι μεγάλες στιγμές του με τις απαραίτητες αλλαγές για χάρη της υπόθεσης και του γενικότερου εκσυγχρονισμού, κάτι που δεν είναι καθόλου, μα καθόλου κακό. 

 

 

Η σειρά ολοκληρώθηκε σε 6 τεύχη, που συγκεντρώθηκαν σε ένα trade, το ποίο διάβασα και που δεν περιάζει τίποτα άλλο εκτός από τα εξώφυλλα των τευχών και σύντομα βιογραφικά των καλλιτεχνών. 

 

 

Όλες οι εικόνες είναι από το Ίντερνετ.