Conan the Barbarian, vol. 3 (Jason Aaron, Mahmud Asrar, Gerardo Zaffino, Jim Zub, Roge Antonio)

[Dredd]

        

 

 

O Conan ξεκίνησε από την πατρίδα του, την Cimmeria, και ταξίδεψε σε όλον τον γνωστό κόσμο. Κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του, έγινε κλέφτης, πειρατής, μισθοφόρος, μονομάχος και εν τέλει, βασιλιάς στην Aquillonia. Σε κάποια στιγμή, σε κάποιο ταξίδι, σε κάποια περιπέτεια του, αντιμετώπισε την Crimson Witch, και αργότερα τα 2 της παιδιά. Η Crimson Witch, φανατικά πιστή στο θεό του θανάτου Razzazel, συνέλεγε το αίμα μεγάλων πολεμιστών, το οποίο, όσο περισσότερο χρόνο ζούσαν οι πολεμιστές, τόσο πιο δυνατό ήταν σε θανατηφόρα μαγεία, η οποία χρειαζόταν για να φέρει τον Razzazel στην γη. Στην πρώτη τους συνάντηση ο Conan την άφησε νεκρή ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε. Στην πάροδο όμως των ετών, και αφού ο άπειρος Κιμμέριος βάρβαρος έχει γίνει πλέον King Conan, η μάγισσα και τα παιδιά της, τον παρακολουθούσαν, από σφαγή σε σφαγή, από το ένα αιματοβαμμένο πεδίο μάχης στο άλλο, βλέποντας την δύναμη του να μεγαλώνει, το αίμα του να δυναμώνει, μαζί με τη φήμη του. Και όλα οδήγησαν στην τελική σύγκρουση, στην τελική αντιμετώπιση της μάγισσας και του θεού της, κατά τη διάρκεια της οποίας 2 γενιές συναντιούνται, με τελικό έπαθλο την επιβίωση της γης.

 

 

      

 

 

Ή αλλιώς τι γίνεται όταν εμπιστεύεσαι μια ιστορική σειρά σε έναν άξιο συγγραφέα. Η αναβίωση του ιστορικού τίτλου, μετά την επανάκτηση των δικαιωμάτων από τη Marvel, ανατέθηκε στον Jason Aaron, φανατικό θαυμαστή του έργου του Howard. Και πέρα από ότι είναι πολύ καλός συγγραφέας, έγραψε για τον χαρακτήρα που λάτρευε από μικρός. Μαζί με τον Donny Cates και τον Jonathan Hickman, o Aaron είναι από τα πιο δυνατά χαρτιά που έχει η Marvel, και μετά την αναβίωση του Star Wars, του ανέθεσαν και αυτή του Conan. Και ενώ η πρώτη δεν ήταν κάτι εξαιρετικό, εδώ πραγματικά παίζει μπάλα στο γήπεδο του. Κατορθώνει και δημιουργεί ένα υπερ-arc 12 τευχών, δίνοντας αληθοφάνεια και ένταση στην κεντρική ιστορία και την απειλή της Crimson Witch, διανθίζοντας την ταυτόχρονα με monster-of-the-week τύπου αναμετρήσεις σε κάθε τεύχος. Και σίγουρα, δεν είναι όλα τα τεύχη σούπερ αν τα εξετάσεις αυτούσια, και ίσως να ήταν καλύτερα αντί για 12, να είχαμε π.χ. 8, αλλά πραγματικά σε έκανε να νιώσεις ότι κάνεις ένα ταξίδι μαζί με τον Conan, από την αφάνεια και την βάρβαρη πλευρά του, στην πιο ώριμη και κατασταλαγμένη, αυτή του Βασιλιά και του πατέρα. Ο φόβος για τον Razzazel είναι υπόκωφος, χωρίς να τον συναντάμε παρά μόνο κοντά στο τέλος και τα τελευταία 2 τεύχη, και η αποκάλυψη του, έχοντας μέχρι τότε στο μυαλό ότι μεγάλος κακός είναι η μάγισσα, είναι ακόμα πιο απόκοσμη και τρομακτική. Ειδικά το 11ο και προτελευταίο τεύχος του arc, είναι από τα πιο πορωτικά τεύχη που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Και πέρα από τον Aaron, συνυπεύθυνος για αυτό είναι ο....

 

 

   

 

 

Mahmud Asrar, o οποίος σχεδιάζει τα 10 από τα 12 τεύχη. Του οποίου κάποια στιγμή πρέπει να του εμπιστευτούν κάποιον μεγάλο τίτλο, πέρα από τα διάφορα (αδιάφορα ως επί το πλείστον) υπερηρωικά που έχει κατά καιρούς κάνει. Και αυτό γιατί ο άνθρωπος πραγματικά σπέρνει. Εκπληκτική σκηνοθεσία και γέμισμα της σελίδας, όχι τόσο πρωτότυπα αλλά πάντα δυναμικά, με κίνηση, με ενέργεια και ουσία. Ουσία στο storytelling, προωθεί τέλεια το σενάριο, εντυπωσιάζει αλλά και σε κρατάει μέσα στην ιστορία. Σωστές στάσεις σώματος, χωρίς υπερβολές, δουλεμένα πρόσωπα, εκφράσεις, μορφασμοί, όλα υπέροχα. Θα ήθελα πολύ να δω το δίδυμο να ξανασυνεργάζεται σε κάποιες ιστορίες εκτός Marvel, γιατί, εδώ, η δουλειά του Asrar ήταν αποκάλυψη, πράγμα που ούτε μου είχε περάσει από το μυαλό όταν είχα δει τη δουλειά του στο Wolverine & The X-Men και σε κάποιο Avengers. Τα υπόλοιπα 2 τεύχη τα σχεδίασε ο Gerardo Zaffino, κάνοντας αξιοπρεπέστατη δουλειά, χωρίς όμως να μπορεί να ξεπεράσει τον Asrar. Και όπως έγραψα και πιο πριν, δώστε προσοχή στο 11ο τεύχος. Απόλυτη πόρωση!

 

 

      

 

 

Για να μη γράψω άλλους διθυράμβους, θα κλείσω εδώ λέγοντας ότι τα 12 τεύχη συλλέχθηκαν σε 2 trade paperbacks των 6 τευχών, τα οποία πρέπει να αγοράσετε... χθες! Μετά το 12ο τεύχος, η σειρά συνεχίζει με τον Jim Zubb στο σενάριο και τον Roge Antonio στο σχέδιο, έχοντας ήδη βγάλει άλλα 2 τεύχη, αλλά για αυτά θα σας πω όταν τα διαβάσω. Ο Jason Aaron θα συνεχίσει γράφοντας την σειρά King Conan, η οποία όμως, και λόγω COVID, αγνοείται προς το παρόν η τύχη της. By Crom, διαβάστε το!

 

 

[akirasyber9]

Πολυ αδιαφορος τιτλος για εμενα δυστυχως. Ενω σου teasαρε με πολυ ενδιαφερων το storyline με τη μαγισσα δυστυχως οι ενδιαμεσες ιστοριες με κουρασανε πολυ. Και τωρα η δευτερη ιστορια ειναι απλα αδιαφορη/ Συνεχιζω τον τιτλο παρολαυτα γιατι που και που εχει καποιες πολυ δυνατες αναλαμπες.

[cassidy]

Θα συμφωνήσω με τον Dredd. 

Διασκεδαστικοτατος και ποιοτικός τίτλος. 

Οι ενδιάμεσες ιστορίες εκτός από μια δυο μου άρεσαν πολύ. 

Επίσης θεωρώ ότι η τεχνική με την οποία χρησιμοποιεί τον χρόνο λειτούργησε πολύ καλά. 

 

Edited July 10, 2020 by cassidy

[leonidio]

Μόλις το διάβασα κι εγώ. Εξαιρετικό! Οι φίλοι του συμπαθέστατου βάρβαρου θα βρουν εδώ ορισμένες εξαιρετικές ιστορίες, που τιμούν το ιστορικό παρλθόν του ήρωα, αλλά είναι και πολύ σύγχρονες! Η αφήγηση είναι εξαιρετική και ο τρόπος με τον οποίον δένουν όλες οι ιστορίες απολαυστικός! Αν σας αρέσει ο Κόναν, να το διαβάσετε οπωσδήποτε! 

Προσωπικά δεν πρελάθηκα τόσο πολύ με το σχέδιο του Mahmud Asrar, αλλά, εντάξει, γούστα είναι αυτά . Ομολογώ, πάντως, ότι η σκηνοθεσία των πλάνων του είναι εξαιρετική! 

[Dredd]

            

 

 

Διάβασα, με τεράστια καθυστέρηση, τα τεύχη 13-23. Όπως είχα γράψει και στην αρχική παρουσίαση, συγγραφικά καθήκοντα ανέλαβε ο Jim Zub, o οποίος τον "έχει" τον Conan. Ίσως όχι τόσο καλά όσο ο Aaron, η ιστορία δεν μυρίζει "επικούρα" από μακριά όπως τα πρώτα 12 τεύχη, αλλά η δόση είναι επαρκής. Σε αυτά τα τεύχη έχουμε ουσιαστικά 3 arcs, το Into the Crucible (4 τεύχη), το The Curse of the Nightstar (2 τεύχη) και το Land of the Lotus (5 τεύχη), τα οποία προς μεγάλη μου έκπληξη και ευχαρίστηση, σχετίζονται και ακολουθούν χρονικά το ένα το άλλο. Ο Conan ταξιδεύει στην Ανατολή, συμμετέχει σε έναν αγώνα επιβίωσης, από όπου και αποκομίζει ένα μαγικό katana, το οποίο τον μεταφέρει στην αντίστοιχη "Κίνα", όπου και σώζει τον αυτοκράτορα από μια συνομωσία της αυλής του. Στο σχέδιο έχουμε τον Roge Antonio (meh!) στο πρώτο arc, κάποιους περαστούς στο δεύτερο, και τον Cory Smith στο τρίτο, ο οποίος είναι ο καλύτερος από τους τρεις, και ευτυχώς συνεχίζει στα επόμενα 2 τεύχη, αλλά έχουν την τάση να τον χρωματίζουν φωτεινά και λαμπερά, χάνοντας έτσι τη σωστή ατμόσφαιρα. Αλλά έχει το καλύτερο χέρι από όλους μέχρι τώρα, με εξαίρεση βέβαια τον Asrar. 

 

   

 

Και πάμε έτσι στο 24, όπου ουσιαστικά είναι μια προετοιμασία για το 25, το οποίο είναι και το 300ο τεύχος, από τότε που ξεκίνησε να εκδίδεται ο τίτλος, τον Οκτώβριο του 1970. Με ένα anniversary issue, το οποίο κλείνει ταιριαστά το run του Zub, και έχει μερικές ακόμα ιστορίες, οι οποίες δεν προσθέτουν κάτι ιδιαίτερο. Κλείνει έτσι και αυτό το volume, με μέτριες πωλήσεις, και στη θέση του θα έχουμε επιτέλους το King Conan του Aaron, μετά από 2 χρόνια. Δυστυχώς, δεν φαίνεται να στηρίζει η αγορά 2 τίτλους Conan ταυτόχρονα. Ή ίσως να μην κάνει κάτι καλά η Marvel, ποιος ξέρει.

 

Τα τεύχη 13-18 κυκλοφορούν ήδη σε trade, ενώ τα υπόλοιπα 19-25 θα κυκλοφορήσουν σε trade σε λίγες ημέρες. Σαν συνολική αποτίμηση της σειράς, δεν μου άλλαξε τον κόσμο, αλλά ήταν αρκετά διασκεδαστική, με κάποια πορωτικά τεύχη. Αξίζει να της δώσετε την προσοχή σας. Ένα 7ράκι θα της βάλω και πιστεύω ότι είναι τίμιο.

[gr8]

Ο Mahmud είναι Ελλάδα, το νου σας μην περάσει από κόμικντομ χαχα