Δρακοδόντι (Χαϊνης Αποστολάκης, Νίκος Μπράτος)

[Θρηνωδός]

 

Για όσους γουστάρουν Χαϊνιδες, το "Δρακοδόντι" είναι το δεύτερο cd από το διπλό άλμπουμ "Ο Γητευτής και το Δρακοδόντι" που βγήκε το 2005, και προσωπικά ένα από τα αγαπημένα μου της δισκογραφίας τους γιατί συμμετείχε και ο Ψαραντώνης. Εξεπλάγην θετικά λοιπόν όταν χθες σε μια βόλτα στα πάμπλικ έπεσε το μάτι μου πάνω σε αυτό, το οποίο είναι η μεταφορά του τραγουδιού σε κόμικ. Στο σχέδιο είναι ο Νίκος Μπράτος και οι εκδόσεις είναι του Καστανιώτη, κάτι που δεν εκπλήσσει αν κρίνουμε από το περιεχόμενο του κόμικ.

 

 

Αυτό που κράτησα από το εξώφυλλο είναι η γραμματοσειρά του τίτλου που είναι αρκετά ταιριαστή και το ότι το graphic novel που γράφει κάτω είναι μια συνεχής παραφωνία σε κάθε εξώφυλλο που μπαίνει. Μη κακό και γράψουμε κόμικ, θα πέσει φωτιά να μας κάψει. Το κόμικ δεν έχει μπαλονάκια αλλά λεζάντες, στις οποίες είναι γραμμένοι οι στίχοι του δρακοδοντιού. Το μέγεθος BD, οι σελίδες 80, το εξώφυλλο μαλακό και η κυκλοφορία έγινε στις 14/11/22. 

 

Δεν ξέρω αν φταίει ο σχεδιαστής, ο οποίος με τις ακουαρέλες του έκανε ό,τι μπορούσε για να αποδώσει το δύσκολο και δυσνόητο νόημα του τραγουδιού, αλλά δεν βγήκε καλό αποτέλεσμα. Οι στίχοι έχουν πολλαπλές ερμηνείες και είναι hit or miss η απόδοση τους να είναι πετυχημένη. Σίγουρα ο καθένας το βλέπει διαφορετικά, αλλά σε μένα δεν είπε κάτι, και όχι επειδή δεν το πάλεψε. Στο σκίτσο έχει βάλει στοιχεία από πολλές κουλτούρες και πολιτισμούς (ο ήρωας έχει ασιατικά χαρακτηριστικά και πιθανά ντύσιμο από Ιαπωνικό μεσαίωνα, συναντά πόρτες με χαράξεις που θυμίζουν μάγια/ίνκας κλπ). Δεν μπόρεσα να βρω άλλες εικόνες στο ίντερνετ για να πάρετε μια ιδέα, ούτε φωτογραφίες μπορούσα να βγάλω γιατί ήταν δανεικό. 

 

Καλή σαν ιδέα και σύλληψη, όχι τόσο πετυχημένη εφαρμογή. Παραθέτω την περίληψη που έγραψε ο ίδιος ο Χαϊνης.

 

Quote

Οι μύθοι των λαών δεν είναι τίποτε άλλο παρά οι λαïκές κοσμογονίες. Αυτοί οι μύθοι σμιλεύονται από τον χρόνο, συσσωματώνονται με άλλους και κάποιες φορές συντίθενται χαοτικά και αυτοοργανώνονται με τη μορφή έπους. Το έπος είναι το ανώτερο λογοτεχνικό είδος και η μόνη μορφή ποίησης που η ανθρώπινη ύπαρξη δικαιώνεται, που το ευτυχισμένο τέλος δεν είναι γελοιότητα.

 

Στην Κρήτη, τριάντα χρόνια και πίσω, πριν από την καθολική επιβολή του άρρυθμου τηλεοπτικού λόγου, η επική τραγουδαφήγηση ήταν μέρος της καθημερινότητας, στα χείλη αγράμματων αλλά πολύ μορφωμένων ανθρώπων. Τον Ερωτόκριτο τον μαθαίναμε από την προφορική παράδοση. Μάλιστα, έχω τη σκληρή τύχη να ανήκω στην τελευταία γενιά ‒στην Ελλάδα και την Ευρώπη‒ που έμαθε ένα έπος με το αυτί. Τα ιστορικά γεγονότα και τα ηρωικά κατορθώματα τα αποστηθίζαμε με τη μορφή επικών τραγουδαφηγήσεων. Και τα κωμικοτραγικά συμβάντα, επίσης. Αυτή η υπέροχη τέχνη γαλούχησε γενιές και γενιές, από την ομηρική αρχαιότητα μέχρι πρόσφατα.

 

Το Δρακοδόντι μού δόθηκε, δεν το σκέφτηκα. Το έζησα αλλόκοτα, μεταφυσικά, όπως ακριβώς αναπαρίσταται στο βιβλίο, ένα φθινόπωρο, ασκητεύοντας στην κρητική ενδοχώρα. Είναι ένα επικό, μεταφυσικό τραγουδαφήγημα, ένα αποκαλυπτικό παραμύθι, που αρχίζει με τον ήρωα να υπόσχεται στην αγαπημένη του ότι θα της φέρει του Δράκοντα το δόντι. Οι περιπέτειές του, ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, στην τάξη και στο χάος, τον οδηγούν στην ανακάλυψη των μεγάλων αιώνιων μυστικών της ζωής.

Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…

 

 

[Dredd]

Το έχω τσιμπήσει εδώ και καιρό, αλλά δεν έχω κάτσει ακόμα να το διαβάσω, απλά το ξεφύλλισα. Το πήρα γιατί είχα πάρει ένα φανζινάκι από τον Μπράτο και μου άρεσε το στυλ του, αν σε αυτό είναι τελείως διαφορετικό. Μου έκανε λίγο κακώς εννοούμενο "κουλτουριάρικο¨ στο ξεφύλλισμα, αν και λόγω Χαϊνηδων θα έπρεπε να το περιμένω. Εμπεριστατωμένη άποψη, μετά την ανάγνωση.

[Sugarglitter]

Αν εβλεπα μόνο το εξώφυλλο θα το διάβαζα. Η παρουσίαση ομολογουμένως λειτουργεί αποτρεπτικά. Άσε που είμαι και αμουση. Αλλά ναι από τις μεμονωμένες εικόνες τσουτσουριασα.