Ένα λεύκωμα με σκίτσα του Στάθη δίνουν εκτάκτως αυτήν την Παρασκευη τα Παραπολιτικά, μαζί με ένα Λεύκωμα από το (όχι τόνο νέο πλέον) μουσείο της Ακρόπολης.  

0/14 και όλα καλά μέχρι τώρα 

Πολύ καλή επιλογή Comic όπως και παρουσίαση Leonidio 👌 Στη Γερμανία έχουνε μεταφραστεί πολλά από τα έργα του Jiro Taniguchi. Στα μάνγκα είμαι ένας μάλλον περιστασιακότατος αναγνώστης, σίγουρα όμως τον JT δεν τον προσπερνάει νομίζω έτσι απλά κανείς (εγώ😅 πιχι). Αν και διαβάζοντας κάποια όπως το παραπάνω, θα έλεγα ότι μου άρεσαν - αλλά δεν με ξετρέλαναν (προσωπική γνώμη), υπάρχει μια σειρά του από τα 90s,  όπου έχει συνεργαστεί στο πλώτ με τον (γνωστό στην Ιαπωνια) αρθογράφο μαγειρικής Masayuki Kusumi, στα αγγλικά η έκδοση έχει τον πολύ ταιριαστό τίτλο “The Solitary Gourmet“. Μέσα από τις βόλτες και τα ταξίδια ενός μοναχικού εμπορικού αντιπροσώπου και κατοίκου του Τόκιο, στο μίνι μάρκετ της γειτονιάς του, στις εργατικές - και όχι μόνο - καντίνες της πόλης του, σε ταβέρνες των εθνικών οδών μέσα στην ερημιά με τους ηλικιωμένους τους ιδιοκτήτες, σε After party «street- food“  για τον νεαρό κόσμο της Οζάκα, οι δημιουργοί του Κόμικ περιγράφουνε τις μικρές σπεσιαλιτέ - ή και όχι καμία φορά 😉 - των μικρών εστιατορίων και παράλληλα τους μάγειρες, το „milileau“ τον κόσμο που πηγαίνει εκεί και την σύνδεση του με το εκάστοτε μενού, τα στερεότυπα της ιαπωνικής καθημερινής κουζίνας (αλλά και τις καθημερινότητας μιας κοινωνίας), τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που κυριαρχούνε ανάμεσα σε φύλλα, κοινωνικές και ηλικιακές τάξεις, σε πόλεις (οι κάτοικοι της Οζάκα ειναι τρομερά αθυρόστομοι και λίγο …»τρελοί» μέσα από τα μάτια ενός κατοίκου της πρωτεύουσας) αλλά και ανάμεσα σε κράτη και λαούς (πολλοι Ιαπωνες έχουν θέμα με την Κορέα από παλιά τα αισθήματα ειναι όντος αμοιβαία μια και έχουν γίνει χοντρά στον Β´ παγκόσμιο). Τελείωσα την ανάγνωση με μια γερή εντύπωση μιας ανελέητης και ειλικρινέςτατης όντως ματιάς σε μια χώρα από τα μέσα και από τα κάτω, μέσο μιας σύνθεσης πολλών μικρόκοσμων: ενα πολύ μεγάλο συν μαζί με την περιρρέουσα ποιητική μελανχολία του urban single man που χαρακτηρίζει παντα τα εργα αυτού του μανγκάκα. Το ότι το Solidarity Gourmet έχει και ένα γερό μαγειρικό μέρος  στο τέλος το είχα ποια ξεχάσει 😅 και μου είχε μείνει μόνο η εικόνα  ενός άντρα που πέρνει στα σοβαρά όχι μόνο την γεύση μιας μπουκιάς στο γεύμα του σε ένα συνοικιακό φασφουνταδικο, αλλά και τους άγνωστους συνδαιτυμόνες στην μπάρα δίπλα του και τον μάγειρα και τον κινέζο βοηθό του και πολλά αλλα. Μια παρατήρηση του συνάνθρωπου πρωτης Τάξεως, μεθοδικά, σε βάθος και με ειλικρίνια. Το συστήνω ανεπιφύλακτα αν πέσει στα χέρια σας, είναι νομίζω τουλάχιστον δυο τόμοι, επισυνάπτω το εξώφυλλο της γερμανικής έκδοσης.

BALKANOIA     Balkan + Paranoia Δύο λέξεις που είναι παθιασμένα ερωτευμένες μεταξύ τους. Μέσα σε αυτόν το μεγάλο "έρωτα" μπορεί να βρεις εκατοντάδες συναισθήματα και παθήματα, Ρομαντισμό (σκληρός τις περισσότερες φορές για όσους/ες ξέρουν), Βία, Μαύρο Χιούμορ, Άγχος, Βόρεια υγρασία, αλλά και Ζεστασιά. Είναι μια "σχέση" αρκετά εκρηκτική για όσους/ες τη γεύονται, που βρίσκεις μέσα της Καταδίκη-Έρεβος, αλλά κι Ελπίδα-Συντροφικότητα.   Αυτές οι σελίδες είναι ένας μικρός φόρος τιμής στην πόλη, που σέρνουμε τα βήματά μας κάθε μέρα και στους ανθρώπους της με τις μικρές ιστορίες και τα δράματά τους.       Έτσι περιγράφουν οι δημιουργοί τη Balkanoia, που είναι ταυτόχρονα φόρος τιμής  στους "μικρούς" ανθρώπους κι εξορκισμός της ασχήμιας του αστικού τοπίου κι όσων περιλαμβάνει, της μεγαλούπολης του Βορρά.    Πολύ ενδιαφέρουσα έκδοση και πάντρεμα της τέχνης δύο δημιουργών, που ενώ δεν μοιάζουν στην τεχνοτροπία, συγκλίνουν σε κοινά νοήματα και βιώματα. Τα τεύχη, 20 και 36 σελίδων αντίστοιχα, έχουν μια "δρομίσια" διάθεση, έναν αέρα αλητείας, οικειότητας, κάφρικο χιούμορ, απόγνωση κι ελπίδα, όλα μαζί. Το "Ξεκαθάρισμα" ήταν η ιστορία που ξεχώρισα περισσότερο ως τώρα.     Η έκδοση είναι πολύ προσεγμένη, με σελίδες ασπρόμαυρες και έγχρωμες, περιέχει κόμικς, σχέδια, όπως κι ένα δισέλιδο φωτογραφικό κολλάζ (στο 2ο τεύχος) από αυτοκόλλητά τους, σε διάφορα σημεία της πόλης. 

θα το πάρω μόνο για συναισθηματικούς λόγους ( Οπως κ το Rom) κ ας τα τεύχη του τα εχω σε αλλα epic η omnis, νομίζω ειμαι 2 στα 14 μέχρι τώρα